Commentarii in Cyclopem Evripidis specimen [microform] qvod...svbmittet M. Iohannes Georgivs Christianvs Hoepfner...respondente Christiano Theophilo Kvinoel..

21쪽

22 Συνασπίζα τες sunt iidem Ili Eurip. Hipp. V. s Hicebantur κ. επόρισοι De v. συνασπίζειν eadem Valent, cluae supra ad . 6. monuimus deis. παρασπίζειν. He Seli. Vertit per V συμμαχῶν, quod etiam significat auxilium serre, ut Maeeab L. III. 3, Io Hinc simpliciter comitari Vnde et . . posset vertita turba iuuenum comitans . Tum bonus sensus exsistit, ne opus est, si cum Casa ubono pro συνασπίζοντες legamus συνασπιζονm quod retraheretur ad Bacchum sensumque redderet multo dissiciliorem Iam sorte videre licet, κωμους συνασπίζοντες προσιδεα εχ A. δ esse l. q. simplex κωμαζειν s. κωμασδειν, sensu illo, quem supra inesse monuimus h. v. a Schol ad Theocriti t. l. indicato. Hic enim dicit: το κωμαζειν λεγετα - των κατα νυκτα εἰήτας ζωμενα απερχοριενων. Eodem significatu apud Bion ita Occurrebat . κωμον αγριν Florens Christianus ingeniose sed sine omni causa legit καμοὶ quod ad Silenum esset trahendum, qui comes Bacchi erat, quem sequebantur Saturi. Huic coniecturae Mus grauius fauere ait, quod συνασπίζειν plerumque cum Aecusat iungatur, cuius rei exempla attulit, . v. Idem haec monet: κωμους, Ita SS. Steph. quorum auctoritati obtemperandum

putaui id Ald κωμοι. unde et κωμον iacias, quod fortasse elegantius. Ἀλθαία, sic enim legendum apud Hesych. pro Αλεια, quod vitium seribendi fortasse inde est ortum, quoniam antecedens O . eodem modo scribebatur, quod tamen, Hesych. teste, herba quod dam genus est, quae secundum Dioscoridem dicitur Ibiscus mater Meleagri, auctore Sehol ad Homer. l. I, 4 , s I De amore Bacchi in Althaea ua vid Hygin f 29. e qua natam esse Deianiram narrat historia, quam descripsit Apollodor. Bibliothec L. I, c. 8. .

I. d. Heyn. Ibi de Oeneo Chaledoniae rege dicit: νήμα δ' 'Aλ

Θαίαν την εστίου, γεννα T. - - μιανειραν, νἈλθαίαν λέγο - σιν ἐκ ριονυσου γε σοι ad quem ozum plura monuit Cel. Hein. p. II . αοιδαῖς ωθως s. φωναῖς βαρβίrso σαυλουμενοι, delectati s saltantes ex arbitorum cantu Nam βαρβιτος est lyra maior grauisono vid. Celeb Iani ad Horat. d. I. I, Suidas, unde sua habet havorin. βαρριτον 'αλτηριον, κιθάρα, εἶδος γανου μουσικοῦ horta si e hanc glossam descripsit ex Schol. Euripid. Ale est , 4 squi haec habet: εἰδος οργθου μουσικοῦ ὀ βάρβιτος, βαρυτα εχω

ῖδος κιθάρας, ν λυρα vid. Biset ad Aristophan Thesmoph. v. 44. qui etiam Etymolog. M. xplicationem h. v. laudauit, et ad eundemi Bourdin. qui addit, hoc voci apud Athenaeum L. IU. 24. nec non in Sapphus et Anacreontis dis XVIII, 46. occurrere, vid. Aristotel Politic L. VIII, 6. qui in genere seminino h. v. usurpat, et Coel Rhodi g. IX, 4. qui Anacreontis es. ευρημα cum Athenaeo monet. σαυλεῖσθα i. q. τρυφαν, Θρυπτεσθα . per quod etiam Phintius explicat Barnes interpretatur per αβρως - τρυφερως βαδι-

ζειν - κουφούς χορευειν, laudatque Homeri Hymn. Bacch. v. 28. Vbi occurrit, σαυλα ποσὶν βαίνειν, Adde Med. v. Ii 6 . ubi est: αβρον βα νειν ποδὶ Ibi Barnes . in not. per σαυλεῖσθαι explicat. Vid. Casa ub Poes Satyr. p. 6 Aldus legit: ταυλουμενος, tumque ad κρο τος resertur, nescio an satis bene. Non dicam nimis remotum ess e praedicatum σαυλ a subiecto κροτος, quid vero esset κροτος σαυλου μ suo in hoc conte.xtu et nonne, si lectio recepta seruatur, sensus commodus est atque tacilis Eodem modo mihi probari non posse videtur lectio σαυλουμ ενοις, quod pertineret ad ιοιδαῖς. Denique non est necessarium, ut cum Barnesio legamus συναυλέμιενο , ut Bacchius sit in loco quinto Brum ous it h. l. vertit Croyes ou dono alter a son des instrumens, comme utrelais, accompagner Bacchus

22쪽

Κυκλωπος ἀγροβωτα.

v. i. s. horus, qui ex Satyris constat, pastorum more pecora alloquitur et tempora illa felicia memoria repetens, quibus Baecho inserviebat tristem sortem deplorat, quae nunc sub Cyclopis crudelis imperio contingat Ridicultam profecto spetiaculum praebere debebat eiusmodi Satyrorum turba quae armenta cominpellabat carmine eleganter composito, more Theocriteo. Nolo enim lectorem ad illam, quam ipse sentire debet, elegantiam inversibus is qui prorsus Theocritum sapiunt, adducere. Dum vero

cogitamus, eos ex Satyrorum, quales antiquitas fingit, ore provenire, tum profecto risum tenere non possumus προ δε μοιγ. τ οτα, quod dorie est pro τῆ alibi t. q. πως sed h. l. v saepius

apud Poetas, v. e. Hippolyt. V. 673. et Io66. i. q. ποῖ quonam. ιοι, ut in omnibus sere linguis abundat. Malo tamen in Hoog ueni sententiam cedere, qua latontem secum afferre notionem eis

neri affectus . imperiosi v h. l. monet Nid eum ad Uiger.

Id. r. s. 6 r. et Rittersitus. ad Oppian Cyneg. I, 89. p. s. Quanquam interdum αελκειν non negauerim. . id Amicissimum meum Bayerum, Professor Erlang. in Dissertatione, quae continet Adnotationes quasdam in Theocrit. Idyll. XU. Sectione eius alimra, p. . ad . .cis ubi laudat inter alia Uecliner. Velle nolex. p. I s. s. adde quae supra monuimus ad V 27. J,: ines ad Euriis

pid. Baech. v. 'IT. scribit, I ssit superuacuum illud pronomen,

quod vult l. l. rodaeus, tamen euganter adesse. Ditem ornatus causa. vid eundem ad Eurip. Iphig. Aul. v. 6I3. et a Ur. v. 22. Suppl. v. 4 . et Eustath ad Homer s. 999. l. 36 Reishius notat, Chorum . l. alloqui arietem aut oedum γεννοωος, generosus,

praestans, pinguis Nam Timaeus in Lex Platon. xplicat de eo,

quod asquod in suo genere excellit, unde homines, animalia, et incorporea se diei Ruhnken. l. l. docet vid. Xenoph. Oeconom. XV, 4. εκ πατερων και τοκαδων, descripti parentum et auorum etiam Scriptoribus S. non inusitata, subint autem βλαυσα vid. v grau ad Ion. v. 6. Caeterum τοκας, . alibi ριν τηρ, Suid. . γε--οι hetiam de bestiis usurpatur. v. c. Euripid. Med. de leaena. Sie in LXX. virali versione III. Reg. IV, 26. τοκαδε δτποι vid. ita tershus ad Oppian Halleut Lib. I. V. 73y. . m. 2Iq. s. et Maas. νίσσομα, τρεφοριο πορέυοριο cf. tymol. M. p. 6O6. et Callim. H. IOU. V. I. σκοπελος, υψηλη τετρα, auctore Cyrill Lex. ML Brem. locus unde possumus res circumiacentes σκοπειν, hine rupes in mare prominens si dicitur omissa autem est praepos. εω , quam omnia verba motum ad locum significantia omittuntiquod Reisk iam monuit. Addere possumus Hoogeuen ad Uiger.

Id. r. p. 7 a. et Lamb. B. Ellips. Idem quoque fit post verba di.

visionem declarantia, vid. Ol. ischer ad Platon Parm. I . . Caeterum prioris exempla sat multa occurrunt apud Homer unde

Virgil saepe hanc aliasque praepositiones negligit vid. Heyn summum, ad Aeneid. L. I. V. a. τοῦδε - τατω l. χωρα, si cum Scaligero legere malueris τα L. Ita Ms A. et S. Bibl. Paris Reg. quae contulit Musgraia qui eam illi alteri lectioni praesert quae in Ald. ed. legitur. πενεμος s. προεριιος, pro quo teste Moeride etiam dicitur, μιαος. vid. Pierson l. l. proprie, qui vento est

expositus, Ἀττο τον ινεμον. Vnde ρικτη πήνεριος apud Theocriti

Idyll. XXII, a. Quia autem quod vento est expositum iacito dispergitur, hinc s. vanum, irritum vid. Cel Beck ad Aristoph. Au. v. 6s . Athen L. XVI. Alberti ad Hesych. h. v. . uster ad Suid Thom Mag. p. 37. et 8 ubi Lanipp. Vnde πήνεμ drr. oua, quae alibi ἔρια s. ἴρινοι et Zephyria, Plin. L. X, 38. quia plorique ea generari a vento putabant. Hinc Vulcanus, qui Apollodoro L. , , s. p. t. d. Hein n. teste, χωρὶς ἐυνῆς l. t Lucian.

de Sacrificc scribit, νε προ ανδρα ομιιλίαις, ex Iunone prognatus dicebatur, etiam χανε a vocatur. Quia autem quod est , τονάνεμον ἔκ ἐναντίον τῶ δεμου, ei nihil obstat, etiam significationem

celeritatis habet. Caeterum t. q. υπωθριος apud Prometh Aeschyl. v. 1 Iet. h. l. lenis, dulcis aura vid Gatacher ad M. Antonin de

23쪽

Mund T. I p. 68. notat, ei υρας proprie esse nomitiatas ταςέξυγρου φερομὼας ἔκπνοας. I. rh0enia. V. 7O . est ναυσιποριπος αυρα, ventus velis secundus, nauigantibus auen ς. v. Schol ad Hecub. V. 4 4 et Barnes ad Supplie. v. o 8. Summopere niihi arridet ingeniosa Muggrau emendatio scribenti αυλα προ αυρα, nolo tamen sine omni caula Contra auctoritatem omni una Codd. Corrigere διναε υδοὐ ποταριοῦν, a tua Vorticibus circumacta. δγαρ, των δατων υτροφή. v. Helyeli suid Thor'. M. in v. Lειν, et Inipp. ad Theocrit Adoniaetus. V. 82. Celeb. Beck ad Aristoph. Au. V. 696. πελας, i. q. V. I 4. ἴστον τεκε s τεκνα, non de mininibus solum, sed etiam bestiis usurpari constat. s. Aristoph. Plui. v. 292. Coluth. R. H. v. 36. etiam in LXX. virali v. I. Reg. XIV, 32. Symnaach. Iob. V. . . pro quo Aquila habet: ἰος. vid. Gata cher. de Stil. N. T. c. XVI. et orsi Philol. S. II. 24. p. odem modo et βρεφος occurrit vid. Wesseling. ad Herod. III. Is 3. unde forsan Ritterinus haec aliaque exempla non in mente habuisse vide. tur, notan se credere vix alibi sρεφος de animalibus reperiri, praeter Oppian Halie ut L. V. v. M . ubi ista monuit, et quem ipse laudat Phil. Mantichor. Histor anim. 3s, 22. p. 63. d. BerS-

mann. βληχη quod proprie uti. l. de ovibus dr. alibi etiam de in.

Iantibus recens natis adhibetur, cum ab uberibus matris abrepti va-giunt, quia eorum vagitus similis est balatu ovium vid. Sehol ad Aeschyl. Theb. v. 333. et athenar ad Ammon. p. 228. 'φυττα, i. q. Qἰττα l. ψίττα l. τ ττα Hesych. teste, ἐπὶ του ταχφως αποδραμιειν λεγετα, ubi Euster et Soping. etiam hunc nostrum l. lau-d runt vid. de h. v. Schol. Theocrit idyll. IV, 4s et Inipp. l. l. Ibi simili modo Corydon hircum eo inpellat. ΣιτΘ α Κυμαθα ποτὶ

ριοι ἰοικον το λαγωβολον, ως τυ παταξω. Qui loeus cum nostro est conserendus. Item Idyll. , Io O. Σωτ απο τας κοτίνω τά μη-καδες οῦδε νέμεσΘε, Ω το κάταντες τουτο γεωλοφον, ατ ριυ6κα . Sic etiam alibi pastores pecora compellantes introducuntur vid. Long. Pastoral. p. IV, II s. et arton ad Theocrit. U. IOI. Vir.

Iam cogitandum est mente, caprum ad alia pascua recedere, nolle.

que redire domum. Unle Chorus f ταδί, ' tua. Iam ea per rursus ascendit clivum roscidum. Minc pastorum turba, aer En κλ. δροσ indignabunda clamat οἰ- , quod in rebus laetis Schol.

Phoenia. v. io 7 . x et calamitosis Phoen n. 276. v. usurpatur, sed Heath legere mauult, Ego Vulgatam retineo. πετρος, quod atticum est, alibi πέ ρα, apud vel Graecos rupem, sed media aetate lapidem quemlibet denotat vid. Salmas ad Solin XII, p. 8s r.ed Traiect Hesych. πετρον, in Θον ob vid. Alberti. s. ische Cel. Ind. Aeschin et Molcho pul. r. σχεδ p. 13s arton ad Theocrit. Id. X, v. - ταχα. Sic Mus grau. Heath Brod Barnes aliique Uerum Septim Florens legit κατα σου Prior lettio haud dubie est praeserenda, quia magis consentanea est pastori irato. subint. autem ,ατα. unde etiam Theocrit. Id. U. l. l. ἀυτίκα occ Praeterea ταχα saepius poetis frequentatur pro ταχεως Euripid. Bacch. v. Siso non tamen Prosaicis SS. vid. Thom M. p. 8as Alibi, ut obiter hoc tangamus, i. q. πεισα, Photio apud Ruhnken ad Tim L. Plat teste: Vid. .um p. III. V. a. Ald. -γω, Musgra u. pro altero υπαν , Venustius censet , αγε κερατη , κερατχης β. q. κερατηφορος. Cyrili. glossar cornupeto. κερατίζω. Reiskius monet Oeem ac α- τα, vetustam manum in codice editionis Brubachianae adscripsisse Silene, quod interpretationi Barnesianae praeserre vult. Sed

causam nullam video, qua motus illam alteram propriam significationem abiiciam, quae sensum seriemque orationis multo reddit faciliorem χασι is, quod in Lex x omittitur, est locus a monte ubi quis commoratur, ς ις s. δεμος εν του ρει, et quidem in eius parte quae μειον dicitur. vid. Suid. In v. κρούρεια. Nam in monte erant, , quae inhabitabat Cyclops vid supra V. O,aa, e et inis. v. II 8 et alibi. Inla. V. 6o vocatur αυλα ubi vid. quae monuimus Mirari satis nequeo, qui H. Stephan perstringendo Brodaeum, eodem quo nos, modo vertentem, errare potuerit, negans τασωρον derivari ab eo quoniam tum non possit esse . Eum iam resutauit, quod uix refutatione eget Barnes. a

24쪽

h. l. Neque igitur est, quod eum Stephano et sealigero, στασLρeel. ηοισἰωρε, cum Duporto τασιώρων legamus. Musgrau intelligit de Sileno, qui Cyelopis τρισ L e. ς εως φυλαξ dieatur, et Heath legendum censet: τῖ μιηλοβοτα τασωρος, quod attice pro Oeatiuo aceipete vult. Musgrau non absurde legi posse addit: ριηλ. τάσιν αραν i. e. ωρα οὐ tempestiue Sed prosecto nulla causa est, ob quam silegamus. αγροβοτης i. q. αγροιμος s. αγριος l. αγρονομος i. e. o ἐνάγροις σιαγων vid Hesych et ad h. l. Alberi. homo qui in agro vi. uit seque alit. Nam βοσκειν non solum de bestiis sed etiam hominibus diei vel ex Homero constat. Neque igitur causa satis idonea est, ob quam Reiskius legere mauult αινιβοτα, aut ealiger ιγρβιμα, quod versum turbare monet Barnes ad h. l. quem vide. Praeterea etiam epitheto praecedenti μηλοβ aduersari Musgrau docet. Umitor lectio hau dubie est vulgata ἀγροβοτα, non, quam Barnes. Proponit, αγροβατα. Haec enim, quod iam notauit Musgrau non melior est reeepta. idem Musgrau nescio cur, verum videtur αγροιωτα, quod tamen eandem eum recepto v. significationem a.

oues pascunt vid. Hesych et Suid qui explicat per: , προβάτων

Βάκχου

V. S. σπαργων rες ματοὶ mammae lacte plenae, ut Hesych explicat Sic Eui ip Bacch. v. oo. ταργ. proprie de luxuriante humorum ad excretionem prurientium impetu, v. c. de lacte quod ubera distendit vid. Rulin Len ad Tim Lex Plat. p. 67. ubi etiam h l. nostrum citauit et Arnald Lecti. Grr. p. Ista item oes. Oeconom. Hippocrat. Caeterum μιατός s. μασθος proprie de minliere, sed uαζος de viro usurpatur, testa Ammon. Eustath ad Homeris δ' p. lin. o. et Schol. Eurip. Hecub. v. 4 . qui monetiaοιμον esse mulierum, απο τοῦ μετον εἴνα γαλακτος, sed μαζον Lιιοισθον virorum απο τῶ μὴ ΘυσΘα Quod diserimen apud optimos S. negligi memo nescit vid. Alexandr Vit Plutarch. f. 3os. ubi Macedones drr mamillarum tenus madefacti Hydaspen transiisse. Si e Theocrit. Id. III, 6. Eurip. Hecub. v. 44. Bacch. oo Calli-m:ich. H. IOu. V. 48. Vid. Inipp. ad Thom M. p. 99 ubi recte Sal lier reprehendit Grammaticos, qui cum M. Steph. subtile quoddam diserimen constituere volunt vid. Suid. l. l. Caeterum sorte ob simi. litudinem aliquam ματος etiam collem notat s locum excelsum, testibus Hesych. Suid Spanhem ad Callim. p. 339. ut apud LXX Ierem. XVIII, Denique χαλαν ut απ. est Virgilian pressare bera palmis. Eclog. III, v. 99. Nam proprie est demittere aliquid eloeo superiori ad inferiorem, Unde etiam metam de eo dr qui frontem exporrigit, et demit supercilio nubem ut cum Horatio Epist. I, 18, 9 . loquamur vid. Schol. Aristoph. Vesp. v. 33. 726. u. V. et gr. ξ λη apex s. mammae pars extrema, deinde pro mamma bestiarum hominumque ipsa dieitur ut μα-ἰς σποραι, Oetus, animalium hominumue progenies. Nam σποροι pr. est seminatio seges, Eurip. Hecub. v. 669. Reis: ius iungit σποροι cum ἀρνων ita, ut properiphrasi habeat agnorum Sie βοσκήματα μοσχων Baceti. V. 67 7. Poreius Licin apud Geli L. XIX. . . teneraeque propaginis Agin 3 num.

25쪽

num vid. Mus grau ad h. l. Si nostro Θαλαμοις, Baines mauult

legete Θαλαμιαις, quia Θαλοι uix snt ζωκα καταδυσεις, verum Θαλα uti de rationalibus dicantur vid. eum ad Phoen n. v. 93 S. ubi Eustitia laudiit Sed haec in h. l. significatio non conuenit ut monuit Mus grau. l. l. Addere pulsumus Schol. ad Bacch. v. s si qui, ubi explicare vult h. v. repetit illum l. l. scribitque Θαλαμας, ibi etiam

cons Barnes Caeterum nescio, an hoc discrimen tani accurate bique observetur, ut ne semel Poetae liceat uti masculina genere pro

feminino. In primis cum hic de antro sermo sit, quod homines cum pecude coniunctim inhabitabant, vid. v. 33. et sit an Philipp. An

thol. p. 416. occurrat Suidas, Oxλοιμα - Θαλαμιος, οἶκος si κοιτῶν Hesych Θαλαμος, ιαε μύχος, sic enim cuiumeliasio legendum, non οἶκος, μυχος Nisi malueris ab co seoi sim spectare Pro ριυχμαντρου, tum gi Ossa non esset emendanda vid Felth. Antiis quitat Homeric L. III, II. p. 364 ff. ed. Stoeber et Moli ad Long. p. I9 Caeterum eandem legem quam sibi praescripserat Larnes sequutus est in Euripid. Ion 392 et Herc. sur. v. o Z. αριρροκοιτης s. η AFoοκ. i. q. o κοιριων διοι την ημιήροιν vii l. Unde dicitur de iure nocturno, qui die dormit, ut noctu vigilare possit. Hinc dormit tor apud Plaut in Trinum m. Scen i I. An IU. v. et O. I et ubi vid. Inipp. Schol. apud Oppian per νιλ .rras interpretatur vid. Turneb. Aduersari p. 637. et 'Arnaud Lecti. Grr. p. s. Casaubon ad Athen. p. so . Hesiod. E. . H. v. os. βληχη alibi de insantibus qui ab uberibus matrum absimili untur ut hi de agnis, quod iam adv. 48. obseruauimus. ποΘῖσι, ἐπιποθῶσι, ζητῶσι αυλα τοπος λα- πνεοὐμωνος Athen Dipnos. 3, c. 3. ubi vid. Casa ub. locus sudbialis, vento expositus . . Quia autem in eiusmodi loci oues continentur, inprimis ovile denotat. Pollux. Onomast. L. I. PMἰνὰ βοωιςαPτρ0, βου*αΘρια, βουριυλια βουτοισdις, ἶ δε οι οῖες - αιγες, αυληκρη σηκυς vid. Apollon Argon. i. l. 7S. I73. et Graeu Lecti. Hesiod. p. 732. qui monet, αυλας esse mansiones ubi oues capra a aliaque animalia minora λbulentur il ique ad i. nostrum prouocat. Eodem s. stan Ioh. , , I 6 vid. Eustath Homer Il. ω, v. 29. et α as ubi etiam aliae significationes h. v. sim notatae vid Bar. nec ad Homer. l. δ. v. 74. Hinc aula pastoris, Properi III, 2 38. Petron P. 679. d. Burmann. - αι ἀφιβαλεις l. αριφιβαλεῖς ut est

in II

in Edit Barnes Henr Stephan suspectum habeti'. v. quoniam non intelligit, quomodo possit significare redire Barnes qui alibi .

Stephan erroris conuincere remque ex phinare studet, . l. γ satisfacere videte quippe monens: hanc non necessario afligendam

h. v. sen ficationem, T legatur αμφιβαλῆ hanc enim lectionem et alteram μιηιβαλοῦ proponit H. Stephan. quod praesert

Barnes exponendum Ise: operieris, contegeris, utpote sub tecto. Brodaeus vertit in caulam tandem ingrederis Sic omnes Inipp. intellexere, neminem tamen alioquin leuiora enarrantem vidi quid.

quam dei. v. significatione monuitis Neque minus ego multum in h. explicanda sudaui Neutram nivi lectionum Stephani amplecti volebam. Certe illa altera, quam praesert Barnes an arrificiosior remotiorque posit eo gitari, valde dubito. Nam quid esset hoc in hac eleganter sed simpliciter scripta pastorum oratione.

Num tu κερατα mox obtegeris s. operieris tecto scit. ιι6αIων σκοψπέλων. Hies saltem poetae ornatus male esset adhibitus, omnemque potius elegantiam simplicem pastoralem e Theocrito depromtam turbaret, quam adiuuaret Nisi interpretari malueris per circumire, obire, sic enim se φιβαλλεσθα usurpatur apud Cauli mach. H. Del. Ao I. et Oppian Cyneg. L. IV. 89. Sic et amHeat h. accepisse videtur Musgrauius legendum censet Aμνι μα- λωι laudatque Theocrit. U, 3. et Schol. d. h. l. qui voc αμνὶς illustrat Sed nemo non, hanc in e studio quaestam lectionem, videt.' Meati, quia non bene graece dici existimat αμφιβαλσο Θα δε τι, pro εις ingeniose legendum praecipit, commatis tantum nota ad n v. 9. posita Cogitabam de lectione μιβα

νειὶ tum sere . . . ut φιττεριτρεφου, oberras, aut praepositionem nullam h l. habere vim dicendum ess et, ' quod saepui heri nouamus. Incidebam etiam in lectionem ἀναβανεις, quoniam antrum

in t pe altior erat excavatum Ascendisne' ' ἀμφι λη quod

tamen . . non bene cum sensu conueniret Cum autem retiis

nere mallem lectionem receptam se fere dissicultatem enodare stu.

sensumque mihi videbar hunc reperire Secedisne in aulam ι' l. eiusmodi gnificatio locis S. bene Graecoro non esset comprobanda Lissi et etiam illa vulgaris notio seruari, qua idem est cum

26쪽

αμψισβητε quod etiam Husych. ipso explicat per . αμφιβαλων.

Tum igitur omissum verbum hae , esset subintellige iritum, quod et alibi fieri non eget admonitione. Tum sensus oriretur: Dubi. tala introire incertusne es pascua fertilia linquens etc. ann rta dita nota nichi miselisiessen, ghhylis nota nichi Mus wirssis Possemus ergo postis. ποτε interpungere et post v αρι pH. Onere signum interrogandi, hoc sere modo εἰς αυλαν ποτ άμιφι- βαλ- κ. . . Comparare hic liceat locum ex Theocrito supra a nobis laudatum. Σιτθ - Mαίθα, τοτ τον λοέγον. ωακου-; et paulo post, o αδ παλιν, αδε ποθερπει, . . λ Brum Oiis sic sero h. l. transtulit, Veii ici Descend si viens Si tu ne littotes est hauteur, e to, Rentre promte ment, dans antre duCyclope. Approclid o brebis. Uos agnea uat ous appellent. les laisseres ous Ialiguir Ne quitterὶ - ous potnt ces patu rages our reveni dans les antres d'Aetna Caeterum Musgrauius ad h. l. monet, verba a βαλω composita saepe esse intransitiva, quoties se loci mutationen significent, ad que hanc normam licere interpretari v. αντιβαλεις quod fortasse pro αμφίαλεις repo itendum existimat discedes 3 vicissim ibis Si vero semel haec norma proponitur, quidni legamus iaφιβαλῶς vid. Viger. Id Grip. m. 78. Βακχα Θυρσοφοροι, quia Θύρσον, hastam pampineis frondibus velatam Ovid. Metam in III v. 699.. gestabant. Vid. Virgil. Bucol. cl. IlI, I. Quaenam autem fuerint Bacchae, et undeΘυρσοφοροι dictae, copiose explanarunt Schol ad Euripid. H cub. u. 68s Phoen n. 98. Bazela as, o vid. Hesych et Suid. in V. Θυρσος et Βακχος - τέα πανον, tympanum exiguum quod saltantes manu pullabant, et Franco, Gall. dicitur via ambourin, Tambour de Basque vid Aristoph. Plui. v. 76. Inipp. ad Hesych. . . et Gatacher Misceli. Ad verss. olfh e 46. λαλαγριος propie est barritus, ab αἰλαλαλαζω, clamare αλαλαι, quod solebant milites ante proelium, et in ipso proelio, ut animum ad aggrediendum hostem excitarent, et post proelium victoria deportata Hesych. αλαλαγμος ἔπινικιος υμνος, ἡ ἐυφημος β, Tum

vero namquamque hocsferationem altam, laetam ac tristem notat.

vid. Schullens Iob. p. 278. et Alberti ad Hesycli. l. l. denique de quouis strepitu adhibetur, v h. l. vid. ME. Cur Marc. V, 33.

M Grol. h. l. vid. Metamm. IV, 29. impulsa tympana palmis, Concaua aera sonant' κρηνη δρο υτ nostrum t esserrisseinde Quelle. κρήνη l. κρηνι v. e. δροσερα Hippolyt. V. O8. πηγη,εωροη ἴδοιτος Lex S. Brem Cyrill apud Biel vid. Hesych. Ergo fere i. q. instra v. S. ναριο ποταμιιον χλωρος s. χλ-sος χλοη, viridis, unde rei χλ. Rapt. Hel Coluth. v. 34. lolsar. tuus i. gilvus, χλωρος , melinus, in ira vitium olor ita dicitur. teste Seruio ad Uirgil. Georg. III, 83, id Eustath ad Il. c. pag. 48s lin. 23. Bochari Hieroz. . , L. I . . . et Musgrau. l. NAσα. vid. Schol. Homer s. c. v. 33. et Hesych. ubi recto Uallienar. Hein s. aliique pro Aee cum simplici r scribunt duplex vid. quae supra v. . de Nysa diximus, et Barnes ad h. l. Musgrau legendum censet cum iota subscripto ut haec cum sequentibus connectantur. Non 'fae iam cano Bath. earnun Sed grauiori causa cum destituar receptam lectionem tueor.

Σιῆς χωρὶς φιλίας. ο

27쪽

M v. s. 'ακχοe, dicitur Bacchus in Mysteriis Eleusiniis etiam

apud Ovid. Metam m. IV, as Virgil. Eclog. VI, Is Georg. I, I 66. et Ciceron Legg. II, 44 vid. Meursi Lecti Attic. I as. Interdum etiam festum ita nuncupatur in Bacchi honorem celebratum vid. Petau in Themistocl. p. 8 Denique de hymno adhibetur qui in illo est ea nebatur Vnde non est quod cum Musgrauio v. δαν glossema eis statuamus, quia grammatici Oceant ακχον carminis quoddam genus significare. Nec de laeto triumphali carmine . . intelligendum, quod monet idem Musgr. quem vide. Interdum omittitur oe. 1 vid. Schol. Aristopla Ran. v. 3I9.cis Uallienari ad Herodot VIIl, s. p. 64 . et Suid ubi plura Euster nec non Hesych. qui inter alias significationes etiam h. v. usurpari monet de

αθῆ γ γ ι ριεμυηριενο αδουσι, unde rodaeus de carmine dici notat, quod Baechicis sacris initiati Canant. μήλπω, μελπωμια , eho Hesyeh.

L υμ . vid Alcesti d. v. 4 6 Ac οδίτη, Venus Uamas h. denominationis causas habetat Hesiod Aristatel. Plato vid Barnes ad Euripid Troad 99o. Homerus eam facit Diones filiam, quem sequitur Apollodor. Bibl. I, 3. I. p. 8 ed. Heyn vid. Schol ad Homer Il. V. 37 Diod. V. 72. - Θηρευων πετομιαν. Recte Thom M. nemunem Rhetorum dixisse πέραμα sed πετομα monet, sic enim scribendum esse cum simplicitiam Sallier docuit ad Moerid. p. II. Idem Moeride confirmatur, 3bi CL Sallier qui praeter locum ex Platone etiam hunc nostrum citauit occurrit quiden in Aristoph. Au. V. 72. τε rατα , sed eum ea quae diximus ab omnibus grammaticis etiam Molchopul et Lucian qui ad unum Omnes τεταμα ut non Atticum improbant, confimentur, bene in sua edit. Cel Bech Pier. sono ad Moer. l. l. obsequutus scripsit πέτετα pro τετατα enimuero eiusmodi emendatio. In tali contextu facillime potest admitti. Certe ego locum in scriptore Attico, ubi πέτατα scriptum esset, re. perire non potui. Θηρίυεν autem quod alias venari sonat, etiam ut Latin venari notat captare, studiose aliquid sequi, quaerere. Reif-hius ingeniose sed sine omni causa h. l. emendat Iακχον Ἱακχονοταν μολπον τΓος τοῦ Λφροδίτα, quando Bacchum canebam naetina Venere. Ex Venere Dea Musgrauius amasiam reddit, et ore pro λα positum monet, ut Helen v. 6 Adde Dionys Hali.

earn L. IV. p. 233. Niger Id. r. p. 64s. λευκ is dicuntur Bacchae i. e. formosae, pulatirae Quemadmodum apud Homerum centies alia eiusmodi Ditheta obuia sunt, quae a corporis membro sunt petita et sormositatem indicare debent. M. l. Bacchae

saltantes considerantur, ideoque niueum pedem nominat Poeta vid. Bacch. v. 863. et Musgrau ad Bacch. v. 66S ubi locum nostrum crutauit ciam Bacchum alloquitur Chorus. οἰ-ολῶν. est . q. εν ερη-iab. ἀνατρέφεσθαι, πλανασθαι. inst. V. o. αλαὼων. siue cum plurimis derives abutis et πωλειν, versari ubi oues versantur. l. ab T et πωλω i. e. μονον s. ωον πωλῶν Nam etiam Latinis lus, pro desertus dici, docuit Drachelabor ad Sit Ital. III, 429 Vnde

apud Homer ὀιοπολος χα α, ορος te. v. e. d. n. v. 73. ibi Schol. per ερημος interpretatur, et addit: ρεσπι ιον εν is ετ μονον rω-

νέμοντα ι τα προβατα. vid. Hesych. Etymol M. In Rapt Helen. Coluth hoc epitheto ornantur siluae vid etiam Lennep. ad i. l. v. is, o 2, IIo. Potest vero etiam ess e ues versare di Virgil. Eclog. X v. 68. dicit, i. e. pascere, id Seruium et Cel. Heyn Q. qui illud in cum nostro 1οπολειν comparat. Nolo tamen in hoc contextu hanc recipere significationem. Eαν' χατη, ter pulchritudinis partes praecipuas a Veteribus habebatur, Inde Hesech. ανΘ explicat per καλος ξανθος βοτρυχ oecurrit in Euripid Bacch. v. 48s, ab L Hippolyt aao et apud Homer saepius vid Schol ad eius lib. I. Iliad. V. 197. χατι autem de pro- eoma dieitur De h. v. aliisque ad comam pertinentibus rebus, cs. Iunii Commentar in Gruter Thesaur T. IV. P. 482. σειριν, κι- να proprie de motu vibrante, deinde grauior quassante usurpatur.

tind. 'motibus terrae apud Thucydid et No. S. In Euripid.

plura Barnes De hac sormula σείειν την κομην. licet alio sensi

egit Caliubonus in Exercitati ad Baron. Annal. ad Ann. XXXII, No. 4. s. p. m. 29 et 9 I. ex Geneu Theocrit. Idyll. V. v. r.

fluctuantes ad venustatem referebant. προσπολος, ουλος, υπηΤε-

28쪽

Hine, qui aliquem in aliqua re adiuuat, Aeschyl sept. adu Theb. προσπολ φονου Σητευω, δουλλο μισθοῖ, ubi inserendum Oe επὶ, quae apud Herodot ubi plena legitur locutio, in Schol. Homer et

Suid occurrit vid. Alberi ad Hesych. h. V. Homer. d. σ. v. 3 6.

Coluth. R. H. v. 79. Alcest. v. 6. Hine Θ, e, i. . δοῦλος et 5ἡσ- σοι τράπεζα ibi d. init. Sed h. l. i. q. mpl. δουλλα, non adiuncta

notione mercedis vid Barnes ad Electr. v. 93 μονοδερκτης, se Pra V. I. μονων. ubi nos vide. αλαινων, πλανωμενος. Ita Schol. Phoen n. v. ascia pro quo alibi αλωμεν e Eurip. Hippol. v. 897. quam sermam etiam a Theocrito et Aelchylo usurpari constat vid. Theocrit. Id. II, v. 23. Caeterum hanc formam αλα νων, praeter locum nostrum et Euripid. Electr. v. o 4, 89 resf. v. 3I. Iphigen Taur. v. 284. uspiam legere licuit αλανεις occurrit in Troad. v. Io 83 Hesych. αλαίνων αλενων enim errorem esse typographicum quis non intelligat Θ) πλανωμενος. αλαλγῆσθα quidem saepius apud Homer est obuium . . Od. β. v. 37o ubi Schol. reddit per πλανῶσθαι Ibid. γ, 333. αλαλήμ ec Coluth. R. H. αλῆτω, v. a. αλωμενοι, Ierem. XLIX, χλανα, vestis quae hiberno tempore superinduebatur tunicae exteriori, laena sereri. q. φελονη, penula qua Romani utebantur in tempestate pluuia, et itinere, id Cicer orat pro Milon. H. v. etiam in II. Timoth. c. IV. v. g. cc ubi tamen de volumine , non veste intelligendum, ut volunt Clericus ad Hammond. Salmas ad Tertuli de pallio, et Spartian. p. 6. monius ad Calcem Commentar Ruben de re vestis r. s. lato clauo p. 32s Wolf in Cur Suid et Hesych. ἱματιον χειμερινον. Pollux ἱματιο επὶ το χιτω: ι. unde Ulyises apud Homer. I l. a. s. a 33. eam abieeisse dicitur, AEursus expeditiorix causa.

id Salmas ad Tertullian de pall. p. 397. Meurs ad Lycophron. p. a o. Pieris ad Moerid. l. os Imprimis rusticorum hoc gest Amen suisse ex Homer. Od. E. v. 63 . et Theocrit. Id. U. Barnes probat Hinc Satyris pastorum munere ungentibus tribui h. l. docuit Musgrau ad h. l. quem vide. Inseruiebat etiam χλ. ad ubandum, ef Bergier Aleiphron. Ep. p. 76. μελεος, apud Hesych et Cyrill. s. ex scribitur cum M sed haud dubie prius rectius, nam sic etiam Suid Photius in Lex. S. apud Biel et

alii

alii hab8nt Hesych autem illud μέλεος intrepretatur per ματαιος, αθλιος. Item Photius qui addit: δυξυχος, ταλαίπωρος Suidas

οἱ δε τραγικοὶ ἐπὶ του οἰκτρὼ Prioris exemplum est in Homer Il. v. 9s posterioris, in uripid. Electr. o4, 876, 83 mita utem . v. Atticum. vid. fuster ad Aristoph. Plut v. og et Euhnken ad Tim Lex. Platon p. 98 Da schisis ich nun medi elanden othseu umher. - Pellis caprina humeris imposita ad Satyrorum ornatum pertinet, quam praeter alias, causam asser Casa ubonus in Satyr Poes L. I, c. 6 p. 39. hoc Dram Satyricum sit. σας χωρὶς φιλίας, i fere q. Hippolyt. V. 847. dicitur της σῆς τερηΘεἰς φιλτάτης μιλώς. Caeterum . . ουλον se vocat Satyrorum Chorus, qui ante se. Ommauerat προσ- ,πολο inde differre haec duo v. certe in h. l. existimauerim ut seruus et famulus Nam προσπολος est ο πρe τα ΟεσIοτα, constat autem Silenum cum Satyris non tam seruos fuisse uam comites , unde sorte προσπολ vertere licebit accemum, nam Ovid. Metam. LXU. 46. est comitari Queritur enim demisera conditione in qua nuno, captus a Cyclope . versetur, 3ente reputans tempora felicia, quibus eomes Bacchi uerat. Bru-mous L L ante v. 63. addit . Je sens mon a at eur, commo elles Idem Q. 69. scita transtulit: Vainement e chante es irs our

'Ton fidele ministre est denenes refclave dum Cyclope Quei

, mum eis ris praeparauit. Nouimus, quomido Silenus c um

Sat ris ad Cyclopis oras peruenerit, vidimus tristem sortem quam dierre nune cogebantur, et quale monstrum sit iste Cyclops iam εἶ imiiq. Cum autem Silenus Satyrique loquantur, tristissimis uerelis immixtus est iocus, qui tam vehementer lectorum animos assidit ut miseram personarum conditionem Vix animaduertanti

29쪽

Hue reser iactationem deni, statim ab initio fabulae ominemoratam porro officia ac munera quibus fungitur apud Cyclopem. earmen s. Idyllion Theocriteum a rustieis Satyris decantatum etc.

THESES.

I De utrim Philosopbia certi quid de ire docile est.

Noto Quae, mea vel typothetarum ulpa irrepsere menda, ut be nevolus lector eorrigere velit modeste rogamus.

II Iob morbus fuit Elephantissis. III Verior lectio in Philipp. II su est παραβρυ'

λευσάμενος.

IV. Multa dici possunt pro eorumsententia, qui sub daemoniacis aegrotos in testiunt.

V. Euripidi recte Θclopis fabula trinitur.