De hos, hoste particulis consecutivis earumque apud tragicos Graecorum poetas vi et usu [microform]

11쪽

legit ut

Ulli lirimi Mul, Stantiva inter Se Se conserunt Ur. 1 Nil um utilia itur sano ius additament Um:

At nil o Moli selli QR raro Sane utitur ita Iet liarti euhi. In sabulis iis sin nobis traditis X Stant loci octo, in fragmenti tres. l. li I: illli I tu LI se conseruntur Pers. 422, Sept. 62,

Il. Novum equitur verbum si gui. 30, ubi X stat indieativus. Saepius apud Sophoclem Iet particulam ita Surpatam Videmus. In fabulis nobis traditis tales loci nobis occurrunt quattuordestim, lil ragmenti quin ille. I. Plerumque Substantiva inter Se comparantur: i. 300,

b. coniunetivo Traeli. 22, c. Optativo potentiali Traeli. 25, 699. III. hi Ulle IV ab Soluto, quem OeamVS, praemiSSa St Iza partieula compmathnor: leb. 703. Saepissime autem in sabulis Euripideis Iet partiei ita om-ΡaratiVa Oecurrit, sed omnibus in Xemplis, quae mihi quidem Oeeurrerunt, ni iant lana X malo. Illi es. si Se l. n0Vum Verbunis OS SIT non ut Venili l . interdius parti et pium Sequitur. Loei Sunt hi:

2. Interdum causalis set parti euhi usu nobi Oeedrrit. Qui particulae set usus et ipSe Sient usu comparatiVUS, eman ISSemihi videtur X Odem usu rebelli illi liarticu hae c. tque int laeta tum maiorem Vim gravitatentitue inesse quam in P n iti0ne demonstrativa illius a quod illi asti Xum St, Sati apparet. In latina lingua maxime restion det partie illa: Utp0 te, Nam sequitur plerum ille qui . 0ni. rari HS participi H m. In lomeri Iliade X si in loci tres Γ, 381,a,ild, 1 , 44έ - , 38 l. dyssea autem nun tantum Deum exhibet i, 423.

y Hoc loco isset a quibusdam editoribus aeoniectum In textum est receptum Libri praebent: SITEp. IIace sabula certissime ab Euripide ali iudicanda est.

12쪽

Allipidem nullum Male exemplum mihi

Altera Pules in iis X l: litteram e00rdinate, ut ita di eam, ponebatur. Ain li: illi trueturam antis tui S simam maXime in carminibus II 0

autem, eum deSiderium sermonis elegantius subtiliusque ingendi

l Illi liarticulae praemittebantur ad SenSum quam apti SSimae. Sed ut pii deat, unde deflexit ratio, enuntiata illa omparati Va, de quibus egimus, re Vera correlati Vet diu ut, ii Sque re duae, aut actiones aut Status, inter Se Se conferuntur. Intere edit enim inter eas similitudo quaedam, SiVe earum ausae inter Sese Sunt Similes, SiVe esse eius. Atque e X hi enuntiatis cona parati Vi e X0rta suis se enuntiata consecutiva ego iam Mu pri itu illimum crediderint. In illis, ut modo dixi, re duae, aut actioneSaut Statu quippe quarum aut causae aut esse eius inter se similes sint, inter sese e0mparantur, in his et ipsi eo maria ratio quaedam sit duarum rerum aut actionum aut Statuum. Sed non earum ait Sae aut esse eius in comparationem Oeantur, Sed cum altera re appareat a USI, altera autem consecutio vel esse eius e illa ausa ena Scei au Sa cum essectu quasi comparatur. UteXemplum alteram, legimus in Soph. I. v. ib: Hi δ' os TR i 109V, UT I 2 1 α IGF ζύυεset 'Ep: υ ουz:υ εχ ροδου γ SV . Illa se l. illi in cunnestra tali modo sed nuda Ulial sentioni modo eos Ili illi reum ista si iaculari. sius igiti te gradus: illunciae litue cohabitandi in tu in lor Se rest Ondent. - Quam quidem rem iam re et indieasse in illi tu illi Laeumlinus siu

13쪽

tu idem iudice talis Prat, ut utra lue Sententia ab adverbi de-

' Si illis in nuntiationibus res comparativa Sequitur rem Comparandam, posterius videlicet tu demonstrativum in relativum adverbium debilitatum videmu8.

14쪽

cimur D illam dicendi rationem, X ita alteri Sententiae Secundariae vis insit consecutiva, ita ut VertamuS: deo, ita ut . . Ut unum tantum asseram

o in illi

Ae re et se habere, quod Diodo exposui, etiam e hac re luculentissime apparet. EX stant enim loe multi apud omnes ScriptoreS, ubi sententia consecutiva ab Iet ως incipienSpr0rsus sere S0lvi possit a Sententia priniaria, ita, ut sententia c0n Secutiva et ipsa XiStat primaria. Ac si res ita se habet,

tur et essectum vel consectitionem, a Voluntate Subiecti dependere non potest. Optativum autem merum plerumque per 8Similationem modorum adhibitum esse o dissertatione sequenti, Si de Strueturis Euripideis agam, elucebit.

15쪽

Λ lo ei lier multis, ubi insultivum Iet ως particula Socia legimus, genuina eius natura visi lilissime lueet. b. Ne siue Ver hanc natur: ilia genuinam substanti Vam ubique servavit infinitivus Propiti enim quian ii nulli alia diu UNDialti Va

qu0d i genera activum, passivum, medium et tempora

p08sint, ii verbo sinito. At pro illo insani dixi usus proli Xus adeo progreSS HS Sl. t ipsi novum subieetum, si est aliud atque Sententiae primariae, coniungi posset, quod ille est Si aestu sativo

noni ell

liuntiati e it Pre fugit.

16쪽

otia Il

. ulter uin eum alter0

l , , , VI, 33, 2 - quos locos attuli propterea, quod dativus merus substantivorum claro Vim ac notionem inalem prae sufert. - tiani in latina lingua dativum eodem modo adlii bitum videmus illi inlue prae 'iliue coniunctum eum Verbi S tribuere, dare, Vertere, inbere. AD ut lia in in Alut ii dativi usus Solus X Stat, ii hic caSu cognatus

in V. 1, 15, Cyrop. V 2 4 -- 0Strem etintan rela- uolt Dronomen Sol uni coniungi poterat cum infinitivo,

Prol. p. 252, e Theae t. 9b, Λ, Res ubi I, p. 334, D, Xen. An IV l, b, em l 4, 6, Heli. II, 3, 4b praecipue in i runda

' Uberius de talibus une turis egit te hosfius, . -5. - Sed saepius erravit teli ossius in sua commentatione. Ut Xemplum asseram, in pag. 5 exeunte Si disserit: Nam ut relativum Ss e pronomine factum est adiectivum, ita coaeta, cui propria vi erat coniunctioni S, a turam usu epit adverbii. Falsissimul Vie versa Natura enim os et erat ad Verbium relati Vum, ut Silpra Vidimu - ac postea de inum naturam Su Scepit coniunctioni S.

17쪽

llia in

lusi Unem Significare iam Supra Satis Xp0Suisse mihi

cilius Sane erit alteram ab altera seiungere, si praecesserit ad Verbium vel pronomen dem0nstrativum. Tum enim correlationi SV wn rimi ut litanius artiusque inter se cohaerent; es. Praeli 252. Nihil O minur, Ut tali talE FCntentia S, alteram ab altera Secernerelint 'ri M. Mi Hlvorinna in illui Vol in onomen demonstrativunt OmiSeris. A Senilia maiori momenti lio Sita Si in enuntiat consecutivo non in primario. )b. At, si in sinitivum cum ρός, o Get coniunctum er- Spiciliatis, Sententia altera eum altera arti S Si me Oniuncta est, id quod e natura infinitivi genuina chire liliaret, Uni Nil par et membruni luoddam Sententiae primariae, non Sententia per se ipsa Valen S. Explieat autem inlinitivus plerumque Sente litii ian alitecedentem haud raro voeabula tantum Singula Hilarit recte antariis X:i ildius. Ne lue stulta atque ego, Sententiam ample etitur Leuius )haec pro serenS se 1 Iz nil deni lino, Dur uliere lesti inmun des Haupt- Salge ni Jo lin-- - - L gegen . Od. n. iri eine

18쪽

iiii neget' os soliti arueh. 445, 43, alios o eos. Λl sui ill ab senti mihi diligentius paullo talia exempla, 0d satis constare Videtur: De re cogitata Semper agitur, Si

es. Lauin letii, Untei Sueliungen, P. 87 88.

αυ pli)T Vωυ II I 6δυ - isti Cyr. I, 4, 3 I. 4 5. ylibus o eis, Ielis, consecutionem necessariam Deari posse saei te intellegas. l. qui item assero e poetis tragi eis exempla illi grammati eorum legi repugnantia haec: 0ph. i. 668, . 1 . 409 El. 1204, Traeli. 575 Eur Ale. 404. Tuus pergit aeum liniis p. 88 ita atque optimo me quidem iudice iure , , in vi ederum is dei Ins teli immer Von noth vendigem nil unmittet barem usum mentian Zu ei Stehen Sogeigi en Mem III, 12 6 καὶ γηθΥ ξ ε καὶ α υνιξα καὶ ὀυIκcritae

Or. Jl22'. Itaque et hoc praeceptum falsum Videtur. Sed spe aetenus I xu satis superque explieasse mihi Videor grammaticorum praecepta laborare erroribus vitii Sque. Illud autem, qu0d attuli, discrimen, quod est unum, nem fere grammati eis vidit. Quae cum ita Sint Optimum due O neglecti omnibus gram-ns si eorum irae Ceptis noVu tu quaestionem instituere. Sed priusquam ad poeta ipsos accuratiu tractando accedamus, inuen quidem de Su liarticularum to et VII ac denegationis partieulis in enuntiatis e0nseeutivis adhibitis die enda mihi videntur. Exortis en in enuntiati consecutivis ae partieulam eon Secuti Vana non ita raro in usu fuisse credo. Quin etiam illud Jς prius in usu suisse quam maet Ξ, ut in enuntiatis comparativis, ita in P li, CeutiVis e Struetur h0rum enuntiatorum riginaria apliaret, vitam Supra intelleXimus es. p. l). tque Sententia mea eo magi sti tur firmaturque, qu0d apud Aeschylum satis saepe illud tu nobis occurrit, ut infra paullo Videbimus. Nos sue Herodoti l illinc partieulae to usUm Sprevit - es.

19쪽

Λtipa Tia ripides perpaueis quidem locis partieula condi i litores lutem ttiei soluta orationis prorsus sere hoc

ullo citi nati ili Morimine et cum modo sinito coniungitur Pl uni in illi ili Vo eis e Seli rs. 72M. g. 528, 553,

3 i, 423, il L. Alit 304. Quod illinet ad negationis initi illa in liuilitati e0nitivis ab ,ς, ωIet particulis incipientibus adlii bita S, μη partieula inservit inlinitiv0, imperativo, coniunctivo adhortatiVo οὐ indientivo, Sive et V additur, sive non Addit . intativo potentiali, i iis nitit o. si negatio ad unum tantum Vocabulunt, noli ad totam Sen- loel illam pertinet. Quibiis de negationis particulis opi0sius egit Bostius a r. Gram m. p. 7b3, c). tia LX Ulliphi praecipue memoratu digna Videntur, ea, Suo innilina liu D neeuratius tractabo. Iam iam O nul iis rebus, quae ante X ponendae memoriaeque tradendae erant, instrueti paratique, ut dissertati sequens via ac ratione procedere recte lue intellegi possit, ad 0eta ip80sne cedanil nis ille ut erat prop08itum, agamUS

vim et Ompnrativam et causalem in Sse posse in capite altero p. 4 eq. 8ati eXp08uisse mihi Videor.

Rarissime autem is a notio e0nseeutiva illis particulis videtur ineSSe.e q. Ie primum quidem de oppartieula milii distendum est. EXStant l0ei, perpauci quidem, ubi is halli inepte pro partieula conse eutiva ac vi aliter aeeipi possit. Quibus in exemplis semper modus finitus verbi sequitur inlinitivum nullo odocum to coniunctum Videmus. Atque eonSeeutionem X stare his locis e0needendum nobis erit. Sed Homerum squippe qui nuntiata conSeeutiva, - qualia OStea re Vera XStiterunt, plane ignoraret, illud tu pro coniunctione conse eutiVa accepiSSe equidem sine ulla dubitatione negaverim. e re et Se tabere rem his l0eis dubiis redo, si tu seum aestentii SeripSerim HS. Si enim Iomerus eoiaseeutionem Saepius Xpressit - es.

die endi ratio eum Simplieitate dicti0nis Homericae congruit. C0nseeuti enim eoordinate additur ad sententiam antee edentem. )

Antin0us Telemaelio imperaverat, Ut vitrem, Hilii e tuae pro eo iam per tres inios sesellisset neque cuiquam nubere Vellet, domo emitteret ad patrem Iearium, qui eam in matrimonium daret Viro alicui, quem et ipse et illa vellet. Isti ver Telemaehus reSpondet: Nequaquam esse a matrem a sili domo emitti in-Vitam, SiVe pater adhuc vivat, sive iani mortuus sit. Diis ei leautem ore filii multas res eario rependere, si ipse matrem Hasponte dimittat. Jlultu autem a patre iam Vivente mala SeSeeXperturum, multa alia deum missurum, eum mater a Furiis ultionem ire ea tura sit; ipsum autem omnibus h0minibus dio

20쪽

2425

rant, is it ilicem, Aiacem, Telamonis ilium UliXem ad y liillem mi ei ut o p r uasuros, ut ira tandem docἰς forset. Cumque Λehilles uni dati repudiatis Sese domum Sse re VeC HI T di XiSSet, si ni mn gno obire oppressus illi respondet, se sine illo Illi Pilum ViVere On 0Sse, Se pSum a patre illius esse iussu ni illi sempor o di et et saeto adesse. Itaque seri non poSSe, ut fit, illo Seiungatur.

Lelii sius y lio loco seribi vult 0ς eum nee entu) eique phialendi Sentior eam ob causam, quam in ullo ante attuli ad b, 3 i. At pie ausas, Pur Phoeni hane pronuntiet sententiam, eX-l sibi ni l38 443. - Hue etiam pertinet e , 29 l.

linis suis autem l0 eis similiter dubiis velut L 18 342, O,

493, I, 290 ε 448 ως particulae aut comparativae aut sinalis urtes agere mihi quidem persua Sum St. 1 qu ωII particulam lomerus adhibuit qualuior tanta intubi l lo eis, tuorum duobus exstat indieativus, duobus infiniti VUS.

a. id ii a fici illi legimus

Qu0rum l000rum primo aeII omitti 08Se Sine ud Sen Sus314 Ωni Diodo oe et hie loeus: V, 463, Geta ευα leto διωκε tu, Ubi imple Verbum ευεIθαι cum insinitivo mero coniunetum est. Infinitivi illi υἱεId αι et a: θεσθαι et consilium et c0nseeutionem e lutaria Sua genuina substantiva signis eant. es. p. 6 eq. Nec rar tales infinitivi OIet partieula non Oeta occurrunt. Atque altero lo eo Haeta pro γηλακος adhibitum atque eum πιθέσθαt, illud auteni τηλικος eum μευει coniungendum Videtur. Lehi sius' utroque loco Uset e teXtu movere Voluit putans, cum duobus tantum his locis Homeri eis o Iet eum infinitivo coniunctum X Staret, Homero usum con Seeutivum particulae Saet ignotum fuisse. Itaque illo Iliadis to eo pro saeta las θαι Scribendum T VΞΞ- σθαι, ae auellius hane conieeturam recepit in editione, quae apparuit Bero lini I, persum autem illum Ddvsseae subditi etiam esse iudieavit. - Ne ego quidem Homero Sum nrticulae oaz con Secutivum notum fuisse contendere ausim. Sed verba illa me quidem iudie e textu movenda non Sunt. Hi S

enim l0 eis illud isset quid est aliud iis adverbium relativum,