Vincentii Monti poematis in obitu Ugonis Basville latina interpretatio

2쪽

IN OBITU

LATINA INTERPRETATIO

5쪽

JOANNI BAPTISTAE HISTOHIO

GRATULATUS

Catholidi poetae armina hae latinis modis intor prolata aecipe tuo nomine i scripta Joannes carissime, in tanta omnium laetitia, benevolentiae meae testimonium. Doleo totius pilematis into pretationem cujus sppei me hic exhibeo mo non potuissa tibi dedieare; verum no voliinta defuit sed tempus post solemnia haec, me prorsus insciente properata. Vale.

7쪽

V. B.

Jam Dacti vires Erebi, et regnator Abyssi Terris eos stringens ungues, rastratus abibat Impastus veluti leo frendens, ore ciebat Blasphemo umen, quassato vertie jactans, Queis caput intorquet linguis stridentibus hydras. Tunc alas pandit trepidas xetissus Ugonis Spiritus, et vitae migravit regna secundae, Membra suo linquens dudum pertus eruore. Et quibus exierat mortalia vincula retro Aspexit, manet usquo recens bellumque metusque. Excipit sis dulei risu et solatur amice uti eius aethereus, vicit qui proelia Ditis. Salve, anima o felix, salveto, ait, una sororum,

8쪽

Omnia queis caeli pietas ommissa remittit. Parce metu, non unda manet te nigra paludis Tartareae, sati qua spe molioris ad ompta At qui mortalis labes rimatur et omnes Dignoscit mauulas, rigidus vel jure plusve,

Optati prohibε fix t limine Olympi

Done tautorum scelerum et Gallia pinna S. Interea clades et quaeque miserrima cernens Lugensque in terris, horum pars magna, piabis

Supplietumque tibi patriam spectare nefandam, Sidera quae putri oeno scutar videtur; Ut quae se retam Divini Numinis iram Laetificat positis expletis finibus, alta

Ultio jam matura adstet, celoque minetur. Sic ait atque iate demisso lum iust adorauR, Mens Deus, uae, inquit, nimium tua mitis et aequa. Dein quas consortes hab it, dum vita maneret, Corporis exuvias, et quas pia pereulit ira, Extremum aspiciens placide requioscito dixit. O mihi dilecta comites soci a laborum, Dum tuba celestis resonet cie atque opulcro. Vobis terra levis, sint aurae imbresque aventes Interea, jaciat neve aspera verba viator. Post funus non ira manet, vosque iospita tellus Exoipit antiqua recti notissima fama Tantum offata gemens tristis vestigia forsit Umbra, ducem sectans a plurima corde volutans Ceu puer ereptus nugis a matre, trahentem

9쪽

Invitus sequitur, cupida et retro lumina torqvst. Rorida nigranti volo nox texerat orbem, Tergaque romuleis dedolant a moenibus ambo Eoco autEm summa et ei coelestis in coda Visus adessa ales septem a minitantibus inter Septenas rutilare laces, quos viderat olim uenti in excessu candenti ex agmino Ioannes Lumina stant flamma, et ventis ludibria crines Mor mlean morbos ustentis et arma cometae: Dextraque sanguitio ferali iusto nitentem Perstringit gladium, quo fracta horreatior umbra Laeva quo ab insidiis scuto, quod sustinet ingens Late tecta tegit Vaticanae ardua molis. Ceu sole alituum pennis regina lucri Ignaros alis natos se redere caelo: Exercent requiem tuti sub matribus ipsi Dum terrent alios resonantes, thora nimbi. Umbrae ante invictum Petri qui signa tuebur Decursu placido secaerunt aera pennis Ilino dicto itius, sardoas ingemit aequor Quo surtes inter vectae advenere volatu. Atque ei horrendum incerta sub luce Dianae

Antennas ais lacerata quo arbasa uernunt Quae Notus alludit vel Oppora caesa virorum,

Signavo tracta muri passim gemitusque, querelasque Heu cunet irati discerpunt irrita venti. Interea tomero minitata e sidera et undas G stili ea libertas infrendet littora circum.

10쪽

Turbantemquo genas vesani poenitet ausus, Aemula ulmine postquam imminet lias in Britanni Haud passura moras, et somno Celtibad alto Excussus, ferrum educens festina et ipso Quas roga Italia ac dignas Germania poenas Dum praedam Oxpectans Thyrrenum murmurat aequor, Et dole ex pestes Gallorum sanguine fluctus. Frustraqua irata litus diverberat unda Ηino Niem luctum non ultum hinc mos uia cernens Unoliae sumum volventis et hactenus arma. Τum probrum tale indignum tristesque ruinas

Gallieus aspi iens pudibundus spiritus, implet Imbro genas, agitoque premit vestigia gressu Masgiliae dono diris allabitur oris. Atqua et heu majus saevi caecique furoris objicitur monstrum, postquam non horruit amens Ipsi libortas indicero bella Tonanti.

Namque duoem divo visu miserabile onustam Pondere conspiciunt, media illudente ea torva; Et vir vulneribus transfossus pectora ceu tum Aut trabem sanctam laudebat sanguine terram. Tum vero aetherea, peregrinae territa fletus Largior ora rigat comisque en umbra propinquans. cui tanta genas inquit vestigia luctus De turpant, anima o mitis, quae devenis istam oram, quae poenas has pro virtute reposcit, Siste gradum atque histo accipias mihi in artubus illis Exanimis queis auguis abest, atque indicat artus