장음표시 사용
1쪽
a partis the undations ossestem Civiligation Preservation ProjectV
Reproductions may noti made without permission stom
2쪽
States Cod concem memining of photocopi exor therreproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi Universi ty Librar reserves the right to refuse toaccepta copy orde is, in iis judgement fulsi liment of the ordo would involve violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPAMMENT
Original Materiat a Filmed aristing Bibliographic Record
5쪽
6쪽
7쪽
I. Quae olim uretus naticinatus erat de epistula II. tot eruditi homines in eam scripserunt scribuntque cotidie ut ea breui pauciores aliquando uersus quam interpretes habitura uideatur μι maiore etiam iure nos, tribus abinde peractis eculis edicere posSumus neque mirum, tot tantosque uiros adlectos perductosque fuisse ad enarrandam et inlustrandam epistulam non minus grauem quam difficilem, in qua teste olfio duodecim nodi nunc quoque latent neque enim temporis quo Horatius epistulam hanc scripsit, definitam habemus notitiam et ipsum indicem, quem eidem inscribamus, omni dubio maiorem desideramus maxime uero dissensere uiri docti in consilio eiusdem epistulae explanando aliique aliam prodidere sententiam. plerique specioso de arte poetica nobis a Quintiliano tradito indice decepti Aristotelis oreret κην in comparationem uocarunt, ad quam duo praecipua errorum genera sunt reuocanda, quae paulo inserius paucis adtingemus ex eodem fonte manarunt eorum uirorum doctorum conatus qui quos auctores Horatius Secutus sit in exaranda sua epistula sagaciter inquirebant quaestionem hanc iam antiquitus suisse motam testis nobis est orphyrio in quem librum congessit praecepta Neoptelem του Παρtavo de arte Poetica, non quidem omnia, rae praestantissima. quid his uerbis sit faciendum i qui quaerant indeant interpretes. Cum non sit ex proposito nostro, temporis ordinem sequentes singulas uirorum d. qui in his rebus deSudarant, recoquere de consilio huius epistulae sententias, revocamus quemque de his quaerentem ad copiosam uenteteri expositionem ex magna hac caterua illorum saltem meminisse iuvabit qui gregis ueluti principes auctoritate sua impedierant quominus per tantum temporis spatium rectum de consilio huius libri eiusque sontibus iudicium sormaretur, cum posteriores semper iurauerint in uerba magistrorum. Quos commode in duas distribues partes, quibus id commune est quod Aristotelis de poetica opus iis ante Oculos uersabatur hic communis erroris diuersi sons altera pars Horatium hoc opus imitatum in epistula sua aeque ac Stagiritam nobis reliquisse absolutam de uniuersa re poetica artem contendunt eamque carmen διδακτικὰ nuncupant qui ex horum stant partibus iterum in duas easque diuersas abiere uias alteri Horatii librum artem poeticam omni ex numero persectam et absolutam in ea quoque quam nunc habemus forma statuunt mira animi imbecillitate, quorum signiferum Regelsbergerum designamus, eique Arnoldum addimus alteri optime perspicientes, librum manibus nostris uersatum suae sententiae nequaquam reSpondere, desiderari immo ordi nem quem dicunt systematicum, huic rei mederi non sunt cunctati hi epistulam nostram mire dilacerarant et in ordinem prorsus nouum uersuum transpositione remedio utentes, redegerant, inter quos motandi sunt Dan. einsius, nostra aetate uero eericampius et item Bataui. 33 Ed: 155 1. f. oethii nostratium celeberrimi sententiam.' Hic decem annis post eandem adhibuit medelam Sallustio emendando Cat. 27-31ὶ, sed in hac re quadam norma nititur isngit sibi archetypum certo linearum et paginarum numero definitum, qui a librariis
postea soliis quibusdam ex ordine migrantibus peruerso hoc ordine descriptus consus ordine ad nos peruenit, ille uero Batauus ingenii sui inuenta sequens materiam tractatam solam respicit itaque mire in epistulam eam disturbando et discerpendo grassatur suum reeusanti ingerens ordinem. s. Bemhard de Η. p. ad is Halae 1847. p. 18.
8쪽
Sed alterum extitit interpretum genus, cuius gregis dux est Baxterus hqui hunc Horatii librum satyrum esse declararunt, donec alii, utramque sententiam miscentes, epistulam noStram uoluerunt SSe carmen didactico-satyricum, quam Sententiam adhuc rellius tuetur. Neque uero desecere uiri docti qui librum nostrum epistulam esse optime perspexerant Lambinus, H. Stephanus aliique inter quos maxime Sanadonius 1728 propterea laudandus est, quod in primis rectius tulerit de epistula nostra iudicium, quod hodie inter omnes iam constat, carmen hoc eSSe epistulam, qua Horatius sui temporis poetas et poemata maxime respicit et cotis uice langens critici munus exercet epiStula ad Pisones scripta est, i. v. 6. 24. 235. 366 385 sq. ), sunt uero pater et duo filii, quorum natu minor diserte non nominatur quaerentibus ansam huius epistulae cum nil certum traditum esset, mira c0gitationis ubertate telandus sibi narratiunculam excogitauit inde manarunt recentiorum interpretum commenta ta- tuentium, oratium uoluisse Pisonem iuuenem a carminibus pangendis deterrere has ineptias refutauit PlechoWski, quem in hunc modum loquentem audimus: sic igitur mire Horatium tanto molimine uerSuum
uti iussit Wiel.), ut hebetis ingenii adulescentem nescio quo putido artificio adhibito a poesi deterreret. equidem cum diligentissime quaererem, ne unum quidem uerbum reperire potui, ex quo iSonem Ia OeSi deterreri certo colligi liceret, quin immo incitatum ad poesin deprehendi. μδ simili modo nostratium unus, Feldba ch in hanc invehitur sententiam, A quam leuiter tantum tetigissemus, nisi nuper Michaelis, qui aliis in rebus sagaciter aeque ac caute de epistula nostra disserit, idem protulisset commentum, sed haec exempla aperte eo spectant ut monstranda difficultate dubioque euentu uersus aciendos dissuadeant'. . . . . et mihi quidem non id modo constare uidetur Pisonem maiorem de carn in componendo cogitaSSe, Sed minime dubito, quin tabulam scribere in animo habuerit. hoc deliramentum hoc sulcit argumento inepto: . nam quorsum Horatius ducentis uersibus 89-288 de tragoedia comoediaque Graecorum et Romanorum ageret l)nisi eius modi consilium adulescenti fuisset γ' itaque poeta epistula sua adulescentem Pisonem tantum respicit sed ne agitur quidem de tragoedia comoediaque v. 89-288. Scilicet Michaelis uersura incipi Horatii de tragoedia et comoedia expositionem cum multis aliis statuere uidetur. λ attamen Horatius haec prorsus non curat, sed . 89-118 tantum sua de elocutione' λέξις data praecepta u. 45. iam incohata prosequitur et ad finem absoluit, de qua re coaliten est. Gym Zeit 186 p. 14-16). de elocutiones. λέξει disserens poeta in genere loquitur de facundia poetica cum uero haec λέξι. Sit ωμετρος poetam sapere necesse Si quodnam metrum Singulis poeseos generibus tribuatur cum a natura rhythmi ipsius tum a poetarum more ac conSuetudine. Sed prorsus eodem modo quo omne scriptum poeticum proprium ibi requirat metri genus, ita quoque orationis stilique color diuersus sit oportet in diuersis poeseos generibus: uersibus exponi tragicis res comica non uolt indignatur item priuatis ac prope socco dignis carminibus
narrari cena Thyestae hic Ioel totius tenor aperte docet, nequaquam agi hoc loco de tragoedia et comoedia,
ij d. 70 I. artem poeticam comico . . satyrico stilo conscripsit satyra haec est in seculi sui poetas, praecipue uero in Romanorum drama. a Qui te alii vulgo laudantur uersus . 268 272. 292 310 407. 426 436. 438 sq. lectorem quemque eodem iure ac Pisones respiciunt.' Mosquao 853 p. 7.' Dis pistola desin. l. 1863 II p. 2. Note..' De auctoribus, quos H. in . . secutus esse ideatur. ilia 1857. ' Michaelis Spengelium in primis sectans una cum eo fallitur in sua de singularum sententiarum se inuicem excipientium ordine et iunctura expositione adi 2b haec notat: .arte qui carent, speciem tantum recti δοξα non reterito; habent eaque decepti totum ponere nesciunt. uerum unus vidit silenius p. 6. .species reticis nichi subiecti ais inbildung, Ansichi, δεξα haec statuerat Spengel Phil. IX. 73 gulassen, sonder objeeti vo dem tausehende Sehein, de dure die Aehniichheit undisie VerWandsehastdes Verkehrten mi dem Richtige ergeuo ir . . . in archann ebenso enig mi Spengel die Theorie de Dichthunsi gelanden erden, sondem si is vielmehr u lasse in dem Sinne on unstverstand, vermbge desse man die Grenglinien Wisehen dem ahron und Falschen richii glehen lad.μ
ne dicam de tragoedia sola, sed de Stilo cuique poeseos generi proprio tragoedia uero et comoedia nonnisi exempli uice utitur poeta ad demonstrandam hanc stili diuersitatem. - Michaelis uero opinionem Suam, Pisonem maiorem fabulam Scribere in animo habuisse, mutuatus est ab Orellio, qui olim asserere non dubitauerat, isonem drama Satyricum componere Sibi proposuisse in promptu est cognoscere cur interpres hic ad tale commentum confugerit mouent enim sat magnas difficultates illi uersus 220-250 qui do Satyris agunt prorsus ignotum St, qua de causa in hac epiStula hoc ramatis Graecorum singulare genus, quod a Romanis prorsus alienum suiSse Bernhard contendit Munkium Sequens, tangatur, immo sus tractetur attamen, etsi hanc ineptam hypothesin, quam sator ipse dehinc abiecit respicimus, utique restat
haec difficultas quid sibi uolunt Satyri graeci in epistula quae poesi et poetas Romanorum respicit γἡFur ine Augenblic durite nurinora ep. H. 3. 225-235 edenklicli machen, num habuerint Romani fabulas satyricas Wen e vom Satyrorum Scriptor spricli und in Darstelluti de Satyrdramas aus derromischen Buline et meine scheint, at ob er fur de moglichen ali inermachalimum hiitto belchren Wossen; auch ausser hierliber Spenge im Phil. XVIII p. 99 ei Bedenken uti glaubi das de Dichter schWer-lic so rede honnte, en nichi Satyrdramen in om gur Aussithrun kamen Denuocli eschastigi itinnur in theoretis ches Interesse, das der unsigeschichte, nichi die Praxis und rei in dictem Sinne erithri er, a die riti de Formund ehonomio fur ene dramatis herapietari sorderi. Wi
Candide lateor me nullo modo perspicere posse, quo modo haec enucleatio nodum istum oluere possit; si enim sabulae Satyricae eodem SenS commemorarentur quo u 275. q. geneSi atque incrementa rei scenicae inpud Graecos radumbrantur. difficultas magna saltem ex larte esset Sublata cum uero soli uu 220-224. ἡCarmine qui tragico vilem certau t ob hircum, mox etiam agrestes Satyros nudavit et asperincolumi grauitate iocum tentavit eo quod illecebris erat et grata nouitate morandus spectator unctusque sacris et potus et exlex μω istum scopum quadrent, sequentibus uero praecepta legeSque huic generi propriae, quas si,Seruare debet Satyrorum scriptor proponantur, denique poeta ipse doceat, Se optime Seruaturum esse Singularum personarum mores, si huic poesi incumberet necessario mihi Statuendum esse videtur, respici hic a poeta genus quoddam fabularum tunc temporis cum in cena actum tum a poetis tentatum. Quaerentibus quidnam sit istud fabularum genus haud dubito respondere, agi hoc loco do sabulis Romanorum comicis quae solum hac de causa hoc loco tractantur ut demonstretur, elocutionem s. stilum orationis in his quoque carminibus accurate debere respondere personarum in iis agentium moribus co ditionibusque harum personarum proponuntur exemΡla: fine quicunque deus, quicunque adhibebitur heros, regali conspectus in auro nuper et Stro, migret in obscuras humili sermone tabernas aut, dum uitat humum, nubes et inania captet. μPersonae ergo, quae nuper, i. e. in tragoedia modo peracta conspectae nunc in dramat satyrico in scenam producuntur, debent Seruare nam orationem ex parte quidem contraria loquendi ratione spectatores ostendantur quibus repentina mutatio risui debet esse ex eadem causa meta ne usurpet uerba inornata et communia: hnon ego inornata et dominantia nomina solum uerbaque, PisoneS, Saurorum Script0 amabo,
9쪽
nee sic uita tragico differre colori, ut nihil intersit, Davusne loquatur et audax Pythias emuncto lucrata Simone talentum, an custos famulusque de Silenus alumni. μNominantur in his uersibus personae, quae in hisce sabulis auricis agere solent, quaeque orationis suae colore dissere debent. Sunt autem Davus Pythias, Simo, Silenus cum uero tria priora nomina romanis sabulis comicis sint propria iuxtaque illa illud collocetur Sileni itaque haec quatuor nomina in eadem sabula occurrant, hic locus mihi plane euincere uidetur, comicum hoc loco notari amoratio fabularum genus. )Quam denominationem nil est quod miremur, cum alias quoque Saepius occurrat. cf. Diom. III. p. 80 .: Poematis dramatici uel activi genera sunt quattuor apud Graecos tragica, comica, satyrica, mimica apud Romanos praetextata, tabernaria, Atellana, planipes. p. 487: Atellanae . . similes satyricis sabulis graecis et differre eas solum personis in sq. affirmat. Marius Victorinus 2, 4, 25, g. 110 Gaiss: Superest satyricum, quod inter tragicum et comicum stilum' medium est . . quod genus nostri in Atellanis habent. quibus adde Athenaeum VI p. 261 C. de
τῆ παπρίω φωῆ eundem loquendi usum sequens Dionysius A. R. VII. 2 τα ριπας denominat mimicos
Aliud momentum quo similitudo utriusque generis augetur, accedit ex Schol. Iuvenal. III. 175. nam Atellanae eodem modo ac Satyri in scena agebantur tragoedia peracta, itaque exodia erant, quo nomine posterioribus temporibus utique designantur. Quare iam eleverus gr. rag. g. 362 et Vahlenus Rh. Mus XVI p. 474 recte statuerunt, Atellanas Satyris similes adparuisse neque obest Bemhard contraria adserens, testimoniaque huic rei sauentiaue aliter interpretans uel in suspicionem uocans extat Porphyrionis ad . 220 Satyrica coeperunt scribere ut Pomponius talantem uel Sisyphon uel Ariadnen. cum uero hic Pomponius sit ille clarissimus Atellanarum scriptor, oui aemulus, hac quoque re uincitur nostra sententia, Atellanas illo nomine significari has uero sabulas graecos quoque mythos tractasse testes sunt sabularum nomina nobis tradita. .nil intentatum nostri liquere poetae. cum uero Romani Graecorum tragoedias et latine reddiderint, et liberius quoque sint imitati, cum Graecorum comoedias eodem modo aut suas fecerint, aut contaminauerint, eum Rhinthoniacas quoque sabulas Romam adduxerint, dein in tellanis, quae pluribus ex partibus Satyris respondebant, graecos tractauerint mythos, mirum esse non potest, eos etiam ipsos Graecorum Satyros, quorum locum apud Romanos fauni tenebant, in scenam introduxisse, qui etiam a Nostro commemorantur . 244:-Siluis deducti caueant me iudice anni ne uelut innati triuiis ac paere forenSes . . .
' Neque alio modo explicandum esse hunc locum lubens concedo, ut sensus huius loci hic esset rNon enitar, sic ratione a tragico olore prorsus diuersa in sabula satyriea loqui, ut dein nullum discrimen existat inter personas omicas humili suo more in omoediis loquentes et Silenum in sabula satyriea loquentem hae modo laudata nomina quae exempli te hoc loco funguntur duo significant personarum genera alterum humile τὸ ταπει V, alterum graue sabulis satyricis propria. Silenus exemplum proponitur alterius illius generis personarum, quae a tragico colore multum non debent differre nam nominatur custos famulusque de Silenus alumni . Nam aperte dicit poeta inornata et dominantia nomina uerbaque usurpari licere atque ea suo Ioco in personis uti auus sed non ego inornata et dominantia nomina solum uerbaque amabo. Quibus obponuntur nomina et uerba ornata et splendentia λαγι ρa. Haec usurpanda sunt in personis grauibus, quarum exempla supra suere deus uel heros quieunque, nunc in specie nominatur Silenus.
Ita haud dubitauerim quin Pomponii Sisyphus uripidis fabulam satyricam eiusdem nominis e presserit hac uero in re poetis romani iterum duplex poterat exsistere imitandi ratio alteram sequentes eodem modo imitati sunt in suo dramate ac poetae in palliatis imitabantur tragoedias graecas, huiusque generis exemplum dixerim Sisyphum Pomponii, quem haud dubie ab Euripide sibi mutuatus erat, Ariadnen, Atalantem alterum genus Seruabat fabulas romanas romanasque personas, quae erant uel illae in Atellanis uel comoediis Romanis usurpatae illisque admiscuerunt faunos ex re ipsa patet, haud ineptam hoc modo adsecuto esse poetas Romano materiam, cum fauno Siluestres inter homines orenses absque iis mirum quantum discrepantes productos in scena spectatoribus proponerent uidendos. Sed reuertamur ad propositum cum in animo nobis sit inquirire quodnam fuerit poetae in hae epistula conscribenda consilium Horatius ergo qui epistulam hanc ad isones direxerat, nullo modo U-Sonum quendam a poesi deterrere in animo habebat, neque a fabula Satyrica neque ulla alia scribenda ἔneque uero alia Stat sententia, cuius patronus est Bernhardy. Man merkt ulerat das meser Sehein derΡlantosireeit ine ungi verbirgi das namlic ei personiiches Interesse, die Belehrun junge dile, tantischer reunde, de in Dichiungoenig ingeWethte aber oh fur die tragische Bilhne thatim H- sonen mi einem aligemelne ZWec sic mischtμy uel paulo fusius in proemio eiusdem uiri docti Halaa 184 impresso ), quo in loco quem statim addemus mire uera et recte monita falsis et nulla firma ratione
nitentibus coniecturis conmiscuit. ἡ Ρrimum enim oratius diserte profitetur . 304 308 ergo fungar uice cotis, acutum reddere quae ferrum ualet, exsors ipsa secandi;
munus et officium nil scribens ipse docebo, unde parentur pes, quid alat sormetque poetam; quid deceat, quid non quo uirtus, quo ferat error traditurum se quaedem capita poesis et instrumenta, n0m ut exemplo proprio sed monitis acuat ingenia 3O6). spectant haec, media parte carminis absoluta, tantum ad ea quae bonis et prudentibus poetis expetenda fugiendaue sint, desinunt autem in Salsam castigationem gregis poetici, cuius ab adsentationibus et leuitate deterret alumnos γ). locum epistulae dixeris criticum et Satirae propiorem cui contraria spirat primordium, leui tenore deductum in modum suasoriae uel inrationis moratae 33. inter utramque partem interposita sunt lineamenta poesis scenicae summatim pertexta 3 quibus obportunitatem dederunt conmercia Pisonum 33. Quippe is iuuenis, Lucii incertum a Gnaei uiri consularis filius maior in ue sibus aciendis elaborabat ac tragoedias in scena conmittendas minitabatur 33. . . Pisonis 3h autem ut uoluntas et studium debuit consiliis seueris atque cautionibus aegi, ne taedium limae, incuria sermonis, artes poetillarum ambitiosae inprouidam aetatem circumuenirent, ita doctrina inuenilis et uixdum incohata
notitiam requirebat rerum Scenicarum consentaneum igitur erat ut historia Graecorum Inuentorum cum descriptione morum, uariis sermonis rationibus, denique numeris diligenter fingendis coniungerentur. porro
non alienum uidebatur animo tenero P maiestatem et reuerentiam operis poetici conmandare 406): Ne sorte pudori sit tibi musa lyrae sollers et cantor Apollo. ἡIam tironem fuisse isonem l et rebus idoneis leuiter inbutum declarat color praeceptorem ac submissa narrationum uox et institutio subinde scholastica uel potius ad captum puerilem adcommodata ly . uelut haec quae magistro quam eleganti poeta digniora esse uidentur 25l, sq. Syllaba longa breui subiecta uocatur iambus,
pes citus unde etiam trimetris adcrescere iussit, nomen iambeismum senos redderet ictus primus ad extremum similis Si i. . 3 p. 6 l. c. p. .
10쪽
ἡHabuit igitur Horatiu:; cur uiribus suis parceret et liberalem doctrinam intra modicos fines contineret ac seriem praeceptionis non m0do relaxaret et in anfractus deflecteret, sed amiliari etiam sermone callide temperaret atque acetis salibus per lenem inrisionem nunc errores populi Romani nunc insaniam iuuenum eruditulorum pungeret. μ' Mittamus singula quae obelo signauimus quaeque minus recte nobis dicta esse uidentur, ueluti quae do primordio liuius epistulae dicit leni tenore deductum esse in modum suasoriae uel orationis moratae nam neque primordium eiusmodi quiddam reperitur neque suasoriam ne orationem moratam illud redolet communem de primordio nostri libri sententiam primus resutauit ali lenus vennes nichi libertiaup vom ebel Mare, on ineratnteitun Zu reden. Die ars poetica at inen mit ungi geWahiten Ansang. aber ei ne inleiiung sur in solche lassi sic kein Gegensian derarii absondern, das nichi de Zusammenlian an irgend iner Stello empsndlich vertet χν Wurde. Quae uero de Pisonibus praeunte telando tradit haec iniuria poemati nostro intrudi admodum
mihi probabile esse uidetur neque enim inuenio hos alumnos, quibus tanquam magister in cathedra sedens praecipit quibusque elementa doctrinae metricae tradidi iisdem qui de dramate scribendo cogitant et tr mediam in scenam conmittendan minitantur id quidem iustum mihi uidetur esse relum eodem a Bern-hard iure ne nullo statuere potuisse, Pisonem de fabula satyrica pangenda cogitasse, cum BernhardyOidem de tragoedia asserere liceat neutrum enim apud oratium reperies respexisse locos ad Pisones pertinentes haud parum iuuabit. u. 5. 6. 24 nihil nisi mera allocutio est quae requiritur in epistula poetica quae ad quendam honorandum eius nomine insignitur: n. 235 Non ego inornata et dominantia nomina solum uerbaque, Pisones, Satyrorum Scriptor amabo qui rellio ansam dederant erroris sui, Pisonum nomen eodem iure gerunt ac uersus illi priores. u. 292: Vos Pompilius Sanguis, carmen reprehendite, quod non multa dies et multa litura coercuit . . . de Romanis generatim dicta esse dixerim, nam conmune quoddam illius temporis uitium carpit reprehenditque, taedium limae, de quo in aliis quoque epistulis queritur maxime H. 1, 67. Sed turpem putat inscite metuitque lituram. u. 366 maior iuuenum, quamuis et uoce paterna fingeris ad rectum et per o sapis, hoc tibi dictum tolle memor, certis medium et tolerabile rebus
recte concedi . . . . . , . mediocribus esse poetis non homines, non di, non conceSSere columnae.
Dixerat poeta, paruis uitiis egregio in carmine ueniam esse dandam iisque raris: u. 351 Uerum ubi plura nitent in carmine, non ego
Si uero iusto sunt crebriora et uel uirtutes obumbrant uitia, malum est poema etsi singuli loci emicent, quibus cum componantur II. 1. 7 sq. de Livii poematibus)sed emendata uideri pulchraque et exactis minimum distantia miror,
an ine strengere Sena erinner Wird . ' l. c. p. I sq.
inter quae uerbum emicuit si forte decorum si uersus paullo concinnior unus et alter iniuste totum ducit uenitque poema. Itaque haec dicit poeta mediocria carmina non seruntur, aliis in rebus mediocritas tolerari potest. pennasum habeas o maior iuuenum, quamuis et uoce paterna fingeris ad rectum et per te sapis, medi eribus esse poetis non licere. Quid sibi uelit haec adlocutio quaerendumst. quidem in his nonnisi blandas et patris et filii laudes possum perspicere, nequaquam uero uerba Pisonem a poematibus pangendis deterrentis Conserantur modo aliae eiusmodi adlocutiones quibus aperte poeta secunda persona utitur ad rem generalem hac ratione qua directe certam quandam personam e grege tollit inlustrandam. Haec uero duplici modo fieri potest adloquitur uel ipsam personam, ad quam epistula dirigitur, uel indefinite utitur secunda persona. ad priorem rationem spectantu. 6. credite Pisones isti tabulae fore librum persimilem et u 24, 235 ad alteram rationem 47 ἡdixeris egregie, notum si callida uerbum reddiderit iunctura nouum nec non 20 104 1s9 sq,
129, 132, 136, 153, 268, 291, 310, 360. Hi loci, in quibus secunda persona utitur poeta, nullo modo
singularem quandam personam eamque Olam respiciunt, ne tunc quidem, Si persona quaedam nomine suo adpellatur, uelnti . hac in epistula in pluribus locis Pisones, qui tali adlocutione honorantur a poeta unus superest locus, qui ansam dedit illi de Pisone poema quoddam scripturo hypothesi. u. 355. Τ nihil inuita dices aciesve Minerua, id tibi iudicium est, ea mens si quid tamen olim scripseris, in aeci descendat iudicis aures
Sed totius loci tenor respiciendus qui arto quandam uel ludum tractant inperiti, ridentur quare ab ipsa desistent ad uersus uero aciendos quiuis sat ingenii atque artis habere se putat itaque hodie quiuis doctus et indoctus pangit poemata. Hoc absonum est tu uero hoc non facies, utpote es ratione praeditus imo si uel hoc saceres et ingenium poeticum tibi inesse ratus carmina pangeres, tamen iudicem seuerum adibis consulturus. Hi uero omnes inflati omne se tulisse punctum autumant. - aec in genere esse dicta neque Pisonem Magis respicere quam quemvis alium lectorem, raperte probat locus huic pedi
si carmina condes, nunquam te saltant animi sub volpe latentis. Quintilio si quid recitares . . . Nam poeta eodem modo quoque prima utitur persona:
25, 35 55 86, 7, 234, semel prima et secunda 272
si modo ego et uos Scimus inurbannm lepido seponere dicto. Ex his mihi persuasi, epistulam hanc respicere quidem Pisones, cum sit eorum nomine insignita sed aeque uel multo magis quemcunque huius epistulae lectorem epistula uel manus amicorum oratii peri Haec Michaelis sibi parsuasit quid faciamus isti quamuis. Haec dicit poeta: o Piso, hoe firmum teneto me praedicante quamuis ipse qua es ingenii acritudine atque eruditione haec intellegas uel Iam M patre
est. 1. 108 mutauit mentem populus leuis et calet uno Scribendi studio pueri patresque seueri
Fronde comas uincti cenant et carmina dictant. Quae . 382. Qui nescit uersus tamen audet fingere breuiter modo monentur, sustus ab Horatio U, I, 114-117 dicuntur. Imo quae in utraque pistula hos uersus sequuntur, idem tractant argumentum, poesin magni esse faciendam poetasque ceu uates uenerandos.