De vocibus nonnullis Homericis [microform]

3쪽

Homerici S.

5쪽

k, m

7쪽

PI CELEBRANDA INDICIT

PΗ1LOSOPHIAE DOCTOR, GUINASII PRO s

9쪽

uomeri carmina legentes in vocabula passim incurrimus, quorum sententia quum nec Veterum commentationibus, neque nostrae aetatis studio et doctrina satis explicata sint, vel hodie in disceptationem vocari posse videantur. Forma eorum et compositio, asperitas et barbarus sonus a Iegibus et suavitate graeci sermonis tantum abhorrent, ut facile intelligatur, cur interpretes, si accesserint vel ad originem eorum explorandam, vel ad grammaticam rationem indagandam, vel denique ad notionem eorum inveniendam, ideo quidem, quod reliquarum linguarum ope neglecta, omnia e graeci Sermonis usu repetere conabantur, parum aut nihil omnino profecerint. Quod si viris ingenio et doctrina prae caeteris excollentibus accidisse videmus, non mirabimur, quod alii de feliciori successu desperantes inutili labore abstinere, quam ineptas et sutiles sententias excogitare maluerunt. At non omnia, quae Homeri lectionem morantur, ita sunt comparata, ut sperare non liceat, lare, ut diligenitori inquisitione, quae impedita sunt, expediantur, quae obscuriora sunt, OV Iumine admoto illustrentur discussisque, quibus involvitur vetustas, tenebris, in clara luce collocata appareant. Viam, qua incedendum est omnibus, qui de sermone Homerico disputaturi sunt, Cl. Butimannus praeivit. Is enim vir omnium γραμματικcυτατο quum erilogum conseriberet, quantum sagax eademque circumspecta interpretatio, ubi praeterea amplissimae eruditionis apparatus praesto SSet, tum ad errore veteres removendos, tum ad Veri investigationem valeret, plurimis praestantissimis exemplis comprobavit. In eo tamen Vir l. non dicam peccavisse, id enim velat modestia, at desiderio nostro defuisse videatur, quod comparatione dialectorum semiticarum neglecta quaestiones suas ex unius graeci sermonis norma et legibus construit. Longe quidem absum ab illorum opinione, qui propterea, quod non pauca vecta sono et significatione simillima graeco et semitico sermoni communia essent, has

10쪽

duas linguas cognationis Vinculo conjunctas ex una parente prognatas esse voluerunt. Constat enim hodie inter omnes harum litterarum cognitione vel leviter imbutos, linguas Europae omnes, Asiae et Africae plurimas duas amplissimas stirpes adtingere, ex quarum altera, indogermanicam dico, graeca lingua prodiit, ex altera semiticae dialecti prosectae sunt. At Vereor tamen, ne viri docti indagationem et comparationem Verborum, quae his linguis communia sunt, sive quod aeta agere nollent, siVe quod incuria has minutias praeterirent, sive denique quod contemtione quadam has nugas despicerent, justo plus neglexerint. Quotiescunque enim Homeri carmina lectitans in voces inciderem, quae indole sua ab Homeri aetate aliena ad vetustatem monumentis antiquissimis graeci et semitici sermonis longe superiorem pertinere viderentur, mentis cogitationem ad priscum

illud aevum delatum sensi, quo origines generis humani et prima omnium linguarum initia recondita jacent. Haec investigare, haec meditatione persequi tantum habet delectionis, ut haud sciam an alio quo studio animus magis allici et jucundius assici possit. Quod si quis dicat litterarum studium lavius esse, quam cui disputatione de

earum oblectamentis satis fiat, is mecum animum adtendat ad fructus, qui ex comparatione semiticarum dialectorum in accuratiorem graeci sermonis cognitionem redundant. Numerus litterarum, quo tempore a Phenicibus ad Graecos translata sunt nonduiu tantus erat, ut omnibus sonis, quibus illae gentes in sermone utebantur, designaudis sufficeret. Quum igitur sermonis consuetudo accuratiorem scripturam exegisset, utraque gens litterarum seriem pro suo ingenio auxit et amplificavit.

Quantumvis autem Graeci in omnibus, quae ad artes et litteras Spectant, caeteris gentibus praestiterint, hoc uno tamen inferiores fuerunt, quod Semitae mira admodum sagacitato subtilissimas soni diversitates, quae voce humana pr0seruntur, et indagarunt et propriis figuris descripserunt. Exemplo sunt signa spiritus, quo vocales exhalantur. Veleres Hebraei, ut vel leniorem vel sortiorem ejus sonum indicarent, quatuor, si au additur, quod interdum hac vice fungitur, quinque litteris utebantur Arabes, qui subtilius distin guunt, sex diversis signis haec discrimina significani Graeci tria tantum signa invenerunt spiritum 1enem, spiritum asperum et Iiiieram Chi. Quae quum vero non sussicerent, ut spiritus Varietas quali dicentes utebantur in oculorum con-