장음표시 사용
11쪽
dignus erat qui legeretur x et praeter Vergilium et Terentium Suetonio teste in scholis legebatur
et a grammaticis qui emendabant, distinguebant, annotabant velut Probo, notis instruebatur quod eius poetae permulta exstiterunt exempla et poetae lyraeque amicorum et magistrorum discipulorumque Iam ver cum consideramus, qui tum suerit scribendi modus celeritas levitas, per so patet, inde ab antiquissimis temporibu grammaticorum cura ad emendandos mendosos libros opus suisse, e quo numero sui Probus, qui Suetonio auctore Vergilio Horatio Terentio tales adscripsit notas, quales Aristarchus Homero et saeculo sexto Mavortius Horatio addebant. Exstiterunt quoque grammatici, qui Oratio explicando operam dabant sed hoc potissimum agebant ut locos similes ex aliis auctoribus sumptos colligerent, personas et nomina Horatiana interpretarentur, textum quam rectissimum redderent; qui commentarii cuius generis suerint apparet duobus illis, qui Porphyrionis et Acronis nomina prae se serunt; quorum alter Pomponius Porphγri inde a ducentesimo . Chr. n. anno usque ad ducentesimum quinquagesimum vixisse et scholia logicam rhetoricam grammaticam respicientia cum ipse Africanus esset, in
Africanorum usum scripsisse sertur alterum Acronem non eorum, quae sub eius titulo seruntur, scholiorum auctorem fuisse manifestissimum est, cum in iis ipsis Acro quidam optimorum inte pretatorum numer adscribatur Vel potius constare videtur illa Acroniana scholia duabus partibus composita SSe quorum itera ineunte alter exeunte quinto . Chr. n. Saeculo incertis auctori
Atque hoc loco, quoniam scholiorum mentio facta est e re esse videtur, nonnulla de codicibus adnotare priusquam tui medio aevo contigerit Horati perlustremus. Magni codicum numeri, quos sere ducentos habemus longe minorem partem aliquid valere ad quaestiones criticas Satis apparet. Orum autem, tuos momenti alicuius esse homines docti consentiunt, tres quasi familia distinguendae videntur. Prima familiae sunt ii codices qui quodam modo originem lucunt ex illo a Mavortio emendato libro; quorum numero Leidensis quo Bentleius usus est, Parisinus λ 7982 saeculi decimi adscribendi sunt alterius familiae quasi sons et origo est codex Blandinius vetustissimus es qui quanti momenti fuerit quamquam ipse combustus est, cognoscilicet Crucqui cura tui editionis suae oratianae sundamentum posuit in illo codice eum secuti
sunt codd. Gothan saec. XV et Turicensis contaminatus tertia denique familia derivata est ex cod. Bernensi B 363, tui saeculo VIII et X in Scotia scriptus dicitur et hac re potissimum
ab aliis dissert quod plane alium carminum ordinem sequitur eius Stirpis sunt Argentoratensis Saec. X. Lipsiensis eiusdem nec Dessau. I saec. X; alii. Quod si iam quaeritur, quaenam inter
illas tres familias sit quasi cognatio et luam potissimum rationem sequi debeamus in iis adhibendis,
primum, cum constet, Omnes Horatii libros inter se consentire nonnullis vitiis, qualia ut paucis utar exemplis Sunt carni. I, 23, 6 veris II 17, 25 cum Lachmannus Hauptius alii cui' omnes codices ex uno antiquissim originem duxisse verisimillimum est, qui archetypus non potest non POSteriore tempore scriptus esse luam quarto saeculo. Ex illo archetypo duo derivati sunt codices quorum alter quasi pater est codicis Blandini qui saepe solus verum et rectum Sensum praebet alter sons est omnium ceterorum codicum qui cum Vitiis Saepe non consentiant,
variis temporibus et aliis fortasse codicibus interiectis ex illo deduci possunt. Hinc duae aliae familiae et Leidensis Parisinique 7972 Mavortianorum et Bernensis B. 363 quique eum Sequuntur. Duae cum ita sint. Blandinium potissimum respicere debemus cuius quae fuerint lectiones intelligimus Crucqui auxilio cui Berghi iluidem uno negante ceteris viris doctis affirmantibus fidestribuenda est; quoniam rarissimo accidit . ut alii codices rectum. Blandiniui salsum praebeat
Quinct. Ι. . , , 6 nam et insurgit aliquando et plenus est iucunditatis et gratiae et variis figuris si verbis elicissima audax.' Notandum videtur hoc loco, Cruoquium non unum sed quatinor adhibuisse codices Blandinios unde haud raro oriuntur errores cis Bergh. Philol. XIV, 389. Ann phil. 83, 6 I).
12쪽
sensum Omnium trium autem lamiliarum si lectiones sensum aptum non habeant vel linguae et usui non respondeant, coniciendo medicina erit asserenda. Iam vero cum explicaverimus, quorum benefici et cura hanc habeamus librorum copiam, hac ipsa quaestione revocabimur ad eam rem, ex qua ad hanc de codicibus commentationem
Perpetuis bellis et discordiis domesticis, quae Romae imperatorum temporibus animos turbare et depravare solebant, cum deesset otium illud literis tam necessarium, in dies magis
desuerunt, qui eas artes quae ad humanitatem pertinere proprie dicuntur, si Idio et amore amplecterentur. Quod studium plane exstinctum videbatur in ea urbe, in qua ad id tempus literarum domicilium fuerat, cum barbari et Italiam et Omam peterent occuparent everterent. Unum refugium exstitit literis caede bellis tumultu expulsis ex urbibus, cum monasteria quae dicuntur otium darent viris literarum studio operam daturis. Quamquam negari non potest illa clericorum studia plerumque id spectasse ut quam plurima possent librorum veterum exempla manuscripta exhiberent vel apparatum criticum colligerent. Hinc cum multi alii tum tot oratii
Ii qui inde a saeculo millesimo quarto Petrarca auctore libris an diu temporum iniquitate neglectis operam dederunt, hac in re potissimum quasi landamentum ponebant, ut quae in libris manu scriptis tradita inessent quam dilucidissime explicarent et notis scholiastarum summa cum industria collectis inspectis inter Sese comparatis, quantam quisque haberet historiae et grammaticae et antiquitatum scientiam, eam adhiberet ad illustrandos veteres auctores his in rebus summa posita videbatur doctrina Iam vero cum Singulorum vocabulorum quae notio quaeque coniuncti esset investigare quam totius vel carminis vel libri qui esset sensus inquirere mallent, cum, ut brevi dicam, Si non omne a praecipuum studium ponerent in linguae ratione et elegantia perdiscenda, accidit ut permulti eique magni componerentur libri quibus inerant doctissimae quidem sermonis commentationes et Osculi rerum undique collecti sed deerat plerumque de auctoris ingenio arte sententia quaestio. Suae quisque doctrinae in explicandis auctoribus maiorem vim quam iudicio et elegantiae tribuebat. In Horatio quidem hanc institutam explicandi rationem, ut duos eosque gravissimo viros commemorem amplexi et persecuti sunt Crucquius et Lambinus, quorum prior propterea optime de Oratio meritus est quod non solum quae invenit scholia nobis tradidit sed etiam vetustissimis codicibus accurate et pru
Aliter demoratio sentire eumque explicare, cum primum eum attigit instituit Benti eius; is qui princeps et auctor recentis Veterum explicandorum et emendandorum rationis cum docunctis sere temporis benignitate nobis relictis libri tum demoratio optime meritus est, palmam criticam non modo postremi sed etiam praesenti Saeculi conSensu habet. Iam videamus quibus potissimum rationibus ab iis, qui praecedunt viri doctiidiiserat, tuasqua leges secutus sit, qua sit summa eius viae et rationis. Poetarum studia cum pro sonte et principio omnium laborum haberet et pro fine ad quem Omnia revocaret, non potuit, Illi quoniam illa ratione ductus non modo antiquitatem mente concipiebat et scriptis explicabat sed etiam cum dicendi tum sentiendi rationem poetarum penitus cognoverat, antiquitati Studium commendaret aequalibus et accenderet. Qui eorum qui antea interpretati erant oratium fuissent errores magno ingenii acumine intellexit; primum reprehendit eos, quod apparatum criticum Sine ullo temporis pretii auctorum discrimine adhibuissent; tum quod doctrinae et rebus undi lue congeStis atque in memoria coacervatis
nimiam tribuissent vim deinde quod obscuros verSus doctis et remotis et ipsis obscuris nominibus velut parenthes hypallage γnthesi explicare quam vel interpretando vel corrigendo ad mentem et intelligentiam hominum accomodare maluissent. Quod denique adserobat ingenii acumen ad illustrandos veteres id ab aequalibus pioque exerceri voluit ut ipse ad carui. I. XXIl, Sed
13쪽
eo tantum haec notamus ut acuamus eruditorum iudicia ). Benileianae igitur quaestionis summa haec est nulla vel parva erit grammaticarum et historicarum et ad antiquitates pertinentium ratione habita tantum quae suerit poetae sententia indoles ars, inquirendum et secundum codicum auctoritatem textum vel constituendum vel corrigendum esse. - uas rationes quo modo in edition sua secutus sit cum hoc loco longum sit explicare in illis, qua infra tractabimus exempli causa carminibus ostendere liceat. Attamen illius loci lentionem inchoaverim, in quo dolendi initium secit carm. IV. . T luem versum nullus usque ad hoc templa editor restituere vel ausus est vel potuit: tanta entiet est et auctoritas et recti quasi divinatio. Qui uim secuti sunt in explicando oratio viri docii, sere omnes hac in re potissimum studioriani principium et finem posueriant ut quae iii Horatio invenissent ea servarent et pro suo quisque ingenio explicarent, quorum nomina commena Orasse sufficiat; sunt ii Acherlich Vander- bourg 3 Gesneriis alii. Ita cum factuni esset, ut iniquo temporum lato luana rationem Bonileins
prosecutus erat ea non placido ac prope molli gradu procederet sed oblivioni tradi viderotiar, multis annis interiectis homo eruditus exstitit qui Benileii quidem disputationes sontem et principium se habero suae iudicandi rationis dictitabat sed nimia iudicii severitate rapiebatur ad
talem cursum qualis quin a Benilei prorsus alienus fuerit vix tuisquam dubitaverit. Denique Peeri Lampius de quo agimus. Benti ei summo critico minorem auctoritatem tribuit quam Marklandio athonario Guieto sui quamvis docti tringeniosi in arte critica rationem nulli eorum qui sapiunt probatam secuti sunt. Poeri Lana pius' igitur vir doctissimus anno h. s. tricesimo quarto edidit Horatium quae editio una in lucem prodiisso propter novani piam prae se serebat ei prioribus dissimillimam spoclem et propter magnam iudicandi audaciam summa apud multos eos lue spectatissimos hominus florebat gloria. Iam vero erant, tui oratium tantopere mutilatum et decurtatum aegre ferrent qua re summum et Sque ad id tempus non diu compositum discrimen exortum est eorum. lui totum Horatium luem Omnibus numeris persectum esse volunt interpolationibus poeta indignissimis repletu in SSe persuasima habent easque eiciendas et omnem emendationem ad iudicium elegantiam pulchritudinem reserendam statuunt et eorum qui summam artis criticae legem in codicibus perspiciendis et recte adhibendis ponunt eum lue, luem illi praebent, textum
explicare student et Orntium poetarum summorum luidem numero adscribunt sed rursus negant, persectissima semper carmina cecinisse. Harum dissimillimarum ration una qui suerint auctores
quoque modo Suam quiSque sententiam defenderit. luae dentiliae probanda videatur copiosius explicabimuS. Primum nostriani est. Peerlkanipli ipsius naen dandi rationem perlustrare et inquirere, num probanda sit necne. Qua in re eerthampii verba quae in epistola illa praelationis loco libro praemissa leguntur, dilucidissime illius rationem in arte critica adhibitam et ni magnopere salior errores patefaciunt. Sed priuSquana ad illa, quae in praelatione inveniuntur illustranda progrediar paucis de errore disseruerim, qui in illa quidem non commemoratur, sed tanti videtur momenti in diiudicanda tota Peerlkampi arte critica ut praemittendus videatur universae disputationi P. enim cum persuaSum habeat Horatium egregiorum poetarum persectissimum esse quidquid persecto poeta indignum Sit delendum esse censet sexcentis locis versus vel carmina On- nulla delentur quod indigna sint Horatio Quo brevius autem et ieiunius sententiae expressae sint,
a id ipsum profitetur . aliis locis velut p. 3, 1, 6 in praef. edit Lips. g. V. Horat illustr. Μitscherlic Lips. 1800.3 morat recens illustr. et Gallio versibus reddidit Vanderbourg Paris. 18 12. Hoc loco Θ re esse videtur monere, mobis priorem tantum oditionem Peerlhampii anni 1834 in
manibus fuisse. ola ut paucis tantula ex numero eorum, quae suppeditant, exemplis ruta notas carm. I, 2, 17;
10 13 12, 33 II, 16, 1. III, 17, 1. adscriptas.
14쪽
eo digniores illa Horatio ei visas esse, cernitur ex illo enuntiato, totius artis criticae quasi tu damento, in quo legimus: equidem Horatium non agnosco nisi in illis ingenii monumentis, quae tam apta et rotunda sunt, ut nihil demere possis, quin elegantiam minuas' neglecta Omnium et doctissimorum virorum sententia qui in nullo OeSeos genere ornatum quendam et copiam e borum desiderari posse atque his rebus veram illius vim et naturam inesse consentiunt. - uod si illam Peerlkampi epistolam sequimur primum intelligimus quibus causis vir doctissimus sit adductus ad eam quam proser artis criticae rationem. Profitetur enim se quamquam per multOS annos tractaverit Oetam tractatumque noverit ut digitos, incidisse in permultos versus HoratianOS, quos intelligere nequierit. - Consideranti autem, quae huius rei causa sit, Horatii libros sibi visos esse inquinatos non talibus vitiis, qualia omnibus ex antiquitate relictis inesse Omnium hominum doctorum consensu constaret, sed interpolationibus creberrimis et antiquissimis. Illa vitia antiquo tempore nata usque ad praesentem aetatem propagata esse his eiectis in demum Horatii carmina redactum iri in eam, qua ipse poeta reliquerit, Orm3m. Tum studet ut istam de interpolationibus opinionem tuae quantopere nova sit et adhuc incognita et disserat ab aliorum eorumque doctissimorum interpretandi ratione haud ignorat tueatur eamque e nobis prob3turum esse duplici modo sperat: primum quod nonnullos et spectatissimos viros de interpolationibus iamiam suspicatos esse demonstrat tum quod multis causis qui sons quodque principium illarum fuerit perscrutatur et explicat homines docti antem, quorum nomina et auctoritatem sui conatus quasi praesidium et scutum profert, sunt Marklandius, Ruhnkenius aikenarius et quodam modo Bentleius quibus quantum hac in re auctoritatis tribuendum sit et quo iure eerlk his usus Sit auctoribus, infra inquiretur. Iam vero videamus quo modo P. has interpolationes ortas esse persuasum habeat et quibus causis aliis probaturus sit quibus Omnibus perlustratis nostram de tota arte critica Peerlkampi sententiam explanare liceat. Plurima vitia prosecta esse, contendit ex illa, tuae tun una erat libros multiplicandi ratione e Scribendo hac re quicunque vellet mutare exstinguere auctoris verbis sua immiscere potuisse; hoc modo lactum esse, ut persaepe quae esset auctoris tuae scribae distinguere difficillimum fuisset. Multum deinde valuisse ad corrumpendos Horatii libros quod poeta priusquam omnia carmina necessBri ordine edidisset et extremam, Iuam Os dicimus manuin addidisset operi subito mortuus sit et illo libri in lucem producendi muneri alii lancti essent illorunx autem suam quemque rationem et iudicium secutum esse eoque licentiae deinde nonnullos progressos esse ut mutat carminum ordine ex uno longo duo et ex duobus brevibus uniani secerint carmen. - Singulorum denique Vocabulorum corruptelam, quae quantopere increbuisse Ciceronianum illud; libri mendoSe et scribuntur et veneunt ' significaret Originem duxiqse e Romanorum dictandi more et librariorum sestinatione et imperitia. Tum summa tua floreret Horatius aμctoritate non modo apud populum sed etiam apud ipsum civitatis principem, non fieri potuisse quin permulta exemplaria celerrime et minus accurate Scriberentur ita multa irrepsisse vitia accedere, quod et magistri et discipuli persaepe carmina de solitentiis ex Horatio sumtis composuissent recitavissentque recitataque carminibus Vere Oratianis adsUripsissent, cluae tum posterioribus Horatiana visa essent. Magni deinde momenti fuisse ad procreanda mendos Horatii exemplaria multa et magna illa incendia, quibus prim et altero . Chr. n. Reculo Roma vexata esset; quibus cum multi Horatii libri Oinbusti essent, homines operam dedisse, ut hoc Omper Surent. Hinc tot et tam mendose et temere conscriptos libros. - Sed de alio interpolationum genere suspicari licere, quarum auctor luodammodo Horatius ipse haberi posset verisimillimum enim esse, Horatium in singulis carminibus hoc vel illud correxisse vel delevisse vel adiecisse, tuae eum mutationes ab iis, qui carminum exemplaria haberent, suo cuiusque libro adseriptae essent multos inflatis sententiis et repetitis iisdem verbis contaminato Versus exortos esse. - iis deni lue tam vario
15쪽
modo et tantoper cormiptis libris Mavortium sexto p Chr. n. saeculo usum esse ad emendandum Horatium, qui vocabulorum quidem vitia correxisset, interpolationes antem ipse omnino non perspexisset et omnes, qui deinceps recensionem adhibuissent, in Brem errorem adduxisset. Hoc modo enumeratas corruptelas Ona fide corrumpentium Orict esse; sed suisse quoque, pergit P. qui oratio per dolum peram darent eorumque raudulentorum hominum duplex genus suisse et poetarum qui sua Oratianis carminibus immiscerent ut eius nomine vanorum carminum quasi titulo et praesidio uterentur et hibliopolarum qui cum omnium studium esset quam plurimas hahere oratii das, exemplaria alienis carminibus augeri curBrent Buctaque venderent. Praeter has causas quae ex ipsis oratii carminibus e tempore e rerum natura deduci possunt veterum duo testimonia asser ad explicandam et probandam suam de interpolationibus sententiam unum illud Suetonianum . venerunt in manus meas et elegi su eius titulo et epistola prosa oratione quasi commendantis Se Maecenati sed utraque salsa puto, nam elegi vulgares, epistola obscurn quo Vitio minime tenebatur' alterum Plinianum: Paulus nuper ad lyrica deflexit in quibus ita Horatiunt ut iii illis illum alterum effingit', quibus testimoniis quantum tribuendum sit auctoritatis infra videbimus. His igitur et ingeniose inventis et artificiose excogitatis et diligenter e tenebris ad lucem productis causis Peerlk ad id abreptus est, ut suae de arte critica opinioni magis magisque indulgeret. am cum magna illa. piam tribuebat suo iudici et arbitrio, auctoritas in diiudicanda orationis venustate Et discernendis veris et salsis in illa de interpolationibus doctrina campum et palaestram assecuta esset, nullum obstitit impedimentum, luominus quodcunque considerantiet interpretanti aliquam dubitationem afferret salsum haberetur et sub interpolationum titulo Horatio abrogaretur. ua in ro haud scio quae causa maiores effecerit errores illa de carminum vitiis opinio an simulatque ani artificiose excogitata est de interpolatianibus doctrina. Iam oro nostrum est demonstrare. Peerlkampium re Vera in eos erroreS, quorum modo mentionem secimus, incidisse: Ac primunt quidem impugnanda erit illa Peerlkampi opinio, multa inesse in oratii libris carmina tot et tam gravibus inquinata versibus, ut neque interpretando ne tu corrigendo tolli possint et cum sensum omnino non praebeant Horatio indigna putanda ideoque eicienda sint. Quam sententiam cum constet ita tantum resutari posse ut omnibus perlustratis ot explicatis Horatii libris unicui lue carmini sensum eundemque Horatio dignissimum
inesse demonstres, nobis auten tanta disputati temporis brevitate non concessa sit in uno alterove carmine, a PePrthampo Vehementer condemnat et decurtato, quod tractandum nobis proposuimus Verum, et dignum sensum inesse extrema hac commentatione probare conabimur.
Unum quidem hac in re commemoraverimus; quoniam enim P. se propterea ad illam de interpolationibus doctrinam adductum esse docet. luod intelligere nequisset nonnulla carmina, non satis modeste in hac re versatus esse videtur satis enim apparet illum tantam sibi vindicasse auctoritatem et ingenii vim ut neminem id vel intellexisse se intellecturum esse persuasum habeat, tuo suo ipsius acumini restiterit.
Atque cum munus Peertham pii impugnandi susceperimus, id potissimum respiciendum videtur. tuo iure ille iis quos suae sententiae auctores proseri hominibus doctis usus sit. Quorum quasi princeps nominatur Marklandius cuius tuae uerit doctrina iudicium elicitas in restituendis Scriptorum veterum libris magnopero laudatur is autem Supplicibus Euripideis adnotaverat . In Horatio post Omnia quae in eum scripta vidi innumera sunt, quae non intelligo etc.' Reerth. p. v. Attamen, quamquam eori L. Marklandi iudicium et elegentiam et selicitatem summis effert laudidus, contenderim, nonnulla in illius libro inveniri posse, quae minime ad hanc bonam de Marklandio opinionem confirmandam valeant. Enimvero latini sermonis elegantiam interdum desiderari aeque atque illud iudicium et restituendi elicitatem demonstraverim ex illo quod modo recitavi enuntiat et nonnullis, quas fecit in oratii carminibus coniecturis. Latine
16쪽
quidem dictum non videtur illud post omnia quae in eum scripta vidi' et pro illo ,.quae non intelligo et non sentio' coniunctionibus modo pus suisse contenderim neque eleganter et seliciter excogitatas esse illas coniecturas, quas ne Peerlhampius quidem Secutus St, quarum e qua in carm. II, 2, 4, Mors ct sugacem mutatur in uors effugacem neque ullo modo necessaria videtur neque cuiquam usque ad id tempus interpretatorum probata est altera, qua legitur III 3, 5 pro visere gestiens qua parte debacchentur ignes' vincere gestiens eiusdem generis S atque prior tertia denique commendatur tricesimae quintae primi libri dae talis Iectio qualem ad id tempus neque protulit quisquam neque probavit cum in enuntiato illo: iste nuper ambit eic vox dominam ' reseratur ad ruris . uihus satis demonstrasse mihi videor eadem illum qua Poerlkampium nimia sui iudicii fide adductum esse ad emendationes neque eleganter neque feliciter excogitatas. Ruhnkenius quidem in epistola sua critica postquam quibus ingenii viribus opus esset ad interpretandos veterum libros illustravit et multos multis interpolationibus libros inquinatos esse suspicatus est dolet quod nemo eruditorum hominum per tot saecula hoc invenerit vel si reppererit, dicere ausus sit. At quaestionis ubinam Horatii nomen nonne universo de veteribus anctoribus agitur Bentleius deni lue princeps ille praecipue in oratio interpretando criticorum quamquam in eius editione de tantis interpolationi,ns nihil monitum est, asser Poertham pio auctoritatem quandam utpote lui probare studeat illum de interpolationibus cogitasse quidem sed casu non pronuntiaSSe. Commentarium enim Benileianum, cum aestivis mensibus conscriptus Sit, Subitum PSSe ne lue eius esse, qui primo impetu et calore oppressus explicet Horatii carmina illas interpolationes cognoscere; propterea nullius momenti esse in hac re sentiet iudicium. Sed mihi commentarius Benileianus non is esse videtur, ilia celeriter et subito conscriptus Sit; luanta sententiarum ingeniose excogilatarum multitudo quanta copia emendationum, luantus comparatorum et ex aliis libris
sumptorum locorum numerus uis dubitaverit quin qui brevi tempore tot et tantas adscripserit notas, is eodem tempore de interpolationibus cogitare potuerit' elluo vero ineptum esse videtur, hoc loco rei mentionem sacere, in qua Peerlkampius et Benileius non modo non inter se consentiunt, sed etiam differunt; nam cum ille interpolationes non monachalis ingenii sed elegantiores esse contendat hic in illa. Iuam sere unam statuit, interpolatione adnotavit IV, 8.17ὶ-agnosco nim Versum monachalis plane ingenii et coloris . Videtur igitur Peertham pius Bont. Ieium eidem atque avortium hominum generi adscripsisse, quorum pro metite et iudici Versus elegantiores fuerint. Viri denique summo ingenii acumine instructi, quem testst et auctorem suae rationis affert, G. Hermanni nuntiatum quoddam adnotans dubito num eorthampius recte et prudenter egisse videatur dicit enim ille princeps philologorum: si quid eiusmodi est ut indignum sit poeta tali qualem oratium suisse videmus, in quo cultissimus sensus venusti et acutissimum recti aptique iudicium erat, confitendum est id aut non esse ab se scriptum aut scribi non debuisse' his verbis cavendum esse statuit ne nimiam oratii admiratione permoti et quasi obcaecati in eum quo quaecunque non prorsus digna sint poeta pΡrsecti SSimo Censeamus delenda esse, incid3mu errorem. Sed hac de re hactenus. Quod quidem ad causas portinet quibus Berth. Carminum libros primis post oratii mortem temporibus multis interpolationibus corruptos esse et Or- ruptos per tot Saecula ad nostra tempora propagatos esse comprobare studet multa Sane occurriInt, quae ab illo non raro haud satis prudenter disputata esse videntur. Iam vero non inutile putamus priusquam ad ea reicienda accedamus, nonnulla et mirasre explanare, qu3 quamvis 3 re ipsa remotiores sint, tamen probant. Peerlk3mpium saepe incidisse in iudicia inter sese repugnantia neque ratione sumpta. Nam cuna praelationis pagina VI
17쪽
dicat, singula verba probe latina esse, non video, qui huius enuntiati nexus sit aut cum alio eiusdem paginae, quo Se colorem non latinum assectatas elegantias repetitiones ineptas in Horatii carminibus observasse' profitetur aut cum illo, quo interpolationibus eiectis exortam esse orationem magis latinam laeto animo pronuntiat; quoniam, quantum ego Cio, neque sermo hene vel probe vel magis latinus esse potest neque seimo qui re Vera latinus est, magis latinus fieri potest aliter nimirum res se habet de elegantia sermoniS. Aeque mirum videtur, quod extrema pag. V de suo Oratii amore profert, cum beatus. Sibi visus sit, si illum, quem de pueritia sibi dilectissimum nominat poetam, imitatum esse alios poetas non solum dicendo sed etiam cogitando sentiendoque intellexerit. Qua denique ratione illa, quam Peerili cum omnibus aetatis Augusteae poetis tum oratio tribuit, nativa Venustas cum hac modo explicata imitatione consentit Quod quidem plurimum valuisse in corrumpendis Horatii libris Peerlkampius contendit. antiquo tempore libros non chalcographia sed naan multiplificatos esse, cum id ipsum ad omnes veterum thros quadrare ne lue vix quem tuam eorum tanti quantis oratium interpolationibus inquinatum esse nescius sit, hoc ei curae est, ut demonstret, quo modo haec res Horati potissimum perniciei esse potuerit. Ac primum quidem magni in hac re momenti esse videri quod Horatius praematura morte in i peditus sit, tuo minus ipse Omnia Sun per colligeret collectaque in lucem ederet Attamen ilui sibi velit haec dubitati non video; nam cum omnino satis
constet, relictis poetae cuiusvis Carinitii bus ab aliis ad lium ordinem rex Ocatis non esse cur
ipsi eorum integritati incommodum existere putes, minini hoc ad oratium quadraro videtur; is enim ipse tres carminum libros Scriptos inter triceSinium luintum et quadragesimum alterum aetatis annum edidit; quapropter hoc corruptelae et interpolationum genus ab dis librorum illorum abesse, satis perspicuiaui St. unm sententiam ne illa quidem, quorum praesidio utitur Peerlkampius, vel Ciceronis vel Senecae muntiata mutant, quoniam Ciceronianum illud de latinis libris quo me vertam nescio tui mendose ut scribuntur et veneunt' et illud Senecae librum quem minutioribus literi scriptura Saepe proiecinuis etc' neque Horatii neque interpolationum mentionem facit sed Omnino mendorum, tua quantum disserant ab illis vix quisquam negaverit; sunt haec eadem menda, quae Romanorum dictandi quidem more et librariorum estinatione et imperitia saepe exstitisse verisimile St, Sed ipso eerlkampi Buctore a Mavorti saeculo sexto emendata sunt. Quamquam ego negaverim, ex illo dictandi moro tot quot vult eerlk errores prosectos esse, quoniRm pro certo habere OSSumuS, Buctores verba non praelis nisi eruditis servis et ipsos in relegendo et recitando opere, Si quid salsi irrepserit, hoc cognovisse t
Ne cautius felicius e quidem aliae causae, quibus Se probaturum esse sperat illas et antiquissimas corruptelas, causae 3 eerlkampi excogitatae QSSe identur; quibus tantum abest ut adducamur ad comprobandam illius sententiam, ut nova quasi arma ad impugnandam invenisse nobis videamur. Nam cum x magnB, tu apud aequales florebat auctoritate et ex omnium communi quod tribuebatur carminibuS, Studio concludere Velit, nullius libros magis idoneos fuisse qui paterentur corruptela et interpolationeS e Scholi atque grammaticorun rhetorumque manibus tot illa et tantopere inquinata exemplari prosecta SSe cenSet Verum maxime putare debes, neque grammaticis neque rhetoribus tribui debere interpolationes qui cum vel notis perlustrarent poetam vel sententias ex illo desumptas adhiberent ad Ornandas suas declamationes noscio quo modo versati sint in poeta Vel augendo Vel minuendo. Immo ero quantum prosuerint grammatici notandis singulorum carminum vitiis, ipse Poerlkampius profitetur At discipuli in scholis factitabant carmina argumentis ex Oratio sumptis quorum quae optime imitata esse poetam visa erant, librorum Oratianorum marginibus adscripta paullo post illius mortem ipsius esse ducebantur; quod Si accuratius tecum reputaveris, num censebis disci-
18쪽
pulorum versus aeque elegante atque Horatianos SSe potuiSSe, ut Virorum doctissimorum summo ingenio et iudicio instructoriam velut Suetonii et Plinii observationes criticas effugerent. Iam vero his ipsis antiquissimis temporibus Horatii carmina Summum praesidium assecuta esse in exemplaribus tam late divulgatis et ad omnes translatis, equidem contenderim. Omnibus enim, si dubitarent de carminum oratianorum integritate, facillimum erat comparatis inter se discrepantibus exemplaribus quid rectum quid Horatianum os Rot quid secus diiudicare. Hagnum quoque, opinor, exstitit impedimentum interpolationum et vitiorum cuiusvis generis hibliothecis publicis, quarum simulatque ab Asinio Pollione prima condita est, in dies plures populo ingentem librorum eorumque correctissimorum multitudinem praebebant in his nutem Augusti et Asinii bibliothecis praecipuum locum obtinuisse Hot alii libros eosque probatissimos Pt legorrimos ex ipsa Horatii auctoritate et ex eo, tu illius cum Augusto et Asinio erat, usu colligatur necesse est. Ita quotiescunque opus esse videbatur libri in illis hibliothecis asservati remediunt omnium siquidem quae essent, Vitiorum praebebant Quae quanta fuerit bibliothecarum auctoritas et vis et per se apparet et perlkampii verbis intelligitur, qui illarum interitum multum valuisse ad corrumpendos codices ipse profitetur. Sod si negari non potest nonnullos libros Horatii manu scriptos incendiis illis deletos osse quis est, qui contendat omnes bibliothecas uno tempore interiisse ita ut omnis libros inter se comparandi facultas tolleretur, praesertim cum ingens Horatii carminum transscribendorum studium misso eertham pius ipse profitentur.
Quod ver addit fit fraudulenti homines aliena carmina Horatio supponebant' ne id quidem probaverim. nam cum istorum hominum duplex genus cogitari possit et eorum qui avaritia et eorum qui ambitione gloriaeque cupiditato permoti ad ii adducti sint. ut adulterinos versus vel carmina Horatii nomine ornata in lucem mitterent illud quo perih bibliopolas nullo huius rei teste et auctore allat significat, genus sero nulla mentione, hoc quadam resutatione dignum videtur Multi cum essent, qui lyrici poetae munus sibi arrogarent, concludit Poerl-kampius, eos, qui non probati QSSent, poetas ut suis carminibus asserent auctoritatem quandam, illa Horatii nomine quasi veste purpurea induta edidisse neque mirum videri quod illa carmina denique vere oratianis immixta sint. Sed naulta ea pio gravissima obstare identur illi Peerl-kampi sententiae; mana cum ipse dicat, Versu illos non monachales, sed satis elegantes suisse, vix credibile est, quam ob rem qui poeta Versu Horatio dignos componere posset Horatii quam suam ipsius auctoritatem augere maluerit et eam, tuae suo nomini iuste tribuenda esset gloriam alieno atque per fraudem concedi passus Sit Neque prudentes viros decipi potuisse adulterinis vel orsibus vel carminibus. demonstrat exemplum Suetonii, qui epistolam logosque Horatii nomen prae se serentes non illius esse se intellexisse profitetur Atque in altero quod profert Poerlhampius Plinii testimonio nil inesse puto nisi quandam Paullii laudem, quod tam feliciter imitatus sit Horatium. Qua ex re tuae tandem potest fraudis et interpolationum suspicio esse Ita satis probatum videtur Peertham. sua des interpolationibus doctrina adductum esse id investigandas rei usque ad id tempus inauditae causas non luod rectius videtur, iamiam exploratis illis causis de investigandis interpolationibus cogitasse. quo factum est ut vir ille sagacissimus hoc studio agitatus, persaepe neglecto illo quo excellebat ingenii acumine progrederetur eo ut nullus esset condemnandi modus vel terminus. Alius Peerlhampii error anguste cohaeret cum illa sententia, cuius supra mentionem feci, de poeta omnes in partes persectissimo; qui error. ni fallor in salso de arte lyrica iudicio positus est. Omne enim de lyricis antiquis iudicium revocari volebat ad recentes lyricos et ad nostratium de hac re sententiam. Atqui quis negaverit, plane aliam et speciem et vim naturamque esse praesentis atque antiquae lyricae artis uo satum est ut Peerlhampius cum enuntiatum
19쪽
illud: equidem oratium non agnosco nisi in illis ingenii monumentis quae tam apta et rotunda sunt ut nihil demere possis quin elegantiam minuas' quasi undamentum et principium artis suae criticae posuisset sere omnem ornatu ni, quo detracto poesin lyricam omnino cogitari non
posse equidem persuasum habeo, deleret. Qua in re POSter tempore suerunt, qui superarentPeerlkampium, SchatZmayer . - quidem OnStat, eo errare, qui in interpolationibus statuendis eiciendisque Sunni quisque elegantiam indiciumque sequantur. Aliis minoris momenti erroribus praetermissis iustitiae est monere, luantopere eerl-kampius grammaticae rei motricae antiquitatum scientia ipse excelluerit aliosque instituerit ita ut
illius liber vel iis qui propter interpolationes infestissimi sunt Peeri Lampi adversarii, magno sit
usui excitetque ad oratium Diagis inagis pie aerit uirendum Valet de eerlkampio illud saepe
auditum ex eorum viroruti numero St, tuoruni ex erroribu plerum lue vix minus discitur
quam e iiS, quae recte obserVarunt. ' Quid mirunt luod simulat pie eeri L. tanta audacia iii tegritatem Horatianorum librorum usque ad id tempus sere nulli homini dubiam Suspectam habere coepit et permultos, quos quisque, nisi perpaucos excet eris, Horatiano Puta it VerSu Oiicere usus St, summum exortum est discrimen et eorum, ilia novam se luebantur rationem et eorum, qui oratii integritatem, quam violatam uinina cum ira serehant, defendere studebant. e lue vero praesenti tempore hoc discrimen Ompositum est; si in hodie illi Oiliae ilia Suae eiciendi libidini nullum vel torminum vel modum ponant illi factum est, ut hoc di Scrimine non tantuni fluuntum speraverant fructuum
perciperetur, luoniam sita Iuisque logantia et iudici de pulchritudine nisu eodem quo Peerl-kampius laboravit vitio. Criticorum iiiii post eortham pium oratii carminibus operam dederunt si magnam multitudinem perlustramus singuloruni lue tune sit ratio tuae lue iis Sit tribuenda fides luaerimus.
illos potissimum commemorandos esSe cenSemu illii luani luctui ceteris in robus eortham pium secuti sunt in una ab eo discedunt vel potius novam ab illo non cognitam legem animadverterunt et ad eam onmem de integritate verSuunt oratianoruin tuaestionem revocRVerunt. -- Odem sere tempore illi Peerlk suum de orati librum in lucem mittebat Muine ius et Lachmannus viri doctissimi et, tuae est eorum SagncitR iluodque ingenii acumen in re critica versatissimi, ratiocinando et comparandis Oratii iiiii graecorum Tricoruin Carminibus ad tuorum formas Horatium suas redegisse das nemo negaverit, ad id Venerunt, ut pro certo haberent omnia carmina strophic ordine distribuenda luattuor cuis lue VerSu dandos esse ij. Quorum uter prior de hac re cogitavisset, ne inter Lachmannum illa idem et ei nekium ipsos satis constabat. Nam cum iis persuasum esset, O inpositione Stro Phic PotiSSlinum μελος Veterum contineri eamque legem observatam esse a poetis lyrici graeciS, Itio imi intuS St Horatius contenderunt omnia uno excepto oratii carmina singulis quaternorum κωλων composita esse et oratium in componendis omnibus carminibus strophicum lyri eorum graecurum ordinem secutum esse. tque ad hanc legem revocandam esse omnem de Oratii Vel integritate vel ori uptela quaestionem probare Studebant quam viam Praeivit LachmannuS. cum carm. IV, 8 duobus vorsihus elotis ot rectum sensum et strophicum ordinem reStitueret. DiScrepantes inter se de hac o Meinekii et Lachmanni sententiae minores et leviore Sunt quam quae in hac disputatione explicentur ).
Qui adversarii huius doctrinae exstiterunt velut ichstad Groteland illent, urge Ialin utimannali iis causis, tuas proferebant in Me inextum Lachnacti num quique ab eorum partibus stabant,
probare non potuerunt, OS Viros eri BSSO Sunt Rutem hae tres causae prima deducitur a Sed monere liceat, iamiam huius saeculi initio suisse, qui duodecim illa metrum Asclepiadeum
sequentia carmina strophis quaternor Versuum distribuenda esse censerent, in quorum numero ut uno exemplo utar erat Vanderbourghius.
20쪽
e veterum latinorum qui quidem rei metricae operam navabant, Strophicae compositionis imperitia, altera e libri tertii quarto et libri quarti octavo carminibus, tertia e nonnullis carminibus, ubi finis strophae non idem est argumenti. Quod quidem ad veteres rei metricae studiosos viros pertinet, Satis notum est, quantopere prudentia et iudici huius rei caruerint, quae res demonstratur, ut uno exemplo utar, Caesi Bassi de metris libro quo nullum melioris doctrinae apparet vestigium ). Carmine deinde libri tertii duodecimo, quod plerique editores quattuor Strophis distribuunt, cum ionicis a min. alioquin ab Horatio non adhibitis compositum sit, nullo modo
demonstrari potest, in ceteris ad Stropharum Ormas redigendis erratum esse j item res se habet de carmine libri quarti octavo, cuius de triginta quattuor versibus duos eximendos esse Lachmannus probat, postquam recte de caesura, qua oratius post choriambum in metroasclepiadeo in uti soleat, non adhibita monuit nisi sorte haec discrepantia posita est in singulari artis metricae tractandae ratione, qua persaepe oratius utitur in quarto darum libro.Quapropter nullo modo probari potest, horum duorum carminum rebus propriis regulam et normam ceteris praeberi. Quid denique oratium movere potuit ut diligentissime eundem strophae et argumenti finem poneret, cum eius carmina hac in re disserrent a graecis, quod non cani sod legi tantum et recitari Romae solebant Accedit quod Horatium non das sed carmina
0uod si iam quaerimus quod ex hac re commodum proficiscatur Horatio recte explicando, hoc magnum esse videtur; nam cum sero Omnia carmina admittant Strophicum ordinem, ii qui interpolationes oratii carminibus inesse putant, statuant necesse est interpolatores illam de strophica compositione legem OgnOVisse et exercuisse. Iam ver cum clarius luce constet et interpolationes antiquissimis temporibus tribuendas esse et primo alteroque p. Chr. n. saeculo neminem vel poetarum vel grammaticorum de compositione Strophica cogitasse ), adducimur sine dubio ut censeamus interpolationes omnino non fuisse. Sed caveamus necesse est ne alii, atque homines docti probata illa de strophis regula statuerunt legi nimiam concedamus fidem neve quoniam una in re oratium imitatum esse Graecos scimus, nos adduci patiamur ut diligentissimo iudicio neglecto etiam aliis in rebus eum
Graecorum fuisse imitatorem accuratissimum putemuS. Re Ruto haec est . am cum nemo esset, quin agnosceret summam in poesi Graeca legem SSe convenientiam partium architectonicam
quam docti homines dicunt vel congruentiam equalitatemque membrorum, quae perspicitur ut paucis utar exemplis in Pindari carminilius in tragoediarum non modo choris sed etiam dialogis στιχορι ire in hexametri et pentametri paribus membri velut in Theognidis strophis, suerunt. qui secundum eandem aptam membrorum compositionem Latinorum poetarum opera temperari vellent. Ac primum nidem postquam de Tibullo Dissenius de Proportio ullonhonius de Vergilii eclogis Ribbe ius hoc cogitaverunt Horatius studia eorum, qui rectum et aptum ordinem Graecorum instar in eo desiderabant, effugere non potuit. Quorum sere primus exstitit Schwenkius, qui annal. Iahn tom. 70 membrorum congruentiam et aequitatem in diiudicandis Horatii carminibus magni momenti esse voluit in iis potiSSimum, quae propter argumentum vel linguam vel tale quid suspecta Ssent. Quamquam mihi quidem illae, quas spurias habet, strophae non tam indignae videntur Horati ut deleantur. Permirum autem videtur quod primo primi libri carmin probare sibi proposuit, illam de qua agit symmetriam contineri pari stropharum numero ita ut Maecenate vocat Octo stropha totidem, illa decem, tum iterum Oct sequantur Rarum sanesγmmetriae genus et apud graeco et apud 3tinos poetas quantum ego scio, non usitatum la Uberius disseruit de hae re L. Mulier in editionis praelat. Ig. ΙΙΙ η nequo inepto videtur estphal oiech. etri III, 308 carmini illi quattuor strophas tribuisse, quarum quaeque continetur binis dimetris et binis trimetris ionicis.
conserantur, quaeso, illa, supra de Caesio Basso adnotata poetarum hoc Ioeo Senecam tragicum Statium Claudianum commemorRVerim.