장음표시 사용
171쪽
saxo Gruteri pag 363. viri perfectissimi , Principales, P Splendidissimus ordo, Mi
populus Puteolanorum Hi vero Primates,
summates, ordinis vertices, senioreS,prii cipales , primarii , αται , πρωτοπολίτα , Scpro curialium amplitudine V. X. XV. vel XX. primi dicebantur. Caesar. lib., 1. de B. C. cap. 3s. Evocavit ad se Massilien- sirum XV primos. Cicero lib. III. de N. D. cap. 3O. L. Alenus cbirograpbum Sex- primorum imitatus est. & in Novella Majoriani ad Basilium Pr. Praet uinque prim rum curiae subscriptio nominatur. V. Jac. Gothosr. Parat. C. I b. de decur. ela Noris.
ad cenot. Pis . differt. I. cap. 3. Non ergo Decemprimi erant AEdiles, neque magia stratus, quemadmodum in toties repurgato Fabri thesauro legitur: Decemprimus, nomen magis tus municipalis idem fere quod
decurio: neque legationis tantum causis creati, ut Manutius & Holmanus credidere, vapulantes idcirco a Q. Graevio ad Ciceron. Pro Roscio cap. 9 neque iidem sorte fuerunt cum Decaprotis, qui patrimonii magis munus gerebant, L 3 F. IO I. I 8. S. 26. D. de de r. licet vulgo confundantur, etiam in Glossis Gr Lat. Decemprimus, Decuriones . sed rei publicam administrabant, advocatione Pro patria fungebantur, faeiebant ludOS, Zd-
172쪽
Is h. CAP. V. DE HIS, QUI AEDILEsscriptiones , exactiones & ejusmodi alia; quibus si recte functi, splendoris & honoris ornamenta capessebant, L I7I. C. Th.is decur. His quoque prae ceteris jus sententiae dicendae fuisse , colligo ex dicta l. 6.& ex Apulejo de mundo; Decuriones et am, quibVS est jus dicendae sententiae, ad
confessam publicum commeabunt. Forte etiam princeps eorum, qui primus sententiam rogabatur, fuit instar principis Senatus Romani, quem a Principibus civitatis, id est Senatoribus , . qui aliquo numero erant, distinguendum esse nuper Cl. Weiselingius monuit lib. I. Obs. cap. 8. Talis ergo inter Alexandrinos principales fuit irimus curiae, qui muneribus uvisersis expletis ad summum permnit gradum, in l' s6. C. de decur. & C. Matrinius Aurelius PRIMUS
PRINCIPALIS apud Fabrett. cap. II. inscript. 23 O. L. Castronius Paetus municipes Lucensis, Cicero lib. XIII. epist. I 3. Granius item princeps colaniae Puteolanae , Valerius Maximus lib. IX. cap. 3. n. 8. &Silva ordinia sui Primas apud Ammian. l. 28.
173쪽
g. V. Superest domo nostra, sive ex Codice Justinianeo addamus & illustremus textum pulcherrimum , qui non obscure AEdiles nostros ex decurionibus lectos esto testatur. Verba Diocletiani & Maximiani in L 2. C. s bervus aut liberi ad decur. Dir. sunt sequentia: Praeses provinciae, si eum, qui AEdilitate fiungitur, servum tuum esse cognoverit, siquidem non ignarum comitionis suae ad AEdilitatem aspirasse perm pexerit, ob Uiolatam bervili macula curiae riguitatem, congruenti poena adsciet. Si Uero, cum opinione publica mater xjus pro libera baberetur, ex decurione procreatus, ad capessendum bonorem errore lupos pro-esit, dominio tuo eam hubjugabit. Mansfelta quidem legis hujus est sententia, non tamen ideo interpretatio ejus negligenda Videtur, si monitum Jurisconsulti ad Praetoris edictum de ventre inspiciendo placebit. Nemo autem non videt, pseudolum illum restibdititium servum, qui ab Oricina domibno Vindicatur, in ordinem decurionum fuisse adlectum, priusquam ad majorem c riae dignitatem, live AEdilitatem, Gectus fuerat. Tum signate fungi dicitur AEd, litate , non A Evilem esse ; sicut aliud est servum esse, aliud in servitute morari, cum is qui revera liber in conditisnem servilem
174쪽
xs CAP. V. DE HIS, QUI AEDILis
deductus, injustam servitutem ministerii
causia servit. v. Quintilian. lib. V. Inst. cap. Io. & Oratorem declamat. 3II. & 3 . Enimvero servivus ille n0ster non jure, sed facto, magistratum gerebat: quia ob
infimam conditionem , velut line capite, sine nomine & persona, rebuS, quadrupedibus ac mortalitati annumeratus , ab omni munere civili & justo magistratu excludebatur. Neque cum aliis existima dum est, ejusmodi servum, communi Opinione pro libero habitum, tacito populi judicio manumitti: quodnam enim ibi j
dicium, consensus aut voluntas ubi error
deprehendituri Apte etiam respondit Modestinus albi descriptione minime decurionem factum, qui secundum legem decurio creatus non iit, in L IO. D. de decur. neque servus, qui liber credebatur, si j dex aut tutor datus sit, ideo fit liber, I. 22. D. tes. ivt. L II. C. de liber. cau fet singulari liberalitati suae vindicant Imperatores , quod sustineretur testamentum ejus, cui, inter alios testes idoneos, semVus per errorem adhibitus fuerat, I p. Inst. de testam. minime tandem communis populi error formam juris publici mutare potest, L 39 D. de LL. l. 6. s. I. D. de . Praef. Herald Obf. cap. 29. Perrenon. lib. I. Anim. cap. I S. LOpeZ. AnimadV LRP. S. de
175쪽
s. & Jae. Gothosted. diatr. de elect. m . inhab. Plane Imperatores hoc loco restri bunt, servulum illum honori petam, siquidem opinione libertatis ad curiam adspiraverit , impunitum pristino dominio esse subjugandum; sin vero dissimulato statu ad decurionatum obrepserit , &militatis honorem contra leges obierit, ob violatam servili macula orὼnis & magistratus dignitatem , gravi poena plectendum esse Diucat forte aliquis, quae ista decurionatus
fuerit dignitas , quam multi extorreS, tamquam sc0Pulum defugerunt, & ad quam alii praemiis fuerunt alliciendi, alii per i gum minas cogendi Z Quis ille honor, qui Christianis poenae loco ab impiis principibbus impositus , & cujus humilitas viris
principibus objectus fuit Z cum utique criminosos & exosos non dignitas debeat, sed poena comitari. Vid. l. 66. est l. Iaa. C . de decur. l. I. I I b. de cur1 pubi. t. peu. C. de cohori. Sueton. lib. IV. cap. 23. Cassiod. Trip. hist. lib. I. cap. 9. Niceph.
lib. X cap. I 3 & lib. XVI, cap. l. aliosque a Rad. Fornerio lib. I. rer. quot. C. 28. lam
datos. Verum heus bonet sactum id tum pro- Pter nexum curialem, & exactorum injurbam, tum propter obsequia abjecta & onera, quibus decuriones premebantur, La I. g-3. u. ad minis. -α Major. l. tum Pro Pter
176쪽
iso CAP. V. DE NIs, QUI AEDILEspter alia,qus falsos honorum vultus induebant. vid. Philip p. Berterius Pithan. 1atr. Ι
cap. IO. Curiae namque iis serviendum erat, periculo suarum lacultatum l. so. 6O. 66. C. de de r. non poterant repudiare vel alienare paternam hereditatem, Ie l. de nat. lib. neque militiae adscribi, I. II. C. de decur. non res suas sine decreto Vendere, nec aliud vit' genus eligere; in civitate, non in rure iis degendum, L vn. C. st curia. Tel. . . quinimo tot aliis oneribus erant obnoxii, ud Synesius epist. 93. eos potius se VOS, quam HerVOS, magisque Oneratos, quam honoratos vocarit; & Libanius que-xatur , quibusdam in oppidis vix suo tempore unum superfuisse, qui munera solus
sustineret, in oratione-αυτον κα-
Hac ratione Theodosius& Valet tinianus legitimationem per oblationem curiae introduxere, si pater filios suos naturales, vel ipsi liberi se curiae offerrent l. 3. C. de nat. lib. Exemplum dabit sequens I. l. in Philocato, a patre oblato Curiae Bostrae civitatis, uti Cujacius legendum esse monuit, non nUD . Bostra autem vel Arabiae Petraeae Metropolis, Vel altera
ejusdem nominis, Philippi Imp. patria, intelligi potest, de quibus, praeter Celi rium, Spanhem. de Praest. & usu num. dissert. XIII. pag. 6I2. est adeundus. Aliud
177쪽
exemelum fortassis ex inseriptione Gruteri desumi posset pag. 4.3 - Ω- in qua C. Mamercus Ianuarius, P. Paccii Ianuarii
FILIUS NATURALIS Q, ΑΕD. PRAET.
IIVIR. Q. fuisse dicitur, nisi constaret talios naturales, etsi non legitimatos, immo spurios in ordinem receptos fuisse l. 3. F. z. l. 6. D. de decur. Naturales vero Curiae oblati statim fiebant decuriones, &jura sitorum heredum habebant, etsi legitimae no dum essent aetatis, neque ad remp. administrandam idonei: nam licet olim aetas viginti quinque annorum legitima fuerit t. 6: g. I. l. II. D. de decur. tamen infantes etiam adscriptos legimus, in L 2I. g. 6. D. ad munis. Sol. I. C. de man. est bov. & j venes sedecim vel octodecim annorum , l. q. C. I b. de '. misit. an. l. 7. C. I b. de d cur. Coque Pertinent decuriones P ETEXTATI, ultimum locum in aenea tabula Canusina tenentes, apud Fabrett. cap. IX. Inscr. n. 9. juniores scilicet, qui discendi causa in curiam veniebant, sententiam vero non rogabantur; uti Abbas Damade-nus, in explicatione dictae tab. caP. 3
ostendit : idque contra Merillii iniquam censuram, Theophilo impactam, notanduri est, lib. VIII. Obs cap. 26. At vero, pro his tantis muneribus et vinculis, multi etialia praerogativis Ornati sunt, quaS CON
178쪽
iss CAP. V. DE HIS, QUI AEDILEslegit Bristarius lib. IV. sel. antiq. c. I 3. Priamum locum has inter dedit, quod nec ipsi, nec parenteS, aut liberi eorum quaestioni subjiciuntur: id vero Valesius ad Amnaian. lib.
XXVIII. cap. I. et BaluZius ad Lactant. demore. Pers. c. a I. item Fomerius pater lib. a. seleel. cap. 2O. et filius lib. 3. Rer. quot.
cap. 8. pluribus firmarunt. Addit mandatis Principum caveri, ne Praesides eos in insulam deportarent: licet enim jalibi Praeses in exilium egi sis dicatur l. 'D. ad L. Corn. de sic. l. 6. F. f. D. l. 2. C. de poenis id tamen ad humiliores pertinet, uti To-annett. Cap. 2x. restita rectiuS, quam M rillius lib. I. Variant. c. 2. ConciliaVit. U. I. 2. S. I l. 27. g. I. D. de poemjuncto Noodtio lib. 2. Obs. cap. 26 Fuit ergo honos quidam splendidus dignitasque
umbratilis in Senatu municipali; quae ab aliis pretio emta, aliis in praemium data, aliis in poenam ademta, multiS etiam Petentibus denegata fuit, L 6 I ult. v. l. 28. L. 7. C Io de decur. I. I 3. I. I. M. deI. Com. de fas l. de vacat. I. I. S. I. ad L DL amb. Hinc et Seviri, Quinquennales & Decuriones gratuiti , apud Gruter. pag. 673 - n 3- φ. & 09- α I. Praeclare Tullius pro Caelio cap.
II. Nemini unquam praesenti Puteolani majores bonorta batacon, fusim a
179쪽
flenti M. Coelio, quem te absentem in amplissimum ordinem cooptarunt ea non petenti detulerunt, quae multis petentibus denegarunt. Ordinem Vocat amplissmum, eodem cognomine, quo Senatus Romanus dicebatur, L 2. F. I. L 3O. D. ad dat. me lo. l. 9. 29. de Scto Macessi Pari modo in lapide Gruter. 7. pag. 62Ι. ORDO. ΜVNICIP. AMPL. LICITANORUM. Alibi vero ' pag. 4 81. SPLENDIDISSIMO. ORDINE. ARIMIN. nam ut Florus municipia Italiae hplendidissima
vocavit lib. III. cap. 2I. & Tyriorum
colonia splendidissima ab Ulpiano in L 1.
Chalcedon. act. 9. dicitur, ita Scordo splendia disimus Carthaginiensium est apud Apul jum: quippe lectus ex nobilibus, tribunis, patriciisque Romanis, jure ac dignatione Urbis Patribus quodammodo exaequatis i quapropter etiam ordo municipalis quibus-l dam in saxis sAΝcΤISSIMUS audit, pariterii ac Cicero Senatum Romanum sanctissimumi ordinem appellavit pro Dejot. cap. 3. Ru i sus sicut Senatoria dignitas in Urbe e ple- beja faece eximebat, ita plebejus adeptot decurionatu humilem fortunam eXuebat, i suamque nobilitatem paterno, non materno sanguine tuebatur, L 36. C. - L Ι37-l c. I b. de decur. Idque est, quod Prudentius
180쪽
iω CAP. V. DE HIS, QUI AEDILEstius in Roman. Antioch. cecinit Vc 123. - - absit , ut me nobilem Sanguisparentum praestet, aut lex Curiae. Illud verissimum est, tam longe ab infami servorum conditione eum fui e discretum, ut nec liberi homines relegati in totum &reversi, nee naricularii i nec qui praeconium facerent, aut tabulariam administrarent, ad decurionatum adrepere possent liberti etiam lege Visellia arcerentur, nisu jure annulorum aureorum a principe sustentarentur, Cicero lib. VI am. . I 9 l. 3. I. 9. v. de decur. l. ult. de servis res l. 9. C. de Sign. L vn. C. ad i. ViselL Alii sorte plures legibus municipalibus de decurionibus creandis, excludebantur: scribit enim Tullius II. Verr. cap. 69. Cla dius , adbibitis omnibus Marcellis , qui tum erant, de eorum sententia leges Halestinis dedit: in quibus multa sanxit de aetate hominum, ne qui minor triginta annis natu,
de quaeso, quem qui fecisset ne legeretur,
de censu, de ceteris rebus. Huc etiam Pompeja lex pertinet, post bellum Mithri dati cum Bithynis data, quae Velabat, nequis minor triginta annorum in curia esset, v. Plin. lib. X. epist. 83. item aliae, quarum supra mentio facta, ubi de lege municipali agebamuS, caP. I. g. 6. VI. Ne quia vero putet, audacia se