장음표시 사용
21쪽
esset, quod ex insequentibus verbis καί τις πλάνης κατ αστυκα τριβων λογο ελιξεν pate0. Quid sibi vult illud εος δειναδρωσι de qua re pastores certe inter se non disceptaverunt. Itaque versum illum melius subditicium habebimus, nam quo consilio versus repetitus sit, nemo videt. Heraclid. vers. 7. 98st τ' ἐκδοθῆναι 1 ητε προ βιαν θεων των πων nosnua θεντες εἰς ωογος ρεολεῖν simillimo leguntur . 22 l. 22, μήτ' ἐκδοθῆναι si ι τε προ βιαν θεων τεον σων ποσπασθεντες ἐκπεσεῖν χθονος. Consulto ab Euripide hos versus iisdem verbis repetitos esse crederet aliquis et recte, nisi accederet ut exstaret responsio versuum 3-9 et 3 - 110 diligenter elaborata, nisi quod uni iambo 78 opponitur distichon, id vero suspectum nobis, quia infra iteratur. Quamobrem post V. 78 lacunam unius Versus qui intercidisset indicarunt Fixius o Nauchius. Verisimilius mihi videtur quod irc ossius coniicit, loco versuum 97 98 unum modo iambum locum habuisse, sortasse hunc sto Θεων ποσπασθεντες εἰς Ἀργος ιολεῖν, nam si Euripides consilio quodam versus illos repetiit, cur conclusionem iambi alterius variavit, hic scribens ἐκπεσεῖν χθονος,
illi εἰς Αργος μολεῖν γAliud est, si versum in eadem sabula, aliud, si in diversis repetitum invenimus, nam facillime poeta in eadem verba ultro incidere potuit, quum eandem sententiam adhibere libuit. Itaque repetitio sola versum repetitum summovere non valet, nisi alia eaque gravissima argumenta accedunt, quibus Suspici augeatur.
τι χρῆειω δρασας φραζε φιοι σαφέστερον scholiasta annotat Dind. IV. p. 47. 14y σεσηstειωτα. ὁ ,τιχος, οτι καὶ ἐν Πελιασιν ἐστιν. Non mirum, talem Versum etiam rii alia Tabula invenu i nam saepius Turipides talia dicta ponit praecipuo in stichomythia eo tantum consilio, ne
haec turbetur, quod demonstravit vicata' oh ohrns '. Sunt in sabulis Euripideis permulta eiusmodi dicta repetita ut Ἀθ' ολ ο δρασον Hocub. 223 225). olon 31L1233 Ion 1035 1029). Cyclops 29 131). Fragm. 647. Omnino idem est si Versum Med. re 7483τί χρῆμα δρασειν ξ τι ιν δρασειν λέγε.
quem Nauchius quidem eiicit, in Iph. aur legimus vers. 726 737 nec non minus offendit illa exclamatio saepius iterata Helen. 778πως φης τι λέξεις A ιι απωλεσας, γυναι.
οιιιοι, τι λέξεις, τέκνον; ος ι' ἀπωλεσας. Talia verba saepius ah Euripide adhiberi necesse erat 'bi simile quid agebatur, quum alia, quibus idem significaret, vix haberet. Huc pertinere existimo, si versum Med. 543 546)τοΠαυτ ιιέντοι των ἐμῶν πονοον ἐριελιξ' ut ιλλαν γαρ υ προυθοκας λογων. legimus, etiam Suppl. 429 ἄκου'' si ιλλαν γὰρ συ πρου κα λογων. IIartungus quidem versum Medeae delet a de causa, quia ibi nihil supervacanei dictum sit, cur Iason sese excusaret, id tamen in Suppl. Hoc argumentum non Sufficit, neque quisquam ar- fungo obtemperavit Plane necessarius versus non est, ideoque subditus esse potest sed suspici interpolationis ne ullo quidem argumento gravi confirmatur, praesertim quum poeta saepius hac
figura usus sit. cs fragm. 347. Phoen. 372 olynices matri dicit: αλω ἐκ γαρ αλγους αλγος α σε δερκοιιαι καρα ξυρῆκες κα πέπλον μελαγχροιιονς
22쪽
Versum 373 confictum isse Iuspicatur irchhosfius ex Alcest.
παπιν δε Θεσσαλοιοιν ων γω Pατωπενθους Dναικος τῆσδε κοινονσθαι λάγω κο Do ξυρῆκε και Ἀζιελαγχροιιοι πέπλοι c. In hoenissarum loco illud ἐκ γαο αλγους αλγος υ non bene intelligitur, iam ut Valchenaerium verba vertit: luctum enim nova lugendi sequitur materies berti non possunt, quia Verbum supplendum est, quod h. l. deesse non debet, quum ambigi possit, utrum αλγο nominativus sit an accusativus. Praeterea omnibus similibus docis quos attulit Ialchonaerius verbum mon deest, eaque de causa accipiendum Euripidem si versum κύρα υρῆκες κτλ. posuisset, ita scripsisse Verba antecedentia. ut facile intelligerentur. Fortasse haec suspicio confirmatur antiquo testimonio; legimus enim ad vers. 376 Dind. III. p. 132. 2 hoc scholiumo τι χος ολος ἔν τισιν ου φερεται Versus illius reiiciendi cauSam nos non videmus, quamobrem Suspicor, verba illa antea
ad . 373 adscripta lapsu librarii paulo infra posita esse quod facile fieri potuit, quum in codd. . et M. qui scholium illud habent versibus qui intercedunt scholia adiecta non sint. Vers Hecub. 277 1.279)ταντη γεγηθα κα πιληθομαι κακῶν simillime legitur Orest. 66ταντη γεγνὶθε κἀπιληθετα κακων. quamobrem Nauchius versum Hecub. in suspicionem VocaVit, certe non inepte, nam Versu sublato oratio melius procedit. Atqui certis argumentis demonstrari non potest, versum illum esse subditiciumn sed cur hic vel ille versus ab actore vel librario non plane apte insertus esse potest 3
' In πολυτος εὐνῆς τῆς ἐφεῆς τλη θιγεῖν sere immutatus recurrit Electr. 253 255)ο 'nωποτ' Dνῆς τῆς hiri ετλη θιγεῖν. neque dubium est quin utroque doco Euripido Prosectus
sit. suam lacile autem haec verba ultro poetae in mentem venire potuerint. nemo non videt. Sic etiam has similitudines ultro consormatas esse pro certo habeo: ippol. 81εκδηφιος ων γαρ τῆσd τυγχάνει χθονὀς,
εκδημος δε με τῆσδ' ἐτυγχανον χθονος,
23쪽
Molato sed hunc omnino refellit Uitzschelius Acta Soc Graec II. p. 149). Duo versus iisdem verbis repetiti suspicionem interpolationis ultro movent. Non offenderemur, si omissis verbis ἀκτινα κυκλο κτλ. legeremus solum additamentum ς ουποτ'αυθις ἀλλα νυν πανυστατον, quum similem locutionem ου νυνμιεν πρωτον ἀλλὰ πολλάκις saepius repeti supra viderimus. Nunc autem alter versus accedit, qui Hormanno monente male constructioni aptus est, quum potius XSpectemus GDπο- νομενη Praeterea alia eiusdem distichi repetiti exempla non
exstant, atque si tecum perpenderis, quam facile hic orsus illic inseri potuerint, sententiae tam multis . . probatae assentiri non dubitabis. Similitudines fortuita certe sunt Alcest. 401 390 si IIoraclid. 22 βλέφον προς αυτ ονς, λέλινον quae verba Har-tungus quidem iniuria 4 Heraclidis subdita 'abet in Aleost.
aκήπτρω τειχ' ρα σον καθαι/ιάξω καρα. nam καθαιμάσσειν et καθαιματουν vox est saepius adhibita ab uripide et nonnunquam cum Verba καθα coniuncta inve
nitur cf. Hercul sur. 234 256. Hecub. II 04 II 24). elen Imorost. 1535 15 27). Quod bis κῆπτο logimus in eo causam habet, quod reges in scena scipiones manibus gerere solebant, quamobrem illo utuntur ut telo maxime prompto. s. Hercul. sur. 256 ubi baculi quibus senes utuntur intelligendi sunt. Fimhaberi sontontia. do qua diximus in prooemio huius disputationis, si ullo modo confirmari posset, posset conspiratione vorsuum Troad 710 708 eum Mod. 271 στείχοντα καινῶν αγγελον βουλευματων
Sed valdo vorsor no utorquo versus in Troadibus subditicius siti quamquam suspicio certo argumento affirmari nequit Supervacanei sunt versus in utraquὐ sabula nisi quod 'ortasse 1017 Med. sequens participium ἐνέγκουσα tuetur, quod cum focodontibus ii θουν os κατεξύνθην coniunctum optimum sonsum ira et ustra laboravi et consumpta 'um molestus duro serens in partu dolores cs. Suppl. 20 92I Quamobrem non bono hunc versum reiecisse mihi videntur artungus otis Analecta critica pag. 86 in Medea, melius vero in Troadibus Valaonaorius o Burgosius. Aliorum et in Medea et in Troadibus retinere coacti sumus, quamquam inviti, tamen libentius quam eum, quem modo reiecimus nam saepius urbpidos de nuntiis visistitibus tale quid personam aliquam dicem
Suppl. v. 277. 78 275 76)ἰώ ιον λαβετε φερετε πεμπετε κρινετε ταλαινα ,οας γεραιάς. malo huc retracti videntur Hartungo, minato, irini sta ex Hecub. 62 63 λίβετε, φερετε, πέμπετ' Ἀείρατε acu γεραια νι ρὐ προσλαζPμέναι, ubi optime so habent, quum dicatur, quis his verbis appellatur, scilico chorus. Itaquo mirandum est, quod nostro loco non dicitur, qua personae intelligendae sint quamquam infra v. 1121 11 15 ancillas claro appellantur. rastres verss. 273-86 omnes hexametri esse videntur, cf. Marriandi nos. d. h. V., qui verbis λαβετε κτλ. interpositis misere turbantur.
24쪽
quem versum quamquam etiam Hippol. 595 600 legitur nonnulli editores in textum admiserunt, nescio qua de causa, nam versus ille praeterquam quod in codice B non legitur, nostro loco minime aptus est Athene dicere non potest των νυν πα-ροντων Πνὶ ἔατωγ αναφνλας, praesentium malorum Mamen, nam omnia mala quibus Orestes vexatus erat iam pridem recesserant ita ut Athene de mali praeteritis modo dicere posset, quamobrem recte a Nauchio et irchliosi versus ille omissus est.
Magnas dissicultates praebet locus cille Baccharum . 307
ex quibus vers. 309 iisdem sere verbis legitur Hippol. 79 803τὀ ωφρονεῖν εἱληρον εἰς τα πανθ' tiως loco non minus desperato, quam nostro. Traeterea in V. ach. 309 ad lacia poο3ειν suprascripta est vocula I quam etiam Stobaeus altero loco versum asserens habet; denique Stobaeus
altero loco vers. 309 omittit. Connexui totius 'oci est 'io:
Pentheus vers. 209 queritur quod mulieres a peregrino quodam qui se esse Dionysum affirmet, depraventur si in libidines incitentur ita ut in solitudines virgultarum sugientes amplexibus virorum is dedant. seque diutius hoc esse passurum negat. Ad haec Tiresias Pentheo persuadere studet, peregrinum illum re vera Dionysum illarum autem libidinum muliebrium non ess auctorem. Male Schoenius interpretatur: Non Dionysus mulieres sapients. in libidinibus isse coget, iam necessarium non St, quum pudicitia ingenio cuiusque insit, quamobrem mulier pudica in bacchanalibus non depravabitur Sed haec Intorpretatio ad verba erthei non respondet, qui minime contenderat, officium hoc esse Dionysi, iudicitiam commendare mulieribus, recte animadvertit Hermannus Omnia optime procedent, si Versum illum ut is Hippol aues illatum eiecerimus et antecedente
vorsi id quod in codice B suprascriptum est iii an textum
quod utrumque optime fieri potest, iam acillime pro φθονεῖν librarius scribere potuit σωφρονεῖν omissa voce μη quam altera manus addidit vel pro θεος scribi potuit nomen ei ιονυσος omisso Magis arridet illud Musgravii r g P0νε quod etiam Hermannus in textum admisit, quoniam verbum ipso νεῆν etiam loco σαλπρονεῖν adhibitum osse appore o Bacch. 382 390)cs. Musgravi nota in h. l. Sed Hermannus retinet vers. 30 et docum interpretatur: Non Bacchus intemperantes ad venerem esse coget mulieres, sed semper in natura atque ingeni cuiusque inest temperantia et moderatio in robus omnibus Moc considorare oportet. Itaque itiam 4n sacris Bacchicis si qua femina pudicis Moribus est. conservabit castitatem. Sed quis non videt, quibus vitiis haec interpretatio laboret nam si in cuiusque mulieris ingenio temperantia et moderatio inesset, nulla bacchanalibus vitiaretur, quamquam eas modo, quae pudicis moribus sint, illis depravari negat iresias, qua re videnter apparet, sapientibus intemperantes opponi it re vera opponuntur vers. 309 sublato. Sic habemus optimum sensum: mon Dionysus mulieres intemperantes esse in venerem coget, sed in natura inest id est ultro Venerem appetunt, non a Dionyso coactae); considerare oportet, nam si qua os mulier pudica, bacchanalibus non Vitiabitur
Locus ille Hippolyti quo exstat versus σωφρονεῖνενεGτι κτλ. plane corruptus est ut vix quisquam si mederi
possit, quod claro demonstravit Nauchius Eur. Stud. II p. 5)qui versum illum quidem in Hippol suspectum habet. Equidem
vero alterum docum sanare malo He altero Hesperans, quam utrumque male intelligere.
Bacch. v. 1017 1028)ως σε στεναζω, δουλος ob μεν, Ἀλλ' 'μως χρηστοῖσι - ις σομφορα τὰ δεσποτων.
25쪽
Contra Porsonus versus alter Medeae etiam in Bacchas inseratur necesse esse affirmat. quia verba χρηστοῖσι δουλοι- συμφορα τα δεσποτων per se sensum non praebeant. Hermannus lectionem codicum dolandit ad τα δεσποτων supplens H GD GP0οα c. Sed tam lacile hoc non suppletur et praeterea quae verba exstant vertantur necesse est Servis
bonis res dominorum adversae vel secundae sortuna sunt scilicet secunda vel adversa ita ut sensus sit Boni servi selices et infelices cum dominis sunt. Sed haec quoque interpretatio minus placet ob insolitam brachylogiam et quum mihi persuaderi non possit, Euripidem idem distichon bis posuisso, vel fortuito in haec verba iterum incidisse, dein alterum vero versum librarii lapsu e Bacchis excidisse, otiam hunc ut grammatici additamentum eiicere Velim.
Recte reiecerunt alaenaerius et plurimi inditores vers Helen. 779φευγ' ως ταχιστα τῆσδ' ἀπαλλαχθεὶς χθονός. ut o hoon. 975 972 male huc insertum Versus plane inepte additus est, nam . l. Helena non de fuga loquitur, sed dilucidius Monota declarat id quod antecedentibus dixerat: σωθεiς
δ' κειθεν ἐνθώδ' ηλθες εἰς σφαγας quod quum Menelaus non bene intellexisset, interrogat eam πως φης ; raeterea sticho- mythia accurate elaborata misere turbatur, ut iam hanc ab causam versus ille in suspicionem caderet, etiamsi non e hoen. retractus Videretur. Longo difficillimo de iis vorsibus iudicatur, qui in fragmentis apud alio scriptores traduntur, nam praeterquam quod saepissime illi scriptores ipsi in errores inciderunt, nobis difficultates augentur ea re, quod fragmentorum connexum cum sabulis ipsis plerumque perspicere non OSSumus.
Valchenaerius, Porsonus. Ilolgius itiam in Sylo muripidis locum habere dicunt, et habet apud Matthiaeum vol. IX. p. 334. sed Nauckius fragm. 688 demonstravit, hunc versum a fragmento prorsus abesse. Simili errore v. Hippol. 438 436)αἱ δεντε ore πως φθοvr in σοτ εο ut receptus est in Cressarum fragm. 470. Nauch. s. Matthiae. Ol. IX. p. 132. Etiamsi haec sententia iteraretur ea tamen non Ossenderemur quippe quae proverbii locum obtineat. ideoque iisdem sere verbis repetatur opus sit. Sic non mirandum, quod Euripidem etiam cum Aeschylo et Sophoolo in eadem vel similia ultro incidentem videmus. f. Aesch. Agam. 167 et Eur Phoen. 397. Soph. incert. ab. 863 Nauch. et Eur fragm. 12. Aeschyl. fragm. 170 Nauch. ot Tur Thoon. 470 quam similitudines mihi quidem nil alieni abcntisoque imitatione ortae mihi videntur, sed potius ortuitae ut hae quoque, quas nunc asseram; nam mirandum non est si inter cingentem numerum similium sententiarum ab uripide adhibitarum, unx vel 'ltera inest, qua iisdem fere verbis iteratum: .
26쪽
fragm. 241 ' ηδυς αἰων ν κακή τ' ἀνανδρια
τευ, τοῖσι γενναιοισιν ως Παν καλον.
Facile apparet, has repetitiones poetae ultro in mentem venisse; qui autem putat, uripidem hos versu ex Qter sabula in alteram transcripsisse. quia novos fingere non posset, is de ingenio poetae desperat. Versus Androm. I 255 12833ου γύ ποτ' α πραζειαν ἐκ θεῶν κακως Mobaeo traditur coniunctus cum isagm. 214nsio δ' ἀγγελλω βροτοῖς
ἐσθλων n ἀνδρων ευγενῆ σπειρειν τεκναον γα πον α πριχ ειαν ἐκ Θεων κακως. ubi Nauchius suadento terson eum omisit, quia cum ntese dolitibus non bono cohaereret Ἐirchhomus vero In Androm. versum reiecit eadem causa commotus qua Nauchius Uterque recte iudicat; at in fragmento minor mihi difficultas esse videtur, iam mi subiectum supplendum est, cibi facilius suppletur quam in Androm. quia substantivum pluraliter dictum praecedit, quod non praecedit in androm. Qua difficultate perspecta Pstugkius versum tueri studet exemplis allatis, ubi Grt cum verbo singulari numero dictum ad antecedentem pluralem resertur, quorum prorsus alia ratio, iam nostris locis subiecta verborum supplenda sunt et difficillime quidem in Androm. ad verbum hiraliter dictum subiectum Iuppletur antecedente singulari modo. facilius in Dagmento ex Ilurali antecedente. Itaque eligendi arbitrium tibi permitto, utrum post 1255 Androm. lacunam istatuas, qua sententia Ners 1255 incepta explanata et ad finem adducta sit, et versum Dagmenti omittas, an nostrum Androm. 1255 subditicium habeas et o Dagment huc retractum, quod mihi verisimilius videtur nam etiamsi ibi. non apte cohaerere cum antecedentibus videtur, caute cavendum est, ne infirmo uisi undamento, quoniam e fragmento abrupto connexum totius loci perspicere non possumus, perverSe iudicemus.
v. 744. 45. του πατρος δε ' νγενει ἀπωλεσεν, , το ιν αλλοις γίγνεται - ζρια, quia contineant paraphrasim versus insequentis τω δ' ἐι1θλον i)κ εἰς καιρον λθε σο πατρος.
et conficti videantur ex Hippol. 1382 1390)τὸ δ ευγενες σε των φρενῶν ἀπωλεGεν. et e fragm. Alexand 59. οἱ 3 tot θανουι ιαι δια τὸ χρησιμον φθενων, ν τοῖσιν αλὰλοις γιγνεται σωτηρια. Non sine causa nuchius versus illos subditos habet, quamquam tales pleonasmi saepius apud Euripidem inveniuntur, quamobrem retinendi totius viderentur, misi accederet, quod Alexander cuius est fragmentum illud, una cum Troadibus actus est ideoque
27쪽
versus in roadibus subditicii mihi videntur, quia verisimile non est, uripidem in fabulis eodem tempore simul actis eundem
subditum labe Nauchius et huc aetractum Bellerophonteis. 289 ubi legitur
rοῖς πούΠιασιν γα ον, osto σθαι 2εων quae verba optimum sensum praebent; mire autem in Bacch. τοῖς δικαιλις dictum est. et quum versus si non adesset, non desideraretur, Nauckio assontiri non dubito. Steinbergo i Electr. verss. 294 95. 96
subditicios hahenti libenter equidem assentior sed Vereor, ut omnibus persuadeat. Versus illi certe connexu et sensu Verborum parum apti sunt, sed dubitari potest, num re vera in Antiopa fragm. 20 locum habuerint, quod quidem e Stobaeo non apparet Itaque de hac re ambigitur. Contra minime dubitatur de versibus 1097 98 99. οστις δε χλοὶτον η Dγένειαν ισιδων γαμεῖ Πονηράν, Mnρος ἐστι' 3 ιικρὰ γαρ μεγάλων ἀφιεινα σώφροσιν δομο ις εχει. qui h. l. omnino absurdi sunt et a Stobaeo taruntur etiam ex Cressis s. fragm. 46 coniuncti cum verbis γαμεῖτε νυν, γαριεῖτε, κατα θνησκετεξ φαρμάκοισι εκ Dναικος - δόλοις. Itaque Hariungus primus suspicionem movit Secuti sunt auchius et teinbergus l. l. p. 10 quibus plane assentior. Reliquum est ut asseram versum Androm fragm. 150τον τοι Λίκην λεγονσι παῖδ' εἰναι Λιος
qui recurrit in Antiop. fragm. 223 etsi τοι Atari Hroi σι παῖδ' iναι χρόνοD. sed haec similitudo nil alieni habet, nam, ut argumentum afferam quae est summa huius disputationis Euripides saepius in divorsis fabulis undem versum iisdem verbis repetit, sed
inscius. Itaque nisi alia argumenta ad vocandum in suspicionem versum iteratum accedunt, germanus habeatur si structura Verborum eiusmodi est, ut lacile poetae ultro sese offerre potuerit. In eadem sabula autem versuum repetitiones tolerari non possunt, nisi consilium repetitionis manifeste apparet. Quod in tribus sabulis Orest Phoen. Oph. aur et in quinque aliis Med. Alcest. Androm Bacch. elen eandem chori conclusionem legimus, Hermannus ad Bacch. ea de causa lactum esse putat, quod quum fabula acta propter surgentium strepitum ultima verba chori non bene audirentur, poeta Parum curae in hanc partem fabulae impenderet. Mihi alia rati melius placet, qua ob causam ab IIermanno dictam vel ob negligentiam chori conclusione, quae ab uripide prosecta esset, adempta, hisce sabulis communem additam esse conclusionem pro certo habemus. Quod iam brevi post mortem Euripidis et ante exemplar consectum a Lycurgo factum esse Suspicandum est, quia scholiastae de hac re tacent.1 De interpolations Euripideae Electrae. Halle 1864.
28쪽
Natus sum Recklingliust a. h. s. XXXXV patro duardo matre Francisca e gente Landschuelg. Fidei addictus sum catholicas litterarum primordiis a patre imbutus a LV adii gymnasium Confluentinum cibique per drex annos et dimidium stdeinde Fuldae per totidem annos artibus cliberalibus instructus sum auctumno in LXII huius incademia, Rhenanam civibus
ascriptus post quater sex menses Berotinum me contuli unde anno interiecto Bonnam reverti. Ac scholas frequentavi virorum clarissimorum Droyseni, Gerhardi, Hauptii, Mommseni, Irende-
Ι ni bonovolontia mihi contigit, it huius exercitationibus archaeologicis, illius epigraphicis per annum et dimidium interessem. Quibus viris omnibus de Me egregie meritis quantum debeam, gratissimo animo semper profitebor.
29쪽
Ι Dioticem recerasionem Euripidi Medeae non unosco. II. Eur. Iph. Taur. v. 589 Urchh. Scribendis propono καλ τα illi κιγνας οἰοθα Pp dy- τι λορος scodd. 1HOIII. Taciti s Germaniam edidit coniunctam cum HiStoriis. IV. Stichomythiae turbatae in fabulis Euripideis aliquid ponderis attribuendum St. V. Quaestores Romani antiquissimis temporibus Me rebus capitalibus inquirebant. o. Euripides Iphisseniam in Aulide imperfectam reliquit. VII. Ars gymnastica veterum noStrae praeferenda St.