장음표시 사용
131쪽
Cue eriunt Ionga pectora a moras Factices primo quos sors tulit aequior aevo, Nec passa est longos agglomerare dies. Non illos sevi tremefecit militis ensis,
Non iras medio clusica pulsa foro. 'Sed uelut in pulchro uernans rosa pullulat amo Ossam nes uisueti,nec grauis inda premit. Sic illi tacito traducunt tempora sensu, Nec mala quae mundus tot parit, illa uident. Eic equidem credo primos degi Ne parentes,
Horto cum uixit clausus uterin nouo.
Est quos quos laeto recipit post funera campo, Foelix EIU credita terra soli Quaestu uera manet diue est faelicior illa
Defunctis requies certa parata pijs. TIac nos, o genitor,tandem cum pace repone, Pectoras ex istis eripe nostra malis. 'Aut 1si nulla datur moriendi tanta potestas, Et malefictorum nos ea culpa premit. Saltem aliquos iterκm, Calais Zetens remitte,
VM Iacobi Micylli elegiam consoIa- qua tuae scriptit,perlegissem:magnam certoriam, quam ad te de obitu uxoris
132쪽
th doIoris Ieuationem sensi. Etsi uero haud
scio magis ne me cognatio argumenti,an carminis suauitas affecerit:tamen me illius letactione uehementer commotum esse certo
scio. Nec secus mihi accidit,atq; ijs,qui uenusta quadam pictura capiuntur: quid autem sit potissimum, quod approbationem moueat, &qua de causa, nequeunt iudicare. Itaq; cum eam poesis amatoribus gratam fore euistimarem, non dubitaui hanc in me culpam suscipere:quam mihi Micyllum pro sua in me beneuoletia facilἡ codonaturum spero: ut quod ipse in nostram solum gratiam scripsisset, ego cum alus communicarem . Ad te uero mi frater hoc Micylli tanti ct uiri Ec amici munus mitto,quod meo quidem iudicio in tanta luctus tui acerbitate
nec paruum est,nec contemnendum. Non
nim magn itudin e & numero, sed bonitate momento. suo quaeq; res est ponderanda. Nec si parua saepe sigilla pluris fiunt quam ingentes statuae, quod certiora sunt in illis. quIm his ex artis & ingenu expressa uesti-sia eadem & in scriptis ratio non obseruabitur. Sed de his alias. Tuarum est partium. hanc consolationem bono grato', animo accipere, ait illo dolorem lenire tuum. Bone te. - β
133쪽
PAVLVM cIS NERVM. I tibi non aliquo firmatum numine pectus, nasi . si foret asiuperum mens alis
Nec scires hominii quae fors si
Quamisit haecfato subdita uita breui. σLongius hic agerem tecum charistae Paule, Quererem ex in curas pharmaca plura tuus. Sed puto,nec nostri uiuis sic inscius aeui, Aut hominum ignarus conditionis agis. Vt quiias in toto credas durabile i Fundo, Quam late terras Phoebus oberrat equis. Cno te, uiridecet ubitos agnoscere casus, Qit ecp uides feri,uelle putare Deum. Occidit,heu,msero pridem dulcifima coniunx, Occidit ante suum Aznere mersa diem. Nec probitas illam,nec amicae gratia forma Texit, non tenero suavis in ore pudor. Quo minus immites exercerent sua Parca Numina, funestas iniqcerenis manus. Ais hanc,securua quae demetit omnia falce, Tolleret e medio mors truculenta gradu.Non aliter tenera quκm cam resecatur in herba, Quae primo exhilarat gramina vere, rosa.
134쪽
sed quid am num uel tristes tua pectora curae, Aut tua tubiscus deuoret ossa dolor Dum tua perpetuo liquefiunt lumina fetu,
Non oculis somnum,non capis ore cibum. Ac velut in uacuo quaerit sua pignora nido, ' cum Iet amityum Daulius ales Iom. Sic tu praereptos animo meditaris amores,
Atq; abstus,praesens Pod nequit esse, cupis Haud equidem iubeam,nes te, charisime,sis βιA Iachontis oculas abstinuisse pijs. Aut te, quae toties animo,vultus leuauit, Eius te nullo Ata dolere modo. Namq; reii Sogias Orpbeus desierit ad umbrasi Funera dum deflet coniugis ipse suae. Et breue pistacides stactum Plutona precatus
ruit in amplexus Laodamia tuos. Quinetiam nostras illius funera curis Ex cen animos almianis meos. Nam quem non moueat tam sevi iniuria sitit Aut baec tam celeri mors properata pedet
vix mo quinsputosuel tamen integra quius, Viderat baec uitae lustra peracta suae. Et nuper thalamo tecum*ciata iugali Ediderat lecti pignora bina noui. Non genus,aut proaui,non isti Ama parenturi Deerat,non propriae gloria parta domus. iat etiam tedas multo cum faenore fruges,
135쪽
Et cererem plenis uisiciebat agris 'Illi, ripis nascuntur plurima Nicri, Implebant totos dulcia musta cados. Denis langinquo quaecuns ex Me recepta, Per terras asset,per freta loliga petunt, Haec isti Acili concesserat omnia dextra,
Pingitur inuolucri quae dea caeca rota. sed nihil immites , mi curant talia Parcae,' Non illas laces m non pia uota mouenti Q niuetiam uitae cMm tangunt ultima motam
Et veniunt dura fila secanda manu. Non ilitis veri,non instra numina lectunt, Inuictae duro stant Adamante magis emnonasic mater, sic mater fleuit Achillem, Quinquam esset celebri natus uters dea. Nec Venus a Iesbo pulchrum seruauit Adonis , Aut Aotii obele, aut Iasiona Ceres. Ipse etiam magni quis credat)rector Obmpi
De leuit ocij trillia Aia ducis. s adeo intactum nihil est, terrasq; per omnes, Exorcet uires trux Libitina suas. 'Aspice tot claros, hominum monumera, labores, Q s Asiae tellus,Dorica quosqr tulit. Q o nunc oramides,uetoris miracula Nilis Notas cum Phoebo Memnonis ora nouos
Quo redijt Ba Ionsolitis bitumine muri, Et domus antiqui tanta Semiramidis
136쪽
Aut ubi Mausoli pendentia marmore tectat Structa s Amazonia templa operosa manus 'Aut sacer Elei cultus certamine cursus Iuppiter aut Rhodii sol moderator agris Quo ueteres Thebae, quo prisci regia Cadmi Moenias ad citharae quae coiere sonum Aut ea qua uictus partu Neptunus olivae, obruit iratus fluctibus arua nouis. Quas olim puppes Episraea crisius ab arce Sibphus Aegeas uidit ex Ioniis Scilicet incurua rapuit mors omnia silae, Haec etiam templis marmoribusque uenit
Ais homines querimur,si uilis portio glebae,
Hinc abit in uitam te meliore nouam
Q s prius fuerant obnoxia corpora DoMutat in haud ulla post moritura dies Haec quos enim perstat vetera doctrina uiro Testibus er longa prodita uera me.
cuius alia aeternam patiantur corpora noctem, Totas defuncto vis animante cadat.
Solas ab bumano cum piritus exijt ore, Viuit, o a saeua morte superstes agit. Atq; uti uere nouo recipit Aua Iraminas cmpus, Induit er uirides olua renata comas Aut ubi flava ceres,brumalibus abdita terris, Erigit in lacem femina lata novam.
Sic quos cessis detersa morte, creator
137쪽
Eriget in uitam corpora nostra nouam Ais iterum superis uti ueniemus in auras Induti carnis uiscera quiis ματ c cam de pum rapient incendia mundam. Et peragent summum fecula clausa diem. Hanc bonus ipsie uiam dudum monstrauit Iesis. Ostendit uitae primitiasque nouae. Tertia cum uidit argentem aurora sepulchro,
Et reduci uictas lata dedere manus. .
Hanc σβtidicae praesagiuere camoena Aoriisensit qui mala mire,senis. Dubede et Domino peragit cu carmine latare, illi,qui rursum,quod dedit ante, tulit. Q minus ista tuae fiunt cir tibi Ata dolenda
coniugis,aut somnus,quo modo uicta iacet. sed magis optatae lux expectanda diei, Artus cum repetet mens rediuiua uoLEt tua te rursum meliori in laminis aura Asticiet uultu Barbara lata nouo.
Denis praesentis quae tanta est Dratia uites Aut hoc quid dignum flebile tempus baset' ut teneat quenquam uiuendi magna volaptari s aliqais feros uiuat ados dicis uice, quae pasta crude cunt bella per orbem, Qui fremitus hominum, quantus ubi alior.
Hic alij eliso lacidiant moenia saxo, Et longa populos obsidione premunt.
138쪽
aantur Hiberi streo luminus coloni,
Et cultore iacent arua relicta suo. id e insolitas demittit Soquana turma s, Et lacerant vacuas gallica gaesa domos. uriunt uiduae parua cum prole parentes, Et pereunt langa tabida memira fame. Ipsa etiam invadit Diuum penetralia miles, Qves aetas melior contulit, illa rapit. Nusquam tuta quies, tiusquam concordia rerum, Miscentur motu sacra,prosina pari. Q D magis er mulier tenerae fotitia mentis, Aut nulla,aut isto temporeparua capit.
Nam quos ista petat lusus, aut gaudia qManta, cum videt ante oculos omnia saeua suos mae si forte nitet pulchra spectanda iuuenta, Gaudet, et aequales tacere lata cboros: Pro fidibus galeae, pro leui clasca buxo, Pro molli cithara cornua rauca sonori Sin iam mater habet longi solamen amoris Pignora, ex haec crebro gestu amatq; sinu. Albici bra, longis matres terroribus alias, Cum tenera troti prole perire e.
Denis seu sacras supplex ascendit ad aras:
Seu media solitas carpit in urbe vias. omnia terrifico miscentur compita luctu Mustus ubique pauor,mxstus ubique dolor.
Q siqna est tacita quae secum mente uolaret
139쪽
i Ecquid adhuc illam, quod iuue esse putast .
Praecipue talem, qualis tua Barbara vixit, Et ueri imbutam cognitione Dei. Ipsa equidem credo,isident pia humina uocent, illius ante oculos Cystet imago tuos. . Deter sis Iachromis, et aperto candida uultu, Aut hoc,auissimilisolueret ora modo.QAid uer o,o,dicens,tandem charisime colun Quid laceras curis Ianguida corda tuissi Quid iuuat incassior saeuo indulgere dolori, Non animum noctu,non τelessare die. De sine sollicitis superos urgere querelis, Destie,nil Iachome,nil tua uota iuuandi
cuin semel impletis cessarunt stamina lusis, xilas lanificis de tribus una secat.
Tru ra iter ad uperas remeabile quaerituroru obstructae duro stant Adamante uiae. . Non ego stonte tuo cupis discedere lecto; Aut tibi desertum linquere, Paule M tam scit Delis, genitor, qui nos colunxit antes: Cum prest thalamos Acta marita nouos. Ac tecum optarim longam consumere uitam, - lAtque auctam multa prole uidere domum. Sed superis aliter usum, me Ata deorum Viuere in bis terrae non uoluere malis. 'Nec clades homing,aut disicrimina tinta uidere , Et toties uiduas militis ense domos. i: Nanr
140쪽
vim quid adhuc restat, sola te coniuge dempto
Ducere cur uitam langius ipsa petam An quia nunc placidis redijt concordia rebus, Et stant in tuto sacra,prosina locos Nec miter fratrem ciuilibus implicat armis Atq; aliquis Domini re stat in orbe timor Ab inferos homines,nondum malasi ua norunt, Aut haec securo pectore damna uident.
Usa equidem credo nusso plas tepore fraudem, Perfidiam, insidias, Cr ualuisse dolos. Atq; aliquis captet praesentis gaudia uitae, Aut aeuo dolea: se breuiorestuis
Nec me nunc retinent uanistectacula mundi,
Quae s bota inconstans, leue uulgus amato Nec tangunt animum uestis preciosa, uel avru, Aut alias charum foemina quidquid habet Omnia quae modico uanescunt temporis Uu,
Nec fructus aliquos, Cr Irae pondus habent Vixi, Cr quas dederat partes fortuna peregi, Et mihi tota mea stat Ilae labe domus. Suscepi geminam focio te coniuge prolem, a parum longo, sed tamen usa thoro. Non fractum senio patrem,non rebus egentem pexi, aut patriae damna dolenda meae. Vno hoc inseriis, qu bd te dulci me linquo