[Opera] Ex recensione Gulielmi Dindorfii

5쪽

DEMOSTHENES

MDCCCXLVI.

7쪽

PRAEFATIO.

DEMOSTHENIS orationum diversas antiquitUS C-Censiones Xstitisse grammaticorum quorundam Compertum habemus testimoniis, quae tamen et paueiora et obscuriora sunt quam ut indagari possit quae recen Sionum illarum vel ad prima oratoris exemplaria Atheniensi ratio vel ipsarum origo et auctoritas fuerit. Ac primo quidem Harpocratio 'Aττικιαν quaedam memorateXemplaria, nomine, ut recte conjeCisse videtur Hem Sterhusius in nec t. ol. I. p. 244, ab Attico eo ducto cujus in scribendis codicibus accuratissimam diligentiam praedicat Lia Cianus vol. 3. P. OO Ct I9.: UCui Eschinis quoque orationum exempla Confectisse ex Harpo ratione novimus, qui hae duobus locis memorat, S. V. 'Αργα et Θυστιον Demosthenica vero tribus locis,

quorum primus est S. V. 'Aνελουσα e oratione Contra Androtionem P. 599, 23. Ubi εν τοi 'Aττικιανοῖ διττνην γραφην CX Stare annotat, alteram, quae hodie quoque vulgata St. νελουσα γαρ λ βουλκῖ τον νομον τουτον χειροτονησεν υτνην Vel αυτ γνὶ, alteram ex Critici alicujus, ut opinor, ConjeCtura Profectam, quam verisimile est in margine των 'Aττικιανων ni notatam fili SSO, νελουσα γαρ

qua nostrorum nonnuli librorum eatenus consentiunt quod dativum praebent υτ i in Ceteris nihil a priore illa scriptura discrepantes. Secundu locu QS s. v. 'Ex- πολεμωσαι, quod e Demosthenis Philippicis id est orationibus Olynthiaca prima P. O. 29. et tertia P. O 29.)affert his verbis. 'E πολεμωσa Qq αοσθενη Φιλι rixοις

8쪽

ως καὶ παρα ' Ξενοφωντι εν in1 5, 4, 2 O. 'E.λληνικων. SCri Pturae per i Cujus nullum in codicibus vestigium exstare adhue videbatur, testem nun ego utroque loeo produxi vetustissimum codicem Parisinum ., in quo illud ipsum εκπολεμῆσαι a prima manu scriptum fuit, sed a correctore utrobique in εκπολεμωcrat mutatum Ost. Tertius denique locus ex oratione sumptu est Contra Timocratem habita P. O3, 5. Ubi MN,ἡμιατα at κραρικα in libro suo scriptum legit Harpo ratio S. V. Ναυκραρικα, exscriptus a Photio LeX. P. 287, 2Ι. Sed Cram, quam codices nostri omnes tuentur, leCtionem χρήματα Ναυ

dunt ad se aliorum quorundam locorum quos Citavit Harpocratio lectiones, quas vel omnes vel plerasque in iisdem exstitisse Attici apographis credibile est, quibus ad emendanda nostrorum odi Cum vitia usi sumus. Eorum inde hi est. p. 84 23. Βουχ a libri Boi χετα Harpocratio.

9쪽

tionem memorat a vulgaribus discrepantem exemplari-bUS quorum Prior est in annotatione ad orationem

Midianam p. 558, 17. ubi quum duplex in libris nostris

inveniatur lectio, altera, qua Helladius Sus est apud Photium Biblioth. p. 33, 34. ε es στραβης δε ὀχουμενος αργυρῶς τῆς DEυβοίας, altera, quam Herodianus seeutus

που j Ευβοιας, quod in exemplari suo legit scholiasta codicis avarici, qui παρα ενάνδρω ἀργυρῶς Scriptum esse annotavit, Menandrum haud dubie dicens rhetorem, Cuju observatione quaedam ab scholiast illo alibi ad P 34I et 75, 25. Sunt assatae et ab Ulpiano ad P. 34, 28. xlterum idque disertum de antiqua editione testimonium Ulpiani est in annotatione ad p. 562,

7. ubi ad scripturam vulgatam Ῥαν σθijτα annotavit Γεραρο μονον η ἀρχαι εχει, quod is Sum a Pri In manu habuit codex Parisinus , in quo Corre CtO literani ν et Vo Cabulum εσθιῆτα adscripsit, quae lectio grammatici

cujuspiam ingenio debetur, cui quae interpolandi Caussa fuerit in annotatione dixi. Tertius denique diversarum recensionum testis est Hermogenes, qui in libro περ ιδεων Vol. 3. P. O8. d. Wal Z. propositis ἀφελείας exemplis quibusdam ita Per

10쪽

vi PRAEFATIO

σφοδρον εἶναι δοκει. Quod si veteres isti critici verborum illorum, quorum in neutra oratione ullum in codicibus nostris relictum est vestigium ejiciendorum rationes non habuerunt quam qua Hermogene memoravit graviores, notanda Corum temeritas est, suspicarique licet alia quoque in verbis oratoris delendo addendo mutando ad veterum Criticorum arbitrium esse dimota, quorum nulla

nos hodie tangit suspicio. Sed missis his quae in sola conjectura posita sunt ad

Codices me Converto SuperStite S, quorum pSorum UO-que tanta Si in verborum et scriptura et collocatione

inter ipsos discrepantia, ut tres facile distingui possint

Codicum ClaSSes, quarum prima quum plurima sibi propria habeat, in reliqui plerumque Cum CC unda, non raro tamen etiam iam tertia Consentit. Ac primae quidem classis unus superest Parisinu S; secundae princeps est Marcianus Venetus F. ejusque se simillimi ei codicis apographum in Bibliotheen regia Monacensi asservatum H .h tertiae nullus dum innotuit aut antiquior aut melior quam alius ejusdem bibliothecae, olim Augustanus A. in de quibus deinCeps nobis erit dicendum. Est igitur . Parisiensis bibliothecae regiae 2934. olim I 25. et a I 37.), quem eximia diligentia collatum riderici Duebner amicitiae debeo . Codex scriptus est in

membranis SeCulo deCimo, forma maXima folii 533., paginis bipertitis, versibus tricenis aut binis et tricenis. Fuit olim monasterii montis Atho, ut X annotatione

Primus hunc Codicem uno at excussit Immanuel ekkerus lecteroque doces inspexit augerus, tionesque editiones Oxoniensi quum orationes Philippica Pari a I 823. propoSuit. si is edere a. I9O Postea totum