장음표시 사용
21쪽
SCRIPTOR ECCLEs. CAP. II. I; Suolasticae,s P iriu'Monalis, si Polemitae r Catechisticae, J. Paraenetic se homiliarum, p. sericae seu tibrorum sirituanu Io.Marianae, m/ librorum Ecclesiasticorum Historicos, Ortatores, Poetas, Mureconsultos; seu cum Bellai minoin ordines decem: I. Explanatorum S. Scripturae a. eorum ouiscribunt aduersus hineticos o s. seologorum cholastico
rum qui siribunt de case Zus conscientiae , Onutorum Christi,norum 27. Poetarum acrorum j. Hi oricorum ecclesiast
XXIIX. Rationem θεντας ingenuinos, seu qui Ver sunt eorum quorum nomine inscribunturv)F- j bos siue suppositicios vi dubios Ratione Ecclesiarum, in quibus vixere, in Orientale, Occidentales ac denuo pro diuersitate particularium Ecclesiarum illi in Graecos, Eo-ptios, Asiaticos, c. lii in Italos, Hispanos, Gallis, Germanos, Britannicos,inicanos, c. Denique ratione Homatis, quo sua conscripsere, in Ebraeos, Chaldaeos, Syros, Copticos, intόiopicos, Anubes, Graecos, Latinos, c.
Vnde haurienda Notitia Scriptoriam Ecclesiosticorum. Scriptores de iuproprii, accie uniues, Rob. Beliarmissu, Anton. Posseuinin Philippus Lasbetu De singulupta culi eorumque laudes ac naui Scriptores Bibliotha carum Theologicarum.
DE scriptoribus Ecclesiasticis nonnulla quidem e pi
cturis, statuis & monumentis eorum honori positis aliis, haud pauca etiam ex relatione sermonibus 3 eorum
22쪽
eorum qui cum ipsis familiariter versati sunt, cognosci possunt pleraque tamen e scriptoribus clibris haurienda sunt. De quibus proinde potissimum nobis dicendum est. II. Sunt autem illorum duo genera. Vnum veluti proprium, eorum qui desilis Ecclesiasticis scriptoribus,&ex instituto, ac peculiaribus libris alterum veluti subsidiarium, eorum qui in alterius argumenti scriptis, alia que occasione de pluribus paucioribusue illorum egerunt. Vtrique autem vel de uniuersis, aut saltem de omnium pluriumue classium indistincte vel de certi generis, uniusque aut paucarum classium scriptoribus tra
III. Inter proprios merito primus locus iis debetur, qui de omnium artatum classiumque scriptoribus ex instituto exponunt. Quorum primus est ante Posse uini enim Apparatum conscriptus fuit, etsi post illum prodierit liber de Scriptoribus res ROBERTI BELGLARMINI, Marcelli II Papae sororis, Cynthiae eruinae, filii, natione Itali, patria Politiani, professione Societatis, quae E SV nomen usurpat, presbyteri dignitat Romanae Ecclesiae Cardinalis, aliquandiu Archiepiscopi Capuani, ac postremis vitae annis Paullo Gregorio. Papis a secretioribus consiliis, caroque inprimis, denique anno aetatis LXXIX, arculi huius XXI, die XVII Septembris, defuncto De quo qui plura cupit, adeat Pos- leuinum in Apparatu sacro, Jacobum Fuligatium invit , eius, quae operibus illius praefixa est. Philippum Ale-gambium in bibliotheca scriptorum societatis Iesu. Vi-
23쪽
tipso praeditum agnoscit etiam reuersarius illius Guil.
IV. Qua fini,&quando librum huncce suum scripserit, ipse in praefatione eius significat quae videri potest. Primum e postrema Auctoris recognitione, curro diu permanus eruditorum vagatus esset, in lucem prodiit anno saeculi huius sextodecimo, obstetricante Jac. Sirmondo, tum a Romana prosectione in Galliam reuer- postea saepius recusis, sed fere incuria correctoriar multis mendis inquinatus nisi quod editio, quae paucis ab hinc annis e typographia regia Lutitiae Parisiorum prodiit, a Phil. Labbeo summa accuratione emendata est: sed Lugdunensis quae paullo post prodiit, foede corrupta ms V. Labbeus faud tis re se ait, an alterum optum prafat. tumVisce no ris temporibus exsite uirtim is io F forum omniumprofectui accommodatius Librum omnium quos Belgarmini edidit optimum vocat D. Calixtus tractatu de coniugio Clericorum sectione CCII. Et sane fatendum est, eum multa eruditione refertum esse. Sed saepius candide profitetur, spuria esse, quae Ion modo Pontificiorum alii pro genuinis laudant; sed etiam , ad quae ipsemet in controuersitis prouocauerat. VI. Nihilo tamen secius merito haud pauca in eo desiderantnr. Primo enim, quod neque Labbeus diffitetur, breuitatis studio multa ad uronologiam, fisoriam , criticamque spectantia praetermisit. Multos quoque nobiles scriptores, partim iam tum, cum hunc librum re censeret, partim postea demum editos omisit credo,quod
ab haereticis, id est, Euangelicis publicati fuerant. Etiam meliores corum, de quibus egit, editiones plerasqu apud
24쪽
16 INTRODUCT IN NOTITIAM apud eum frustra quaeris, etsi quaedam iamtunc prodie
VII. Deinde Graecarum litterarum prorsus μω msulisse, sicut omnia illius scripta, sic eximie hic liberi Ex eita .rc uissime ab eo profectus, Casaubono iudice, ostendit ut si proinde iudiciis illius de Graecis scriptotibus satis tuto fidi non possit. VlII. Sed rellai minianam in hoc opusculo chro- nologiam inplerisque mancam, atque a sinceris temporum rationibus alienam esse , pariter Labbeus agnoscit.
In historia quoque haud raro turpiter lapsus est. IX. Denique in gratiam Pontificiorum subindo dubia ac suppositici scripta pro genuinis venditat, atque adserere etiam rationibus nititur dogmata' noque Papistica passim velut aliud agendo interserit ac propu-ς.CAE HAEps gnat. Eoque tironibus sine addita censura sinter initia f., sacrorum studiorum commendari non debet. X. Alter in hac classe locus debetur ANTONIO
POSSE VINO, Mantuano, societatis Jesu sacerdoti, &per
quinquennium eidem a secretis, postea nomine Gregorii XIII Papae variis legationibus in aula Suedica, o couitica, Polonica caesarea functo, postquam iuuentuti instituendae Graecii, Olonaucii, Pragae,Vil nar Brunsbergae, Claudiopoli seminaria fundarat, multasque Academias&bibliothecas perlustrauerat, variaque cripta ediderat, anno aetatis LXXIIX, laculi huius XI, die XX Februarii,
Ferrariae defuncto. XI. Hic enim, ut erat magna variaque eruditione , multarumque rerum experientia instructias, praeterea
summe industrius ac laboriosus, adeo quidem ut noctu pedem
25쪽
pedem campanulae adligaret, ut statim atque obdormiisset, asbmno excitaretur sub finem superioris saeculi inter alia pubi icauit Narutum sacrum a scriptores veteris σmuir amenti, eorum interpre es Synodo Patres Lat nos ac I Gόoram versionι I seosogos Scho sic , qu que contria haereticos eger , curonognathos SV soricos e cos sicos, eos qui casis confitentiae explicarunt, qui canonicis insunt interpretati, Poetas cros, Vibrossio quocunque ita mate conscripto, in quo circiter ocries mille auctores partim indieantur, partim expenduntur: additis passim censuris expurgationibus, emendationibus co rectionibus versionum aliisque Prodiit vastum hoc opus primo Venetiis annis saeculi hujus iii viri sed multo locupletius Gemendatius Colonia Agrippinae anno X. Doctissimum atque laboriosissimum opus merito vocat ossius,qui tamen passim errores ejus adnotauit quos san haud paucos admisit. In Protestantes etiam saepius inuehi
illi .Bellai nunestamen non uno nomine, ferri meretur.
XII. Nostro tempore PHILIPPUS LABDE, Bituricus, Iesulta Parisiensis eruditissimus, sed Protestantibus omnibus & ipse iniquissimus, Parisiis anno Ca edidit duobus tomis conflaualem rLationem Philologicam, hi oricam de proribi ecclesiasticis quos attigit De arminus inqua, ut titulus habet psirima iscum ad fisoriam, chronosogiam, Criticenque ecclesiasicam spectantia explicantur, ruriatiorum, praesertiminiueti, Coci, Per infii, Tossani, Gerhari, Hubertini Hottingeri, Mars ,
XIII. Profitetu autem in praefatione se l. diligenter cauis, Ne qui repeteret ex iis i ae apudB Earminum com C mode
26쪽
1I INTRODUCT IN NOTITIAM mode segipossint nec castigarione aut in nutione majori indigent quae vero is praetermisit, ea exibis horumque e duorum obseruationibus non neglexisse 'busque maliorum,
errata in redum correxisse s Graecorum Patrum editiones colatinas, ceterorumquescriptorum per erissimas quasque s
Aerte indagare studuis a Urdinem Alphabeticum
amplexu , tanquam cuiuis magis obuium atque idonei rem a junxi e tamen lacum chronologicum regiamque seFitomensacraeprofanaeque chronoscitae, cum ve/sibus Ieianicis, acorio quam XX tribuspernecessariis. . Infimgusis ferepraemisisse auctoris elogium, in quo nomen, cognomen , sa r/am,parentes, ignitatem,professionem, annumque olitiosuis adnotari, tum auctores qui de Et locuti se si una usita haec itionem praestantissimam sequutum, cataloerim operum Vncuisse rium vero illa Parri, in focis temporibro que excisas uni, in totidem numeros disinxi tandem cum aliqui Aut sese m si possiticium, aut plane sursum occurrit, sectorem monuis, s Criticorum recentium,
praesertim heterodoxorum , inficitiam Apissime sego a se, Atque haec pleraque egregie, non tamen ubique bona fide Ita latis plene, praestitit.Adiecit in fine cujusque tona at en . s corrigenda haud pauca aitque ea plurima κλε, at ingenda ac mutandas emendanda quentiis editioniis. Quarum an aliqua hucusq; prodierit, licere non possiim. XIV. Ad hanc classem referri possunt scriptores AIALIOTHECARIM THEOLOGICARUM, qui se ire bia auctorum nomina, librorumque titulos recentent. Cujusmodi sunt liti sequuntur. . GISBERTUS I OETIVS, Theologus Vltrajec inris,in Bib hothecasinio The--grae, iterum auctius&emeia latius edit Vltrajecti ai mo
27쪽
SCRIPTOR ECCLEs. CAI' III. ycIIII cLI: in qua tamen haud paucos, In his quosdam pudendos errores animaduertas satisque apparer, multos auctorum quos laudat, ab eo aut plane non viis, aut non
satis fuisse inspectos quibusdam 'lane aliena argumenta adficta vipendicem ad eam dedit adueriarius illius, Sim. λ -s,Theologus Groningensis o G H. RDVS MEI RVS, Prosessor Gymnasii Bremensis, in Bithotheca TNeologica contructa, abhinc annis xii Bremae excia a. 2. PAVLLVS BOLDVANVS Vessinensis in Pomerania ecclesiae Minister, ira Bibliotheca Neologica κ Genuo ScripsorumEcclesiasticorum i sirium c heic loci anno II Di xiv ejusque u plemento, ipsiae anno IIII coxo publicato. . 20. HENRICUS HOTTINGERVS, nuper celebris Theologus Tigurinus, in Bib othecarii quadripartiti, anno cibab ci xiv Tiguri impressi, libris i ii posterioribus. Et si qui praeterea id argumentum persequuti sunt. XV. Postremo, huc etiam spectant varii CATALOGI BIBLIs THECARUM THE OLOGICARUM, tam editi, quam manu scripti; Notitiae nostra studioso diligenter conquirendi. Quosdam Manu scriptorum Apparatui suo subjecit Possemum.
Auctores descriptoribi ecclesia Novi Testamenti petuliares. A. Miraei Bibtiotheca Ecciniastica. S. Imero mi liber de vir ilios ibus Lilacinia quaedam adput . myerfecte dirum esse Graeca illiintransurio Sophroniana s. uis Sophronitu P ,σcti; tu aeui. V. Vos deo sententia. Non viderisperio esculo confectum G Mna- dii Massiliensis liber simita a uinenti. ua iam in eo ab altens manti. Isidori A latens s additio ad thris Hieronymi Gennadii. . Et quoque nonnulta ab arist
28쪽
ro INTRODUCT IN NOTITIAM adjecta Egit etiam de quibusdam Hieronymo cen
nario memoratis Brausionis addiramentum Hildepho Tolemni additio, cum alisrum appendicibus Honorii
Augustodunensis liber de Lum inari tu Ecclesia. Vnde, desumtus Sigeberitu emblacensis de viris Poribus:
ejiuque continuato Menricus de Gandatio. Cur Thomam Aquinate praeterierit. Diappendix. an Si eberti sit. Ossii μι ημα. Catalogis Script.Eccl ad Desiderium an sit Hieronymi.Jo.Tritbemii catalogus. Eis naui.Jo.Schvs Atademia Christiana Miraei Auctarium, involumen alte/um Bibliotheca Ecclesiasticae Giu praerogatiuae ac naeui. o. Gerhardi Patrologii defensa a aut is Lab- hei. . Chr. Hanii Sidera coeli Sionaei, oe similis argumenti vincula quorundam aliorum.
E Scriptoribus ecclesia Novi Testamenti exstant
'Eptem Nomenclatores veteres , unctim editi primum a Stis iis Petro Coloniae anno superioris i culi LXXX, dein ab uber o Miraeo Antvverpiae anno hujus saeculi, i sub titulo Bibliothecae Ecclesia cae. Vterqu notas,posterior etiam auctarium scriptorum i ire, man- issam aliorum LV, adiecit. II. Primus horum S. HIER ONTMVS, anno an ae ἡ .is. ω Christianae cccxcis jussu Dextri cujusdam librum de omni-r lus.qtio nouerat, sunt autem numero cxxxv qui de Astur sanctis aliqui memoriae o P erunt, a passione Cor sivsque ad annum XIV geodosii senioris, hunc enim in-
telligi, alibi docemus edidit, ea praecipue ini, ut esus,ch isto cap. . ρ phrius, Julianus, rabiai a uerso C riuum canes er eo-μ . svo rum Datores disterent, quanti ν quales viri ecclesiam fum uerint, ex ruxerint, ornauerint, ac de nerenis cm C r stianam usicae tantumsimplicitatis arguere, suamquePotius
risiam agnoscereo e u umbrotum Aruutus , nisi quod
29쪽
quod Eusebius, ut ait, maximo ei ad mento fuit, quem&passim sequitur. In cribitur cataclogus criptorum ecclesi,sicorum qui merito magni estimatur ab eruditis. I In prima Erasini editione omnes Apostoli haberitur, vitaeque Euangelistaitam seorsim praemittuntur; sed contra fidem mediorum codicum Ac fatetur ipse' in mare. Erasmus Hieronymum non recensuisse hos, quam fri. stores Reliquos vero priore loco ait a Sophronio; posteriore, a Studios quodam fuisse additos. In GR VJ ditionibus omnibus multa deesse, bcet collatio scri '' piorum codicum , qui passim exstant. Inter meliores habetur, qui, Florentiae in conuentu D. Marci adserit turri Longobardicis literis exaratus. Noribergensis quoque ab editis laud partim discrepat videre
est e specimine, quod dedit vir doctissimus, nostrique mantis:imus, Caristoplioriis Arnoldus,sub initium libelli, quem esimonium Flauianum inseripsit. IV. Hujus catalogiGraecam versionem sub nomine SOPHRONII Erasmus cum Epipliani de vitis Prophetarum, Se Hieronymi catalogo , deinde Parisienses inter opera Hieronymi ediderunt. Hunc Sophronium plerique censent eundem esse, cujus Hieronymus postremo capite meminit. Sed Is ossius in not. ad Osgnatium , ait, di consare, translationemisam σόro seni nomen mentiri. nam im Miseris sici non esse innumeris quoque locis Hieronymi mentem ,
Dexprcssisse a uicquid in Geronymo corruptum, eodem modo piabere in Graec, quae sunt, hei quoque Hese L.
30쪽
manuscriptam visam nec ex are M regia Parimensi Ddeoque putare se nec uspiam eam exsarei aut si ea et, sereri ne a recentissimasit manu exarata nam cae recentissimos
radices Latinos multo metiores spe is vero imposor illa fuerit, dissiciis ictu esse. Suspicatur tamen, ramum ani- migratia, vel visenderet, si bifui stet voluntas ua alii, ais vendi, adsoc neque defuturum ingerium, neque eruditionem , eam nobis se possisse Au potius, a nebulone aliquo. fuisse deceptum, qui corruptissimum Hicronymi Malogum nactus, Graece se re itum huic heroi pro antiqua σόγο- ni versione venditarit. Ae eande orsan fuisse manum ,
quaestriorem artem catalogi Feronymiani corruperit. Concludit denique Inquit Erasmus, Sopbronium ad unxisse ' reliquosi os A solos, qui nihil scripserunt. Selmnde hoc resiuit, seipse erit Sophronius ZV. Haec vir sum nitis. Cui facile largior, nec Sophronii illius cui tribuitur, nec valde antiquam es e. Sed ut ab Erasino, aut alio illius aeuo confictam credam, adduci non possum. Nam cum ex eo quaedam iisdem verbis in Lexico Suidae legantur, potius est ut Suida vetustioren credamus. Qua de re diximus in exercitatione ad perlocham Josepti de Iesu Christo cap.Π.3.Xxx. Quod autem Erasmus ait, Sophronium reliquos Apostolos adjunxisse , id conjectura diaetiis scribere potuit. VI. Post Hieronymum,fine saeculi quinti, de scripto ribus ecclesiasticis Hieronymi tempora subsequutis, paucis quibusdam Hieronymo antiquioribus aut aequalibus, sed ab eo praeteritis, egit GENNADIVS presbyter lassilien iis, libro de viris illustrum, etiam a Cassio loro