De M. Valerii Messallae aetate [microform]

1쪽

a partis the Foundations os ester Civiligation Preservatio Projeci'

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

States Cod concem themining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement futtiliment of the order ould involve violationis the copyright law.

3쪽

DE M. VALERllMESSALLE ....

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORMIARGET

Original Materiai as Rimex Existing Bibliographic RecordMaster Negative

... . o quin os Pamphleta

ώ378 211

5쪽

Contimeter

6쪽

R TETTIN.

7쪽

De M. Valerii Messallae aetate.

Ovidius poeta sicut ad litterarii in studia extremo Augusti principatu Romae exercitata ita ad vita ipsoru ni hominum litteratorum cognoscendas plurimum valet pistulis in exsilio conscriptiS. Atque virorum eorum vitas, ad quos Oeta opiStulas aliqua misit, quatenus quis expiscari adhuc potuerit, raoborum, honi insem seximiae doctrina intentissimaeque curae ac diligentiae, reliquis auctoribus ot monumentis circumspectis praestitisse puto ). Illorum autem omnium Fabio Maximo xcepto nemo animum meum magis tenebat quam Messalinus et Cotta Maximus, filii Messallae Corvini. Do quibus quae exposuit Graeberus, cum PrSequerer, etiam in vitam atris mihi inquirendum orat. Cuius viri nobilissimi de uetate nuper gregie disputavit Nipperdolus ). Sed cum postea O Gruppius y auctoritate votorum Scriptorum Specie et secum et contra ipperdelum consentientium, qua illo consecutus erat, doturbasso ibi visus Sit, nobis Proposuimus hoc loco via a Nippordei munita rem retractare et, Si fieri Ossit, augere.

Messalla de anno et natali 0 satali alius aliam protulit sententiam. Vitam ius nimpertinere voluit caligorus' et C. r. ΙIormannus ab . 67 a Chr. ad a. 5 . Chr. Wiosiusq)ab a. 74 a Chr. ad a. 24. Chr. IIoiar. Meyerus' ab a. 9 aes Clir ad modi uni Augusti principatum Nipperduius' abis. 64 a Chr. ad a. 9 p. Chr. O GruppiuS' ab . 59 a Chr. ad λl34. Chri Arnoldus Schae rus '' o Graeberii sy' abis. 65 a Chr. ad a. 8 p. Chr. δ)

' Quuest Annaeuuae. Sediui 873 p. 33-35. In notis ad Eusebium p. 80 coniciens , Ilieronyinu in properantem et aliud agentem tempus obitus

Pollionis et Messallae Ominutasse . ' De scripti ili., quorum tempora Hier ad Euseb chron adnotavit.

' Burghesium Giornale Arcadico XVIJ, quom ipperd saepius laudat, inspicere mihi non licuit. Neque ubique respexi Georg. Wartenbergium Quaest. Ovid. Berol. 884, qui p. 4-l de causa nostra sagaciter disputat, quia hae iam scripta erant, eum liber ille in manus venit Libenter autem lateor me saepe eum eo Ongruere de eompluribus autem locis, in quibus discrepo et quos interea immutavi, res mihi cum eo erit.

8쪽

Quorum virorum doctorum omnium Senicillias ut tentemus, fieri vix posse vides id potius agendum orit, ut auctores, qui huc Spectant, audiamus t examinemus. Auctoros autem nobis consulendi Sunt omnino quattuor Hieronymus, acitus, Frontinus Ovidius. Atquo Hieronymus ad a. Abr. 1958, qui annus ostra a Chr. adnotat: Messala Corvinus orator nascitur ut Titu Livius Patavinus scribtor historicus . Idem ad a. Abr. 2029 qui annus ost 134. Chr. AMOSSala CorVinu Orator anto biennium quam moreretur ita memoriam ac senSum amisit, ut Vix Pauca Verba coniungeret, o ad extremum ulcero sibi circa Sacram Spinam nat inedia o consocii anno aetatis LXXII ε).

Alio tostis acitus in dial de r. c. 17 haec habet: nam Corvinus in medium usquo Augusti principatum, Asinius aeno ad extremum duravit. Τortius Frontinus de aquae duci. c. 99 narrat ossalla Tuberone o Fabio Maximo ess. a. 11 a Chr. curatori aquaruna facto successisse Capitonem Planco et Silio s. a. 13

Hi liaulisper, untequam ad quartuna accedamus, subsistendum St. Hieronymum quidem x Suetonio, auctor perquata gravi ac fido, hausisso quis nosciat Attamen cum sontis sui verba non resserit, Sed ad usum Suum submutaverit o inverterit, saeps erravit. Τacitum autem nostro loco deΡravatum Ss luco clarius St. an cuni imperium Augusti ab a 43 a.

Chr. usque ad a. 44. Chr. deducat q), Messallae, si circa modium ius principatum elatus esset, mors ad a. 4 a Chr. nobis adliganda erat. Quod quominus statuamus, et aliis locis impedimur et Front l. e. o Suot vii Aug. c. I 8, ubi a 2 a Chr. ' Messalla consensu sonatus populiquo Romani Augustiani patrem atriae appellat Quaro aciti locus abiciendus est. Rostat Frontinus, homo. luippe qui actis ublicis usus sit, fido dignissimus. Quanto rom Gruppius reliquis tostibus postpositis huic osso cropendulia censuit. Quod ot ego non negaverim. Sed Frontinua luid ait Mossaliam illo anno mortuum Minimo illi successo rem esse conStitutuna. n ἰruppius o rovoeabit ad IIioronymum atquo argum ontabitur hunc cortis orbis affirmaro anno illo 3 Messalla in Aso defunctuni cui testimonio cum accodat locus illo Frontinianus, ex uno teste fieri duo rem igitur osso firmn atque certam. Cui opinioni, quamquam non pauca dubitationum movero infra videbimus, avorem, ni quartus auctor obluctaretur Ovidius N). Sed is de Messalli ex Pont. I, 7, qua epistula Messalino filio data ost hos facit versus 2 30:

cui nos o lacrimaΗ, supremum in funero munus, et lodimus medio Scripta canenda Oro.

Confiteturno his verbis opta o lanis Messalla ipsum adsuisso opponi potest carmen illud, quod poeta spectat Tomis Romam esse missum ubi u populo caneretur Sed morito Nippor- deius repugnat dicens orbiri in funerae uotam dilucido ostendere se adfuisse. uuam causam

' usotii hron. an lib. d. Alis Schoeii p. 137. 3 Ibid. p. 47. Si onuio edd. Solus F. exhibet LXXVII, liber haud spernendus luidem, qui tamen auctoritatem naprimis l. Λ et B infringere nequent. ' L. e. sistatue sex et quinquagilita annos, quibus O divus Augustus rem publicam rexit. ' omnise Non. Ane. d. ali. p. 154: Pater patriae appellatus est Augustu a. u. e. 752 eonsul III eum M. Plautio Silvano die Febr. 5 . . . . Ab senatu populoque Romano hune honorem ei habitum osse acribunt .... Suetonius Aug. 58ὶ e. q. s.

otiam ruppius comprobavit, sed eo confugit, ut versus illo contenderet interpolato osse ab homino quodam, tui carmen a se in honorem Messallae consectum sub Ovidii nomino circumferri maluerit. Concedam versus illos posse eici neque sententiarum connexum dirimi tamen in castra ruppi non transierim. Si enim . 134. Chr. Messallam obiisse statuamus, nam tuo Hieronymus scribit dum LXXII annos degisse, cur salsum sit, non perspicio, annus eius natalis S R. 59 a. Chr. n. cf. ter.). Contra hanc sententiam autem pugnant multa Primum enim ex Cicerono Φηὶ discimus Messallam a. 45 moro illorum temporum so contulisse Athonas, ubi litteri operam daret. Putabimusno eum puerum quattordecim annorum tunc fuisse Nonno probabilius est eum aetato eadem suiSSe, qua Horatius vel Ciceronis filius erant, qui iisdem temporibus ibi versabantur qui quo erant nati alter a. 65 alter a. 4. Porro Quintilianus eum in causa Aufidiana partem ali tuam habuisse nos docet ciua causa, cui Sor. Sulpicius interfuerit, qui homo a. 43 morte abreptus est, ante hunc annum acta ost habuisset igitur Messalla annos sedecim. Sed haec fortasse levia videntur maioris autem pondoris ost, quod a. 43 Cicero scribit ad Brut. I, 15 Τ'). Verba ipsa apponam: Messalam habes . . . . Cave enim XiStimeS, Brute, . . . . Probitate, ConStantia, cura Studio rei publica quid tuam illi osso similo ut eloquentia, qua mirabilitor excellit, vix in eo locum ad laudandum habero videatur. Quamquam in hac ipsa sapientia plus apparet ita gravi iudicio multaque arto se exercuit in veri Ssim genero dicendi. anta autem industria est tantumquo evigilat in studio, ut non maxima ingenio,

quod in eo summum St, gratia habenda videatur . . . . raesertim ad Brutum, cui et virtus illius non minus tuam mihi nota est, o haec ipsa studia, quae laudo, notiora . O illum hominem mirabilem o virtutibus plano divinis pracditum, qui puer sedecim annorum Omnes cives non Solum loquentia sed etiam rerum publicarum cognitione superaverit In castris autem Philippicis tanta ius erat auctoritali, ut Si non rimas, tamen Secundas ageret δ' . Nam praeter tuam quod gravissimi ducum consiliis interorat et ipso saepius consilii auctor exstitit h), Cassius, dux spectati ingenii, in eo summam fiduciam posuit; nam cum in eo SSet, ut armiΗ decertaretur, , τῶν TarstiGων τε μGχιιι irectio εχοντα Μεσσίλαν κέλευσεν επὶ Του δεξιοι κατω niγναι Cassi autem et Bruto mortui exercitus summam imperii ci obtulit. Quae onmia quantopere ab omni probabilitati specio abhorreant, si Messalla tum annos optendecim natus erat, neminem fugiet. Accedit autem aliud. Erant enim Messalla duo filii Messalinus et Cotta '), quos Supra iam commemoravimus. De quorum virorum aetato legantissime disputavit Graoboru l. c.

Ovidius enim Cottam adlocutus do patro dicit ex Pont. II, 3 79-80:

nec, quo Sit primum nobi a tempore cultus contendo, fratrem OSSe resurre tuum. in Ad Att. XII, 32.

' Non ignoro omnes illas epistulas ab honii uibna sanequam doetis, umptio, rellio, Niebutiri subditiva esse reditas. Tamen eum Nipperdeius Et eustelius eas geliuinas eas merit docuisse mihi videantur, non dubito illis undamenti instar uti. Vell. II. II: -Messalia fulgentissimus iuvenis proximus in illis castris Bruti Cassique auctoritati .

R Ibid. 40. M Hie ab avunculo in Cottarum familiam adoptatus est. v. ex Pont. III, 2, 107 8.

9쪽

Itaque si ob annos aetatis esSalinus, quando riuriam Oeta cum fratre suisSet, non cogno vorat, eum Ovidio aliquanto minorem suisse apparet. Constat autem Messallam os cladem Philippicam n onium secutum in Aegyptum huius viri rebus savisse, donec furorom ius in Cleopatram libidinosunt aversatus et dotestatus ad partes Octaviani transierit ). Atquo cum Mosephus eum a. 40 Roma suisse tradat, ortasso hoc ipso anno ad Augustum dosocii. Jam

Grauberus recto monet et anto hoc tempus indu ab anno 44 erpetuis tumultibus agitato .Qvix lacultatem ess datam uxoris ducendae inde apparer Messalinum non natum ess auto a. s. Sed eum non ita multo post hoc tempus esse creatum e Tibullo elucet, qui eum inter XV viros sacris iaciundis adlectum praedicat 3. Cuni autem Tibulliis a. 19 obierit nequo Messalinus ad honoren illum ante sumptam togam virilom Scendero Otuerit '), Otiamsi poeta carmen illud inter extrema condiderit Messalinus non Osi a. 34 natus St. Certius autem quani hi causis tempus significatur quod Messalinus a. 3 a Chr. consul fuit. Itaque si Augusti leges annales anni 727 27 observatas esso in hoc utamus, ante annunt 7 19 35 atquc Si recte habet, luod supra demonstravinius post annum 15 39 naturii hunc esse Atatuendum videtur. Graeberi sunt Orba. Sed ortasse longius progredi licet. omnisonus ' onim illis temporibus homine nobiles nisi triginta luattuor anno natos sero non consules osSo factos affirmat. Cui mori si Messalinus tuoquo subiciebatur, post antium 37 non natus est. Iam vor vix credendunt St Mossuthini et uxorem duxisso ut filium genuisse natum viginti annos et

Quid Messalia ipsu consul laetus os a. l. Quid autem Omni probabilitato magis

caret quam AuguStum, tui auli post iuemquam anto annum aetatis tricesimum alterum exactuni consulatu ni gerere ego voluit, tune honoreui in Messaliam contulisse, uni vix annos

duodetriginta complo vorij thyDeni tu non Oniittendum est, quod Suet Tib. 70 rrat: In ratione latina secutus ost sc TiberiuS Corvin uni Messallam, quem senem adulescens observaverat . Vides uotonium hoc Vix dicere potuisse, si iberius, si a. 42 natus est, septendecim anni Messalla minor uerit. Quae cum ita Sint quod ipperdolus posuit Measallani ante a b R. Clir natum esse, constar intellegitur. Sequitur, ut eum uni a. 134. Chr. 8So mortuunt Ostendamus. Ad quam disceptationem Solvendam omnia coli fert Ovidius Oeta. Ilunc xaminans teste Nipperdolo iam Burghesius contendit Mossaliam Molanctum, ante luam illo uxulatum cierit. Itquo unum iocine

δ' Quae aetas iuvenibus mutuis illuc ituteiitibiis lugu praescripta suerit, nescitur et Graeber. l. e. V De tur civ. min. I p. 553. M Ne mihi obieceris apud Romanos persaepe adulescentulos iam matrimonio operam dedisse. Probe enim id scio ex Ov. Trist. IV, 10. Sed es Friud laend. qui iii libro de hist mor Rom. I, 448 scribit: Im Senatorensiande ag sue die junge Maenno die Beliteidung des erate Amtes de Quaestur di man in de Rogelim ueniundκWangimie Jahr rhieli , os eine orbe lingun de Eheschliessun geWesen sein. Nisi sorte putandum est Caesarem amicitia impulsum esse, ut Di beneficium illud nominatim tribueret. es. Vell. l. e. ne aut Caesari quicquam ex victoriis suis sui laetius quatia servare Corvinum, aut maius exemplum hominis grati ae pii quam Corvinus in Caesarem suit .

loeum, qui aliquo numero est, supra iam attulimus. Sed Versus cum Gruppio suspicionem movissent, premere nolebamus' ). Itaque alii locis circumspectatis sententiam nostram firmabimus. Ac primum quidem Messallam inter vivos non iam fuisse illo tempore, quo Ovidius opistulis . Pont. Ι-III componendis occupatus fuerit, statim apparebit Epistula enim II, 2 poeta eundem MeSSalinunt adlocutus habet v. 97 98: hoc pater illo tuus primo mihi cultus ab aevo, si quid habet sensus umbra diSerta, petit. Hic igitur Ovidius Messaliam apud inferos versari apertis verbis satetur. Re locus in e car-nnii est, quod supra protulimus. Ibi Oeta enim a Messalino petit, ne se deserat, cumque addat causam, cur ille se adiuvare debeat, facit v. 27: nec tuus est genitor nos infitiatus amicos. Si Messalia tum vitam egisset, ilii poeta potuit scribero patrem se non osse infitiatum ΤNonno dicero debebat patrem se non infitiari ΘΕ quo Messaliae, si ollagias illas aut annum i a poeta esse missas demonstrari possit, Oram satalem non illo anno, Sed antea accidisse sequitur. Quando igitur epistulas illa scriptas putabimus De qua ro Ovidius ipso nos facit certiores. Nam cum liber ΙV. absolutis demum libri I-III. conscribi coeptus sit, nonnulla autem huius libri cs opp. 1 et 3 elegia exeuntem annum 1 prae se sorant, libri illi ante peractum annum 1 oditi iunt. Iam sorsitan quispiam dixerit hanc causam magis contra me quam pro me sacere; nam siclum osso osse, ut elegiae illae Mossalino datae sub finem a. 13 scriberentur, cum Messalia iiiiii eiusdem anni mortuus osset interea poetam litteris ex urbe missis de re a cognovi SSe. Sed certum mecum stat argumentum. Poeta enim I, 2 Messalinum orbis tam submissis adloquitur atque, quod ad eum epistulam dare audeat, ita potit veniam, ut tacito hanc illi ante-i odero tibi persuadeas. Addo quod in nostra nondum ab amico, ut se apud principem intertionat, etere conatur. Iam epistulam II, 2 vere a. 13 compositam esse . 15 sq. dissertationisinoa ostendi ). Itaque elegia II, 7 cum hac prior Ait, Vix ante finem a. 12 consecta est quare. Messaliam non SSe mortuum a. 13. Vincitur.

Sed longius progredi licet. Nam si Ovidius illum hominem, cui soro Omnia, quae praestitit, debebat, mortuum esse cognovit, re vera eum hanc cladem duobus tantum loci tam obitor tetigisso iudicabimus 3 sine omnino negandum illum, qui propter amissam coniugem casum Gallionis doleat ), qui Cottae, ubi apud iudices orationem habuit, multis orbis applaudat β), morio Messalla audita no verbum quidem de animo suo affecto secisse ΘDenique Ovidius non tam rudis, agrestis, crus, ingratus erat, ut de Celso exstincto ita lugeret, ut diceret ex Pont. I, 9, 5-6:

nec quicquam ad OStra pervenit acerbius aures, ut Sumus in Ponto, perveniatque precor, M p. 3.

M Tros illos libros singulis epistulis antea Romam missis una esse editos primus vidit Meyerua l. e. Quaest. Ovid. GryphisW. 1883. 33 ex ont. IV, 1. δη ex Pont. III, 5 7 s. numerum exemplorum facile angere poteris.

10쪽

Messallam autem abreptum silentio praeteriret ro vera praeterire vellet, nonno sentire debebat Cottam amicum verba illa o Colso legentom offendi et laodi Sed aduersarius strenuus hanc epistulam ante I, 7 et II, 2 vel primam omnium elegiarum librorum I-III mihi obvertet conceptam osso atque Ovidium illam conscripsisso a. 12 ante mortem Messallae auditam. Recto id quidem monetur. Sed haec quaeso pensitos lovidius v. 25 s. Colsum facit auxilium Cottae ro se implorantem:

Maximus incumbet, quaque est pietate, rogabit, no sit ad extremum Caesaris ira tenax, cumque suis fratris viros adhibebit et omnem, quo levius doleas, experietur opem . q. s. Hoc loco si omnino cuiquam o numero consanguineorum Cottae supplicare voluit, patrem adiro

debuit; nam haud scio, an is solus auxilium ferre potuerit. Nonne mirum est eum patris nominis neque hoc in carmino nequo in toto opp. Pont. ambitu mentionem fecisso ita, ut ipsum adloquatur 3 Accedamus ad ristia. Constat Ovidium ristium elegias non singulas, sed libro demum confecto Romam misisse. Sed ut amici sentirent, quemnam ex numero Suo peteret, signa quaedam plicuit, quibus agnoscerentur. Messalinum certo et Cottam IV, 4 et IV, 5 tanta PerSpicuitate monstrat, ut vix legentem possint sugere δ' . Atquo cum in votis Cotta habeat, b, 27 s.), ut coniunx et sit mitis, filius moribus similis, filia nubilis, frater amans, cur non adnectit o deos precari, ut pater diu incolumis servetur Quid quod Messalinum laudat

cuius in ingenio est atria facundia linguae, qua prior in Latio non sui ulla soro. Nonne poeta imprimis verbo fuit nobiscum consentit quis contra dixorit vorsibus cillis innui Messallam anima luidem frui, sed aetate fractum cs. Hier. mentis aciem talestrinxisse; nam quam inhumanum homino poeta illud commemorans o praebuit lQua re nihil aliud relinquitur, tuam ut Messaliam, antequam Ovidius in exsilium abierit, vitam edidisso assoveromus. Indo officitur versus illos ex Pont. I, 7, 29 30 nam aliam causam, qua spurii iudicandi essent, ne ruppius quidem invenit ob vidi ipso conditos esse neque eger emendationB.

Quando autem Ovidius urbem reliquit Do qua causa hominos docti dissentiunt alii, 'elut Merhelius, Leutschius eum prosectum esse volunt ni Ilassonus, ipperi eius a s. Pro illi postremus stat Graeberus, quem ita rem expedivisse iam putabam, ut futurum esset, ut omnes adnuentes haberet. xstitit autom pro his etiam post Graeborum artonbergius. Qui tamen, quamvis diligens in pere suo conficiendo fuerit, ita rem tractavit, ut facile possit refelli. Constat enim Ovidium sub initium hiemis ex urbo cessisses ); quando omos advenerit, in ambiguo est. Iam artenb ipso profitetur p. 46-47 cf. p. bi carmen rist. IV, 7 post IV, 6 consectum esso. In hoc autem poeta dicit v. 19-20:

pistulam IV, 4 Messalino IV, 5 Cotta inscribendam esse Teussolius Hist liti Rom. 267 6 recte intellexit Lorentetiua tamen in opere sere nullius pretii De amie in v. Trist pers Lips. 88l utramque Cottae dari maluit. Iotum discrimen raeberus Tentalium defendens ita explieuit, ut dubitatio remaneat nulla. δ' Trist. I, II, 2 s. De re es etiam Matthiam in Flech ann. t. 29 p. cI s. euius summa et eum

Graeber et meeum eonvenit.

ut patria careo, bis frugibus aro trita est, dissiluit nudo pressa bis uva pede.

Quid sibi volunt haec verba Nimirum Ovidius fatetur, neque dissentit artonbergius se duo

autumnos, . . duo annos ab urbe abesso. altero loco IV, 7 hos habemus versus 1 2: Bis o sol adiit gelida post frigora brumae bisquo uiam tacto Pisce peregit iter. -Scripta igitur est epistula, cum iam tertia Oxilii hiemis Idus obruariae adessent sic recte artenbergius. Sed quid poeta his versibus exprimor voluit Duos annos osse transactost x quo urbem reliquit Minimen ex quo omos nactus est. Quid indo sequitur Concedit Poeta o non hieme sed vero omos adventasse primamque hiemem omitanam sibi non ante sed post primum autumnum peractam. Qua re qui apud Ovidium quartus autumnus est, necesse est, ut quartae hiemi antecesserit uirum quantum arteilbergius hoc negat Izun epistulam ex Pont. I, 2 propter vorsus 25 26 hic me pugnantem cum frigor cum quo sagittis cuni lue me sato quarta satigat hiems, Kartenbergius iuro hiemi a. 12 13 adsignat. Quo carmino igitur, si quidem, quae modo posuimus, Stant epistula ex Pont. I, 8 ropter versus 27 28: ut careo vobis, Stygias detrusus in Oras, quattuor autumno Pleias orta facit, prior est; est igitur scripta autumno a. 12. Cum igitur poeta, ex quo tempore Roma profectus erat, Rutumno R. 2 quattuor annos compleverit, eum autumno a. 8 ex urbe migravisse XDlO

Qua quaestione absoluta Messallae, nam ad hunc redimus diem latalem e stea utumnum a d Statuendum es propter Frontini l. c. quam proxiino ad annum 134 hQmO-vendum esse apparet '). Utrique autem rei a. 8 prae omnibus satisfacit accidit enim, ut vere et aestate obiret Messalla nutiamnu Erasilium agoretur Ovidius. Iam vero Ileronymus Messallam anno aetatis septuagesimo altero defunctum tradit. uius numeri ratione habita eum a. 65 natum fortasse dixeris. Constat igitur, quod voluit haeserus Itan verum Minimo, nam si verba recto interpretati erimus, sacere non OSRumus, quis eum SePtuaginta annos et unum complevisse dicamus. Qua re ad annum 4 a Chr. devenimus. Sed ipso concedo Hieronymum id spectasse, ut diceret eum septuaginta duo annos e0nsecISSe, quamquam apud Suetonium unum et septuaginta annos invenerat. Quo modo id iactum esse existimabimus 3 imirum Hieronymus non computavit anno --Hul . Itaque ut Septuaginta annos et unum, Sic septuagies bis binos consules consocit. Eadem igitur vias quidem vera conSequi volumus, nobis incunda est Quod si feceris, in a. 8 p. Chr. orsus

'ecte enim teste Nipperdet iam Burghesius animadvertit ex Front Messallam, quod ei a. 13 demum

successor destinatus sit, ad hune annum spiri se non consequens esse. Nam eum ei munus illud capessent adiutores duo dati sint Front e. si hos post eius excessum per aliquod tempus aquas curasse nos OSSe Sumere. Pecessarium autem est Intercapedinem illam quam brevissiniam statui.