De Ovidi carminibus amatoriis [microform]

1쪽

a part of the Foundations of Westem Civiligation preservation ProjectV

Funded by the

Reproductions may not be made Without permission Dom

2쪽

COPYRI TE TEMENT

State Code, conoem memining of photoeopies orither reproductions of oopyrighted materies...

Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toaccepta zopy orde is, in iis judgement futtiliment of thema would involve violation of the oopyright law.

3쪽

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT IBI IOGRAPHIC MICROFORM ΛΩΩΓT

Restrictions o USe:

5쪽

Conti meter

2.5 2.2

6쪽

INVITANT

, DE OVIDI CARMINIBVS AMATORIIS

SCRIPSIT

7쪽

Etiamsi ad maiora hodie, Commilitones, animos vestros attentos Scio esse atque erectos, tamen ne haec tenuia quidem vos spreturos SSe confido, quae m0re solito e rebus ad nostras scholas disciplinasque pertinentibus hoc loco proferam. Circumspicienti autem mihi, quanam de re hac occasione data Vobiscum colloquerer, optimum esse videbatur quaestionem quandam,

quam nuper in lectionibus meis tetigi potius quam ad finem perduXi, accuratius tractare. Agam igitur de vidi arminibus

amatorii conaborque ostendere nos paulo certius quam adhue factum est, quo ordine illa sese exceperint quoque temp0re scripta sint, constituere OSSe. Atque iuvenalibus annis Ovidium coepisse carmina condere ex

ipsius verbis apparet Tr. IV, 10, et)Carmina crim primum populo iuvenali legi, barba resecta mihi bisve semelve fuit. Moverat ingenion totam cantata 13er 1 rbem )nomine non ero dicta Corinna mihi.

Quod autem Schan ex his verbis concludit Littg. II p. 270):,Er a circa WeiundZwangi Jahre ait gewesen sein, ais e mitsoinenlroduhion vo die Offenflichheit tras', et vos paulo aliter de tempore quo barba primo resecetur iudicare puto neque ego dubito quin non multo p0stquam liberiorem togam sumpserat Ovidius carmina sua egere coeperit ib. v. 28-3w. tque Corinnam a se iam una cantatam esse Ovidius ipse testatur Dum tamen ullum exprimis illis carminibus in editionem Amorum receperit neScimus. Quando autem mores ediderit, eo intricatior quaestio est, quod ex epigrammate praemisso duas ab eo editiones consectas esse cognovimus. Cum ero magni momenti sit scire quaenam carmina in priore quae in posteriore fuerint, in hane rem nune primo inquiram a tertii libri primo atque ultimo carmine exorsus.

I Alludit ad Am. I, 3, 25 mos quoque per totum pariter anfahimur orbem.

8쪽

Primo igitur carmine Ovidius narrat per silvam spatianti sibi duas mulieres apparuisse, Elegiam atque Tragoediam. Atque Tragoediam quidem gravibus verbis se hortatam esse ut tandem aliquando ludere desineret et maius opus inciperet, ab Elegia autem admonitum quantum ipsi deberet, se a Tragoedia impetrasse ut exiguum sibi tempus One ederet. Mota dedit eniam teneri propere 3itur AmoreS, dum via cat a terta grandius urguet opus 69. 70). Quod carmen cum contemplamur, Statim apparet Ovidium argumentum illud notissimum poetarum elegiae Orum quo Se exiguos

elegOS, O mRNIum opus Seribere OSSe eonfitentur, ita Variasse,

ut fabulam Herculis in bivio tum multum in scholis et philosophorum et rhetorum iactatam immutatam ad diversas res translatam in in suum usum converteret. Discrepat autem ea quoque in re a reliquis poetis, quod maius illud tragoediae pus non omnino abnuit sed mox se ad illam transiturum esse praedicat. Ultimo vero libri tertii carmine Ovidius postquam secundum morem poetarum et Graecorum et Romanorum de ipsius genere et vita locutus est maximeque ad exemplar elegiae qua Propertius monobiblon suam Onclusit liberius vagatus etiam de patria non

nulla rettulit δ), Veneri et Amori vale dicit: Ut enim incipit

I Qua de re conferte quae Hiper Ioarines Alper noster exposuit in dissertatione Heroiles in bivio Gottingae 1912.2 Elegias 'laec carmina voco, etsi sine dubio Wilamo Witet in praeclaro libro Sappho uia Simonides p. 29 sqq. rectae ex cum mos Sidis aliorum siue aloetarum epigrammati in in librorum positis contulit. Ovidium certe epigrammaticum et elegia cum carminum genus probe distinxisse vel ea res docet, quod, etsi sescenties littodem aliorum itu in epigrammati in usum tuum convertit. Semper consulto adstrictum componendi tenus Solvit atque Saepe id ipsum. in quo epigrammati ars poSita erat, acumen ultimi distic lii, sustulit velut cf. Philodemi p. V, 3 cum lepida narratione quam Ovidius Ana. I, 5 inde effecit) Utrum hoc eo tantum consilio fecit, ut Graecum vinum Romana astu diffunderet, an, sicut Theo-iritu Philoxeni dithyrambum in carmen inpicum tranStulit. μετέβασιν εἰς ωογενος sibi troposuit Unum epigramma vidius Amoribui inseruit. illum dico

quod alteri editioni praefixit. quocum conferas illud quod in prima fronte MetamorphoSeon praeponendum SSeari St. I, 7, 33. dicit Compara haec epigrammata cum reliqui Amorum carminibus, etiam cum III, 15s iam intelleges Ovidium diversa componendi genera ad hiliere voluisse, II, 15 Secundum poetae consilium non epigramma esse Sed elegiam. Itaque non dubito quin etiam Properti armen I, 22, cuius ad Xemplar Suum ScripSit, veram elegiam, Parmen ab epigrammati ratione remotum 88 putaverit. Propertium mutem ipsum ut non aliter de suo carmine iudicasSe putem vel ea re adducor, tuo ne ille luidem ullum carmen conscripSit

quo artificiosam Philodeme vel Callimachei epigrammatim compositionem assequi studeret De carminibus , I. c etiam nim quae eo disputavit Nachr. Gott.

Quaere novum vatem, tenerorum mater Amorum, Sic armen concludit:

17 Corniger inerepuit thyrso graviore LyaeuS,

pulsandas maynis area maior equiS.Inbelles elegi, genialis Musa, valete,

poSt mea mansurum fata Superstes opust

Quibus verbis Ovidium minime indicare se iam ad Metamorphoses transire velle, ut quidam putaverunt ). facile vobis persuadebitis, si primum tertii clibri carmen in memoriam revocaveritis Ut

enim prima Verba Quaere novum vatem, tenerorum rater Amorum'

respiciunt ad III. 1, g teneri properentur Amores . sic v. 17. ad ea verba quae Tragoedia III, 1, 2 et a profatur :tempus erat id, G o pulSu1n straviore moveri. cessatum Satis est incipe maius opust materia premis ingenium cane facta virorum l, haec animo dices area facta meo est

Itaque carminibus amatoriis omissis ad Tragoediam transiturum se esse dicit Quod si verba eius audimus, Ovidius, cum III, 1 scribebat consilium cepit tragoediae scribendae sed distulit, atque

elegiis tertii libri demum compositis ad propositum revertit Sed

neminem dubitaturum esse puto quin eodem tempore quo carmen ultimum etiam carmen primum conceperit. hoc autem primo libri

loco posuerit, ut aptum libri III initium haberet animosque legentium ad ea quae in fine libri prolaturus erat praepararet.

Ges. 1898). Accedit quod Romanos sibi conscios fuisse elegiam a Gallo Tibullo Propertio Ovidio excultam proprium genus carminum esse a reliquis egregatum ex vidi rist. IV, 10 51-54 intellegimus, neque apparet qua auSa commoti aut Ovidius aut Propertius ultima carmina secundum aliud genus componere voluerint. Propertius igitur non minus quam Ovidius inter elegia cum et epigrammaticum componendi genus distinxisse mihi videtur. De Catullo autem atque Graecis sane indo nihil sequitur. Ea quae de epigrammate χλος ὁ ῖος protuleram χαριτες r. Leo arge- brachi p. 90hWilamowit in libro suo p. 300 impugnavit, sed summam rei mihi non persua Sit. Nam verba αλλος ὁ πιος, cum sequatur ego autem qui haec scripsi Syracusanus lieocritus sum significare οὐχ ὁμηριζω non Chius a me diversus est ne nunc quidem credere possum. Contra libenter confiteor recte me a Wila-m0Witetio p. 289M vituperatum esse, quod de Phileta scripsissem Xάριτες p. III):,Die oer haben Philetas argestelli, i e unter iner alte Platane in ted singi'. Ubi tamen verbis magis quam re lapsus eram. Certe ne ego quidem umquam Coo platanum aeneam effinxisse cogitaveram. Fateor etiam totam interpretationem versuum Hermesianacteorum Athen. 598 e a Wilamowitzio datam mihi magis nunc probari ea quam aibelli interpunctionem secutus ipse protuleram.

9쪽

- AE Librum igitur tertium Amorum Ovidius sic concludit, ut nunc se ad novum poes eos genus, scilicet ad tragoediam transire velle dicat. Sed nunc animum advertite ad ea quae idem II, 18, 13 1 dicit:

Sceptra tamen Sumpsi, curaque tragoedia nostra crevit, et huic operi quamlibet apti S eram: risit Amor pallamque leoni pictoSque cothurnoSSceptraque λrivata tam cito Sumpta manu.

Quid igitur Nonne hic iam tragoediam se scripsisse dicit poeta, ad quam secundum III, 15 transire demum vult 3 Quod eo magis

mirum etsi quod Verba pallamque meam pictoSque cothurnos aperte

alludunt ad III, 1 ubi Tragoedia palla induta venit 12 et pietis inniae eothurnis' dicitur 3 l). Quomodo res expedienda sit, videtis ipsi II, 1 post III, 14 15 scriptum est. Ergo III, 15 finem prioris editionis effecit. Quasecum in lucem prodisset ad tragoediam scribendam Ovidius se convertit. Quamquam autem Medea sua multorum plausum tulerat, tamen ad Amores rediit et cum alia carmina tum II, 1 scripsit, quod alteri editioni in fornit. Consulto autem Ovidius illud paenultimum libri alterius carmen esse voluit. QuamquRm enim, Cum de vita atque arte poetae ageret, fastile ultimum libri locum sibi Iindicare poterat, paulum a fine remotum est, ne discrepantia quae inter hoc carmen et III. 1 intercedebat nimis p pnreret. Priusquam autem de ipso hoc carinine II 1 accuratius agRmuS, libri primi ultimum carmen I, 15 tractemus. Incipit carmen hoc modo: Quid mihi, Livor edaX, ignavo obici annoSingeniique vocas carmen inerti OFuS, Non me more patrum dum strenua SuStinet aetas, praemia in uitiae pulverulenta sequi nec me verbosa lesse ediScere nec ne instrato vocem prostituisse soro flMortales quod quaeris opuM; mihi iam perennis queseritur, in toto Seviper ut orbe canar. Postquam deinde poeta enumeravit qui perennem famam assecuti e S Sent, Si Parmen concludit:

35 Filia miretur vulgus mihi flavus Apollo

poeula Castalia plena miniStret qua, suStineamque coma metuentem frigora λ/rtum atque ita sollicito multus amante legari Pascitur in vivis Liror, post fata quiescit, cum Suu e merito quemque tuetur honoS.

L, Io etiam cum me suFremus adederit ignis, vivam parsque mei multa SuperSte erit.

Ultima verba qui legit quis non reminiscitur Horatiani Versus , mn Omni moriar multaque pars mei vitabit Libitinam' Cui automno omnino apparet, quanta similitudo intercedat inter vidi carmen et illud Horatianum III, 30 quod in fine prioris editionis darum legitur 3 Megi monumentum uere perenniuS incipitinoratius; nὶortales quod quaeri opus, mihi fama perennis quaeritur resonat Ovidius. , inque e90 0Stera crescam laude recens, dun Capitolium eandet cum tacita virstine pontis eae haec Horatius, vivet Maeonides, Tenedos dum stabit et de sic Ovidius v. 9 incipit totamque poetarum seriem simili modo annectit. Utrum verba Livor edaae cum scriberet Ovidius, memoria tenuerit orati Verba imber daae necne, fortasse dubites. Eo maioris autem momenti est, quod verbis quibus Horatius poema concludit et mihi Delphica lauro cinge volenS, Melpomene, comanι Ovidi verba respondentis. 35 sqq.: milia flavus Apollo pocula Castalia plena ministret spua, Susti λὶ eamque coma re tuentemfristora Hyrtum, atque ita sollicito pultus amante legar P in enim Videmus, quo consilio Ovidius carmen Horati tam accurate imitatus sit, ut similitudo neminem fugere posset Scilicet ut Horatius gloriatus erat se principem Aeolium carmen ad Italos deduxisse modos, sic Ovidius se carminibus amatoriis immortalitatem adeptum esse praedicat dignumque esse qui iuxta Horatium Sedem occupet ). Quodsi vidius hoc carmine legentes ipse ut se cum Horatio comparent invitat, eo magis mirum videri potest quod inter magnos poetas Romanos quos in versibus 19-30 enumerat Horatius deest, quamquam alio vidi loco Trist. IV, 10, s de eodem legimus: ,tem fit nostras mi erosus Horatius aures Deest etiam alius poeta,euiu nomen expectamus. Nominat enim Ovidius Gallum, nominat Tibullum, sed praeterit eum quem non modo Tr. IV, 10, 5 Sed etiam in Arte III, 333 cum his duobus elegiarum poetis laudat, Propertium, quamquam iure sodalicii ei iunctus erat Tr. s). Quae res, si consuetudinem illoriam temporum respicimuS, uno tantum modo explicari potest Cum Ovidius c. I, 15 componebat, Vergilius ac Tibullus iam mortui erant, sed vivebant etiamtum Propertius et Horatius. Itaque Ovidius hoc carmen e Ite ante R. 8, qu Η0ratius mortuus est, scripsit. Cum vero ropertius non ita

multo post a. 15 mortuus esse videatur, si quidem nullum eius carmen movimus quod post tum annum conditum sit, in Vero ViX

I Versus 39 Pascitur in vivis Livor, post fata litiescit eam Sententiam reddit, quam Horatius ep. II, 1, 21 XpreSSit.

10쪽

mortui sunt et ante a. 10 scriptum esse dicemus.

Simili de causa etiam III 15 post a. 19 conditum isses inde conicias quod ibi legimus:

Mantua Vergilio uari let, Verona Catullo: Paelignae dicar loria enti esto. Cum tamen hic certos poetas eligat, non omnes elaros Oet B enumerare in animo habeat de hoc carmine firmiter iudicare non ausim.

Maxime vero dolendum est quod utrum I 1, iam di priore Amorum editione fuerit an in posteriore additum sit, ita diiudicari non potest, ut nihil restet dubii. Fateor tamen haud paucis rationibus Me 0mmoveri ut alteri iditioni illud tribuam Ut inimnon dicam praeter . III, 15 quod in fine prioris editionis fuissonOVimus Simile Carmein certe neceSSarium non fuisse. summa illa

fiducia quam in c. I, 1 prae se fert, magis poetam decet iam maiorem gloriam adeptum Certe ego aegre a me impetro ut putem poetam inde initio carmina sic disposuisse. ut in primo libro carminibus amatoriis Ges immortalitatem assecutum esse tantopere gloriaretur. in ultimo notius operis carmine de isdem carminibus

multo modestius loqueretur 20 13oS ni ea mansurum fata SuperSte opuS)atque ad maior se tendere da teretur Addae quod cum primo

carmina ederet, si causa erat cur contra Livorem se defenderet.

Contra posterioribus temporibus multos sibi invidisse poeta ipse testatur cum in te mediis amoris 365 sqq. ubi quasi summam totius carminis , 1 repetit, iterum a Livoris edacis' 389 opprobriis sodefendit inccedit Heniques leviuscula res In c. I, 15 Livor respondet frustra sibi immortalia quaerenti ignaviam obici quod neque stipendia faciat neque causas dicat non modo I, 9, 1 ignavum ipse se n0 minat sed etiam II, 18, a dicit Nos, Macer, ignava neris

cessamu in umbra Quod vix fecisset, si iam antea ignaviae crimen

a se defendisset uuodsita 1 post II, 18 quod carmen in altera

editione additum esse stipra cognovimus, Seriptum St, pSum quoque alter oditioni tribuendum es Se apparet.

Eodem tempore quo , 15 etiam . 2 scriptum esse videtur.

Nam versui , 5, et SuStineamque coma metuentem fri9Ora Dryrtum quem ad exemplar versus Horatiani et mihi Desphica lauro inge Tolen S, Melpomene, comam Seriptum esse supra vidimus. respondet I. I, 29 Cingere litorea laventia ten inora myrto, MuSa, per undens emodulanda pedest Itaque et hoc carmen et , 1. 3 quae una cum e composita esse

praeterea in hac addita sint, nunc non quaero. Unum dico, illud carmen quod , 15 ipsum antecsedit ad alteram editionem potius

referendum Sse, cum propter Sygambram V. 49 nominatam post a. 16 ortum esse videatur.

Quae si recte disputata sunt, priorem morum editionem paulo post Vergili mortem prodisse probabile est, altera inter a. 15 et 1 secuta est. Inter utramque Medea tragoedia composita est. Cum autem multi fiam Arten ante alteram Amorum editionem aut certe eodem fere tempore scriptam esse putent, nunc accuratius de carmine II, 18 agamus., Carmen ad iratum dum tu perducis Achillem, nos, Macer, non nisi ad levia amatoria carmina apti sumus 1 - 12). Quamquam conatus certe sum ad maiora transire tragoediamque scribere, sed de eothurnato a te triumuehat Amor 13-18)'. Haec cum legimus, iterum roperti carmen Ovidio obversatum esse cognoscimus. Iane enim eodem modo ille I, 7 canit: Duin tibi Cadmeae dicuntur, Pontice, Thebae,

Quod autem ille in fine carminis sperat etiam epicum poetam aliquando cogniturum AESse quantum carmina amatoria valeant. id Ovidius solito more ita variat, ut dicat amicum quoque libenter amatorias res in Iliadem suam intexere Ut ropertius igitur sic otiam Ovidius amico atque legentibus dicit non ad pica carmina sed ad amatoria tantum ingenium suum aptum esse. Miscedit quidem a Propertio ea in re quod se aliud carminum genus temptasse commemorat Cum 'amei frustra de illud suscepisse dicat eo magis post v. 18 eandem sententiam expectamus quam ropertius protulit, Ic. ergo id unum facio quod possum amatoria carmina pango'. Pergit autem Quod licet, aut artes teneri pro temur Amoris

aut quod Penelopes verbis reddatur Ulixi scribimus et lacrimas, Phylli relicta, tuas eq8. Non mirum est quod propter primum horum versuum plerumque

I In primo carmine poeta contra Amorem pugnat eiusque telo vulneratur, in altero haesisse tenues in corde sagittas cum sentiat, manus dat seque in triumpho ab Amore deduci patitur. In tertio a deo precatus, ut sibi faveret, iam puellam amatam Xorare studet, eumque antea dixerit 1, 19)nec mihi materia est numeris levioribus apta,

nunc petit 3 19): te mihi materiem felicem in carmina praebe.