Nonnulla ad interpretandum Carmen Simonidis de mulieribus inscriptum pertinentia. [Progr.]

4쪽

SOLEMNI ANNIVERSARIA

GUILIEL MI ERNESI I

MMANENSIUM QUONDAM DUCIS

DIE XX HENSIS OCTOBRI CELEBRANDA INDI: AD EAQUE INVITAT

INTER PRAETE

Praemissa sunt cinnuli ad interpretandum armen Simonidis demiateribus inscripmmisertinentM.

6쪽

Quaerenti mihi, de quae scriberem, argumentum Simonidis carmen, quod de mulieribus scriptum est, inter alia oecurrit' , idque de quo dissererem aptum putavi, quum et multa sterret lectu dignissima, et non nimii ambiatus esset, ut intra paucas plagulas eius interpretatio absolvi posset, et ipse honnulla ad id emendandum conscripta haberem, quae sperabam fore ut nonnulli probarent Nactum quidem est hoc carmen iam ante quinquaginta annos interpretem Georgium oelerum η , sed hujus libellus nune non ita reqdens est, et interpretatio eius sic comparata, ut eri a paucissimis

laudetur.

Ad interpretandum carmen primum necessarium esse videtur disquirere, ulmina Simonides eam, qua utatur sabulam de mulieribus ex animalibus ori s ipse invenerit, an ab alio jam liventam ad satyram scribendam adhibuerit; deinde veterum scriptorum testimonia sequutus de Simonide, hujus carminis auctore, agam postremo carmini ipsi cum versione Germanita adiuncto nonnullas necessarias animadversiones subnectam. Multae et variae in singulorum populorum mythologiis narrationes inveniuntur, quibus describitur, quomodo seminae creatae sint. Primae sabulae in sacris Iudaeorum libris traditae considerandae sunt. Altera earum ), marem et seminam simul a Deo formatos esse, continetur, altera vero ), nonnullis rebus a priore disserente, non simul marem et seminam creatos esse, sed priorem marem ex terra siclum, deinde seminam ex or-

7쪽

mientis maris costa formatam. Hae duae narrationes inter omnes quidem notae sunt, sed illud minus constat, cur deus costam, non aliam partem,

ex qua seminam sngeret, sumserit. Docti enim Iudaei nullam aliam viri partem aptiorem assimant, seminamque ex alia parte formatam multo pei rem suturam fuisse β): Cabbalistae vero etiam aliam in libris suis vel ab iis setam, vel ex incognitis sontibus haustam sabulam memoriae tradunt

Marem et seminam dicunt primum ita creatos fuisse, ut eorum corpora e sent conjuncta, vel potius ut ambo unum corpus esticerent Deum deinde eos separasse et alteram partem primam seminam, alteram primum virum esse. suam narrationem multi Iudaeorum doctorum reserunt. . Apud Judaeos igitur tam antiquissimi, quam recentioris temporis haec recepta erat sabula, marem et semitiam ex eadem materia esse siclos, aut seminam certe ex maris corpore esse ornantam.

Graeci duas de mulierum ortu narrationes habent. Altera in Hesiodi theogoniar reperitur, quae haec sere est Iovem, quum rometheum ob ignem raptum poena asscere vellet, deos virginem sacere iussisse Vulcanum igitur Pandoram ex terra snxisse, quam a Minerva vestimentis Gnatam esse. Ab hac omne seminarum genus ortum esse. Altera, quae in Hesiodi poematis' invenitur, fabula non seminas quidem, sed omnia mala a Pandor prosecta esse memoratur. Mala enim a Prometheo in vas, quod in Epimethei domicilio positum est, collecta et inclusa, ne genus humanum ab iis urgeretur, Pandora, opereulo sublato, liberat in hominesque

dissundit p). Iulium ab Hesiodo recedit et orientalium similis est ea, quam

5 Deum niauisse aiunt Evam ex Adam ore ingere, ne mun 2 vel Ira m garrula esset neque ex oculis, ne esset rπὶ ad spectatrix omnium, neque ex auribus, ne esset PIIIllauscultatrix, neque ex corde, ne esset IV N auspiciosa sive proclivis ad aelotypiam neque ex manibaa, ne rim et Cisuratrix esset, neque ex pedibus, ne esset vagatrix, quae esse deberet custo domus. Vid. Librum irachaon Rabbi Lippmanni editum a Theodorieomaehapanio. Part. II. e. 3. F. 48. p. 37. 6 Histoire critique de dogmes et dea culte bona et mauuata dera' eois parraveseup 8. 162. τὸ Hesiod Theog. 571 -593. 8 Hesiod epy. . 'μερ. 70 - 105. M Goetiling. vi Hesiod in p. 143 et v. d. ibi laudati.

8쪽

5 Plato in symposio ' de ortu hominum sabulam habet. Ab initio non duo

sed tria hominum genera erant, primum masculinum ex sole ortum secundum semininum ex terra, tertium mas et semina in unum corpus commissi, ex luna erant formali. Orum hominum sigura rotunda erat tergum et latera coagmentata, quatuor pedes, quatuor manus, unum caput cum duobus a se aversis oribus habebant. Duo igitur homines erant in unum corpus

eopulati, quorum vis erat maxima. Qua de causa quum majorem spiritum haberent et diis ipsis bellum inferre conarentur, Jupiter, diu variis in animo consiliis volutis, quibus eorum snperbiam frangeret, tandem id consilii cepit, ut coniuncta corpora dissecaret, quo et serocia reprimeretur, elvis debilitaretur, et numerus duplicaretur ' a sectione unum quisque os, duo brachia, duos pedes accepit. Sed simul Iupiter se, si iterum homines superbirent, denuo in duas partes eos secaturum esse minatus est, ut uno pede irent, unum brachium haberent. Hae hominum inde ab origine eoninnctorum separatione etiam siclum est, ut alteram sui partem, a qua segregati sunt, quaerant eamque reperiam intimo amore amplectantur. Qui pars sunt eius corporis, quod ex duobus viris compositum erat, virorum eonsuetudinem et res serias amant; qui mixti corporis pars sunt, nune diverso genere partem, viri mulieres, mulieres viros quaerunt. Praeterea hominum reatio in ditae Istandorum ea parte invenitvr, quae Volusi aDinscribitur ii). In hoc antiquo armine homines a vergis ex terra formati esse narrantur. Sed signra sola hominum a vergis ab initio prosecta est, non anima eorum; nam porro memoriae proditur, res Duergo in regionem quandam advenisse ibique duos homines omnis motionis experies, Ascum et nablam invenisse animum iis dinum, Oenerum rationem, sanguinem et venustam aciem Loederum dedisse. Secundum Eddam pedestri oratione scriptam Bori filii marem et seminam ex ligno

His sabulis mas e semina sinant ex eadem materia formati narrantur, praeter quod apud Hebraeos ad seminam ingendam dens aliam rem adbibet. Iltraque ei Hebraeorum et Isbiudorum sabula, quum in libris ο-

io Platonia Sympos cap. 14. I, Sit Fabulae lo. 7. truia Fabula septima.

9쪽

mni populomini sacris legantur, onmibus illarum gentium hominibus alum iit. liter se res apud εἰ raecos liabet. Nana esiodus ipse homo tristis et severus suos mores et cogitandi rationem etiam carminibus expressit. Graeci vero, qui ejus aequales erant, nondum omnes ab iis viris, quorum sciola onterus celebravit, degenerasse videntur, ut eos Hesiodi cogitandi gemis probasse ponere liceat. Quod de mulierum rigine narrat, pariter non omnium Graecorum applausuli tulit quid, quod vix apud ullum alium Acriptorem ejus rei metitio sit; at id certissime factum esset, si Hesiodi, iit ilomeri, poesis omnibus Graeeis probata suisset Hesiodi igitur sabula de mulierum ortu nunquam ab omnibus Graecis pro vera recepta sitit. Platonis narratio, sive eam ipse sinxit, sive ex antiquis et liaud notis carminibiis hausit, similis est illi fabulae, quam ex Judaeorum sapientium libris attuli. Quum Plato Aristophanem, ridicula cum gravitate quadam

proserenient, eam saeta narrantem, quumque hic ut rem novam eam expornat, nullo modo apud Graecos pervulgata suisse videtur. Omitino igitur apud Graecos nulla de origine mulierum recepta erat sabula, pro suo tamen nis in arbrii eas sinxit nobisque concludere licet, eam sabulam, quam Simonides de mulieribus ex auimalibus formalis habet, ab eo ad mulierum niores perstringendos inventam fuisse. Ad hoc armen recte intelligendum et aestimandum, necesse est de

eius auctore inquiramus Et Stobaeus ' et Aelianus 'in apud quem parvum hujus carminis fragmentum legitur, et Athenaeus, in cujus eipuosophisiis unus versus invenitur β), carmen Simonidi, neque patris neque uiae nomine adiecto, assignant. Quamquam apud nullum alium scriptorem mentio hujus carminis ita sit, ut de auctore certiores samus, tamen persuasum mihi est, Simonidem, cui Samio vel Amorgino vel ambographo e gnomen inditum est, id uixisse. Nam Simonides Ceus saepissime lyricus nominatur, vel la mentio de eo injicitur, ut ex contextu orationis appareat, lyricum esse intelligendum. Simili modo nomini Simonidis Crine silii, ubi iamborum versus adjectus est, non aliud cognomen additum invenitur, quo

13 Stobae florileg. cap. 73. p. 52. d. Galalordi. 143 Minoius de natur animaliun lib. 6. cap. 24. 15 Athoi. cipuos lib. V. p. 179. d. p. 214. d. sch e b.

10쪽

clarum sat, uter intelligendus sit, quum veteres persuasuiu habuisse videan '

tur, adjectum iambum satis indicare, uter Simonidum significetur. Quae quum ita sint, carmen, de quo agitur, ad Simonidem ambo graphum reserendum est, cujus de aetate pauca in animo est adiicere . . Simonides, patre Crine in insula Sami natus, haud ita multo post Olympiadum initium vivens λη , nonnulla iuvenis gessit, quibus sibi inter

patriae cives auctoritatem quandam pareret, ut coloniae in insulatu Amorgum mittendae praeficeretur. Hac colonia tres hujus insulae urbes Minoa, Aegialus et Arcesime non conditae, sed incolis, qui desciebant, auctae sunt ιη .

Donitellio deinde in Amorgi urbe Minoa posito cognomen Amorgini acce-

16 Pe Simonide iambographo egerunt: oeler l. I. p. I. 2. sed ita, ut ab aliorum judicio tantum pendeati Petrus Gerardus Duheri in dissertatione de Simonide eo poeta et philosopho. Trajecti ad Bheu. 1768 pag. 18 19. de iis tamen locis tantum loquitur, ubi Simonidi nometimusici additum est. Videtur praeterea discrimen inter Amorginum et Musicum statvere Leo Allatius in Dia triba de Symeonum scriptis. Parisiis 1664. p. 206. 207. qui multo melius scripsit, uuam qui Post

eitia aetatem vixeriint Gerardus Ioannes ossiua de veterum poetarum te mluiribus Amstuloduini

1654. Ille vir quum omnia magna cum sagacitate tractat tuu etiam ea, qua de Simonide P. 14. 6 habet Fabricius in Bibliotheca Graeca Tom. I p. 150. d. Hartesii cum prudentia non magua ea, quae ad Simonidem perianent, scripta sunt. De Boias in libro Gallice scripto hastolae de Simonide, et u sieci ou i a vecti ave de eclaircissemen chronologiques. Λ Paris DCCLV. p. 272. ADtera hujus libri editione multis partibus aucta et emendata mihi uti non contigit.

-δ. hραψε αὐους πρωτος αυτρ κατα ειας Boias L I pag. 273 apud Suidam ullum iuvenisse videtur numerum; seeutidum eum enim Suddam Simonidia uetatem CCCCVI annis post Trojam deletum poni Recte vero hi vir Suidam in tompore definiendo Eratosthenis sequi rationem adnotat, qui Troiam CCCCVII annis ante primam Olympiadem expugnatam esse docuerati mons Pag. 270 278.18 llaec omula, quae de Simonide coloniae Amor stim insulam missae duce nurruntur, ou-jectura quidum, sed ea probabili Ioanias Gerardi ossit de poetis Graecis pag. 60. nituutur. Aliud Suidam vim s. v. tuu et haec inveniuntur: tuu M 'Pόδιος rpetu riκec ' γραψ Mώσσας,

noreat, quam ut dubitate possimus, quin omnia ad eum pertineant, et verba stuωvίδης 'A cρτειος excideritit. Quam conjecturam Pavosca quoque de rebus Samiorum pag. 24 probat, sed Pro iis Proponit dicetis: Cleuge de arti histor Gruec pag. 66. et ora de hiat orici Graecis duo Simmias suisse putaui, iata videtiis Litulum si Mari omis,um utite vocem η δ Secundum hae verba Surilae Simouides M anni ante eam aetatem vixit cui s. v. iuravi δη eum nssignat. Divositas laetionis ex iueria oria est, qua numerorum vice unguntur nam et I a siguilicat VI, κόπta

LXXXX. Utraque littera ob formae abii tudinem facile commutari potuit. Legeudum igitur reos δὲ vara τετρακόσια καὶ cotvmiori emi , ne Nesisreo annos vixeriti