장음표시 사용
681쪽
Sed & eo minus iniuria fit obsidibus . quia seque iam in potestate hostium , adeoque aeque capti , ac servi sunt ἰ per hoc medium autem spes libertatis,& έalutis ipsis permittitur . . Ita Posthainius in sponsione Caudina 4m. equites obsides dedit, qui capite puerent si pacto non
paretur κ . f. DCCCXLVII. obsides instar captivorum haheatur ν. Hinc testamenta facere non possunt , nisi permiriente civitate Ν: & fistus eorum bona, si tam quam obsides moriuntur, occupat . Quod tu.Gallia tunc demum laeum habet, si cognati non ad-εunt . .
f. DCCCXLUiII. Quaeritur An Meldi possint obsides, si fides ab re, qui deait obsedes , violatur '
Negae GROTIUS e, quia nemo est vitae suae arbi- ter; unde eo ludit, non polle tale ius in civit tem , & a eivitate in hostem transferri AE : & in ratiores gentes abstinuisse, ait , a eaede obsidum ;jure gentium autem aliud introductum esse in bello publico solemni id autem ius externum esse, quod impunitatem saltem, non verum ius producat. Nos
statuimus, oceidi 'posse e .cum enim eo momento ,
quo is, qui obsides dedit, fidem datam violat , hostis fiat, & ius belli cum eo obtineat e necessariosequitur, omnes, qui iudicium hostis sequuntur, vel sequi debent, hostes esse, & in hos omnia , tamquam in hostem, lieerer obses autem est subditugnosti, eius partes sequitur, & iudicium illius desen-
682쪽
de re tenetur; adeoque iure pro hoste haberi potest i& cum is, qui fato in hostili territorio invenitur,iogruente bello servus sit , & qua talis occidi potest ; multo magis in obsidem omnia licita erunt. Sane, cum Volsci fidem Romanis datam fefellerunt, hi trecentos obsides securi percusserunt f; &a Thes, salis occisos olim 2IO. obsides, refert Grotius r. Econtrario Samnites a 6 . equitibus obsidio datis manus abitinuerunt, etsi fides a dueibus , qui dedere obsides, liberata non fueritSed & praeterea occidi obsides possunt , I. si ci sides contra fidem datam aufugiunt ,' Tarentinorum Obsides fugientes retracti, ac virgis caesi de Tarpeio monte dejecti sunt postquam Cloelia per fugam se sub imit obsidio, Romani eam reddentes a PO senna obtinuerunt ut vita eius salva esset : a. si scelus committunt; tunc enim ut criminis rei vi fundatae in territorio iurisdictionis puniri possunt l. q. DCCCXLIX. Quaeritur, an fugere obsides posisint Negatur quia civitatis suae voluntate dediti sunt, adeoque non injuria sunt apud hostem is: a deo ut nec recipi a sua civitate possint, sed recepti remittendi sint exemplo Ciceriae n. Sane , Samnites Romanos increpabant . quod obsides Porsennae datos suto subduxerint . .
f. DCCCL. Finitur obsdium I. sublata obligatione principali, uti si mortuus est is , pro quo O,ses datus est ρr vel negotio finito, adeo ut in unam causam datus in aliam retineri non possit ' ; non
683쪽
ouo DissProrem.XILLib.VII. p. n. quia odiosa est interpretatio, uti putat Grotius, sed quia deficit consensus. Quod adeo verum est. , ut si nova superveniat belli causa , non retineri possit tanquam obses, sed uti alius, qui fato in hostis temritorio repentine oriente bello invenitur a. Finsetur obsidium morte obsidis; nisi dictum si, ut tune alius substituatur: 3ά renunciatione ejus, qui obsides aecepit; ita Porsenna Cloeliae libertatem concessit ψdonata simul parte obsidum , quos ipsa legeret ε rnon q. mortuo rege, qui obsidum dedit , si scediis est reale ν: nec 3. fuga obsidium; adeo ut nec postliminium hoc casu obtineat: neque o. obses te tu ex alterius obsidis delicto . .
DCCCLI. TI inter privatos lites finiuntuρ
vel per sententiam , vel per trantactionem; ita lites publicae quoque duobus modis finiuntur: I. per ultimam victoriam , vel, quae instar ultimae victoriae est, per deditionem non condbtionatam : a. per transactionem . f. DCCCLII. Finitur igitur bellum L per ulti mam victoriam: i. e. quando populus vi armorum ita in potestatem nostiam redigitur , ut nulla amplius resistendi facultas supersit.
f. DCCCLIII. Si proinde foeti eausam de viai Iopuli adhuc defendunt , nondum finitum est helinum; nedum s pars saltem populi subiugata est :
684쪽
De Defensione Iur um per Bellum. 6o I
sitque hinc si1 ope sociorum civitas talis restituitur , Jure postliminii omnia pristina iura recipit . f. DCCCLIV. De jure, quod victori in populum devictum adquiritur, latius egimus supra g. 74I-3. DCCCLU. Instar ultimae victoriae II. est doditio non conditionata, quando quis se , suaque jura, arbitrio victoris subsicit. Nam per tale in deditionem victi sponte permittunt quod vis ereptura esset η, adeoque si tota civitas se hosti dedit , finitur bellum ; adeo ut nec socii amplius deditorum causam defendere possint. Secus si pars populi se victoris arbitrio subjicit; tunc enim bellum durat, quamdiu reliqua pars civitatis , ejusque socii , resiliunt. De deditis late egimus f. 748. g. DCCCLVI. Bellum finitur III. per transitionem , nimirum , per pacem : IV serre; cujus species V. est dκellum, & VI. arbitrium . De singulis nunc
g. DCCCLVII. Pax a pactione dicitur 7 , quia bellum gerentes paciscuntur de controversia publica. g. DCCCLVIII. Definitur pax , pactum inter duas summas potestates initum de finiendo bello d*. DCCCLIX. Pacem contrahere possunt solae summae potestates adeoque populus in statu populari, rex in statu regio, &c. idque verum est emhex ille sit infans, furiosus, captivus regno electus ι, vel u fur pator ς. g. DCCCLX. Non ergo pax contrahitur cum praedone 4, nec cum iubditis rebellibus η, nec eum d cibus belli , nee cum gubernatoribus provinci
685쪽
DCCCLXI. Obiectum pacis sunt controversiae de republica inter summas potestates armis disce
DCCCLXII. An rex per parem imperium svel ejus partem alienare, vel etiam tana , aut reditus coronae alii cedere pollit, alibi, cum de alienatione imperiorum egimus, explicavimus gg. DCCCLX HL Hoc saltem hic observamus, I. res, & iura privata subditorum . , sive iure naturae, sive iure civili eis quaesita, pace eis auferri pocis si publica utilitas id requirat quo principio nituntur iacularisitiones in Iaitrumento Pacis admissae γ,' quia aliter pax obtineri Mon potuit et privatis tamen ex publieo damnum resarciri debet h ; cuius exempla itidem in Instrumento Paci ' occurrunt. q. a. Principem subditis suis non teneri ad reparam dum damnam, quod durante bella privatis datum est ; quia ab hoste, adeoque casu , damnum uatum est l. Re per pacem hosti promitis etiam venire stuctus , sed tantum a die concessionis; non vero si a. te pacem ves percepti, vel debiti fuermi us 4. Regionum nomina per pacem alteri relicta a tipienda esse ex usu praesentis imperii η . Male igitur Galliarum rex cesso Landgraviatu Alsatiat, quod nudum nomen sudicis est, occupavit imperium Al- satiae .: male quoque cesso solo trium epucopatuum territorio, dioecesin quoque sibi arrogavit o.
f. DCCCLXIV. Effectus pacis e trame est, ut omnis vis tollatur; adeo ut si post stipulatam pacem ab ignorantibus aliquid captum , vel occupatum sit, vi paeis id restitui debeat e . , At
686쪽
At maxime disceptari solet, an injuriae , di damna , ante bellum data , per pacem rem sa sunt ρ Nos quatuor casus distinguimus, vel enim' paci adjici urclausula, quod omnia restitui debeant in satum , quo
fuere ante helium re Dei pactum est , Πν omnia maneant in statu, quo nunc sunt Φ: vel plane nihilo di-Eitim est de damnis, iniuriis, o debitis : vel paci
clausula generalis amne ita adjicitur μ.
g. DCCCLXU. 'fimo casu , s pactum es , Ut
restituatur cuique quod ante bellum inchoatum habuit, restitui debet res cum fructibus, iura rei , & personae cohaerentia, adeoque & debita ante bellum , nec non damna durante bello data . In tali autem restitutione respiciuntur ultima , quae ante bellum fuit, possessio is . Aliquando certus restitutionis terminus exprimi s let: ita in Pace Osna brugensi terminus restitutionis decretorius in Palatinatu fuit dies I. Ianuar. anni I 618. & in reliquis Germaniae provinciis dies I. Januar. anni I 624. Not. Hoc pacto non continentur civitates sui juris, quae sponte se alteri belligerantium subiecere j ; hae enim non restituuntur, nisi id speciatim pactum sit. f. DCCCLXVI. Seeundo ea se , s pactum es, ut fervet qui que quod bello e it, victoris manet quidquid ille cepit, i. e. quidquid in illius potestate , &custodia est; quod bene explicat GROTIUS M. Idem Grotius existimat , in dubio tale pactum praesumi; quia facilius est, & nullam indicit mutationem quod in sequenti casu plenius examinabi
687쪽
f. DCCCLXVII. Tertio casu , si pace plane nihil
dictum eli de injuriis , m damnis ante bellum , vel durante bello datis , recte GROTIUS asserit , e xum nomine nullam esse actionem. Cum enim pace omnis.vis , adeoque omne ius e xigendi sublatum sit, idem est, ac si expresse cautum sit , omnia in statu , quo nunc sunt, manere debere ι , salvo jure postliminii ς. fg. DCCCLXVIII. Quarto casu itidem omnes in is iuriae, & damna data remissa censentur: remittit Gnim iniuriam qui se eam oblitarum promittit ; adeoque hactenus quoque omnia in statu, quo nunc sunt,
3. DCCCLXIX. Difficilior quaestio est', quid de
debitis vel ante bellum inchoatum, vel durante bello contractis, iudicandum: an nimirum , illa quoque pace contracta remissa censeantur. In debitis ante inchoatum bellum contractis Gr tius distinguit, i. an debitum sit civile , an pa natio 2. an privatis debeatur, an civitati. . In ciυitibus deditis, si privatis debetur , redintegrari actionem, ait; in debitis regis condonata censeri : nisi verba, aut conjecturae non improbabiles adsint, quae condonationem , etiam civilium debitorum, inferunt. In poenalibus tunc quoque remissum debitum censeri, ait, si iusi ad poenam populis competit , non, si in populum ipsum ; quia inde nova belli causa oriretur: quod per pacem cavere voluere partes nons inter privatos versatur.
n. I. Equidem ciυilia debita redintegrari , verum est, sive civitas hollibus debeat civitati , sive civitas privato, sive privati inter se. Nam I. pace saltem b) d. e. ho. β. x s. te Uid- suP. cap. 3, 3. o. id Cons Par. Diff. de postlim. :in pace , de amnestia. ce
688쪽
De Defensone Iuriam per Bellum . 6os
tem transactum est de injuria , propter quam MLlum gestum est , eaque sola rernissa est , quod autem nobis debitum fuit, non est iniuria, sed iure, & utriusque consensu debitum: a. Ius exigendi nobis quaesitum fuit ante bellum; hoc jus noni desinit nostrum esse existente bello ,. utpote quo non ius
tollitur; sed iuris executio f. Excipe si id, quod ante bellum sive civitat; hostili, sive privatis debitum fuit, occupatum , & jure praedae fisco regio additum est : tunc enim , uti de omni iniuria, ita de hac quoque, pace transactum videtur . Seeus ergo si hossis , ignorans debitum , illud actu non occupavit ; nam hostis occupatione
tantum adquirit, quatenus tenet.
n. a. Quoad debita poenalia certum est , salvam esse actionem non obstante pace , si privatis poena debetur e nam hic quoque valet ratio , quod debita illa non sint belli iure quaesita , sed bello tantum exigi vetita . Adeoque si civis hostium ante coeptum bellum in nostro territorio adulterium commi- sit, vel homicidium perpetravit , finito bello ideo conveniri, & puniri potest. Si i a civitas poenam debet, uti si hostis, eum quo pax inita est , extra presentis belli causam, olim cives nostros violavit , eos occidit, vel res eorum rapuit , necdum sitisse-cit; quaeritur, an adhue satisfactio peti possitὶ Μerito id affirmamus. Tot enim sum actiones , quot debita ; & qui ex una eausa bellum gerit , ac de ea transgit, ideo reliquis debendi causis non renunciat; haec enim belli causa neque suit disceptata , ideoque nec pace sopita videri potest; adeoque salvum jus, salvaque actio manet exigendi poenam ab ipsa civitate , si illa reos vel dedere, vel punire nolit.
689쪽
Neque objtat, quod' hac ratione pax non satis pax videatur , si veteres ad bellum cansas petimum. Resp. r. haec ratio aeque at causas civiles pertinet; nam si hostis antima' debita solvere recusat , itidem pax veteres ad bellum causas relinqueret . Resp. 2. pax satis pari manet , quoad eausam , quae m lite fuit, & jam sopita est . oc .si pax relinquit vel res ad bellum causis, id ex iniuria alterius civit iis oritur, quae stum jus mihi non tribuit , eausam dat bello . Quaeritur, an dabita durante hollo tant acta ν
missa censeantur, si in pace nihil de illis dictum
Equidem si debitum ex poena oritur , omni missum censetur . Cum enim hae miuriis cietasi
ne belli illatae sint, sive a privatis , five a eivitate hostili, de his iniuriis pace transactum viletur . Ndebitum est civile, non censetur condonatum quia id, quod hosti qua hossi promittitur , exigi etiam flante lite potest, nedum ea finita. Quaeritur , an pax eum populo inita , ejecto postea rege, substsar Z Assirmatur; vieini enim sequuntur
possessionem: adeoque cum usurpatore quoque eaedem pacis eonditiones observari debent . At palleum usurpatore inita non obligat regem ejectum,& postea restitutionem, nisi quatenus eivitas locupletior facta est. 3. DCCCLXX. Caeterum, quatenus pacta publi- ea successores obligent , late explicavimus supra , 69O. N. S. seq.
f. DCCCLXXI. Frequens quaestio est , quanis
pax rapta censeatur 1 P In genere disendum est rumpi pacem quoties aliquid ei contrarium admittitur, I. e. quoties paciscentes idi. quod paee promissum est, non implent, sive aliquid contra eam faciendo, sue omittendo A.
690쪽
f. DCCCLXXII. Non ergo rumpitur pax I. sim Ova injuria poli pacem contractam vel ipsi pacis scenti, vel ejus subditis vel prioribus sociis i fertur A. Etsi enim facultas vi agendi per pacem iublata sit, id tamen intelligitur saltem de vi, quae
ex praecedenti causa inferri posset . De hac sola causa transactum , & ne ex illa causa in posterum vis inseratur, cautum est. Si proinde vis infertur ex Nova causa, nihil fit contra pacem , quae de nova hac causa non loquitur i.
f. DCCCLXXIII. Neque a. rumpitur pax si s cius paciscentis i , vel eius subditi , aliquid paci
contrarium admittunt: priori enim casu solius seesi causa est, & ille solus pacem rumpere dicitur : p steriori easu vel dedere violatores pacis ', vel judicium in eos dare, paciscens tenetur ρ. Si id recusat, approbat .factum subditorum , adeoque rumpit pacem et modo possit iudicium dare, i. e. modo ei innotescat praedones r. f. DCCCLXXIV. Porro non rumpitur pax 3. si subditi eius cum quo pax contracta est , contra auterum militant ε. Nec si contra leges amicitiae peccatur φ. Non ergo violat foedus amicitiae qui exsules, vel cives migrantes recipit, secus si integros coetus suscipit ti.
Nec 3. si injuria insertur personae conjunctae ipsi, quocum pax inita est: nisi aperte ad ejus sugillati Dem illata sit η.