장음표시 사용
1쪽
as partis the 'Foundations os,estern Civiligation preservatio project
Reproductions ni a noti made ithout permission rom
2쪽
3쪽
OUAESTIONES CRITICAEDE BELLO UTlNENS l. . .
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARlES PRESERVATION DEPARTMENT
BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET
Origina Materia a Filine Existin Bibliograpllic Record
5쪽
6쪽
QUAM AD SUMMOS I PHILOSOPHIA HOΝORES AB AMPLlSSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE
8쪽
es Romanas, quae OS CaeSarem OcciSum gestae sunt, consideranti mirum quoddam spectaculum Osfertur. Crederes enim, patre illo patriae sublato, Omnes bonos nihil antiquius habuisse, quam ut in unum congregati Omnibus rebus postpositis a nesariis illis poenas repeterent celeris perpetrati. Sed longo aliter res evenit. Ei enim, qui rem illam puerili, ut ait Cicuro consilio gerant, Una cum eiS, qui iam de percussoribus supplicium sumpturi erant, Antonii in Omiamnem Salutem impetu repreSSerunt, qui tyranno Sublato tyrannidem mansero voluit. Quo factum est, ut rei publicae, quae vice ferroribusti mpustalibusque bulli civilis recreata erat, ocentia nec minora subeunda ossent pericula. eque inde a Caesar intorsecto priu re pacalae Sunt, quum Summi illi viri, Antonius, clavianus, Lupidus, inimiciliis depositis, trus viri torsent rei publicae constituendae. Quarum rerum coneXUS et temporum Serie quoniam partam adhuc constant, haud alienum visum sest paulo diliguntius in eas incumbere et nunc quidem, quae de actis Caesaris et bollo uti non si inv0nisse mihi videor, proserant. Ac primum quidem vidoamus, quinam sonius illarum rerum nobis se praebeant, et quid cuique tribuendum Sse viduatur, breviter XPODRINUS.
9쪽
Atque omnium sontium earum rerum, qua Percurrere
mihi in animo est, longe praestantissimas esse Ciceroni et orationes et epistulas compertum habeo. Etsi enim concedendum est Ciceroni, homini se sorti nec animi firmi, aliis temporibus multa visa sessu alia, tamen ad tempora desinienda optim auctore utimur illo. Ex operibus aulem Ciceronis haec ad nostra quaestiones pertinent quattuord0cim orationes illa Philippicae sive Antonianae epistula ad familiares lib. 10-12 ad Atticum lib. 1 - 16, ad M. Brutum libri duo. Ha ad Brutum pistulae, utrum genuinae Sint necnst, adhuc valde viri docti dissentiunt. Ac primum quidem de earum origine genuino dubitavorunt Tianslat D et Markland ἰδ). as autem spurias ess variis scri Iiti negavit . . Hermannus δ). Contra Zumplius ' eas spurias esse contendit. Hein ius hi autem secundum ipperdui dictum illud maiorsem partem epistularum genuinam iudicat, I, 10 et 1 spurias censet. Idem sere videtur O. L. Schmidlio' et L. Gurtillio Τ). F. Buchor' autem ex ratio-1 Epistula critica ad virum eruditum Conyers Middieton, Cantabri- riae 174 l. dena Observations o the present colloctio of epistio bo- tween Cicero an M. Brutus, Londo 1744.2 Markland Remarhs noli opisties o Cicero to Brutus an os Brutus to Cicero, London 745. 3 Vindidia Latinitatis epistularum Ciceronis ad M. Brutum et Bruti ad Ciceronem Gottingen 1844. Vindiciarum Brutinarum epimetrum, 1845. Zur ochi fertiguit de Echthei des rhallenen Briefwecliseis gwisehen Ciesro und M. Brutus Abhili. d. oti Ges. d. Wiss. 184b, I, S. 89 ff. III. 143'. 4 D M. Tullii Ciceronis ad M. Brutum et Bruti ad Ciceronem epistulis, quae vulgo feruntur. Jerliner Prograium 1845. Idem Berliner Jahrbuehe f. issens hasti. ritik I 845, ΙΙ, no. 9l-94. 5 Quaestionum de M. Tullii Ciceronis et M. Bruti mutuis epistulis capita duo Leipeti 1875.6 Do pistulis et a Cussio et ad Cassium post Caesarem occisum datis quaestiones chronol0gicae, LeipZig ST T. 7 De M. Iuli. Ciceronis epistulis marumque tristina collectione, GUtt. 879. 8 De Ciceronis, quae seruntur ad Brutum epistulis, en 1876.
nibus grammaticis ut o genere dicendi censet pistulas spurias esse, historicam earum iidem non in Suspicionem sibi venisse scribit. C. G. Cobet ' Omnes epiStula Ciceronianas esse Vult.
Post romo P. 0y0rst omnes epistula illas contendit esse Spurias, et quod in codicibus servorse radantur liber nimal ter priori est an lutionendus, inl0rpositum est proelium Muli-nunsii, et quod cum robus ab aliis historicis raditis discrepunt, et quod genus dicendi, quod in iis est, a reliquo Ciceronis Sudicendi ullomonior abii Orioal; et conssala quidem esse has epistulas ex variis sontibus primum en in suisSe epistulas ad Brutum
data genuinaS, quarum l0Slem SSe Nonium, quaru in artem ea QSSe, qua nunc habeamus. Praeterea adhibitas esse epistulas ad iam X XII, denique multos sontes, de quibus nihil seiamus. Sed quidem ad Teus lii Otissimum sentoni iam me applicem Epistulas autem Ciceronis recle intell0ger difficillimum ust, cum in i mulla leviter altingantur, quae ei, ad quem data erant, Ola erant. Quod epistulae, quas Atticus ad Cic0
10쪽
ronem dedit, anaisSae Sunt, Summopere est doletidum quam
quam minime concedo id, quod . . Schmiillius in contendit, melius esse res illas reserenti, si epistulis Ciceronis ad Allicum amissis, Attici epistulae essent conservatae. Facile autem patior ita rem desiniri, ut responsa Attici rebus maius quoddam lumen oblatura suerint. Multas res Cicero amico nosse sciebat, de quibus unum vel bum nobis plurimi esset aestimandum viri enim nobiles. qui in provincia erant, omni tempore de eis, quae Romae accidebant, certiore siebant ut apparet ex Cic. ad sana. 12, 13,2 ad Cornificium): rerum urbanatum acta tibi mitti curto scio ;ad sana. 10, I, 2 Cicero Planco): quoniam acta omnia mitti ad te arbitrabarc ad Brut 2 1 3 saeta quae sint quaeque agantur Scio perscribi ad te diligenter . . Quid, quod silebat saepenumero, ut Cicero de industria res Obscurius Scriberet, ne per OS, qui epistula perserebant, in medium proserrentura Veniamus ad Appiani libros de bellis civilibus quinque, praecipue Secundum et tertium. De Appiani side historica sun tentia virorum doelorum in contrarias partes Sunt diviSae. Atque Drum annus' , Rankius') H. Schillei ε Summam sessu eius idem putant Peler autemsti, P. Krausiusq) O. E. Schmidtius i. c. minus Appianum probant. QuodSi quaeritur, quibus auctoribus usus sit Appianus, Omnino eum bono eSSe Secutum proceri dici pol0st. Quom ad modum autem Asinii Pollionis historiam bellorum invisium adhibuerit, magna est dissensio.
Quid, quod Rankius, Summus ille, quicquam certi de ea re Rsurre non audet 3 cs. Rankius, . .: Aus die Frago, Ob dum
Aulo das er de Asinius Pollio solbs Oder in gi techische Bearbeltun vorgelegeia fiat, gelie ich nicht in J. Appianum quidem et Plutarchum in bello civili perscribendo sequi unum
eundemque Uctorem inter omne conStat. Quomodo autem
id actum sit et quisnam fuerit ille, non idem omne sentiunt. Thoui ct in enim demonstravit utrumque scriptorem alium Graecum rerum Scriptorem adhibuisse, qui ipse quoque Pollionis illo opere usu esset, quem quidem cum Ciceronem Asiniumqu0lum Livium novisse putat et Appianum quidem nunquam ab auctore suo disserre, Plutarchum interdum ipsum Livium d-hibuisse Lam Plutarchus Caesar 63 scribit: - χρύβων εὐ φιλοσο hoc σε Ooεια, dicit i olivi ματα ἱστορικα Strabonis. Atque Strabonem usum osse per Asinii Pollionis lucut xlosophi antiquitatibus Iudaicis 14,8, 3. Quid vero Ol)Slat, quO- minus in mira quoque tempora Strabonum esse adhibitum putemus 3 3Νum, ut Thouret censet, Appianus ad historiam inii a Caesare occiso usque ad iugnam Philippicam perscribendam praeter eum, quem modo diXimus, ipso Asinio usus sit, dissicillimum est ad diiudicandum; quid0m verisimile id esse censeo. Quae Appianus ad tempora desinienda, in nominibus proprii rebusque geographici commem Oiandis allulis, Saepe minimo
Plutarchi autem vitas Causaris, Ciceronis, Antonii, Bruti non lanii faciam, quanti socii Schillei us p. 5 l. c. eque enim
solum multa misit, sed etiam Saepe re non eo, quo geStae
Sunt Ordine narrat, ut ad tempora desinienda non magna sitoius utilitas. Quod sero Suhillorus dicit Plutarchum imprimis
Latinos auctores esse Seculum, ViX credendum est. Olius Schmidii concedo Plutarchum saepissime ex eisdem Graecorum
I De Cicerone Asinio Pollione C. Oppi rerum CaeSarianarum Scriptoribus, ei pgiger Studien I, p. 304 ff. 2 CL alther Judeicii, Caesar im Orienta, 1885, p. 33 s.