장음표시 사용
571쪽
I. an . δὶα τῶν εἰραφνών, Hoc eap. nonum ita vulgo in 288. dpoeton minus, e quomodo di erat poria ab historieo. r. Edit. 6 38.1 p. x. In fabulis λεta non veritate a fraverisimilitudinem saetari debet. Historias et meaeos ditarentia. De sabulis in parte et in toto fictis Fabulae visodieae
I. Ωι - ἀλλὰ καὶ Vide inpra ad p. m. n. s. 89.2. Ears δε- μνον-DTyr Edit. 6 19. Quales Fabulae ad excitandum terrorem et misericordiam maxim idoneae sunt.
sus scenae maximε conveniunt. 2. 4 ἀπλην, ἀλλα πεπλιγμένηνd non iamplieem seda laxam.
e sabula autem simplice, deque complexa Aristoteles disserit in cap. . quod hic omittitur. Tyr. 6 20. I. νάγκη ἀρα 'Dr Edit. 36. Eae fabulae pulcherri 29I.
sunt quae infeliciter exeunt.-άπλουν etiαι καλλεν διπλουν, Si με te est lχppos de Gubie, et non d' piscine. I enteni disiae dans sa catastrophe clast-a ire, heureus psurdis δο , matheure emur is mcthans BATTEux Μῖρεσἀπ- in nostro loco non denotat fabulam si Meem quae utique ea voeum significatio, cum opponuntur μπεπλεγμDa. In nostro loco μῶροι ἄπλοοι opponitur μή μι- . Intelligitur in hae oppositione μυ- . fabula, injus est aratus unus et simplare, aut ex felicitate in infelicitatem, aut contra μόρφλπ' autem fabula, cujus est exitus dupιex, non solum ex felicitate in insMieitatem, sed etiam ex infelicitate in selieitatem. Statuit autem Aristoteles, fabulae pulchrioris exitum non esse oportere vlic M σπε τινι φασιν, sed rimpi em, et quidem non ex infelicitate in selicitatem, sed ex selieitate in infelieitatem. UHLE.
572쪽
et 'λν. φορτι, ν voluptatem rudem plebis sensui accommod tam αιτησιν φορτικωτέραν, saltationem rudem, voluptati ἀ-
Mori et saliationi ar eiosas. IntelliMutur itaque . -ὶ
omninis infimae conditionis homines, alias μαν-- dicti, qui, mercenariam operam praeia,ndo onera serendo, . φορτα, onus, vitam degunt. Jam tragoedia φορτια talis ea quae plebi placet, non autem spectatoribus honestioribua Misensu pulchri exquisitiori praeditis BuHLE. 3. στι παντα --ομέ- eam qu- - - numero,
4 α ριναμ προ Paeanquam mim spectatores nihil per rimini, uiri aetor ipse apponat, multimossis moturus mouentaractorea. Eodem sensu dixerat supra, 43.J πανυστιιεντε απαγγελλουσιν, omnes ad te ues aliquid rem gestam narrant. TYR HITT. Butilius ita restituit locum hunc vex
κίνησιν κινεοντα et reddit quasi ni sentiari spectatores, nisi illis Meesseris magnus in Mene motus es arae a. 5. isti οἱ φαυλοι μηταὶ vetat, i iii Mises, qui non confisi imitationi titiae, volvunt se circumquaque, si diset cireumactionemIngami e Mysiam ri naves attrahentem eeeiae. trint, princentorem suum ad se trahunt ae tragoedia quidem hujusmod imitatio est quemadmodum etiam hisιriones ista,
quorum simplicior parciorque gestus eos qui postia subse-evii, plus satis gesticulatorio putabant Gou roN. Deest αολ-m in Cod. M. D. Est mihi vox etiam propterea suspecta, quoniam non capio, quomodo tibicen simul ad imit tionem diaei se in terra circumvolvere et tibia canere potuerit. Nam tibitanem volutationem tantum imitarum me, non seipsum in terra volutasse, ut Miningius interpretatur, nec vulgaris saεnifieatio verbi--εσθαι vid. Victor Comm. p. 297.), nec ipsa Aristotelis consura ad nittit. Irrepsit forsitan αὐληται in textum ex proxim aequentibus ros κἄλλαν αδ-- Tyr illus exclamat: -Μiram sana imitationis
573쪽
speciem, qua aliquis saeum exprimati millius esset missa.
δι-ε-- imitari, sed nequo id inciunt οἱ αὐλιομηοι, i. e M Aventas sive estuantes Nomen proprium hic latere - suspieor. Sed vid. Xenoph. Sympos. Buntin. 6. Πιναρου Utrum τὸ - -ἀώρον, aut πεών legas. parant aut nihil reseri, si mimum omnino Aristotelem nouis
7.- μοι δωσι προσ-ι-οι, S ut autem juniores isti ad grandiores tuos se haberet, ira vim ma tragoediae ars ad via
arsum, quod est hexametrum. II. '-- δεναι συνισταντα ιναργέστατα l per φω- νοι tales evidentissim eo tutiuntur TYRWHITT
3. - εν ναννώνει, - - τῶν σώνI Belari etiam evia ass. deritiam halet, tam in laetione, quam in actione uenia nanus unis ac simplexiqvi unque uis su9 est quoia et e - ἄσφum γίνονται. iror, neminem interpretum in his verbis haesisse. Quid hoc, Ex qualicunque imitatione plures tra-gnorim sunt Sanum sensum in his verris,au runt, desidero, quamvis ex antecedentibus pateat, qualis sensus inesse debet, vin ex qualicunque imitatione πω plures tragoedias fieri. Puto itaque in voce οποιασοῖν mendum latere, et rescribendum esse ἐποποιων, quod laeti a librario cum .---ῖν permutari potuit. Tum sensus est perapieuusis, γὰρ τῶν λοποιιν --μήσεώ.πλιώ- τρα-δία νώ--, - ἐ-zesis 4meorum poetarum i e ex vice misis argumentat tres tragondio unt.
574쪽
295. I. IT DIONYsio ALIOARNAsano. Dionysius Alexandri Ira filius, vulgo Halicarnasseus vel alicarnas naia dictus, quia, ut ante Herodotus, ex Halicarnasso urbe C riae esset, Rhetor, Criticus et Historicus praestantistimus, in Italiam venit Caesaris Augusti temporibus, circiter Olymp.cLxxxVII. s. annumque ante N. 50. Romae commoratus
Per anno xxii, linguam Latinam didicit, et ad Historiam Rotnanam scribendam variis subsidiis se instruxit, tandεmque opus egregium atque utilissimum Graec edidit de Romanorum mnere, originibus, Republica et rebus Matis, ab Urbe condita usque ad initia primi belli Punici, Libris xx,
quorum tanti1m extant priores I, et caeterorum quaedam
fragmenta. Scripsit quoque de Structur1 rationis, Artem Rhetoricana, varias Epistolas et libellis criticos, in quibus de istoricis, Oratoribus et Philosophis judicium acutum et perspiem, sed non ubique subactum, profert. Dictio ejus quanquam nequaquam cum Xenophontea Thucydidea, reli. quorumque Scriptorum nobilium, qui optiinis Graeciae aeculis noruerint, comparanda tamen, si tempora quibus ipse vixerit respicis, elegans est atque perapicua Scripta ejus de Romanis istorica in omni aevo fidem lectorum iusigniter meruerunt. De Dionysio Halicarnassensi vide plura apud Fab. Biblioth Gr. Vol. II. p. 779. artes. Introd. ad instiGr. L. p. 301. et libros ibi indicatos.
l. Dionysii alicarnasses Opera GraecE. Liaetiae, apud Rob Stephanum, 1546, infοι.
575쪽
monrsii Halicarnasso O in omnia, or et M. ex Sigismundi Oelenii versione a Frid. vlburgis, reemnita, M. Franesfurti, 586 in DL Haec Editio repetita fuit Lipsum,
Erant Moreum, e g. I. De Structura orationis, ex recensione Iac Upioni, cum ejusdem aliorsimque notis, M. Lond. Iras, in 8- et tertium, ibidem 1748, in vo 2. Selecti Dionys. alicarn de priscis Scriptoribus tractatus, Gr et Lati cum annotationibus Gulielmi es .ell. Lond. 1766, in Mo. Huic Edit accedit Dissertatio de vero Mediae Vocis usu doen Typograεhimul. o.yer nuper defuncti. vide Biographica arae iterare necdotes of illiam Bowyer, Printer F. A. S. Iohn Nichois G . 1782,
tha thos in hane read the intro elion isse ali curiosi Ἀ-bσus the subjeet, hen themare ἐκ to hear suc an account of reeian a uirs. In hoc autem audicio falli videtur egre - is Critieusa nihil enim est quod animos lectorum magis aui-eiat et attrahat quam cujusvis magnae calamitatis enarratio. 4. βοολόμνει ταιτα ἐπέρει γραφειν.J Angl butii ing tuo rite the fame thinimo in other historians. . καὶ μέχρι τεο δει μεχρι του pro μέχρι et ιns, non 270. interrogative, ut peri eram Sylburgius, sed indefinitE. R. ἀφ ἔ ῆρξατο καλώ πραττειν, ' ληνι ν J Angi Domin ea e whi Irset rendere the Greeianis ira sueerassa. ide supra ad p. St. n. I J ro καλώι quidam legunt μὰ tarum sesie statu versio, Bunso N. P. S. ταυτα,J Angi and that --Ρhrasis quae stertur Graecἡ plurali numero. σντα, se Thucydidem. .
576쪽
4. καὶ τε γε φανερῶσ, J iraim quidem est id Thoeydidi, tio vertisse Dionysium, quod in ejus histori verita remiae causas, etiam contra populares suos iacientes, protulerit, quum, ut recte Cicero, Historici sit, ' nouit, it nequid Maalsi dieere audeat, ne quid veri non audeat' est udicium Critici quo lammodo suffulciunt quae dicta sunt inua p.
5. Καὶ αρξασθαί γεJ Intelligearii. 6. Κυνή μα Cynossema, i. e. Canis Sepulchriani nomen promontorio inditum Thraciae ad Hellespontum do Thucyd. viii. 104. 106. Vocatur a Diodoro Aliisque misi ε- μνημον. UDSON. Vide Eurip. Hecubam, sub finem: Ovid. etain. l. xiii P. 298. I. των φυγαδων τῶν ἀπο Φυλῆιd Vide supra ad p. IS9. n. S. 2. λι-εσθαι Θουκολοπι,' Vide supr ad p. 219. n. s. s. liri, o Πίνδαροι, J Vida diem. d. vix. 78. Memoriter haec citasse videtur Dionratus. q99. 1. Ho od ueydidi, scit. - , Herodoto. 2. πραγματι σd us historti partis quin ad materiam referturis μικτικὸν, ea pars quin ad elocutionem spretas. Μιαι
emnaisne ametirgulis formin the facts,-- προ-anee oven to the faeis. suo. I. Secunda dicendi vi us hic omissa est, . ἀορ M. εἰ κοιναῖε λιξενι χρησθαι ut ex aliis locisJ videre Aeeti
2. λλα, n σντ παρ τουτο.J Angi mi se therea n thim contraryd this, i. e. contra I to perspicuib. s. Καικιλι, Caecilius rhetor Siculus, de quo vide, quae annotavit vir doctus I. up ad initium Longin de Subl. ad i. 1. οι τρι- νταd Vide Lysiae contra Eratosthenem orati nem, passim P. I 29 seqq.302. i. σπερ ἀπόγειος ἀορα, τἀκέω ἀέννυται.J tanquam terrestris aura, elid extinguitur. Iniquior paulo videtur Criticus noster in Xenophontea rae trahit sua quemque voluptas.
503. I. IT LONGiNod Dionvsius Longinus, quem Cassium vox cant Photius et Suidas, natus est anno Christi Ela; periit anno 27s. De patras ejus minus convenit inter mei res Verisiinile quidem est eum Athenis priviain lucem aspexisse. Praeceptorem habuit Phrontonem, Graecum Rhetorem, qui, dum vixit, Longinui in filii modum amavit, et moriens
577쪽
Issbonorum morem haeredem scripsit. Ab ineunte aetate varias sos regiones peregrinans lustravit, et multos claros philosophos Academicos, Stoicos, eripateticos, ipse vidit Ammonio autem Saccae, origenique Academicis, se potissimum tradidit, iisque audienuis multum temporis consumpsit. dii autem magnas ductrina copias a variis philosophas summo studio parasset, eas Athenis juventuti tradere atque explicare instituit tantaque cum auditorum approbatione docuit, ut fama doetrinae eius lase disseminaretur, et ipse Spirans Bibliotheea
diceretur. Postsuam diuturnuin tempus Athenis, erudienda juventute et praeclaris ingenii monumenus condendis, exess-set, in Orientem profectus est, forsan ut consansuineos Emisae habitantes inviseret. Nomen ejus statim Zenobia quae Orientis imperium tunc temporis tenebat, innotuit. Ipsa Longinum praeceptorem Literarum Graecariam adhibuit et ille hane occasionem arripuit Zenobiae persuadendi, ut jugum Romanorum excuteret. Idem auctor erat ut Zenobia nobiles ad Aurelianum literas litteret quae ipsi Longino tandem exitio erant. Nam Aurelianus, iis perlectis, supremum, postquam Palmyra expugnata esset, supplicium de Longino sumi jussit. Mortem instantem, ut decuit philosophum, summa fortitudine tulit Socratem aemulandi studiosus, ad curus exemplum studiorum et vitae rationem tormare conatus esseti ulta
acripsit, quae omnia temporis iniquitate deperdita sunt, exceptis quibusdam fragmentis, et de Sublimitiae Commentarior sed et is valdἡ mutilus ad nos veniti Longinus in Sublimi,. late depingenda ipse sublime nus scribendi affectat. Dietionem Platonicam prae caeteris amisse videtur. Interdum tamen nimis est verbosus. Sed mirum est, insanium tam audax, judiciumque adeo liberum saeculo tertio, servitute oppresso et pen dactam, extitisse. lura de hoc scriptore luculentissimo volentes consulant Fab. Bib. r. Vol. I. p. 82. aem edit. Hartes Bructari Hist Crit Phil. Vol. II. p. 2l4 seqq. Hartes. Introd. admisi Lin . r. p. 450 seqq. Item ditionem Tollia, cui accedit Vergio Gallica celeberrimi Bollavit: Μori Praes ad suam Edit et praesertim Dis- aere Philologicam de Vita et Scriptis Longini, Auctore Petr Io Sehartam, David Ruhisenio Edit Toupianae
I. Dionvsu Longini de Sublimitate Liber, Graec/, edente
578쪽
sos. s. Dionysii Longini de Sublimitate Liber, Graeca, una Eam
Hermogene et Aphthonio. Edidit Franciscus Portus, Cretem sis. Menevas, apud Crispinum 1569, tis 8-.4. - . . . r. cum versione Lat et notis Gabrielis de Petra Colonum auisrogum, 612, in Ismo. s. - r. et M. per Gerardum La baenium. maeonii 1636, et 1638, inrauo. 6. ---Gr. et Lat cum noua Tanaq. Fabri. Sitaurii, 668, in I amo. I. -- r. et Lat ex emione ac Tollu, eum notis ejus et aliorum addita est Milavi Versio Galli- ea, cum notis, M. Trajecti ad Rhenum 1694, in Mo. 8. - r. et Lat cum notis . Hudsoni, M. Oxoni , III ira 8 et 1730, inrauo.
s. Gr. et Lat ex versione, et cum notis Zachariae earcii. Gnd. 1724, in D. Repetita est Amstet 1733, inravo, et saepius Londini inin a10.---- r. et Lati cum versione et notis Germanicis edidit Car Henricus Heinevius Bresiae, ISI,
summum quiddam et eleellens in scriptis: ΡEAnox.
Io. ou pius in locum vulgaris περιπαλον suffecit, de suo, περιελαζον, et ita reddit, suisque laudibus sapeula eircumdederunt.
5. τὰ οπερφυα 'monendus est Lector hoc in opere Longinum pro το ἡ et τα ἐς φ usurpare varietatis gratia .aουπ-nonyma sunt, et sis nificant vel sublimitas, vel Sublimis atquae ultra id, quod Sublime est, procedunt. Longino, an
6. παννη δέ γε H εκπλέξει Ordo est: δέ γε αια. . . ubique aritem id quod tam rabile est, obuumfaetendo plus esse quam persuasis et venustas siquidem, poreumque, persuasio in nostra sit potestate. --δι scit οπερφοa.
579쪽
aequitur lingua Latina. Eam non mas exponit earcius: Cui impossibile ea obsistere. od deprimere vel diminuere
μα ναρ τοῖσἈπι-4 Solus Interpretuli rem vidit PQ num quando enim unum quid hi et idem simul de iisdem, bus visum uer omnibus, qui institutis, vita, audias, anis Lixou A, inter se di erant, tune δα. dem. s. κρίσι - συγκαταλσι. J quasi iudieatio et eomensus. 4. τὸ περὶ ται -- αδριπήδελον setia scaensibus audaeis.
s. o. μὲν ἀλλ ' Vide supra ad p. 289. n. i. I. . Naκυία Ita inscribitur Lib. XI, Odyss quem vide, sor. 562. item Nneid. 1. 69; ibidεmque excurs. I. celeberrimi Hunii. g. --αν ἡραέσιην, Darius, cum jam Dacias suas res viderit, sεque multis cladibus debilitatum, legatos ad Alexandrum misit, qui pacem peterent, sterrε'tque illi Darii filiam et dimidium regni Pergiae quas conditiones paeis eum offerri senserit Parmenio, dixit, Ego eas aeeiperem, si essem
580쪽
alaxander Leul Alexander, est ego, et dem mmum rem
Sos. I. να- ι αμι ἡπ' M l 'Υ. -ἀλλ Mέ, tuis lar-bantur, blandimentis remm suum agnosectant. --. Vita Iliad. g. I 8 m. 2. κώρ- , κἀξέφηνενδ go et distinguo: Bποιὸν. majestiae pro demtate Onevisset, agnovit et is ema. Tovν. libri alii, κωρ.m alii, γνουι- Id. . . s. arassa φῶε,--J Vide quae de hoe loco disputarunt mingeniosi, Clericus, Huetius, Milavius, aliique, ad finerra operum Boilavit, Edit Amst. 4. εν τι τεο Ποιητοud Homeriam, κατ' ἐξ- ν, intelligit. 5. εο πατερὼ Iliad. ρ . 645. Infra c. 605.6 καὶ Φαώλλο τι Sensus est: Ipse etiam aeeundum ventum sibi aspirantem habet non soldin pugnantium certainna, sed Getie etiam animus ciuis aestuat et turbatur. MAROL. sis I. - αε- Insignis hemosthenis Ciceronisque evitatio. 2. ο μεν Ita Quinctilianus: In eloquendo est in aversitas densior ille, his en instar uti eo ludii meriti, hie lati iv M. Institui. Orat. lib. X. c. I. s. λλα vinis μὲν ρωισὶ Vos Latini, scit. 4. περτιναμόυH Vox οπιρτιταρ ένον substantivi hie aeeipitur, et signifieat idem quod a... PEAno κ. mihi tantis. σθενιαὶ Mik - νενα-- . . est Sublime illud, quo sinaminarius, e in quo solus regnat Nemosthenes Toum. 5. οἰκεον --J Hic mouet Longinus, ut optimi vivae auetores ante oculos nostros in scribendo ponantur.