Rheinisches Museum für Philologie

531쪽

CMalomon. II plures, certe exsecratus eam aliquo carmine est etiam Crinagoras, poeta graecus Antoniae aut Octaviae domesticus, cuius nullum

epigramma demonstrari potest antiquius anno DCCXXVII, posteriora multa sunt qua de re tu dixisti, millesalingi, in quaestionibus philol. a te et conlega editis II p. 53), antiquissimum id puto quod dumiectae Callimachi ad Mardolium misit AP. IX 5 5. quia enim bene optans pro Maroelio eum ita similem fieri Theseo volt ut robustam illius iuventutem adaequatur beαpovaeipssivm8 vocopcσθαi), tum puer admodum Marcellus fuisse videtur, aetate longe inferior Theseo quem cou vetet opibi adieciae de ditisse in hospitium fama erat Plutarohus Thes. 1.), praetextatus minor annorum XIV, misi igitur Recalen tanquam discipulo libterator Graecus ante a DCCXXV. hi crinagoras de Corinthiis

praedonibus hos versus fecit, quo editores anthologiae Parisienseano intellexisse quidem videntur, adeo supervacanea adnotarunt, neglexerunt autem utilissimum Strabonis festimonium, AP. IX 28d:

multo Graecorum lusus suum in usum vertit Proportius, legerat fortasse quo Crinagoras venales meroes hominesque damnaverat

carmen, cum ipse sub annum DCCXXX mentionem Corinthiorum iniecit in elegia rei prinoipium est Dei Amor disceat III aut IV, d aut , di perdant has numerorum turbas . oe versum S)nec miser aera paro clade Corinthe, tua quem quibus nugis grammatio commutarint neque vero indocti, ex antentana aut Baehrensiana editione discatis, ego reotissime scriptum esse contendo, non potuisse effectius adversus elegantem qui ex Achaia in urbem pervaserat morbum. Carmo III XII quasi statuae titulas ne nunc quidem constat ovius imagini subscriptum sis gloria eum super aethera evexit subnixum valido regno hae fundamenti memoria vetat intellegi Pompeium aut Romanum quemquam orbem terrarum illo conousserat bello, fregerat reges populosque Asiae, sua vispide omnia confecerat iam servitium laturus Romae hae nec Pyrrho neque Antiocho ne Mithradati conveniunt, nedum Phraati, nisi inepte superiectam a poeta fidem conceditur. . iam Romanos

532쪽

5ia Buooheler subactium erat armis, cum Quo in medio rertim certamine proincem Ormit unum quodque verbum in Alexandrum quadram

quid video, non quadrat nisi in Alexandrum atque idem fuit Oudendo ii iudicium accedit quod tanquam fastigium carmini

imponitur Fortuna inconstans vicesque mortalium furbine versans,

povo cruriipEev. at unum illi sententiae obstat, corruit e viriusulam in eantium recte hoc traditum esse non audeo negare, et et in libria plurimis exstat, repudio quae in seminario nostro

cimus aliquando eorrigendi pericula in muria fulma Vergilius Aen. VIII 333 me pulsum patria' vel in exitirem profecto non

miserant Alexandrum in exilium Antipater aut Macedones, nec qui totam viri descriptionem perlegit et rerum certamen attendit diversissimum a certamine civium aut factionis, is credere potest regis gloriosissimi ac potentissimi contra quem humana omma nihil valuerint, tam volgarem fuisse exitum ut a civibus suis cogeretur solum vertere, immo poena signinoatur qua ille se ipse multaverit inrogata per res a fortunam gloria Alexandrum ex patriae finibus pepulerat, nee umquam domum rediit quoniam peregre mortuus et corpus quoque in terra aliena conditum est, sane occidit ille e altria iam in ea itim, quod aliis vivis ac-oidis, id ipse expertus in morte ac sepultura olympias mater eius cum audisset quam diu insepultus filius iacere exclamasse

' τε δμα α τα*qq. postremo terrae quidem corpus mandatum

est, sed in Aegypto, si fas est dictu, vicini Mohom i eo orioq('neydides I 138 de Themistocle .

clauditur pigramma a sententia: fato deae numen tali mortalia nutu fallax momento temporis hora dedit. ita odices recte et belle, nollem mutassent editores nutum Latini bifariam dicunt di nunc aptissimus est et proximus numini velut actus agenti, nutu Iunonis eunt re, Eurum Aios, nunc quemadmodum nutant res lapsurae et casurae, sic nutas vel nutatio non multum distat a lapsu et casu, verrena mula vis in terram

533쪽

Caialomon. Is ferti tarentutis mundi festive igitur id vocabulum sociatum est eum Fortunae numine labefactantis unosa e destruentis quando lubet. casus est dativus Augustus rettuleras Antonium iussisse ut legiones suae apud Cleopatram excubarent eis Me nisu et itiam

rerent Servius Aen. VIII 6s6). nutu mortalia dantur sic ut leto fato igni exitio oblivioni exoldio minis l. adeo praecipitem humanam gloriam dedit brevis quae fortunam mutare potest hora, hoo illo expressit poetice. non satis mihi liquet de vorsura hi prase res tam tibi iam tibi, Roma, ferebat, utram vera et antiqua sit hae deteriorum

librorum soriptura an ab aliquo oorrectore invecta, nam in m-xellensi non est geminatum pronomen tibi iam roma quod numerorum damnum si fuit in archetypo, idque maxime credo huius exemplaria diligentiam cum illorum interpolatione comparans, commodissime sic expletur tibi iam Romane, ferreis solens poetaehuno vocativum hoc versus loco ponere fruoratius vine is, Romone, o reo et Ovidius quod setis hi e propiore loco, Omone, petissecat.

V VII) ito ino, rhetores et scholastici valeant formoni, nos philosophiam Sironis appetimus, 11 ire hino, Camenae, vos quoque ite iam, sane

dulces Camenae, nam fatebimur verum, dulces fuistis, et tamen meas chartas revisitote, sed pudenter et raro. emendavit primum versum Muptius mutato ordine verborum, tamite sane odex Bruxellensis verum etiamnum morrigendus est pronuntiationis ordo in hunc modum: 'O' ite iam Sane,

De Camenae illam enim distinosionem qua sane distrahitura ire, reservatur ad diacm, prorsus non tolerat ars holiamborum imperativo solent adicere me qui concedunt id fieri veniamque dant gravate, in viam sua sponte aut ab alio moniti redeunt tardius hoc ipsum iriane, in sane frequentant domici etiam in sequente versu paulum aliquid corrigi velim optimo in ta 55 nam sertim miramis quia res illa ad poetam et Messallam et eruditos omnes aequo pertinet, at quod ipse sensi aut solo ne mihi conscius est unus homo, id melius faeeor, victor quam mi--,fa Gm- suas sibi delicias Vergilius significat, itaque venustius a dulcius, semuncia mellis dulcius existimo quod odex vetustissimus servavit nam fatebuti sertim, genus dicendi passivum. Num in his epigrammatis vestigia apparent sermonia nondum

534쪽

5id Buecholor permitti neque exacti ad leges eas quas post decem aut viginti annos nemo non exercebat, talia avendum est i antiquae fidei liber praestat, ne eamus perditum Cicero de lege agrariam Ti-----μῶliotim eas fatemiti et brevi intervallo tinc emta re M - ι- - PMiam Me misistir, volgo res onfessa dicitur eonfiteor indiculo suo verborum omminium Prisolanus

insomni VIII re p. 38T 16, omisit fouere.

Soli nomen cum Tarquitio et Varrone quod fertur in libris v. 3, bene tutatus est Ellia, quamquam quis ille fuerit non liquet. temporem ratio non admittit Selios quos Cicero in uoutio 11 memoras, admittit quem idem in litteris ad Volumnium datis Ll32, 2 ridet eloquentiae et urbanitatis expertem per gradiculo ab ignobili ad nobilissimum qui rem fuit grammatioum deducimur. iam perpolitum totum videtur carmen egregium praeter v 2 in quo rhetorum ampullae inerepantur, infimo rare non Actia verbo dubitos tam hi quam in Aeneidem d62 et alias utram formam poeta elegerit, rectio an quam Italica exemplaria praebent et super iniectam Brexellense, Malao levius hoo est, illud gravius: rore neque in odioibus extat neque in se habet quo commendetur quidquam sine dubio tumorem iste urbane fetigit Asianorum aut Syriacorem rhetorem, verbum posuerat ut opinor iraeeum non Aohateum, libri habent hora aut rogo vide ne res dixerit Syriaeum quem Arabes et Bygantini 1ουμὰxt vocarunt, non ignorem antiquis duorumci Solon tr. 1 1 ola austeriemis saporis esse Galenus et medici fessantur, inflaro autem omnia desola scribit Celsus eius praeoipuus fui usus coriariis ad fingendas et Oonfidienda pedes candidas, unde Minyodemio cognominatus est, nominatus fortasse ex rubore Theophrastus hiati L TU 18, 5,

Plinius nat. h. XIII 55 XXIV si, BQ de plantatis p. 365 ss.).omatum orationis immodidum repellens Cicero in oratore is findati modirementa andoris et ruboris illi adsignavit: plano huiusmodi tuit atque reua coriarius declinatio nominis neque Graecia

nichi p. 5d ne Latinis quorum pauci graecas formas reddebant, plures quasi ingenitas in corpore vocabuli eiusque primordium os esset, ad exemplum roris marini declinabant rocvri aes, roris Surimi cet consideranti mihi alia verba ex graeco translata licentius velut creterram vel elephantum, minime incredibile visum est exorovisse illud hos etiam in rhosum, ablativum fuisse rhom aliquando, certe rho aut rhoe equidem nusquam repperi. Cloero ex Ciliola Attio VI 1, 13 Rhoeteo mo vinndavi see-

535쪽

caiiaepion. Si fidum odios Lambini rami eoum Medioeus), poposcerat Atticus fictilia vasa nescio quo artificio mata, probabilitar ut amisi et Arretina iis hae diota putantur a Rhos Syriae aut Ciliciae urbe portu sinus Issici in edicto Diocletiani , 68 post pira et mala,

ante pruna cerea et mala granata reoonsentur rhome, nescio quod

genus malorem, fortasse simile punicis, ut moeninius sumpsit idem quod Itali, arma appellant attendamus porro talo vocabulo quod cum rosa vel roso floris nomine confunditur volgo. confusumque antiquitus videtur, quoniam productam in rosa flore

vocalem Romanenses coeperant interim in carmine non mutabimus hos non Actavio, sive reus ipse dicitur sive aliud venenum dulciculum importatum Romam ex oris Asiaticis.

In logicis XI Messallae idyllia praedicantur'. 21 --

fatim ornagant omne heroida disi, certatim dime munere in Demo di non minus quam deae adportabant caelestia dona verissime

codex optimus,umero quoque Siso domerant nos eius structuraeritionem Madvires in Cic. n. VI et Laohmannus in Mor. II 3T1, qui quae protulerunt exempla, is multa nunc posam addi ex inscriptionibus, velut ex lege coloniae Genetivae, ex senati consulto de nundinis Boguensibus ore. VIII TM, ex Brixiano titulo IL. V d682 servis ancillis suo quoque nomine , at iam clausula pentametri aliquid habet artis, quo eminea supra aermonem pedestrem legerat iste in Vergili ecloga sua quaeque

sub arbore poma , commissa ex usu cottidiano pronomina exquisite distribuis, non modo apte ad versum sed ad sententiam se fidaeius.

puellam a Messalla canistam herois nulla superabit fama, non Atalante, noniselena aut Cassiopea, non Rippodamea quattuor versibus haec designatur, quos sic restituo conservati fere omnibus Bruxollensis harta litteris: 2M non defensa diu, multum certamen equorum optabant gravidae quid sibi quaeque manus y saepe animam generi pro qua pater inpius hausit, saepe rubro similis sanguine fluxit humus. certamine, rum . defensio virginis diuturea ex multis eris-minibus eurulibus onexa tuis, ab ill in horum memoriam soriptor redire cogitur per inferrogationem autem quod induoi oertamina eorumque eventum proo reique funestum, talem Oolorem traxit ab eis quas adeundi cupidissimus erat Cyrenis v. 61 , saepe enim Callimachus es aequales narrationis seriem aliqua huius generis

536쪽

516 Bue cheior voce interrumpunt e rebus pristinis recentem elicientes animorum addiosum frigidum erat defensa diu multo certamine equorum quod optabant armati , igniculos inicit cura sciscitantis milites hasta scutoque adsueti, Chaloodo Lasius Aristomaehus Crotaluae quicunque puellam petiemini, quid cum Oenomao singuli certare audebant equis graves manus quid optabant sibi levem aurigationem si isti non poterant non vinci, vidit qui curre Neptunia tendit lora Pelops nudus agitator. in m et dein-eeps quineque sic ut ostras quisque redire domos'. neque inversu 2 quidquam mutandum censeo commemoraria poeta, qui cum arte luctatur potius quam palmam artis sibi vindicat, multitudinem oriantium infeliciter, modo dixit saepe generem a patre interemptum, iam addit eodem omnes deinceps mortis genere periisse et eadem via in hanc sententiam non satis erat dixissemve mi, sonstitne fluxu hvm , accedere oportuis illud sumis adleotivum poetice relatum ad humo cavo pro substantivo positum putes asu genetivo), ut intellegeremus terdeciens similiter perfusa sanguine eiusdem curriculi spatia varia ex ipsa voce resonat aemulatio eorum qui alius post alium Oo uerant in

vini ab. 8 Oenomaus prodis iminalem onstituit se ei daturam filiam qui sorem quadrigis certasset victorque exisset. ab ero Valeriae gentis in liberanda re publio laude praemiisque dignitatis quae populus romanus maioribus Messallae detulit, verba hae posuerat Ciooro in prinoipio orationis pro Flacco habitae raransitur ad ipsius merita a virtutem quid memorem militaria ista studia et temporapi instra foro astra urbi praeponere castratam procul hoc gnato, tam promi a patria. inferunt in posteriorem versum corrigendo, quod ego si traditum esset attemptarem, quia nudam sane vim habet, hoc otio non mutaturum tradita confido, qui meminerit quotiens inde ab Romero patriae inounditas ex liberis et parentibus aestimetur opuleturque eum voluptato videndi illos: ne mihi iam patriam antiquam mea una videndi nec duloes natos exoptatumque parentem coniugiumque domumque patres natosque videbit', alia intellegendus est Messalinus filius oratoris maior qui tum maxime adolevit, quem paulo post XV virum Apollinis sacerdotem laetum ibunus elebravi gratificatus patri, nam minor filius in Coriarem famili- adoptandus datus erat M. Aurelio simul apparet quam impudenter Itali priorem versum interpolarint scribendo ostro foro minos et transferendo quae secuntur ab ho Messalla ad Messanas

537쪽

Catalephon. SIT universos, quasi non alia a maiora poeta antum fuerit si praeconium atavis proavisque iam tributum continuare annali unque fama inlustrare voluisset. Braxellensis odiois eorruptelam supra repetii, ex qua poeta quid seripserit vereor ne numquam lioeat eοgnoscere ortum, quoniam sententia admodum absoluta est interim non indignam illo nequo ab artificiis eius alienam censeo talem panaphorans tm Oro te miro urbi Praeponere, miratiam Irmia, hae coniectura admissa etiam in vorsuri stabis id quod libri tradunt sternere es duro posse Super uice, odi' fores autem stertentem Messallam faciunt tanquam aliquem Bagoum satis ridioiae nam rem moris esse dicere stem aut e sternere Atimi, illud minime conveniebat huic loco quo voluntatem exprimindoesse erat recusantis strata molliora, optantis solum duram, te vero omitti potuit si modo positum erat pertinens ad actus omnes ita ut passio significaretur, lices nos alienam et sui passionem,

pronomen , om8h et oroncisi discriminemus te subiectum

usurpantes et te obiectum molestissimum erat et in re non ambigua turpe poetae te e ternere, supervacaneum illi visum est nobisque videtur te membro Sternera. belli, Messallae laudes ipsa rerum monumenta per orbem forent:

5M nos ea quae feoum finxerant carmina divi, Cynthius et Musae, Bacchus et Aglaie, si laudem aspirare humilis, si adire Cyrenas, si patrio Graios armine adire sales possumus, optatis plus iam procedimus ipsis. ita legendi versus es distinguendi, nova sed scita orationis forma.quod volui poeta dioere a debuit m armigna tuo Si laudare amnina id tripertito divisit suum poema respiciens, ipse enim graeca Messallae carmina divolgat et elegis interpretatur et latinooarmine aemulatur nostis quid sit aspirare ad laudem callide iste verba eadem posuit, sententia ut alia fieret Musae aspirant eanenti, Iuno ventos aspirat eunti, Venua amorem dictis, novi coniuges fidem pectoribus si iste optat ut possit aspirare laudemearminibus Messallae si anaooluthon est, excusatur dispositione verborum, immo eleganter deflectitur a proposito vocabulo lati re ad modestius a pudentius sive ho modo duos oeusativos voltisaeeipi quo hominem ius iurandum adigi dicebant, audaolor ubdem verum non inconsulta ea structura erat, nam afflatur tam amor homini quam homo amore, meo non olum Euram ut

ignem sed etiam nautam es amantem tamvelou Ii venti et Veneros

538쪽

518 Bueohelerscallim IV 318 al.). humilis non nego recte appellari Cyrenas, levis enim tota est et pede clauda legeia, sed in optatis hoc sapienter poni nego ut adire liceat humilia distinctio ergo sequatur oportes aesuram semiueptenariam, humilia inlatum esteontra divos Messallae adiutores, et aspirare solent di vel desupero quicunque oontrarii sunt humilibus carmina illius sublimia laudator hi humilis in Tibullianis IV Iovi alior Messallae seolator humilis fontissim conditor a M. De carminora VIII oupio ut probari possit Victorii aliorumque opinio qui Sabinum arbitrantur quidem sed nullo modo demonstrant eundem esse a Ventidium Bassum hic Picens origine fuisse traditur, non ex Transpadanis coloniis, denique Bassus esse, non Sabinus tamen mulsum veri motorius vidit, praeolare divinavit Catulliana haec parodia quo facta sit tempore, a Sabino equidem profectus ad annum eundem deveni. Sabinus quondam mulio nunc mea sedet sede agitque publice pro aede Castoris, praeterea poeta quo hominem ipsum denotaret hoc adposuit:

ubi isto post Sabinus, ante Quinctiobidonio dieit altodisse forcipe

de scriptura versuum nuper disserui mus XXXVII p. 28) nuno addo quod me monuit Georgos, iam Ribbeckium nostrum in editione Vergili minore Lipsiensi a. 186T restituisse id quod deteri

omnes et ipse in maiore editi.ne Ribbochius spreverant oti irae. Sabinus igitur mutarat nomen pristinum, satis certo in conbgimus Quartionem Quintionem tali nomine homines solitos esse vocari minus honestos, servos libertinos operarios of eph. Pigr. II 322 86o, iam attendite quid Cicero narret Trebonio epist XIIIo - 1 oratorem meum Sabino tuo commendavi natio me hominis impulit ut ei reos putarem, nisi foris andidatorum licentia hic quoquo usus hoc subito cognomen arripuit, etsi modestus eius voltus sermoque constans habere quiddam a Curibus videbatur: sed de Sabino satis'. quisquis ille fuit Trebonii Sabinus, hoc patet non texturum fuisse Ciceronem ab eo nomine hoo exoridium, nisi tum inter credidatos fuisse qui Sabinum se transnominasset consequens erit ui Pseudulus hic Sabinus quom Cicero candidatum noverat, cum ad sellam curulem pervenisset, lusus sit idem eis quae Vergilio tribuuntur facetiis Ciooronis epistula scripta est paucis post mortem Caesaris diebus, cum Cicero Romae esset, Brutus Roma exisset, Trebonius tineribus deviis proficisceretur

539쪽

in provinciam' ad Att. XIVno 1 et a Godrone modo digressus sub Lahuvio videret Brutum, id est circa halendas Apriles anni DCCX. eo quidquam contra hanc temporis definitionem vatis

oratoris memoria, quom librum Cloero ante duos annos scriptum ad Brutumniserat, Trebonio tum demum tradendum euravit, ut videtur, rogatus a disoedente amico suorum sermonum laudatore ergo Sabinum oum mense Aprili anni DCCX ambuas compertum sit, brevi post impetrasse magistratum statuemus, dedicasse se forensi operae praetorem anno DCCXI. et haec quidem satis sunt ad inlustrandam carminis memoriam verum iam sequitur ut aut duo hic annus portenta viderit, duos qui mulas frieuisso rederentur praetores, Ventidium et istum Sabinum, aut si unus in eum annum satis videbitur ex mulione praetor, ut P. Ventidius P. f. termutat cognomine eum primum Quineti fuisset, ante praeturam Sabinum, postea assum se appellari voluerit nam quod de natione discrepat inter auctores, cum Sabinus ultima ex origine stetisse in tallica voragine, Ventidius inter captivos Picentium Romam advectus esse dicatur, levioris id momenti est in homine ignobili neque alteram utram necesse est iudicari falsum.

Iambi VI III si XII IV seripti sunt de Atilio eiusque

genero Noctuino hoc nomen ommenticium esse nemo non videt, ex nominum ratione usitatorem Romanis et per iocum transformatorum suspiceris, cum verum nomen homo habuerit exortum a ludis

vocabulo, substituisse poetam quod similiter exiret derivatum a nocte faciamus Lucionum fuisse s Lucionum senatorem sibi amicum, Attio Guvnneipium Varro memorat senex ruat II 5 aut uolanum, quamquam haec forma paululo longius aberrat a regula, ne dixeris Lucceianum aut similia, non negabis lepide ac salso pro Lucieno vocari Noctuinum iambos XII sequitur epodus qui praeter metri similitudinem ontumeliarum studio proxime accedit ad ambire Noctuini avulsitiones sane non potestra monstrari eundem poetam eoisse iambos et epodum, neque adeo unius eiusdemque hominis discerpendi causa sed ipsa sylloges ratio eaeoit ut ita potius statuamus quam contra agique argvimentis ab illo postulemus qui de uno adversario a poeta uno scriptos esse neget Noctuinum filiae sponsum iste olim laeserat cum luculenta Calvi et Catulli imitatione, iam valere sibi profitetur antiquam iram et linguam, post quam Boratius Parios iambos Latio ostendit, Caesar Octavianus rerum potitus est, seneseere aut saltem orassescere oepi inimici uxor cum superbia Noctuini

540쪽

5ao Bueo holerduoentis Atiliam oncinunt in epodo opes depereuntes et M uana dote mulieris venter, tam hi quam illi lasoennina locutio adhibita est Tadiario, probra nova cum in epodo cumulentur in adversarium tamquam furem et helluonem impudicissimum, non dispicio quod disoordet cum Nootuino et iambis immo quod iam fimbundua poeta et nomen inqui a cribo tuum, o verbo non infuisse verum nomen in pristinis onuiuiis ipse aio confirmat ut de Nodiuino nos ante diximus quod igitur nomen adseripsit corruptus versus est, in destio, iam te liquerunt me B, inae Melasimo ei liquere me ceteri fere odioes fateor primo aspectu valde mihi adrisisse hoc ei rei, nam et fuerant reapse Ludosi et pauculi illi nec tam frequentes ut eo nomino non posset agnoso qui esset denotatus at editores miror quod Limi potuisse a poeta sorihi sibi persuaserant nomen id quidem sed praenomen quo multa milia civium Romae vocabantur, millegi dis placet oinaedi teneas Mori, teneas iam quod perapto esse appositum fateor, te vereor ne eludas omnes emendandi conatus. Baehronaius edidit iamne timere trapea, alterum inutiliter mutavit, nam liqvi perfectum tam analogia probatum quam consuetudine Plautus Cas. 2s in ortiendo ora de versi Varro Nonii p. 33d adirem ossi iure et quod ecfersemotis miliavisses, Novo de formis l. l. II p. d86 non debet oblitterari ideo quod

alii limi extulerunt paresque esse in perfecto et praesenti syllabas ludorum magistri maluerunt alierum minime probabiliter, nam interrogatio ista tarditatem adfer ei quae dioitur fortunarum

ruina e dicensis aliquam cunctationem exprimit, qualem concitatissima in extremum conviolum minasque ira non recipit melius ut opinor hoc erat iam vise liquere ure, etsi iteratio pronominis haud satis elegans et aliae quaedam offensiunculae me prohibent quo minus amplectar ut optimum namque nomen hominis equidem quadrisyllabum fuisse puto, quo in duas paries discisso luci posterior pars ingenio librarii in vocem non ineptam iam te transfigurata sit faciamus inaede tieieme, liqueremi ope fominque semiani crvant, et hic versus bene habebit et onfirmatum erit quod auspicari licuit de Nootuino.

fescenninos XII non possum transire silentio, nam editores recentes aut nihilo rectius quam qui olim vasis potorii et bibaois

mulieris mentionem commentariis inferentes magnas nugas dixero, indecoros poetae sales perceperunt, aut inconstantiae altem arguendi sunt, qui eum Muras noluerint tolerare quod fossatur hirn Abiami, hi intutam reliquerint hirneiam, non aeque per