Explanationum Horatianarum prooemium

2쪽

Ier Maalandus, inter claros Criticos transmarinns post Richa duin entleium, in hoc genere literarum ducem a principem, cum in oenii facultate, quam ratione regebat, quaqtie nrodeste sero et prudenter utebatur, tum copia doctrinae, quae in ipso aniplissima et uberrima erat, amam imprimis auctoritatem

adespius ac dignitatem, ille igitur in appendice libri, quo Euriapidosa Supplices silustiavit, ubi selecta aliquot exponit speciminae arti, suae, tandem ab Horatio decederis, cuius plura operum loca .raeter alia aliorum scriptorum in superioribus paginis percensuerat, gravi on ludit . professione huiusmodi: In hoc auctoreu, inquit, i. post omnia quae in eum scripta Vidi, inni mero sunt, quae non intelligo. In toto opere vix una est ode, Semno vel Epistola, in quibus hoc non sentio, dum lego. Neque adeo miror cum haec obscuritas quo mitio ille minime senari. tur, teste Suetonio in iis eius a posteris in ecta suuritu otqua sequuntur.

Videlicet. posteros. dicit aer doctissimus multitudinem eo .mptomun qui Hilii temporibus aevi ot vero iam prioribus seculis, quum aut deseriberent vetusta exenipis aut de erim ab alii, emendarent, plurima et edissimi saepe vulnis sanis integri quo corporibus inflixemini eantque veteribus literarem monumeritis atque adeo ipsis literis calamiratem attuleriint, ut. φ,oe, dum recta et pura essent vitiisque immunia, propria et nativa verborum sententiarumque laritates facito ab omnibus, qui quidein intelligere aliquid . didici inent, . perciperentur, eadem hunc, uti

3쪽

multiplicem corruptelam vel temeritate vel errore et incuria comtraxeriint, lectorem incautum quidem et hebetiorem lumino Ialso et specioso plerumquq decipiant, at contra perspicaciorem atque talem omnino, qualem requirunt veteres lectorem, illata extri secus obscuritati in Misque ait 'emitii, in pedianti Et enim, ne munc alia diramis genera, variis causis prosecta, obscuritato est genus quoddam,' ab isto qua origine qua ratione prorsus

diversum, proprium id scriptoris et genuinum, atque vitium orationi inustum, quae, quum sensa mentis eloqui clare ac lumen adhibere rebus debeat, magis culpa sua tenebras asser intelligem diquo dissicultatem inducit. ' ciuiusmodi vitium tantum abest, ut

cadere in Horatium, aut in quemlibet bonum aetatis Augusteae scriptorem, possit, ut, quod apud Suetonium extat, etiamEpistola quaepiam, Horatiano sub titulo circumlata, Propis it ipsum,

quod obscuro esset sermon scripta, tant im i Om Pn falso P Re terre Iudicaretur dis 1 ori quis Paulo ne Iitials u In invitio quodam enarrator notum illud Bhrevis esse ab Oro, Obscurustio, pr consessione hab re velit, quani de se ipso ad Pisones

poeta ediderit, velut tenebras excusans tu scinius auctor s Cilicet videret in operibus suis, ne ab adversarii quIdem, quos Constat bene multos at, uissp. aninia disersas i Ergo si Per veteros hoc

licuit, ut integro in scripto iusta νο θείας, id est falsitatis, suspicio sola ab liae publiea laud perspicuitatis duceretur, et nos Etiam hodie eandem, quamvis, ut ex lagna temporum longinquitate,

vixisse caligino conspicuam ira rnen et sentiressa iI Possumus et debemus Cori edereri cur non eadem aeque valeat suspicio ac

ratio falsitatis, quoties in singulis locis, innibus frustra tΘntatis remediis mala usque obscuritas et illi Cultas resideat, prorsus illudens opstram pro hi ac diligentis interli rotis, sed quae forsitan

victa tandem cedat auxiliaribus armis Divae Criticae averruncaei Diuitia ' Corale

4쪽

Sed quam obscuritatem dicit ille, in Iegendo Horatio sibi

tam robro tot difficultates creantem . inque multis poematiam locis opravationum indicia practhentem ea utique talis existim iii debet, quam fere ne sentiunt Iuidem Iectores Iesi ter eruditini ediocriterque Titelligentes, Illi adeo nec satis, quam Variam et iniqua ii saepe veteres libri tabuerint fortunam, considerant, neque Sciunt, quibus in rebus recte log md vis est per et intel- Iigendi utilitas contineantur; imo obscuritas ostea, quae doctis simum que Inque non lan absterret, quam potius ad investigandum impellit, quo in loco consistat, quoque fluxerit a fonte sic ut ab molesta hac loco obscuros inquirendi se commonstrandi dilia: ntia laud raro unica inveniendae velitatis ac nova lii is

eruendae ratio et via Procedat I. AtDe illuc omnino pars redit

' Plura ad hane sententiam congrue lite profert ipse IIar lan Iiis in e egia Praefatione ad Statii Silvas, a se correctas, et sat multa Di exena plave in Notis illis ait Statium reperiuntur, e quibus uti ars ipsa sic

etiam artis abusus quillam cerni varie et cogit osci potest. Nempe anagna in ea vis qui clem igEnil est quo tamen solo minime omnia Nec Gnlinentur, ne perficiuntur. Non est enim minor censenda emeacia a sane neeessitas iudieiici quod etsi usu praesertim et exercitatione comparatur, istanet tamen honos quoquo suus atqii utilitas

bonis praeceptis, qualia multa, ut solet, cui scientia tradit Bec ius in Conunqui I de baterpreti Veri Scriptor sCeterum pios post paulo dicimus de arte eriura, Pas obse in illustret et patefaciat, deni, sed aliter, diei nutinventus in praeclaro Elogio Ti. Henui a. p. . nuperaes scul edit Leidensis, Cesticae tuaeter alia hoc munus tribuens, ut obscuris sive rebus sive verbis

5쪽

bona artis criticae et phil ologicae disciplinae quandoquidem in

hoc utraque elaborare idque propositum consequi potissinavim debet, ut, quaecunque obscura et abstriis sive in verbis sive in rebus ae sententiis inveniantur, ea illustret ac patefaciat, idque fieri nullo pacto potest, nisi, quae obscura sint vere, Prius iud gentur subtiliter, definianturque accurate et ex causis suis. Verum id nemo mirabitur praeter eum qui huius vim disciplinae naturamque ignoret. At enim illud paulo magis contra

exspectationem aeciderit, atque etiam commoverit fortasse aliquem, rem minus ex iusto aestimantem, quod arklandus, dosolectis unus iudicibus, virque tam sexcellens doctrina, tot locis

obsciuis innumeros ipse appellat in singulis fere Horatianis poematis semet offensum impeditumque dicere tum maxime potuerit, quum iam diu extaret Phidiacum opus, Horatius aveniles emen tus, et abhinc multos annos, ut in manibus

hodie Latino vel non Latino seribentibus; sed veteribus non liem ut inimidum sit, quod a Bubnkenium sallere potuerit, utpote in paucis au nutri pure emendateque scribendi artificem eundemque doctissimum correctorem ipsius Mureti. Neilue id monuissemiis tam minutum, et de eo viro, cuius in his literis auctoritatem omnibus modi retinendam colendamque arbitramur nisi celeberrimum scriptorem traii Lenium alterum nuper in Praelatione ad Quatuor rati Ciceronianas loqui siniinter vidissemiis de aliqua Ommontandi ratione, Iliae tautam luco his

studiis nostris res ditu. Sed haud scio an alibi quoquebi uia latinitatis actola Hiiismodi aliquot herbulae nasonuir, quibus creditur male, itas que secunda imposterum litura ompescet. Interim bae ipsae delectare possunt, veluti B. Ibiniun pol pus Hasnaere.

6쪽

literatorum, sic in omnium admiratione esset quo in opere correcta pliis octingentis locis videre haec poemata licet, toties antehac correcta. Nec tamen omnino is fuit Marklandus, ut videri queat ullo modo istud simulate dixisse et veluti malignus Benileiani nominis obtrectator Adeo muli sunt, quae et ubique candidum viri animum probent et ipsum iustissimum imprimis Criticorum principis existimatorem admiratoremque ostendant. Hic sane quam multa dici possent partam de ingenio Maria landi, acutissime plerumque cernentis et scientissime iudicantis, qui tamen nonnulla naturae in linatione ad corrigendum interdum propensius ferebatur in eo quo calidior erat, partim de singulari interioreque huius criticae axtis ratione ac maxima eius dissicultate, per quam ne Benturiis quidem conceditur, prorsus ut cuncta explanent, eruendumque nihil posterorum diligentiae relinquam: et dici etiam de laudibus posset virorum optini meritorum, qui

certatim reconti aetate atque nostra adhuc ad alteram duntaxat

partem Venusini poetae utilem ac probam illustrandi curam op ramque contuleriant, quorum adeo diligentia putaveris effecto, fuisse, ut tenebrae ac nodi, de quibus olim in tot locis darum post Benurium etiam arklandus sive iure sive iniuria conquestus erat, nunc plane nulli superessent, ac saltem Carmina, ut prope onusta hodie extant copiosissimis commentariis, omni ex Parie et

'hareeoriundum est, oratiunt a Benues esse vulsat uni a. 733., minitam iij quinquaginta annos haherea, et tum puer adhuc esset Markundua qui quidem ponere emissitionis tirocinium publio demitam doepit

37as. iamque ne et veteranus actus erat, quando ista eiu de Horatio eon Gaio publieabatur.

7쪽

prorsus assai in implanata litu trataque ρσerentur. Ac forsitan de illo tum tuoque tam multoruni fit Italiis Paulululii Iuaseri liceret, qui te in potabii liis varia profecto nisi quis dubiana malit dicere.

fortuna ct teret Et Latinum Poetiam noli patriisqus t interdum auis lingui loquentem introduxerunt ut nan Irum Inte ili i Osset,

quantulun Id sit, cluod hi trismittimis studiis eiusmodi ad hoc ipsum, quod unt 'xisne Petinuis vid ri, beat. Io etenim homitiis lusum bona otia fallΘntis , sed magna in sane et dissicilem

nostris linginis intersirΡtari, in tantaque et paene incredibili diveris sitate t ut ita dicam. dissonantia linguarum non dissimilem vetustae reddere riaturam ac roprietatem qua in arte operactPretium nemo fecerit, rare potuerit in ea fra cum laude utilitate

que versari, nisi praeter alias istutes imprimisque cognatum scriptori ingemum, aliquantum eius quoque afferat facultatis, qua et M)scura, qualia sint cumque mi, liniadvertat, et animadversa explanare doctrina illustrareque possit. Sed talia exsequi disputa stilo cum nunc minus necosse sit, tum vero ienum ab Hiiusce prooemii instituto est. Et praestat omnino non mitio .cinando operiri, quod exemplis docendum est, sed potiti spectu

mina proferre de eo multiplici gener expilanatarium, eui etiamnunc materia satis larga Horatianis in scriptis suppeditat, quae nondum milia in prorsus vel aliorum adhuc studiis occupata et Haborata esse videatur. Sed quoniam aut minus id recin praedis cari de Carminibus Horatianis potest, ubi e segete a tam multis peritisque messoribus facta ad spicit ituri Ibitasse relictum est parum, aut nos aliorsum tacita quaepiam voluntatis propensio vocat, collectam digestamque de Sermonibus commentandi mat

riam explicare est visunt. Quod antequam incipiamus, quum de hoc genere poematum variae dissensionibusque eruditorum Diuitia ' Corale

8쪽

distracta sententiae erantur . e M , binem exordium hoddisceptationem inbe

, Verum, ut statim dicamus, Horatii Sermoavim numeraltilos iniquo arbitramur libros quatuor, qui in Vulgo β omam seu Satirarum libri nonnisi duo numerentur, segre at illi quidem a toti dein libris Epistolarum istoque nomine poetae omnia, quae praeter Lyrica scripsit --Meti roPiora, et mincta igitur monimmenta Venusinae Musaeio sera comple imur. In qua adem haer si haud seio an iam pridem fuerit is, qui seculo decimo sexto Venetiis apud Nicolinum an partem Horatii poematum edidit hoc instructam titulor Sermonum libri IV, seu Satyrarum libri duo Epistolarum libri duo re quaniquam id sine dubio G id

rate Prudenterque institutum nemo postea videtur sequi imitariaque voluisso. Atqui nomine hoc armonum nullum omnino potuit ad rem aptius et Congruentius vel ab ipso excogitari scriptore vel ab amicis suppeditari quo scilicet Latinum genus

et Ronianis proprium a rase o Carminum genero B l. tR isqv exciat , distingueretur illamque Commune n lal Itellata IIem finitiaris et Epistolis tum Colaiprobatam a Poeta luisse, tum crebro

aequalibus usu notam et Pervagatam, si dubIa res foret, ratiq-nibus probis facile coargui posse Quo tametsi istha e diffsrontia, qua contendunt Ii a P scillita dividi oportere, confundi male Et revelli videri possit, ea non sic revellitur tamen, sed, ut par

est, revocatur iustum ad modum suum A sane, bus Illit His-dam discrepare a Satiris Epistolas et inter utrasque interess se non nillil id et olim iam anina ad vi I lim si a fritioribus ἱ ramiamatiCis, et tuus omnino ad intelligPIN ut illi DCil Est. Qua misobrena non tam illud, ut ii inor, io die inquiri Iloscit, an haec

disserant scripta, quibusque disserentia rebus cernatur; imo hoc a

9쪽

potius considerandum psti quibus a causis illa venerit disserentia. et quo ducere, recto definita possit Etenirn, si verum Cogitare velimus, aliud est profecto, in uno eodenique genor diversitates opserum et dissimilitudines agnoscerea aliud operam ex eodem genere di ersitate ad genera ipsa discernenda abuti. Ac fuit iani

olim Casaubonus, qui de Epistolis fateretur, eas excludi Satirarum at pellatione numeroquin noti s we: at idem mox genera duoi fecit inter se divorsa, non diversa generis eiusdem poemata,

unum Sermonum onus seu Satiram ἐλεγκτικον, alterum Epistolarum seu Satirarum διδακτικω. Qua quidem immortali. Hadoctrina, toties verbis ipsius fere ab omnibus decantata, qui tui,

quisque modo eisdem libuit 'nota ali ignoti tam di vaad Murc usque diem suum albi seu reris rem δ' Rucit seu Ut rem. Qiud enim Limimi hoc genus διδ ιτικον uiuillio rectius magi que ex usus proprietate λωι,πικὸν appellatur, qua in se sitam salsus est memorsa casai vis,' oti fortasso in aninio haisebat locus Quintilianeus anain. r. ii, is , - si intem locus compseratus dubitationem ino Veri necesse est, quod ibi Historio parti tione socratici sermones Platonis alii O. Qimiis vocantur et alii μγ in I sic ut paries in duae, speci inuas vulgo dicimus, quae genero uno sermonum sive duilogorum omnientur. Iam vero rationem uino requirimus, ei r Mam iuietores sita in arte secerent civisionem, eandem in poesi quoque credamus veteribus placer domino; et in eis quidem poematis, main ipse Casa onus ommuis ac musto satirarum nomine compis .

hendit. Deinde Maricilianam hanc vestimini, utrium appetilationem ad universum genus aptam e is,mentemque arbitramur, hausa idono, quaerenda erit, cur non altera Seratorium appellatio permitere ad totuin genus aequo iure possit, et ad satiras tantum ἐλωνικὰς relaxatur, quas specundum Casaiamor dictuin

10쪽

Iiteratissimus quisque aTuniat antiauiore Potius Sermonum, quam

Nompe id , larium it, inquit, antiquior ulIi testimoniis Cotticum. duas vero iam Satis adhuc quaesitum a quoquat et explico tum fuisset, quid et quatenus aliquid probari posset his tam suspeetis infirmisque testimoniis Gramnaticorum allomm ac librariorum Enimvero prius illud nobis maxime lacere cum ratione videmur, quod discernendis generibus veterum etiam auctoritatem postulanu s. si non traditam aperte. Clarisque Sententiis expressam, at eam salieni, quae aliis ex PraeCeptis ello queat. Equ artihus Veterum et doctrinis repugnet diu DC auten Iubent nos teste esse

contentos, illo quident ad speciem haud contemnendo, sed qui, propius spectatus, ne dicit quidem, quod dicere existimatur. Testis hic Statius est, euius in Silvis alicubi talis extat S irae commemoratio, indo ut intellige uni sit, verbis ad eam rem

electis aliam Naino, quam Horatianain significaui et alteriimibidem additum Epistolae, min, quale ad genus pertine i in eisdem Silvis satis multa sunt poemata, quae duintantem docere possint 2. At mmam in prooemio iiiiiiis poeta libro tertio