장음표시 사용
5쪽
COMMENTATIO EX OPUSCULO. QUOD JΝSCRIBITUR ALMAE MATRI AGELLONICAE QUI AB IPSA MULTA LIM I LITTERIS PERCEPERANT OUINQUE SAECULA FELICITER ERACTA HOC MUNUSCULO OBLATO GRATULANTUR' SEIUNCTA.LEOPOLI. PROPRIIS SUMPTIBUS.
IMPRESSUM IN I TYPOGRAPHIA SOCIORUM.
7쪽
In codic Parisines 1741 qui indo a shhoro mota laesignari solos loguntur initio capitis XIX. haoc: 1456α33 περὶ μὲν οὐ των ἁλλων ηδη ψηται, λοιπον δὲ περὶ λέξεως καὶ διανοίας εἰπεῖν τὰ μὲν οὐν περὶ τὴν διἁνοιαν ἐν 35 τοῖς περὶῬητορικῆς κείσθω, τουτο γαρ ἴδιον μαλλον ἐκείνης τῆς με δου ἔστι δὲ κατὰ την διὰνοιαν ταυταχσα suo του λύγου δεῖ παρασκευασθηναι μέρη δὲ τουτων τύ τεχποδεικνύναι καὶ τωλεθειν καὶ το τὰ θη παρασκευὰζειν ων 1466 ἔλεον η φύβον 'Ἀργὴν καὶ ωα τοιαυτα καὶ ἔτι μέγεθος καὶ μικροτητας δῆλον δὲ μ καὶ ἐν τοῖς πρἁγμασιν ποτῶν af των δεων δεῖ χρησθα ταν η ἐλεεινὰ η δεινὰ ημεγὰλα νεικοτα δέη παρασκευὰζειν Ἀλην τοσουτον δια- φέρει, τι τὰ πιλν δεῖ φαίνεσθαι νευ διδασκαλίας, τὰ δὲ ἐν se λύγον έ πωτου λέγοντος παρασκευὰζεσθαι καὶ παρατον λύγον γίγνεσθαι τι γὰρ δν εἴη του λέγοντος ἔργον, εἰ φανοῖτο ρ διύνοια καὶ μὴ διὰ τον λύγον. Quas latino ita foro concipi possunt: ἡQuoniam igitur 6 aliis sparsibush dixi, reliquum est,
ut do orations os ratione dicendum esse videatur. Atque omnis do ration doctrina in libris rhotoricis posita si illius enim artis magis est propria. Sunt autem ea, quae ad rationem tertinent, quaecunqum oratione sunt paranda. Ῥartes
8쪽
autem eorum sunt probare, refutare, perturbationes animorummoVero, ut misericordiam .ut Mum aut iram, et quae sunt, cotera eiusmodi, praeterea re amplificar et minuere. Ani-
fostum auto est otiam partibus actionum ab iisdsm locis utondum esse, cum sint aut misorabiles aut metuonda aut magnae aut non incredibilos parandae nisi hoc interest, quod partos fabulae nullo docent si apparero, Rrte Rutem, quae orationis sunt, ab eo, qui dicit, parari et oratione reci oportet. Quod nim munus dicentis esset, si ratio etiam in oratione porspicoretur'. Quasstions do ratione διἁνοι , qua fragoediae pars
est, cum iam dudum mihi post Io: Vahlonium cst Aristotolos' Lohro vo dor an olg de Thsit dor Tragoedis Symbola Philologorum Bonnensium in honoro Fridorici Ritscholii collocta Lipsia 1864-1867, p. 170 sqq. retractandam proposuissem, loci, qui huc pertinens, omnes percensendi mihi primum atque recognoscUndi Videbantur. Quorum celQberrimus ost, qui de poes cap. XIX. legitur Aristoteles nim, cum do quattuor illis tragoediae partibus d fabula, moribus, apparatu scenico, an ficis μυθος, φθος, φις, μελοποιέα disputavisset, capit XIX. ad reliquas partes duas, ration om et orationem διἁνοια καὶ λέξις transit contrita illa os vulgRta transitionis formula usus περ μεν οὐ τῶν
clλλων ηδη ειρηται, λοιπον ὁ περὶ λέξεως καὶ διανοέας εἰπεῖν. Quod in libris λέξεως η διανοίας legitur, librarii cuius .dRm culpa est factum Vim a naturam vocis διὰνοια ignorantis of Θοι Hormannus λέξεως καὶ διανοίας rostituit. ιύνοια enimos ratio si consilium agendi διἁνοια πρακτικῆ), quae in agΘntibus est, quam Aristoteles una cum moribus causam esse
actionum supra dixit 6 14494 36 ἐπεὶ δὲ πρdξεως ἐστὶ μέμησις,
9쪽
imitandas sibi proponunt, oratio autem λέξις , qua id faciunt. Nullo igitur modo ferri potest, ut hae partes, quarum is Ronatura tam diversa est, aut eoum confundantur aut altera pro altera ponatur. Itaque Aristoteles ipso primum de rations,dsindo do oratione separatim agit. Sod quom ad modum doctrinam do canticis, quorum Vis omnis nota ossos, of 6. 4494 35 μελοποιιαν δὲ δ την δυναμιν φανεραν ἔχει πασαν et de apparatu scenico, qui magis ad eum, qui scenis adornat o σκευοποιος , quam ad poetam pertinersi, cf. η δε φις ψυχαγωγικον μέν, τεχνοτατον δὲ καὶ μιστα οἰκεῖον τῆς ποιητικῆς ' η γὰρ τῆς τραγωδιας sναμις καδνευ γωνος καὶ ποκριτων ἔστιν, ἔτι δὲ κυριωτέρα περὶ τὴν
ἀπεργασίαν των δηγεων η του σκευοποιου τέχνη τῆς των ποιητῶν
ἐστιν. praeteriit, sic hoc loco omnem de rations doctrinam τὰ περὶ τὴν διdνοιαν in libris rhotoricis absolvisso so dicit, quod illius artis magis propria ossos: τὰ μὲν οὐ περὶ τὴν διἁνοιαν ἐν τοῖς περι ητορικὴ κείσθω τουτο γὰρ ἴδιον μὰλλον ἐκείνης τῆς μεθοδου. Quibus dictis Aristofflos altoram tragoediae artem orationem disceptandam transire poterat, sed cum id infra domum 14564 8 των δὲ περὶ την λέξιν ἐν μέν ἐστιν εἶδος δε- ωριας tib faciat, sequitur, ut, quae hic inserit, ad rationomadumbrandam portineant. In quibus xplicandis et orisndis cum Viri doctissimi magnopor dissentiant, singula mihi asquo arius univorsa diligentissimo retractanda atque perquirenda esse idontur. Quae igitur proxime leguntur: ἔστι δὲ κατὰ τὴν διuνοιαν ταυτα, σα πο ου λύγου δεῖ παρασκευασθηναι, quartassi rationis do finitio, trium illarum, quas supra auctor fecerat, haud dissimilis Ι. 6. 1450 6 διἁνοιαν δὲ λέγω9, ἐν μοι λέγοντες ἀποδεικνυα- σίν τι η καὶ ποφαίνονται γνωμην. II. 5. 1450 4 τρίτον δὲ ρ διἁνοια, τουτω δέ ἐστιν 'ν λέγειν δυνασθαι τὰ ἐνύντα καὶ τὰ ρμύττοντα, περ ἐπὶτων λύγων τῆς πολιτικῆς καὶ Ῥητορικῆς ἐργον
10쪽
Quarum definitionum a Vis esse idΘtur, quibus frita illa et vulgata eluceat sontentia rationis intΘrpretem esse orationem, qua iam libri d interpretation cap. 1. sic Oxprossa legitur 16 a 3 ἔστι μν οὐν τὰ ἐν xj φωνῆ των ἐν τῆ ψυχὴ παθη/-των σομβολα, καὶ τα γραφύμενα των ἐν τῆ φωνῆ. Hanc rationis Ofiinitionem partes τα τῆς διανοίας μέρη,
ut par est, sequuntur: μέρη ὁ τουτων τ τε ποδεικνυναι καὶ
καὶ ω τοιαυτα καὶ ἔτι μέγεθος καὶ πικρύτητας. h. e. probissio, romtatio, moti animorum, amplificatio et deminutio Erum. Quas partes rationis intelligendae sunt, ubi Aristotelo numoro
plurali διανοίας dicit ut 24 14604 1 τῆ δε λέξει δεῖ διαπονεῖν
ἐν τοῖς ἀργοῖς μερεσιν καὶ μητε θικοῖς μητε διανοητικοῖς πο- κριοπτει γαρ πύλιν, λίαν λαμπρὰ λέξις τετε, θη καὶ - διανοέας.
καὶ διανοέας εἶ πεποιημένας οπι ποιησε δ ην τῆς τραγωδίας ἔργον, λλα πολυ μαλλον η καταδεεστέροις τουτοις κεχρημένη τραγωδία ἔχουσα δε μυθον καὶ si στασιν πραγμἁτων ubi quidem Vahlonius et, qui eum sequitur, I ByWater Aristololis doarto postica libor Oxoni 1898 contra fid6m librorum tomors depravare scripturam identur ita: ρησεις θικας καὶ λέξει καὶ διανοέμ ε πεποιημένας. Quae optime Gompergius Vertit: Fernor on jeman meisterlicho Charaliter-Redon, Glangstii hodor Diotion und do Reflexio an ei nander rethon Ollio, so tird or nichi das loiston, as sic uns at die Aufgabo dos Trauerspieis egeigh afμ. Sed has plana sunt neque longiore explicatione egoni, quas soquuntur difficiliora δῆλον δε δτι καὶ ἐν τοῖς πρdγμασιν da τῶν αὐτων δε υν δεῖ χρησθαι ταν η ἐλεεινὰ η ειν ' με-γdλα η εἰκοτα si παρασκευd ιν πλὴν τοσουτον διαφέρει, τι τὰ μὲν δεῖ φαινεσθαι νευ διδασκαλίας, τα ὁ ἐν λύγω sub το λέγοντος παρασκευdζεσθαι καὶ παρα τι λύγον γιγνεσθαι. Eorum primum singui quaedam, de quibus maxima saopo interpretum dissensio est, paucis explicabo. ἐν τοῖς πρἁγμασιν hoc e ἐν se μυδήν, nam ita alterum pro altero saepissime dicitur aut utrumque coniungitur, id quod iam scipsius fabulas definition patet: