장음표시 사용
21쪽
quod tandem Roma reIicta a vitas urbana molestiis remotum iis, quae maXime in votis erant, se totum dare licuit. Cujus rei ulcedine commotus profitetur, sibi, quod diu maximo in votis habuisset, modicum et amoenum agrum contigisSe,
quam ut frugalitatem paucis contentam Mercurius hoc munere sereat et greguaucto remuneraretur, salse est Precatus Pingue pecus domino facias et cetera
praeter Ingenium. Solutus igitur ab infinita Omciorum multitudine, quae quidem eum in urbe a prima luce modo huc, modo illuc Papiebant trudebantque, faceta delectatur narratione negotiorunt, quae aliena centum per caput et circa adiunt latua, eamque prae primis recenset vitae urbanae molestiam, quae suo ipsius ingenio gravissima videbatur, cupiditatem inquam et studium hominum importunΟ- Tum, qui Flaccum, quid novi acciderit, consulere solebant obvii et Deos quoniam Propiara contingebat, per eum, quamquam nisi confabulatum non accessit'), se me- inpatis et Caesaris Octaviam favorem consecuturos eme Perabant. Νec minus hac satira deridet eos, qui ipsi tanquam nimis Maecenatis gratiae studioso vel corporis motum atque incessum vitio vertebant invidiosi. Quid enim salsius, quam mentio irati hominis facta, qui Horatium, quum me tur bida tempestate alicui sponsor adsuisset, e soro redeuntem et in turba hominum Iuctantem, quod tarde procedentem vi submovere cogebatur, his opprobriis ins latur quid tibi Dis insane, el quam rem agis improbus Postquam Ventum est ad Maecenatem, ecce, servus atqui in domum intranti refert, Roscium amicum, ut cras in re Pecuniaria adesset, orasse, ipsosque scribas, quorum unus suu ΗΟ- Tatius, ut hodie de re magni momenti a coena ocius revorti meminisset, ac tabel-Ias a Maecenate consignanda curaret, esse obtestatos. Qua mentis hilaritate poeta sese delectans levissimas quasque Vitae urbanae nugas Petit, et quot quantaeque molestiae eum quotidie in xume vexent, lepido describens se his neptiis distractum summo deriderio vitam rusticam, morum
integritatis, sapientiae et continentiae, ideoque vera felicitatis sedem appetere lartetur. Denique festivae huic orationi finem imposuit fabella, qua Cervius rusticus, qu a Mellius vicinus sollicitas ignarus urbis opes laudaret, inique RXimas
homini contingero delicias stultus crederet, adulterinam hanc opinionem refutRhat, narrans, ut olim a rustico mure in banus hospitio fuerit exceptus qua simu satirae dispositione poeta, ut in extremo carmine argutissimam sane rerum, quas salse Percurrit sententiosus, enumerationem adderet, summa cum rationis concinnitate effecit. Sed omnis haec sententiarum farrago, quam mira et quasi conglutinata potius, quam composita prima specie appareat lectori necesse est, tamen una est et implex, omnes enim, quae Vario sermone momata in hoc poe
materioguntur, sententiae in Iacta animi tranquillitate, quam frugalis vitae rusticae integritas homini simplici instillare debet, tanquam in cardine vertuntur haec enim vita agrestis mortalem reddit paucis contentum, conservat illum mente et moro anum, ejusque vitam plerumque longius producit' a.
22쪽
Quod autem ab initio carminis facete dictum reperimus, Horatium accepto
agello Voti compoteri esse et felicem , eo elegautem satio inter splendidam urbium iniseriam et contemtam agrorum felicitatem intercedero comparationem quidem censeo quem uim in agro Sabino beatissimum admiramur, eundem in urbis Deiluentia miserrimum lugemus. axima oppido laetitia commorabere singula quaeque hac in praeclara imagine meditans, cui tanquam picturae lepore scripto induxit colores, et persectissima arte lumina custodivitis umbras, ut dissicile sit dictu, utrum orationis ornamenti et lumina, quibus haec satira distinguitur, an Pulclui venustique sensus, quo poeta praecelluit, major te assiciant admiratione; vultus autem severior, quo mentis oblectationem laboribus vitae urbanae tandem perfunctus Vates astute celat, ocum et saccitas auget, quae in omni hoc carmine Vigonte nusse iam asperiores scatent, ut, quod celsissimus Heindorsus in hujus satirae praefation de lac o disputavit, tantum , si reliqua hujus generis carmina, quae mordaciora multo sale multaque I Onia conspersa nobis exstant, comparaveris, Verum esse consentias, quippe quum non singula, quibus sucatas oppida-irorum voluptates descripsit, Verba sint acerba et ludicra, sed omni sermonis teliori lepidum aliquod ludibrium iusitum esse videatur. Itaque primus sui Horatius, qui singulari, quo praestabat, ingenio, ut secundum artis octicae legem una Vaserit et implex haec Periam farrago, persecutus est. Licet enim satirae Tomanae, qualis a principio fuerit, convenienter multa Ot varia, quae in hominum sibi aequalium circulis inepta et ocularia conspici hat, iis carminibus condiderit ac composuerit tamen sententia, quae Primaria veluti mater sestivae, quam in satiris miramur, rerum varietatis cognoscitur, inminia cujusvis poemati Partes, Ut Concinno sese excipiant, quasi furtiva et abscondita connectit et totum aliquod numeris suis persectum essicit. Si omnino, addita hac vi te, ut unum esset Carmen satiricum, rite tuitus est Horatius speciem antiquae satirae, quae varia et incomta oratione insignis temere et acerho hominum vitia risui dedit. Ipsi versus hexametri, quibus Satirae Horatianae scriptae sunt, quam maxime, ut Pedestri sermoni essent simillimi, ab heroicis diversi, secerunt, ut ex metro quoque hoc carinen unum esse Cognoscamus; uCilius enim , quem Horatius secutus est, hexameti is iambos admiscuit antiquis Italis proprios, etsi quaedam uno eodemque metro ab illo Composita exstitisse carmina negari non Potest. Quam vero sententiam primariam sive cujusvis satirae summam, quae singula vinculi instar conjungit, quaque perspecta demum, quid velit poeta, intelligitur, ab initio carminis scriptoris animo anquam regulam obversari per se Iiruet, sed progrediente oratioti distinctius Xpressa et magis perspicua atque evi .ens reliquis, quae Commemorantur Tebus veram et lucem necesse est Sic Horatius Sat. I, 2 M. Tigellii Hermogenis, celeberrimi tunc Romae cantoris atque nobiIissimo cuique o Propter vocem eximiam et in jocis urbanitatem hominis ac-
23쪽
ceptissinu, mortem a saece populi lugeri exorsus, isto decoctor mente in malo,
a te permotus est, ut complura istius modi hominum genora animo complectere
tur, qui Iuxuriae libidinibusque immersi aut sordibus et veste obscoena notandi stulte, dum vitia quaedam fugiunt, in contraria incurrunt, quod aliorum arbitrio obnoxii non honestatis studio, sed Iudibrii metu vitiis, quae derideri putant, abstinere conantur. Qua hominunt stultitia recte perpensa poeta deinde proponit sententiam, homines, qui vitia Vitiis evitare Velint, in gyrum duci, eamque v. si distincte his vesbis exornates ium Uitant stulti itia, in contraria currunt. Similem videbis oeconomiam satirae tertiae et quartae, quarum illius nascitur exordium ab eodem aspere notato Tigellio, unde Poeta sermonem per Maonium quendam, qui absentem Motum dum carperet, interrogatus Heus tu, quia mait, ignoras te, an ut ignotum dare nobis Verba putas reposuit egomet mi ignosco, turpi Ilata excusatione hominum acerbiorum in suis ipsorum vitiis
co 1ventium, sed in alienis pervidendis hene valentium oculorum acumine, tandem ad eam, qua omnis haec satira continetur, sententiam stultus et improbus hic amor est dignusque notari, deflectit carpendo nimiam istorum malignitatem. In quarta denique satira sententiae olim Lucilius, quaecunque Peccarunt Romani, multa cum libertate notavit, praemissa est enumeratio Priscae comoediae scriptorum, qaiorum praecipui nominantur Potis, Cratinus, Aristophanesque poetae.D Neque in reliquis hujus generis carminibus, quorum si argumenta recte e
spexeris, Horatium a singulis, quae sensibus percipiuntur, ad communem aliquam sententiam monte conceptam ascendisse denegabis. Hoc enim rerum oculis tanquam obnoxiarum ordine quum plerumque vividior reddatur oratio, eam satiris formam non Primam Solum, sed aptissimam quoque Poeta nostro jure selegendam mira censemus. Verum tamen nujus poeseos naturae non adversatur e principio generatim praemisso singula, quibus res subtiliter dicta illustretur, exempla nectere vegetioris enim est ingenii, uno tanquam oculorum obtutu res oblata judicare, judiciumque quasi rerum animo perCeptarum Summam Paucis e rimere,
quod judicium verum esse rerum deinceps singulariam enumeration contemplationeque confirmatur. Itaque jam in prooemio de re, in qua oponenda totum versabitur carmen, universe poetam loqui, et subinde rerum species, e quibue illa cogitatio nata sit, adjicere haud alienum est a satiris. In ipsa enim vita communi crebro ab hominibus ingeniorum acumine Valentibus animique laetitia mirum in modum erectis, quicquia de vitio aliquo vel errore senserint, Praeter opinionem temere ac salse dictum accipimus, quod deinde Iudificantes ridentesque exemplis ab hominum societate vel rerum natura captis, ne temerarii exprobrentur cavillatores, illustrare student; qua re omnino docent, se iis, quae facete et brevite et acute velut ex tempore locuti fuisse viderentur, ad Pristinas Potius evertisse
sententias.' Quid oratius de his vetustioribus poetis iudicaverit, ceIε. mina laclibro Vermacti Ab
24쪽
Cujus rei documentum praebe Sat. I. I, euius exordium est , Oia Gmecenas, ut nemo, quam sivi sortem Seu ratis ederit, aera Ora objecerit, ita Contentu Miνat, laude diMersa aequentes p Ex his enim verbis in causas humanae inconstantiae Horatium inquisiturum esse Patet hancque sententiam recte existimabis hujus satirae argumentum,
quod ad rei veritatem comprobandam singulae deinceps excipiunt res, quas Oe in Per suae ipsius vitae cursum saepius oblatas quotidie observare licebat. Miles enim annis provectior fortunatum laudat mercatorem, contra mercator militiam potiorem esse praedicat agricolae invidet uris consultus per consultores inde a prima luce fatigatus, ille 4, Sola felices ioentea clamat in urbe ruamris nemo, si quis deus permisisset, Vitae conditionem mutare Velit. Deriendo autem mortalium inconstantiam poeta peculiare genus hujus vitii in mentem evocavit, quo forsitan permulti, quibus arctiore vinculo Horatius sui junctus, tunc laborarent, avaritiam dico, qua fit, ut mari, ne opes assidue collectas
usu diminuant, insente sollicitentur Pavore. Pergit igitur, quam ineptae, quamque ridiculae hae sordes sapientissimo cuique appareant, demonstrare pisilosophi severitatem simulans, sed orationis consormationi pariter ac vocibus exquisitis aptisque in hac carminis parte comparationibus Iepidam adspersit ironiam, qua Flaccum sordidos castigaesse homines sentimus. Praecluso denique omni, quod plerumque homines avari aviditati quaerere solent, deverticulo et Iatebra, quum veritati sententiae his Versibus exornatae: Est modus in rebus, sunt certi denique nes, Quos ultra citraque nequit comistere rectumve in opibus acquirendis conservandisquo locum esse brevi et dilucida narratione ENPosuisset, Poeta ad rem, quam exordio proposuit, rediit admiratus, avaritiam insatiabilem, licet stultissima agnosceretur, tamen Praecipuum animi sua sorte non contenti esse sontem, eique gravem adferre perturbationem a Martia enim hoc loco
non ille tantum appellatur, qui sordidum rimamiam comadit, sed quicunque assiduis Iaboribus ea, quae non abet, appetit alienisque inhiat. Itaque si vera sunt, vae de hac satira disputavi, carmen illud in his potissimum sententiis, qua ejusispositionem emciunt, haud dubio vertitur. Mortales PIerumque iis, quae habent,
non contenti illos, qui diversum a suo vitae genero sequuntur, selices Praedicant, cujus rei sons et caput aνaritia, quae, o insulsa derideatur, nec ullo praetextu nec speciosissimo nomino sit, existinaetu necesse est. Unde mirum, quod tantus sit eorum numerus, qui avari majora semper appetunt. Caeterum poetae, ut animum hominis non contenti, tanquam alia induta specie v. g. studio reliquo quocunque modo, ive eote sive va, ipsa Pietate aequitateque neglecta, honoribus et auctoritate supperandi, no sermone describeret, nutus satirae fini his verbis im-Posito D ID, ut raro qui se Dixisse beatum Dicat et exacto contentus tem-Pore ita Cedat rati conses- Mur, reperire qummua, novum quoque cogitatio-arum seriem adjungere licuisse facile videmus, oui revera exemPIum ab ara iga,,q-n carceribuo mi Oo rvit ungula cinus, equis uo vincentibus instante po-
25쪽
litum plane respondisse quis ius concedet. Nam Permultas huiuseemodi res vitae
humanae communes egeta Ibi mente finxisse poetam verisimile est. Sed ne beriore et verbosa rerum narratione lectoris taedIum moVeret, cogitationis ubertati tanquam frenis injectis subito sermonem insistit Vultu graviore, quo profiteri videtur vobis nulla re contentis sane multa alia, eaque magna vitio verti possunt, sed ne vos tandem exacerbati me castigatorem plagiarium Xprobretis Iam a
tis est ne me Crispini acrinia lippi Nil se putes erbum non ampli m, quem doctum ρεταλoro etiam alibi Sat. I. 5 IS9. risui dedit. Iam vero iis, quae de oeconomia hujus satirae disputata sunt, recte per-Pensis, neque in ea mirum ordinem desiderari, neque in fine orationis consormationem duriorem esse existimabis, ut cima Heindorsi hoc carineu, licet non omnibus suis numeris absolutum esse assentias, Primum hujus generis specimen putandum esse censeas, Verbaque, quibus Prima Epist. Itib. I. ad Maecenatem missa
orditur Prima dicte mihi,pumma dicende Camoena , sensu strictiore ad hoo carmen, quo primum Satirarum librum fautori suo humanissimo grato animo dedicavit poeta, reseTas. Neque me audacius sabula non scenica finem ope tanquam vultus sente tiis congruentis, id quod hodie signo abrupti sermonis in scriptorum libris indicatum videmus, Cum reliquo hoc carmine, ut totum sit, conjunxisse arbitror, quod
sorma dialogi salivarum indoli propria, quae propter Vividiorem, qua insignatur,
orationem scenicis proxime accedit fabulis, hanc rem etsi non probare, tamen e cusare mihi quidem videtur. Re vera autem carinen Satiricum eum dramatico genere poeseos affinitate quadam junctum esse, multisque, quibus scenicae fabulae splendent, virtutibus insigne esse, jam ex satirae romanae Origine supra commemorataraiquet. Rei enim naturae convenit, homines Praetereunte atque socios, quum sestis diebus ab agrestibus laetis per ludum et ocum deriderentur, non tacitos sese derisorum petulantiae dedidisse, sed re3essisse Potius convicia, quibus temere exabantur, et dure ac rustice Verba sudisse salsa et Iudicra verisimillimum est. Ut Theocrite Pastores, Virgilliani Menalcas et Damoeta Ees III et scurrae in Horatii Sat. I, 5 sic haud dubie homines isti et animi et corporis robore valentes cavillationibus et Iudibriis Iter Iterum superaverint, et quod exemplum Horatius Sat. 7. 28, ut nimiam P. Rupilii Praenestini acerbitatem et mala- dicentiam, qua resii Clazomenii convicia regerebat, repraesentaret, optime adhibuit, non nepte ad primam et Vetustissimam satirarum forinam referes. Qua igitur Flaccus p ΙΙ, I, IS9. coss. V. 14 de Fescennina licentia monuit, etiam de satira affirmar licet, quae ex eadem Iascivae hssaritatis Petulantia procreata Vesesibus alternis, quibus opprobria rustica fuderunt agricolae Prisci, Orιes par-que beati Condita postIrumenta, Perspicuam satis Primae satirarum formae speciem supeditant. Quos quum Praeterea versus alternos cum motu et saltatione, quae comes est ingentis animi laetitiae, conjunctos fuisse compertum habeamus, a rusticorum 1udibria proxima fuerim Iudis scenicis, ut Postea salva priscae hujus oblectationis natura ludiones ex Etruria acciti facillime eas atur hoc enimilomine Livius lib. 7, 2 primos, qui tunc ab Etruscis instituti erant Romae Iu-dos conicos appellavit, scenae accomodarent, easque modis impletas descripto
26쪽
iam ad tibicinem antu motuque congruente peragerent. Quam rem ita se habere, celsissimus illo eschsmuthius Valerii Maximi lis 2 si auctoritate adjutus jam
annotavit. Itaque sectum est, ut poeta noster ingeniosus dialogi sormam satirae manae origini et naturae propriam et Principalem non Plane epudiaret, sed ea ad vim ejus augendam Octo beneque usus per omnes libr. ΙΙ. satirae , 5, 4 5,7 8, partes sermonem t 'ibueret certis personis, in aliis autem, in quibus sivo rem Bliquam ipse narrat Poeta, sive unum aliquem secum loquentem aut meditantem inducit, repente transiret in sermones niternos, cujus re exempla Praebet attraaltera libri secundi indo a versuras, ubi hominem a probo illo et rustico Ofello admonitum se defendentem exhibet, vel denique ipse cum adversario colloqueretur. Simili modo Sal. I. . eum, quum in via sacra ambularet, cum homine molesto, qui se doctum habebat, colloquentem invenimus. Quam jucunde descri-hi Flaccus operam, ut urbano tandem ab eo discederet, impensam, ipsaque, quae vates misere vexetius, cum sudor ad imos Manaret talos, tacitus jebat, notata legimus, quo fit, ut carmen illud jucundissimis sermonibus alternis eo tenore progredientibus scenicae fabulae speciem aperte prae se serat, quin imo deletis quihusdam transitionibus ipsa scenica existeret sabula. Cui vero satirae dialogi for-m non est, certo, ne languescat oratio, longiores plerumque sermones interrogationis figura , lumine illo et sententiarum verborumque ornamento optime interrumpuntur. Sed non tantum rerum dispositione et ordine uncto cum apta et exquisita consormatione ingenium priscae Romanorum satirae jam ex artis legi-hus politae docte ac perite retinere studuit Horatius Vorum etiam Verborum trans- Iationes et rerum imagines comparationesque potissimum e vitae communis conditionibus, in quibus vis quaedam comica inest, quaeque huius oeseos originem Prodant, ad haec Camilia exornanda sagaciter ssumsit. Sic in Sat L . poeta sententiam si ita pergis res plane sibi contrarias componere, his verbis expressit: pergis pugnantia secum Frontibus adMerais O Onere quae voces praeter gladiatores inter se pugnantes et tauros feroces etiam haedos petulcos, qui adversis frontibus se invicem petentes risum movent, sane lectoribus in memoriam revocant. Ubi Iovem haud immerito propter hominum modo aliquid appetentium, modo idem recusantium inconstantiam, quippe qui vitae conditionem, si datum
esset, nullo Pacto mutare velint, ira exara centem Proponit, ridicule hunc deum, quem patrem deorum hominumque veteres coluerunt, ambas iratum buccas insantem repraesentat. Hominem locupletem, qui millia Dumenti sua trioerit area
Centum, sed Ventre suo no Plus quam Pauperrimus quisque Capit, salse Omparat cum servo, qui reliculum Panis Menale inter On t Forte Mehat humero, sed
nihilo plus accipit, quam qui nihil Portarit Poetam, qui ridens verum docet,
confert cum Iudi magistro, qui pueris dat crustula blandus, elementa elint ut discere prima Facete porro homo avarus, qui nummos tantum in arca contem-Dlans nullum ex iis usum capit, congestis undique accis fingitur indormiens inniante ore, qua ridicula sane intagine summam sordidi istius cupiditatem bene expres-aam videmus. Ocularis etiam est invocati' qua miserum quomque, qui argent omnia
27쪽
postponendo nullum habet amicum, carpit Infelix operam per a ' si uia
asellum In campo doceat parentem currere fraenia et Sat. I, 9, O shnili suges imagine, ut indignationem Xprimeret, qua, quum homo iste molestus, qui Horatium inritum prosequebatur, assirmaret nil habeo, quod agam, et non sum piger, usque aequar te, accensus est Addit enim locutiori tam elegante, ut demissuri Mus animum ipso Verborum Ono percipere credas Demitto auriculas,
ut iniquae mentis asellus. Cum gnarius Oras tibiit nu3. Quis est enim, qui non ridens Horatium ex hae iniqui aselli imagine sibi fingat capite in terram e- fixo imo timore, ne ineptiis istius garruli succumberet, Ors Paululum curvato torvoque vultu in Via Sacra lucedentem.
Pariter aptum laudabis faciI ilhae et sermoni quotidiano simile dicendi genus, quo in his satiris usus est, cui Passim rustiCae quoque et asperae adniixtare leguntur locutiones, quae vel vocibus continentur Propter res, quas notant, ohsCOE-nis, ut cunnus inguen, Iunes, nates, merda E Caerere, ingere, esseCe,
futuere et alia, CL Sat L 4 42. ΙΙ, 6, 7. vel usu quodami novo atque inusitato
ad res reseruntur, quibus urbana loquendi consuetudine Vulgo non junguntur, sic Horatius adhibuit verbum recalcitrare de Augusto moroso Sat II. I, 2O; haΓ-tis illinire pro scribere de satiris, quas ipse fecit emunctae naris Sat. 1, 6, de acutiore Lucilii ingenio, quo subtiliter os udicabat; caput scabere Pt i Os dere Mura Sat. I, o 7 de eodem satirarum scriptore, si Horati actato vixisset, ideoque majore arte versus componere coactus fuisset cunex ibidem . 78. de Pantilio adversario, qui nimis mordax satiras Horatianas perstrinxisse videtur. Quas quum locutiones, licet pudicitiae nonnunquam intempestivae, tamen rebus cxprimendis ubique convenientes oratione insertas esse negari nequeat, et Omnitio Horatium has voces ab animi benevolentia et candore prosecta tanquam placido et silari vultu jecisse ex ipso illarum sono et omnis orationis tenore coiijiCiatur re vera nisi falsa interpretatione et calumuin lectoribus ostensionem aliquani Osferre non possunt, quae quidem res bilem commovit hominum Flacco aequalium, quippe qui invidia et ambitione compulsi, ut adversariorum obtrectationΟ ipsi in altiorem ascenderent locum, vitia aliorum maligne deridebant. Quid igitur mirum, si lepidis illis, sed satirico sale conspersis sermonibus, quos satirarum titulo Horatius edidisse videtur, ab hoc poeta probra et maledicta in se collata cives illius aevi suspicareutur, quamquam ingenuitat quadam sine ira atque studio hominem in vario, eoque miro vitae statu repra ontare in animum indi inerat, ut Sat. I, 9 et II 6 vel Sat. I, I, in quo carmine uris legumque peritum nobis proponit multo labore vexatum, Sub galli cantum consutior ubi ostia pulsat. Ita Sat. I, 2 moechum Conspicimus, cui, quum maritus rure recurrissCt,
jamia fracta, dum canis latrat et undique magno domus strepitu resonat, Discincta tunica fugiendum est ac pede nudo. V. 152Aliquoties homines et ingeniis et moribus ipsaque civium suorum aestimatione diversissimos audacius ab lio poeta compositos esso invonimus. Namque ita vis comica nascitur. Sic Sat. II, 1, 24-26 Millonius scurra, qui saltat ebrius: D semel icto Aecossit terpor capiti, numerusque lucernis
28쪽
cum Castore et Pollue commemoratur, ut varia diversaque mortalium studia indicentui , ut Hector et Achilles eum Rupilio et erat Sat. Ι, 7 comparatur, ut homilitu istoriimclites et pertinacia ad sensus revocentur haud ravo res dissimillimae, quarum diversitas eo magis oculis obiiciatur, oratione sese excipiunt, ut granarin et cremerae, illis enim nomines utebantur locupletes, his pauperes erant Contenti aut ram vel mathus, quae mensurae erexiguae, ubi simul cum mag- 1io uanine, qualis acer fuit Auscius, memorantiar, ut insatiabilem illorum, qui Parvis Ion Contenti ampliora usque atque largiora appetunt, cupiditatem oculis Dostris tanquam intueamur, sano conficiunt Passim quoque Vates ad genus quo clam 1ominum stolidorum et inepte sentium deridendum certum quendam ea stultitia ac dementia famosum nominatim inducit hominem, ut Maenium ad aenum quorundam sorditatem notandam Nomentanum, ut Personam gerat appae ac nebulonis, Fabium, ut paries subeat philosophi loquacis, Crispinum, ut et . quacem et orbosum agat poetam. Neque lepidas et sui et tum praeterlapsi temporis fabellas, quae Romae circumsobantur, ut res Pertraetatae sub adspectum lectoris venirent, eoqtie plus delectationis haberent, plane repudiavit. Cu3us generis est fabula, omnibus tum Romae nota, quae metaeriam satis ludicram prae-huit Sat. I, 7. Similem intexuit Horatius Sat. I, I dicens, hominem quendam sordidum et divitem Athenis populi contemnere voces sic solitum esse, 664 67. - Populus me sibilat, at mihi plaudo
se domi, simulac nummos contemplar in arca. His igitur rebus uuisque sermoni admixtis hyperbolis non molestis, quae, tibi legentibus occurrunt, hac ro ipsa risum excutiunt, exstitit facetum illud presse et graviter dicendi genus, quod artificiosum quidem, sed non sucatum dissipata ac Ilerumque Parum inter se neKR eopulataque oratione, quae haud raro in proveriales abit Iocutiones, uspiam languescit, Verum ubique Pariter, in singulis Vese his ac toto carmine, tanto lepore defluit, ut e eo Priscae Romanorum satirae reluceat ingenium. Itaque carmen istud Graecis intactum ab Horatio eximia, qua satiras Ennii et Lucil1 excoluit, arte non immutatvin, sed ad summum persectiODis gradum est evectum illorum enim satiras, qui Flaccum antecesserunt, si verbo-m ornatum ne membrorum Ompositionem P Pexeris, quum minus persectas arteque compositas existimes, quas Vero Poetae Horatium secuti seceruut, iis leporem nativum et vere facetum, per quem omnis satira visset, jam jam evanuisse reperias in Horatii satiris rerum simplicitatem et artiuciosam dispositi nem una cum verborum estivitate ac minime suca o nitore conjunetam admiraberis, iisque sane persectissimis carminibus Vatem Venusinum summam inter satiricos Romanorum Poetas laudom adeptum esse consenties.
Atque 1aec quidem hactenus, finemque impono scriptioni numeris suis nequaquam absolutae minime dolens, quod corporis imbecillitate e morbo diciturno
29쪽
aique gravi residua, Non intra diligente in rem proporitam inquirerem, impeditus sum. Sed ut benevolus lector, quae de Satiris Horatianis noe in specimine disserui, uno in conspectu videat, ea disrrae et dissus dictas unum sub adspectum subjiciam. Iam verox. Satirae Horatianaequales sint, ex earum origine atque sine cognostatur. S. I. a. roseelae sunt ab animi hilaritate et natis Iepore, ea que naturam elaetitia populari inter Dalaa Dequente Horatius puer jam didicit. S. I. S. Virtutis a patriae amantissimus scripsit maecus Romanorum pravitate consemotus satiras ad se ipsum Vitiorum irrisione deIectandum hominumque sibi aequalium MN es emendandos. S. S. 6. Castigatis igitur animi vitiis atque erroribus Horatii satirarum ammenta potissimum continentur. S. 6.5. Caeteram Horatius, qui primus, ut satira romanae sinago una et 83mplex esset, Persecutus est, in his ipsis carminibus arie eompositis Priscae Romanorum satirae ingeruum retinuit. s. 5.