장음표시 사용
391쪽
Quid enim inesse artificij in Villulae nostrae simplicitate potest 3 Plane sine ulla exceptione tibi dico,consilium mihi tuum
defuit,quo minus in arcem Reip. Nauari-Cen. inuaderemus . Totus sine te tetris in tenebris iacui, Non animus fuit, non con-
situ, non diligentia: quid suppenitet ignauiae:quod tibi,cum coram id no licet, quo nil fui stet iucundius: per litteras tamen aperiendum putaui. Mirabiles crede mihi utilitates praebebis in omni genere , via studiorum, vel negotiorum meorum, via eius in qua pedem adhuc non posui Oeconomiae rationibus,ad me si veneris: sed tamen te malo propter humanitatem, & hi- Iaritatem tuam,quam propter usum meu . ' Quamobrem ad me ad ψ. Non. Nauaricos
aduola,Omnia habebo, si te habebo. Haecvna me sola in hoc rei familiaris naufragio tabula delectabit, si accureris . Adhiberem perspectam tibi obiurgationem nostram. Vtinam valeret ad celeritatem aduentus tui.Sed me reprimo.
Quis enim legem det amantibus λMaior lex,amor vi sibi
De nostris aemulis, taceo, periculosum
est de ijs scribere, qui possunt perscribere . Nam cui plus licet: quam par est: B b a plus
392쪽
plus vult quam licet. Vale . Ex amoenissi-simo rure Nauaricensi Is 88.
Archiepiscopo Gnesnensi , Regni
Poloniae Prima ij. Primoq; Principi.
E N E R E me non possum , quin animum Illust. D. V. exosculer , plenum pie tatis,&eius,quae e propria Deo amabilium Episcoporum,pro custodia Christiani gregis excubantium consueuit,curae vigilantiaeque pastoralis: quam Illust. D. V .in ijs quae proxime praecesserunt Varilauien. comitijs,
pro Regni Religionisque salute adhibuit, magna cum laude sortis, & excelsi animi, O atq;
393쪽
atque eo quod sustinet Archiepiscopi,&Primatis munere, & offitio dignissimi. Plena est Vrbs sermonibus hominum, quam praeclara consilia susceperit, quos
Conatus adhibuerit,ut afflictam,& conuulneratam ordinis Ecclesiastici dignitate, aduersus omnem licentiam, iniuriam mendacium violentia, aduersus furiosos Euan gelicorum, scilicet, impetus, illos non hominum, sed belli ciuilis vultus tueretur: atque defenderet: ac reliquorum etiam , quos in praesidijs Reipub. Deus colloca- tui voluntates , ad ea tandem audenda, &suscipienda consilia inflammaret, quibus perfici possit, ut maiorum nostrorum essemus quam simillimi: qui constanti sua in
Deum pietate, erga ministros eius, & sacerdotes reuerentia, erga Reges suos cultu,& obseruantia, erga leges patrias obedientia, Regni Poloniae gloriam, ad eum quem videmus dignitatis,& amplitudinis gradum extuleriit, Legi & eam Epistolam quam illust.D. V. Serenis simo Suetiae Regi scripsit: optimis consilijs, & Apostolica libertate abundantem, Equide in eas Illust. D. V. laudes Sanct. sua non ita pridem erupit,ut non obscure ferret, si eadem pie
394쪽
3so omnes Reges colerent,quae in Serenissimo Rege nostro Sigismundo elucescit, si eadelibertate, animique magnitudines omnes
orthodoxi Episcopi pro Christi gloria, &Ecclesiae conseruatione laborarent: qua
Illust.D. V.cum reliquis collegis suis in his Comitijs laborauit: cito sore ut eius Babylonis rudera,& paretinas, his ipsis oculis nostris cerneremus, quam Christi Regu-que perduelles in charissima patria o turpem notam temporum nostrorum) excitare Occeperunt. Nihil est Illustrissime Domine,timidius malitia, Vmbram fumi metuit: & ad omnem folij strepitum perhorrescit, Sacerdos autem Christi Euangelium tenens,& praecepta Dei custodies, non solum Haereticis,quos leporibus timidiores vocat Athanasius, sed ipsis legionibus Diaboloru omnium sormidabilis est: eo'; sicut aureus loquitur Chri stomus ivt passeres ligat, & constringit. Id ita esse& superiorum temporum exempla, & haec quq diximus Comitiorum acta ostendunt: in quibus statim ut se Regni Primas aperuit,ut vivificam crucem erexit, ut sese nil
timere nisi Deum, nil sperare nisi a Deo ostendit, ut reliqui Episcopi dulce sibi so-
re periculum pro Christo, di patriaἶro
395쪽
sem sunt, illico truces illi vultus Euangelicorum, ferrum, flammamq; spira lates oculi, talem cuiusdam vultum illo ipsi, tempore inspexi cum Illustrisi. D. V. Regio capiti Regni Coronam ad altare Dei imponeret conciderunt,quos nisi quidam non m M, sed δουλZοντες subicitassent, qui- N5Dobus mentem praecor meliorem, sorte sempiternis deinceps tenebris latuisset: Quis his,
scit an ad cor reuersi cum ossea non dixis seruiri sent. Vadam , &reuertar ad virum meum tes.
priorem,quia bene mihi erat, tunc magis quam nunc. Sed nondum tamen ab ijt huius consilij tempus. Et hoc inter scelicitates est,superasse quod speres. Magnus esse mihi in causam ingressus factus videtur, quod haeretici iam tandem videant se, a Christi Sacerdotibus non timeri.Caeterum& ex ea Synodo quam Illust. D.V. meditatur, magnam vim consiliorum,& remediorum expectamus. O Flosi si uiueres,o si viueres Hosi Telantissime: quibus tu oculis istam fratrum tuorum Episcoporum constantiam intuerere. Multo profecto magis hoc tempore diceres, quod olim consueueras, no fuisse tempus ullum in patria nostra,quod simul haberet Episcopos, & pietate, & eruditione, praestantiores: atque
396쪽
3'a est hoc ipsum cuius aerem haurimus r&maiora quotidie ab illorum studio, & se
uore expectares . Sed ego longior sum quam me sore putaui. Illud tamen repetam, Sicor meum aperire,& vim in te cultus incredibilem, obseruanti atq; meae m.
gnitudinem intueri tibi liceret iudicares profecto,Princeps Illustrissime,liominis in hominem nullum unquam maius, nullum ardentius studium extitisse. De negotio Canonigationis ut vocat B.Ηyacinti qualis per me sit factus inpres.suS,tum apud S. D. N. tum in augustissima S. R. E. Card. Congregatione; quamque multa ad causam parata iam habeamus, scripsi antea Illust. D. V. Hoc addo datumiaris esse Prothonotarijs Apostolicis negotium reuidendi, examinandique procesi sus, Adiunctus ad ea curam est R. D.Bian-chetus Rotae Auditor. Illust D. V. obseruantissimus. Quod si praeterea frequentioribus litteris tum ipsa Regia Maiestas,
tum Illust. D. V. negotium urserit, puto so- re omnia ut volumus. Credat mihi Illustr. D. V. quod magno ea res futura est,patriae nostrae & ornamento,& emolumento. Ego vero vota facere non desinam,ut tu Domine mi Reuerendissime ἀλογία sicut ait ille
397쪽
AGNAM mihi voluptatem,Herburte, Floretinae tuae litterae a tulerunt, scriptae verbis humanitate,blandi cijs , quibus uti δε- lemus cum quem ardentissime amamus. Ego Vero &tuum iam animum in quot, diana nostra consuetudine videra, & meo sum ipse testis, sed tamen incredibile est, quam me ad omnem hilaritatem, in urbanis meis occupationibus, quas nosti, beneuolentiae tuae memoria excitauit, quam ut mihi perpetuam esse velis, abs te peto. Quod vero vitae nostrae studia, & quotidianas pro patria contentiones,pleno mindio verborum dilaudas . Narro tibi Her-hurte, quod non bonam causam suscepisti.
Nam si me tua beneuoletia ob eas laudes di
398쪽
dignum putas, quibus non abundo, nomae
prosecto sed alium pro me diligis, si non quod sum sed quod non suin diligis; nisi
fortasse praestantiam,& magnitudinem nostram in eo statuas, quod nostram agnoscimus paruitatem. Id si facis vehementer acquesco.Nimia enim, ait ille,magnitudo, suam cognoscere paruitatem. Q Iod vero coenuIas quoque nostras diuini Platonis coenulis comparas,argumento est non magnas fuisse men nostrae reliquias; aut te saepe egregie in crastinum esurijsse. Iouis hospitalis d sies . Is enim inemptos plerumque cibos,post quos non erant lauandae manus,& pradia; semessaq; obsonia in suis conuiuijs apponebat. Haec tibi ait ille brumali gaudentia frigore rapa. Quae damus in coelo mulus esse solet. Tu vero,animae mi, nimis in nos dulcis es nimisque liberaliter χαλκέων reprendis ; nec ulla adhuc hominis nimium memores, nimiumque grati signa praetermittis , in quo genere, si ad ultimas usque terras,tui esse similis perrexeris;non recuso quo minus nobis vani coniectoris notas titulosq; appingas. Quoniam aute gloriosis consiliis delectari te video, & ex optimis litteris, in quibus cum laude versatus
399쪽
es. hunc praecipue fructum quaerere, quo iuuari patria in omni rerum varietate possit;non quio praetermittere quin te magis
etiam ad eam quam abundas benemerendi cupiditatem excitem; ut aetatem tuam nullis temeritatibus offeras,ut vitae consilia nulla suscipias, quae sola adolescentia geruntur, & viribus, sed potius quotidie cogites, quem esse Herburtum deceat,te cumque ipse certes,te acuas,& ijsdem tibneribus,ad easdem laudes contendas, quibus maiores it Ii tui viri in omni laudis genere praestafitissimi . Pater c sarissimus , quem Parisijs,Patruus sapientissimus, que in Sacro Concilio Tridentino, Regis pedisonam magna cum laude sustinentem, de Hosio meo charissimum,noueram: quibus denique affinis tuus Exercituum Dux Zamoscius vir ille horribili vigilantia, celeritate , sagacitate, prudentia,cui prope. soli patriae tranquillitatem debemus)orbe
uniuersum Christianum impleuerunt: ita quo te Herburte: confido ut volumus, Viqi oportet laboraturum: Ego vero omni tibi asseveratione affirmo, quod mihi credas velim, nulla in re malle me , quam in te amando constans,& esse, & videri, & eam fortunam quaecunque est tua, meam duce
400쪽
re. Vale & scribere ne pigrere, vel qui quid in buccam venerit, nec omnino clu-bites, ego meo prorsus sum pectori. Mihi quod crederis sumes ubi posueris. Romae I 3. Iuli j i 89.
E ego, Herburte, unum esse hominem puto quem Charites, quas Gentilitas Deas appellat, suis muneribus affecerunt. Tyberim trasisti, Danubium superasti, ad Ty- rete,& Boristenis littora vestigium posuisti, neque tamen adhuc ad Leteum flume peruenisti; neque brumae asperitate obduruistis, quam in re vim incredibilem tuae in nos Voluntatis perspicio; quam aluei nulli impedire, nulli montes retardare, nulla fuluat implicare nullae nives constringere, nulla coeli intemperies aut viarum impedimenta deartuare: ut ita dicam, potuerunt,quo minus te nobis in eam quam vO-