장음표시 사용
11쪽
qitistii esse iontenderet nosci ο undes illam laboris olom senserit; misi vero ij suo iudores hanc coniecturam fecit. Manifesto apparere liberto visum est hanc partem ab alio scriptore conscribilatam isse, quod verbis 20 Philocratos ii urbo versari iorhiberetur Idem Joeus certissimum indicium esse mihi videtur verba ea a Demosthene ipso prosecta esse. Etenim ex aliis quoque locis perspicuum ait sartus quasdam orationis conscriptas esse, priusquam Philocrates damnatus isset Falsificator autem aliquis sane exscripsisset onuntiatum in oschinis si si hanc irationem tentavisset. Tum quae verba *2l sq. legimus, ea ridicula liberto visa sunt, cum omnes togatos una cum Aeschine rationem reddi disso sibi persuasisset Cui opinioni, quae per se veri specie caret, cum iudicium nros annos dilatum sit, Vehementissimo
ropugnat id. quod Di 03 scriptum videmus νυν δὲ διὰ τὴν
υμετέραν ευηθειαν και πραοτητα ευθυνας δίδωσι set. ἰσχίμης και ταυτας πηνίκα βουλεται Cogitari quidem nequit collegas Aeschinis rationem reddere debuisse, cum isti placuisset uuae Onim munera interdicta quaeque privilegia abrogata suerint ei, qui πευθυνος erat, diserte ostendunt Aeschinis verba in oratione . Ctesiph. 4 2l αρχxiλά πευθυioν, Ἀννηοὶ Scl. ο νομοθέτηc ειὴ ιποδημειν . . . παλιν πευθυνον υ ἐα τὴν ουσίαν καθιερουν χυὁλ ανάθχὶμω αναθεινας ουὁ ἐκποί ητον γενέσθαιου ὁ διαθέοθαι τα αυτο ουὁ αλλα πολλα ἐν δὲ ortia νεχυραζει ό νομοθέτης τα των πευθυνων, ως αν λογον αποδωσι, τί πολει uuibus rebus degatos me abstinuisse ex Aeschinis voluntate a veri similitudino plane abhorret Cetera liberti argumenta aeselleres longum isto cum cille sua' coniecturaea ore inductus fere unumquodque huius partis Vocabulum castigaverit; mihi 'uidem ea non magis quam . lassi es. Vol. III. p. 3l6 ann. I probantur. In fine deinde rationis partes quasdam . Gilbertus eque iniuria in suspicionem vocavit. Quod in exordio inteoccupatio aliqua inaudita esset, paragraphos 332 336 Demosthene mon esse conscriptas iudicavit; eadem causa quosdam viros doctos induxit, ut verbae alio transferrent. Porro autem cum S 329 - 33 argumentatio aptissima ad fidem faciendam non esset, haec verba
rhoiori cuidam imputanda osso censuit. Sed quam infirmis et captiosis urgumentis Demosthenes saepe et in hac ipsa oratione innisus sit, M. Selimidii iis l. l. et . Volhmannus in librodo ario oratoria Graoeorum et Romanorum iam satis docuerunt. Denique Gilbertus Demosthenem 3 337-340 scribere potuisse negavit, quod his verbis loquentia oschinis minis laudata esset. Mihi quidem laus ista, quae in verbis S di inesti tirat μὲν τὰ Θυέστου καὶ των ἐπι ροία κακα ὶγωνι-
usio ου καταλευετε κτλ. non tam singularis atque rami Videtur, ut o incis iuro hacroamus. - De coniecturas .mauptuoti Gilborti ad sumetant, quamquam omnia eorum argumenta reicere operae pretium mihi Visum non est ex hoc enim specimine iam satis elucet, quam Vanis argumenta alliconani in orationis mendandae muniVerint. Haec soro in universum do ompositione orationis disputata sunt ceteras enim dissertationes, quae novis urgumentas
non indagatis nihil officiunt nisi ut alii aliam partium seriem
Duas igitur potissimum res in oratione explicanda atque omendanda viri docti in censum vocaveriinti leges oratorias et conexum sententiarum. uuae argumenta non despicio, quamquam non os obliviscendum Demosthenem orationes suas non secundum praecepta rhetorum instituisse, sed ab illis eae eius orationibus desumpta osse logos rhetorices Sed quod maximodosidoramus, nemo horum virorum doctorum orationem Aeschinoam in hac quaestion diiudicanda adhibuit uuam ob causam nova disquisitionis via ingredi nobis visum est, qua ration m momosthonicam potissimum cum 'eschinam oratione consi ramus Ita iniis fortasse apparebit orationem Memosthenis. qualem nunc quidem egimus. ex duplici reconsione ab oratore ipso instituta originem duxisse, unde compositio
eius qua o parte quibusdam displicuit, derivanda sit. Ianodisquisitionem in duas sartes dividimus V primum suplicem
recensionem orationis ab oratore factam esse demonstrabimus, tum ut utramque recensionem, quantum fieri potest, enucleemus compositionemque rationis explicemus, quae partes ante
12쪽
orationem habitam in priore commentario scripta iam sierint, quae postea accesserint, excutere conabimur. Orationes iudicialis oneris multas, priusquam ederentur, ab oratoribus ipsis post litem retractatas esse facito suspicari licet. Cum enim oratori, dum causam Orat, in mentem Venerint multa, quae in commontari nondum conscripserat, utque etiam non nulla refellenda suerint, quae ex duorSari audi-Verat, Veri Simile est, ratione neque talos, quales habituo sint, neque qua Orma antea conscriptae fuerint, editus, sed
retractatas ot ita ex duabus recensionibus ortas esse. Quod quam usitatum apud veteres suserit, o alii ot Cleor ipso in libro do claris oratoribus c. XXIV aperto dicit: pleraeque enim scribuntur orationes habita iam, non ut habeantur Traditum nobis est Ciceronis orationem Milonianam retractatam oditam esse satis probabiliter ostendit uommereriis dissert. Ιen. 1877 duplicem recensionem orationis eschinea contra Ctesiphontem habitae summa sagacitatu demonstravit Α Κirch-hossius magister meus, cuius schola me ad haec studia duxerunt, Demosthenis orationem de corona ex duobus commentariis, qui spatio temporis aliquo intermisso conscripti essent, compositam esse Αct acad. Berol. a. 875 . Iure inde opinari licet ortasse otiam orationem de falsa legatione ab oratore retractatam esse id quod e re ipsa tacito explicari potest. Domosthenes in hac lite repulsam tulit nonne igitur veri similo os illum hac clade permotum esse, ut commentari ante litem conscripto argumenta nova adderet atque oratione edita Aoschinis fraudem planius illustraret Sed adhuc coniectura tantum duplicem orationis recensionem statuimus accedent porro argumenta certiora, cum eschinis Demosthenisque orationes inter se contulerimuS. Etenim multis locis, quos A. Schaeserus l. l. enumeravit, Aeschines Demosthenis verbis, quae audivit, aperto respondet; undo Aeschinem post litem commentarium ante cauSam On- scriptum aliquantum commutavisse perspicuum fit. Quantum haec orati retractata ab ea, quam orator habuit, distet, vix certo statuas probabilo autem os oratorem multa nequo addidisso meque Helevisse, non solum quod oratio aeschinea
olegantur scripta atque plane disposita ost, verum etiam quod causae iustae, cur multa in oration Scripta commutaverit, non tacito operiuntur. Immo vero credibile est Aeschinum paulo post iudicium commentarium triorem in novam formam red-ogisse, ut quam primum orationem, qua palmam tulerat, publiei iuris saeuret uuid autem do iis locis iudicemus, quibus uterquies orator dissentiat iniit quibus aeschines aliis verbis, atques quae apud Demosthenem Scripta videmus, 'eSpondere vidcatur Mirum nim in modum Aeschines locis quibusdam plura refutat, quam apud Demosthenem inVenimus, non pauca refert, quae in ratione Demosthenica prorsus aliter scripta sunt His de locis iam vario disputatum est Frankius qui-dom in protegomenis Misenae a. 184 6 aliquot utriusque orationis locis inter se collatis Demosthenem iudicii eventu edoctum quaedam mutavisse, cum orationem litteris consignaret, prorsus negat: quin etiam longe alia Demosthenem, si post iudicium animum ad mutandam orationem adiecisSet, sublaturum suisse iudicat Uberius disputat de his locis M. Schmidtius il ip l4-l7. quem cin universum . Sohaeserus iecutuSost postremo r. lassius die altische Berodsam heit, Vol. III. Demosthenes, 1877' pauca annotavit. Horum virorum sis-quisitionibus uti mihi liceat apparebit me meo iudicio usum non nulla sive addidisse sive accuratius tractavisse multisque locis ii viris illis dissontiro. Ac primum quidem inpud Aeschinem mon nulla commemorata videmus, quae a Demosthene ne verbo quidem attinguntur. Initio enim orationis Aeschinoae ' haec leguntur ἐνεχε σε ὁ απεικαζειν με Λιονυσία τῶ Σικελίας τυ αννω καὶ μετα σπουδῆς καὶ κραυγῆς πολλαὶ παρεκελευσαθ' μῖν φυλα- ξασθαι, καὶ το τῆς ἱερείας ἐνυπνιον της ἐν Σικελία διηγησατο.
Apud Demosthenem autem neque cum Dionysio tyranno Aeschinem collatum neque somnium sacerdotis Siculae narratum invenimus, quamquam Aeschines haec ab adversario magna Ocedicta isses contondit Cogitari non potest 'eschinem talia finxisse et apud iudices protulisse, cum Demosthenes prorSUS nihil do hac re dixisset Si quis vero dicat haec ab Aeschine non dicta, sed orationi scriptae addita osse, tum intellegi ne-
13쪽
quit, quam boum haec verba ascripserit, quod corio non fecisset, nisi Demosthonos haec cominum orasset. Ergo nihil aliud restat, quam ut arbitremur Demosthenem dixisse quidem de his rebus non nulla, sed in oratione scripta non reliquiSSO. Alter iam locus, quo eschines dictum aliquid a Domο- Sthene commemorat, quod in oratione Demosthenica scriptum non Videmus, invenitur paragrapho , ubi legimus: παραδοξος δ' ἐμοὶ κακ&ιος ὁ λογος ἐφανη καὶ δεινως δικος, χθ' υμας επηρωτα εἰ οἴοντ' ἐστὶν ἐν αιτ πολε Φιλοκρατου μὲν θά-νaτον κατο φηφίσασθαι, οτι καταγνους Ιαυτου ἀδικειν τὴν κρισινουχ πέμεινεν, μου ὁ απογνωναι. Iulem autem interrogationem Demosthenes nusquam facit neque ex ullo orationis Demosthenica verbo intellegere possumus Philocratem ciam capitis damnatum esse. Comporimus quidem ex aliquot orationis
eius locis Oili4, 16, 19, 206, 229 sqq. 245 Philocratem
ab Hyperide in ius vocatum osse et fateri se munera a Philippin accepisse, sed ne unum quidem verbum mos docet de Philocrate absente iudicium iam esse factum Quin etiam ex verbis S 206 ἱνα των ἐν τῆ πυλει τί σαιτ ῶν JHυρωτατον εινα και πλείσrης ἀναιδείας καὶ ὐλιγωρίας μεστον χυδεὶς ου δ' αν μαρτων μων ἄλλον ευ οἶδ οτι φησειεν et Φιλοκράτνην cognoscimus Philocratem in urbe versari necdum poenam dedisse. Iam mirum est, quod apud Demosthenem damnationis Philocratis montionem nullam factam invenimus, cum Aeschines actam esse pro corto affirmet hoc autum quod Ox orbis Demosthenicis officitur Philocratem mon dum damnatum isso per se vix crudibile si Quill igitur hac res iudicemus ZNonne apparet id quod iam lassio veri simile visum est has partes orationis, quae Philocratem nondum damnatum exhibent. Demosthenem num scripsisse, cum causa Philocratis non esset peracta l. e. ante litem eschineam de salsa legatione ΘΤortius deinde locus, ubi eschines verba quaedam adversarii refutat, quae in oratione Demosthenica non leguntur, continetur paragraphis 49 sqq. quibus non solum fratres suos et Epicratem affinem, sed etiam Philodemum et Philonem de-
κατα si ἐμῶν κηδεστῶν εἰπεῖν ουτως ἀναιδνὶς καὶ πορρωθεν ἀχάρισrος εἶ ος Φιλόδημον τον Φίλωνος πατέρα καὶ Σπικράτους ου ἀγαπας ουὁ προσκυνεῖς δι' ον εἰς τους δηριότας νεγράφης, ως ἴσασιν οἱ πρεσβυτατοι Ιαιανιέων ἐκπέπληγμαι δεε συ oi δορεῖν Φίλωνα τολμας καὶ ταυτα ἐν τοῖς ἐπιεικεστάτοις θηναίων, οι δευρο εἰςεληλυθασι δικάσοντες νεκα του βελτίστου γῆς πολεως καὶ μἀλλον προσέχουσι τοι βίοις et μον
τοῖς λυγοις. Satis perspicuum est, quam moleste Aeschinesserat, quod Demosthenes Philodem et Philoni conviciatus sit, quamquam in oratione tradita de his hominibus nihil legimus. Do fratribus quidem eschinis et de Epicrate pauca apud Demosthenem O 237-240, 287 scripta videmus neque tamen ea, quibus Aeschines Verba DI 49 sq. opponere potuerit. Haec omnia satis ostendero mihi videntur Demosthenem in iudicio non solum plura de fratribus Aeschinis et de Epicrato vorum etiam de Philodem et Philone verba quaedam dixisse,
quae nobis non sunt tradita. Ambiguum est, utrum haec verba, quae orator Sine dubio coram iudicibus fecerit, dicendo tantum addiderit, cum in commentario conscripta non fuerint, an ex commentario in retractanda oratione sustulerit. Id tamen constat Demosthenem orationem aliter habuisse, aliter eam nobis traditam SSe. Accudunt alii loci, quibus non talia scripta sunt, qualia a Demosthene pronuntiata esse ex Aeschinis verbis augurari licet Cum enim Demosthenicae orationis eam partem,
qua quae legati in Macedonia egerint narratur θ 150 165), cum eschinis verbis S 81-89 , quae illi Demosthenicae parti respondent, conferimus, Aeschinem nescio quo pacto non nulla refutare videmus, quae in Demosthenis oratione aut omnino non aut prorsus aliter, atque isto contendit,
scripta sunt. Quod enim eschines D89 dicit, sibi a Do-mostheno crimini datum esse se rei tempus perdidisse, cum Corsobleptus a Philippo obsideretur, Demosthenes, qua parte Dibo contundit legatos rei dies tres et viginti, antequam Philippus adveniret, consumpsisse, nullo verbo Corsobleptis mentionem facit neque earum rerum, quibus commotus Aeschi-
14쪽
nos oro tam diu vorsatus sit, ullam commemorat, quum quam de illis verba cum sedisse ex Aeschinis oratione D89 προξενίας κατασκευαζομενοι facile cognoscas. Et ne hoc quidem, quod Aesolii nos legatum Corsobleptis a sacris amovcrit, Demosthenes in oratione scripta ullo verbo attigit, cum Aeschinus Demosthenem talia dixisse etiam atque otiam contendat: 86 τετόλμηκε ὁ πρῖς νειας ελειν ὁ κατήγορος, ως αὐτων&ρῶν ἐγι Κριτοβουλον πήλασα ὀ πρεσβευτὴν τῖν παρα Κερ
μην λαβων deinde καὶ οὐκ ἐνεπλησας βολὶς καὶ κραυγ ῆς γην
Vidos igitur otiam do his rebus orationes utriusque oratoris dissentire; quidem non dubito, quin Demosthenes eum in nomorationis liarium, qua do robus in Macedonia a togatis gestis agit, prorsus aliter protulerit ac nos nunc scriptum tenemus. Quod undo actum sit, duplici ration sacile explicari potest: ut oratorem verba illa, qua in eius oratione desideramus, aut postea in rotractanda oratione dolovisso aut commentario suo prius non inserta dicendo tantum addidisse statuamus. Alius 'ocus Aeschineae irationis non minus luculentor ostendit orationum Demosthonicam non cita qualis superest, coram iudicibus habitam isso. Fusius inim dicit Aeschines I 24 ,σπλειν μέ φησιν ἐν μονοξυλω πλοίω cir ro Aoidίαν ποταμὀν της νυκτὰ ως Φίλιππον, και et ην ἐπιστολὴν την ευρο
στολῆς πραγμα άδεῖτο o τι χ' -υdεν Ἀληθες λέγεις Ἀτλ. Haec 'unt oschinis verba; sed ubi Demosthenes de legatis a Philippo invitatis atque receptis disserit, verba ibi omnino
non leguntur uiusmodi, quibus Aeschinos talia respondero potuerit. In transcursu enim tantum S 278 αυτ μεν ψηφισμα ουδαμου μονου μονω ἐντυγχάνειν Φιλίππω ουτοι Q -υὁεν ἐπαυσαντο ἰδία χρηματίζοντες commemorat Demosthenem col-
legas suos privatim cum Philippo agere nunquam destitisse, cum soli colloqui cum rege illo vetiti essent. Etiam aliis locis S ue ανεγιγνώσκετο ἡ ἐπιστολαὶ et παρα του Φιλίππου, iv ουτος γραφεν απολειφθεὶς ήμων, ἄντικρυς υτως καὶ ιαρ- ρήd xiv π0λ0γία γεγραμμένη τῶν τουτοις et μαρτνὶμένων . . . 38 τὴν ἐπιστολγ ν ην γρα τε μεν υτος, πεμψε ' ἐκεῖνος leviter monet eschinum collegis insciis Philippo litteras scripsisse, quibus nihil aliud inesset quam defensio scelerum eorum, quae eschine eiusque consortes perpetravissent. Alio
donique loco S 75 καὶ τ τελευταῖον ὁ βδελυρυς καὶ ἀναιδγὶς
ουτοσὶ νυκτα καὶ ἡμέραν ἀποντων γη Dν πελείφθη παρα ιλίππω - Dem0sthenes Aeschini crimini ut istum privatim cum Philippo convenisse et ceteris digressis diem noctemque remansisse. Nullo igitur Verbo Singula res, quas Aeschinos ab adversario narrata esse contendit, Velut Stiu nocturnam ad Philippum navigationem, attingit, ut etiam de hac re Demosthenem plura dixisse, quam ex oratione tradita cognoscimus, appareat.
Restat, ut cum locum Dem0sthontea orationis S l92-l98 , tuo de muliero Olynthiae verba facit, cum Aeschinis verbis S 4, 56 sqq. conferamus. Ac primum quidem ex istius verbis S 156 sqq. intellegitur Demosthenem Satyrum quendam, qui captivos aliquot Atheniensium a Philippo dono
sibi postulavisset, cum cschine contulisse, qui in cnodoti sive enophronis cena tum improbo se gessisset, ut mulierem Olynthiacum vexaro atque insultaret. Atque ut cogno Seas, quum porte Aeschines dicat talem comparationem factam Sse, oius verba ipsa res ero. Dicit enim S 156 αρα μέμνησθε, ως ἐπιδακρυσας και νην Ἐλλάδα κατ0dυράμενος καὶ Σάτυρον τον κωμικὰν υποκριτλην προσεπαινέσας , τι ξένους τινὰς αυτουαιχμαλωτους κάnr0ντας ἐν τω Φιλίππ0 ἀμπελουργεία καὶ δεδεμένους παρὰ τόν π0ro ἐξ ητήσατο παρῶ ιλίππου, ταυθ' υποθεις ἐπεῖπεν ἐντεινάμενος αυτ λὶν την ξεῖαν καὶ ἀνοσιον φωνχὶν, ως δεινον ιη εἰ ὁ με τους Καρίωνας καὶ Ξανθίας υποκρινομενος ουτως ευγενχὶς καὶ μεγαλοψυχος γένοιτο, ἐγώ δ'ο χὶς μεγίστης πόλεως συμβουλος, ό τους μυρίους 'Αρκάδων νουθετων, ου κατάσχοιμι τὴν βριν, ἀλλά παραθερμανθεὶς, F
15쪽
ημας στία Ξενοδοκος των λαιρῶν τις των Φιλιππου, ἔλκοιιιιτων τριχων και λαβων ρυτλὶρα μαστιγοίην ἰυλάλωτον γυνaῖκα. Mirum est quod Demosthenes aem Satyro gestum cum Aeschinis scelere neque contulit tam distincto nequc eschinis
ad Arcades legationum in hac narratiuncula attigit haec enim tantum legimus I96: ἐξετασωμεν δὴ προς τὰ Σατυρου τουτο
ex Demosthenis verbis discimus iliolas Apollophanis Pydnaei, quae Olyntho expugnata captae in Philippi potestatem venissent, Satyri illo comico precibus aecuperatas isSe non Atheniensium captivos qui vincti in vinea Philippi labora-Vissent, ut voluit Aeschines. Iam apparet usserri ab Aeschino in hac narratiuncula quasdam res, do quibus in oratione Demosthenica diversu ratione reseratur. Equidem, cum Aeschines tam Histincto liquidoque confirmet haec a Demosthene dicta esse, nullus dubito, quin Demostlienes hoc loco copiosius locutus sit quam in oratione conscripta. Ambigi autem potest, utrum illo iam anto iudicium an postea lite dirempta narratiunculam illam 'itteris ita mandaverit, riualem scriptam Nidomus Id quidem confidentem affirmem temosthenem itiam lic inliter dixisse atque orationem conseripserit. Adhuc demonstrasse mihi videor orationem, quae Atat, aliquatenus diversam esse ab ea, quam Demosthenes habuerit. Iam quaeritur, quonam tempore in talem sormam redacta sit, dum in iudiei ipsi ita habita non sit. Duas omnino, mi salior, eius rei explicationes aliquis asserre possit. Ἀ primum quidem dicat quispiam orationem Demosthenicam, qualis nobis tradita 'it esse commentarium ante ditem adumbratum, qui dicendo dilutatus auctusque sit. Altera interpretandi ratio st, ut Demosthenem commentario priore, 'uem ante litem accurate elaboraverat, Sum orationem ita retractavisse statuas, ut et locos quosdam commentarii prioris plano commutaret aut deleret et partos quasdam insereret, quarum inliquot iam dicendo addiderat. ius duas rationes iecuratius perpendamus. Ei, de quibus disserui, orationis loci demonstrant in oratione Memosthenica multa vorba non reperiri, quae irator
haud dubio apud iudicos secorat. Id nos eo adducere poteSt, ut orationem truditam commentarium esse iudicemus breviorem ante litis exuratum. Sed si orationem accuratius contemplamur, indicia quaedam deprehendimus, quae huic opinioni
Ac primum quidem satis docuit Spengelius . . dispositionem orationis a legibus artis rhetoricae abhorrere, quinctiam locis quibusdam transition os extare tam Violentas, O- nexum tum graviter interruptum SSe, ut rationem uno tenore scriptam esse veri simile non sit. Hoc loco indico solum initium paragraphi 134, de qua infra plura dicemus. Tum etiam frequentes illae anteoccupationes, quas apud Demosthenem legimus, opinioni oratorem post litem commentario nihil addidissu minus avent. Quamquam enim non perspicitur omnes anteoccupationes in orationem illatus esse lite dirempta, tamen i quibusdam vix dubitari potest, quin orator Aeschine demum audito eus commenturio suo inseruerit. Hic unius anteoccupationis, quam postea additum esse et Spengelius ut Nilachius comprobaverunt, mentionem inicere sufficiat Aeschines enim S 45 sq. pluribus commemoraVerat legatis, qui rediissent a prima legatione, epulas et laudationem publicam decretas esse autore Demosthene. Ad hanc rem multo explicatius rediit, cum de legatis a secundo itinere reversis diceret orbis S 12 Lais: καὶ ταυτα παθων καὶ ἀτιμασθεὶς et τῶν συμπρέσβεων τουτους γραη εν ἐπαινέσαι καὶ καλέσαι ἐπὶ δεῖπνον. Λημοσθένης τοίνυν χικων πο τῆς myτέρας πρεσβείας, ἐν ai φησι τα των Ελλήνων πραγματα ανατραπῆναι, ου ἐν τῶ pii pἱύριατι μονον aημα ἐπ=θνει. Tali modo Aeschines iudices eo adducere voluit, ut legatos post Secundam legationem iterum laudatos esse crederent. Mirum Sane est quod umosthenes O 234 - 236 pro corto praedicit adversarium iudices ita decepturum esse. Admonet enim iudices, ne existiment legatos post secundum iter publice laudatos et in prytineum invitatos esse laudationem laetam esse post priorem legationem, cum nihildum sceleri manifeStum esset: quibus orbis addit haec: S 23 ταυτα δη παρεξεται νυν ουτος λέγων οἱ αυτος ariνεσεν ημα καὶ αυτος εἱστία τ0υς πρεσβεις,
16쪽
tam impudentem fraudem adversarii seque cxspectare neque praevadere potuit, sed 'uno partem irationi inseruit, cum Aeschinis orationem audivisset Hic igitur docvs satis ἰο- monstrat orationem Demosthenicam clites dirempta retractatam osse. Itaque eum veri sit non dissimile ex dupliei oeensione orationem qualis extat ortum esse, reliquum est, ut quae partus prioris, quae li0sterioris recensionis esse probabile sit eruamus. Quod si secerimus non dubium dore spero. quo pacto orta sit compositis illa rationis logibus rhetorica artis contraria. Ut praemittamus, quam rationem secuti, quibus argumontis ducti singulus mitionis partes sive priori recensioni sivo posteriori scribamus, ut calculos vocanda isses nobis videntur
non minus contextus atque continuatio orationis quam sensus colorque Singularum partium, tum otium quae exponuntur res,
utrum Aeschinis oratione raudita necno aptius dicta ciuerint Quae ges sum ardua nimirum sit c quibusdam locis dubia, tamen in tali quoque qua stione, misi veritatem ipsam consequaris, quam proximo ad eum accedore iuvat. Atque primum agemus de prooemio, quod paragraphis primis tribus sontinetur Domosthenes ibi iudicibus in memoriam revocat contentiones ambitionesque adversariorum, quales tum suerint, cum iudices lecti ossoni, atque hortatur, noullum avorem studiumque pluris aestiment quam iustitiam et sacramentum, tum statim ad Aeschino ipsum transitione sueta, quibus potissimum robus isto causam dicendam distultitit ox ponit Videmus memosthenem irimi verbis rerum . quae eodem die, quo oratio habita sit, acciderint, mentionem lacere: ἔορακότας ἄρτι 'ους τ' ἐκληρουσθε Doχλουντας καὶ προσιοντος τμῆν. Priusquam enim iudicium uteret. iudices numero heliustarum foro sorte elegebantur os eicr- Schoemann, de altische Process, p. 3 sqq. Quod cum sortit, socios Aeschinis iudices, qui eligorentur sivo lecti ossoni, precibus adusse ex Demosthenis verbis cognoscimus. Idcirco hanc primam paragraphum ante litem ita conscriptam ess non crediderim, etsi Demosthenem ambitioncs adversariorum praevidisse libenter concedo. Veri ni similius est oratorem prooemium
in commentario prior ita instituisse, ut primum iudicos sacrament udmoneret, id quod in causis ori solebat, tum ad romipsam transiret et quam gravis atque difficilis accusatio esset pauci uxponeret. Ita tu mihi persuasi orbarici Dω ν' ς Αθηναῖ0ι, πουδη - καὶ προσιοντας μῖν
pore in diei pronuntiata postea commentario inserta esse utque orationem ante litem exaratam a verbis: Bεή uαι παν- των μῶν κτλ. initium cepisse.
Propositione atque partitione orationis S 4 - 8 docero orator vult Aeschinem primum nihil veri renuntiavisse sodetini' obstitisse, populus ex Demosthene verum audiretium 'talibus maxime 0ntrarix suasisse. deinceps nihil Oarum 'erum quae mandatae essent in legatione fecisse. post tempus fonsumpsisse riuin multae it magnae ros toriissoni denique cum Phil0erate muneribus a Philippo corruptum esse Hanc partem priori recensioni tribuere non eremur, cum non Inveniatur, quod ea verba postea accessisse demonstrol. Addo quod hae paragraphi cum prioribus orbis apte cohaerenti utun tenor ea conscripta osse opinari liceat. Atquo tiam in commentario ante litem conseripto propositio quaedam haud dubio exarata fuit, neque habemus quod hanc orationis partom
Protaima parte, quae a rhet0ribus προδιήγησις sive mo- καταστασις vocatur, 39-I 6, Demosthenes priusquam quae Aeschines rem sublicam commiserit inarret, montionominicit quomodo iste antea se gesserit, riuales orationes advorsus Philippum primum sibi habendas esse consuerit, cum ad Arcades legatus venisset, tum quantopere a legatione prima reversus in priore contione Philocrati adversatus sit, postridiouutem 'um iu confirmanda esse, Philodrato adiuverit
quamque indignas rogationes tulerit. Istum concionatum ess maiorum menti0nem non esse auctendam, se legem laturum esse, ne cui Graecorum opem serrent qui non prior Atheniensibus auxilio venisset. inane partem a Demosthene in universum 'ta fictum esse riualem munes legimus ei multis Aoschineau orationis locis apparet consoras senim Demosthenis
17쪽
cum Aeschinis verbis S 79, quibus iste se defendit. legimus
addit in oratione Demostheni ea non invonitur: καὶ αυτομολῆ-oci με φῆς - τος ων ανδραποδωδης και μονον ου ἐστιγμένος. Fieri potuit, ut Demosthenes haec verba, quae in commentario
omiserat . in iudicio vividiores impetu adderet Quod deinde
Dumosthenes dicit S 3 Aeschinem secum congreSSum multumque hortutum esse, ut scelestum it impudentem Philocratem
uterque caveret, Auschines 40 fere iisdem verbis refert atque refutat Compara enim Demosthenis verba 4 13. πρού-
tamen verba i5 sq. Domosthonos secit istum Athenienses
hortatum CSSO, O maiorum nove proeliorum naValium recor
darentur, haec in oratione S 307, 3ll saepius repetit. Quare
pro certo non affirmaverim, quamvis veri simile sit, eschinem
verba Demosthenicari 1 respicere, eum dicat 63: ιρηκε
ὁ ως ἐν μεν τῆ πρ0τέρα τῶν ἐκκλησιῶν δνημηγορησαντος Φιλο- κρατ0υς στερον ἀναβὰς γω κατεριεμψάμην ἡ εἰσγηγεῖτο ἐκεῖνος ειρ λην ην, αἰσχρα και τῆς πολεως ἀναξίαν εἶναι φάσκων, τὶ δ' υστεραίι πάλιν i τῶν συναγορευ0ντων τ Φιλοκρατε τὴν ἐκκλχὶσίcia ευημερησας 'χόμην φέρων, πείθων ριας μὴ προσέχειν τοῖς τίς μάχας καὶ τα τῶν προγονων λέγ0υσι τροπαια, μηὁε toti Ἐλλησι βοηθεῖν - Ex his locis satis apparet Demosthenem illam orationis partem apud iudices sero talem dixisse,
qualem nunc Scriptum videmus. Num autem orator ea verba
antea litteris consignaverit, certioribus argumentis firmari vix potest equidem non dubito, quin haec orationis pars in commentario ante litem talem formam iam habuerit, cum ea verba et inter se et cum prioribus arte conexa nullum Vestigium posterioris additamenti exhibeant. Transeamus ad ea verba orationis, S 17 II, quibus confirmationis prior pars continetur. Etenim primum Aeschinem falsa rettulisse Demosthcnes S 1 - 28 demonstraro
conatur. Se omnia ora apud senatum pronuntiavisse et collega accusavisse cum autem contione postridie convocata legatis apud populum referendum esset, eschinem primum omnium legat0rum progressum neque quid in legatione actum esset protulisse neque de iis quae in senatu dicta essent ullam mentionem fecisse, sed Athenienses pollicitationibus atque blanditiis in suam sententiam abripere studuisse Aeschinis autem mendacia redarguere se a Philocrate multisque aliis, qui clamitavissent et interpellavissent, prohibitum esse atque populum ipsum alia credere noluisse, quam quae eschines renuntiavisset. Huius rei se mentionem inicere potissimum, ne quis diceret se tum cum reserendum fuisset tacuisse et ut Athenienses recordati, quantopere isto nondum largitionibus corruptus Philippum dissut istius fidem atque amicitiam cum rege postea initam contemplarentur. - eschine ad ea, quae 2
18쪽
hac partu exposita sunt, an ultis orationis suae locis respicit.
Conseras inim verba Demosthenis 20 γ καὶ χιεξῆλθε λογον
ἐγένετο et τού ἐξελέγχειν ευθυς. εἴ τι τλην πολιν ἐξηπατων et quae Demosthenes S 25 sq. pronuntiat. Cognoseis igitur omnia ea inter se ita congruere, ut Demosthenem iisdem verbis apud iudices usum isse satis probabitu sit Accedit quod
haec nota par cum priore inrtissime cohaeret, ut eam cum priore uno tenore scriptum Sse appareat. Denique cum omnia tam copiose et accurate enarrentur. hanc partem ante litem Summa cura Xaratam esse Veri simile est Neque potuit hace pars, qua Summa aecuSutionis comprehensa est, in commentario ante litem conscripto omnino deesse. Itaque eam partem ante iudicium ita ut extat conscriptam esse persuasum habeo.
Ea qua i sequitur parte S 29 Il, quibus rebus atque pollicitationibus Aeschines eiusque socii Phocenses perdiderint
orator uberius exponit quae omnia enarrare supersedeo id autem monebo, quod ad hane quaestionem diiudicandam aliquomodo attinet.
Haec orationis pars non solum rerum narrationem Verum otiam confirmationem quandam continet, cum Omne re qui
bus Phocenses perierint ita explicentur, ut eas ab Aeschine institutas atque ortas esse arbitreris. Quamquam enim Athenienses ipsos pace importuna facta atque decretis pravis hο- censes perdidisse constat, tamen Aeschinem omnium harum rerum auctorem fuisse narrando Sagaciter exponit. Sed non solum ingeniose verum etiam artificiose haec parS, qua ma
teria magna absolVenda erat, compOSita St, cum omnia recte
atque ordine procedant. Restitat testimonium quo confirmetur Demosthenem in senatu rogationem tulisse, ne legati laudarentur, refert id quod a senatu ipso decretum est, agit doepistola Philippi quam Aeschines scripserit rex autem miserit, meminit deinceps odietatis Atheniensium cum Phocensibus initae, narrat eorum interitum, disertisque Verbis, quam in miseriam decreta Amphictionum Phoeenses deiecerint, explicat. Et ea omnia facta esse opera eschinis. Istum thenienses pollicitationibus decepisse, eundem rogavisse, ut Philippus principutum Amphictionum obtineret. - Quod si quaerimus utrius recensionis haec esse Videantur, non dubitamus, quin narratio earum rerum in commentario priore vix desuerit. Ex Aeschinis verbis colligi potest Demosthenem hanc partem in universum ita dixisse qualem nunc scriptam tenemus, quamquam non nulla quidem dicendo fusius tractavisse videtur. Non satis conspirant, quae apud Demosthenem de epistola
Philippi tradita sunt quaeque ab illo dicta esse eschines
contendit qua de dissensione iam supra egimus. Fieri potuit, ut Demosthenes servidiore dicendi impetu abreptus non nulla disertius exponeret. Alia autem magis congruunt. Comparaonim uschinis verba 30 et γαρ αν τις τοιουτω πιστευ- σειεν ανθρώπt', ἐγκεχείρχὶκε λέγειν ώς Φίλιππος ου τοῖς Gυτου στρατ3ηγήμασιν, αλλα ταῖς ἐμαῖς ημaiy0ρίαις εισι ITυλωνπαργηλθε και λογιο ιον τινα ημερῶν συνηριθμεῖτο πρ0ς υμας, ἐν ili drco μεν ,π3ηγγελλον τὴν πρεσβείαν Ἀτλ. - cum iis
19쪽
Gατως ora ταυ ih υrco καὶ διὰ τουτους απολωλε, τους χρονους υμ ιν λογιουμαι καθ' ους ἐγίγνεθ' καστα κτὶ Deinde quod Demosthenes seriem temporum secutus non est, id ehchinos ipse indicat non nullis locis 7. απορ ὁ οποθεν si πρωτον αρξασθαι δια την ἀνωμαλίαν της κατηγ0ρίας. - 96 σοὶ κεν γαρ ρι ι0 zzει και ἀσι τοῖς η εχ ὁορι ἐνοις μεταφέρειν τους χρονους, ἐμοὶ δ' ἐφεξxi λέγειν . . . Sane Demosthoni utilius fuit orationcm ita disponore, ut urgumenta perspicua fierent, quam re e ordino temporum enarrare. Quibus de causis veri simile est a Dornosthun hanc orationis partem, cuius continuatio vituperanda non ost, iam ante iudieium ita adumbratam esse dicendo autem uetam. Ea quae sequuntur verba, 72-97, anteoccupationes videntur esse, sed ob nullam aliam causam iniecta sunt, quam ut eschinem interitus Phocensium auctorem fuisse etiam magis doceatur. Non enim Lacedaemonios, non Phocenses, non denique Hegesippum illum fidum, sed sceleratum istum Aeschinem fuisse, per quem hocenses perirent. Inde factum DSSe, ut herSOriesu quoque, quam superesse rei publicae diceret quispiam, in maius periculum veniret. Sin autem iste quaereret, quam ob rem non Phocenses ipsi accusatores extitissent, se respondere Phocenses in vicos redactos et armis Spoliato non aecuSare, cum metu et Thebanorum et Philippi perterriti essent. Neque pacem per se inutilem esse, sed rogationibus Aeschinis et Philocratis periculosam et incertam
Harum anteoccupationum ansam dedisse eschinis orationem caVe contendas. Nam primum quidem tacito praevidoro potuit orator Aeschinem talia argumenta proluturum SSe. Nihil videntius erat, quam istum dicturum esse Phocenses per alios, non per Se ipsum interiisse. Tum otiam verba Aeschinis eius modi non sunt, ut Demosthenes oratione adversarii audita anteoccupationes eas postea inserui Sse videatur.
Conse Demosthenis verba 72-77 cum oschinis 131 - 134. Neque Aeschinos Chorsonos mentionem ita facit, ut Athenienses consoletur 82 συνέβαινε ὁ o τε τὴν προτέραν
τους τῆς εἰρηνης καὶ γῆς μετιοας ὁ εἱας συναγωνιστας oλλους βοηθους ληψεται ὀ xj πολεως συμφέρον και κινὁυνευε ινυπερ υμῶν τοίμους. Quid ergo Inseruit ne haec Demosthenos postquam eschinis verba audivit eo quidem iudicio Do-mosthenes suspicari potuit Aeschinem omnibus viribus pacem defensurum esse et cum a Philocratis minus laudabilis osset eam in universum laudaturum Etsi igitur apud Aeschinum talia inveniuntur. mihi non persuasi Demosthenem has anteoccupationes postea iunxisse. accedit quod haec pars priorem confirmationem apte supplet, cum hic ea, quae istius
20쪽
sacta Xcusare videantur, relatentur. Denique illa anteoccupationes et inter se arte cohaerent et cum prioribus verbis probe coniunguntur. Itaque cum nullum indicium inveniatur, quod demonstro Demosthenem hac in parte aliquid postea mutavisse sive addidisse, hanc orationis partem priori recensioni ascribere non dubito. Ea quae sequitur pars, 98-l0l, transitionem ad secundam partem accusationis mei et sine dubio eiusdem recensionis atque prior est. Suadet enim Domosthenos, si Aeschines omnia illa imprudentia sive vecordia atque simplicitate perfecerit, ut iudices istum missum faciant, sed si improbitate atque muneribus corruptus, ut eum occidant vel in vivo reliquis ex implum statuant. Ita transit orator ad alteram partem confirmationis, qua
Aeschinem omnia scelera mercede conductum perpetrasse demonstrare conatur. Cum autem certum aliquod argumentum,
quo istum a Philippo argentum accepisse extra omnem dubitationem ponatur, afferre non possit, coniectura tamen X saetis atque orationibus eius capienda eum hoc fecisse concludit. Primo enim seschinem Philippo regi adversatum esse, tum subito amicum actum omnibus illius consiliis savisse atque studuisse. Unde id actum esse Nimirum inde quod a Philippo mereede conductus esset. Cum vero nuper et
Thessalorum et Philippi legati Athenas venissent, qui ut Philippus ad societatem Amphictionum ascisceretur peterent, tantum afuisse, ut iste adversaretur, ut unus ex omnibus theniensibus id probaret. Aliud deinde argumentum esse, quod Philocrates ipse, cui eschines astipulatus esset, Se munera accepisse confiteretur. Neque minimum iudicium eius rei
quod Philippo isto se vendidisset illud esse, quod cum Do-mosthenes nuper petiVisset, ut qui eumque se non socium Philocratis esse declararet in conspectum progrederetur, nemo prodiisset nec se ostendisset. - Haec igitur argumenta, quae orator ut istum mercede conductum esse iudicibus persuaderet 02-ll attulit, tam ingenioso atque artificiose contexta sunt, ut ea uno tenore litteris mandata esse opinemur.
Atque hanc partem rante litem ita elucubratam esse discimus
ox iis loeis quibus de Philocrato agit Cum enim ex Aeschinis
oration Philocratem absentem iamnatum SSin cognoscamus, Dentosthenes quibusdam locis huius partis Philocratem
accusatum esse Sed nondum poenam dedisse commemorat. Ob
ι ιη χειροτονῆτε υμεῖς ξυληγῶν, τὰ χρυσίον καταλλαττοριενο φανερως ἐπὶ ala τραπέζαις, ου ἔνι δήπου τουτον εἰπεῖν ς υκ εἴληφε, si αυτον μολογουντα καὶ δεικνυντα. Deinde II 6 legimus Philocratem ab Hyperide paulo ante ο 0ινυν στατον μεν γεγονεν accusatum esse, sed de damnation nihil invenimus Denique ex verbis quae sunt 119: Καιτ0 τις et κοινωνία τις ii πολλαὶ προνοια περ Φιλοκρατους αυτη δ εἰ τακαὶ λιστα καὶ παντα τα συρtφεροντα ἐπεπρεσβευ ει , χρηιιατα ἁμολόγει λοβεῖ- ἐκ τῆς πρεσβείας, ῶσπερ is ι0λογεῖ τουτο αυτο φυγειν καὶ διευλαβηθῆναι ac προῖκα πρεσβευοντι προσῆκε, και διαμαρτυρασθαι τὰ καθ' αυτον - Philocratem satori Se munera accepisse comperimus Vides igitur hos locos hilocratem mondum iamnatum exhibere: quam i, rem haec pars ante litem conscripta priori recensioni sine ulla dubitatione tribuenda est. uua tamen sequuntur verba 120, quibus Demosthenes cur testibus uti noluerit excusat, ex eadem qua priora Verba recensione orta lassi non Videntur. Illo enim existimavit haud verba cum prioribus laxe leviterque conexa esse neque cum posterioribus bene conspirare, cum illa πεπραγμένα, quam multa et atrocia fuerint, non 3 120, sed ea quae praecedit parte, gl02-ll 9 illustrentur. Tamen haec argumenta mihi tam gravia non ridentur, ut paragraphum eam P0Stea insertam esse iudicem. Ac primum quidem color enSusque huius paragraphi aptissime congruero cum prioribus verbis
mihi videntur. Fervidior onim impetu orator rat interrogationes vehementer profundit o τοίνυν πεποίηκ τουτΑἰσχίνης ταυτ ου φανερα, ι ἄνδρες Αθηναῖοι ταυτ υχὶ