장음표시 사용
191쪽
Te auctorem , non Obscure testatur, cuius ver
ha non pigebit asscribere: Notum, inquit, titibi facio Domine, quia Simon Petrus, qui ve rae fidei merito, & integrae praedicationis o tentu , fundamentum esse Ecclesiae definitus est; qua de caussa etiam Domini ore cognominatus est Petrus, qui fuit primitiae electionis Domini, Apostolorum primus, cui S primo Deus Pater Filium reuelauit, cui & Competenter beatitudinem contulit, qui & voc tus est, & electus, & conuiua Domini & cmmes effectus, tanquam bonus & probatissimus discipulus, qui obscuriorem mundi pia gam occidentis, velut omnium potentior; illuminare praeceptus est, quique &integre pό- tuit implere praeceptum. Sed quousque se monem protraham, refugiens indicare, quod triste est 3 quod quidem necesse est, licet tarde, proferre: ) Hic denique ipse Petrus, qui
Pro immensa charitate, quam erga omnes h mines gerebat, palam cum omni fiducia, aduet sente etiam Tyranno totius mundi bonum pra dicare non destitit: ω regem omnium s culorum per
orbem terrae, ad Romanae ,rbis huiud notitiam, ut ei Lon ipsi liraretur,inuexit. 12. Non dicit Tertullianus, tempore Tybersi fuisse Christianos Roms: sed potius contrarium asserit quando refert Tyberium ad Senatum rotulisse, quae de Christo a Pilato erant transscribpta.Si Christiani fuissent, & Christi doctrina ibi nota,non opus erat tanquam rem eousque incognitam, aut ex Pilato demum intellectam, ad
192쪽
senatum deserre, sed Christi nomen iam prudem & Tyberio inno tuisset, & Senatui popul
que Romano. 3. Orosius sequutus est Tertullianum: sed hoc addidit , senatus edicto cautum & mand tum fuisse, Christianos urbe esse exterminan. dos, non utique qui tunc erant; quia, ut idem Orosius eodem lib. cap. 6. estatur,post praedica tionem Petri demum Roma; esse coeperitne
Christiani: sed qui in posterum ibi futuri, aut deprehendendi essent. . Dorotharus cuius tamen synopsis plenὸmon approbatur, sed in multis falsissima deprehenditur , & falso ei qui fuit Tyri Episcopus, as- scribitur libros recognitionum sequutus fuit,
qui vi apocriphi cςnsentur,ita catholicae verit, ti in hoc non officiunt siquidem recensent quoque Barnabam Romae nullos connertisse, frustra & nec quicquam praedicasse. Platina Urqlium sequutus,&non satis in- telligens, aut, quae idem lib. 7. cap.6. scribit, at tondens, falsus est & in errorem prolapsus, sicut de alibi non raros ita ut ipsius auctoritas non magni sit ponderis: nec tanti facienda, ut tot tanti que graui ui morum Salptorum Patrum testimoni, anteferri d beat.
193쪽
monem Magum, haereticorum patrem ac principem confutarat, o Dei verἶo ac virtute extinxerit. Verasententia Cain Falsasententia haeria
s. Petrus Romae Petrus Rom num tande Simonem MD quam sui nec Simo. gum confutauit, & nem Magum ibi aut vicit atque extinxit; confutauit, aut deui- quia sic primitivam cit quia sic testantur
Ecclesiae Patres con- veteres & orthodoxistanter testantur. Patres. S. CLEMENfB. s. AVGvsΤINVs
Petri discipulus & epistola 86. ad Casues successor. lib. 6. cap. lanum. Est quidem 7. constitutionum inquit,&haec opinio opostolicarum. No- plurimorum' quam-uae, inquit, haereses a uis eam salsam esse Simone Samarita ha- perhibent pleriquebuerunt exordium. Romani,quod Ap Et cap. 8. Cum Pe- stolus Petrus, cum trus in Caesarea stra- Simone Mago die tonis tertio cum Si- dominica pugnat mone de prophetia, rus, propter ipsum
194쪽
periculum, pridie virtute Domini re cum eiusdem urbis pressum in Italiam Ecclesia ieiunaverit, fugere compulit. Et & consecuto tamdem Simonem Eo dem morem tenue .ciesiam Dei vehe- rit, currique imitatae menter perturban- sint nonnullae Occi-tem, & euertentem dentis Eccl esiae,&c. multos, & tandem in aere Volantem orationibus suis Petrus, magno fragore corruentem & fracta coxendice confusium, victuinque in terram prostrauerit. HE G E s 1 Ρ Ρ v s qui vicin us suit Apostolorum; claruit enim anno Domini 16o. lib. 3.de excidio Hierosolymorum cap.2.Erant, inquit, tunc temporis Romae Petrus & Pa Ius, doctores Christianorum, sublimes operibus , sari magisterio, qui virtute suorum operum , Neronem aduersum secerant, captum Mati Simonis delinimentis, qui sibi , nimum eius conciliauerat. Cui adiumentum victoriar,subiectiones gentium, vitae longaeuitatem, salutis custodiam secalibus artibus pollicebatur, atque illi credebat,qui vim rein xum nesciret examinare. Denique summum apud eum tenebat amicitiae locum:
cap. 9. narrat quo modo Romae eun
195쪽
quandoquidem etiam praesulem suae salutis, vitaeque custodem arbitrabatur. Sed ubi P trus eius vanitates O flagitia detexit, ct Jecies i lum verum mentiri,nonsolidum aliquid aut verum
eficere demonstraici, ludibrio habitus, ct digno
confiumptus est nimore. Et quamuis in alijs terra rum partibim Petri 6 et expertus potentiam, tamen praeueniens Romam, ausus est iactare, quod mortuos resuscitaret.Defunctus erat id temporis Romς adolescens nobilis, propinquus Caesaris, cum Vniuersorum dolore.Adm nuere plerique experiendum virum posset resuscitari. Celeberrimus in his operibus habeba
tur Petrus: sed apud gentiles nul la facti huius
modi deserebatur fides. Dolor exegit rem dium,perrectum est ad petrum. Fuere qui etiam Simonem accersendum putarent: Vterque assuerunt. Ait Petrus Simoni:qui se de sua i ctaret potentia, priores sese partes dare: ut si posset mortuum res is citaret: Si ille non resuscitaret,se non destiturum, ut Christus pem ferret defuncto, quo posset resurgere. Simon qui . putaret apud urbem gentilium plurimum suas valituras artes, conditionem proposuit: ut si ipse resuscitasset mortuum, Petrus occiderettur, qui magnam potentiam
sic enim appellabatuo lacessendo, iniurias irrogasset:sin vero praeualuisset Petrus in Sumonςm , pari genere Vindicaretur. Acquieuit
196쪽
iltpetrus: adorsiis est Simon:accessit adl ciuium defuncti: incantare atq; immurm rare dira carmina vi coepit, Visus est caput Mgitare, qui mortuus erat. Clamor ingens geotillii, quodia viveret, quod loqueretur cum Simone. Ira & indignatio in Petru, quod a sis esset coserre se tantae potestati. S. Apostolus poposcit silentiu , & dixi Si vivit desunctus, loquatur: si resuscitatus est, surgat, ambu et, fabuletur: Fatasma illud esse, no vertistate, quod videatur caput mouisse. Deniq;, inquit, separetur Simo a lectulo, &tuc ne id quide ostentui futurii. Abducitur Simo a lectulo, manet sine specie motus alicuius qui mortuus erat. AstititPetrus logius,& intra se paulis p orationi in tetus, cu magna Voce ait: Adolesces surge, sanet te Dominus Iesus. Et statim surrexit Adolescens, & locutus est,&ambulauit , & cibusupsit,& dedit eu Petrus matri suae. inii cu rogaretur, ut ab eo no dis cedere ait:No derelinquetur ab eo qui secit
eum resurgere: ius nos serui sumus.Securaesto mater de filio, no verearis, habet custodem suum. Et clim populus in Simonem in- Lurgeret, Vt lapidaretur,ait Petrus:satis est admenam eius, quod coanoscit artes suas nihil valeret vivat &Christi regnum crescere viis deat, vel inuitus. Torquebatur Mas 4 Apostoli
197쪽
carminum suorum potentiam, congregat populum, offensumque se dicit E Galilaeis,
relicturum se urbem, quam tueri seseret. Diem statuit, pollicetur Volatum, quo si pernis sedibus inueheretur: cui, quando Vel let, coelum pateret. Conscendit statuto dies; Montem Capitolinum, ac se de rupe dei, ciens volare coepit.Mirari populus, &Ven rari: plerique dicentes Dei esse potentiam 'non hominis, qui cum corpore Volitaret: Diahil tale fecisse Christum. Tunc Petrus in medio flans ait Iesu Domine: ostende ei, vanas artes suo esst,ne bacilecte populus iste, qui crediturus est,ia cipiatur. Decidat Domine,sic tamen, ut nihilse po-ruispe, vivens recognosicat. Esatim in voce Petri, implicatis remigijs alarum qu ό seumpsierat, comrui nec exanimatus est sed fracto debilitatos cru-
re, aritiam concest, atque ibi mortuus est. o
comperto, deceptum se Nero, & destitutum dolens, tanti casum amici, sublatumque sibi virum utilem,& necessarium rei pubi icae,indignatus , quaerere coepit caussas,quibus P
ARNOBIus lib. 2. contra gentes. Ipsam, inquit,apud Dominam Romam, in qua cum homines sint Numae Regis artibuS atque antiquis superstitionibus occupati, non distulerunt tamen res patrias linquere, & veritati coalescere Christianae. Viderant enim cur m
198쪽
Simonis Magho quadrigas eius,Petri ore donas, nominato Christo euanu se. Viderant, inqua θdentem dijsfalps, ct ab eisdem metuentibus prodi tum, pondere praecipitatumsuo, cruribus iacuisse
TERTULLIANus de praescriptionibus. Simonianae, inquit, Magiae disciplina Ange disseruiens, utique&ipsa inter idololatrias deputabatur, ct a Petro spostolo damnabatur. Et paulo post: Si Italiae adiaces, habes Romam , Vnde nobis quoque auctoritas praesto est. Felix Ecclem cui totam doctrinam vostolicumsanguis uoprofuderunt: ubi Petrus passioni dominicae adaequatur, ubi Paulus Ioannis exitu coronatur, ubi Apostolus Ioannes,p ste quam in oleum igneum demersus, nihil pasi us est,in insulam releSatur. . . EVSE B I Vs Caesarientis lib. 2. Ecclesiast. histor. cap. 13. Denique, inquit, supra dictus Magus Simon Meri luminis fulgore percutilus , eaecitatem continuo malae mentis incurrit; quippe qui iam, & prius in Iudaea per postolum Pςtrum, de his quae gerebat sceleribus consulatus, transmarinam aggressus est sugam, & ab Oriente ad Occidentem Vsque pertendix, nusquam sibi vitam, nisi in fugae praesidio sperans. Is igitur urbem Romam ingressus, utens adminiculo as sistentis sibi, di adhaerentis dimoniaci Virtutii, quam Zia
199쪽
1εδρομ Vocant, breui tempore in tantum m lorum peruenit prosectum,Vt etiam simul cri a ciuibus Romanis tanquam Deus, hono re potiretur. Et cap.I . Sed non in longum
permanet fraude quaesita diuinitas. Continubna1 1 e in ipsis Claudi, temporibus, clementia diu ris providentia probatismum Oinnium 'sol rum, ct maximum fidei magnificentia ct virtutis
merito primorum Principem Petrum, ad urbem Eomam, velut aduersum humanigenerΗ com nu nemperniciem repugnaturum, deducit, Ducem
quendam&Magistrum militiae suae, scientem diuina praelia gerere, & virtutum castraductare. Iste adueniens ex Orientis partibus, ut coetustis quidam negotiator, mercia
monia diuini luminis, si quis sit comparare paratus, aduexit, &salutaris praedicationis Verbo, primus in urbe Roma Euangelijsui
clauibus ianuam regni coelestis aperuit. Et cap. ls. Igitur cv m Romane Urbi clarum verbi Dei lumen fuisset exortum, Simonis quΘdem tenebra cum suo ac tore restincta sunt. S. CYR1LLvs Hierosolymitanus inc techis. 6. Petrus & Paulus, inquit,cum essent praesides Ecclesiae, Simonem Magum in aerem
vehiculo daemonum sublatum, per concordem or nonem deiecerunt in terram. Neque mirum; P trus enim erat, qui claues Regni caelorum portabat:
200쪽
es urcessorum eius. Tras. DA 11 A s v s in pontificali in vita Petri: Petrus,inquit,cum Simone Mago multas dusputationes habuit, tam coram Nerone I perator quam coram populo. Et quos beatus Petrus ad fidem Christi congregabat, ille per magias & deceptiones segregabat; γ dum
diutiuό altercarentur, Simondiuino nutu interenseptus est. S. AM BRos Ius in oratione in Auxentium:Prim victo Simone, ch praecepta Dei populo ruminaret, doceret castimoniam: excitauitani
mouentibum. Quibus eum quaerentibus, d precatae sunt animae Christianae, ut paul i spercederet. Nocte muro egredi coepit, & Videns sibi in porta Christum occurrere, Vmbemqueingredi,ait: Domine quo vadis Respondit Christus:venio Romam iterum crincisgi. Intellexit Petrus, ad suam crucem diuinum pertinere responsum.. HI ERONYΜvs de viris illustribus in Stimone Petro. Simon Petrus, inquit, filius Ioannis,prouinciae Galilaeae, viro Belsaida, sis ter Andreae, Apostoli,& Princeps Apostolorum:post Episcopatu in Antiochoniis Eccle- clesiae, & praedicationem dispersionis eorum , qui de circumcisione crediderant in Ponto, Galatia, Cappadocia, Asia &Bithinia, secundo Claudi, anno, ad expugnanom Simonem .