장음표시 사용
2쪽
liatam Niobii lirius, vir immortalis memoriae, dentio historius Romanas ederet, PRquno do diversis vetusti Latii incolis suspien initur, firmaro conatus est ud monendo, qui equid ex Latinis voenbulis nil agri culturam et pacatum Fit ne genus pertineret, Congruore rum Gruetorum strinone, illii nutem, quibus res bellicae vel venaticue signi licurentiir, nihil similitudinis habere cum Grvecis vocibus eiisdem ros significiantibus. Adverteriit ea observurio nitimos tum corum, quibus lingua
Latina, quum illorum quibus respublica Romniin cordi eriit; Otose. II uello rus
vero quum res Etruscorum scripturias opere docto, dupiter, et Iuborioso, de priscia I inline nationibus praesari coepisset, illud, quod Niebuli ritis in
transitu memoratum brovibus complexus Ernt, noli fiolum probilvit, sed percoluit etiam, quicquid Ox linguis Sieulorum, Oscorum, Sithinorum, Umbrorum reliquum est, inter se comparando, multi filio P nrtim evidenter purtim sagaciter de antiquissimilo I inline latis erupti do. Plurimit idem in liis linguis Graecum anne alvo originem sive eogunlion in Peno se serro Ρrofitetur, multa et nita voenbula rursus ab eadem manifesto illi nil esse asseverat. Ac do illis quidem, quae congruere dicuntur, ut in re u perta, controversia dii tur nullii, de iis ni item, qui e Graeca Graeci suo similia esse pernegantur, operiae pretium ost a Curatius anquirere, denuoque Periclitari, iii in qui e primo obtutu Graecum cognationem dissimulant et occultant, fumen Graecuc stirpis convinci possint. Nam linguarum et vocabulorum cognatio et similitudo prope uti hominiam est. Plorum quo homines, sanguine inter Se cognati, ii de iii etiam vultu Ei miles spectuntur; fine po tumen o venire solet, ut ulter ulteri nuteorpore ait simillimus, quamquam sanguine plano nitenus, aut consanguini tute proinximus, ne in men Corpore quam maxime dispar. Eadem diversitus, inquum, usu venit in linguarum compartitione. Ergo stemmule quasi quo dum opus est, non oculis vel nuribus, quus penes prope nullum in nosti munda vel horninum vel vocnbulorum cogitatione judicium, aut sultem suspectissima aut oritus. Enimvero si h nee praeci- Perom O. M uellero, εἰδοπι μακρολογεῖν juro coarguere r. Sed quoniam pridem lioc inihi proprium negotium sumpsi, ut nou solum Graeca vocabula cuin Lutinis contenderem, sed leges etiam et ratio nos vario fatis, in quantum possent, cruorem et intelligerem,spos no fiducia ost, ut viri doetissimi de singuli a vocabulis judiciu et sententius
Ait autem O. Mi tolleriis p. 12 de lingua Siculorum disserens r Es Me With et ei ne hoc fiat inorkπiirdigo Best uti gung dcr eben unge gebenen Wiinde ruuςngcschielite de e Siheler, data die aut tenen und unhel leni
3쪽
Deinde p. 20 de lingua Latina:
4쪽
P. M. De Iingua Etruscorum disserens :,,Ein Eolno otrusLigelio IV orte, Nelelie der Abstammvnx nach crueis lich
lat inisclion oder grie litachen ous sprechen, gielit os febr Wonige: et a ,, a iiii K. V. n. a Num . . . . Duge en liteta clus gnnκ Donidartigo ria an Mnui . . arae verae nacti Fefitus ne eris ignem, i a Ia n dum caelum, man- tiara additamentum, subulo tibicen. uorum igitur vocubulorum maximn ii partem, Iiterarum divaricatione insignitam, ratione tractaturus etymologica compnrutione Graeci sermonia demonstrabo, non ita destitutum euao Graecia propinquit ulibus, ut O. Muci loro visum est. Arma syncopatum ex ΕΡΥΜΑ, adjectivo ejusdem verbi ἐραω, euiua substantivum usurput Ilom. Il. IV, 137. μίτρης ην ἐφοριι ἔρυιια χρ obς, ερκος ἄκοντων et Hesiod. Opp. 534, non ullo sero se usu quam Lutiui arma. En ejusdem syncopea aliquot Exempla: arcsrs αρκεῖν ἐρίκω, arx Ερvet, ardea ερωδι is, ardera ἐρετΘειν, 'Αρπῖνος Ἐροωνος. reer perinde ac κάρκαρον re duplicatione nutuin est ejus radicis, quae agnoscitur in circus, circinua, καρκίνος. Est autem ea κεἰρω, καρίς, Schere, quo instrumcnto circumdantur recidenda, antequam secuntur et amputantur. Nihil autem congruentius fingi potest legibus grammatica o Graccuc, quum ejusmodi re duplicationes: καρχαίρω Δ ΚΑΙΡΩ, unde carmen, κρίω, ακρἱέ, acre G, κῆρπζ, κρώζω, κο e ζ, κρωζω, κοὐων Τὴ - κοιρχαρον α χέρσος, Λοrrere, αχώρ; - μώρμαρον n ΜAIPΩ, Marchen, μύρτος, μαρυγε, ημαρς - ταρταρoΚ u τείρω, ἀταρτηρος; - τειρτωρ ubατείρει gerere, gress . Gaaia Graecis dicitur κοτουοῦς, si literas sp ctos; Δωριεῖς δὲ την κεφαλην ου πως καλoco ιν, teste Poll. Onoti . II, 29. , ala notionem, sorma paululum diversa κ-eti κοί' αἱ περiκe praλαicit, upud Hesychium. Nihil enim similius est quam galea capiti; ne κρανος quidem, quod Herodoto et Xenophonti galeam significat, aliud quidpium est 'iniim καρηνον et κρανιον. Cloia tu Tab. Huntina, momorabili Oscae linguae monumento, ceua vocatur, quae formue nou rnugis discrepn ut inter Eo quum κειομαι et κέομαι; haeo enim TR-dix est cinitatia. uuiiutulum enim intereat, at qui vagari desierunt ac certas sedes ad incolendum fixerunt, num ibi sodere dicuntur vii cubaret utrumque enim quietis genua tranquillas no diuturnae commorulionia imaginem p nriter prnobet. Quanquam no Pollius quidem spernendus est, qui in Et3m. Forach. T. I. p. 202 KTIuκτέMενος, Δμφικτιονες subesse suspicetur.
5쪽
Clu'eua n καλDψnti dictus est, sive Innuis, idem egi quod κλικτιος IIoni. m. XIII, 293. ἀπιχεάδεν ueBων τε κλοπι- Ruin mendaciis Perinde no sento tegimur et occulti mur.
D ul, ansa sor mutum est ut 'euia a patra, Ionia n Luna. Obscvrata est literne a claritus novissim ne syllabae voculi, eadem lege Altin no A declinamus telisn Ilo, dii fialist, exemplo majorum usi, qui scribobniat Eu leuiat. Ipsit in vocianan vix dubito quin sit verbale verbi 'rae-Jen ere, χανδάνειν, χαλιν. Est enim emis proprie non ip qn luminii Di ncies serri s nec nisi ii poetis pro gludio usurpatur , sed capulus potiris, proprieque loqui videtur Virg. Aen. IV, 26 l. atque illi stellii ing inspido fulvii
Ensis oras, Turioque nritolint murico luena. Furio cum muro parem habet rii dicem φεγγιν, cui proprio respondet ingo. Nihil enim cogi uitiis inter so ac similius quam notiones suci endi atque in lucem pro serendi. Vid. in ii de voc. to n. Vasan um, Etruscum coeli nomen, est λαν ν blonii, quam nilJeelixi formum Graeci quidem non nisi de cuivis ursurpnhniit, non illinui inmota ob eansam, quam quod cuivorum cranium renides, ut Ulyssis upud Ilom. Od. XV IlI, Jδ4.
'timet sive tumulus videtur esse si prolin bilo est, Oscos perinde at Suhinos litorum s substituisso Grneco quilo oro Lillino litorii δε exprimebntur, sumilia. Simillimas nuto in suisse inter so Oscorum et Nubiliorum lingitiis, et Tete res grammatici testantur ot hodieriti crodunt, ut Vnrro L. L. Vil , 28. Caseu ιε ni ont Metus; ejus origo Sub i na, quae vaque res Vires in saeam Iin rem egit. O. Muellor. Etrusc. I, P. 42. llono p. de L. Fab. p. 40. Aut si 'itando inbulae uniit innu eortu explicatione domonstratum erit, non commvnom misso umbalius dialeeti A illam Grneci χ in f immutntionem, tacite fori poteriit, ut votores in cne iera utriusque formonis Rimilitudinc Oscum diceroni, quod proprie Sabinorum erat. Nisi sorio tumulus dominutivum est nominis uiativo ' Οἰκετ vpud Hesychiuin cui congruit Memme i, ut formica υτρυα. - Familium Umbri fumerium dixere. Forum nihil ni iud est quilin singulure neutrum aconsuti vi foras, ablativi D'ria; hoc autem nomen plurimi consentiunt nou mugis differre a Graeeorum Mos, quam fera a Bile.
6쪽
μ a nive salua Sabinorum pro eo Est, quod Latini foedus, Gothi gail eii. e. Gei a diccbniat. Quis hoc nomen cum χο ρος Graecorum congruere in filiabitae semel monilias Nam ρ Graocorum suppo in il Latinorum transire satis notuin; unda νηρε κειον eradu eva, δαρόν dudum, κολοτρος clauduo, ταυρος gaudium. Non ps res quidem sunt ut similes ipsae belluae, I Osdua χροίρωρ, aui; hispiduo nimirum sunt. Eandem porro lege Firetis Sabinorum, g i reua Latinorum, nilJectivum est nominis χηρ. erea, fimrinaceus, cujus verbulo hirtua Dat.
Gladius iidjectivum est vocul, uti κλα 'oe. Non aliunde eluden histrionum dictus est; similiter clunaculum sculter stinguinarius, teste Festo a κλων. Norudem quidem gludiutorum virgae quum ensi similiorem fuisse credo. Media ae quo jure tenuem g depulerit, nescio; esso tactum, ut disparia omittam, et tum itagio ira χλ ζειν, res demonstrat. uti bos a ΣXEsa. σχnoω formiitum est ut maneo a ui νω. Obduruit autem dignin-mn in b, ut in dubius δοι , ae abero ζεειν, intiba ἀφάη. An tribuendum aliquid est glosano 1lesychii: εχεις, ut ipsum sorinutionem Aabendi Graecis nota inusit uia
tum suisse crediamus uuata verbiale est verbi σχάζω, cui Proximum natu est σχασπι ριον, quo nomino e hirurgi Graeci Iunceolam sunm nppellabunt. Imum dicebant lupum sive Sabini sive Samnites; eodem nomine εριφoc, quo Graeci hoodulum voeabunt. Νnm napiratus Grii corum ave pius tenui exprimebant Subiui; unde a Oua l. e. Gratia, ἀλφός; se uaculum κιε pac. Ab eodem nomine derivatum est Latinorum ibex, quod Graece scripseris EPI4 A , emollitu litera r, ut in oφρους apud Suidum.
Meti m non mugia quum jacera Graecum est; num lia cii, cnuantivum Torbi ιαέειν cubure, quum vis notione congrunt, tamen cognatum potius quam idom est;
ad restat uian saltem illius radicis soruantio, εὐκρ, eodem sere sensu quo nos Iugae dicimus. Anὶος quoque, angitta, huc pertinent, ignoro. Ma verbato est IOTON, unde ἰώτης volunt us; npocopntiim, ut fas φατον, rea piret v, Eoa δ .i, δοτόν, rua societosi. Ipsum verbum interiit, apud Grue eos
duntaxat: nam Latinia habetur, jubeo, Ion ut dubia dole. Sut vetustus utitoin est ille nominis jura usus, quo jussa potius quam justitiam significat. Le tio λέπορις Boeotorum etiam est, non Siculis proprium. Cur enim fidem
denegemus Varroni fit. R. III, 12 id elaeo a Trinunt i, idemque repetenti in Antiqq. IV apud Geli. N.A I, 188 Quocirca si idem de L. L. V, lul scribiti Le Ma quod Sietilia sio HS. FIor. quidam Graeei dictum λέπορεν, malo emendare uult quod
7쪽
tit Simia, aut: quod Sionia et quidam Grueci, viat: quod eum Stetitia quidam Graeei, quam cum Spengelio et Mnellero: quod Siculi quidam Graeci. Est autem λέπυκformatum a nomine bellino specie ingenioque simillimae, ab Πλαφω, pariter timido, pariter ελαφρω. Et hoc ipsum ἔλαφος cervus Germanice sonat Lampo dern as a Lia, olim alias, non multum abest quin Muelloro condonem; adeo radix ipsa obsctra, Grue eorum comparatio manca Dst. An comparem et λητον, toleratam injuriam lan αλείτης, ut significet delietum Liolae, quod genus liborum circulis, Kringe In, simile oras, vocabulum sabinum testo Varrone L. L. V, 107, dominutivum est adiectivi λο de, undo luxa sera. Iidein Sabini si eorum vocabant quod honum orat, apud Varr. L. L. V, II9, ea dem vocalis i curitate vel voculis ti odio sic pronuntiasse putandi sunt pro curem i. e. c u p i e n d u in. Manliua nuditamentum diei fur lingua Tusca quod ponderi adjicitur, sed deterius et quod sine ullo usu est. Sic Festus. Novissimn hujus glossa o verba intuenti
in montem venire necesse est ματα ζειν, unde mantissa, ut re κωμάζειν commari, raIκαζειν nccerae, πυτιζειν Pytiagars, οβρτ ον Obruaga. Insertu in nutem est ncorroborandae syllaban, ut in mentiri tib eadem radico forninio, menda, menda ματη, uαταιοί, in P anta πλαπιοῦ, mcntuM ui δεα, mandaro μ δεσΘαι, mentum φιατ- πται, sexcentisque aliis.
Mutuus o μοῖτος non diversius est quam mortuus a μορτος sive βρ-ος. Est autem 1 o τος verbale verbi αμεύω, ὼμειβω, similiter ut αλειμα et aluta ab ἀλευ
vel κοιτ v a κεῖμαι formatum est.
Pilios, piatu, pihaem Umbri dixere, quod Latinis Pisa, uto, piaetifum so nabat, fidelius i Ili quidem Graecae originis vestigin retinentes. Nain Piars i. e. purgare, n- gen sornantum est non minus, quam ψάι, et φιαρος prorsus Dinis εο χ i ut tu vis, pro ve/a , quod apud Umbros legitima litora A expressum est. contriaria res usu venit in arνeisu eorundem Umbrorum, quod Latini dicant udr 4ito, Graeci τω vel εἰςοχείτω, prout lite rus nut sensum exprimere malueris; DMnia transierat in ar sive ad. Porro ut Piνε n ς ω, itu νυν res idem est quod qui ρενς, etiamsi notionem induit paeno contrariam: idquo ipsum lignoscere inibi videor in Tab. Eugub. VI, a 28, opera G. F. Grotelandit nudiuuat. ling. Umbr. IV, p. II egregie adjutus orer os o perse ocre Fisi e Pir orto estis est:
8쪽
PiItim, undo nostrum 'eil mutuati sumus, a πάλλειν, πῆλω utique dictum est, homonymum Pilo, quod a pina ere, πτισσειν descendit. Plebs alvo lebes Latinorum in oro nutum et immutatum est ex πλειάς, quo nomine Graeci si iturum certurum multitudinem et globum complectebantur, ple-Jadas. Iidem Aiali significandue plenius assumpserunt Voenbulum, πληξυς si v πλῆBoς; ipsum autem πληB a n ΠΛΕΩ, πλεος, πίμπληεμ, im-Plers formiitum est, si nudiea Pottiuin Elym. Forscb. I, p. I 87, compositione hujus radicis cum Verbo Bεῆναι; quod exemplum secuti majores nostri fluen t ura copulare solebunt, retinento
Passim hunc usum nostrue uetatis plebecula. Pono causativum est verbi πεσεῖν. Documento est prisca scribendi consuetudo Omο, πιτνω, i in v Omi ac Positum diversum, ut linerc, oiners, vernere, ateris nere a suo quodque persecto ne supino, Levi, atrae LPMutua non nulli, sed nimio etiam pluribus Graecorum vocabulis similo est, ut non quid omnino comparem, sed quodnam pluribus ex Verbis potissimum comparandum sit ambigam. Illud npparet reduplicatione auctum esse nomen; ut UusF ulte, vulva απελλον, PVuliari apolium; sed radix quaenam subest 3 num πλέος, πολυέ, ut idem sit Puulua quod Pleba, πλῆΘος P An πολλός, Pollere, ut hac quoquo
ro firmetur dii ebuli rii sententia asseverautis, putili nomine Romanos olim nihil praeter putricior uin ordinem complexos es sol An πόλις. utpote noλισάντων p Nam Cretenses quum populum πολ ρον vocabant, non σχλον intelligi volebant,) meta thesi
nomen immutantos, ut vulgo creditur, Red δ ειον πολιolaoν.
Humum Umbrorum ipso Muelloriis interpretatur ρrimum. Est autem Primua nihil aliud nisi superlativus adverbii meo, perinde ac προμος, nisi quod πρύ- μος usu loquendi eossit illi superlutivorum formationi, quae Graecorum in sermone unice obtinuit, πρῶτος. Jam nunc vide, Luti nono sermoni Umbrorum vombu- Ium similius ait un Graeco. Latinum autem primus ortum Puto ex νrsimus, ut liberum ex Debe Om. Rex, regere, - ρχειν, ut regulus uvis opχιλος. Auribus incredibilis haho-tur inlis comparatio, arrogantiae etiam ridicula, recte uutem aestiti untibus evidens et indvbia. Plerumque enim a cuphouieum quod vocant iniim de vera tulis protheneos nutura nondum liquet; cuin syncope conjunctum est: αλτεῖν Iugere, cis ixi mina ovis, ἀπφὶ ς παππος, ἄρ Θρον μεBoς, ασπὶς σire, ἀσκbs σακκος, ἀρνὸς ρῆν, Ατλας ταλαέ.
Similia monui de se Aru. RUA, Umbri pro fibro. Cauto secit Muellerus, quod tacite eos, qui riabor et M undo rutilus, ruaava eadem vocabula esse persuasum habent, improbavit,
9쪽
ideoque rubrom in vocibus non Graecia numerat. At ipse immemor fuit adiectivi
ὀρφνός, quo endem elementa quae in ruber et rufo continentur. Sed saepe tulis cognatio lutuit interpretes, quoties fi euphoni cuin absorbendo eum vocalem, quae radicales inter consonantes nudiri soles, syncopen traxerat, ut in 'uo, , ορ' Θιυς sio2eῖν, θργαν rogare, δρχίλος regulua, o ιῆρος mare, dein ολκοι λxκοι, Disi λιπα. ολχον λοχον apud Ι esychium; postremo in derivulis 3ρπη R μί b ραπις, υρνις α ριν.
Sagitta nomen habet ab ἐχις, Ξυδνα; num neuta tela anguium nominibus significari solent; ipsum ἔγχος nh εχιδι angus dictum est; λίγχη et lanceia eum Sellangs, σέλαχοις cognatum esse, uou eum longua, unde λαγγα ζειν, docum Pnto est ipsa aspirata. Monsas Sabini coenas dicebunt. Mire hoc vocubulum congruit Aristophaneo Νubli. 633. τον ασκάντην λα8ών , quo aliquod κραβάαου genus indicari consentiunt interpretes. Quid mirum si ipsam accubitionem opularem Sabini eodem vocabulo significabunt, quo Graeci lectulum ae cubando vel recubando idoneum Ipsum coenue nivo enenn e nomen u κοίτη derivare non dubito.
Sere/to Umbrorum in Tub. Eug. vll. ρυaei subra aere fleo eat. Cur in hao scriptura Muellerus aeristium quidem n gnoscit, P. 57, τραφ- τον vel σκαριφητον non agnoseit Do uasi Muellerus nos. 112, videri esse quiasi. uuidni ex σπως natum, cum eodem pars goge, quae in Oέτωσι npparet vel si alibi porsei subra aere itor legimus, eaque scriptura primitiva no Vern habebitur, n gnoscam Graecum ἀπερι Senex neminem opinatus sum dubitare quin esset ἀναζ, Latinorum pronunciationi accommodatum; adso evidenter eo gnatus alant notiones aenectutis et regnandi. Nam quotquot vocabula Graeci in - αξ terminant, Latinis fiunt --, ut aiλαζ aulex, ucit murex, παλλM: PHIM, i υλλα usex, ρέπαζ rmex, coci: sorex, quibus addere lieet dubia, Θολαζ ouex, Oρπαξ ἐγ-, κόλαζ mrax. At eni in a unde praefixum est causam et originem non novi: illud acto, multa a Latinorum voces a sibilo in-eipere, in quihus eunde in albi Ium GrReco a non, ut aliau, in aspirationem attenuasεe, sed prorsus abiecisso manifestum ait. Exemplo sint: ἄλσος ἀλuic saltua, δρος δ'
rem, ἐντειν aereare, εἶδος εidus, ἄνευ stius, ἐαν stinars, εἰ εἰ, οδα aordea. Quodsi aenex est ἄνα , aenator, senatorim in Promptu erit contoni oro cum ἀνάκτωρ,
Sol cum λιος oognatum esse ipso concedit Mue Ilerus; propius otium abest a σελας; quodsi in Carm. Fe. Arv. semel scriptum eat Limon anuissa barber, veram hane piato acripturum, ita Latine interpretandam: lumen soris aes inermere, ad nor' mam Horatianii
10쪽
Pulchra Ln vernn, Da mihi fauero, AEa sanctuin justumque Dideri. Νemps sauis aggi in illitio no genitivi σέλασος, ο ελαος oritur, ut meuia μέλιτος.
Silattia sive latus neque curn πλατυ. eonsonum neque a reliquo fiermone Gen corum ubsonii in videtur. Est enim ἐλατoe, ut lamina ελα αενη. Cur Latinum produceretur, cnusa suit digi mum, quod Graeci, in ἐλαουνω servatum, in ἐλατος omiserunt, Latini autem fidelius retinuerunt. Anulogiam praebet ita tua, φατος, πιφαίσκω. Strantva nulla nititur autoritato; in Festi fragmontis legitur p. 248 ed. Lind.,,stlembus, gravis, turdua, at ut Lucilius . . . A putidas pedibus a lembum rixit, Meum resert equum Pigrum et tardum , ubi Scilli*er voretur seno Verrius in vitio- um exemplar Lucilii inciderit, et Lucilius seripserit silentum, pro lentum. Notavit hoc post rerum Etruscurum editionem Lindoinunnus nil Fest. p. 682, nisi quod
mimis recte aetemoua idem easo quod xoos ιβος Graecorum ess o Rugurutus est.
uuinimo attembus idem est quod nostrum Iahm, non quo Latini addiderint . bus, sed quod Gormuni demserunt eundem congon autem finalem ut in krum iii, olim krumb, fumuδ, Vel um, olini umb, αυφL IIueo si tenuerimus, iambus apparebit radice niti
Silocus i. e. locus, a radice ΛΕxu loxen, unde Lugor et, quod Latinialiteris ad unius sim respondet, λόχος et λοχα i, Locua et Iscaro, qua de vocabulorum fumilia accurate disputuvit nuti mann. Lexit. T. II. p. 86 sqq. probe ille separans
rudicem λέγειν Io ere, cou ero. Ipsum aut in consionantium ait concursum nout iam durum euae aetatio 'iunm M vellerus. Primitivum sonuisse existimo σλ, εἰocus,
quod nos Gerninui servavimus in soli lectit, soli licht, olivi ali hi, quod est ejusdem radicis ΛΚΕΩ verbillo. Atqui eundem consonantium eonjunctionem, quam nec Grueci nec Latini vel ore proserre vel auribus perserro poterunt, in vocabulorum initi tu Genoci leuiverunt aut vocalem substituendo sibi lauti, ut in ἐλα cie, aut omittendo ipsam, ut in λέχος; Lutini contru prisci eodem consilio e intulerant, tanquam facilior trunsi- tua osset re t ad c quum ab a ad idein I, donec ipsuvi a vel at Gruecorum exemplo Prorsus omittero didicerunt. MDratia apud Pera. V, Ia est κολαφος, Κ inpΡs, Seliinppe, eum Praesertim fluctuet acriptura afumua inter et aesemus, quemadmodum exuveLars Pariter atque exaniGra scribi solet. Illud autem logitime sit, ut roddnntur iis pirutae Graecae geminutio uo cognatae tenuis, ut timuia τι pii, eimus κεφαλή, atrum στροφος, tomer σπυτνως, frumellari. κεκ0vφαλος. Strenti si nihil praeter munusculum significaret, mi gnae soret molis cum