De generibus diversis carminum Theocriteorum et loco quodam idyllii XVIII difficiliore [microform]

1쪽

aS partis the Foundations of ester Civiligation preservation Ρroject

Funded by the

Reproductions may noti made Without permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRI T STATEMENT

States Cod concem thema hinnos photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepta copy orde is, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE GENER lBUS DIVERSIS

PLACE

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FORMI ARCET

5쪽

Conti meter

7쪽

De generibus diversi esti minum Th000rit00rum

/armina omnia, quae jure Theocriti habentur, saepissime quattu0 generibus c0ncluduntur , qu0nim primum carmina bucolica et mimica, alterum epica, tertium lyrica, quarium denique epigrammata comprehondit ii. Multi aliter distribuerunt p), 08 illam distributi0nem ut aptissimam tenemus. 0ntinent autem plerumque libri The0erite triginta idyllia, viginti quinque epigrammata Omnia haec armina Tli00erito adscribenda esse, nemo jam hac aetate c0ntendit immo magnam e0rum partem per errorem quendam in libros manuscript0s irrepsisse existimandum est. Quae vero pro dubiis et spuriis habenda sint, adhuc res in ambiguo ergatur i, gravissimis certe argumentis verisimile fit, idyllia XIX. XX XXI, XXIII, XXVII, XXX, praeterea epigrammatum haud exiguam partem a Theocrito prosecta non esse. De his carminibus, quae etiam 110 ab 0ta hac quaesti0n sejunximus, alius Drtasse ei it disserendi locus, nunc quid de diversis carminum he0crite0rum generibus statuendum sit, paucis ostendamus. Primum igitur dicam de mimicis et ue0licis he0criti carminibus, quae ut recte intellegamus, altius repetendum videtur. Traditum n0bis est, jam antiquissimis temp0ribus apud Sicul0s et finitimas Italiae gentes genus qu0ddam p0es00 mimicum storui88e, cantilena illas currarum ive γελωτοποι ν, qui carminibus ex semp0re comp0sitis audientium anim0s oblectabandi ). neutra hoc carminum genere inprimis autem Siculi insignes serant, inter qu0s quinto saecul Epicharmus ille comoediam invenisse dicitur i. Verum summam in h0 genere S0phron gl0riam c0nSecutus est, cujus μῖμοι, etiam a Platone collaudantur. Mos ita instituerat, ut dial0gi Drma et orati0ne adhibita s0luta, cui numerum quendamih s. d. Theod. Herm. Fritetscite, Theocrit Idyllen, ini. S. 3. 2 Distributionemine . Carol. Elchstaedi Adumbratio de carminum Theocriteorum ad genera sua revocatorum indole ac virtutibus, Lipsiae 1794 - distribuit autem omnia carmina in carmina bucolica, camina talea, carmina varii argumenti propterea potissimum salsam esse judico, quod carmina bucolica et mimica tam arte cohaerent, ut diseriminari nullo modo possint, reliqua autem carmina tantum habent diversitatis, ut ad unam omnia referre classem ac veluti amiliani minus aptum Videatur.3 Videantur inter alia, quae de hac re disputavit initio hujus saeculiamestus Minhoid: De Theoerit earminibus genuinis et suppositiciis. Genae 1819.6 Hanc consuetudinem etiam posteris temporibus in usu fuisse, docet Hor Sat. I, 5, 1, quocum silai Lem. I, g. 63 B. Bode Gesch de hellen Dichth. 3, pag. 6.

8쪽

addidit, vitam m0resque plebis depingeret et m0 j0eis delectaret, m0 gravi0ribus verbis a sententii8

uteretur. 0 igitur mim0 Tlieocritum n0 80lum imitatum esse sed ipsa qu0que mimorum qu0rundam argumenta inde transsumpsisse, ipse Schol. ad The0er. d. XV his testatur verbis: Παρέπλασε ὁ τοποιηματιον Sc. d. XV ἐκ των παρα Σώφρονι Θαμένων τα Ἱσθαια. 0 qu0qu referenda sunt verba haec armini secund0, quod inscribitur Φαρμακευτρια, praemisSa: ἐν δὲ Ῥεστυλιδὶ Θεόκριτος πειροκαλως ἐκ τῶν Σωφρονος μεταὶνεγκε μίμων. Hac ipsa autem imitati0ne, quanta Theocriti virtus atque ingenuitas

fui88 Videatur, perspici potest. Nam cum S0phr0n serm0n0m 0minum vili0ris conditi0nis e0tidianum t0tus Sequeretur et rationem 80hitam usurparet, h00eritus ios rudes ut ita dicam mim0s ita ad id. qu0 assequi v0hiit, ace0m0davit, ut et dialectum ipsam excoleret 0liretque et versum hexametrum adhiberet. Id quanta eum arte actum sit, ptime id. XV 0gnoscitur, quod carmen eum ob veritatem, qua mulierum ind0les moresque describuntur, tum ii rerum vat ietatem et qua Pt0lemaei regis et Arsin0es reginae laude admiscentur elegantiam ad unum omnes viri d0cti ita laudibus cumularunt ut his hira addere SuperVacaneum sit. Huic carminum classi praet0rea subjici0nda sunt idyllium II Didyllium XIV quorum illud Vergilius expressit ecl. VH inde a versu sexagesim quarto. 0 ad Sophr0nis min10rum exemphim e0mp0suisse The0eritus videtur. Declarant id missis aliis n0n 0hun 0rs0na quae inducuntur Sed etiam earum m0res ac vitae ratio, inprimi autem creberrimus pr0verbi0rum usus, quae 80phr0n ubique mimis suis immiscuisse dicitur 63. Haec hactenus de mimicis. Paullo copi0sius de armillibus buc0licis dicendum est. 0tam autem rem ptime sic institui arbitr0r, ut primum quid p0tissimum discriminis intersit inter carmina juc0lica et mimica paucis ostendamus tum ea quae n0bis de origine 00rum tradita sunt, quam brevissime abs0lvamus denique qu0m0d a Theocrit tractata sint accuratius agamus. Adnumeranda autem iis sunt id. id. XI, excepi id. II, qu0d jam mimici attribuimus. Discrimen inne inter carmina buc0liea et mimica h0 videtur esse ut carminibus mimicis hominum inseriore l0eo nat0rum m0re dramatica ut ita dicam imitati0ne exprimantur bue0licis pastorum vita ac sortunae describantur et in eo p0tissimum p00ta versetur, ut quid agant et quibus inter se carminibus certent, velut ante cul08 0bis c0ll0cet. 0tum igitur discrim0n in personarum c0mmutati0n cernitur. Quam ob rem eum tot habeant similitudines opini0nem illam carmina ue0lica ut 0vum quoddam P0eM08 genus, inventa 88 a The0crito credentium a rect aberrare puto. Inim ver h0 dicendum est, ejusm0di anticaciam Theocriti aetate in p0puli, inprimis autem in pastorum re viguisse The0critum vero haec ipsa carmina inculi qu0dam m0d0 0mp08ita ad certas leges poeticas rev0casse, praesertim cum ex iis quae de poetis illis Siculis ac Tarentinis memoriae tradita sunt, Epicharmum die0, Sophr0nem Rhinth0nem φλυακογραφον, quamquam armina ip8a interierunt tamen h0 certissime apparere Videatur, multum jam ab iis c0llatum fuisse ad exc0lendam p00sin buc0licam. Quid igitur mirum, illis temp0ribus etiam apud alias gentes ut in insula C0, hanc p00sin floruisse Hinc initia qu0que carminis ue0lici quae suerint, veteres ipsi diversissime narrant 73. Multi riginem ejus Lacedaem0n quaserunt. Nam Persarum bell0 Graecis omnibus summo m0tu perculsis cum estum Dianae Caryatidis instaret et virgines, quibus saera de m0re facienda rant urbe egredi 0 auderent, prat0res ad templum accedentes Sacra fecisse deamque uis armillibus celebrasse mem0rantur, quae carmina cim Valde placuissent, inde ab illo temp0re servata sunt. Alii primum id apud Tyndaritanos in Sicilia in c0nsuetudinem venisse tradunt. Orestes enim surreptum ex Scytharum terra Dianae imulacrum cum raculo septem rivis ex uti lante es fluentibus lavare jubseretur, Begium pr0laetus ἐν τοῖς διαχωροις qui dicebantur ποταμοῖς scelus abluit in Tyndarim se contulit ibique

7 Cl. Donat Vita Verg. e. XXI.

ru8tic deam canticis suis c0luerunt, ex quo temp0re hic usus rtus est Tertia postremo hujusce rei tabula haec est Syracusis disc0rdia magna lini int0 cives ex0rta iamltisque jam interlaetis, eum tande in ireliqui pacem c0nfirma88ent, Dianam, cujus benefici restituta ess amicitia videbatur donis prosecuti laeti ru8tici carminibus past0re canebant, quae res In dies magis pernotes iis usu paullatim recepta laransit. 'aec ere de rigine carminis buc0lici mom0rantur Tres autem hae sabulae in m miles e0nveniunt, ut ab h0minibus rusticis aut past0ribus carmina illa cantata et in Diana h0n0rem, cuius testum Semel in ingulis annis agebatur, celebrata fuisse eoiassentiant. Utrum vero ex Sicilia an Lacedaem0ne0riginem HXeruit, Veterum qua e0mmem0rantur testimonia in e0ntrarias partes discedunt Monet igiturre ipsa ut etiam apud alia gentes hanc p0esin 0ruisse arbitremui Quod autem in tali re sere fieri 80let ut nulli 0ti88nnum h0mines summis laudibus flerant, qu0d primus maj0re quadam arte usu Sit, id etiam in hac re venisse videas N0tissimae sunt sabulae illa Sicul0rum, qua partim Daphnidi, partim Dioni cuidam hanc gl0riam impertiunt Athen. XIV, pag. 619 Α ῆν ὁ καὶ τοῖς iroυuένοις

μελος, ο μεχρι του νυν κατα την Σικελίαν διαμένον τυγχανε ἐν ἀποδοχ983.

Sch0lla8te quidam de hac re c0nmiem0rat, cujus t0tam narratiunculam, ut exseribere l0ngum ac super- Vacaneum Idetur, ita mnino Silenti n0n pra0termittam. Past0res enim festis quibusdam diebus in agr08 descendebant urbesque ingressi in omnium e0nspectu carminibus suis inter se sertabant ' Qui certamine superl0 di8008sit in urbe mansit; seliqui autem per vic0s mendicabant versus hos cantantes isti:

αν φερομεν παρα τα θεου, αν ἐκαλεσσατο τηνα,

quibus ersibus cantandi hunc m0reni gr0gibus salutem serre significatur. Ex omnibus igitur iis, quae adhuc attulimu8, carmina buc0lida artissim cum storum cultu ac religi0nibus c0haerere et ii qui88mus temp0ribu per Siciliam vulgata suisso, plane e0gnoscitur quae eum ita sint. etiam 4 ad he0crit temp0ra multa ex his canticis permanassae existimandum est. cimi praesertiri in du0bi Si abus e Gu idyllii manifesta quae ad illa reser0nda sunt vestigia reperiantur Sufficit h0 loco throni illius in Daphnidis m0rteni t menti0n0m sedisse, qu0 carmen t0tum ad vetusta illa cantica adumbratum

In his autem carminibus ex p0puli vita ac e0nsuetudine, ut ita dicam, veluti depr0mptis magnaeeri Inerat 18 0etica, qua nesci an maxime h00eritus ad has imitati0nes impulsus esse videatur Nam ppressa ad Chaer0neam Graec0rum libertate in dies magis a vita poesis recesserat, Alexandriae autem inprimi multi tum exstiterant ut summa insign0s 0ctrina ac scientia ita paene sine omni IngenI a laude p0etica, qu0rum armina, eum doctrinae potissimum speciem sectarinitur, si cum reli-

p. 284 Uauler, de heoc vita et earni Friburgi Brisg. 1855, pag. 43.' CL Ad Th. II. Fritgsehe. de poetis Graecorum bucolicis. Missae 1844, p. 13, J. Hauler. de Theoc vita et

9쪽

qu0rum Graeciae p0etarum e0ntuleris, quanti aestimanda sint, perfacile e0gn0seas. Magna igitur The0crito alis tribuenda est, quod ad pristinam simplicitatem rediens id ipsum genus p00800 tractandum ibi legit, qu0 tum certe aptissimum sitisse, aequalium studia et imitationes docent. Primus igitur ahmeritus carmen bucolicum artifici0sius qu0damm0d tractavit idemque ita perpolivit, ut nem unquam

eum n0 m0d non superasse, sed ne adaequa se quidem videatur. 0 quibus potissimiun auxiliis assecutus sit, paucis stendatur.

De meocriti carminibus bucolicis quid judicanduin sit si recte discernere velimus, id maxime cavendum Videtur, ne quid p0et his carminibus exprimere V0hierit sals accipiamus. Namque n0n eo c0mp08ita sunt c0nSili0, quo legi hac aetate expetique Gessueriana cupidissime s0lebant, ut intuenda pastorum conditi0ne beatae simplicitatis jacturam consolemur sed id unum p00ta prop0situm sibi habet, ut lect0ribus in ipsam acti0nem deductis pastoritiae vitae accuratam imitati0nem exhibeat et ita depingat, ut dum egim rebus ipsis interesse ipsosque pastores in m0ntibit eum gregibus ambulante cernere, fantibusve suis inter se certantes quasi exaudire sibi videantur. Itaque adumbranda hujus vitae simpli-ritate tantum abest, ut lect0rum mores c0rrigere ut potius anim0 00riim blectare velit δ). His de rausis a recto aberrasse ut vir0 doctissim0 Arethusae auctorem inhensteinium pag. 39 et 0sen-krangium Di P00sie und thremeschielite, 00nigsber 1835, pag. 2073, qui ethicas p0etam rati0nes secutum esse arbitrantur. Hac igitur re ut veritatem et quasi quandam carminibus suis alacritatem addidit, ita si mimam suavitatem insertis cantibus pastorum assecutus est. Respondent enim iis quae agivitur tanta cum simplicitate, ut nihil aptius, nihil l0cis aut acti0nibus magis c0nsentaneum a cantoribus asseri potuisse credideris. Accessimus jam ad meti mi in his carminibus a Th00crit adhibitum. Excepi autem d. VIII inde a Versu 33 ubique versus hexameter usurpatus est, qui versus n0n olim usu maxime receptus, Sed etiam eum anticis illis Siculonina vetustis artissime c0njunctus sui ,3). Id plane ex versibus illis, qu0s supra pag. 5 attuli, perspicias, qu0rima quidem versus III et IV in unum versum contracti totam sereversus hexametri sermam imitantur. in qu0que ortus videtur esse caesurae p0st quartum dactylum usus, quae caesura tam saepe apud Theocritum occurrit, ut bucolica a granimaticis appellata sit. Haec caesura t0tumn duas partes ita distribuit, ut sediuida pars breVi0 partem antecedentem quasi resonare Videatur. fissime pr0pterea post hanc caesuram a Theocrito primum versus vocabuliam repetitur, vehit id. I, 64:

iρχετε βουκολικῶς. Μοῖσαι φίλαι, ἄρχε αοιδας, et ibid. V. 127 Aηγετε βουκολικας, Μοισαι φίλαι, ληγετ

αοιδας, qu0cum e0nseras Vergilii imitationes ecl. VIII, 6l: Desine Maenalios jam desine, tibia versus ibid. v. 68 Ducite ab uri, d0mum, mea carmina, ducite Daphnim ecl. X ll: Nam neque Parnasi vobis juga, nam neque indi ulla m0ram secer etc. Ex Theocrito praeterea s. d. I, 66-67 π ποέ

Hiatus h0 loco pr0pterea lacile admitti p0test, quod n0n 0lum interpunctio, sed etiam ipsa caesura moram quandum recitanti interp0nit. Videantur primi idylli v. 67, quem m0d lau

davimus, et Hylli secundi v. 154: cista lao α ἱνα μυθησατο εστι 'αληθης Nec Homeriim hoc loco hiatum omnino recusasse, 0cet inter . alia exempla d. XVII, 301 δη tot γ ως Dori σε 'Oδυσσέα

ἐγγυς ἐοντα. Aliud qu0ddam hujus caesurae proprium in eo cernitur, ut aut 0st secundi versus antecedentis initium repetatur vehit id. I, 1 - 2:

Pl0cum c0nseras Ibid. v. 80-81 η θον τοὶ βουται, τοὶ ποιμένες, ωπολοι ἐνθου παντες ἀνηρώτευν τί παθοι κακον ηνθ ο Πρίηπος κτλ. quod Vergilius imitatus est ecl. II, 14 15: 0nne sui satius μn0nne Menalcan et ecl. X, 19 sqq. venit - venit) aut ut secundus versus e0dem qu0 prioris

caesuram sequebatur vocabul incipiatur, quod id. I, 100-101 reperitur: Κυπρι βαρεῖα, Κυπρινε εσσατα κτλ. Similiter Bion I, 7-8 Κειται καλος υδωνις ἐν ρεσι μηρὸν δοντι, ευκον μηρονοδοντι κτλ. et Vergilius ecl. VIII, 7-9: en erit unquam

ille dies mihi dum liceat tua dicere sata 3Εn erit, ut liceat 3 Quartus e caesura voeticae antecedens saepissime dactylum liabet, nec tali ii Spondeum anxieb00 000 Ihe00rit vitatum esse crediderim. Aliter quidem judicarunt alckenarius et D. Heinsius, Vm et agacissimi et de Th00criti carminibus plim meriti qui id. I. 6 omnibus invitis codicibus

κρεος pr κρῆς rep08uenuit, tum ut versu esset instar vicin0rum buc0licus clum ut 0 qu0que l0co SD 0re p0eta crip8i88 videretur. 'anc sententiam secuti sunt Brunck, Dahi, Schaeser Jacobs, Ahrens A ui primus recte ut videtur tessiingius restituit idem etiam id. I, 130 ἐς Αιδα Dκouαι quω0ptim libri 8s praebent, pr lardo retinuit β). Ex canticis vetustis Sicul0rum etiam versus illi qui v0cantur intercalare seu παρεμβεβλημένοι lepr0mpti Sunt, de qu0nim ver8uum iterati0ne egregie disputat lchstadtius V. xc in Quaesti0nimi plut0l0gIcarum pecimine . . praeterea d. h. Η0 . FritZsche de p0et buc pag. 20 et Ahrens, de ephymniis buc0licis in Bi0nis Epitaph. Αd0nidis, d. II. Lud Αhrens Lipsiae 1854, pag. 29. Intercalares autem dicuntur, qu0 certis quibusdam locis idem semper versus repetitur, cujus rei apud Theocritimi bina milln exempla X8tant, id I Aρχετε βουκολικας, Μοισαι τίλαι, αρχες ἀοιδῆς et id des Dr ελκε τυ τῆνον ἐμον ποτι δωμα τον ανδρα Plura videantur apud Bi0nem I, 6, 15 sqq. M0schum ΠΙ

l0c exscribere l0ngum est AEn0scimus autem intercalari h0 versu eat mina in parvas strophas distribui qua ubIque pares ibi e88 exspectamus Nec tamen 10 semper a poeta factum est Namque ut m dylli The0erit secund certa rati0, quam singulae sequuntur imphae, lacillime perspicitur, venusem Ut 0n genuinus est, ita in dylli irim talis ex n0n quaerenda videtur esse. D0ctissimi viridam unam studi in hac re versati sunt Sed miles e0rum conatus, ut ceriimi ordinem versuumque parem numerum restituunt relicta codicum fide ita inter se dissentiunt, ut magis illi riri, quid ipsi acumine ingenii valerent quam quid verum esset demonstrasse videantur. Nec illii sane neglegendum est, licentiam hanc ex ipsa threni vehementissima c0mmoti0ne sertassis emanasse ipsumque poetam

certim ordinem sequi omnino n0n obliSSe.

Ν0nnulla carmina ita sunt comp0sita, ut aut tertii versus id. III), aut bini versus hexametri id. V VIII, 3, aut bina disticha elegiae sid. VIII inde a versu 33 usque ad versim 61 singulas

stri has amplectantur. Haec distributi inde p0tissimum oriens, ut ad pr0p0rti0nem quandam carmina referantur, manifestissime d0cet, quanta cum fide vetusta illa cantica p00ta secutus esse videatur. Siciliae past0res viminibus am0ebaeis inter e certar 80lit08 8Se, jam Supra brevi 0mmem0ravimus. In iis carminibus haec est praecipua lex, ut praecedentibus insequentia resp0ndeant, quique secundo l000 cantat maj0re elegantia verb0rumque ornatu adversarium Superateratudeat. Simul n0 80lum cogitati0num sed etiam verb0rum c0ncinnitas quaedam eluceat, et utrique cantantivi tantundem versus attribuantur U CI. d. VIII, 13.

10쪽

necesse St, qu0 quanta cum arte limeritus adhibuerit, maxime ex id. VIII 41id a versu tricesimo tertio γ 0Scitur. Haec fere Sunt quae de carminibus bucolicis et mimicis in universum adm0nenda habeam. Restat ut paucis de dialecto dorica disseram. qualem in his idylliis h00critum usurpasse arbitremur. Oecturi enim n0n eadem semper dialecti 0rica Drma, sed duplex ejus genus accurati88im discernendum

est alteriun in iis quae adhuc tetigi carminibus alterum in n0nnullis epidis et uno lyrico id. XVIII, exstat. Qu0 qui prae aliis e0gn0verint, dii laudandi sunt viri d0etissimi. ridericus Jac0bs et Ernestus Fridericus P0pp0, qu0rum hic in Prolem ad Thucyd. 0m. I, pag. 253, ille in Praefati0ne ad Anth0l0giam Palatinam, pag. 43 gravissime de hac re disputamini. Est autem in carminibus buc0licis et mimicis, cum Inligarium h0minum serm0nes vitamque lie0eritus n0bis exhiberet dialectus d0riea duri0ret asperi0r quam Siculam vel Syracusanam dixeris, talis certe quae n0n multum aberat a Sicul0rum usu et consuetudine. Attamen in hac re multum dissertis Sophr0ne. qui ubivis ipsam plebis vulgarem dialectum equebatur. Ihe0critus autem n0n ubique in iisdem idylliis e0nstanti utitur dialecti larma, sed pr0ut 80ni in pr0ximis verbis gratia et suavitas m0neret aut rati0nis etiam genus Suaderet, formas minus Severas et vulgares omnino n0 dubitavit usurpare qu0d eum permultis exemplis a n0bis firmari p088it haec attulisse at esse opinamur. In id. II. II legitur φθασα. 40rma communis in Versupr0Xim Θθαξα, se a d0rica, utraque Arma metri ratione satis defensa. Simili, sed non pari licentia Pindariis, qui Pyth. X. 94 Dνιξε. Pyth. XI. 36 ἔκνισε habet. similem licentiam die0 qu0d 0ei ex diversis carminibus petiti sunt In id. HII tres ejusdem verbi orinae n0bis l)viam fiunt. I sive λῆμι V. i. θέλω v. x et ἐθέλω v. 29). In id. I, 36 est γελασα. V. 95 γελαοισα . in id. VII, 8ευρέα λαρναξ, at Ver8u 1 κέδρον ἐς δεῖαν. In id. II, 8 recenti0res omnes praeter uniun Moinehu ἐς dederim ex conjeci. 0upi ob versus 2 et 24 in quibus ης scriptum exstat. Recte Ver egisse putandus einehe, nam ἐν ipse poeta videtur p0suisse b sequens v0cabuliunci ξανθοτέρα H0c igitur

teneas velim multis l0cis p0etam se a d0rica utriun apti0 esset an Drma e0mmuni m0lli0r. 4eeuratissime perpendisse. . legebatur vulgo id XV, 2 Ἀρη δίφρον, υνο α αυτα, ἘH0 nuper ab Altri'nSi00 0njectura in αυτεῖ, Drmam ωρικωτατην, c0mmutatum est. TritZ8chius autem larinam atticam υτῆ0ptimis libris satis munitam recte denu restituit Quamquam uim armen quintum decinunt totumen πιμητικον et Drmae doricae libroriun 0nsensu praeserendae Sunt. tamen 110Stro l0c formam υτη consulto a p0eta usurpatam esse crediderim. Praxin0 enim servam sellam app0rtare jubens urbaniunserm0nem imitatiu' b eamque causam elegantiore 1 0rma attiea utri utitur Sunt praeterea l0ci, quibus, Si ptimos libros manuscriptos sequimur, aut soni suavitatis causa veluti id. VIII, 46 σμηνεα, d. XV, 149αγαπητέ, id. VII, 69 μεμνημένος, aut ut maer0rem quendam exprimeret dorico a Ionum ii clarum et

acutum Theocritus praetulisse videatur, es id II, 55, ubi f0rma j0nica SuaVi88ima λαῖ ρως νιηρέoptimis libris defensa eam vim habet, ut puellae lamentationes tuas auribus nostris exaudianius. minc etiam ibid. v. 38 ἡνίδε σιγῆ restituendum est et v. 64 μουνη, ubi Ahrensius e c0nj. Valekenariana μουν legendum putat His exemplis. quibus perfacili neg0ti plura addere p08sum, quamquam manifestissime majore quam recentiores aliqu0 critiei 0ncesserint in adhibendis d0ricae et c0mmunis dialectiso is Theocritum usum esse licentia declarant, tamen ex illa n0n 0ditur, libris optimis addicentibus doricas lamas in textum revocandas SSe. Venim haec hactenus. Dicendum jam de reliquis carminum 1 100erite0rum generibus de quibus quam brevissime absolvam. Ac primum pauca de epicis monere liceat quae maximam pariem juvenili studio a The rito composita esse pro certo habendum videtur. 0mprehenduntur autem hac classe omnino septem ea ina: d. XIII, XVI, XVII, XXII, XXIV XXV XXVI, quae quamquam in epicis argumentis versantur, tamen multis l0eis pr0xime accedunt ad ea in buc0liea. Ipsa si accuratius discriminare Velis, duo acile genera c0nstituas . qu0rum primum nullam praebet explicandi dissicultatem,

dico carmina XIII XXII XXIV XXV XXVI. ad veteres ill0s hymn0s ac fabulas expressa, alienam duo carinina ene0mia in Hieronem et t0lemaeum Philadelphum e0ntinet id. XVI, XVII) inmitibus, ut recte quid p00ta exprimere v0luerit intellegamus id praesertim avendum 8t, ne Vel tenuissima Ve8tigia parum diligenter persequamur. Verum t0tum h0e, qu0d 0n nisi excussis ingulis carminibus explicari p0test, ut ad 0nsilia n08tra nihil pertinens nunc quidem missiun saei0 cum id p0tius mihi tractandum suseepstrim, ut de picis his carminibus quid innin judicandum esset paucis dem0nstrarem. Ac dialeetum quidem veri, tetigisse suffieit Exceptis enim id. Id qu0d eandem d0ricae dialecti mani quam carmina buc0lica habet, et id. XXIV et XXVI quae dialectum d0ricum tenent ad 0nieam n0nnihil temperatam, in reliquis omnibus pie dialectus est, sed non usquequaque Η0merica, Sed in eam sermam e0mmutata, in quam praeeuntibus Hiis picis Alexandrinorum aetas e0nvertit, qu0 qui accuratius pern08cere Velint, ei legant gregiam illam ueckii disputati0nem ad Ch0erili si agmenta pag. 69 sqq. Hinc quoque actum est, ut carmina haec pie Alexandrin0rum vitia n0nnulla et

80l0ecism0s traxerint. E inprimis referenda est in pr0n0minum p0ssessiv0rum usu mira The0criti licentia. Sunt autem haec r0Π0mina σφέτερος, σφωιτερος, σφφν, ἐος quorum σφέτερος triplici ignificati0ne adhibetur ita quidem, ut pr0 sio aut pro os Atoo aut pro ἐός pr0mi8eu 90natur. Primi Sus exemplum exstat d. XXV, 163, ubi pr0uti verba nunc leguntur: εἰ σευ περ emend. Ahren8.3, στεπέρησιν ἐνὶ φρεσὶ βαλλομαι αρτι V0cabulum σφέτερος pr0 lio dictum est, qu0cum conseras p0ll Rh0d. Arg0m IV, 1353 1ιητέρι ὁ σφετέρη μενοεικέα τίσαι μοιβὴν ων ε μεν Alteriit Significati0ni exemplume id. XXII, 6 petam: πυξ διατειναμενος σφετέρης μαὶ φειδε τέχνεὶς, Ubi pr0 μέτερος p0situm est, cujus usus antiquissimum exemplum praebet Hesi0d. Opera et dies 2: Moυσαι, δευτε, Λί' ἐννέπετε, σφέτερον πατέρ υμνείουσαι, aliud p0ss. Rh0d Argon. IV, 1327 Εἴ αν lau*ιτρέτη αρμα Ποσειδαωνος λυο δ ρα τοτε σφετέρη πο μητέρι τίνε α Οιβήν. s. 0is, r0lem pag. 4 et utlmaim, exit Tom. Ι,

pag. 52. Permulti denique l0cis pr0 εός, pron. 0ss. tertiae pers0uae Singulari numeri, Sm patur, cujus rei unum exemplum etiam carmina buc0lica id. XII, 4: σσον οῖς σφετέρης λασιωτέρη ρνος)habent, plura reperiuntur id. XVII, 41: δέ κε παισὶ θαρσησας σφετέροισιν ἐπιτρέποι ο&ον παντα κτλ.et id. XXII, 209 Μεσσηνιος νας μέλλε κασιγνήτοιο βαλειν σφετεροῖο φονῆα - atri Sui interseelarem. Videantur praeterea Ap0ll. Bh0d Arg. Ι 167 παῖδα 'εον σφετέροισι κασιγνητοισιν πασσεν, esita Seut. Herc. 90 ος προλιπων σφέτερον τε δόμον σφετέρους τε τοκῆας χετο, ind. OlJmp. IX, 78 ἐξ- Θετιογνητος Ουλίω νιν ἐν Αρει παραγορεῖτο μηποτε σφετέρας τερθε ταξιοsσθαι δαμασιμβρότου αἰχμαρ, Sth. IV, 3:

Simili modo ipso hucydides lib. III, 95, 2 VII, 15 VH 4, 3 et Polyb V, 2, 4 Κριθέντων

disputarunt Wolf, Pr0legg. d. Η0m pag. 48 sq. Fischer ad eller, Gram. II, 37 q. Matthiae, Gr. g. 489 Quae hujus rei apud he0critum exstant exempla, mnia ad carmina pica pertinent hi,