장음표시 사용
2쪽
Istit se his Thesibus, Amice Lector. de arcanis Dei . seu divinae scientiae . vo luntatis . praedestinationis, ac reprobationis mysteriis absconditis a saeculis in Deo, doctrina Thomistica . hiae Molitiae, inde Jansenti, diuturna tempestate lactata, in quam adeonna Eurusque ,Notusque r-nt, ereberlua procellis
ut melior Neptunus huie sedandae tempestati desideretur. Et quamquam dissicillimarum quaestionum mare magnum,temperitibus infestum, procellis opportunum, nauit giis celebre transuetare debeat . ubi de Dextrum scylla latus, o lavum a Charnais obsidet, sistit se tamen impavida,ec huic se Pelago secura committit, dum eum Ducem sequitur , quem Deus Ecclesiae suae, ceu Sydus dulce carinae ostendit, ec quem divina istantatis Angelicum im in b.lia ad 1ινρνεthm indigitat Clemens ulli. Quem quisquis nobiscum hie secutus fuerit, tutus. salvusque Nor dii
portum sperare poterit. Hujus enim Doctoris doctrina ex oraculo Innocentii VI. ρυ eaoris . nos: excepis Canonica , habet proprietatem verborum, modum dicendaram, veritatem sententiarum, in Irem. ita ut numquam . qui eam tenuit. inouiatur a veritatis tramite deviasse , is qui eam impug. xeca rLυanaverit, semper fuerit da veritate fus ectus. Hae ergo doctrina monitum est Clementis VI.) ins non receiat ab ore. non rece t a cor a , quia ipsam eretὸ sequ/m non deviat , ipsam euitatu Lonori non erras, ipsem tenens non corruis, Vsam loquem non mentiris, o dem ad τιritatem per- uic. venis. Tenui ergo, nec dimittam. in fero. διNe tamen incautus pes tantillum fixos a Romanis Pontificibas terminos transcendat . scias . laud. s. mi Lector, Brevibus Apostolicis, quibus vetatur, ne quis audeat imprimere, vel quoquo modo in Thoma. tacem edere libros . tractatus , em stiones ex profess, vel incidenter, etet pratextu commeutanai D. Thomam , vel quemlibet alium miram , aut alia quavis occasione , vel prasexta, vel moso, de materia auxiliorum Luinorum tractantes, nullam factam esse prohibitionem vulgandi de in lucem edendi tractatus de scientia media . di diuinorum decrςtorum essicacia , ut i post emanata Pauli V. de Uibani VIII. Brevia tuiti sunt quis plurimi non insinae notae Theol gi. Nec refert facilem esse illationem ex assirmatione. vel negatione earumdem quaestionum ad alteram partem assi: mandam, vel negandam in causa auxiliorum , quia prohibita non sunt principia illa , sed solus ad conclusiones auxiliorum progressus. Huie ergo nos praecepto religio e ut par est obsequentes, nil hie de divinorum auxiliorum emeacia dis utare volumus. Quod si in his Thesbus nolitis nomen pra et erminariovis alicubi repeteris . illud de praedeterminatione non intrinseca auxilii, sed extrinseca decreti, perpetuo tutelligi volamus. Quo praemovisio scrutemur , qua homini licet,
Eum esse naturae intellectualis . in illoque dari scientiam communiter dictam . id est, certam te evidentem rei cognitionem , & fides docet, et ratio. quam ea nim-ma ejus immaterialitate suggerit Doctor Angelicus, evidenter convincit. Quaeve rarii aritas tantum apud homines invatait . ut ab insessi endo nomen Dei imponerent. . .mm S iis, quod secun um Graeos Οιum signi eat , disitur a Sio quod es considιονε, vel .
x. Non solum autem seientia communiter dicta in Deo invenitur . sed etiam vere te propria talis, id est . cognitio rei per causam . idque tam divinorum attributorum . quam creaturarum. Proinde quamvir Deo non sit Hirtita magis se minus notum , si consideretur motu euvoscentii, e. i. de ve- quia eodem intuitu omnia videt, tamen si censideretur mosui rei cognita , Deu/ cegnoscit qua- ω .a. i. ad ἡam Use magis euussci ilia in seipsio, o quiaam miuus. Sicut inter omnis maxim. es cognos s. i ilia Da e en ia, per quam omnia eoauosii Haec igitur, di quidem ut viilualiter ab attributis A 1 te
3쪽
nativum i pertiinent tamen creatum ad objestim illius materiale, & extensivum.
r. De modo eo nit:onis diuinae dicendum quod Dem f. sum vi et tu sei . . quia se suis viret per essentiam Dam , alia autem in se non iv isi , sed in seipso . tu quantum essentia seras
ceruiuet similitudinem aliorum ab ipso. Neque praeter hunc modum alius insuper Deo ing rendus, quo cre turas immediat E in seipsis independenter u sua essentia ut medio prilis cognito
nequeat ab alio distincla ii Deo speciem desumere. . ramosa est illius divisio in scientiam simplicis intelligentiae te scientiam visi is, quae q. a. δε τη- stientiae nullam dissserentiam important ex parto scientis. sed solum ex parte rei scita, diciturrit a. 9. ad enim sei nita misionis in Deo as similitudinem visus corporalis, qui res extra se posita, intuetur. a. t Ia ρεν scientiam visionis Deus scire non dicitur . nisi qua funi extra ipsum , qua sunt vestra . sentia, v I praeterita . vel futura et sed scientia simplicia notitia etiam ebi eorum, qua nee sunt.
.vd te. nec eruut, nee μιrunt. Proinde simplex notitia dicitur . non ad exeludendum N p. m scientiarii. a.y as as scitum, qui inseparabiliter omnem scientiam comitatur , sed is excludendum admitationι z. 6ui, quod es extra genus notitia , sicut es exissentia rerum , quam a dii scientia visionis, α ιerio voluntatis ad res sitas, quam ad is scientia approbationis. Sicut etiam ignis dicitur eo 1m simplex non ad excludendum partes essentiales . sed commixtionem extranei. s. Multiplex est scientiae divinae supra creatam quamcumque, seu hominum . seu Angelorum' praerogativa; videlicet, quod sit infinita: rerum omnium comprehensiva. ipsus etiam Divinitati :non discursiva: ron habitualis . sed semper in actu : limplici si ma . unico intuitu omnia videns, omnia tamen distinctξ cognoscens: aeterna , dc immutabilis, eodem modo se siemper habens .
nullo Deo, nulla tempore variata ; nusquam aliter . eciam lic aut iii, numquam aliter quain nunc .aur aurea et certissina a denique.& in fallibilis, nullam tamen rebus mutabilibus nectilaatem imponens, nee contingentiam au serens, nec destritens libertatem, quidquid contrarium existimarit Cicero. qui teste Aug I. s. de Criit. Mi. e. s. pinscientiam divinam cum arbitrii libertate. componere non valens. eamdem a Deo abstulit, dicens nullum contingens liberum a Deo p stiri, atque ita dum homines utili fatere Iiόeros . facit sacri egoi, te Atheos , confiteri namque Deum es , se negare praescium futurorum. veri .ma insa Ma est. 6. His tam eximiis praerogitivis alia insuper a S. Thoma adju ritur , quod sit eausa rerum . t. ρ. r. i . non sol sim directiva , sed etiam essectiva. Sic en.m scientia Dei se ha Eet a I emnes os creatas. a. s. sicut scientia arithicis ad arti clara. Scientia autem artificis G causa a Ni clatorum . eo quoa. q. x. D AE tifex operatur per suum intellectum. - Scientam tamen ea, Isci uita, in quantum sciε me itiai. 14. tia no dicit causam activam, proinde Α necesse s quia sua scis ilia sit causa rerum, fecun- . . t p.r i . dum quia haset voluntat/m adjunctam. siquidem primum m ens in visitas anima ad exενα. s. citium actus est voluvias. Cum ergo secundam motiens non moeteat nisi in virtutν primi mo. . i. i. v. iet. Vevtii, sequitur quod hoc ipsum qu a ratio movet imperan o . sit ei ex virtute vestiniatis. Exa. i. quo patet quod secun um quemdam modum friemia mi sit tantum exissentium in prasenii. q. t. dei is p 4terito . vel futuro, scilicet secura um quod scisntia ordinatur as opu . quos facit voluntas... νiis. a. i 3. θηη determinat scientiam au aliquid . ad quod prius non det εrminabat. Unde licet dicendus st
a. i6. μή neque Iuuet , neque erunt , neque fuerunt, non habet practicam eta vitionem, nisi virtuta tan-
. uia. . t in . Neutiquam igitur scientia iam plicis intelligentiae producit, vel causat res in actu secundo .iris. t. ad O , quae visionis dicitur. scientia tamen simplicis intelligentiae dici potest causa rerum in albi primm 7. Ex dictis patet ab omni veritate prorsus alienum esse. sutura ided sciri a Deo, antequam:
Poetius I. fiant. quia futura sunt. ly quia dicente eausam essendi. Ouam enim praeposterum s . ut at/rnarae conf prascientia . temperatium rhrum eventus ea a esse dicatur t Suia autem es aliud arbitrari . Philos pro, i eo Deum furiara , quoneam mentura sunt. proidere, quom putare, qua olim aces erunt. - .ia a. sem summa illius es se pro,identia ' Constate igitur debet . quod OMNE νυ auauia Divi Nus. ι ir A PRAE cunnii ιμ τυ iius, quodque. Et docet Augustinus, uni eros creaturas suas, spiritua nit. c. 13. ter, or corporatii. non quia sunt, i ro novit Deus .f.a idea Ont , quia novit. Nam non exis' - . Greg.I. 1 o. ria vi endo crear, exissentia videndo coriori. Nec evadia, si dicas solam hic caualitatem Iby-
4쪽
erim divinae selantiae denegas, ill7quam verδ oblectivam :ia in enῖm vesis. nolis. Ateri tog: ris, scientiam Dei quoad persectionem suam intrinsecam dependere a rebus di ab objectis, ec in
eis mensurari . Zc regulari quantam ad veritatem dc certitudinem , qoemadmodum ab eisdem dependet, ec mensuratur scientia nostra, clim tamen dicenaum sit , quia ratio intellectus divini aliter se habet ad res , quam ratio intellectus humani. Iotellectus enim humanus es mensura itis a rebus, ut scilicet conceptus hominis non sit verus ropter seipsum ,sed dicitur vertis ex hoe. quia consonat rebus. . . . intellectus tero divisus es mensura rerum . quia unaquaeue res in ranium halet de veritate . in quantum imitatur intellectum disinum. Et haec est alia di inaescientiae praerogativa eximia . quod veritatem dc certitudinem . rebus non mutuet . Me in eis
supponat, sed poti is ponat, dc causet.
In quo medio Deus futura contingentia cognoscat s. i. Refertursententia UMolinae re aliorum Tatrum Societatis. t
r. πη Irum est in quam varias Patres societatis hic abeant sententias. Molina pro me. Ni dio assignat supercomprehensionem culus ibet liberi arbitrii creati . vel creabilis. Nam mas . inquit , per scientiam naturalem se ipsum eo rebenait, o is si in omnia . quaret imo eminent.r sunt, atque ari. liserum arbitrium cujuscum ut creatara , quam per suam omnipotentiam potes conuere. Ergo ante ullam liberam determinationem sua et oluntat ιι ex altitudine sua seimria naturalis . qua infinit. superat singula . qua in se ipso eminent εν eo Duet, penetrat quid liberum arbitrium cujusque creatura , data , pol es quia velit iacia e Ga . in hoc ιιl in illo ordine rerum . eum his vel illis circumstantiu , aut auxiliis , pro sua in . nata libertate sit fac ara , cum tam/n si ve Di . posset comiser/ actum , aut facero op
riam. Sed in hac parte a suis quoque domesticis deseritur , de merito et quam tum vis enim Deus comprehendat, te supercomprehendat liberum arbitrium , non potest in eo e tactum attingere. nidi eo modo. quo in illo est , non continetur autem in eo ceno in fallibiliter . ergo nequit in ipso ut supercomprehenso certo de in allibiliter cognosci. Vade quia Deus liberum arbitrium comprehensive penetrat, ideo magis ejus indillarentiam re in determinationem introspicit . subindeque in eo non videt determinationem actuum, sed suspenii tam indisserentiam ad illos r nendos, vel non ponendos. i. Hine alii recurrunt ad divinum decretum non quidem exercitum , dc actu in Deo existenti sed objective suturum . dc in sequenti ligno rationis ponendum. Sed de illorum opinio etiam aliis Societatis authoribus merito displicet , non ea tantum ratione , quod decreta ut futura , communiter. 5c vere Deo dicantur impossibilia cactus enim divina prae sinationis , seu praedete mirationis cum mensuretur aternitate, numquam carit in protritum. sicut numquam O Iuturus; nudὸ semper consi eratur ut a tu egrediens a volantata per maIum libertatis . Sed ex eo etiam , quod tale decretum . si si in dii serens , nequeat eta medium insallibilis cognitionis , si vero foret praedeterminans plane ipsorum principiis advellaretur. 3. Unde alii, & communius dicunt. Deum sutura libera cognoscere in veritatibus objectivis propolitionum contradictoriarum . quae de futuro aliquo antecedenter ad quodcumque deer tum liberum et absolutum possiunt formari: in quibus inquiunt in invenitur ab adiicino de emminate esse vera, vel salsa una pars contradictionis, quae proinde ante omne nec rerum liberum ec absolutum erit a Deo insallibiliter determinate cognoscibilis. Sed hi etiam di. iii sun . Suarer enim, ejusque Sectatores ad veritatem determinatam hujusinodi futurorum , maximὰ eorum. quae stipernaturalia sunt intervenite volunt decretum praediisnitivum, subsequen; scientiam condit Onatam . re antecedens scientiam absolutam futuritionis absolutae; quod quidem decretum est absolutum re essicax . quia tamen non eli praedeterminans voluntatem antecedenter ad consensi. na, sed tantum per modum intentionis praede finiens liberos voluntaris actus . cum libertate cinquiunt non tugnat s pugnat et tamen . si per modum praedeterminationis ad extra voluntatis creatae, physice illam ad opus moveret. Sed de illis inquit Alarcon . parum feliciter consecutos esse in hac parte finem Societatis. in unam re eamdem doctrinam nobis uin propemodum conspirantes. Verba ejus sunt: a nostris etiam civibus per fraudem aperta sunt moenia , ut Lores Moo impetu vatrant irrump/re ι quia Suareet. . o aliqui nostri Doclares , nonnumquam deseruntvro hsu ossi decreta conditionata , non prae eterminantia tolantatem antecedenter ad cora.
5쪽
Vera sententia T. Thoara ellitur.
t. πν Etitas non nisi una est, eaque sibi ipsi ubique constans, di uniformis. Pro qua nox V Thomitae nobismetipsis constantes, de eonvenientes in uno omnes si stimus medio .ec unam in iter cum M. Augustino & Thoma. Angelico nostro praeceptore, dicimus Deunt f tura absoluta. seu necessiria, seu contingentia. seu libera , certo Ec in lallibiliter cognoscere iusuis decretis ab intrinseco essicacibus, quibus attinpit non solum substantiam actus, sed etiam modum libertatis, de contingentiae in rebus , illasque a statu possibilitatis ad statum transfert determinatae futuritionis. Ratio a.priori est . quia praecisis hujusmodi decretis nulla ciea. tura est determinate sutura, sed omnis, sub quibuscumque aliis praesidiis tam intrinsecta, quam extrinsecis conlideretur , inditarens ad essendum, vel non essendum ι cum nulla creatura exis eluso interventu causae primae possit sibi ipsi esse ratio determinata suae fututitionis, alias enim seipsam per seipam primordia iter a statu possibilita: is, seu modo essendi in causa. ad statum turitionis, seu modum essendi in se ipsa extraheret, ae proinde esset ens non ab alio. sed a seipse, quod impli eat. Hae ratione Augustinus dixit. neu ergo si aliquid. nisi omnipotens fieri velit, v/I siuendo ut fiat, vel illa facienso ι quia videlicet nil habet e', aut modum essendi Wisi dependenter a voluntate divina tamquam a causa prima, vel efiiciente in bonis, vel pe i. t. q. x . mittente in malis. Com ergo futura sint soliam ea, qua vult esse, vel permittit ese Deus, im- a. p. ad 3. plicat aliquid ut futurum a Deo cognosci ante decretum . seu liberam determinationem suae ι. depra. voluntatis. Hinc Augustinus: pra sinatione ea Dem prascivit , qua fuerat ipse facturui.=Et S
est.SS. e. Hilarius silua Deu facere decretiar, in sua moluntat. cegno vit. Atque ita scit omnes nostras vo4io. Lotarei res Hoc . miora sir NO ais c Aus A v oLE Mui. Scio evasiones ab ad .er iis huic M. ι . . detri. gumento adhiberi solitas, sed omnes nervos tutendant, praefidenter dico, non evadent. ivit. 3 coni. 2. Praeter hunc modum cognoscendi futura, adhue alium assignat Doctor Angelicus. qui ta- gente. s6. men ex priori consequitur, realem videlicet.& physicam rerum omnium praesentiam in aeternutate. Devi enim cognoscit omnia contingentia . non solam prout funt in suis eausii , sed etiam prout unumquodque eorum es actu in seipso quia sua cognitio mensuratur Memitate. . . . . aternitas autem tota simul exsens ambit totum tempus ... uno omnia, qua sunt in tempore, fu Deo ab et emo praseotia. non solum ea ratione . qua D E et rationes rerum apud se prasentes, seu secundum praesentiam objectivam, ut quidam dicunt, sed quia si a intuitui fertur ab aterno utra omnia , prout sunt in sua prasentialitate realiter Ec phrsice existetitia . ec ' non tantum 'i ha bentia esse tu euntrione sua . si enim sicut in ordine temporalium crearu rarum. , ita O apud eum non m sunt, qua futura sunt , bu ergo seurit ea , uno quidem fecundum futurorum
s: . 1 p apientiam , aliό ven fecundum praesentium scientiam : aliquid ergo temporaliter accesit scien, i. Dei. quoa est assurdissimum. Ex quo principio inseri idem S. Doctor non dari in Deo prae m ' propriE loquendo. aeuia enim sinquit procientia . nisi scientia futurorum i αμi AEutem futurum es Deo, qui omnia supergreditur tempora i Si enim in scientia res ipsas habet. ad simplici
non sunt futura. sed pr semes . ac per hoc jam non prascientia , ses ramum scientia dici istis.
Haec ergo doctrina non est nova, nee particularis sied antiqua, ec a S. Augustino , ejusque se
qui . nostris raucesunt, nou manus eum adversariiι consereo arbitror,sed potius tenμινε, in unam, eamdem ue prorsus octrinam conspira , solum ue ab illis tu modo loquendi dissoria L . Proinde Vasquea cum suis etiam post scientiam conditionatim hujusmodi deeretum praedissinitivum per modum intentionis, quo Deus emaciter velit futuritionem mei actus liberi, absolute reiicit , admittit tamen decretum quoddam, quo absolute decernit, se velle praestare suum concursum ec media accommodata ad elicientiam actus. Ecce quanta in una solio.. la de uno. eodem ille sit distoidia, ubi tamen, teste Dionysio , vera sapientia est a mullii . ni tom conserae .... or ad unam eram. . . o uniformem congregan/ cognitionem, se uno is uni. titio lumine complens. Veniat itaque primus concordiae parςns Molina, dc suae Societatis alumnos ad concordiam reducat. Alioquin vii cum eis convenire ν et, e-i nt secum quirim G veniunt, nee sua ipsorum aurobant titissimo interprete D. Thoma, ac aliis Patribus tradita, quorum communis est ratio, quia aeternutas est tota simul de indivisibilis. omnibus rebus re temporibus indivisibiliter, dc sine successsione existens. Exinde tamen perperam intuleris . nihil absolute esse futurum mea iuras bis producit praeterita, prasentis .ec futura simul existere i verificari duo contradictoria de eadem re in me ni te, aliaque his similia, quae advertam conglomerant: haee enim iacillimia solvuntur sola n - titia
6쪽
vtitit naturae aeternitat7s.le exempla, qui a s. Thomas realem illam te physica m rerum in ae e nitate praesentiam persualet, adeo ad hominem, ec captu facilia sunt, ut mirum sit aliquem roreriri, qui eis non capiatur.
In quo medio Seus futura contingentia contaionata cognoscat λ
M. D Ro suturis contingentibus conditionatis eadem fere principia adstruunt Patres Societat s. a quae pro futuris absolutis , voluntque in Deo admittendam esse aliquam scientiam , qua antecedenter ad omne decretum exercitum divinae voluntatis Deus certδ dc infallibiliter cognos- .cat, quid liberum arbitrium ex innata sua libertate sub ad utorio in dii serenti. de per voluntatem determinabili, in illis, vel illis circumstantiis constitutum, estet operaturum : V. G. an in illis. vel illis occasionibus pro sua libertate esset consensurum , vel non consenturum vocationi ad fidem. x. De nomine hujus selentiae variant inter se. Molina philosophatur sic t triplicem , inquit, in ton M.fesentiam oportes disinguamus in Deo , nisi periculosὶ in concilianda libertate arbitrii nostri,qq. t .a. 13.
contingentia rerum cum dioina prascientia hallucinari velimus. Unam metὶ naturalem , quae disp.ro. S. Proinde nulla ratione potuit esse aliter in Deo, quae & solet scientia simplicis intelligentiae ap- Taipιipellari, quam Deus habet primo loco, ec per quam cognostit cieaturas ut possibiles: secunda veis cet, ro est haec scientia media . per quam cognoscit easdem creaturas, non quidem sub ilatu purae sci xv possibilitatis, nee etiam sub flatu absolutae suturitionis, sed sub istatu futuritionis conditionatae, de Ti A M. non utcumque, sed antecedenter ad decretum Dei efficax circa talem futuritionem. Tertia est scientia visonis, seu libera. per quam post praedictam scientiam secundo loco habitam, ec deerritum Dei ad illud subsequens , cognoscit Deus creaturas ut absollate futuras. Ex quibus inserthrolina, scientiam istam recte appellari mediam inter naturalem rc liberam: quatenus enim est
in Deo ante omne liberum decretum , potest dici naturalis, quasi aliquid de proprietate scientiae simplicis intelligentiae participans , quatenus vero terminatur ab objectum non ut pure possibile. sed sit aliqualiter futurum . nempe sub conditione, potest dici libera , quasi aliquid in hoc participans de scientia visionis, quae 3d absolute futura terminatur. Sed ille modus philoso- ὰII., pliandi non placet Uasquio, qui determinate vult illam ad scientiam simplicis intelligentiae , creduci. Nam visionis sci/ηria c inquit ) videtur esse , qua visioni corporali ossi nitatur in q*is c ea . . nimirum au rem tuam exibrentem terminatur; Euod vero sub Gn itione futuram or, non ι Umo i: quare potitia viritur esse simplex qua am intelligentia horum futurorum sub co 'ditione. Sed nee hie iterum modus Vasquii placet Suario , qui contendit hujusmodi scien- opust. E. tiam debere comprehendi sub scientia visionis, quia edi est simpliciter liber inqui ex l. i. e. a. tarte ofecti, sicut ilia ; eoAm modo concipitur in Deo per modum simplicia imiaii ii ve v. e.
3. In tanto dissidio de appellatione nominis non abs re veniet illud Augustini, licere cuia i si dui.
que rei incognita, qua nullum habet usitatum nomen, quodlibet nomen imponere. Cum igitur an- - .ae
te tempora Molinae haec scientia res ignota fuerit, ut vel ipse fatetur; jure merito tot novis gau- det nominibus. Dicat illam Molina mediam, vocet eam Vasques simplicis intelligentiae , ep- probet eam Suareet tanquam seientiam visionis, non de nomine litigabimus. Si tamen nos. trum expectes judicium , vincit Molina . dum dixit mediam , utpote quae nec est Dei , nee Angelorum, nee hominum, sed alicujus spiritus medii, sortὰ sub conditione futuri ι si Deus creaturam fecisset Creatorem. Quare omnia haee in unum colligendo, quidquid si de nomine, principalis nostra controversia erit, an Deus ante omne decretum essicas suae voluntaria praedeter minantis consensum V. G. Petri futurum, ex hypothesi. quod conititueretur in talibus circumstantiis, certd sciat in particulari. Petium polita illa conditione consensurum 3
s. z. Vera sententia T. Thomae eligitur.
t. A De resolutionem quaestionis propositae promotandium est, hie non disteptari de suturis conditionatis in sensu illativo, quo significetur eisectus sequi, seu i et E inferri ex hypothesi , quia prout sic continent veritatem necessariam, quam proinde cognoscit neus in i pendenter ab omni decreto libero . sicut independenter ab illo decreto veritas illa neces.saria est , subindeque horum conditio natorum cognitio spectat in Deo ad scientiam simpli su intritigeati M. a rucius quam cognitio quidditatum ,seu calentiarum possibilium. Contrin
7쪽
versa igitur solum procedit de suturis conditionatis in sensu purὶ enuntiativo , Importante
contingentem coexilientiam. seu convexionem cum hypothesi de se ad utrumlibet iudi uerente. Hoc praelibato x. Dicimus scientiam futurorum contingenti m conditio natorum ante decretum , esie n vam , nullum in S. Scriptura. in M. Patribus. ae praesertim in Augustinoe & Thoma fundis mentum habentem, minimς ieces Iariam ad dirigendum Deum in suis decretia abselutis, supernuam ad conciliandam libertatem humanam cum piaedestinatione, inutilem ad illos ipsos fines, pro quibus a contrariis excogitata est. 3: Et quidem scientiam illam elle novam satetur Molina, dum se primum eius auiliorem
gloriatur. v ba ejus sunt: nos pro tenuitate nostra rationem totam conciriana libertatem aris bitrii cum dirina gratia . pra scientia pradestinatione, quam toto articulo 1 3... Ο tora hac
ι. s. τ' 'ης ira timui, Quem Hui principi, ex quisus eum deduximus, quaque variis in locis m,mb.ώθ. WAE iim i , ivviti in icamna et qua si data, explanataque fui seni , fori. nee Hlagiana Lars fuisset exorta co virum certe eo tempore necessarium t neque Lutherani tam impudemerarbi .irii nostri libertatem Dissent avisi negara, obtensentes cum divina craria, prasile tia. O tra. destination. coharere non posse co remedium validissimum , de adversus pestifeIam haerelimne. cestarium alexi pharmacumo neque ex Augustini epinion/ .concertationumque t t Melei fui sent turbati co qualem virum, de supra Augustinum doctum lsummae turbationi fatum invidit.) ad Pelagiano qua riseissent . fari Arva rιliquia illa P lagianorum , quarum in vi lic. Proseriis Hilarii fit mentia,fuisse ut eatium. Quasi vero Deus multifariam multisque mo. dis olim loquens sS. Patribua, nondum aperuisset illis sensum, ut intelligerent Scripturas, donec novissimis diebus locutus est nobis in Molina. Quasi vero illi uni tandem Deus revelaverit. quidquid Augustino, cui tamen Pelagianae haeresis extirpationem Ecclesia hactenus acceptam tulit, de M. Patribuia ae sapientissimis Theologis per innumera saecula ad illud usque tempus non dum aperuit. Credite posteri. Et tamen ad finem suae disputationis concludit: hac nostra ratio conciliandi luertatem cum divina praedestinatione . a nomine, quem mi seim , huc u ur tra itad D. 61. e. Molio in sequitur vasqueet, eidem subscribens. aeuos antiqui inquit Seholastici , qui hae-
u. 11. teum scripseruor, tanta in meminerint fientia visionis o simplicis intelliginita, parum interes; quia illi de hae frientia sus conuitiona nihil omnino di putarunι , aut meminerunt .... quis ei. rur si nos aliam ponamus, esus is mensionem non f/c rant 3Idem fatetur Herice his verbis remi nescit scioliam hane laruisse scholasicos . a nostris ὸ tenebris, in qui Eus jacebat, erutam iligenti Parrum assidua l.ctione subieribit Granidus. Nam de scientia media loquens. n mirum sinquit si temporum decursu aliquid vi i a r.e nitoribus Threlogis excogitatum sit, pr4sertim si firmis nitatur fundam iis, us nostram hane sentretiam inniti persuadent musta. Ecce hi omnes scientiam mediam latentur esse novam, di non solum novam, sed ec insuper proprium suum inventum gloriantur. sed nonne his metito adaptati posset illud Cassiodoti, Iuvi nonnulli, qui putant esse Dunbila . si quid contra antiquos sapiant, aliquid novi, ni periti videantur. invenianti Sed qualiter eum similibus piocedendum sit, audi Coelestini Primi sententiam: Corripia
tur inqu to hujusmosi, non sit his tu rum MDra pro voluntate sermonem. Et postea et Desinat
notita iacessere vetusarem , desinat Ecclesiarum qui/tεm i quietudo turbare. Haec . rc alia justissime in caput suum conglomerant. quotquot scientiam mediam di novam esse profitentur di veram. Dum enim novam illam veritatem in te tam gra. i se invenisse gloriantur, nonne vetuit atem calumniis ignorantiae impetunt, coptra antiquos sapiunt, Patrum sententias culpant, di advertus sacratissimos Doctores insolenter insurgunt . vel expressissim E, ut Mo ina, vel saltem tacitὸ, ut alii Qui tamen rc sibi ipsis larenter contradicunt. dum volunt scientiam illam novam esse, dc a suis solummodo inventam, cum tamen nemo eorum sit, qui non eam testimoniis Au gistini ic Thomae confirmare nitatur. Nonne hoc est latenter sateri , novam cse , di non no vam ; a suis inventam, de non inventam si habeatur ex Augustino ic Thoma, ergo habuerunt
iliam pridi Auetustinus de Thomas. Quod si prius isti .eur se ipsos primos inventores jactitant sed dicentem audio. illam in Augustino ic Thoma jaeuisse sub tenebiti, e quibus studio suorum
primo eruta suit. Quasi vero soli illi aquilina acie praediti potuerint videre . quod nullus antet ipsi s. scis quid dicam Τ Brati qui non via/runt , ω ινι iderant tenebras hujus scientiae num quam in tanta luce Augustini de Thomae jacuisse. Nam qua soci ras Iuris ad tenebras '. . .. ςxiςnscrunt vim hujus argumenti. quod ex novitate contra hinc scientiam desumitur. no. . , - id scriptores, te eapropter non patiuntur eam amplius dici novam. Et quidem recte. Nam Iateate suario.multi s culis ante ipso1 Semipes,aiani Dιο tribuibant illam conlisis iam scio '
8쪽
ue Augustinus, nec pro per . nee Hilarius , neque D. Thomas , aut aliqui ex antiquis Torologia ex hoc cri ite represen eruus Semipelagianos , quos Deo hane mentiam tribu rint, sed ex boc ,
quod mala illa usi με tur. Primum nos i ii libenter concedimus . sed secundum negamus. A bitramur enim scientiam illam ab Augustino repudiatam non solum quantum ad abusum .sed etiam quantum ad substantiam. Unde non ea ratione nos illam reii imus. quia ea malE usi sunt Semipelagiani siquidem rei optimae potest esse abusus pessimita . qualiter praedeterminatione nostra physica pessime abusus est Calvinus) sed quia in ea repudianda quantum ad substantum Augustinus totus fuit in libris de praedestinatione Sanctorum, de bono perseveranti*. ex quibus. tamquam ex purissimis sontibus, vera et germana Augustini doctrina circa propositam quaestionem potissimum haurienda est. Hos enim duos libros scripsit S. Doctor lectis epistolis Hilarii ec Prosperi. quibus ei significabatur, quod semipelagiani piaescientiam suturorum conditionatorum a decreto divino independentem , eoque anteriorem, non Lirim authoritate Patrum Graeco rum . qui Augustinum praecesserant, sed etiam ipsius mei Augustiat testimonio probare nite
s. Quaestio, de qua D. Prosper Augustinum consulebat, ejus desuper mentem rc sententistri exposcens, haec erat: utram prascientia Dei ita secundum prepositum man at , ut ea qsa , qua funt preposita , sint accipisnaa prascita , ec an per gen/ra causarum is species personarum isa varientur Z ut quia riversa Iuni vocationes in his, qui nihil operaturi salvamur cid est, in par vulis in quos tum D i prosium via tum exis re sid est, divinum decretum absque praescieristia γ in his autem, qui aliquid toni acturi sunt id est . in adultui per prascientiam pugi para propositum sid est, decretum Dei supponat praescientiam) an τινὶ νniformis.r , licti distat na scientia a proposito, temporali distinctione non nupt, procientia tam n quoiam ora me sit subnisa proposito' Quod est 'uaerere, an stare , ae admitti Dist scientia in Deo antecedens decretum non solum in his , quae a solo Deo euat, qualis est salus parvulorum , sed etiam in his, quae per limberum arbitrium fluet, qualis ea salus adultorum, eorumque bonae operationes. Porid scientia Dei, de qua quxrebat S. Prosper, non est scientia mere pollibi uim in statu purae possibilitatis ide hac enim dubitati non potest . quod decreto non innitatur: neque ea scientia futurorum absolutorum ι ad hanc enim requiri decretum Dei. saltem concomitans, Massilienses non nega fant: solum enim volebant tollendum esse decretum, quod humanas praeveniret voluntates, di cebant quippe remo eri omnem in Uriam . io iqua vir Iuies , si Dei consiturio seu determina
iso Harisai promi r vota,tates, is fus Me prudesinationis cae praedeterminationis nomininfatalom in uri necessitatem , quae ec decantatissima hodiedum querimonia est, ac tota dc propria scientiae mediae panoplia. Quaestio ergo D. Prosperi , re dissicultas erat circa scientiam conditi tutam, leu rerum sub statu conditionatos an de his daretur scientia innixa proposito, an E con verso propositii esset innixum sesemiae Quae est ipsissima seientia media in terminis, in quibua hodiedum disputatur. ec quam Massilienses aut horitate ipsius Augustini eonfirmabant. Nimirum tune voluisse hominibus apparare Christim , O apus ras tradieari doctrinam suam, quando sciebat , se ubi friebat Urse, qui in eum fuerant e r. ituri. Ad quam quaestionem respondens s. iam tor .ec sua verba explicans, sie resolvit. Cerniti ne me sine praejuduis latentis consilii Dei,βliarum AEque ea arum . hec de praesciantia Chri ii dicere veruisse , quod eonvincenda paganorom in qu- 2 si .ss. rati, qui hoc obserarant questionem, sufficere videretur od enim verius, quam procisse Chri- pium, qui edi quan .stquibus locis in eum fuerans eruituri t Sed uirum praricatami Christoisset si habituri essent sid/m . an Deo dona, e sumpturi ; id est . sinu M TANT. M MODO LOs
hon ut G. Proinde quod dixi. tunc volui s. hominibus apparare Christum , O via νυ I serari doctrinam suam, quando scisbat, is ubi sciebar es se , qui in eum fuerant creat uri a posset vitam sim dici ; iune volui s. hominiίui apparare Christim, o apud Di praedicari do Dinam D m. quan . sciebat, O ubi seiὸίαι esse, qui elesti fu/rant in ipso ante mundi consitutionem. Sed cur.
ita dici possit. ae debeat λ Prata stinariona quino Deus ea praescivit. qua fuerat i se sectumΦ.Haec cito. Augustinus. Ubi . sit vides , clarissimis uerbis dictum suum explicat . nimirum quando dixit Christum praescisse, quinam essent cred: turi , si Evangelium ipsis praedicaretur , hoc sic debere intelligi, quia praedestinavit, seu decrevit. Ergo evidentissime reiicit scientiam mediam .seu scientiam conditionatam ante decretum, si quidem Lune . vel ilium esse crediturum , si Evangelium i 'si prι is retur, est suturum conditionatum , quod negat Aquilluus ante priadocti uationem,
lair decretum scivitie Christum. B O. Nec
9쪽
. s. Nec dici potest sanctissimum .ptiesulem repudiasse quidem scientiam conditionatam an decretum . non tamen' i mpliciter de quo,d sub tantiam . sed solutam quoad modum illum eri
neum . quo hujusimodi scientia ponebatur a Massiliensibus, videlicet Deum 'non solum praevidere bonum aisectum futurum erga fidem; sed insuper illum affectum fore ex viribus naturae, illumque ite praevisum, esse motivum dandi nobis pollea gratiam. Repudiavit enim Augustinus illam scientiam conditio natam . quam Massilienses tradebant , ipsos autem etiam tradidisse scientiam conditionatam operum iaciendorum ex viribus gratiae . mani sellum est ex verbis .Prosperi. qui. bus eos in sua ad Augustinum epitiola se dogmatizantes describit Penὸ omnium par incenitur, se una sentemia, qua tropositum ra smationem Dei fecundum prascientiam receperunt,int ob De Duo alios vasa henoris , audi contumelia fecerit, quia finem v liuscujusque pratii rit, ET sua ipso ORAT in Amuto aio ecce opera facienda ex viribus Gratiae in tu qua stiturus esset voluntate. ae actione pravi terit. Quid clarius 3 Quid luculentius 3 Ad haec. quando Massi. lienses adducebant illum locum Augustini, ad probandum Deum praescire. qui fuissent in Christum eredituri. vel non, si tali, vel tali tempore veniisset, utique illum non adducebant ad ostendendum . quod bonus ille auectus fidei praevisus esset motivum justificandi, vel dandi gra. tiam, illud enim in eo loco ne vel leviter quidem Augustinus insinuaverat, sed, ut i piem et
omisit , an qui praesciebantur credituri , a se ipsis habituri usi ibidem dieit. illud dispistare omis
em au Dio δε M.fumpturi, quia agebat ibidem contra paganos, qui iptim praescientiam negabant, quam proinde solum ibi aditi uere intendebat. solum ergo poterant illum locum adducere ad probandum non esse absurdum, quod ipsi dicebant de scientia conditio nata quo . ad substantiam , videt ieet illam Deo ineste nte decretum, abstrahendo pro tune ab illo modo erroneo, pro quo in loco Augultini iundamentum non inveniebant: bc tamen Augustinus illum locum prout se adductum explicat, dicens debere intelligi supposta praedestinatione . seu decreto . ergo expresse reprobat scientiam mediam quoad subitim iam, dicendo Deum nullatenus hujusmodi futura conditionata triescire, nisi quia decrevit, seu praedestinavit. Nec potest fieri vis in illo verbo Augeistini, utrum a se iasis habituri essen si em . quasi solum rejicia praeWisionem fidei habendae a stipso. quod ponebant Massilienses, non vero fidei habendae pergra. tiam: nam verbum illud, utrum a se usis habituri essent II m. an Deo donanteo rari, idem est juxta mentem S. Augustini, ae . utrum medio decreto praedest in ante habituri essent fidem , an sine illo, ut ex uerbis ejus manifestissimum est. Explicans enim quid significaret hoc verbum , ut m a se sit habituri usent Gem, an Deo donant/ δε turi, immediate subjungit, ias . utram tantiammon eoo irasci rit, an etiam praue inaverit. Ergo rejicit piae visionem fidei
habendae ante decretum. licet alias hibEndae per gratiam. Quod etiam evidentissime patet ex libro de dono perseeerantiae ea p. tr. ubi loquens de castitate , fide, pietate, charitate, perseveranti Sc universim de omni obedientia. qua obeditur Deo, se arguit i an fori. n e sto quae utique Nassilienses ex gratia Dei fieri confitebantur in dicunt prae sinata ρ Ergo nec dantur a Deo, ut ea se daturum esse nescivit. UuoI si dantur, o ea se daturum esse iras vir , raor c-τ5 PRAEDEsTiNA vir. Quam consequentiam tum ibi, tum alibi saepe repetit . rc absolute, Nisine ulla limitatione, ut omnino firmam rc irrefragabilem admittit nempe hoc donum De nascitur a Deo Iuturum. ergo es ἴra si tum ; dc e contra, non es pra destinatum , ergo neέfcitur a Dra L futurum. Ergo pariter juxta θύ, mentem valere debet ista consequemi Noe donum Dei proelium δε facto a Deo la futurum sub condis ona , ergo es de facto destinatum sub tonditione: te vice versil. non est facto A pra sinatum. tua nec de cu'sc Pascitur. Quae enim major ratio unius, quem alterius, cum donum futurum sub condi-
tione. sit etiam a Deo dandum ub conditione, in quo vim dictae consequentiae su dat, nimiri litur ut futurum . seu ut a Deo da odum. Manea; rum ex eo de te actu praedes liniri, quia actu igitur indubitatum. Sanctissimum Doctorem scientiam conditionatam ame decretum . seupta Mitinationem totis viribus repudiasse. nee posteris suis fiam reliquisse, qui in 'iiae Ectuali decrerto, seu Taedet linationi innititur, qualem cum sis Angelico Praeceptore a bom illa omnes
10쪽
uiro flatu naturae integrae admittenda sit scientia futurorum conliti
natorum ante decretum rg. I. Refertur sententia Ja sensi.
P Artem a Timativam sustinere coguntur lans im . di quotquot ab illo felicissim, stitu deisereta ab intrinseco emcacia . inu physice praedeterminantia tamqα
talem primi hominis, bc Angelorum evertentia excludunt. u . LVI.
g. Σ. Hera sementia D. Thomae eligitur. in
pium eum semel admissis hujusmodi decretis pro statu naturae lapsae . eadem sibi Acin in principiis Ss. Augustini de Thomae, vel inveniant, vel faciant aditum pro statu naturae integi ut infra dicetur , hinc scientiam illam nedum contra Molinam a ritu hoministi s. sed & contra Jansenium aliosque,4 itatu primae conditionis hominum de Angelorum proacul telegamus, omnem illi locum ec usum pro utroque statu constanti me denegantes
. . I Oluntatis nomine illam intelligimus sicultatem , qua creatura rationalis tendit in o
lectum praecognitum, prosequendo illud. aut avertando, aliove modo volitivo, quem
qua volumus propter finem , tota ratio movendi est finis. Et hoc est , quod movet volunt tem . . . . undὸ cum Drui alia a se nou velit . nisi ropter μιm, qui es sua bonitas , non Ρ- qu iur am: μι aliud moxeat vetantatem sua , nisi Mnitas sua, nec quod ad aliquid aliis iremis tur, nisi ratione sue bonitatis : quae sola proinde adaequatam objem, qua m0xivi , qui ininis i terminativi rationem obtinet. Porrd circa divina velita Me conse Ierandum es , quod aliquid 'Deum leue, est Meularium at tutὶ: non tamen hoc est terum de omnibus, qua vult. Voluu- bras enim divina necessariam halitudinem habet as bonitatem suam qua es proprium fui o jεctum. Unde bonitatem suam esse Deus necessitate vult, non solum quoad specificationem , sed
etiam quoad exercitium, alia autem a se vult in quanium ordinantur ad suam bonitatem, ut in finem. Ea autem, qua sunt ad finem, non eae necessitate volumus volentes fuem , nisi sint i Iia , sine qui/us finis es se non te o ... unde cum bonitas Deisit persecta, oesse tuo: ne aliis, cum nihil ei perfectionis ex aliis accrescat , sequitur quod alia i se eum velle nou sit necessarium absolui. . sed iantum ex suppositione tradeoque quod omnimoda libertate creaturatum futuritio nem velit, ac productionem. 1. Sed in quo libera Dei volitio consistat . quaestio est dissicillims . in qua facili sis ali ruin sententiam oppugnaveris, quam stabili veris propriam . nici nihilominus aliquid jubes 3 Noa eum explicandi modum sui linebimus. quem divinae voluntatis Angelicus interpres suggerit 3. contra gent. c. 82. ubi ait. Voluntas Dei uno ore eodem acta vult f. . alia . sed habia rudo fui ad se est necessaria o naturalis ; habitudo autem ejus ad alia se secun um convenis riam quamdam, non quidem necessaria o naturalis , neque violenta, aut innaturalis 3, sed voluntaria. Dicemus itaque quod volitio Dei ut libera, solum superaddat actui necessario habitudinem . seu termicationem ad creaturas, defectibilem sub ratione purae terminationis, sed pror- u vPluma a qua ex se necessisarem habet, aeeterminat seipsam ad tollatior, ad quia εhabet habitudinem non necessariam. sc ita quidem ut sine terminatione, seu extensone ad ciea. PH in rutas a libera divinae voluntatis determinatione profecta. plenξ silva sit torr di ille diviai intii