De ethica vi ac natura operum Q. Horatii Flacci [microform]

1쪽

Nationat Enoowmontuor ino Humanitiss

3쪽

TII LE De ethica vi ac

natura operum Q. Horatii

Flacci

7쪽

Romit

det Rector

Non stem hinnabale

. . . .

9쪽

De thida vi ad natura perum

ssuum munus mihi hoc anno obtigisset pauca conscribendi, quae ad scholae nostrae commentario adjungerentur, neque fieri bene posset, ut nihil scriberem, quamri esset, cur Vacare aliquamdiu paullo magis litterarum studiis optarem, ex iis potissimum, de quo dissererem, sumendum mihi duxi, quibus anno praeterito in meam ipsius institutionem diligentius incubuissem. Operam vero odi imprimis Horatii carminibus, quem solum sere lyricorum legi dignum putat Quintilianus, atquc sala causa iis denuo studium navavi, ut tandem rectius judicare possem de sententia eorum, qui, ut amicus meus probus, confirmare non dubitaverint, inesse in Horatii peribus minime magnam illam ethicam vim ad puerorum animo bene instituendos, quam docti viri toties nimis ovitor contendissent et denuo ortasse confirmaturi essent. Quo studio occupatus quum fieri non posset quin aliorum de ea re scripta prudenter respicerem, qua probanda mihi videbantur, paucis annotare non intermisi atquo hoc loco cum sis ipsius de ea re sententiis fastus Oxplicare animum induxi.Atque primum quidem pauca prosoramus do notissima illa satira libri primi secunda, qua improbos, dum vitia quaedam declinent, in contraria incidere poeta demonstrare studet Verum si, quod Doederiinus in editione sua Horatii satirarum probo annotati), actam esse illam, non solum qua cum aegritudine quadam et offensione mores Romanorum, qui tum p, 4b.

10쪽

fuerint. ore Iphi cognoscantur, sed otiam, qua Horatius imprimis quid nimis lovitor atqus impio do mulierum dignitate cogitaverit, ante oculos ducatur et perspiciatur. Nam in aliis quidem, imprimis amatorii rius carminibus libertinas, quae dicantur, ei uishra quidem animalia et oblectamenta osse, in hac Ver satira nil nisi libidinosi viri incasta desidoria otgaudia. Et tamen in ea quoque honestum quoddam consilium ignorari non

posse, quamVis profanae et immanes prolata sententiae sint. oetam enim adulteros impugnare, quos ipse nunquam secutus sit, eaque re indirectavia verecundiam, quam in Odi saepe summis laudibus offerat, dum adulterium nusquam in ocum Vertat, in domesticam vitam restituere studere. Credenti enim, per se constare, expletionem coeodi appetitus necessariam quandam ad vitam rem esse, matrimonioque solo, quod ipse nunquam expertus sit, ei satisfieri non omnino posse, tres quasi vias relictas videri ad rem optatam Ssequendam, unam, quae per lustram ducat, ulteram, quae ad concubinatum, tortiam, quae moechis placeat et conducat. Dum jam Vero primam admodum aspernetur avisque ingrediendum putet, tertia illa adulterina omino improbata, quasi mediam viam concubinatum um commendaro, dummodo amor absit libidinosus ac famulatus. Quas poeta gententia eo longius a probro, quod ei honestatis ratione habita verti posse

rideatur, recedit, quo magis memores 88 debemus, eum a Verae religionis doctrina, qua nos ducimur, alienum fuisse, concubinatumque legibus ipsis publico concessum et protectum suisso.' Et quid Nonne philosophi quidam, quorum disciplina in Horatium, quum Athenis versaretur, nonnullam vim attulisse videtur, ipsam voluptatem probaverunt in eaqu summum bonum posuerunt Facile igitur est creditu aequales poeta illam crudam sensumque nostrum recti et venusti admodum offendentem satiram longe aliis, ut ita dicam, oculis legisse aliterque ea animo conranotos esse, quam, quinimo vivimus nos. eminerimus tantum Opportet populum Romanum, qualis tum erat, omnino levem, mollem Voluptatisque appetentem. In quo etiamtum erat illa severitas, illa morum simplicitas animique integritas, quibus majores olim excellebant Quotusquisque non ducebatur luxurie, mollitia, nequitia, quibus victi a Romanis magni populi nuper capti perditique erant 8 Casta est, quam nomo rogarit , inquit Ovidius, felices, quibus

usus adest, is Horatius ipso: Fecunda culpa saecula nuptias imum inquinavere et genus et domus: