Comoediae;

482쪽

397, 58. τέγγ 0rται Revocavi ex vetustioribus

odiit. Nam recentiores editores Substitia erant irrουσαι, propter textum, qui ai habet. At iam aliquoties o nui inus, scholiastariam Veterum Codi Ces saepe discre Pare a nostris 'quorum lectiones proinde absque alio ruin Storum auctoritate ad textum hodiernum non sunt reformandae. UST.

P. 398, 4. et α κs τίον δακτυλora J An. Potius ἄρθρα των δακτυλων ut vocem Enndem interpretantur Hesychius et Suidas v. τύλαγγες. dein ta inen Suidas V. φίλαγξ, ubi locum hunc scholiastae descripsit, itidem habet τα κρα τῶν δακτύλων. Us1.

in Commentariis VII. I. P. 39 I. 399, 2 r. In his literas Primum Mao, ex proximis rite repetitas, delendiasque mecum Vidit Io Pier-ε onus. Quaenam tragico dicta suerit ἀγείρουσα, a tuisset, opinor, absque Platone, qui . II de Leptibi. P. 38 I. a. nec ira trago odiis , ait, neques tu cliis quas Poematibus εἰςαὶ ἐτυ πιραν λλ0ιωμένην ζ ἱέρειαν, ὼγ είρ0υσαν 'Iναχου Aoγείου π0ταμοῖ παισὶ βιοδαρ0iς, Ut recte vulgavit pro βίου is H. Stephanus lunonem

itaque, adsimilatatem num Sacerdotem, quae Nynr- Phis mo=rtunis desabias Laachi Ilia tis nimis Si semcogesrest, ista tragicus in scena secerat dicentem, hoc sorte modo Constituendae Νύμφαισιν qεσσιγον0ισι θεῶς

Sed Euripidei ista dixerit an Aeschylus dubitari poterit: Aeschyli ἰάντριαι citantum et inlita, auripideae

483쪽

nat etiam in vicini Plato P. 38o et P. 385 Euripi dis, quod aeni inerim, nullum. VALCKΕΝΑΗ. Diatrib. p. I. ut in kenius ad Timaerim P. . allato eo domPlatonis loco, At quis est, in itiit, ille trBgicus, quem Plato obliqua orstione Perstringit Nempe Sophocles, cui Platonem iniquiorem fuisse probabiliter disputat Valchonarius ad Euripid Phoeniss. 1628. Is enim docuerat sabulam Satyricam, Machum, Repe a veteribus laudat ama de qua vi de s Casa ub ad Athen. VII. 4. p. Sy. Sophoclis autem locus, a Platone allatus, plenior est apud scholiast. Aristopli ad Ran. 1385. sed sine Oetae nomine: Νύμφαι - βιοδωροις. eis Ono ex Prima syllaba VOCis I0rus o natum, et reliqua ita lege, Νυμφαι Οὐεσirον0ι, εαῖσιν γελω, τύχοι , Drείου orαμοὶ παισὶ βι0Jc0ρ0ις. Sic distribuendi hi verSUS, Νυμφαι os εσσίγονοι .... θεαῖσιν έγε*6, 'Liύχ6υ, frεio πυταμ0υ παισὶν βιοδώρ0tς. BLoΜp1ΕLD in Mus eo critico Cantabrig. II. P. I 45.

P. OS. o. ς τυραννικόν Thucydidem VI. 15.

484쪽

prorsias Sunt Obscura, Vel Potius Sensia expertia; qui bus vald vereor ne a mnia manu vulnus aliquod inflictum sit. UST.

Locus hi est corruptus, in quo Procul dubio nomen alicuius scriptoris latet, sed quod librariorum negligentia nobis invidit . Quare amplius de hoc loco cogitandum erit. UST.

464, 37. et ἁπλοῖς Suidas V. σισυρα habet,

διπλοῖς AEUS T. 4o4, 38. αφε isto Sic etiam tali et Suidas .

σισυρα. et Philemon Lex techn. V. σισυρα. Ai ex ipso Aristophane EcclesiaZ. v. v I rescribendum St, φειλέτω. US P.

σύρα καὶ σισύρνα, ἐκ siz0 Το αυτ0 Est locus corruptus, et procul dubio Utilus Cuius sensum timen si in re tam obscura divinare licet hunc esse puto: χλαῖναν et σισυμα in Uno tertio Convenire, sic enim interpretor illud ἐκ τρίε0υ τ αυτό at differre ea a tione, quod σισύρα sit vestis ex pellibus caprinis facta Yλαῖτα vero ex lana. Si tergo scripserat forte scholiastes: τι χλαῖνα καὶ σισυρα ἐ'ν τισι καὶ σισύρνα ρύψεται εκ τρίτου το αυτο ' πλην διαφψει, Σι η ἐν σι- συοα, etc. QUO autem σισύραν a quibusdam σισύρναν appellatam fuisse ait, Confirmari etiam potest testimo ni Ammiani Marcellini lib. VI cap. . ubi ait Et σισύρα, quam vulgari SimPlicitas is urnam molliat. Ioannes zelges tamen in scholiis in editis in Nubes v. o. ubi Comicu Bit, ἐν πέντε σισυραις εγκεκ0sδυλημένος tria haec σίσυς, σισυρα et σισύρνα si distinguit: ιαφέρει σίσυς, σισύρνα, και σι Gυρα. λυς, τίαν

εὐτελες και ρακωδες περίβλημα Σισυρνα, δίθμα τριχον, πολλοῖς τισι, ἀλλον δε υνασταῖς φορ0υμενον, ς μά- τιον Σισυρα δε μαλλωτα ἐπιβλήματα στρωμναῖς 9ησιμεύοντα. adem fere habet idem Zetzes ad Lycophro nem v 634. qui locus cum hoc conserri Potest. Usae.

485쪽

4O6, uo. I. Hos versus alii ex aliis fabulis asseriant vide Commentarios P. 34Ο. benti et Us, , Iario

P. 4Ο7, Ο. συνεστυμμεν0t και ITUD Oῖς πα9υσον οι ἶνειδεοις οἱ φιλόσοφοι διαλέγονται Bec Ruci stant, ne sensim liabent ad quorum emendationem melioribus codicibus opus esse iudico. UST.4OT 14. σκαριφησασθαι, επὶ του πισεσυρμενως τι ποιεῖν, καὶ μ' κ. Eadem 1 guntur apud Harpocrationem V Ἀεσκαριφησάμεθα, et tymologum CR d. V.

video.

487쪽

4ra. 5. ως In Scholiastes in libro suo lege

4ia, a. υτός ἐστιν 'Aκίστωρ Couser scholiasteri ad Vesp. v. 216. UST. 412, 35. Σάκα Σάκαν Τισα άτον typothetae error pro ισαμενόν, quae est scriptura Aldina Κusterus ex schol. Vesp. 216. corrigit ισαμέν0a, quod ισαμενοι scribendum. Eiusdem Theopompi Abulae mentionem sacer Harpocrationem V καταπλο annotavit usterus. 412 57. Πεδ αις Priores editiones malo IIαι-ἰ ταις. Nam Πεδητας sabulam hanc etiam appellant Laertius, Athenaeus, tymologus et Pollux. UST. I - δη ut etiam Iungermannus ad Polluc. VII. 3. Calialiae verba G. Burges in Commentariis ad vespas p. 569. recte sic correxit, καὶ Σακαν, o I0su μισουσι. 4Ia 58. εν Κλεοβουλοις Legendum est εν Κλεοβουλίναις, ut non solum constat ex aliis scriptoribus, qui fabulam hanc Cratini sic appellant; sed etiam x Laertio, qui in Cleobulo expresse testatur, Cratinum in filiam Cleobuli, Cleobulinen dicta ira drama ins-dem nominis scripsisse. UST. εν Ελ30β0υλίναις correxerant ungermannus ad Pollia ce in X. Iob et Valesius ad Harpocrat. p. 297. ed. Grono v Cratini fragis mentum si emendabat Lenti eius,

ab obraeo in Commentar Ol. VII. I. l. 26 4. Schol in Aristoph. r. II. D

488쪽

ωστ αυχμότατός ἐστι. 4IT, IS. διαφερουσι σισυρνα και σισυρα κα σίσυςJ Conser nos supra ad I an. v. 15Ο7. UsT.

4rT, I 8 'Eρατοσθότης )J Vid. Bernhard p. 22.4 7 I9 ii δρόχxm Aldina ἀνδράχνην ortus Dotia δράχνον vid Sclinei der ad Theophrast. Ol. V. P. 3II. 4 T 2Ο. καὶ τρίτην - καλουμενον Separanda Ilaec a praecedentibus quippe ex lio Scholio petita. 417, 3. Νεφελαις V. 694. υλλὰ κατακλινεὶς δευρί. 417, 26. δια o se a λεπτογεων Dulier ad Thucyd. I. a. p. 4. d. BeLE. P. 418, 4. πρωί Aldina πρωι Scribendum πρω, ut ex ipsis selioliastae verbis intelligitur. 418, 3 r. ριφυλλίαe 2 ριφυλίας. Vide Schneider. ad Xenoph. Hellen P. 77. Ed Se C. 4i8, 33. ἡ δια τ την χωρα αυτίον λεπειν Sic

deo. iii enim hic sibi vult illud λίπειν Quare

e esistimo loco huic altius vulnus subesse, eumque non ' Quum Eratosthenis mentio facta sit, non iniucun

489쪽

solum ess Corruptum, sed etiam mutilum. iii enim si sic sorte scholiastes scripserit, v δια et την χωθανα Των λυπραν iναι η ἀπ της λεπρας. Certe prius illud ' necessario requirit ἀπόδ0σιν , quae illa apud scia olias reti odio apparet. Quare soCundunt emendationem hanc scholiastes dixerit, urber Λέπρεον sic dictam esse, vel quod solum eius λυπρ0ν, i. e. raciles, aridum, Et minu tortiles Vel quod petras liaberet, leprae instar albicantes. Lege inteorum locum, et fateberis, ut ut , corii e Cturam meam non omni saltem verisimilitii linis ratione carere. Usae.

sonus ad Mopri p. a. ubi de Platonis Σκευαῖς ab illa dixit, , ,His rationibus adductus' inquit , in solioliasia Aristophanis Σκυίων, cuius sabulae nulla alibi iniicitur mentio, ΠΟine corruptum ess et in ipsam cythiam ablegandum paene opinarer, nisi et alios poetas cornicos, Antiphanem et Xenarchum, Σκύθας docu

isse constaret.

P. 487.

490쪽

Suidam correxit ou pius Eruend. P. III. I. 235. IDD. 4eto, I. εν τοῖς ἐξης ὐπιόν et καταλέγει Infra nimirum . 885. sed tibi legitur εχρακι και ελε καὶ βάσκα unde locus hic scholiastae emendandus est.

tebat.

42 I , 5. κατὰ πάντων MIψλιέων Logo II λέων. Nam Jui λιεῖς erant ii, qui habitabant ad sinum Meliensem, Seu Maliacum, e rogione Euboeae. At II - λιοι ii, qui insulam Meluin incolebant in Aegeo, de

quibus ii loquitur. Os enim uno anno bicias p- press -pat fame ad deditionem coactos. Caeterum nota ignorantiam unius e scholiastis, qui Mel una facit Thessaliae urbein, qUam a me obtinuit Nicias, et, quod lepidum est, Tilucydidem citat auctorem. PALMER.

J Iηλιέων ortus et usterus Aldina μηλιαίων. Hoc et sequens scholion repetiit Suidas in λιμὸς ηλιαῖος. 4 I, 25. 33. Νινύαν - Θ0wκυδίδης ἐν τῆ πίεεπτη Melios fame ad deditionem adactos esse ab Nicia asse-xit solioliastes. Sed de Nicia nulla post pacem Thucyd. V, 32. aentio, neque extra Urbem cum imperio fuisse videtur. Diodorus quidem diserte Νικίου Tsατηγουντ0ς άθωαῖοι εἶλον Κυθη0α και Νίσαιαν, την επι λ0ν πολιορκr σαντες βηδὸν πέσφαξαν, nempe Athe nienses non Melum quidem ductu Nicias, sed alio tempore atque Cytheram etc. Nescio ergo an reponendum apud schol Aristoph. ισιας vide Thucyd. V 84. et Plutarch in Alcibiad p. 199. Caute Strabo X. 48 Dθηναῖ0 δε ποτε πεμ il αντες rρατείαν Πλωον κατέσφαξαν τοῖ ς πλείους. Vid. Aristoph. schol ad Aves 36 a. ubi dictae o isiliis deberi hanc deditionem ait. As s. ad Thucyd. V. II 6 p. 32 I. Bel. h. Non video quoinodo Sitidae et scholiastas Aristophanis Melios a me coactos se Niciae dedidisse scribentibus contra disertam Rrra