장음표시 사용
1쪽
aS partis the Foundations of estern Civiligation preservation Project
Reproductions may noti made Without permission hom
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAGMENT BIBLIOGRAPHIC MICROFORM ARCET
5쪽
6쪽
Praemissae sunt adnotationes ad M. Tullii Ciceronis orationem Quinctianam.
7쪽
quom imper M. Tullii Ciceronis oratione relegerem, ut quid I. G. Balteriis atque Carolus Halmius qui multum studii operaeque in his orationibus emendandi pOSi me consumpserunt, et C. L. Icayserus, qui post hos criticos diligenter Ciceronis Orationes recognovit, in ea re praeStitiSSent cognoscerem, in multis harum orationum locis illos criticos, quos quom ingenii acumine tum doctrinae elegantia semper praestantiSSimos esse putavi, mihi ita adsensos esse intellexi, ut aut in deligendis librorum scripturis meum iudicium Sequerentur aut coniectura a me prop0Sita iudicio suo comprobarent in aliis autem locis non paucis, ut fere fieri Solet illorum sententiam ab eo, quod ego TOBOSueram, discrepare vidi. Orum locorum quidam ita comparati Sunt, ut illorum virorum auctoritatem mihi quoque nunc Sequendam ESSe exiStimem, in alii vero locis homines acutissimi atque eruditissimi aut sine idonea causa a meo iudicio dissensisse aut certe non id, qu0d ego Verum SSe putem, propoSutSSe mihi videntur. De his igitur locis hac data olpportunitate ita dicam, ut me in una oratione Quinctiana contineam, quia in hac ipsa oratioue tot loci digni commomoratione inveniuntur, ut iustus libellus mea disputatione compleri ΡOSS Videatur. Ac primum quidem alterus orationis Quinctianae cap. I scripSit: Narn quo mu ingenio pos8um, subsidium mihi diligentiam comparavi, Pro εub8idio, quod est in Ciceronis libris, subsidium reponens, qua in re Se ait Quinctiliani XI. 1, 19. auctoritatem sequutum Sse, quae tamen in eiu modi lociS, ubi non Singula verba notantur, sed tantum modo Sententia alicuius Scriptoris adsertur, per se admodum infirma est et hoc loco eo infirmior, quod in eius libris illis quidem etiam alias multis modis corrupti Sati magna Scripturae discrepantia At Nam eius libri pro prima voce quo aut quod aut
8쪽
quia scriptum habent et ingenio minus pro minu ingenio et in altero membro non solum subsidium pro subsidio exhibent, sed etiam diligentia pro diligentiam, quod non est nisi in perpaucis Quinctiliani libris. Quinctiliani igitur
auctoritatem, qui diligenter artem criticam exercet, non lacile in eius modi loco constituendo sequetur, niSi forte ea, quae usque adhuc propagata sunt aperte falsa esse videntur. Id vero minime in hunc locum cadit. Nam quod alterus Ciceronis locum de oratore Ι. 45, 199 commemoravit, in eo loco quod legitur: quidem mihi hoc subsidium iam inde ab adoleseentia comparavi non olum ad causarum usum foren8em, ed etiam ad decus atque Ornamentum senectutis, id nihil aliud probat nisi dici posse subsidium sibi ad aliquam rem comparare, de qua re nemo umquam dubitavit, minimo probat dici non ΡOSSe sibi aliquam rem subsidio comparare praeSertim quom dativus subsidio saepe numero a Cicerone ita uti hoc loco usurpatus sit. Est etiam alia causa, quamobrem Quinctiliani auctoritas hic minime sequenda esse videatur, eaque gravissima. Non enim credo Ciceronem aut ullum Scriptorem elegantiorem appositione admodum dura ac nulla re adiuta Scripturum fuisse subsidium mihi diligentiam comparant. Id dicendum erat, ut Opinio mea sert,
aut ita, quemadmodum quidam Quinctiliani libri scriptum habent: ubsidium mihi diligentia eo aravi, aut ita, quemadmodum Ciceronis libri ab ipso
auctore haec verba scripta esse testantur subsidio mihi diligentiam comparavi.
Ut igitur Balteri iudicium hoc loco comprobare non pOSSum, ita etiam KaySerus mihi reprehendendus esso videtur, qui non solum auctore Baltero subsidium pro subsidio Scripsit, verum etiam in iis VerbiS, quae proXime Sequuntur: quae quanta it, nisi tempus et vatium datum it, intelligi non potest, Pluygersio auctore Verba quanta sit pro suppositiciis habuit, quae mihi quidem ad ipsam sententiam, quam Vult declarare Cicero, tam neeeSSaria SS Videntur, ut, si illa verba omittas, Ciceronis orationem vix constare exiStimem. Illud potius hoc loco dubitari potest an olim in Ciceronis libris potius scriptum uerit datumst pro datum sit, ut totum hoc enuntiatum ita legendum esse videatur: quae quanta sit, nisi tempus et patium datum est, intelligi non potest
Eademque medicina mihi videtur etiam adhibenda iis locis, qui infra legentur cap. X. g. 34. nec illud mihi adrogabo, me poδε cau8am commodius demon-8trare, quam antea demon8trata ait, ubi credo itidem olim demonstratast, ut id sit demonstrata est, scriptum fuisse, et cap. XXII. g. 72. ut eorum frequentiam et conse88um non modo P. et inctius, qui de capite decernit, sed quivis, qui aetra periculum it perhorrescat, quibus in verbis legendum esse qui eatra periculum est, iam alterum membrum ostendit, in quo est: qui de capite
deeernit, quo quidem in loco miror ne C. quidem Halmium haesitavisso qui
cap. XV. g. 50. rectisSime pronuntiavit scribendum esse a funus id habendum est pro eo, quod vulgabatur habendum it LeVe est. Sed tamen commemorandum, non recte Balterum huiu orationi g. 4 edidisse eo te et hos, qui tibi in onsilio sunt etc. pro eo quod ego reScripSeram eo te et eos, qui tibi in onsilio sunt. Etenim non solum infra g. b. est in libris certe aut apud te et eos, qui tibi adsunt, et cap. XXX. . I. te atque eos, qui tibi in on/ilio unt, verum etiam hoc ipS loco Codd. Heimstadiensis et Bernensis et eos aperte scriptum habent nec in ceteri libri plerisque non et hos, sed et uos legitur. Cap. II. g. 7. quod aysoru de coniectura me reposuit huiusce aetatis, homines dis plost mos, fortis8imos, florentissimos no8trae civitatis, laudo non laudo alterum qui pro florentissimos reliquit ornatissimos. Id enim non habent nisi pauci admodum libri idque Sine dubio e correctione repositum est, unde etiam emanaverunt, quae in singulis sere libris leguntur honoratissimos honorant δε mo8, honora=idisδλO3, in pleriSque libris, ut in Codd. Bernensi, Parisiensibus , , . i, , , at que legitur horrentis/imos, quibus libris iam addo Helmstadiensem, in quo idem habetur, et DreSdensem, qui horrentis8imo a pr. m. Scriptum habet, ab altera honorantissimos, ut quid in codice archetypo fuerit plane dubitari non possit. Sic etiam infra cap. XXII. g. 72 legimus: Pro me pugnabit . Philippus eloquentia, gravitate, honore sorentissimus eivitatis, et in oratione pro eae Ro/cio Amerino IX. 24. mors homini sorentissimi M. Roscii erudelissima et in epistolarum lib. ΙΙΙ. p. 10. . . aut orentissimi hominis aspernari benevolentiam aut eis Giat
mationem oppugnare in provincia.
Cap. IV. g. 15. ayserum miror in verbis his quo mortuo nec ita multo post in Galliam proseiscitur Quinctius, verba quo mortuo, quae in omnibus libri Sunt, tamquam suppositicia notasse, quamquam illo quo leguntur loco aptissime posita et Latinae orationi, cui inprimis laus perSpicuitatis quaeritur, maxime convenientia SSe videntur.
16. de librorum paene omnium auctoritate Codd. Bern PariSs a, b, c, d, s. g, h, i, , , , , elmStad DreSd. Xon. X. ego ScripSeram eum
non ita commode po88 eo tempore, quo proscrip8isset, vendere, meque ΚaySerus Sequutus est. Contra Batterus vulgatam Scripturam SerVRVit eo tempore quae proscrip8sese vendere, adlata g. 20. in Galliam mittit, ut ea, quae proscripserat, venirent, qua in re hominem doctissimum vehementer errare existimo.
Alia enim huius atque illius loci ratio est Ilio loco quae venire debebant
9쪽
accuratius erant declaranda, hoc Oe de rebuS, quae Venirent, propter ea, quae antea erant dicta, dubitari plane non poterat, Sed hoc erat premendum, eo tempore, quo auctionari Vellet P. Quinctius, non satis commode eas res posse vendi. Eodem fere modo quo hic peccavit idem Battorus etiam paullo post g. 17. ubi de coniectura Sua ScripSit Cum pecuniam C. Quinctius P. Napulae debuisset, per te, C. Aquili, decidit P. Quinctius quid liberis eius dissolveret, quid pro quod, quod in libri est, reponens, quia mox diceretur: decidis latuisque tu propter necessitudinem, quae tibi cum Scapulis 3t, quid iis ad denarium solveretur. Hoc quoque loco duas res quae confundendae non erant, confudit vir clarissimus, quod non vidit infra verba quid iis ad denarium Olveretur non tam propter Verbum decidis quam propter Verbum, quod adiunctum St, statuis pronomine illo inferri, hoc autem loco, quod legitur per te, decidit P. Quinctius quod libris eius dissolueret, id ita esse explicandum decidit eam pecuniam aut decidit de ea pecunia, quae liberi eius dissolveretur. Sic enim Saepe numero decidere aliquam rem aut decidere de aliqua re Latine dicitur. Cap. I. g. b. alterus et styseru vehementer mihi videntur errare. quod Guratonii auctoritate commoti ediderunt Tabulae maxime signis hominum nobilium consignantur, pro eo, quod Vulgo legebatur Tabulae maXimae bigni hominum nobilium consignantur. Nam quod Garatonius adnotavit: -Legendum Si maaime cum Codice S. Viet et nilo, i. e. praecipue poti88imum, Signi potius hominum nobilium quam aliorum , in eo homo doctissimu dupliciter fallitur. Nam nequo magna potest librorum in ius modi re SSe auctoritaS, ut etiam cod. GenevenSi Scriptura, in quo est maxime totidem litteris Scriptum, nihil efficiatur, praeSertim quum in ceteris libri Smarmae scriptum sit et Omnino e maxime facile naSci potuerit maXime, nec Vero Sententia recipit adverbium marime. Neque enim hoc dicendum erat, maXime homines nobiles fuisse, a quibus consignarentur tabulae, ut invidia Sex. Naevio Conflaretur sed omnino homines nobileS, quibuSeum Naeviu potissimum ver- Saretur, cum alii nullis. Sic enim acer sere ratiocinatur Satis erat viro bono eius rei tabellas sacere et ObSignare igni bonomam virorum ut fere cap. XLI. T. dicitur Eius rei condicionisque tabellas obsignaverunt viri boni omplure/. Id autem SeX. NaeVi non satis erat. Is non tabellas ut sors fieri solebat, sed tabulas maxima confecit, easque non bonorum hominum, Sed hominum nobilium Signis consignandas curavit, unde colligi facile posset insidiose omnia a Naevio lacta, non uSitat more eum non Solium magnitudine ipSa tabularum, verum etiam nobilitate testium et obsignatorum efficere
voluisse, ut a praetore quod vellet impetraret, ut adversario iniuriam facere
Eodem capite . 27 nuper fere ab omnibus criticis recepta erat scriptura haec: Quod si facere nolit atque imbiberit eius modi rationibus illum ad 8uas condicione perducere, e8 nihil precari et, a quid agere velit, iudicio lefendere. Et recto quidem Nam quod in libris non optimis in verbo imbiberit leviter peccatum est, id in verbo non usitatissimo nihil dobotoffensionis habero. Cicero autem hoc verbo non est usus nisi in orationibus primae aetatis, ut in aci in C. Verr prima 14 42, ubi haec verba leguntur An iste umquam de a bonam pem habuisset nisi de vobis malam Ορinionem animo imbibisset, quae propter hoc ipsum verbum adferuntur a Prisciano lib. X. 3, 14 vol L p. 506. d. Herig. et hoc ipso loco, ubi non accusativus ii verbo, sed infinitivus adiungitur Id videtur Κaysorum Liendisse, qui de coniectura Sua satis audaciter scripsit quod si facere nolit atque imbiberit apem posse se eius modi rationibus illum ad suas condiciones perducere etc. Cuius ego rei nullam rationem video. Nam quam sententiam ayserus interpositis verbi spem posse e quorum Verborum nullum prorsus in libris manu scriptis vestigium inv0nitur, effici voluit, ea iam
inest in verbis iis, quae offerunt libri. ambibere enim eius modi locis sere hoc est in animum inducere aliquid atque efficere velle SP autem cininfinitivo offendit vir doctissimus, meminisse debebat aequales Ciceronis eodem modo saepius locutos esse itaque mox errare qui in his primae aetatis orationibus eandem verborum elegantiam requirerent, quae appareret OSteriore tempore in orationibus Tullianis Scripsit autem Lucretius IIL 995 sqq.
Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est, Qui petere a populo fasces aeva8que ecure3 bibis, et semper victus tristisque recedit. st VI. 1 Sqq. non quo violari summa deum vis Possit, ut eae ira poenas petere imbibat acris, Sed quia tute tibi plaeida cum pace quieto3
Constitues magnos irarum volvere suctus,
ut mihi de librorum scriptura hoc Ciceronis loco nullo modo dubitari posse
10쪽
Cap. VIII. g. 30. nihil mihi causae fuisse videtur, quamobrem idem Eayserus ex uno libro interpolato Scriberet Non recu/abat Quinctius quinita satis dare iuberetur, i bona po83e88a 88ent et interdicto, pro eo, quod in reliquis libris omnibus habetur: quis ita satis dare iuberet etc. Nam quo pertineat ruberet ex toto loco satis superque apparet et dicitur mox eodem modo Sine nomine Substantivo decernit, iubet de praetore. Paullo post nollem alterus et Vserus sequuti essent almium, qui scribi voluit et hoc ipsum aeui38em mallem pro tacuisse mallem, quod in libris est. Id dicendum certe erat et hoc ipsum mallem aeui88em. Infinitivus autem hoc loco eodem iure ponitur, quo Horatius in Satirarum lib. ΙΙ.8 79. Scripsit: Nullos his idos mallem pect&88e. Alius modi illi loci sunt, . quos A. S. Vesenbergius in Observati criticis p. 2 sq. rectissime tractavit. Cap. X. g. 36. alterus et Kayserus nuper ex levi paucorum librorum auctoritate scripSerunt: Haec tria cum doetiero, peroraro. Ita Scribendum esse . . rellius olim suspicatus erat, cl. Ciceronis Accusat. lib. III. 66, 154. Sed tantum abest ut hoc exemplo res conficiatur, ut illo ipso loco, Si rem recte eXIStimamuS, perorabo potiu quam per Orar reponendum esse videatur. De librorum auctoritate hoc primum ponam, quod notum est omnibus, qui vetere libros contulerunt, per orabo et peroraro et quae Sunt eius modi propterea tam saepe in libris manu scriptis inter Se commutata esse, quod o littera praecedenti consonanti in eius modi locis sic solebat appingi, ut paene tota in eius figuram reciperetur. Itaque neque hoc loco mirum est rellii coniecturam postea in paucis quibusdam libris esse repertam neque alter Ciceroni loco, quo usus est rellius ad Onfirmandam coniecturam suam, multum illis libris tribuendum est, qui peroraro pro perorabo exhibent in verbis his: Venio nunc ad epistolam Timarehidi, liberti istius et aeeensi, de qua eum diaero, totum hoc crimen perorabo. In his verbis Odd. quidem Lagomarsinianus no 42 et annianus habent peroraro, sed Cod. Vaticanu et reliqui libri perorabo tuentur. Rectissime id quidem. Etenim Cicero non hoc vult dici: Cum de hac epistola Timarchidi dixero, totum hoc crimen decumanum perfecero, quod diceretur, Si peroraro recipimuS, Sed illud potius Cum do hac epistola imarchidi dixero, totum hoc crimen decu manum concludam id est epilogo quodam finiam. Itaque postquam de Timarchidi epistola a Cicerone dictum erat, non iam decumanum crimen
totum eius Oratione absolutum erat, Sed tum demum voluit oratione sua ita num huic crimini secumano imponere, ut denuo quae X hac ipsa accuSationis Suae parte Sequerentur et concludenda SSent peroratione quadam ostenderet et hanc accusationis partem prorSu abSolveret. Itaque paene nocessarium est in illo accusationi loco perorabo, quo loco tamen Sus 'St rellius, ut Suam Coniecturam hic commendaret. Atque eadem qua in illo loco ration etiam hic Cicero loquitur: Haec tria cum docuero, perorabo, id est, cum haec tria ratione mea per Secutu ero, tum eroratione, id St, epilogo orationem concludaua. Nihil igitur causa sui ne hoc quiden loco, quamobrem preoraro potita e pauci libri reponeretur quam perorabo. quod plurimoruim librorum auctoritate nititur. Cap. I. g. 39. alterus et aySerus eointra Omnium librorum testimonium ediderunt IIui tum molastus δου videlicet noluisti, quem nunc respirare libere non inis quem nunc interficere nefarie cupis, eum tum pudent 3 appellare nolabaδ' pro eo, quod in libri eS huic tu, reponenteShuretum. Et alteru quidem hiasmum observari iu8Sit Huic tum quem nunc quem nunc eum tum , non animadVerten quem voluit esse in his verbis chiasinum, iam propterea non posse agnoSci in hoc loco, quod ipso tempore verbi mutato Satis ostenditur haec membra equabiliter inter Se non respondere, Sed alterum ulteri tantum Odo Xplicationis causa adiungi. Ne qui autem propter Sequetis nunc in priore quoque membro requirat tum pro tu, quamquam pronomen aptiSSimum S ad hunc locum atque se tuebitur ipSum tamen conterri iubeo huius orationis . 69. An omnes tu istos vincere volebas, qui nunc, tu ut vinc , tanto opere laborant'Cap. XV. g. 49. non probo, quod alterus et ayserus in verbis his
Etenim mor honeεta aepe vitam quoque turpem ea ornat vita turpia ne morti
quidem honestae locum relinquit, quae, ut Sunt in omnibus libri Scripta, VeraeSSe non OSSutit, meam Coniecturam, qua rion ante turpem interposui, Sequuti non Sunt, quae Striacissima eoque acilior, quod Saepe in hac ipsa ratione non, quod videtur in codice archetyp compendio Scriptum fuiSSe aut in On- nullis libris omissum est quata re ad hunc ipsum locum dixit Fr. . ellorusii Semestrium ad M. Tullium Ciceronem vol. I. p. 232. c. 16. g. 53. c. 23. g. 73.cto commemoranS, aut etiam ex omnibus libris exc1dit veluti cap. XXIX. . 90 ubi laudo Κayserum, quod do mea coniectura Scribi maluit servos privatos uineti omnes eiectos non esse, quam ita ut Vulgo legebatur: ρrvo priva o Quineti non omnes eteolos esse, id quod retinuit Balteriis Meam autem