장음표시 사용
1쪽
3쪽
In nova editione grana uiaticorun Latiliorum quamquam id maxime nobis propositum St, ut Verba Scriptorum, quae in exemplaribus olim inpressis valde corrupta seruntur, ad idem optimorum codicum revocemu et ea quae errore librariorum depravata sunt corrigamus, tamen cum hoc ipso negotio coniunctum est illud, ut de antiqui tribu Scriptoribus, a quibus illi Suam doctrinam repetiverunt, quaeratur quibus quaestionibustiae studia, quae in extrema sere aetate Latinarum litterarum Vel Santur, continuo quod3m et necessario vinculo cum d0eliore antiquitate conexa sunt constat enim ea quae olim docti grammatici de ratione et consuetudine Latini sermonis disputaverantal, his qui postea in hoc genere litterarum elaboraverunt ita SHScepta esse, ut, dum liu alium Sequitur et quae a prioribus Scripta acceperat in suum Sum c0n Vertit, minia, quae quidem aliquam d0ctrinae speciem prae se serunt, ex illis elicioris tem
p iri c0piis quamvis longo inter x alli et quasi gradibus quibusdam deducta fluxerint quo sit ut non solitui bonorum et antiqui rum grannuaticorum memoria ex recentium sere et indoctorum imitatorum libris excitanda sit, sed etiam quid ipsi Scripserint vel quae sit rerum traditarum fides Saepe iudicari nequeat nisi accurate quaesiveris quibus auctoribu quaeque debeantur. eius rei satis aculenta exempla nuper Prisciani libri minores, quos in tertio volumbi grammaticorum Latinorum edidi mihi Suppeditabant nam de auctoribus, quibus ille in iis libris scribendi usus est, quaerens quaedam longe aliter atque vulgo seri solet mihi constituenda esse vidi quae quoni3m pro rati ne eius editionis diligentius explanare non licuit, nunc accuratius Pel Sequi placet, praesertim cum sint di istibus iam rectius vel certiuS, quam olim factum est, statuere posse mihi Videar. 3ccedebat aliud quiddam, quod me movit ut haec nunc nondum
4쪽
in philiticum proposita nova editione, quae aliquot abhinc mensibus sinita est, retractarem unius enim ex libris Prisciani, qui est de figuris numerorum, o de manu Scriptus in bibliotheca nostrae universitatis extat satis bonus et antiquus quem quamquam e Umquidem ignorabam, cum in o libro recensendo et emendando occup3hil eram, tamen, quoniam in iis cuilicibus quos conlatos habebam satis praesidii positum esse arbitrabar, ad recensionem non adhibui . nam litteris Doederieini nostri, viri ilhistrissimi, certior actus bonum quidem codicem esse, Sed eundem generen an diversum a reliquis cognovi neque est cur huius me iudicii paeniteat, postquam ipsius libri copia sacta est sed ne temere bonum codicem neglexisse neve quid omisisse credar, qu0d addi id meam operam possit, ita opportunitate oblata accuratius de hoc libro dicere et ea quae nunc etiam digna esse memoria Videntur conponere ViSuni St.
Codex autem quem dico ex biblioltu ira sanetae mariae in hayisbrun in hanc urbem translatus olim inter codices IIuils-l runnenses sui numero septuagesimus Sextus, nunc est Erlangensis 48, non 30l, sicut olim Halinium de codicibus Ciceronis gur Iand schristen iuule dei Ciceronis chen christen Monachi a. 850 p. 3 secutus scripsi post Ciceronis de oratorulibros partim decimo vel undecim saeculi parti in quinto decim , Script i carmen de ponderit,us et mensuris IIumi a vini nomine in- Scriptum, s. 46 Pondera - 4 sine aquis, et Prisciani liber desiguris numerorum legitur s. 4 Prisciani/s ora naticus Symmacho omni 50 similia de suris numerorum liber instuloris pristi Vrstmmu e caesariensis explic uterque lilier ab eodem librari Scriptu est, qui antiquioren partem lilii or uinii coronis scripsit et nomen tium professus est iis, suae libro Prisciani subscripsit, venerando abbate oerberio philosophante suus placens Vrardus Scripsit. Scriptura autem codicis proxime accedit ad optimum codicem Leidensem Voss. 2. 8, quocum ita etiam in villis quibus- dain, quibus reliqui libri carent, consentit, ut ex eodem archel Spodi letus esse videatur prior Scriptura saepe vitiosa postea alia manu, quae 98a quoque Sali antiqua esse videtur, partim coniectura librarii partim ad hil illo veteri exemplari correcta est Graecorum scriptorum vertia a Priseiano adscripta integra exhibet 0-
5쪽
dex ErlangenSis qua in re ex ni gno uiner codicu in in suibusllic libellus scriptus est, duos, quantun Scio, habet 0 Sentientes, Leidenset ii quum Supr dixi et Monacensen 280. nain iii r liquis taec sure missa sunt quana quam in ii quoque locis siccum illis consentit, ut vix quicquam novi, quod illorum si de pro-b tuu non sit, accedat sed quoniam ea sitae de auctoribus Prisciano adllibitis in disputaturum esse dixi ad ea maxime perlitient, quae ex Didymi libro περὶ τῆς παρα Ῥωμαίοις ανα λογίας deScrilita sunt p. 350 q. haec iri in uni ita, ut ex tribus codicibus, quoi uin discrepantia Sul)iecta est, enteii laxi ad-
6쪽
si hoc est codex Erlange is , didumus fiam a confirmot ΚΑΙ ΟΥ-
V hoc At codem eidensis , didumus otiam a confirmo ΚΑΙ ΔΙΝΟ C
EVM 20TOAHEV AEAHII 24 ΠΛΕΟΝΑΖΟΝTECTO EVII Ad Scripsit haec Priscianus, it ea ita alite p. 34 de Sestertii nona iiii dixerat Graeci grammatici auctoritate confirmaret. Sed quae Graecus grammaticus ex antiquioribus scriptoribus ad hunc dicendi usum probandum attulit pravis pinionibusium litata non Sohun de hoc ipso loco iudicium perturbaverunt, verum eliani in aliis quibusdam selius vero inveniendo obstiterunt nihil dicam de Eliae in oti commento, qui primu haec Verba, quae a trioribus editoribus missa erant, in Sua editiones at istis a. 565 facta ex codice eidens exhibuit is igitur, cum pr0 ε δὲ Βατουσι αδ hi, qui est versu Archilochi, δυδεκατους γάδλὶς scripsissset, nescio piem Iadem, qui de arte musica Scripsisset, citari sibi persuasit unde novum nomen inter Scriptore rei musicae recensuit altricius bibl. Graec IlI 0, 3 t. III p. 650 d. IIari. J. nam illud quidem et nunc codicumside corrigitur et olim solici coniectura correctum erat 3 P01 SODO apud Gais sordium in Ile lib. p. 39. Sed gravius erratum Si in ii quae demero dolo scripta sunt de quibus postquam eSSelingius in Ierod. I 50 aduolavit verba καὶ τους τεσσαρας μισυ πηχεις πεμπτγην σπιθαμυή non ad eum locum quem tum tractabat reserenda esse, primum Gaissordius i. c. hoc ita
pervertit, ut ea verba omnino non pertinere ad IIerodotum diceret deinde indem annus in Prisc. p. min. p. 379 erodotum rerum scriptorem prorsus alienum esse ab hoc loco ratus grammaticum quendam eodem nomine appellatum, cuius liber περ μουσικλὶς citaretur, intellegendum esse existimavit denique Godos redii Hermannus, quem auctorem novissimus editor
Erutilius secutus est, quoniam parum probabiliter illud deme-
7쪽
rodot grammatico excogitatum esse intellegebat, nomen Heliodori metrici quem de musica ars scripsisse facile credi poterat. substituit, verba pulsem sic scribenda esse coniecit, καθαπερ νη
ποδες quam coniecturam tamquam certissimam ita proli axit Rit schelius de biblioth. lex. p. 40, ut hoc ipsum undamentum eius quaestionis quam de aetate Heliodori instituit esse vellet. nam clun conplure grammaticos eo nomine suisse subtili disputatione docuisset, hunc qui metrica arte exposita laudem duplus est ante aetatem imperatoris Augu8ti vixisse certum esse dixit, pr0pterea quod Didymus, quem nobilem illum grammaticum Λugu St aequalem esse statuebat, eius metitionem fecisset contra
hunc disputans Bern hardytis in annal crit Berol. Jahrb. s. is Sensch. I ritili a. 838 p. 32, quamquam certum de aetate Ueliodori iudicium non protulit, tamen ii in dubitavit quiu recte illiti nomen ab Hermanno restitutum esset. idem placuit Berghio iam S. Rhenan noviss. I a. 842 p. 38l, qui, cum id ageret ut Heliodorum rhetorem, eum quem comitem itineris sibi suissu dicit Horatius Sat. 5, 2, non diversum esse d0ceret a metricae 3rti Scriptore, hoc non putabat teneri posse, nisi ita ut Didy mUS, cuius verba Priscianus adscripsit, alius atque ii ibilis illogrammaticus esset quid quod in eandem c0niecturam, quam
Hermannus proposuit, olim inciderat Pol SOnu S, ut indicat id dius, Porson tracts and miscellane ius criticism s. p. lir ut duoru in Summorum criticorum consensu nomen Heliodori tutum esse vi deretur attamen nihil certius est, quam Her id iti lumen, quod
in libris manu scriptis est, sollicitari non debuisse. iam ut hoc qu0d Secundo loco a grammatico positum est; βοὴ μισυ τάλαιt εβδομον ημιτάλαντον , ex erodoti narratione de leone Dei phico I 50 quam paullo ante adscrili sit Priscianus, petitum esse constat, ita dubitari nequit quin illud quod sequititi', καὶ τους τεσσαρας μιισυ πλΠεις πεμπτλὶν σπιθαμήν, ad haec quae de imagine regis Aegyptii idem script0r II 106 rettulit; μέγαθος πεμπτλὶς σπιθαμῆς , reserendum sit animadvertitque illud iamdudum luisleius classical ourn ut 0l. V a. 8l2 4 334 quoniam igitur duae elocuti ines ex Herodoti libris p 0Sitae Sunt,
8쪽
manifestium est huc pertinere id quod subiectum est, καθαπερ φησιν Προδοτυς his duobus erodoti testimoniis addit in tertium a Script0re quodam περ μουσικχὶς petitum, qui Archilochi versum ex duobus dactylis et semipede conpositum dixerat τριτον γημιπ0διον de quo scriptor quia incertum est iudicium remoto nomine eliodori, altius iam repetenda est disputatio. et primum quidem de ipsis verbis et de iis grammaticis, quorum auctoritate hoc loco Priscianus utitur, deii ut de Heliodoro dicam, cuius n0men ab hoc quidem loco alienum St, sed saeptu eous iis est Priscianus in libro de metris erentii. Ante omnia autem animadvertendum est Priscianum haecn in ex ipso Didymi libro, sed ex recentiore quodam commentario Graece Scripto, in quo illius verba citata in vetiit, petiviSSe.
quod quidem satis adparet ex his verbis quae in initi posita Sunt, και σίδυμος ἐν ' περὶ xj παρα Ῥωμαιοις ἀναλογίας' , quae ille una cum ipsis Didymi verbis a Graeco gram-m ilico, quem Secutus est, recepit nam ridiculimi erat, Si ipse addidisset, postquam Latine idem nomen Scripsit atque nisi al-l0r, huc suo si loco Dardanum illuni Secutus est, cuius Sententiam antea de obolo et talento attuli rat p. 334 et 349. is vero non videt tu diversus esse ab eo pii a Ioanne Lydo demimS. i. 56, 22 ed. Bonn. Βαρδάνιος dicitur ' ὁ Λαρ
' In codico L 3idonsi liis vocabulis ter interposita est littera. quod nisi cnSu et errore librarii factum esse putabimus, quoniam tali fere nota SOS osso librarios constat, siquid omissum et lieno loco positum 88 indicare volebant, suspitionem movere pote8 ut Verba perturbata SSe credamus nam quod M. Schmidiiu Did fragm. p. 346 censebat, distinguonda orationi eam litteram inservire, non video veterum librorum more probari quam ob rem haec Sic olima Prisciano scripta SSe conieci, Didynhus elimn ea confirmet ν τω περὶ τῆς παρα Pωμαιοις αναλογίας, Λαὶ Βιδυμος γωνες, ut ille titulum libri a Grne eo grammatico hoc loco omissum ipse addidisset tametsin illud quidem satis veri similo est, neque omnino illi litterae, praesertim eum reliqui libri dissentiant, quicquam tribuendum S8 vi
' φ In Priseiani libris os Darda=ius p. 374 et Darda=imn p. 349, nisi quod priore loco Erlangensis codicis corrector super scripta i littera, ut videtur, Dardanius Scribi voluit.
9쪽
δάνι0 ἐν se περὶ ταθιεων χιλίων βολων λίγει πάλαι γενεσθαι ὁ μιλιαρίσιον καὶ ἀπο τῆς χιλιάδος τῶν βυλωνουτως νομασθῆναι. ex quibii verbis cum antea collegissent quarto Saeculo post Christum natum non superiorent HSSi illum Scriptorem, si quidem ante eam aetatem miliarensis memoria non extat, nunc ideo certius etiam propter eandem causam a Momm- Senio nunt societ littor Saxon. 3. 85l p. 279 coni. 9 274 3nnum desiniri tricesimum sexageSimum, post quem illa Scripta Sirit. Dardanum autem, upinxi non multo antiquior fuerit Prisciano, lamen bonis et antiquis auctoribus usum esse in primis docet
praeclara illa talenti Attici magni desinitio p. 348, de qua dixit
Boeckhius quaest metrol. p. 135. ex huius igitur libro περισταθμων PriScianu cum alia quae de ponderibus et nummis Graecorum Drumque cum Romanis similitudine disputat tum haec Didymi verba recopisse videtur immo ne omnia quid eniquae Graece scripsit Didymi esse credo. nam quod in sine scriptum est, σημ0δι0υμ dictum SSe pro λὶμ0δι0υμ vel λὶμιμο- ὁι0υμ, id et per Se ineptum est et pugnat cum Superiore desinitione του λυχη τλῆμισυ δηλουντος, ως et τω σημόδιουμ. accedit quod ea quae post grammaticam disputationem de mumis Romanorum exp0Sita sunt non tam Didymo, cuius opera onmis in lammatic genere versabatur, quam Dardano OnVeniunt itaque extrema verba τὰ δὲ χίλια - πλεονάγντ0 του σab ipso Dardano adiecta, a Prisciano vero, tamquam Didymi essent, cum Superioribus coniuncta esse videntur. Simili prorsus ratione usus Priscianus supra p. 34 una cum uero doli verbis a Graeco grammatico citatis ea qu0que quae ille explicandi causa addiderat repetivit atque haud scio an illa quoque Dardanutribuenda et ab eo ante hunc locum, in quo nunc VerSRmur, scripta sint nam Didymi esse, ut vulgo creditur, minus probabile est, quoniam eadem erodoti verba ic ipso loco brevius ab eo iudicata sunt hinc vide corrigenda esse tiae olim de illis verbis adnotavi. Venio iam ad Didymum de quo in est cur in dubitationem vocetur salis certum Suidae testimonium, σιδυμος ὁ Κλαυδιος χρ)ηματισας, γραμματικος περ τῶν is αὐτημενων παρα την
10쪽
επιτομὴ των Hρακλεωνος καὶ αλλα τινά. quamvis enim perturbata esse constet quae Suida de ex grammaticis, quibus nomen Didymi uerit, scribit, tamen eorum quae de Claudio Didym scripta sunt nihil est quin iure huic tributiun esse iudicari debeat ab hoc utrum diversus sit is quem ante eum positi Suidas, σίδυμος νί0ς Ἀλεξανδρευς, γραι φιατικος, ο ἐσοφίστευσεν ἐν Ῥωμti, an pravo iudicio ex uno grammatico duos secerit Suidas, non certo constat certius esse puto quod M. Schmidi ius Did fragm. p. 3 Suspicatur, pro eodem habendum esse eum qui Sequitur, cuius memoriam sic circumscribit Suidas, Mi sio ὁτου Ηρακλείδου γραμματικος, ο διέτρι ii ε παρα Νε9ων καὶεχρηματίσατο, μουσικος τε λὶν λίαν και πρ0ς μέλη ἐπιτήδειος. primum enim χρωιατί Iατο illud, quod satis mire dictum est de hoc grammatico non dubito quin in lirudenter Suidas luxerit ex eo quod recte scripserat de si q)eriore, ὁ Κλαυδιο χρ ληματίσας deinde, quia nomen Claudii, quod priori grammatico Suidas triliuit, civem Romanum eum suisse ostendit, alter vero cum Nerone vixisse dicitur, non inprobabile est eum a Nerone civitatem una cum nomine eculiiSSe ergo si non certum, at probabile tamen de aetate Chuidit Didymi lial, emus testimonium eum igitur cum
librum περ τῆς παρα Pωμαλις ἀναλογίας ScripSi 8Se dicimus,
sicut indicat Suidas, et per se aptum esse id argumentum ad talem hominis condicionem adparet ne lue illa obstare putamuS, piae de digammo dixit Priscianus p. 45 V vero loco conSO- nuntis posita eandem prorsus in oemni s vim hosuit apiti Lu-listos, urem api/d Aeolis distammu unde a Verisque ei nomen hoc datur, quod apud Aeolis rebuit olim Filamma, id est stu, ab ipsius voce profectum teste amrone et Didymo, qui id ei nomen Sse Stendit pro Vi/o Claudius Caesar hanc u surum scribi voluit in quibus liaerebat M. Schmidtius i. c. p. 437. 3m si Claudius Didymus auctor suisset librorum de Latinitate, ut ait, lu0niam is imperat0ris inventum praeterire vi potuiSSet, Priscianum haec ita narraturum fuisse ut eius auctoritate eam' Claudii nomen, quod in libris manu scriptis omiSSum St, d-didit . Seliotius obs lium. p. 45 o post eum licii elerus de Ti. Claudio p. 3.