장음표시 사용
411쪽
οἱ δωδεκα Θεοὶ . . . ειξασιν πιτρίψω σε.
412쪽
413쪽
ταυτ ρυν ἱκεται vae προς σὲ δευρ ἀφίγμεΘα, Isto εἴ τινα πόλιν φράσειας η v ευερον, ωσπερ τι τύραν ἐγκατακλιΘῆναι μαλΘακην.
414쪽
v. 28. τοιαδί Rav. liber, ut Briane, ius. Vulgo τοιαδε. v. 34. Ra v. liber: μὴ μοι τοτε Ἀλθης. v. '39. καλῶς γέ μου Ra v. liber. Vulgo γ' μοι.
416쪽
vη τον Διονυσον ευ γε μωμοὶ τα ταγί. τί αν οὐ ποιοῖμεν
v. I 63. Ita Rav. liber Vulgo: 'u'sσθέ μοι. v. 64. θώμεσθ', et πίλισyε. Ra v. liber quorum alterutri vulgo πιθοίμεσθ' a Brunckio emendatum, alterum eidem modo ab ipso runckio accommodatuna est, qui ex ingenio cum Da vvesio rθησθε edidit, αν particula deficiente. Sed in hunc moduni tot veteribus libris consentientibus, fas est iam cuique ex hoc loco eXemplum eruere de diversa inodorum ratione etiam in interrogando, A quoque partieula deficiente.
417쪽
ν. 79. ω που lata, Da Rav. liber et runckius Vulgo
418쪽
V. 8O. σπερ κοι τι τόκουν Ita libri omnes Brunckius X ingenio, ne desit adverbium c quod in pia re inest, ω τις- σγοι τοκος. Nonnulla hoc in genere iam in Plutum animadvertimus.
419쪽
420쪽
Sed potuit Aristophanes ultimam Iτυν syllabam in extremo versu, qui commune nihil habet cum insequenti versu, vel producere vel indifferentei facete in Anapaesto. Quando omnes libri veteres eum habent oria inena,in civile est, eumdem in vertre Nova haec, quae viget, clara licet atque illustris, criticorum schola, plura ggreditur, queis tractandu hona monia menta desunt, novaque exempla prorsus eliminat, quibus si careremus, ni in is utique angusti fierent illi, qui, cum Athenae floreren ain plissimi patebant dicendi ae scribendi fines. Atio. Tum exemplorum pleraque in ipso Aristophene e- currunt, quoru in alia Brunckius ipso animadvertit, ut in v. 25 I. huius fabulae :quae alibi quoque iecurrunt Nihil enὶm dissert, utrum alie sibi licentiam post aquis assumat in melicis,