장음표시 사용
441쪽
Eodem in bello, Andrea Auria ad clas sem relicto, ipse armis tectus, Hispanico
insidens equo, ferreumque manu avum gerens, peditum orditius, verbis ultu'ue ierenitate animabat;tum ad equitum aciem rediens, ante crucis imaginem solus equis itabat. Hus classis, cui Andream Auriam praefecerat, vexilla duo praeserebat, unum, tiscio ela,mita erat, ut spectatutumanis mos ad commiseratione i permoveret alterum, in quo aquila biceps, scutum cum Caesaris insignibu protendebat.Heut.l.I
. Furdinandus II. Imp. suam in crucis signo spem ponebat. Cum Henricus Mathaeus, comes Turrianu Viennae ad muros, rebellium Bohemorum exercitum admovisset, nec pauci in urbe illi faverent, conjurationis ejusdem socii, ante Christi crucem Caesar prostratus , Caese, auxis livm efflagitavit. Adfuit mox auxilium , periculum discussirin, hostestigati, boni recreati Lamorm. Quid si dicam, Christuma cruce Ferdinanta locutum prasi sunt multi; sua ipse modestia subticuit. illa vero celeberrima ad Pragam victoria, quamobemiam, prostrato Ferdinandi Palatini
442쪽
Gente Assyriaea Fari III. 39τ' Palatini exercitu, perdinandus Caesit -- cepit, auspiciis sanctissimae crucis se tat
ne fuit. Summus enim Caesarei exercitus praesemi, Carolus comes Bliquoius milibiaribus appinsi signis curarat, una in parte Christi migiem, cum hac inscriptione, Exurge mmme, murica causam uam 3 in ali in Deipara virginis inraginem, cum his verbis, Manstrata esse matrem Praeterquam quod cum Caesariani dato pugnae signo,in rebellium agmenirruerent, , praelata illis per Religiosum notae sanctitatis virum,Carmelitam, crux fuerit, ut ab ea viresiae auspicium sumerent. Sumpstis runt; Vicerum Triumpharunt . Imo Pragae, in monte maximo, erecta ingentis magnitudinis crux erat, quam '- tactam Palatini assectae, cum sacras aedes , es Divorum statuas demolirentur, veriti plebis tumulium, reliquerant Et haec vi ctoriae omenetiam fuit, jummam capere iter,Cum fugeret Palatinus,debuit,etsillim nunquam se transiturum ipse conjuxque juravissent. Tanto in crucem odio fere ' tur; sed ejus vim, turpissime fugiendo, seh- . sit. Hist. Bodidi quae diximus p. 2. C. LIII.
g. II. De Philippo II mss. Rege. Philip II Hispaniatum Monarcha,
443쪽
quernadmodumtotaVio,itain morte spem omnem fiduciamque in cruce fixit Quippe crucem unam a Carolo Caesare, parente suo, acceptam, gestare,animam mox ema turus voluit; eandem postea Philippo filio tradi. Aliam velis, cum qua sepeliretur, suspendi h caesio suo desideravit. Hiram tex hae lita exussum, Pissimus Rex,suurum judica-
Princi' . . Alberius Pius, memor salutis in cruce partae, singulari eam cultu prosequebatur. Illam torum equidem hominum , sed Christianorum maxim Principum G hum inedicebat. Utpote uisub illo si sitari signo timere nihil possent, speraris omnia deberent. Ciun esset Coloniae Agrippinae institutum Apostolica aucto ritate, in ejus honoremsodalitium,ein men quamprimum dedit, pluresque suo exemplo principes attraxit. Et cum sodalitii istius finis sit,ut ad Religionem Catholicam adducti, aut post erro rem reducti,juventur, ne paupertas a fide suscepta quenquam deterreat , saepius in gentem pecuniae vim , Coloniam transmi-
444쪽
- Gente Austriaea. viri II 393 si, ut hoc tam sancto munere fungi mali
Reverantia Prineipum Aulis acο- , rum, erga celestam. Eccle-ΕCelesiam , Ecclesiae caput, dacium
sacerdotum ordinem Austriaci Principes aviarimi semper,&coluerunt. Quippe Divinum in iis numen honoratur,ac potis simiun , si ordini vitae sanctitas adjungatur. inquam plus ordini, sacrorumque hiulo, quam nomini aut persenae debetur Dominos aut patres appellare consuetum illis, benevolum etiam animum ostendere, ac si opus, uVare. Sed inprimis summum Ecclesiae Caput, Romanum Pontificem, tanquam Principem omnium, Christianae Reipublicae Parentem venerati sunt, atque ejusdiecta, non aliter,quam Oracula acceperunt, obedientiam tanquaPatri voverunt,sedisAp stolicae dignitatem,Viribus omnibus defenderunt, ne ullus unquam Ecclesiae hostis fuit, quem non ipsi suu hostem judicarunt. Crisunt enim supremam in Regnis suis
potestatem , non tantum ad hominum re-.gimen , sed maxime ad Ecclesiae subsidium
445쪽
sibi esse collatam. Et vero etiam se Religionisin Ecclesiae protectores esse certo
s. I. De Carolo v. m. Quem prius hic, quam Carolum . Imp.
producamὸ Ab eo cum sectarii quidam, divinum verbum promulgandi potestatem dari sibi emagitarent, animo vere Regio, Christianoque respondit: Non meum est de puritata divini verbi cognostare Episcoporum hoc munus est , quorum udicio ego me etiam libens sub mitti, is jurisdimonem in omnibus salvam essα-o vere, pie Sur. ad ann. Is 8. Cum post captum ad Papiam Franciscum I.GalliaeRegem,quidam Italiae Principes, rupto foedere ad arma prosiliissent, hujus autem aisti invidiam ad Clementem VII. Romanum Pontificem Franci derivarent, Caesareani duces, translato in L tium bello Romam orbis caput, ut rupti foederis authorem, ad aequitatem reducerent, obsederunt, intraque horas septem expugnarunt Urbe capta, Pontifex cum
Purpuratis Patribus Episcopis aliquot, ad D. Adriani molem quam Angeli Ca-1tellum vocant profugit. Sed mox a Phi- Iiberto Arausionensium Principe circumsessus, deditionem cum suis fecit, seque
446쪽
nihil amplius adversus Caesarem molitu'rum promisit. Quod cum Carolus, in Hispania tum degens , intellexisset, nullum laetitiae signum, aut publice aut privatim ostendus verum ut libertatem Pontifex consequeretur, quadraginta dierum suppliCationes indixit, utque quam hone1tissimis pro Pontifice conditionibus ab armis discrit
retur, mandavit Eo enim absente bellum hoc citici gestum confectumque fuerat, quam ipse inceptum audivisset inde fie--t, ut propter hanc Pontificis caumita' tem gravissimo dolore percelleretur. Eum quippe vehementer amabat, demisediose colebat impetrata proinde Caesare libertas Namprimum restituta Pontis fuit hic aliquot annis post imperiali diademate Carolum Bononiae coronavit.
II. De Hrdinando II. Imp. 3Admirabitur Ferdinandum II posteritas, cujus tanta in sacrum ordinem reverentia fuit, ut aliqόindo diceret; si mihi
Non id equidem evenituequotiescunque tamen obvius illi salserdos nebat, pileo capiti detracto tautabat si accederer loquique
447쪽
vellet, Germanorii more Principum, deXteram porrigebat; at osculum infigi nequaquam permittebat. Nullo non die certas statasque preces, pro universo Ecclesiasticorum ordine coelesti Numini offerebat potissimum vero pro summo Ecclesiae Pontifice , in quo vicariam Christi auctoritatem magna submissione venerabatur. Imo summi momenti controversias ejus unius arbitrio decidendas, componendasque, libenter re linquebat. Atque idcirco leselium Cardinalem Romam abire passiis , ejus auctoritati commisit, nihil Ecclesiastico ordini detrahi permisit,in liberiores in eum linguas saepe compescuit.
I. III. De Philippo II Hisp. Rege
Pari animo Philippus II Hispaniae Rex fuit. Cum orta contentio de primo considendi loco, inter legatos Hispaniaevi Gallis: Regum esset,eaque de causa Verendum esset , ne Ecclesiae concilium aut dirimere tur , aut quod Galli optabant, differretur, Philippus legato suo Claudio Quinnones, comiti Lunensi, scripsit: οιψι
448쪽
Gente Austriaea. Pars III. as quod patiatur. igni Regis magna profecto submissio Her in Phil. II. l.3. C. z. Talis cum esset Philippus . posteaquam ejus mortem Clemens VIII. Pontilaxa tellexit . orationem in Cardinalium consessu habuit, qua inter alia declaravit, Philippum Regem, in expellendis ab Ecclesia haereticis, plus multo expendisse, quam omnes simul Reipublicae Christianae Rese Principesque. In ejus vita Ecclesiae 1ncolumitatem sitam fuisse, nec aliud superesste solatium , in tanta universorum iactura , quam quod ejus emgies in Philippo III successiare appareret mori de Pnil. II.
Neque sane Philippus jII. aliter in Hispania , quam pro Ecclesia, voluit regnarum Quippe Regnum post Philippi II P.
tris mortem adeptus , totum se quampria
mum Clementi VIII. Ecclesiaeque peri gatos obtulit, ac suas illi opes devovit. Adeo se Regela non existimabat, hi pro Ecclesia Rex esset. Ut faustum riun trumque ejus es Et imperium, felicem Ap stolicae sedis apprecationem , Ἀψbilaei indulgentias.postulavit Nimirum ut subditi omnes Catholici patria Spiritum amo illiin petrarent..
449쪽
Z'p'remes, fratres, cogar in , Upraeceptoros. QV sanguis unus, ita unus amor Pri cipes Austriacos ligat. Hoc vinculum parentes talios fratres inter se, cognatos, de amnes constringit. Pietate consanguinitatem cognationem testa tur Plures sunt, sed pietas amorque quasi unum facit , non diversos Et quia praeceptores,velut alteros melioris vitae parentes habent , iis, quod parentibus debent, e hibent,juvant, promovent Natura conjunctisunt, non commodo. Recte quispiam dixerit, unicum hominem,hanc A
gustam familiam videri. Fidem exemplancient.
Nemo facilessestimavit, quanta pietate Fridericus HI Imp. Maximilianum filium fuerit prosecutus Paterna equidem fuit, sed planε admiranda. Ubi illum a Bruge sibus captum in custodia non tantum
detineri , sed in vitae discrimine versari
450쪽
intellexit, cum nonnullis imperii Principibus,in triginta duorum millium exercis tu, in Flandriam movit Gandavum obsedit, nec prius ab armis destitit, iam Glium iniques, Brugeusibus detentum, libertati de sibi restituit, inque ipsos conspis
rationis ipsiu4 authores, se vere animadvertit. Imperium amittere , qu m filium , Mluisset; imo vitam, quam filio dederat, sua morte redimere paratus erat. De ROD. Heut de alii.
s. II. . De Maximiliano I. p. Eadem pietas, viribus suis, Maximilianum I. Imp. Fridericum III paremtem inflammavit. Nemo tenerius patrem amavit , nemo promptius obtempermit.
Ab ejus vultu , quamdiu vixit, dependebat, de nutus, ne quid omitteret, obsese vabat. Ubi ille cum imperio vitam deposuit , sepulchrum , quod imperfectum, liquerat, summa cura perfici curavit, nec pauciora in illud , quam triginisaureorum millia erogavit. Exstare hoc pignus sui in parentem amoris voluit , ut non minus mortuum amavisie, quam vivum videretur. Iidem.