장음표시 사용
11쪽
ut plerisque nee hujusmodi esse viderentur, unde modo Itheros, modo sebRegbas egisse Germanos apud Auctores comperimus. Hi ne nosse facile est, quae Petro Gio vanni ceterisque dissentien
ti in fistuli Itandi necasio in ilicet regia ni Me statem quἰ1m ii, trili lam
sut liberani coneipiunt, in eo alii oeratie potius Reipublicae statu ima ginati sibi non poterant. Sed regia dignitas huiusmodi non est, ut aliquando cireumferibi non erat ca quemadmoduni Lacedaemones, rei vi aliique plures jam facto docuerunt. β Itaque Germani, Inister hos praecipue Saxones habebant Rege , habebantque Duees militares; e, nihilo mitius in pace parili dignitate pollebam omnes nobiles, politici, rebus tractradicit timi ad Diui Caroli Magni Imperatoris epo-eham ulque Nulli apud Saxones tune audiebantur aevi nostri Baro nes, Comites, uera de hujusmodi sicuti nec ita tota Germania; δ sed
lictos dicas, proximum erat genus infimum Colonorum, quos Lavi in voeabant. ine Adlingorunt, Se Edlinsorum Saxoni eorum, qui pra et pue dignitatis erant Proceres, appeIlatio, unde reliqua Germanorum nobilitas otium duxit se Filii, Adtingi uim extititauit gerus, vir orti quem l
liquis, nobilitate, vi aut praestitisse intelligimti, siquidem nedum
illam Regem renunciarunt Saxones sed etiam occasione belli Ducem; quid quod Ptinei pem duo de ei m nobili ilimorum virorum; isque, quantumeeteri superior agnitus it tantumdem iis praesuit praestitit varia bati tune res Saxonum; rideo nunc patria proiiugus, mox tantisper clam redux idem semper sibi par, ad instaurandum in Francos bellum, to pendamque, quam metu dederant fidem, cives suos pellieiebat. At eum nullates ex voto succederet, oblatam sibi veniam a Victore anno aere vulgatis DCCLXXXV. Divi Caroli Magni, ex quo regnare coepit XVII. ν)hon recusans, demeruit ablui Iustrico fonte, suseipique in illo ab eodem D. Principe amplis iniisque eo mutati muneribus 5 honoribus . tamen Luit geri, Regiumque titulum deposi1it; sed deincep illuli indu voca. tus, Dux Saxonum cuna propria potestate inauguratus est,in iure here ei.
1iznitu agnomine. Post quae tandem, quod probabilius videtur, deeessit,nno DCCCVIl ch non absique sanctitatis fama eoque pertinet antiquissimum illud epithaphium pust tutium, o quod trans tibimus: Bis ossa,
12쪽
Ossa viri fortis, cujus sors neficia mortis, ste locus munit euge bone piritus audit. Omnis mundatur, hunc Regem qui veneratur,
Rebus it se habentibus definite a m lie et de Psessingeri sententia, is S ipsa et roribu , ex consutione otiis, obnoxia. Erant itaque, ut Vidi mus, apud Saxones de es phalo duodecim iri , inter quos Withi-kindus fuit, quod etiam ηunt annales Francici Fuldenses, quibus utitur, quique eidem imposuerunt; unde Withikindus iis audit INUS e primo
ri ων Mesp Larum. a Sed quia non tantum erat unus e duodecim; imo inter duodecim viros eminebat, praeeratque, quod Regis Duci que Sa xonum si iste jam sirpta annotas, an in , icte Ditis uepv. Dux, 8 Rex Sax num dicebat ut Aut cir Anci nymuς Chroni et Sela vici apti Lindenbrogium viri, laudem libra udus eorum Saxonum Primu Dpasta 3. nisi bapti is es eum νηπα iis Magmiassus Dis. o sineis ipsa terum gestarum series confirmat; neque enim Saxones cohibere unquam potuit D. Carolus Impetator, nisi primum uno illii hiudo in devotionem tecepto neque aliter in articulis Foederis, inter Franeosic Saxones tuti initis, eundem permisisset a eteti duo de ei distingui, nisi maxima ejus suisset dignitas N notest ri de filii resi*lui titulo Comitis content seis iusserat, unum ilhikindum, quem sibi eousque validius adversia tum non ignorabat, , Magni Ducis Saxonum honore fere donasset.
Hie ithi indus stipes est, inter plures ,riti ab illo derivantur familiar, Carretensis quoque memoratur, et Aleramum abne Potcm propagatam Nam hujus Withthindi Magni lius fuit istbenu , seu Wibbertuς, tri decessit anno DCCCXXV. Superstites te manserunt ex hoe nepotes Bruno Et albertus. Mortuus est B tuno anno DCCCXLIII. duxitque Divi Ottonis Magni Augusti lineam, O me mici, omine Ri xosi Wallienus autem, qui secundogenitu erat, idemque primus Comes Singethei mensis onstitutu , ex Adelhutha uxore,in ilia uni ea Comen mist Allet, urgium. Obiitque anno Haee fuit Mith indei
generis prima divisio. Theodoti eus I. δ Ringethei mentis WAlte burgius Comes ex Reinhilda comite arbuinensi liberos suscepit Regi obertum, seu Regenberium, Theodoricum II Withth indum 1 U. 5 Immoddum, sive im. motium. Regenherius, qui primogenus erat, Dux fuit Angrivetiae, est phaliae, floruitque anno M. e et ei vero Comites remanserunt;
Π1 t,d ritti sic ille et ieeundostenitus, qui anno MX praesertim clari iit, it k indus v. terti genitus , de immo ldu , live in ollu ii t n. gemetall, quem ruidam Comitum, Dileumque Sabaudiae auctorem eoiit i-tuunt, repugnantibus aliis, quibus hi Conutes Ducesque aliunde deri. ari
13쪽
videntur; aliis denique,teeentioribus potissimum, ohtendentibu ded ctioni probationem haud lati confirmMi, ut jam annotavi uiuet tu λHie With ikindus IH Theodoti et . filius, alberti nepos, νιgeberti pro aepos, Mihi Lindi Magni abnepos duas consequenter habuit uxores,dutham, Brargundiae Ducemptimo loco, δὶα hac deficiente, A e u iam sive Ricilisiani incompertae adhue originis, sed quam ex boni 1acile eoniectes ductam a Marchionibus Italiae, qui praeter Seculii ZeEporediae Marehionatus, inter se divi lere Pedemontes, Liguriam, Lombardiam. Ex Archilia nactus est filium Gullielmum I. qui idem, utique ceu heres, Archisum, seu Aiehisiu a matre dictus est, ut ex donationi tabulis de S. Octobris anni CMXlu apud Joannem Noratium Sacri Palatii, initi in eastro illae Focatiae, quibus comite ε Guid de Arehilia iugales, una eum ultiel in filio Abbatiam Glagani dona tunt pluribus bonix; deratis tabulis autopten habetaus tellam Bene veliv. tum Sangi rguam. c. Sed quum Guidonis, ini sit hi in is in illis tabulis mentiost, ii , quibus illius nominis in alterum uidonis desormati sitis non eon stat, non apparebit, unde hunc ith ikindum sui fle Guidonem accepe rim, ni eum primis hujus diveris appellationis rationem eum illis communieaveto. Haec tota dependet a pronunciatione; o an, quem -- thi indum pronune labant Saxones, hunc uit hi hin dum audie Dant Gallotia uel pari modo quo illi illi elmum, hi Cullielmum affinitate sani
litterae, Saxonum eum Gamma Gallosrancorum. Mox ut erant hi ipsi contonantium amantissimi, intermedia oealeri detracta, quinque simul conjunxerunt eonsonas Meni, e Gubuod Itali quum de hoc nomina recipiendo deliberarent, equi non poterant Saxones, nisi Alliliabitum bini, elementi ad auxissent, avorum utrumque tuo palato non eou veniebat. Itaque, quod erat expeditius, Ianeogallos seeuti sunt, abjeeξ re consonantes omnes ante inlitterani eri a senus cum apud Graeco ac Latinos, tum apud Italos praesertim, nullam aliam in eadem syllaba conficinam praeter S admittit. Hoc igitur modo ex saxonum m rhi fud Gallosiancorum G ιb M iactum est de ex hoc Italorum suo, quod latine meruit declinati.
ulli elmus iste Giulonis, seu Mi istissim di filius ex Helena , mee
Normaniae nata, pater fuit Alera mi Tabulae Donationis G stimaerae vulgati CMLI. quibus Aleramus, ejusdemque seeunda uxor Gelberga raetanense Monachos multis praediis donarunt M Alero, ut Marebis, inliso Gindi mi mnitisse ut adeo gradum omnino successionis hoc loeo omiserit Reutherus cillet, g nisi sorte praepostere, Gullielmum hune genitorem interam filium dederit, avum ob nominis assinitatem cum nepote eo fiundens, ut mox insta patebit. Cete
14쪽
Ceterum e agnitis Alerami patentibus testimonio, cui nihil opponi potest longam sisequor err rum segetem et quonam fundam e to Jὼan. Au gustu Thuanus Niosi hunc auctor Geographiae Ecclesiastici Albertus Mitiaeus, Aletam uit, haberi voluerint filium Sotoris D Ortonis Magni, eumque primum Marehicinatum Salutarium acquisivisse aut cur Ludovi eus,&Fran ei stus Augustinus ab Ecclesia in ranali et Litalaudiata Mia Marchionibus
Eporediae, sive Eporegiae potentibus tunc in Italia eundem detiva im luemat; in eumpertum tamen mihi adhuc remanet, cur quibusdam reeentioribus inciderit, Italum Principem Aleramum, Gullies mo Comite Ita . logenitum, Berengari II Regis Soceri beneficio primum Montisfierra. ti Mehionem ex Comite fui, constitutum od mihi certi video jam eonstet here, alterum illud est, eumdem otiginis patria fuisse Germanum. Majores namque ejus, avus i. thikindus IV. de pater Guillelmus I. Saxones indubitanter fuere unde quocumque gentium Ioeci domicili iam Y isse velis ulli elmum, aut ubi eumque pona natum Aleramum, etiamsi in Italia, naturalem patris ori ginem non secutum esse non potuit. , Atque hae cumprimis observare debuisset vi illustiis, Marchi αδε Abbas Joseph Malasipina, o qui xat indieant tabulae donitionis mea Eanens Monasterio factae, Alera
mum in italia Principem Saxonicae Gentis , perperam ne dicam, an terne re, adversus communem antiquiorum omnium, consensum negare confidit.
Nihilo felleius siegel si idem auctor d in altera quaestione, quam ipse primus excitavit,& cui eapropter nos quoque, nee inviti, locum dare debuimus, quando videlicet natus fuerit Aleramus, quando mortuus Potiosa haee non est in rei difficultate imo ut ea eri sim suam a inplius ae euit Abbas mare hi in hane cienealogiamu ita eidem ill ultrandae ex. plicandaeque hujus inquisitionis benefiet nox plurimum est allaturos liaud seu sit blandimur Putavit itaque decimi seculi anno trigesimo octavo eundem minorem esse non potuisse annis viginti, quia ab Hugonein Lot hario Regibus eo anno findetis eormn Coum laudetur te Monstahoiu Saxonum iis temporibus convenisse cum jure Longobardico, Dquo decimus octavus an mas legitimam praestabat aetatem ad insigne inis gendia Regni populis ossicium ; sed levia haec sunt, ae observari mere antur di neque tum primum Comitis dignitatem Aletamus obtinuit, ut uoloeo demonstrabimus neque repugnamuς, si eundem malit Mala spina vetustiorem constituere, modo ante annum elu dem sieuli decimum tettium infante maiorem illum, an faciat. Hoc enim, quod Abbas non attigit, vetat donatio a Guidone&Archisia avo Navia, nee non Guillelmo patre in
Gra2anens Monasterium collata de . Octobris anni vis qua nulla Alerami mentio est id quod per mores Saxonum , quibus hane Gentem
15쪽
perpetim vixisse erit dubitationis aleam esse mox in se liquebit, fieri non aliter potuit, nisi si Aleramus nondum una natus, aut minimum Aeeutatius rem definite in tanta antiquitate non licet, nee eonte cturi indulgere opus fuit, ubi cireunaeircite saltem veritatem attigisse potuimus. Idem si mei et de tempore mortils Alerami erius quidem obi tum ei si die mense vel anno eoncludere nequeamus, non langa tamen mercia pedine, di quinque tantum annorum ireum steribimus. Anno enim Cluisti ψ86. Gelberget eoniugi defunctae superstes remansit Aleta
i ii iri illi e t 09s jam saetis concesserat, quod tabulae indieant funditio fel niu ς, nullo viventi spatiis indicio, quale aliciquin fieti debuisset. Majus spatium, quod Aleram vitae daretur, ne uaginta septem esset annorum, nihilque adeo paradoxum involvit, quo minus huic alculo secuti ae Proximum modo est agere de nioribus, quibus vixerit Aleram uti Vatiabat tunc politicus Italia itatus, cum ob diversatum gentium assuen. tiam tum maxime quia Victores Victorum scita non a tirogaverant, ei de plutes simul Obtinebant leges suosque sinitulae habebant sectatores; hine noti sania ii temporibus formula: eam. N. qui mo su sum lue -- vere, Sci Nos fi Aleramum pecte naus Samnia citiundum , lege sili ea eundem vixisse eredere oportet, ilippe haec lex esset Flancorum, cum qui bis post Saxonicum illud bellum jura more in dignitates co muni cavetant, ut his versibu&bene ait apud Lethnizium Annonymus: Hoe sunt postremo sticiat scedere Franeis, Ut gensin populus fieret concorditer unus de Acrevera hane legem diserte Aleramum, eque ae sucis majores pro sessum, esse ex Gratanensis Monasterii donatione de anno si liquet, ibit Pr Didimur Nar Akν- asi Phila, Gris ramisit, Giae a filia D, iis Reetigarii, stati sq. O Denue hae M o ipsi am
lubsistat, nullam Salicam, seu Franci tam legem in Italiam introduxisse Carolum Magnum cetero que Carolin pios, sed illam invexime suis moti bu Prancocti Saxones, qui eo migrabant. Opinio haec est Neapolitani Seriptoris, b ad quam Sitonium e exigit, ne eundem etiori insimu lat. Nihilominu noli in lat sirile in re duina Cistillimi iti de littrebus optime meriti, Ludoviet Antonii Muratorii d prudentissima monita spernere, eertum videlicet indicium nationis cujuspiam ex proses.sione legis non elici quia nulli vetitum erat, quam mallet, aut Romanam, aut I. cingob' dieam, aut etiam Sali eam legem profiteri. t quamquam
16쪽
t ora. ntpote in quibus ex Naiisti m is, aut natu aequi pollentis formulae: moda Geniistriam 'orram, mentio non sit, sed solum Clericorum ae Faemi rixtum, queis diversi a ceteri per Bais conditio est, non eo tamen eon. fugiam ho dato , quo ipse quoque libenter agnoscit, ex pro sessione legis optimam fieri originis p aesumptionem. Titul Comitis, Othonianae donationis clausulae firmiora nobis suppetiis lent argumenta sed ordinis gratia suis locis infra expendenda reliquimus. Quot sibi hie locus merito vindicat, de egregiam faciet alteram prae sumptionem, o gentilitia sunt Saxonunt insignia, quae in Saeello Abbati te rara nensis, ubi Aleram cadaver eonditum est, adhue inspiciuntur bci persieti m Monti, sertati Malchiones retinuere, sed se ipsi ita bes an tu quis Ascaniis aequisiti, hus additun est.
D m, petiitius insipicienti eadem ipsa r. nu steti donatio ptae.
bet, ubi Anselmus sit Oddo gerimni, Alera mi Gelberga iugalibus in
e . Pulehram hine arripuit hariolandi oecationem Abbas Se Marchio Malalpina, o Anselmtim scilieet O in nem, a vitari e asina μυ, Nιita,mfrias Abi eae suum ipserti matre, At mi uxore prima rerum arbitris nisse, in D si artim g O tit ipsi a. dispis mi est ut et viri asinis. Hanc esse conjecturam e ipse vidit sest, quod non ani madvertit, Illud est, eandem At jure Germanotum Saxoni eo ad e
jus principia huc donatio exigi dehet, de vel in sua hypothei iuris Romani rei gestae repugnare. Si namque de materni bonis alienandis actum uilla velit, Gelbema novere te personam contractu intervenire ni hil erat necesse nee eone isti potest, cur filiis eo sentietitibus pater aliena. verit, siquidem ex luti prudentiae principiis alienare talent, qui domini sunt ceteri autem, quibus ius aliquod competit, consentire quare pater, qui illorum honorum dominus non erat, sed tantum in his sibi debebatur uius fructus, Si moribus Saxonum, non vi eujuspiam patriae potestati , sed ob tutelam, eademque durante, eontentire duntaxat, non alienare potuisset. Aliunde igitur hujus te ratio petenda est, ne nisi ex lam 1 Salitis S iure Saxonum, quibus cautun, fuerat, Iiberi masculis, Mn ii ali , postesiiones tradi. 4 Supplevit hae in parte alicas leges Carolus M. facta potestate pro alute animae suae, vel ad aliquem venerahite loeutri res suas relinquendi iis stollemnitatibus, quae eade in eo aptitutione e continentur. Sed jus Saxonicum nihil amplius requisivit, nisi ut consentirent, Dipitia c
17쪽
quorum ratione se ecessionis intererat , unde jam in aprico est, quorusum hujusmodi Aalelmi Se d donis consensius interpositus fuerit usus namque suo jute Aleramu Saxo, quo forsitan veriore sensi resertur paullo ante delibata clausula: σδε - ra ruitorum n rarum moribus Saxonum alienavit, quibus foedus eum Francicinitum, non ademerat suas leges ab oppolito vero Francolum legibus, quoties vellent, uti per miserat. δ)Post hie omnia uectili de titulis r unde, quando di quomodo Comitis, S Marchionis comparate honoribus usius sit Aleramus, quam disquisitionem priori amnem esse, unam alteri illustrandae inservite, jam monere praeoccupavimus. Et iam in hoe eapite fiuis eo ecturis in dulsit Abbas Ee Marchio, e eommentus Aleramum fortasse a regnan te tune Betengario, cuju filiam Gelbergam habebat uxorem, ea digni. tale fuisse ornatum. Mallem suo more accuratiorem iniisset temporum rationem ut quanὸoquidem de hoc Aletam conjugio eum Gelberga an te annum os , non constat; contra vero Comitem eundem appellari iam inde a anno 38 observamus in donationis charta D d Uli I. Idus Februarii Hugonis Prouincia Gallia Ducis riti demque deinceps cum Loihatio filio Regis Italiae se deliberasset matutius hae de te, de qua D m intervallum sutilis conjectura faciebat indicium. qui norunt Saxonicae Gentis dignitates praerogativas, haud pendebunt animis e tedere, a nativitatis tempore Alera. mum Comitem fuisse quippe de iure Familiae ex eodem cedere eum Francis, primo genus semper Dux Saxonum nasceretur, ceteri autem Co mitis honore praestarent; f id quod eumprimis de Aletam dieetepet necesse est, eui neminem unquam an dignitatem Milibuisse cauisPPMititit ergo Alaramu Comitis prineipali ii temporibus dignitate, eidemque aere illa illustrior, altera Malchionis, g quem ad mo. dum sunt in do eumenta alterum quidem saepe nobis expensa Gr, Eanensis donatio alterum tabu Iae concessionis Ottonianae h Uerum enim vero init tantum Marchio enuneiatur, ne quicquam prediterea illinc hoc circa elicere est, nisi jam an non vi eo honore fuisse a M. ctum. Quando autem primum ita appellati me merit, incompetium ad hue remanet, ne alia apparet dissicultatis excutiendae via, nisi quam hona, quae possedit, suppeditant quippe si a bonis Ma chiones aevo LuJovi ei Pii.
18쪽
suboluisse non vidi, si ex iis boni aliquod Aleramus habuerit, unde potuerit Marchio vocari, nihil remanebit inquirendum. Agnitis ejusdem hono ibus, tractationem de conjugiis, quot videlicet invibus copulatus fuerit uxoribus, ad quam ordine veluti deda ei mur, jam praestat auspicari quippe excellens Aleram conditio paris
quodammodo consortii, ni ceItum, probabile tamen oppido ut argumen
tu in . . revera euin suilli illi 11 4n iju Iehu ra illi Te personis ob nuptam
illi Gelbergam, Italiae Rege Betengatio Berengarii Augusti e filia nepeiate genitam, diu antiquioribus historicis ignotant, ex eadem Graza nenii donatione detexit, exploratumque fecit Sangiorgius. Sed ut id dubium modo amplius non habet it tanto magis ex altera patet eruditos agitavit investiuandi euriositas, num post hanc aliam duxerit uxorem, Aequa nam prima fuerit, quam ante Gelbernam duxisse, Gullielmus Aleta mi filius, Se Gelbergae privignus in eadem ipsa paulloante memorata donatio. ne nunciatus evincit. Unam ex Aleram uxoribus, imperatore Roma.Do. Germanico natam, nomine Gitone, vetustissima sma fert M licet ancipiti sententia, constanter tamen tradidere majores nostii, quan
quam non synchroni, ideoque nec tantae rei probandae idonei recentiori. Agnovit quidem silertissime & non invideo, eruditissimus Abbasti Mare hi Malxspina, i idemque arithmetica demonstratione sten diu adversus Vol,letranum c Germimiae eumptimis Scriptores,Gitonis ΙΙ. filiam hane esse non potu illa multo itaque minus hujus ex Ottone Ill neptis esse debuit, quod etiam quidam voluere Superest ergo ut fuerit Ottoni 1 si fuit unquam. Nec tro admittit egregius critiens; Q imo obnitens prolatis foeis, ex sancto Odilone Cla aettuli Abha te id apud quem nulla illiusmodi rerum filiae in vita sancti Adhet,i dis, Otionis L eoniugis, mentio est, id satis patere arbitratur. Et sane ob decorem , qui hinc posset Carret ensibus aecedere, sit illustri hus tot aliis praerogativi , ieiuno illa Gelbergae conjugio, haud diu hae de te contenderem : quoniam autem haec disquisitio pertinet ad detegendum,
quaenam fuerit ex primo eonjugio consors Aleta mi recte eundem numero pro optimi eriti ei more non iniisse ostendere adigor, ni possim e et i in hane rem afferre argumenta, probabiliores lialtem subnectere eon. jecturall. Fundamentum itaque, quo negativum ladstit Malalpina Deo. aevi Scriptoris silentio, extra casum est, quippe non una fuerit uxore copulatus Otto t. Imperatot Quod si hue peti intret, nihilominus infir
mum semper fuisse norunt dialecti et eoque magis in hujusmodi quaestionibus historicis, quo quotidie novae veluti prodeunt perficinae ex authenticis documentis, de quibus nemo ante meminerat; G id quod
19쪽
s se eque litet in Germanorum Prineipum annalibus aeeidit, nulli bi tamen frequentius, quam in filiabus. Saxonica Gentis, quarum, utpote cujus que successionis expertium , a n,inor quoque ratio habebatur. Nihil ergo vetat primam Aletam uxorem Ottonis I filiam fuisse imo eius te non leve forsitan in dieium faciet alterum conjugiam cum Gelberga Berengarii, quam supparis dign statis matrona in matthmonio se ee Isse diem sanus mihi contendet. Sed revera filiam fuisse Othoni Liniues Historiarum silentio, in tot tenebri , nulloque monumento adju ti ab opposito vero omnibus se e Ottoni II perpetim eandem a se rentibus, quomodo vineam mea sane conjectura est , sed a vero non abhorreus vetus ei latet neque in pro habilis error, qui nobis hacte nus crucem fixit. Otto Magnus Henriti Aucupis filius, Otionis Magni nepos, secundus sui hoc nomine Dux Saxonum e demum multo post primus Imperator. e Ex duobus conjugiis altero quidem ante annum 928 eum Edilha Eduard Regis Angliae filia, quum adhue Dux esset, di xltero eum Adhelaide, tunc quando jam fuerat Imperator renun latus, liberos sescepit. Huius filius 6 Imperator Otto II tectius Dux erat apud Saxones unde potuit Deilis nasci numerorum eonfusio, se ut Buntingit L Aloysia, Aletam nostro nupta huju otioni filia rederetur, quae tamen fuerat soror exitione I. Imp ratore, de secundo Saxo iα Dueelenita. Potici de hujus nomine Adelliei de Adelhasa, Athalasta. Aloysra, Falesta, g tam vario apud auctores, nihil quiequam constitui, eonte litus posthac eandem perpetuo Adelhaidem vocare. Supersum adhuc obstacula, quoruni illud statim ex pla, qua uti mur, Graetanensi donatione oriri videtur, nun primo loco nupta Aleramo, quaedam fuerit Gelberga soror quid quod etiam, num Gelberga mate tera potius quam Aleram se eunda eonjux intelligi mereatur. Ditia ienim non1envi matri fae, bathar seculi harbara vocabula, eo quoque forte an possent extendi. Sed lustra hoc in easu, ubi persis natum relatio ambiguam n est. Aleramus namque Gelberga ali communione bonorum donarunt unde erant, ita uti de iacto dicuntur, jugales Hoc statuto non Gelbergae ex sorore nepotes ulli elmus Anselmus Oddo suerint, sed privigni tantum, cum quia contrarium nequeat probari, tum maia
20쪽
xime quia Catholi eae Eeelesiae moribu paris gradus amnia coniugia non
zrmittebantur, eisdemque, quominus fierent, sicillieite iam tune invigila ni Pontifices, ut apud Serenitamcis Ei ense in Azonis II conjugi Maiaratotius a obsetvavit is ex nostris Carreue libus exemplum dedit Thetidi, Bonifa eius, eui Anselmi prae defuncti uxorem conjungi per Taurinensiem, Astensem, &inquensem Episcopos seriis inhibuit admonitioni. hus D. Gregorius VII. Summus Pontifex. I Alte tun, dubium, quod ex ipsis Otioni ante indulgentia tabulissentio posse excitari, illud occurrit, cur videlicet, si Aleramum intonis generum credere par est, eundem numquam in illarum contextu , hoc affinitatis
vocabulo nuncupaverit. Omissis aliis assinitatis, amoris indieii , quae opponet possem, de illic qui qui faelle vel me tacente notabit, mihi libenter suadeo nihil magis obstitisse, quam tempora concessionis Anna enim ς6'. at quem pertinet, iam excesserat prima conjux Alerami, MPoste lictem duxerat Gelbergam. Canones utique affinitatem nihilo mi ianus servarunt ius autem eivile Romanum, cuius jam tune pristina inua. I uetat aucioritas, non item Potuit hinc ergo eo nomine abstinere Imperator, vel alia ratione, quam ceterum attingere nee praestat, quippetanti non videatur hae objectio, ut optimam possit eonjectu tam convellete. Alioquin eluditissimis citisse eisse me puto, te quum tot attule. rim ad hujus onjugii per nam determinandam, quot illi, ut eandem dubiam ottenderenti amet re non potuerunt, spes est fore, ut imposterum mecum eonveniant,ffumeliorum Historiographorum,Sigonii e praetenim fidem tueantur quam quihugeumque hae in parte ereotibus innoxiam praestate ausim mmo insta luculentius ostendam. Porto de tertia Ale rami conjuge quam post Gelbergam duxerit, mihi nihil umquam verisi mile innotuit, ut proinde impune licere existimem, eandem prorsius ex Aletam eoniugum notitia alteram exeipit liberorum, quo nem. νε qualesque filios reliquerit de successores, insuper habitis veterum Diabulis, quas quem ad modum a praeeedentibus abesse proe sitis jussi adeo ut nee iturum meminisse voluerim; ita nec minore liheltate hoc etiam Deo sumi termissurus, rideoneis duntaxat inhaerebo documenti detesttimoniis, quibu omnia distinctissime narrentur. Ergo in memorata Gia uene donatione anni T. Alera mi filii, Gelbergariti vim N invicem germani nominantur Gallielmus Anselmus Wod do Uerba iam supra relata, iterum retexere abundaret. Hos itaque resin non pauciosisseepi se meramum ex priore Adelhaidis eonjugio extra dubium est.
Mure, sed praemortuos infante minores, nec asserere, nec negare certo
consilio licet, quippe ullielmus, ante donationem defunctus, leptem an