장음표시 사용
11쪽
randum est, quod viri doctissimi diversissimas sententias, quae persona his verbis significaretur, protulerunt, alii de Medea sese ipsa interfectura intelligentes, alii de liberis trucidandis, alii de
Glauca Si verba per se contemplaVerimus, eo adducemur, ut de Medea sese interfectura dicta accipiamus, quam sententiam praecipue defendit Matthiaeus. Sic autem intelligenda non sunt, nam hoc a consilio orationis nutricis alienum est veretur nutrix, ne Medea dio assecta in alios saeviat, quos sibi adversarios habeat, Creontem, Iasonem, Glaucam.
Errant ei quoque, qui verba de liberis interficiendis intolligunt ut itetschelius i et Fuldnerus η qui verba do liberis
interficiendis dicta esse putat praecipue ea de causa, quod postea ferro Occidantur ut in prologo praedictum sit, non autem de Sponsa, quia haec Veneno interimatur. Sed ne Iason quidem perit, quamquam etiam de eius morte nutrix veretur. Ut autem sententia stet, versum 1 post 4 ponere cogitur Fuldnerus Elmsteium secutus, quum illum amittere nolit. Si uripides voluisset ut liberi intelligerentur, certe δι' Πατ- scripsisset vol dilucidius id quod vellet dixisset, quoniam inter tres personas ambigitur, ad quas a Verba reserenda sint. Multo minus verisimile est, verba de Glauca interficienda intelligenda esse. Illud nemini in mentem venire potuit, his verbis personam significari cuius viginti versibus ante mentio facta est, praesertim quum interim de aliis dictum sit. Neque magis si versum 1 cum Schoenio retinemus difficultas tollitur, sed augetur potius, nam verba σιγῆ δομους ει - βtio' irρωτα λεχος Iasonem et Glaucam, potius significari efficiunt quam Glaucam solam, quum Medea OVam nuptam prima nocte non sine marit in lecto repertur esset, quamobrem haec verba ut infra de ambobus interficiendis intelligenda essent, quod fieri non potest quia versu insequente Iason iterum me- 1 ADe versibus malo in Medea repetitis in Actis Societatis Graecae I p. 143 - 16 l. 2 Annotationes in Euripidis medeam prologum. acturg185 P. 20. moratur. Eadem difficultas opinioni uidneri quam supra commemoravimus obstat. Itaque Verba quum parum perspicua sint eaque significatione, qua quisque ea qui legit intelligit, intelligi nequeant, praeterea inis eisdem sere verbis repetantur, quo loco antiquo testimonio germana declarantur, optimo iure h. l. reiicienda et histrionibus ascribenda mihi videntur. iura de
h. l. habet Nauchius Euripideische Studien I p. 108 quem
ipse inspicias quaeso, ut videas meae argumentationes quantum ex illius manarint. Versibus sublatis sequentia ut apte cum antecedentibus cohaereant, Nauckii coniectura ι κα τί)ραννοι pro η καικτὶ scribentis efficitur, quamquam ego quoque Nauchium sequi malo, etiam duos insequentes VerSUS κ κα τυραννον δε τε QIαντα κ Τανηὶ καπειτα si ειῖω Πομ pos αὐλαβη τινα. eiicientem, de qua is amplius dicere a proposito nostro 'lie
τοῖς δ' ησυχαιω, τοῖς δε θατερου τρο Πουτοῖς δ α προσαντης'
μηδεις με φαυλην κασθενῆ νομιζετωφι ηδ ησυχαιαν, αλλα θατερου τροπον, βαρεῖαν ἐχθροῖς κα φιλοισιν 'μενῆ.Subditum esse versum illum prior loco tersonum Verisimit. pag.49 secuti omnes ore editores putant. Dixerat Medea de damno quod nimia sapientia hominibus serret, quamobrem pueros ad nimiam sapientiam insormandos esse negat, quia civibus stultis sapienter nova inventa proserentes inutiles, non sapientes videantur; si praestantiores vero iis qui aliquid callidum sapere sibi videantur, existimentur, molesti in urbe appareant. Haec de se intelligit verbis v. 304ἐγὰ δὲ καλῆ τῆσδε κοινωνω τυχης. quamobrem quae sequuntur antecedentibus aespondere flebent
12쪽
et respondent quidem versu illo sublato, retento vero oratio concinna misere turbatur. Duae partes opponuntur, quibus sapiens displiceat, totidem numerantur a Medea, a quibus ipsa odio afficiatur. Accedit alterum momentum. Verbum qονλM Meam significationem non habet quam habeat opus est, ut orationi aptum sit. Nam mulierem si tranquilla vel quieta ἐσυ- χαι α est, nemo vituberabit, laudabit potius Medeae autem Verbis apparet, eam civibus inimicam esse, id quod tranquillitate effectum esse non potest, nam seminae laudi erat si tranquilla domi se tenebat. s. Heraclid. 476. Itaque quum versus h. l. ad connexum orationis minime aptus sit vel potius ei repugnet, infra vero aptissimo loco iisdem sere verbis repetatur, histrioni vel librario alicui ascribendus est, qui huc eum retraxit non videns, inseriore loco alium inesse in verbis sensum; nam ibi Medea virtutem si)χιις ab se removet contrariumque confirmat, se vehementibus anina concitationibus commoveri. Hirgelius t non solum versum
306 sed etiam insequentem subditicios habet, quia nimiae et modicae sapientiae distinctio ab toto hoc loco alienissima sit neque recte se habeat sententia, Medeam quae de sapientia disputarit, in se singillatim conferre. Attamen hoc facere Medeam luce clarius apparet verbis γω δὲ καDr κτλ. oin vituperat, quod inter verba προ θοι ος et Προσυντης quae inter Se Opponantur, vix discrimen aliquod intercedat. Recte, sed magnum discrimen intercedere non oportet, dummodo tautum intersit, quantum inter in Miος κου σοφος et λυπρος ἐν πόλει, quae non multum distant inter se. Ut autem Hlagellus verba illa versu utroque sublato intelligit, ita enim, ut 0ις si ἐν Iasonem et Glaucum significari putet, vix ea intelligi possunt, quoniam de his ambobus nondum dictum est, quamobrem etiam hic actione illae civium, quae supra oculis Ἱιεν et VH inter se opponuntur intelligenda 1 Do Euripidis in componendis diverbiis arto ionnae 1862.
sunt. Ut in hac re, sic saepius Hirgelii rationi adstipulari non possum neque mihi de summa disputationis eius persuasum est, quum, quamquam nonnunquam artem illam Euripidis in componendis diverbiis apparere concedo, tamen tam longe patere eam
tantumque pondus labere. quantum Hirgelius ei tribuit, non
Omnes editores priore loco versum Subditicium habent, ex quibus rustra desudat ΙΙartungus argumentationibus demonstrando versum priore loco tolerari non posse. Id Firnhaberus . . p. 151 convicisse mihi videtur, eum utrobique optime legi posse
neque ullam esse causam grammaticam vel aestheticam, ut his verbis utar, cur altero loco eliciendus esset. Attamen alter versus subditus Videtur, quia causam, cur Euripides eadem verba iterum posuerit, non videmus, quamobrem quum saepius in Medea eosdem verSus repetito inveniamus, de plerisque vero demonstrari possit, eos esse Subditos, praeterea quum testimonia antiqua scholiastarum de mutationibus
et interpolationibus actoruni habeamus cf. orn. l. l. pag. 83
verisimile videtur, hunc quoque versum alter loco non esse germanum. Aptius posteriore loco legitur ideoque recte ab editoribus priore eiectu ESt.
simillime legitur infra 1049 106 i)
13쪽
βρισαι, quod recte animadvertit Schoenius. Itaque runchio subditus visus est et secuti sunt Lentingius, Hartungus, Nauchius, Κirchhomus. Contra retinent alii Matthiaeus, Schoenius, qui pro παιdας coniicit παο αδ os ut difficultatibus ab se notatis
medeatur. Sed Vereor ne altera remaneat, nam Verba τους ψ ιον mea sententia molestius seruntur, quam voce παῖδας adiecta. Omnia optime procedent, si versum eiecerimus et Burgessi coniecturam lenem et probabilem υχ' ως λι Πω τε acceperimus de qua L Nauch. EM. Stud. I. p. 126. Duobus versibus insta alius locus suspectu nobis occurrit. Legimus enim V. 781. πε tφω γαρ αυτους δω ι εχοντας εν χεροῖν,νν3ιφη φεροντας, τήνδε ιιν φευγειν χθονα, λεπτον τε πεπλον καὶ πλοκον si σήλατον
iisdem verbis iteratum 936Περιφω γαρ αυτῆ δωρ α καλλιστευεταιτων νυν ἐν ἀνδρώποισιν, οιδ' ἐγώ, πολυ, λεπτον τε πεπλον κα πλοκον χρυσήλατον. Magnus est inter . . dissensus de his locis. Valaenaerius primum v. 780 subditicium habuit, propter inauditam ellipsim φεροντας ιν φενγειν. Dein Elmsteius v. 781 delevit ut 936 retractum assentientibus flughio et Schoenio retento Vero V. 780. Uterque 780 8 a Nauchio et Urchhomo eiectus est, contra 936 reiecerunt Bothius et itetschelius. Versum 78 sine dubio reiicio Valchenaerium secutus cuius argumenta minime Firnhaberus resellisse mihi videtur; et quum versum in eadem sabula tolerari posse negem, nisi causa repetitionis plane perspiciatur, etiam . 781 subditum habeo, quia minus apta Medeae de Glauca interficienda secum reputanti accurata illa enarratio donorum est Si quis versum in eadem
fabula iteratum dolandore studet, magis ridiculum argumentum afferre nequit, quam si dicit, versum illum auditoribus ut repetitum deprehendi non potuisse. Ac si Euripides versum terasset, quia speraret soro ut ab spectatoribus tale peccatum non animadverteretur Qui autem hoc argumentum proserunt illi ipsi tales deprehenduntur qui versum male repetitum habeant, nam altero loco tamdiu modo dolerari posse versum consi tentur. quamdiu altero positum esse animadversum non sit. Contra ir mihi itatuendum videtur poetam si 'ersum 'e' vera in eadem sabula iteravit, io consilies id fecisse, ut epetitio eiusque causa ab omnibus animadverteretur et intelligeretur nec modo ab iis, qui fabulam agi visuri essent sed etiam a nobis qui essemus lecturi eam. Etiamsi concedimus, VerSum repe titu omnes auditorem effugisse, non tamen effugit lectores. Fabulas enim non modo ingebantur. sed actae libris scriptae vulgabantur diligenterque degebantur quod iis tenuerimus,
comoediam Graecam a populo SSe nim comprehenSam, nun quam credere poterimus. quippe quae ingentem numerum Ver
suum ex tragoediis depromptorum mpntineret Sed se hac re
amplius disserere supersedemus; nam nemo est, cui nota non R.
αυτη, τι χλωροῖς δακοχοις τεγγεις κοθας στρενασα λευκὴν εμπαλιν παροιδα
Verss. 992 93 primus delevit alaenaerius 'pud Piersonum Verisim. p. 59x quem plerique editores secuti sunt. Iartungus et Nauchius etiam v. 10 subditum habent et confictum e 1137.
- rationem ciuili Schoenius, qui versum II delet riuio
14쪽
Medea ad haec verba non respondeat, contra altero loco 992 ut confictum e v. 10. Praeter Firnhaberum etiam Osannus Analecta critica pag. 88 repetitionen tuitus est, qui versu iteratos duplice recensione Medea Orto oss a firmat, ita ut librarius vel grammaticus sedulus illo versu utroquo loco exhiberet utraque recensione collata. Credant alii. Haud parvi momenti est, quod versu D vocem GTPεφας quae a metio abhorret, optimi codicos xhibent vel correctam absent. Sic librarius interpolans deprehenditur is enim versum ilhim finxit vitium metri omittens, quamobrem etiam inSequentem versum ab hoc salsario additum habeo vel potius huc retractum e v. II. Qui cum Nauchio si Hartungo etiam . 910 dolore voti mi, ii obstare equidem nolo. Praeter repetitionom autem aliud argumentum asserri non potest, nam quod Harfungus negas, Iasonem videre potuisse, utrum Medea fleret necne, quippe quae VerS esset, nihil habendum est, quoniam si quis et partim oculis cernitur partim auribus auditur.
Denique disputandum est do versibus 1050 51 1062 633
qui repetuntur 1229. 30 1240 41) orsus 1229. 30 male
insertos habet alchenaerius assentientibus Brunckio, Lentingo, Beckio, Orsono. Elmsteio, Matthiaeo Fixto, Bothio, Schoenio; contra Piersonum 1050. 51 subditicio. habontem secuti sunt Musgravius, Pssughius, IIartungus Witzscholius Nauchius, Eirch- hosfius Praeter argumenta itZschelii, ineptos esse priore loco versus illos quum ibi tum delibero Medea, nondum decreverit, utrum liberi interficiendi issendi necne meque liberis praesentibus 'am claro perspicue H morte torum loqui possit, quippe quae ante semper obscure et tecte de caede liberorum dixerit, aliud accedit argumentum idque gravissimum Nerbis illis Medea dilucido doctarat, se liberos suos ipsam AS inter secturam. Qui fit quaeso ut chorus hoc consilium ne verbo
quidem attingat nec Medeam ab hoc proposito prohibere conetur quod tamen facit supra versu 808. 11. 1 et praecipuo 840, ubi Modo talo quid dixerat . 787 et inlia 240.
Iuro igitur miramur, ad haec chorum nil respondere ideoque verisimile non est, illa verba v. 1050 locum habuisse, quia Medea consulto de proposito suo obscure et tecte loquitur,
chorum autem perspicientem non Videmus, verun Potius Plane ignorantem consilium Medeae quod ignorare non potuit, simulatquo illa verba auribus concepit.
Alia fabula do cuius intorpolatione acriter a viris doctis disputatum est sunt hoenissae. Et primum alchenaerius multos versus subditicio dotexit, dein alii secuti sunt. Nostrum est, do iis modo versibus quaestionem instituere, qui alibi itera tur. Itaque tuum a certioribus ad minus probabilia transgredi in animo sit, primum inspicere velis quaeso versum 1289 I 282), ubi Iocasto his verbis filiam compellat: επει επειγε, θυγατερ in φθunco παιδας οὐ D;γχος, ostος εν φαε βιος.
Eadem verba iam supra v. 979 976 Creon dixerat filio Menoeceo
loco prorsus apto, nam Creon filium o terra sugere Iubet additquo Si ab Eteocle do oraculo certiore facto deprehensus eris, tutorficioris. Alia autem est conditi inserioris loci, quo versus
plane necessarius non est, molestus potius absque Sensu Ora
tionis alienissimus diaque post Grotium et alchenaerium editores eum omisserunt defendunt soli Aloigius Firnhaberus. No dicam do argumento quod Valchenaerius attulit, matrem vix filiae mortem minari potuisse, id tamen momenti 'licuius est, quod inter personas moleste alternatur Si versus ille retineretur certe desideraretur αυτῆ πυνθανο DG κει σοltat, dein mirum est, quod legimus νοτερῆσyle cuius loco quisque exspectat
15쪽
putat Geolius de hoc versu in commentario ad Phoenissas pag. 195 quem ipse inspicias velim. Non est porro nullius O- menti, quod in codice Parisin. 1713 scholium exstat ad h. v. hoc εν πολλοῖς v φεοεται, quibus verbis apparet in non nullis libris librarium vorsum illum non invenisse. Quaeritur, utrum libris illis et si, qui eos adhibuerit, fides attribuenda sit
necne. Mihi cum irchhomo persuasum est, has annotationes optimis libris comparatis ortas esse, nam plerosque VerSus, ud quos adscriptae sunt, OnVinci potest, esse subditicios ut Phoen.
1254 Orost. 949 50 51 ot 1386. Forsitan aliquis dixerit
At sunt nonnulla scholia, quae versum subditum osse vel in nonnullis libris non exstare affirmant, qui nullo modo deesse O-test. Ruselluntur hi ornii explicatione . . pag. 20. Quod restat, facile intelligitur, nam scholio ad vers. Orest. 1230 Dind. II p. 283. I. ἐν tu ἀντιγρύ pso φερονται οἴτοι οι δ' α/ιβοι, κα ἐν αλλ ora id tantum apparet, versus illos in duobus libris exstitisse, non autem in tertio; sed quam lacile etiam in optimo quoque libro hic vel ille versus lapsu librarii late cidere poteSt. Scholium ad vers 1067 cs. Dind. II p. 263 8 nil officit, quippe quod ex perversa Byzantinorum doctrina manarit. cf. Dind. praes ad schol Eur. I. p. XV. Nec plus valet illud Triclinii scholium adis Hecub. 1046 1068 quo alterum εἰκέ- σαι deletur, quod in codice quodam antiquo exstare affirmatur, cs. Dind. I. p. 476 20 nam quam tacito sortuito una vox bis posita intercidere potuit. Alia vero est conditio scholii ad vers. Hecub. 1079. II 00), quod exhibo Flor. XXV. 33 cs. Dind. I. p. 483 18 ει υπιτ αἰθερα περισσον κα Ο φεοεται. Verba scholiastae aliquid ponderis habent, nam dicit εν τισιν deerat igitur illa vox in pluribus libris, et quum a metro abhorreat recte eam omiserunt Hermannus, irchilomus, Nauchius Eur. Stud. I. p. 213. Phoen. Vers. 7 paedagogus Antigonae castra hostium d monstrans dicit:
πάντα δ' εξειδως φράσω a τ' εἶδον εἰσηκουσά τ' Ἀργειων πάρα, σπονδὰς τ' ἰλθον σω κασιγνῆr 0 φερων ido vorsus iteratur infra 142 quo Antigonae quaerenti: συ ὁ δε γερον πως αἰσθάνει σαφως τάδε; respondet paedagogus: σημει Ἀδων τότ' ἀσπιδων γνωρισα, σπονδὰς τ' ἐλθον tu κασιγνήτω φερων.
Vorsum 142 a prioribus inditoribus retentum, quippe qui
Valaenaerio desensus esset, recentiores tamen Hartungus Oeelius Nauchius Eur. Stud. I. p. 69 Κirchhosfius eiecerunt. Tuitus est Valaenaerius versum his verbis: Credidit orsan a senis persona non alienum Euripides. eadem repetere quin prior loco posita minus intellexisse censeri potest Antigone, tum paululum custode remotas tandem si senarius hinc eiiceretur ingratus nec sanequam uripideus inter ἐγνωρισα et ' relinqueroturhiatus dicam obsuturam tum voculam τοτ in versu 144 141 ircth. nam huic incommodo facile unius iterae ductu succurri putat V. . scribi posse τα γ' riuum cod. b. ircis. habeat οδ', quam coniecturam recepit artungus. Ut ubique, sic etiam . l. tenendum est, Versum si ab Euripide repetitus esset, certo esset consilio nobisque plane perspicuo. Sed illius consilii vestigium non exstat, nam quod dici potest, versum iterari, ut loquacitas senis appareat, nihili est, quia omnia a paedagogo brevibus absolvuntur et absolva tu necesse est, ne haec pars sabulae nimis longe extendatur. Verba autem paedagogi ab Antigona non intellecta esse, nullo verbo indicatur, quod infra demonstrabimus. Iam quod ab aenaerius affirmat de molesto hiatu vers 142 sublato oriente cf. annoti ad vers. Phoen. 89 et Hippol. 682. mirum est, quoniam talos hiatus sexcenti in sabulis Euripidei inveniuntur. Denique voculam τοr sequente τε desiderari affirmans refutatur a Musgravi ad Iph. vi. v. 46 qui xempla assertIph. vi. 46. Helena 1080 Orest. 99 Soph. Aia 650. Aristoph. Thesmoph. 13. lura videas apud Ellendium Lexicon Sophocl.
16쪽
sub τοτε vol. II. p. 850. Causa, cur interpolatus et defensus sit ill versus, in eo sita est, quod verba Antigonae nondum recte intorpretati sunt. Non quaerit enim: Quomodo occasionem invenisti, ut omnia comperires , sedci Qui fieri potest, ut tam accurate singula enarrare possis 3 miratur igitur, quod paedagogus alios ab aliis discernat singulosque nominet, quippe qui tam longe remoti sint, ut ipsa ex Oribus eos non cognoscat quamobrem cuni alchenaerio suspicandum non est, Antigonam priore loco verba paedagogi non comprehendisse. Quae si recte disputata sunt, facile versus ille subditicius deprehenditur, nam causam repositionis non videmus, contra interpolationis, qua re perspecta a vero haud multum aberimus, si versum illum molesto repetitum habebimus subditum. Versum hosti. 779
Eirchilomus subditum habet si conficium Q 569 3ο ρεεν ιίδ' αι δῶ tot δε a1ολDνεικες λεγcas' Versus ille mihi nec subditus nec orationi parum aptus videturnam insequens compellatio famulorum optime ei Verbis praeparatur. Quod iisdem sere verbis versus iteratur, eo efficitur, quod dictum tam saepe et frequenter ab hominibus in sermone adhibitum aliis verbis exprimondum esse Euripidi non videbatur. Itaque etiam alibi eadem verba occurrunt, ut Holona 166 et Supplic. 221 1213J. Repetitio horum verborum eximenda est, nam patet, in nunciationibus tam levibus consiliuni poetae cognosci non posse, si in eadem tabula iteratas invenimus.
Νauchius et Κirchhosfius omittunt ut male insertum P retractum
crepantia lectionum et versus hypermetrus, nam optimus codex Marcianus A. irinii. habet:
δρῶντες αν si αλιστα σωσαιφιεν πολιν καδμειων ceteri contra δρων τε αν σωσαι τε καδμειων πολιν.Ρraeterea versum suspectum reddit istichomythias ratio misero turbata, quae . l. tam pulchre instituta et tam perspicua est, ut ea sola versum illum removeat de qua re Lilagellas l. l. p. 36. Vorsu 1364 seq. hoen. legimus: ἐπει δὲ χαλκεοι scosi ἐκ ossi ησανθ' πλοις
ex quibus vers. 1365 iam supra exstat . 1250 1243)νIδη δ' Ἀκρυπτον Goost α παγχαλκοις πλυις δισσο γεροντος Οἰδιπον νεανιαι. Valaonaorius versum 1365 subditicium es habiturum affirmat, nisi i 367 adesset, qui ineptam tautologiam contineat, qua de causa tunc reiicere se malle quam antecedentem Secuti sunt Brunckius, orsonus, Fixius, Nauchius, qui etiam 1 365 et omnino totum locum suspectum habet f. ur. Stud. I. p. l. Hermannus, Bothius, nugkius utrumque versum retinent, postquam Hermannus exemplis allatis demonstrare studuit, autologiam illam tolerari posse. irchhosfius solus v. 1365 delet. Firnhaberus, artungues, Geelius emendationibus versui illi modori student. Fimili erus pro δι Πλω Urs ατ γλυτ scribi iubet διπλοῖ Grραrηλαται ceteros duces hobanorum et Argivorum significari putans, ita ut vertendum sit In medio 1 - ταιοει steterunt uterqus imperator et utriusque exercitus principes, alteri ut pugnarent, alteri ut nuxilium errent. Hanc interpretationem nemo accipiet, nam id est nimirum certaminis singularis proprium, ne quis pugnantibus auxilium erat. Aliam rationem iniit Geolius mutans και in quo acto εοτησαν habet vim activam ut vortendum sit Quum Oedipi
17쪽
filii arma induissent, duo ducem prodeuntes duo illos imperatoros in medio μεταιχροιι ' constituerunt. Interpretatio haec per se placet, quamquam paulo artificiosior est sed alia remanet difficultas. quod versus antecedens οἱ του γεροντος sidι που
νεανιαι iam supra exstat, cuius repetitionis ulla quidem causa invenitur. Hartungus denique legendum proponit: εστησαν ἐλθοντ' εἰς si ἐσον si εταιχυμον διππων στρατων τε και διπλοον στρατηλατλ . de qua coniectura idem monendum est quod de oelii. Ante omnia videndum est, num repetitio tolerari possit illius uersus quem priore loco esse necessarium nemo non Videt. Sin autem h. l. quid est, quo haereamus, certe est repetitio versus illius, quem a librario huc retractum osse potius putabimus, quam novum aliquem esse confictum. Itaque illum eiicias, si Hermanni exemplis, quae Oeelius quidem inania esse assirmat, persuasum habueris, talem tautologiam qualis sit δισσω στρατηγω και διπλω στρατηλατα tolerari posse et hunc retineas. Sin autem Hemanno assentiri non potes, Valchenaerii emendatio δισσε ξυναι sic κα διπλω στρατηλατα in promptu est, qua ut equidem puto melior medicina loco assertur quam si alterum versum moleste repetitum retinemus. Alia via aperitur Irint- manno i qui utrumque versum subditum habet et negat, fratrum nomina denuo commemorari neceSSe esse, quum e quaestione
Creontis 1359 et e nuntii verbis 1364 satis appareat, de quibus sermo fiat. Sed cur alchenaerii emendatio non accipitur 3
legitur 7571 Do Euripidis Phoenissarnm versibus suspectis et interpo latis Halle 1863 p. 15.
καί sto γένοιτ' Ἀδελφον αντηρη λαβεῖν και υσταθέντα δια μαχος λεῖν δορι
κτανεῖν θ' ο ηλθε πατρι ὁ πορθήσων ἐμην. Valchenaerius utroque loco versum illum suspectum 'abuit et robora ambo subditi esse possunt quippe qui prorsus neceS-sarii non sint. Secuti sunt Dindorfius et Matthiae contra utrumques retinent lorsonus, Firnhaberus, lolgius ). Hermannus. V. 757 reiicitur a Brunaio Bothio, Iixio, artungo, Nauchio, contra rectissime inseriore loco versum illum subditicium habent Ictrcthomus et Oeelius, cuius argumenta, primum quod Eteocles deam imprecans veram inimicitiae causam dissimulare non potuerit, dein quod ea excusatio minus apta verbis Eteoclis uerit, quippe qui a poeta iniustus fingeretur. denique quod Polynices in precibus nil dicat de vera fratris iniuria, satis Superque suseficiunt. Cui id quod do Modea et Phoenissarum versibus repetitis ot interpolatis disputavimus, persuasum non est, is Velim secum perpendat, qui fiat, ut hae modo fabulae plerosque Versus iteratos contineant, neque aliae Nimirum ea de causa, quod maxime omnium agebantur, lectitabantur, in scholis tractabantur.
δρασαντι ὁ αισχρὰ δεινὰ ταnni situ δαίφέων θωκεν πις ἐσrs σοι βαθilς. Primus Hermannus versum 1066 male insertum ess iudicavit et persuasit Hariungo, Nauchio, irchhomo. Breviter quidem, sed graviter Hermannus sententiam ionfirmavit, quare liceat mihi egregii viri verba hic apponere ,Εst ille versus quidem Euripidis sed malo hic repetitu ex versu 706 nisi quod ibi εθηκεν logitur Nirum vero, non modo alios sed ne orsonum quidem, qui θηκεν e. v. 706 petitum esse adnotavit, totum 1 Iah und Soebod meus Iahrbucher ades Philologi undPadagogi vol. XIX p. 250.
18쪽
versum illic translatum animadvertisse. Atqui movere debebant verba οστις εμι σοι βαρυς quae hic perinepta sunt. Non enim malo cuidam genio, ut illic immerens Hecuba, sed uni sceleri mala sua debet Polymestor. Accedit quod, ut sequenti Polymestoris cantu duo trimetri a choro subiiciuntur, sic idem hic quoque fieri oportebat. is aliquid amplius addi nec debet nec potest. Orest. v. 527 534 Τyndareus orationem suam concludit his verbis:
o quibus , 529 30 eodem Tyndaro, Hicti paulo Insta618 19 625. 26 repetuntur.
Facile apparet, posteriores loco versus illos plane necessarios isse propter antecedens illus δρασω quo negat yndareui se passurum ut Menelaus Spartam veniat imo totius vi tum repulsurum Itaque Iriore doco versum reiecerunt Brunckius, Beckius, L. Dindorfius, Nauchius, irchhosfius Ceteri editorei utroque doco aetinuerunt exceptis Martungo et mer- manno, qui 30 tantum omisit. quia e 557 dilucide appareret, Tyndareum de Oreste lapidibus interficiendo dixisse 'oc argumento commotus Nauchius Euri Stud. I. p. 42 postquam repetitionem tolerari posse negavit, coniecit Iost 528 aliquid excidisse riuo des Orestes lapidibus interimendo dictunt esset,
nostros versus ver olim illi appositos remansisse. Paulo artificiosior coniectura illa mihi videtur est praeterea Prorsus Supervacanea. Versus utroque loco ab Turipide profectos esse equidem pro certo habeo, quia hic demum consilium poetae, cur Versus repeterit. plane cognosci potest, iam eadem Verba Τyndareum Hicentem iacit Euripides quo planius 'nimus Pervicax et praefractu senis propositi tenaci appareret, quod non melius depingi potuit, quam quum eadem iisdem Verbis repete
Hippol. v. 895 legiturri τῆσδε χωρας εκπεπων ἀλωμενος ξενην επ' αἰαν λυπρον ἀντλησε βιον.
ἀλλ' ἐκ πατρωας φυγὰς ἀλητε Dων χθονος ξενην ἐπ' αιαν λυπυον ἀντλησεις βιον μιθθος γὰο οδεος ἐστιν ἀνδο δοσσεβεῖ. Valchenaerius rutroque loco versum germanum habet dicens: isSic solet interdum uripides in eodem etiam dramate eosdem leviter mutatos repetere senarios ut Alcest. 33 4 19)ως ἄσιν ηιάν κατθανεῖν ὀφειχεται
βροτοῖς απασι κατθανεῖν ὀφει εται
τολι α διδους γε των ωρ astενων δι κην. Quod attinet ad versum illum Alcestidis nil mirum inest, quod sententia tam usitata cf. ragm. 733 iterum adhibetur in dramato, ubi aptissima est. Praeterea repetitio illa gravis non est; duo modo verba eodem loco repetuntur quo supra, cuius rei alia causa ist, iam ea verba quae riuattuor syllabis suos iambos continent, dere semper in extrem senario JOnuntur. Quod ii tenueris do multis orbis vel cin eadem sabula vel in diversis ropolitis aliter iudicabis Idem accidit In exemplis a Valchenaerio allatis, nam vox τειχεται in extremo Versu legitur cum κατθανεῖν coniuncta Orest. 1245. Androm. 1244 1272 fragm. 10. Eodem loco senarii δεδρα/tενα poni solet s. Orest.
ἀνακτορα ab Euripide in extremo senario adhibetur cf. Androm.
Quae si recte disputata sunt, nil miri habet similitudo Versuum fragm. 663.
19쪽
hunc et insequentem eiecerunt, nam antecedens OX οντως aperte
declarat, additamentum illud parum aptum et ad φνγας λη- τε ilων supplendum esse θανεῖ. tura videas apud Nauchium Eur. Stud. II. p. 41 et Hirgelium l. l. p. 82.
reiecit alchenaerius, quia v. 1045 1048 similiter legitur
αλλ' ἐκ πατρωας φυγας ἀλητευων χθονος ot in Christo attente . qui antecedentem et insequentem Versum exhibet. noster deest et in codicibus θοὶ pro χθονος legitur. Secuti sunt Monkius, Matthiaeus, Bothius, Fixius, ar- tungus, Nauchius, indorfius. Κirchhosfius vero eum defendit, vel potius argumenta illa Valchenaerii ex parte resutavit. Nam nullius momenti est, quod in h. at non legitur versus, quia ibi certe non sine causa omissus est, dein valde leniter χθονα in χθονος mutatur, qui eri or lapsu librarii ortus est. Atqui Nauchius Eur. Stud. II. p. 39 acutissime demonstravit, repetitionem horum verborum tolerari non posse, quia verba Hippolyti a Theseo in suum usum versa ridicula et prorsus inepta vel parodiae similia viderentur.
In Alcestide praeter versum 433 de quo iam supra dictum est, alii exstant repetiti. sed male inserti. Sic prorsus ineptus est versus 323 3123κα παῖς sit ἄρσην πατερ εχ ι πυργον ιεγ r, ον κα προσεῖπε κα προσερρηθη πάλιν. dum ut o 200 is si orioili
' κo0τις ην Ουτω κακος ἔν ου προσεῖπε κα προσερρηθ πάλιν. huc retractum iersono monente ceteri editores reiecerunt.
Elolaius i cum Hermanno vorsum aptissimum habet. Sed versus non modes plano inutilis et ridiculus cs. Hartvng. ad L l). soritiam constructioni Minime aptus nam quid sisIvult illud: Puer quidem patrem habet magnum propugnaculum quom of compellavit et in quo invicem compellatus est nam sic verba vertenda sunt, ut supra, meque quem et compellet et compelletur. Nolo abutatur quis observatione apud Matthiaeum Gramm Graec. H. g 506. V. I. p. 960 nam ill lege dicendi
confirmatur potius mea sententia.
Versum Alcest. 1016 10143ως δὴ θυραιου πηιιατος σπουδὴν χων Nauchius in suspicionem vocavit ut iteratum e 90 778 ubi legitur
δέχει, θοραιου πηματος σπουδον χων. De hoc uno versu inter omnes in eadem sabula repetitos ambigitur,' utrum eiiciendus sit necne, nam evidenter Ommc non potest, eum esse subditum. Equidem vero illum reiicio, quum minime desideretur neque consilium, cur repetitus sit, perSPIcIntur.
Omnino absurdo inseruntur Alcest. v. 662 63. 651. 23κἀγώ τ' ἀν Rco χῆδε τὸ λοιπὸν χρόνον
huc retracti e v. 306 307. 295. 96)κἀγώ τ' αὐεῖων κα συ τὸν λοιπὸν χρόνον
κου αν ιονωθεὶς σῆς δάμαρτος στενες 1 Ι unx Soebodo Novo Iahrbiicher etc. XIX. l. 287. s. Witzschelius Acta. Soci Graec. II pag. 14 sqq.
20쪽
Rectissime Κirchhosfius et Nauchius v. 662 63 delent, nam quid magis ridiculum est, quam quum quis dicit alteri: Τ pro memori decet equidem reliquum tempus feliciter vivam . Ineptius hoc quidem dici potest Accedit quod Admetus acutissimo
omne causa affert, cur patrem pro se mori deceat, quum sit
senex et longa vita felici unctus quum magis eum deceat quam mulierem Peregrinam mortem obire, quum gratias debent filioqui Semper parentes maxima pietate coluerit, quum ipso mortuo sine liberis futurus sit, nec ullo procreare possit ob senectutem; dein patri exprobrat, quod mortem timuerit, quippe qui iam SeneX Sset, brevique mortem obiturus. alibus argutiis Admotus confirmare studet, cur patrem pro se mori decuerit contra Veram cauSam, cur Patrem quam XOrem perisse malit, Sedulo
occultat. Itaque versus additi nihil aliud officiunt, nisi frigidam et impudentem ironiam, quae sensu totius orationis parum apta est et quum e 306 30 eos confictos esse dilucide appareat, optimo iure interpolatori imputandi et eliciendi sunt. Refellisse me eis quas dixi confido uestemanni argumentum, consulto repetisse Admetum haec verba, quippe uno inter ultima mandata ex coniugis Ore XcepiSSet. Ineptissime leguntur Rhes. v. 37 verba φυλακας ὁ λι- Πων κινεῖς τρατίαν e superiore loco v. l certe huc retracta; nam Hector choro exprobrat quod confuse loquatur et interrogat eum:
Quid quaeso sibi vult insequens φυλακας δε λιπων κινεῖς στρατιανοῦ quae verba h. l. plane absurde dicta sunt, nam Hector interrogare non potest Perturbatisne exercitum excubiis relictis 3 quod iam interrogavit, neque nescit, sed ut verba recte se habeant quaerat necesse est ut supra: ι κινεῖς στοαrιαν Itaque recte Nauchius et irchilomus versum
Qui omnia quae in codicibus tradita sunt defendere student, eis re vera interpolationes dabularum Turipidearum Ἀ
librariis actas esse . persuaderi necesse est simulatque inspexerint versum Ion. 774 manifeste ex si huc male rectractum, nam est a sensu et connexu orationi Omnino alienus, quoniam
chorus quam dicendam habebat calamitatem iam 'perte dixit, ita ut Creusa eum eadem dicere non posset iubere riuae optime eam terspexisse ex consequentibus apparet Nec iussit riuum chorus iussui non obtemperet quod debuit, si Creusa id quod ille dixisset, non intellexisset Versus Iph. aur. 4
iisdem verbis iteratur . 1423 1454)ἐνταυθα τευξας ναον ἴδρυσαι βρετα c, ἐπω stον γῆς Ταυρικῆς Πονων ε πων, ους ἐξει ὀχθει πεο innλων καθ 'Eλλαδα. Non dubium est, quin inferiore loco necessarius sit ille versus, quoniam verbo περιπολων etymologia vocis αυθοπολα docetur. Itaque priore loco versum subditum esse pro certo habent omnes editores excepto uno itetschelio qui versum tacite retinet. Versus certe Supervacaneus est, nam nil continet quod Iam dictum non sit et quum verisimile non sit, uripidem eundem Versum, quo postea deam etymologiam vocis αυροπολα docentem lacit, bis posuisse, eum eliciamus.
a Brodae deletus est ut rotractus o 657 667 ubi pro 'ἐπάξια logitur τε κρεισσονα. Illi assentitus est lachhosfius, contra retinent Bothius, Schoonius, Elmsteius, ermannus, Nauchius. Versus certe supervacaneus est, ne dicam constructiomet sensui parum aptus, contra 657 optime se habet. Sensus verborum nuntii a vers. 705 sqq. est hic : Convenimus pastores