Ioannis Barclaij Icon animorum

발행: 1626년

분량: 427페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

221쪽

118 IO. BARCL AII habuere in praecipuum regni caput; deliniti situ Vrbis , quae

Europe Asiaeque faucibus has ret, &commoditate pulcherrimi portus tum fama Imperii,quod ibi multis aetatib*inclytui durauerat. Quod in oriente reliquum erat, uel a Soldano tenebatur, qui Syriam,vicinasque regi Des, AEgupto addiderat, uel sib Persarum iure erat, tervas quae ab Euphrate ad Indiam late iacent uno Imperio iungentium Persa palam Tirrcs infestus,& de regni limitibus quotidiano odio bellom

certabat. Vtrique elim AEgyp

tio foedus erat: sed visis S lymo Turcae IED ptius id cuPersa arctius & religiosius colere: Et haec statim causa a morum. Nunquam tam breui bello parta maior victoria ,

222쪽

amplius , diuturna earum re

rum vicitae sunt possessione , quippe duobus i ustis praeliis,

unoque tumultuario , OmneSSoldani regiones,opes, arma in Selymum fortuna coniniit Hinc ille in Persam grauior; Europaeque simul imminens , nostras opes fastidiose despicere . Sed a Syria cum triumpho redeunte acer mombus oppressit,eodem illo loco ubi quondam in parentem Baiagetem acie certauerat: velut diris patriam vindictam reposcentibus. Sed statim Solymanus ipso Patre acrior Pannoniam inuasit . Rapta Buda , quae Hungariae caput est , au'sus quoque Viennam Austriae obsinione tentare . Sensim tamen Bizantinnae delitiae illorum Principum animOS a nostris cladibus auerterunt . At nos intestinis interiit Κ Σ odiis,

223쪽

odiis, & emulatione gentium fracti,non erubelcinius Pacis helliq; mometa ab iis expecta

re in ipsos nihil sponte

entes,contentique non

vi adeo ut legatos, velut belli redemptores,& deerecatoresis derum, ad hos Bizantu Tyrannos dimittamus; MOS alii sui e sua superbia, siue re Iigionibusnostris ostensis, nullo colloquio, ac Vix quidem conspectu dignos putant, rati infra sui imperi, dignitatem; su os quoque legatos ad mutue amicitis commercium In has oras destinare. Ceteriim,. ut tot victoriarum felicitas, maiestatem Principis Turco pene supra humani fastigii cultus subvexit, ita ipsum pQ-pulum,cuius manu, Impetuque, partum Imperium ml-rum dictu videtur afflixisse. Nam adhuc humilibus Otto-

224쪽

m anorum Principum rebus, cum pene suam gentem,quantacunque tunc erat, in castri

haberent, certe quicquid dignitatum prSdarumque Vellent diuidere , spargendum in illos ipsos milites erat 3 neo alios priter hos Schythas habebant, quibus amicitia miscerentUr . Auctus nunc opibus liberoq; delectu , ex suis, domiti su e gentibus,quoS malint ad Rempublicam admo. uere a prFcipuis honoribus arcent veteres illas stirpes, illorum militum nepotes, a quia hus Ottomanica domus idipsum cum imperio OIim a cepit , ut iam ingrata esse

possit. Nescias id fastidio factum, an consuetudine quo postquam inualuit barbam pro religione est ) an s creto ad sui regni securitatem consilio, quod ingent

225쪽

praefecturs, tribunalia,dignia rates, non aliis permittuntur,

quam iis qui ex Christianis parentibus nati sunt. E Dalmatia potissimum,& Hlyrico,desinu parentum abrepi pueri , virgine1que in destinata Constantinopoli Maustra ducuntur Ibi lacra parentum , quae uix infantes meminerunt, in vesanas superstitiones mutet, circumcisis genitalibus,& re- Merentia in Mahumete imbuti.Et hi cstus in tam miserabili rapina coacti, Regi Turcae pro leminario,ducuin, princirumque sunt,quibus corporis. sui curam viretq; imperii tra dat. Hinc praeterea spadones, ad intima destinati obsequia, ideoque non vile aut pudendum ibi genus. Hinc Reginae pellicesque& semper lato Regi regnaturae postae sobolis, mater Suas quoque amitas;&

226쪽

sorores,ex illa cohorte deI ctis nuptum dant, sibi patrueles,& nepotes daturis. Adeoque est in precio de Turcia stirpe non nasci, ut 1 umina in Imperio munera , qtiae iiii ex

Chri itianis parentibus geniti

tenent, tu eorum i iberos nus. quam transeant. Nec alia calisa est, quam quod illos i lego ritusque Turcarti ediderunt . Et hoc illa gens patitur , suis quoque ivd icio uilis. Turcis enim rustica ac d missa indoles: neque digna libertate , quam non curat ut dicare. Rudes animos ne ulla

scientiarum humanitate mitigeni,Μahumetes lege cauit, quo facilius ignari componerentur in legis vesaniam, qua praescripsit Gresum, armentorum'; & suppelleo itis,praecipua illis cura ; edificia vix adus' nedu ad cultu extruut; siue

227쪽

ad c Scythicς originis me mores, & vit in plaultos errantis siue quod unusquisque sillim agrum precarii iure possidet ad Principis nutum non hindos illos latui sed & Prouinciam mutaturus. Principe ingenerato affectu mire C lunt;umbram hunc & emgie. uminis vocant. In ea gente' sevissimi,foediusque in Christianorum odium intenti,non sunt ill1 qui longa maiorum in Turcis itini, sed γλ in eoruritus a nobis defecere , cSteris mitius ingenium perhibeturi

Ionge tamen a n . . .

stris esse. venena non alibI miseeniosius parantur . & Uxcredibile,qtiantis artibus utinnocentium rerum exprὶmant, copulentque , nec aliter 1cia

licet quam per mirabiles ait', illa lue quemquam tollant: omnibus quo hanc mortem

228쪽

1CON ANΙΜ. xx & effugere possint & tradere, in pari uitio calliditate quprentibus. QuiS credat non gustu, sed ne tactu opus esse, leui aura hanc pestem insinuante, corruptisque uitalibus ne Ientam quidem mortem inducente et Nuper Alepensem praesemiram emerat a gratiosis in Aula hominibus quidam ex illarum dignitatum candidatis . Urbs est vix bidui itinere a c ilicio mari si,

mota, mercatorum frequentia , Orientisque commercio grauis, unde merces partim Euphrate, partim iumentis dolatas accipit. Inde suis rectoribus ingentium opum causa,ta liceter inprouinciam grassantibus quam profuse illam emunt. Hoc igitur homine in praefecturam misso alius m

ioribus donis sollicitat fidem eorundem Optimatu, iubetur

229쪽

ΣΣώ IO. BARCLAII que illi priori succedere , qui

prouinciam vix dum libauerat. Is hoc nuncio Celeriter amicorum fide perlato, vehementer, ut par erat, improuisa clade perculsus est; necdum ulla scilicet prsda ambitum empte praefecturε re ens ante. Igitur amicorum qui aderant consilium aduocat, apud illos a mi stas opes deflet, perfidiamque aut ε queritur, tam forde venalem. IncertuS COnslij erat, pareretque reuoCa latibus Constantinopolim lit ris , an successori armata manum Obijceret: audacie venia a Bizantinis Proceribus notiis muneribus impetraturus; aut

fallem publico suo decori, simulque domestic S rei super

stes non futurus. Inter has cogitationes furentem, anxiumque, seduxit fidiis mus amicorum monet ne quid temere au

. deat,

230쪽

ICON ANIM. deat , si re stiterit ad mandata prouinciam venienti, id Rege pro defectione habituru . Nullum in sua gente atrocius crimen esse,quam no modo ViOlantis, sed vel remot antis Obsequium . Tutius,inquit,consultum tibi volo . Accedenti aemulo etiam cum donis O curre;ne tua benignitas sit suspecta, apud eum querendum est, tuarum rerum sipes hac intempestiua successione propemodum esse accisses. Tamen nihil tibi antiquius quam parere . Accipiat falae prouin- ciam cui destinatus est in amicitiae quoque pignus illa munera, quae hospitali comitate protuleris: ijs satis Sratiam habiturum, si in Regiam redeunti l iteras dederit, quibus significet nihil te cunctatu imperium, ita tim ut irinus es, uruem aura, prouinciam tradi-

Κ ε disse.

SEARCH

MENU NAVIGATION