장음표시 사용
11쪽
C eoronem dicentem fingit: ἐβεβαιωσατε πάντα τα δοθεν τα τισὶ καὶ νομοθετηθεντα προς του ίσαρος π ως καλῶς πὰντα ποντα πολλου γε καὶ δεψ, ἀλλ δτι μηδἐν υτων μετακιννὶθῆναι συνεφερεν. At dixerit ortasse quispiam τὰς ιιιὰς καὶ τὰς ἀρχάς, σας λαβον
παρ αυτου, etiam eas intellegi posse, qua Caesar in commentariis se turum esse scripserat, eaque Appiani sententia vidotur fuisse, qui cum Caesarem anno 709 u. c. in quinquennium magistratus deSignasSe narrat b. c. 2, 128. 138), tum post Caesaris mortem eos ex commentariis a Senatu Confirmatos esse
dicit b. c. 4, 132). Sed ut omittam Appianum quinquennium salso pro triennio 7 10 711. 712 u. c. dicere, certe non ipso illo senatusconsult9, quod in aedeΤelluris factum egi, magistratus, quos Caesar in commentariis Se designaturum esse Scripserat, confirmatos esse ex Ciceronis epistula ad Atticum
pridie Id. April. aut Id. April. scripta elucet 14, 6). Ibi enim cum Cicero scribat Quid enim miserrus, quam ea nos tueri, propter quia i moderam ' Etiamne consules et romios pl. in Mennium, quos Re voluit amparet non a d. XV Kal. April. sed paucis diebus ante Id. April. consules et tribunos pl. quos Caesar in annum 12 u. c. designare conStituerat, nam consules et tribuni anni 1 u. c. vivo Caesare iam creati erant Dio C. 43, 1; s. 44, 11. Suet. Caes. 80 - a Senatu confirmatos SSP. Ac prosecto, ut ex senatusconsulto, quod de his magistratibus tum lactum esSe probabile est, pquitur usque ad Idus fere Apriles M. Antonium neque potestatem habuisse omnia Scripta, dicta, promissa, cogitata CaeSaris pro actis venditandi, neque commentariis Caesaris eodem modo usum 8S ac postea sic ex senatusconsulto de Iudaeis a. d. III Id.
April. in aedo Concordia facto idem haud dubie colligitur. Eo enim senatusconsulto, cuius verba Iosephus antiq. 14, 10 10 servavit confirmatum est Senatusconsultum, quod ab ipso Caesar a. d. V Id. Febr. iactum nec tamen vivo Caesare in aerarium delatum erat. Atqui novo senatusconsulto id confirmari opus certe non suit, si M. Antonius ex senatusconsulto in aede elluris facto aut habuisset aut sibi sumere ausus essetius senatusconsulta vivo Caesar nondum delata in aerarium deserendi. Ciceronis autem et Dionis Cassii de vi senatusconsulti in aede Telluris acti non solum singulis illis senatusconsultis, quae ad magistratus
12쪽
desigilatos et ad Iudaeos spectant stabilitur, med etiam duobus senatus consultis quae senatusconsultum in aede elluris factum ipsum quodammodo interpretantur, extra Omnem dubitationem ponitur. Ρost funus enim Caesaris senatusconsultum in sententiam Ser. Sulpicii Rufi factum est ne qua tabula post Idus Martias litus Geretii Cae,aria aut erifoli figeretur Cic. Phil. I, 1, 3 vel ne qua poti Idus Marti immumtaeis tatula neve cuius mesi, Meretur Cic. hil. 2, 36, 9I; os Di Cass. 44, 3. 45, 3), quod M. Antonius senatui morem gerens fecit, sed certe numquam acturus fuit, si ius illud de quo quaeritur e senatui consulto in aede Telluris facto iam habuisset. Atque hoc senatusconsultum M. Antoni quasi inpressum esse inde sequitur, quod postea multa ac necessaria a Caesare provisa esse dicebat et instabat senatui, ut etiam ea firmarentur, quae Caesar in commentarii se acturum Significasset, eisque precibus effecit, ut tertium senatusconsultum de actis Caesaris fieret. Testis est Dio Cassius, qui in narratione rerum gestarum dicit 44, 3):επεμ δε ως κεiνος ἐνεκειτο λέγων πολλὰ καὶ ἀναγκαια α αυτου προβεβουλευσγaι κελευσάσγὶς sc τῆς βουλῆς πάντας τους πρωτους κοινῆ υτὰ διακολναι. Qui quod idem Ciceronem dicentem facit 45, 3): a μόνιοι καὶ μετὰ ταυτα ς πολυ τουτ εγίγνετο scit id quod senatusconsulto Sulpiciano vetitum erat καὶ λεγεν ἀναγκοιο ειναι τινὰ των ν2οῖς γραε ιιασι τοῖς του Καίσαρος ευρεθεντων ἐκλεχθ'ῆναί τε καὶ πραχθ'ῆναι, υμεεις 3 ιεν ιετὰ τῶν πρc9Sco ἀνδρέων προσετάξατε υτεβ ταυτα διαλεξαι, Verba cυς πολυ τουτ' ἐγίγνετο sine dubio de suo addidit. Novum enim illud senatusconsultum de actis Caesaris non post ni ulta decreta ex commentariis publicata, id quod Drumannus quoque Dionem secutus statuit 1 1l2). sed ante profectionem Ciceronis factum esse inde elucet, quod Cicero Sendsuisse in enatu, cum senatus de ea re consuleretur, testatur. Scribit enim in epistula ad C. Cassium post aram Caesaris eversam, itaque non ante Oxitum mensis Aprilis data tam 12, 1, 2): Cuius area refigere debebam , mira etiam chirographa defendimus At enim ita de erevimus. - Fecimus id qui Gm temporibus cedesit , quae valent in republica plurimum sed immoderate qui tam et ingrate nostra saeuitate abutuntur. Quae verba non dSenatusconsultum in aedes elluris dactum, sed rid posterius cillud. do
13쪽
quo nunc gitur reserenda esse patet. Do intentia autem tertii illius senatusconsulti Cicero, qui id propter causam Buthrotiam Repius commemorat ad Att. 16, 16 6 11 12. 14. 18), prorsus cum Dione CasSi concinit. Τestatur enim ad Att. 16, 16 8 consulibus senatusconsulto illo er-
miSSum 8Se, ut de Caesaris actis cognoscerent, statuerent, iudicarent, ad
Att. 16 H6, 11 senatusconsultum earum rerum, quas Caesar tatuimet, decrerisAet, ego8et, conMulibus cognitionem dedisse et Phil. 2 39, 100 sic placuisse, , Kolendis Iuniis vel potius a Kalendis Iuniis, de Caesaris aedis cuin conmis eo inoscerent. Quin etiam huius senatusconsulti vim ita interpretatur, ut dicat Phil. 2, 39. 100) Aeta Camaris paeis cau8a OUrmata unia senatu, quae quides Caesar egigget, non ea, quae Caesarem egi 88 ediar a se Antonius ciantum igitur abest, ut M. Antoniu ex SenatuSCOnsuit, in aede Ielluris facto ius, te quo quaeritur. habuerit inut sibi
Sumere ausus Sit, ut ne tum quid eui, cum tertium senatusconsultum de actis
Cuesaris confirmandis factum est, ius illud adeptus sit. Recte igitur Dio
JuSSiu locis, quos Supra Adscripsi, dicit neglectis senatusconsulti et Sulpiciano et hoc, quod modo exposuimus, M. Antonium ex commentariis esari quae CaeSari placuissent tamquam leges aut senatusconsulta aut decreta Caesaris publieaSSe. Iam vero ortasso quispiam dixerit M. Antonium, etsi neque SenatuS- consulto in aede elluris facto, neque tertio illo senatusconsulto ius illud de quo quaeritur ei tributum sit, tamen, postquRm DuStra Se Sperasse viderit Ore ut a senatu eam potostatem impetraret, ex primo et tertio senatusconsulto ius illud sibi audacter vindicasso. Immoderate enim et ingrate buStim eum ess senatus facilitate Cicero tam 12, 1, 2 dixit. Audirem, nisi memoria legis Antoniae de actis Ca0saris confirmandis in oration Philippica quinta supsi esset. Quae cur Spernatur, eo minu intellHgi potest, quod sine dubio M. Antonii maxime intererat, ut, cum Senatum adversantem sibi haber0t populi iussu abuSum commentariorum Cae-ssetis, quibus abuti in dubio iam dudum apud se constituera tueri posset et surae S erat, qui legem senatui ingratam per vim sor clauso et piasesidiis di positis absente et invito populo vero perferre non dubitaret
cf. hil 5 4 9. 1, 10, 2b) Quod autem memoria illius deos uno solo
14쪽
loco nititur, suspitionem movere non potest; multae enim leges negandae essent, si omnes neganda essent, qua uno solo testimonio nobis notae
sunt. Neque id suspitionis ansam praebere potest, quod Cicero eis locis, ubi de abusu commentariorum et chirographorum Caesaris queritur Phil.2, 36, 2 2, 39, 100 3, 13, 30. 7, 5, 15), de lege illa Antonia prorsus
tacet vim enim amplificationum suarum minuisset et in regisset, si legis mentionem secisset, quae quamvis vitiose lata sit et quamvis iniquam potestatem M. Antonio dederit, nihilo setius sui lex. Immo verecundia illa, qua Cicero in hilippica prima de actis Caesaris ex commentariis prolatis loquitur 1, 7 16 sq. 1 9, 23 sq.), haud scio an ex reverentia erga legem latam nondum odio M. Antonii suppressa fluxerit. Quamquam autem aliud testimonium de lege Antonia non exstat, argumento tamen satis gravi unicum illud testimonium sulciri potest. Nimirum postquam leges M. Antonii ita, ut Cicero al. Ian. postulaverat Phil b, 4, 10-l2), mense Februario senatusconsulto vel senatusconsultis Vibio Pansa consul iactis sublatae sunt cs Cic. Phil. 12, 5 12. 13, 3 5. 4, 2. . Di Cass. 46, 36), legem de actis Caesaris confirmandis C. Vibius Pansa consul ex senatus auctoritate comitiis centuriatis laturus erat eo tempore, quo Cicero orationem Philippicam decimam iii
Senatu habuit 10, 8, 17 , et postea sine dubio pertulit sc Cic. Phil. 3,
15, 3I). Senatus igitur prorsus ita ut voluerat Cicero lege Antonia doactis Caesaris confirmandis sublata eandem legem de integro serendam
Vix autem vereor, ne quis aliud legis Antonia in Philippica quinta commemoratae testimonium in Ciceronis epistula ad Atticum 16, 16 inesse putet. Ibi enim propter causam Buthrotiam una cum senatusconsulto tellio de actis Caesaris confirmandis saepius 16, 16 6 8. 11. 12. 14. 8 quidem lex de eadem re lata commemoratur. Sed ea lex a. d. III Non. Iun. sic non a d. IV Non. Iun. legendum est apud Cic. ad Att. 16, 16, 11, quoniam a. d. IV Non. Iun. est dies astus lata esse traditur eo tempore, quo M. Antonius iam nonnullas leges et multa decreta ex Caesaris commentariis publicaverat. Ac prosecto haec lex sine dubio propterea lata est, quod M. Antonius senatusconsultum illud non Observaverat neque
15쪽
Kal. Iunias exspectaverat Cic. Phil. 2, 39, 100), sed suam legem iam mense Aprili tulerat et protinus logos Iulias et senatusconsulta et decreta Caesari Sex commentariis proserro coeperat. antum igitur abest, ut Drumania0
1, 63 et Peloro 2, 15 concedam legem illam a M. Antonio pSo
morem tum gerente senatui latam esse, quod vix statuissent, nisi legem Antoniam in Philippica quinta commemoratam prorsus neglexisSent , ut contra tribuniciam fuisso coniciam et ad coercendam M. Antonii potestatem latam a tribunis plebis illis, a quibus M. Antonii actiones impugnatas SSe Scimus, L. Cassium dico, D. Carfulenum, i Cannutium cs Phil. 3 9 23 ad Att. 15 4, 1). Nullo igitur modo potest ea lex esse lex illa Antonii, de qua Cicero in hilippica quinta locutus est. Ceterum lex tribunicia legem Antoniam non abrogavit, haec enim Kal. Ian. 711 u. c. etiamtunc valebat; itaque laesis explicatur, qui factum sit, ut M. Antonius in rebus nonnullis ut in re Buthrotia, illam legem tribuniciam observaret Cic. ad Att. 16, 16 6 8. 11. 12. 14. 15 18), in aliis rebus etiam post eam legem
latam ea potestate uteretur, quam sua ipsius lege adeptus erat, ut in lege illa Iulia figenda, qua statutum erat, ne post M. Brutum pro consule SSet
Creta provincia Cic. hil. 2, 38, 97 cs. Dio ass. 45, 32 46, 23). Hanc enim legem Iuliam post legem tribuniciam fixam esse inde elucet, quod M. Bruto pro Macedonia Nonis demum Iuniis Cic. ad Att. 16, 9, I provincia Creta decreta erat Cic. Phil. 2, 38, 97. II, 2, 27). Quod autem in distinguenda lego illa tribunicia a lege Antonia hanc
significavi mense Aprili latam esse, hac ratiocinatione nititur. Iam Supra collegimus ex senatusconsulto de Iudaeis a. d. III Id. April. facto legeni Antoniam eo tempore nondum fuisse latam. Ne promulgatam quidem tum fuisse colligimus ex Ciceronis epistula eodem sere die ad Atticumscripta l4, 3, 2): Odorare fame Aritonii διάθεσιν, quem quidem ego PU-larum magis arbitror rationem habere quum quidquam mali cogitare. Quae certe non scripsisset, si legem de actis Caesaris eis, quae in commentat iis
et chirographis inesse M. Antonius dixerat, confirmandis promulgatam Sse scivisset. Ne Idibus quidem April. quidquam de lege Antonia Cicero audivei at. Nam etsi eo die iam compererat consules et tribunos pl. in annum Tl2
u. c. confirmato esse eos, quos CaeSar in commentariis se designaturum
16쪽
esse scripserat cs ad Att. 14, 6, 2), tamen inde nihil de lege Antonia promulgata sequitur. Nam senatusconsulto illos magistratus confirmatos esse V supra p. 5 eo magis probabile est, quod senatusconsultis eiusmodi faciendis M. Antonius multorum senatorum gratiam sibi conciliare eoque modo viam ad legem suam promulgandam sibi munire poterat. Quin etiam a. d. XVI Kal. Mai Cicero, quippe qui eo die verba scripserit optime tam et a Bruto nostro probaret Antonium ad Att. 14, 8, 1), nihildum de pernicioso M. Antonii consilio accepisse videtur. Iam vero epistulam ad Atticum 14, 10, quae scripta est uno duobusvo diebus post a. d. XIII Kal. Mai. cf. 14, 10, 3), Cicor orditur sexclamatione Itane vero Hoc meu et tuus rubus egit, in Lanuvii e et ut Trebonius itineribus deviis proseisceretur in provinciam ut omnia facta,
scripta, dicta, promisεα, cogitata Caesaris plus valerent, quam
si ipse viveret Tum igitur lex sine dubio promulgata iam erat. Porro autem Cicero epistulam ad Atticum 14, 2, quae scripta est a. d. X Kal. Mai. cf. 14, 12 3), lamentationibus hisce orditur O mi Attice, vereor, ne nobis Idus Martiae Ail dederint praeter Mefitiam et odii poenam a doloris Quae mihi ist misteruntur Quae hi video' Ω- ραεε υς καλῆς μεν ἀτελof δέl Sei, quam diligam Siculos et quam illam elientelam honestam iudie . Multa illis
Caesar, neque me invito, etsi Latinitas erat non ferenda verumtamen . . . Ecce autem Antonius accepta grandi pecunia fiaei legem a dictatore eo miti statam, qua Siculi cives Romani cuius rei vivo illo menti num. Quid Deiotari nostri causa non sim lis L nu ille quidem omni regno, sed non per Fulviam.
Sexerat similia. Rescierat igitur Cicero eo die praeter decreta satis multa Caesaris fixisse M. Antonium et legem Iuliam de Siculis et legem Iuliam do Deiotaro, quas leges ex commentarii Caesaris prolatas esse Cicero ips testatur Phil. I, 0, 24 2 36, 2 2, 37. 3, 12, 30 6, 4, 11. 12.7, 5, 153. in sequitur legem Antoniam ante eum diem, qui est a. d. X Kal. Mai. a M. Antonio aut iam latam aut certe pro lata observa
Atque illud quidem in antiquitatum volumine tertio p. 484 Statui; constat enim M. Antonium nonnullas leges neglecta lege Caecilia Didia de ni iuundinum promulgationes tulisses Cic. thil. 1. 10, 24. I, 3, 6.
17쪽
2 42, 109). Sed omnes dies a Non. April. usque ad Vinalia nefastos aut nefastos principio esse iam in particula priore p. 10 vidimus. Quamobrem nune magis eo inclino, ut M. Antonium, cum legem suam promulgasset, protinus eas leges et ea decreta Caesaris simul publicasse statuam, quae lege Sua rata seri vellet. Nam si M. Antonius legem illam die tali tulisset, quo cum populo agi nefas fuisset, Cicero sine dubio cum aliis locis tum in Philippica quinta de hoc vitio gravissimo non tacuisset. Itaque cum legem ante prosectionem M. Antonii latam esse necesse sit, Antonium autem circa eum diem, qui est a. d. V Kal. Mai. profectum esSe constet, equitur, ut legem Antoniam de actis Caesaris confirmandis, promulgatam diebus paucis OEt Id. April. neglecto trinundino eodem die comitiali, qui Solus SupereSt. diem dico, qui est a. d. VIII Kal. Mai. cum lege de dictatura in perpetuum tollenda perlatam esse statuamus. Transeamus nunc ad legem Antoniam de colonis in agros deducendi . Baltero haec lex prorsus neglecta est, qui ne id quidem animadvertit legem Antoniam agrariam, quam in seriem legum Antoniarum recepit nil scriptis locis Cic. Phil 5 3 7 Dio Casa. 45, ), osso Lucii Antonii tribuit ipl. non Marci Antonii consulis legem. oechius quoque Lucii legem Marco tribuisso vidotur 1, 2183. Sicut hi viri docti, ita sinius 4 961 6 270), Drumannus 1 1 13), Peterus 2, 12), Merivalius 2, 70), quin etiam . G. Zumptius, qui in commentationum epigraphicarum volumine
priore de legibus agrariis diligentissime egit p. 31 sqq.), locum Philippicne
quintae et legem Antoniam do colonis in agros deducendis alto silontio transeunt, omnia, quae de agris anno 10 u. c. post mortem Caesaris datis assignatis ovo votoranis civibusque in colonias deductis commemorantur, ad legem agrariam L. Antonii trib. l. reserentes, quam mense Aprili ante prosectionem M. Antonii consulis latam esse Statuunt.
Sed Lucii legem agrariam proptor quam illo patronus triginta tribuum et equitum equo publico appellatus est Cic. Phil. 6 5, 12 sq. 7 6, 6) non posse intellegi eam legom, quam Cicero Phil 5, 4, 10 a Marco de rotonis in agros deducendis latam esse testatur, iam in particula priore p. 6 ex totius de logibus Antoniis disputationis nexu sententiarum demonstravimus. Accodit quod Cicero, postquam et Lucii et Marci leges senatusconsulto tollen-
18쪽
das esse dixit 5, 3,8. b, 4,I0ὶ, postea rursus 5,7,21 separatim legem agrariam Lucii rescindendam esse dicit. Nec profecto omnia, quae in re agraria anno Tl u. c. facta commemorantur, ad legem Lucii referri posse inde concludere licet, quod agrorum assignationes, quae ex lege Lucii facta sunt, Italia finibus circumscripta eranti Quicquid enim Cicero ad exaggerandum odium legis agrariae Lucii dicit, ex qua paludes Pomptinas, quas Caesar siccare voluerat Suet. Caes. 44. Dio Cass. 44 5. Plut Caes. 8),
assignationi destinatas Cic. Phil 5 3 7 Dio Cass. 45, ), Semurium in vicinia urbis Romae situm divisum Cic. Phil. 6 5, 14), agros in Etruria
datos assignatos Cic. Phil. 12 9, 23), urbanas quoque possessiones quasdam in ipsa Urbe in periculum adactas Cic. Phil 5 7 20. 13, 18 37 cs 8, 3 s esse Scimus, nusquam longius progreditur, quam ut universam Italiam dividendam accepisse et divisurum suisso Lucium dicat. s. Cic.Ρhil 5 3 7 hi omnem Italiam moderato homini L. Antonio dividendam dedit. 11, 6, 13 Moulam et Lentonem Italiae divisores Ige ea, quam enatus per vim latam iudieavit Atqui Marcum audimus praeter agrum Campanum
stiam agrum Leontinum in insula Sicilia situm asseclis suis divisisso Cic. Phil. 2, 17 43 2, 39 101 8 8 25 sq. 3 9, 22 Dio C. 45, 30 46, ). Iure igitur optimo statuere nobis videmur duas leges ad rem agrariam Spectantes anno 10 u. c. lata esse, legem agrariam a Lucio Antonio tribuno pl. et legem do coloni in agros deducendis a Marco Antonio consule. c distinguendas esso has duas leges duobus tostimoniis isque ipsius Marci Antonii probatur, quae et ipsa adhuc prorsus neglecta sunt. Is enim in mandatis, quae legatis senatus mons Ianuariosnni 11 u. c. dederat, de quibus Cicero in Philippica octava, quam initio monsis obruarii in sonatu habuit, egit, inter alia postulat 8 8, 25): ut,
quo ip3 cum Dolabem dederu agros, teneant ei, quibus dati sint. Cuius postulati explicandi causa Cicero addit hic est Campanus ager et Leontinua, qtιae duo maiores no/tri annonae perfuria dueebant. Deinde duobus aliis
postulatis interiectis postulat 8, 9, 26): ne fraudi sti septemviris quod egissent ei. 13 18 37). Apparet igitur distingui ab ipso M. Antonio agros
in Campano agro et Leontino datos et acta septemvirum. Septemviros autem, in quorum numeroe etiam consules erant Cic. hil. I, 12, 33.
19쪽
II, 6, 13), qua re confusio duarum legum quodammodo excusatur, ex
lege Lucii creatos esse constat Cic. Phil 5 7, 21. 6 5, 4 cf. 12 9, 23. 13, 12, 263. Accedit quod duo illa postulata M. Antonii etiam a re diversa sunt, quod Antonius non ita, ut in eis, quibus ipse cum Dolabella dederit agros, postulat, ut ei, quibus a septemviris dati in agri, eos teneant. Scilicet eo tempore, quo M. Antonius legatis Senatus mandata illi dedit, leges Marci Antonii nondum Sublatae erant nam mense demum Februario rescissae sunt , lex autem agraria Lucii Antonii et acta septemvirum ita, ut Cicero Kal. Ian. postulaverat Phil b, 3 8 5 7, 2 l), iam pridie Non. Ian. senatusconsulto in sententiam L. Caesaris facto sublata orant Cic. hil. 6 b, 14. 11, 6, 13). Quae eum ita Sint eo agrOS, qui in agro Campano et Leontino a M. Antonio . Dolabella consulibus dati assignati sunt, non ex lege agraria Lucii datos assignato eSS Sequbtur. Qua argumentatione simul hoc effecimus, ut non Solum ea, quae de agro Leontino, sed etiam ea, quae de agro Campano Cic. hil. 2, 17, 43 2, 39, 101. 10, 10, 22. I, 5, 12 dicuntur, ad legem Marci reserenda
Alterum ipsius M. Antonii testimonium invenitur in epistula, quam illo mense Martio post sublatas leges suas ad Hirtium et Caesarem scripsit, quam Cicero in Philippica decima tertia sub finem monsis Martii in
senatu habita acerbissime perstringit. In ea enim epistula M. Antonius scripsit 13, 15, 31): Veteranorum coloni , deducta lege et gentiumconsulto, sustulistia Colonias hic intellegendas osse eas, quas ipse Antonius deduxerat, quarum coloniarum ea, quae CaSilinum deducta erat, nota ost os Phil. 2 40 102. 5, 2, 3), nemo negpbit. Qua cum Senatusconsulto deductas esse dicat,
non posse lege Lucii deductas esse patet, quoniam haec lex sine dubio invito et advorsant senatu lata est. De sua igitur ipsius lege queri M. Antonium statuamus necesse est, ex qua ipse cum Dolabella agros colonis diviserat Phil. 8, 8, 25), quam cum ceteris suis legibus mense Februario rescissam esse tum non ignorabat. Ipsum autem Ciceronem verba Antonii do logo M. Antonii sublata intellexisse ex eis elucet quae continuo addit:
Nos uretiumua, an contra legem comissis centurialis latam sanximus P Quae
verba sine dubio ad legem quandam Vibiam resorenda sunt. Consentaneum
20쪽
non solum textas dictatura in perpetuum tollenda et lex de acus Caesaris confirmandis, sed etiam lex de colonis in agros deducendis, ita ut Ciceri, Kal. Ian. postulaverat, de integro serretur, idque negotium C. Vibio Pansas consuli mandasse, quem menSe Februario de actis Caesaris confirmandis comitiis centuriatis ad populum laturum fuisse scimus Phil. 10, 8, 17 .
Distinguendas esse duas leges etiam ex tempore legis agrariae a Lucio latas comparato cum coloniis a M. Antonio in agrum Campanum deductis cognoscitur. Nam quod legem agrariam a L. Antonio menso Aprili latam esse demonstrare studuerunt et Drumannus et Zumptius, id ea tantummodo re efficere Potuerunt, quod colonias in agrum Campanum a M. Antonio mense aio deductas Cic. Phil. 2 40, 102 cs ad Att. 14.17 2. 14, 21, 2), non curantes legem Marci de colonis in agros deducendis, ex lege Lucii deducta esse sibi persuaserant. Hinc actum est, ut Dionis Cassii testimonium in suam sententiam interpretarentur, qui 45,9 legem a Lucio latam esse eo tempore teStatur, quo M. Antonius C. Caesarom Octavianum multorum civium gratiam sibi conciliasso animadverterat. Hoc autem non, ut illi volunt, ante iter in Campaniam susceptum quod eo tempore iniit, quo Octavianus nondum Romam venerat, sed tuin demum animadvertere potuit, cum ex itinere mense Aprili suscepto reduxerat et C. Octavianum legem curiatam de adoptione a se postulantem vidorat os Dio C. 45 5, qui in Sequentibus nonnulla praepostere narrat,
quas mensibus demum Iunio et Iulio facta sunt . Ac profecto mense demum Iunio legem agrariam a Lucio latam esse inde perspicitur, quod septemviros, quos statim post legem latam creatos esse per se patet, mense Iunio sere medio creatos esse Cicero testatur ad Att. 15, 19, 2): Dio mihi C. Antonius voluitne fieri septemvir Dignu eret fuit. Quo in loco non fratrem sed patruum C. Antonium dicit, ut ex Phil. 2, 38, 9 apparet. Accedit quod Cicero mense Iunio timere coepit, ne L. Antonius, cuius lege etiam privatos agros in periculum adactos esse scimus Phil. 13, 18 37), fundos suos et villas occuparet et divideret ad Att. 15, 12, 2). Itaque apparo ad legem Lucii post Kal. Iun. latam reserenda esse verba Ciceronis Phil. 1, 2, )es Kalendis uniis mulaeta omnia, ,hil per enatum, mulis ec