장음표시 사용
491쪽
P rimus spondeus. Secundus parinus.Tertius sp5. deus. chartus pariam s. ntus tribrachys. Sextus item tribrachys.Vltimus spondeus. & qae magis mirum videli potest,totus Sotadeus numerus e trocharis potest c6stare pedibus,& duo ha/het Ithyphallica metra, & vnnmb trochaeum pe dem, Sic Bacche,bacche,bacche. Mibus si iterposueris aliquos brachIsyllabos,eiusdem scilicet
N am Ithyphallicum metrum saepe recipit hunc Tribrachyn,Ut etiam apud Maenandrum in phasma apud Callimachum in epigrammatis osten in potest. Cuius exemplum subieci,quo notus sit eum,cum sit sex syllabarit,accrescere modo una,
modo duab'syllabis per tribrachyn scilicet pede.
H aee ex Attilio,in quibus nos quaedam emendauismus,ubi quia meminit metri Ithyphallici,ql coo. stat e tribus trochaeis admisto saepe brachys lia. ho,2biurim haec ex Ter no de ithyphallico. Ithνphallica porro dicarunt musi - υ cipo - Qui ludicia carmina Baccho uersi - υ bus Pe - Viulcis
492쪽
Vt nomine sit En ipse,Bacche -υ bacche -υ
N unc virisigura manifestius appareat, quot unumquodque metrum e supradictis accipiat pedes per singulas regio hinnunc modumniabimus.
--I . II Semipes III IIII Semipes
493쪽
494쪽
HENDEC ASYLL AB UM phalectum. II
S ed de metris hactenus.Superest vide accentibus. quos suspicit sermo latinus,nec non de distinctio rubus breuiter dicamus.
D e accentibus apud nostros breuissimus est tracta intus,secus est apud Oarcos.illi enim multos libros . de accentibus constripserunt, ut Apollonius. Herodianus filius ApoIlonii,& alii. In cuius rei adsmirationem olim hoc distichon Iusimus. N on valet acantus millesima claudere graio . A
495쪽
Pagina. Ronianos una,breuis potest. . t s uni autem Accentus decem Acutus Grauiae Cira cunnexus , LonMs- Breuis o sub οὐ subodiuisio, Apostfophiis' Aspiratus'. Tenuis'. c Momnibus utimur,praeter Aspiratum & tenue,pro quibus in a*um dis duntaxat litetis hac figura Hvel hae li ex utroq; ipsorum facta utimur. Dictus
autem accentus,quasi ad catus, ab accino accinui accentum,ad imitatione graecorum, i quibus Meeriae dicitur,a et ρος praepositione, quod est ari.
ει κ cantus. hi autem sunt, qui dictionem moderantur, nec posset aliqua esse dictio, quae uno ex ipsis caret.nam sicut nulla vox esse potest fine vocati,ita nec sine accent', quod sit quasi anima v eis. De ipsis igitur dictionem moderantibus sicio breuiter dicemus. o mnis dictio aut Unisest si labar aut duarum:aut plurium duabus. Quae unius est syllabae,si breue vocalem habet,aut positione longam,acuitur tmes.m s. psx. si vero natura longam, circunfle . ctitur,vimG. Quae autem duarum est si ilabar semper accentum habet supra primam syllabam, exceptis quibusdam,quae Lapra ultimam accentu Thabent differentiae eaudi,ut mox dicemus. Si prio a igitur natura longa est,& vltima breuis,circus flectitur,ut mater,munus,don', in caeteris omnibus,acuitur, ut pate holm leges,foros. Quae vero plurium est duabus syllabis, si penultima est ι6ga,semper ibi est tonus circunexus, si natura sol Iga,& vltima breuis, ut romanus,acut , si aliter veromani,potentes,libertas, Catullus, veronensis. Si vero breuis,i antepenultima,vidόmanus,pda tifex,sencti Samus,tenebrae,isigubris,muliebris.
496쪽
Insecuda,& tertia persena singulari praesentis inodicatiui modi accerum habent in penultima, licet sit breuisivi benefacis,benefacit, calefacis, calefacit,3c huiu od benefit etiam, dc sitissit, caseo fit,& calesssc alia composita at cis,& fit,& acuo uni ultimam, ut sua simplicia. Exerceantur igitur discipuli a praeceptoribus pronuntiare dictiones, quae penultimam vel corripiunt, vel producunt. discant etiam variare accentum ab antepenultima ad ultimam, verbi causa,pronutient dominus cuaccentum antepenultima sic do minus,deinde caaceetu in penultima sic, laminus postremo cu aci ultima sic,dominάs. licet neq; i ultima nemin penultima eme possit. sed fiat, ut assuescat variare voee.qd in melius fiet in graecis dictionib'in quibus si accentus est in antepenultima, trasit aclpenultima,si ultima flectendo fiat longa,ut ανθρωωπους ,nam si ultima longa, accctus non potest esse in antepenultima, nisi desinat in ια vel
in ut puras diphthongos, ut-ἡρωποι, που πτουσα. nam si sequatur consonans,mutatur accelus in penultimam Δρρωποι ,τυπτουσας. crun autem assue
uerint sic variare vocem accetibus,facilius nostra pronuntiabiit. Praeterea ut recte penultima,& an penultima proferatur,illo etiam signo admoneri poterunt, ut cum supra penultima viderint longum accentum,in ea immorentur, ut in Iustinia/nus Theodorus,cum vero breuem,intendant an repenultimam,nec ullam in penultima morani sariant,sed celeriter pertranseant,ut in adaeso pero tegmmulierem.
ε raeterea plurimum iuvabit,si singulas penultimas victionum: supra duas syllabas, quae ambiguitate
497쪽
parere possunt,aut longo accem, aut breui suisuerim'. longo, si longa fuerit, ut Arietinus,parielmus,clandestinus,mediastinus,adulor, trituro occido pro iterficio,ex ob & caedo, legere , legi praeterito, videtis secunda praesentis indicatiui. legeris,uel legere a legar futuro odicatiui.annonao Breul autem si breuis, ut cetinianus, muliebris,rideris I viderim vel videro, adamanunus, ornotis nus,crastinus,aliquibus,tiuito bello,obrsitus,aboscidit, cido, ex ob & cado, porsena,pessunda :tus, circundatus, dc alia huiusmodi latina.nam in graecis, non est perpetuum, propter accetum, qui in aliquibus intendit penultimam etiam breuemyut Simbeis, Pyroeis, Corydon, Amarylliaa. artis des, Thesea, In aliquibus autem intendit antepae' .nulumam,licet penultima producatur, cfclopas. 'Eroas,arethula,creua,cbrimbos, dc alia id genus mi ulta. N c an seriratur autem accentus modis septem. Dine ,
tia, Ambiguitate, Necessitate, Traspositione, contextu,Idiomate, Apocope. D sferentia,ur in quando, quod interrogatiuu aculatur, cum autem significato,i, grauatur,quadb. Si uni pene,fere,pOne,plane, coram,palim, talin
sunt adverbia. sic ergSadverbium circuflectitur,' ut illius ergo venimus,ldest causa illius. quod graeci dicunt μένου εν κα. Coiunctio autem grauatur ut ergo ne silpremis potuit vox improba verbi . Tam dirum mandare nefas Α inbiguitate, ad cultandam amphibologiam, ut moiere a loci, at squando, siquando, ne quando. Desnde, exinde, perinde,priscnde,subinde, dάntaxat. quae antepenultimam acuunt,ne dupe Partes e ..
498쪽
putentur. In affatim etiam, quia se breuis est,summo tono est prima, ut in praemodum,admodum cffabre. Apprime aure in penultima habet accentum, quia longa est,nec Oisat ambiguitas N e late non struatur accelus, cum post vocabu Ilum aliquod,inclinatiua st quitur colunctio, quae graece εγκλαικη dicitur, ut que,ue,ne, de quibus' iupra suo loco diximus. T ranspositione,cum de suo loco dictio transmut tur, ut sunt praepositiones,quae praepositae graua
tur,vi de quo genere mortis difficile dictu est.. 'Postpositae autem, quia mutant locum,mutant et accentum,& acuuntur, ut, quo de genere mortis difficile dictu est.sic Raeci ετῆς πέρι .: Circum autem ad dinerentiam nominis, nunqua: mutat accentum, ut ter circum iliacos raptauerat Hectora muros,& Maria omnia circum. C ontextu,cum dictiones,quae per se Positae accuntur,in contextu grauantur, ut pratinus Aeneas celeri certare figura. I diomate,cum graecum vocabulum,nulla nec tem Dris nec literarii facta mutatione, ad nos venit. tunc enim inuat accetum graecum, ut Tegea, Ne mea, Cretusa, Are thuse,Amaryllis, amarylli, ama
ulli da, C ory'don, Simo es, Α rcades, C yclopes,
Cy clopas. Penelo:pe, Petecoste, Aristote es, De
mostlimes,& id genus quamplurima. Quod si di xeris in quibusdam h supradictis mutari uine longum,respondeo antiquos graecos sic pi mutasse. τα It nos e longum in Penelope, gramarice, Ars stoteles. sed de hoc multa in fragmentis nostris. In Aristo telis autem,atist 6tes aristbtelem, arist s tele accentus est in antepenultima, quia latine declinantur. Comoedia autem, Tragoedia, S6phii
499쪽
symphonia, , similia mutant accentum,cum emripitur vltima. graece enim φία, συμφωνια dicitur. nos Comoedia, tragoedia,
ωphia, symph6nia,vltima correpta. λ pocope, aut syncope,cum dictiones per apoc pen,aut syncopen proferuntur. Tunc enim accentum retinent integrae dictionis, ut Votatiui in i,anominatiuis i ius ut Mercurius,Virgilius,Domitius, Oviatus,o Merc6ri, Virgsi Domiti, Ous. di seruato accetu supra eam syllabam,in qua erati nominativo,& si est breuis, ut Mercuri facunde nepos Atlantis,& nulli flebilior,quam tibi Virgili. Sic nomina & pronomina i as,ut Arpinas, Rauennas, Cuias, Nostras circunflectunt ultimam, quia sunt per syncopen ab his vetustis hic & haec Arpinatis, Rauennatis, Cuiatis,nostratis,quae in penultima circunflexum habent,remota igitur tu
L ongus accentus,ponitur supra syllabam,eum Isgam esse illam ostedere volumus, i saluber,Breuis autem, Cum Breuem,ut lanebris. Hyphe vir gula est subincurua, quae Iupponitur fini uni us dictionis,& principio alterius,cum coniungere eas Volumus, ut ante natorum, antediolans. Hypo diastole vero,est dextra pars circuli, quia supposita dictionibus,notamus eas male cohaerere,ac distinguendas, ut cor, vinum laetificat.ne Coruinu
proprium dicere videaris, distingue post cor adimam literam dicto accentu. Sic illud apud grae cos, quod & Fabius refert. ubi de ambiguo scribae επεσι ne videaris dicer tibicina cecidit
500쪽
pro eo, quod aula ter ceciderit uaterponatur hy possiastole inter vitabitur amphila logia.Et Viridi in littore conspicitur,sus, ne videaris dicere conspicit Ursus,inter conspicitur, di sus interponitur hypodiastole ad imas literas.
eodem etiam accetu inmur,cum volumus distin
guere sensum,ut in illo, Ereptae Virginis,ira.nevideatur significare iram Virginis ereptae,sed ira Ppter ereptam virmem,post virginis supponitur diastole. Apostrophus item est pars quaedam dextra circuli,sed ad simmam literam apposita, qua nota significamus vltimam ibi vocalem elisam, ut Tanton'me crimine dignum duxistiρpro tanto ne& Hectoris Androma che Pyrrhi onnubia seruasepro Pyrrhi m. Dasia & Psile licet no utamur
quia, ut dixi,loco ipsorum vnmur aspiraticie tam stra, ut ante,aut post aspirandas literas in cotextuliterarum, tamen si aliquando aut negligentia,aut quia nescierimus,literam aliquam aspirandam at/tenuarimus, dasia supraposita id significare poterimus,ut si scripseris omo umus ymnus sine aspira tione vel Tyrsis Testus t tenui, vel Cremes item tenuic,sic emtaa 6mo umus Vmnus t yrsis,t eisus,c remes. & nota quas graeci dicur,
nos autem accentus,eas veteres tum notas vocii,
tum moderamenta,tum tenores,tum fastigia, qt capitibus literarum apponerentur,tum accentiunculas,tum voculationes appellasse. Sed de accentibus hactenus. Nuc de distinctionibus dicamus. DEPOSITURI S.
Osituris,sive distinctionibus,quas grae p ci si νειας vocant trifariam di stinguimus. Aut enim structura oratio nis onuiuio Uerfecta est dc sensiis et