Commentationes Societatis regiae scientiarum Gottingensis...

231쪽

illistoris indeonseri rem omniumquF Soeriiseorum , inquiis demit, perlustr di in; in ei di in plure femiuntiniarios, qui socratia plerudaque tribuuntur, verum mea quidem sententia aeserioris aeui se stultis ficti, et priscorum iuunt tuin nominibvis

eorati sunt. Constitui itaque meum qualecunque iudicium, et quibus innitur argumenta vobis exponere, quo plussandi disputationibus non solum antiquitatis monumenta paulatii, repui otiis tur, verum etiam iuuenum in genia tiliter exereentur ' et

Inter suppostitia socrati nim seripta primum laeum obtinentclesia1inis dialogi, qui etiam inter Platonis libros, quorum dubia auctoritas est, legi atque vulgari solent. Hi vero dialogi tantum . Vt --nm. Mu-ε ratis discipulum auctorem habe uitivi ne ab uno quidem auctore profesti sint seribendi enim tenus; quo teria dialos siue Moesi auctor usus est, ab illo sermone.

232쪽

qui in duobus prioribus dialogis deprehenditur inimita sinput quiuis Graec e inluae non prorsus ignarus, mictorin et a Tres vero illos dialogos, qui sub Aesehinis nomine Hreutns runti r neque ab hoc, neque ab alio Masilicae Scholae arumpo M utos esse, multis iisque firmissimis rationibus robari potest seriptoribus' septeni sic albgis an vetituri qui maxima doctorum minum parte ad Aeschinem; ab aliis vero non parui nominis viris sue ad Socratem, siue ad asphontem philos phum Emmaeum, reserebantur. Q nam eontra dialis Axioe iterum excepto a Suida b inter illos appellantur, quos uniueris antiquitas κεμλων nomine tanquam Ab relieii bati Nequa etiam difficile est, rationem reddere quare Axiochus, in quo

omnium is me expressi mae originis vestigia timorum dialogorum recensque --. milietur. Probabile

est, Aeschini diueriis temporibus dialogos aflicto fuisse et natim illum, qui sub Axiochi titulo superest post eorum homi num tempora confectum esse, e quorum libris Fuidas Aesciunis titulas minstripsi. tui Quod si vero neqva genuinorum neque puriorum Aeschinis diabetorum tituli conseruati silent nihilo tamen minus eos, in is nos peruenerunt, diducia repudiare possemus proptem quod in quovis eorum multa loca currant, quibus eorum aucto---ertitur. At itaque a primo, qui de virtute instribitur.

p. a. 6 36. . et Eaυε- ue de iiiii: 'A. , , Suid spurios Aeschini dialo erant, adhuc ea tanti

233쪽

Aortiar. ram quidem iura socritis amici indigna non est.

sententiae vero adeo ieiunae, et Socratis philosophiae contrarias sint, ut nemo non intelligas illas neque ex Socratis ore pro sux ita neque a Soefatis auditore lite is mandatas esse. Huius quippe dialogi auctor serio dogma hocce defendit virtutem plane doceri non posse, verum deorum beneficio humano generi continis fere, inque honii num animos coelitus demitti. Negari non potest. hoe decretiam a Socrate proptignatum esse nunquam vero illud fecit, quando ad amicos ex animo loqueretur, sed iis tantum temporibus, quibus aduersus sophistas, eorumve autores disput bat. Quum enim ventosum hoc hominum genus pro unicis vim tuti,'. et sapientiae doctoribus et possetaribus haberi vellet e rana auctoritatem non emeacius frangi posse putauit quam si dea monstrare conaretur virtutom doceri non posse. Praevidebatist Dirum fore ut tali disputatione omnis illorum gloria, et inanis ostentatio exstingsteretur, vel saltem coerceretur. Quo Socratis consilium eum personatus Aeschines non animadverteret nequa tiam Socraticae simulationis sitie Ironiae naturam perspiceret; hi eosdem laqueos incidit, quibus multi alii sese illigari passi sunt, ut nempe opinionem, a qua nemo Socrate alienior erat, pro Graecorum sapientissimi decreto haberet e Sitati vero mcertum scriptorem sua ipsius ignorantia in errorem induxit, ita quoque maxima ipsus impudentia in aussa est, quare lectores disius fraudes sacile detegere queant. Non solum enim omnia aragumenta, atque exempla, quibus Socrates simulato ardore aduerasus Sophistas pugnabat, e Platonis Menone atque Protagora de sumpsit, verum etiam uniuersa loca iisdem verbis, quas Plato .surpaverat, in dialogum suum transtulit. 4 i vide histo Iam foeratteae philo Edit pacie et Menon p. 343, eum

234쪽

p . Ad secundum dialogum quod attinet in sermone nihili est euius Socraticum 'hilosopbum pudere posset, iptu es liami triones deprehendo, qua Socrati propyias fuisse certosi s. Di primis illud quod utile est. nec non opa sui poti op .

definiuntur, uti illas a Socrate explanatas suisse ex Xenophonte apparet. e Haec tamen noni obstant, quo minus tin quoqus dialogum supposititium laetum esses iudi mus . Primum enim non satis callidus aucto perfossis sius tam parum scite partes distribuit, ut Socrates non raro suas ipsius sententias relatet, sequetipso jugulet lector vero saepius nesciat utrum Socrates, an vero alia persona loquatur. Tanta porro in hoc scripto rerum constitioo obscuritas est, ut auctorjs opinione multi i iocis vix ac vix quidem suspicari posJis. Quamcunque enim 'aestionem axti git, eam nunquam absoluit, siue ad finem perducit, verum adeo repente abrumpit, tanquam lectori suo illudere, eumque in aliua a saepius orbem rapere voluisset. Postquam vero dialogum suum tanquam indomitum equum, modo huc, modo illuc circum gintandem in absurdam argumentationem desinit, qua nulla Sosratucae philosoplita inimicitior ne cogitari qui dein potest, quaequ satis superque ostendit illum Socrati dogmata vel non compreis hendisse, vel petulanter etiam iis abuti voluisse. Ponit enim ad tantum inter res utiles referri et opum siue facultatum quilas appellari posse, quo hamanae naturae desideria sue urgentes adipetitu expleantur, et iijnc concludit quod Socrates certe ne os uersus stolidissimum quidem Sophistarum sectilat homines eo mi seriores esse quo magis omnibus opiis circumfluanti Verus So erates, cuius ingenium atque nimvm Plato et Xenophon nobis descripserunt, hoc tantum . Ihit te: a 4..hoImines eo miseriores es quo pluribus rebus indigerent eo contra feliciores diisque simi liores, quo moderatiores cupiditate haberent, quoque pluribus

235쪽

actus iacita earere possenti Nunquam vero ipsi hoc opinionis Menstrum in mentem venit omnes diuites milaros esse et eo quidem miseriores quo magis omnibus ortunae bonis aliundent. Quis enim adeo hebe est, qui videat, multa nos fortunae botrapolsidere, neque tamen illas in explendis libidinibus nostris prostin dere verum iis potius in amicorum et patriae salutem: recte sui posse ut

Quod si vero etiam dubitari posset, utrum duo priores dialogi

Socraticum Philosophum, an vero recentiorem aliquem sophistam auctorem habuerint de tertii sane dialogi scriptore nemini harum rerum mediocriter intelligenti ulla dubitatio superesse potest. Sive aenim putidam et barbaram orationem sue pestiferas, et niter se pugnantes sententias sue denique intempestiuum declamandi s rorem quo ineptus scriptor correptus fuit respicias ubique minem inuenies qui literas plane non didicerati Sermonis enim tantae sordes sunt, ut quemuis . qui itomachum non prorsus per. didit offendere eique consessionem: extorquere debeati portent lam eiusmodi scriptum a barbar tantum vel semibarbaro stamine exarari potuisse. Nihil dicam de meretricio suco, queni insulsus scriptor orationi suae eum in finem illeuit ut eam splendidiorem et ampliorem redderet quique toto coelo a iucunda illa

et in assictata inplicitate dissert, qua Aeschines ipsit Xenophontem superasse dicitur. f Ne illud quidem urgebo, Socratem nihil minus decuisse, quam Sophistarum instar vitam deplorare, et fio

culos undique colligere, tum cum morientem et mortis terroribus paene sensibus alienatum amicum solari vellet hoc vero tacera non possum , uniuersum dialogum ingenti soloecismorum et barbararum 1 Hermog. de sormis Orat. . . , νοτερο μι κατα σηρον ἁ σου Σεν

236쪽

nisi in voram o numero eontaminatum essit eurusmodi ea tantum tempora sere ubi quiluis omnes gentes inter da pennut 3 aram ei Huod si nos ab oratione ad 'rimi ipsin minitimus, quae in hoc dialogo pertractantur, et Socratis ore prosiurantur. non ineptum deesamatorem deprehendimus, qui penitus ignor, variis' uid Socratem eiusmodi in aviditim empore, iis uiui l tristitem sacit deceret. Socrates enim viiiAxioelii anetin illutat asi Uirunt, non solum orastis, gumentis silet quibus en H, G - Plato hi praesemi se is vim suisque Heseos ad iis, stim eo tinabar, 'verum i etiam es lini rationes aedhibet. quibh Sophistas imus et picurus, qui animorum immortalutatem negabant, io vero Socrates uti poterat: 'quin aegro Mi istis animo adeo inrempestivir Matia a soli, in iuum , --- iter et eompotii, sed multo magis exasperari porreret in nulla vero, liniocinatione ignotus Sophista magis sese iactis, quam in hae mortem propterea pertistestendam non esse, quod hominem

in Andem tram uillitatim I in in laetaerit, nte Pan nasteretunm at quodque eum omii tam doloris, i quam voluptatis sinui priuet. Quum igitur homo post corporis interitin amplius non sentiat, sequi, nihil eo uini quae corpori aeeidant, ad ipsum peratinere, neque ipsum quoque assiet, licet corpus linam vi dilae mire. stque si, Militis pari is dissipei in Hii iningit in ita ruebat Axioin au ut eodem re tempore , quo hac ruturi meo Meratis et proferebat ' in 'magnifica'luine in . sed eum

237쪽

istis prors is distaeiabilia effata erumperet hominis animum post corporis Idonem ex hac turba et colluuione Ioca proficisci. nil quondam descenderit ibique cum sui similibus, vel etiam augustioribus naturis arctissimis vinculis copulari. i Si quis post

tot tamque manifesta laudis indicia aliud adlIuc argumentum requireret ad Athenaeum prouocarem testantem in vero Aeschinis Ariocho Alcibiadem tanquam vinosum et mulierosum hominem acerbe vituperatum esse quum in illo dialogo quem nos sub Axiochinumne habemus, ne unico quidem verbo Alcibiadis mentio stati i

a Non vero Aeschini tantum verum etiam omnibus reliquis Socraticis plura seripta Titi sunt . Huius generis mihi inter

Platonis opera tam epistolae, quam aliquot dialogi nec non is finitiones esse videntur. Non nescio quidem pro epistolarum de sension hoc dici posse illa Ciceronis aetate exstitisse atque a Cicerone. aeutissimoi et doctillima viro pro veris liabitas esse. Quidquid enim a Cicerone de mensarum Syracusanarum magnificentia deque ratiqnibus quare Plato ad rempublicam non accesserit. ex hoc scriptore adducitur, I id omne ex epistolis Platoni adseriptis desumtum est. ni Licet vero Ciceroni plurinium tribuam, aequum tamen non est, ipsius auctoritatem plus quam veritatem apud me valero. Cortilsime enim mihi persuasum habeo illum salsas laatonis epistolas non attentius legisse. Et examinasse, quam fictis Zaleuci leges, quas etiam pro veris accipiebat. Quodsi . Vst hasce epistolas cum Platonis aetate animo, et veris scriptis ilia genter comparare voluisset, non potuisset non animaduertere neque . Socratem in extremam Platonis aetatem durasse,n neque etiam

238쪽

platonem de se ipso dicere potuisse, sese nihil seripssse, nihilqu.

etiam in posterum scripturum est e quidquid vero sub ipsius smine editum sit, id non ab ipso, sed a Socrate prosectum esse. D Non minus suspectae, iisque, quae modo adduxi, contrariae illus preces sunt, quibus a Dionysio magitat, ut cauere velit, noscripta sua in profanorum liominum manu perueniant, quorum pectora non satis praeparata sint, ad tantos sapientias thesauros recipiendos. p In eadem Epistola, Periander, Corinthiorum Drannus, quem Plato omnium primus, et sere solus e Graecorum sapientum numero eiecerat, tanquam boni regis exemplar proponitur, qui Thaletis, amici sui praeceptis in omni virtutum et sapientia genere multum profecerit. Tandem Epistolarum scriptor nomine Platonis, qui Sophistarum auaritiam tantopere exagitaue rat, intolerabili impudentia a Dionysio pecuniam exigit. q simulique arrogantia de is ipso gloriatur sua amicitia Dionysii nomen non solum per omnes gentes disseminatum, verum etiam ad omnem posteritatem propagatum iri, sui vero contemtum non minorem regi inuidiam, atque odium conflaturum esse quam si ipsam hulosophiam e regni sui furibus exterminasset. o.

Platonis dialogis qui νοθ ρυομενοι plerumque vocantur, nequo Aeschini tribuuntur, tres tantum restant, in quorum auctoritatem mihi inquirendum est Primus P qui de iusto inscribitur e pasnulis consutus est, in quos incertus scriptor Platonis Euthyphron eni

239쪽

antea discerpserat. Quaecunque enim in elegant hoe Platonia dialium nucleate , et multis verborum luminibus a Socrato disputata erant ea in priore illo commentario exiliter tantum et lesuris repetuntur. Alter dialogus, qui Platoni suppositus et D modocus inscriptus est, propterea Platoni abiudicari debet, quod ipsius auctor longe aliam rationem, quam Plato, secutus est. Non enim, uti in Graecorum fabulis, et aeteris Platonis dialogis fieri solet plures perlanas inter se colloquentes induxit, etiam initio quidem perpetuam orationem exorditur, postea vero in quaesti nes et responsiones desinit, ita tamen ut lectores nesciant, qua nam personae inter se consabulentur, simulque dicendi formulae πη et ειπε quas Plato sedulo euitabat, ad fastidium usque repstantur. Tertius denique dialogus qui Sisyptii nomen in fronte gerit ob breuitatem nihil continet, quod cum Platonis decretis

aperte pugnet idem tamen secundo adeo similis tantumque infra ceterorum dialogorum venustatem est, ut eum quoque sidenter a Platonis operibus seiungere queamus.

Definitiones, quas quidam a latone alii a Xenoerate, vel ab

alio quodam Platonis discipulo conscriptas esse crediderunt, neque Platonem ipsum neque genuinum aliquem Platonicum auctorem habent inter has enim definitiones non paucae inueniuntur, qui expressis Platonis testimoniis resutantur. Hoc de illis praesertim diei potest, quibus temporis, sapientiae, temperantiae, H mois riae, hominis, et ipsius definitionis natura explicatur. Quis enim unquam in Platone legit, illum tempus tanquam solis motum deis finiuisse: 1 porro sapientiam, tanquam vim quandam, quae hominis elicitatem effficeret; o temperantism, tanquam αυτοπραγὶαν-τα φυσιν, quae vox a Stoicis primum usurpata est memoriam, a tam

240쪽

, vosa oum murias avum NK et tanquam habitum quendam animae, quo veritas, quae ipsi inessetimnseruetur: v hominem tanquam animal bipes et nullis umem flumis , latis vero unguibus praeduum, sesumque stimii pax ipostremo definitionem, tanqdisserentia consteti Hoc nimio definitio ab Aristotele dem x m-plicata est '

quotquot enim dialogos scripserat, ii omnes perierunt, et statis opusculum, quod sub ipsius nomine exstat, sine dubio fictum est. Reliquerat Cebes praeter duo alios dialogos tertium quendam, qui tabulae titulu In prae se ferebat, quemque fortasse illius scriptiunculae, quae superest, auctor ante oeulas habuit, atque mictatus est. Haec vero tabula non Socraticum Cebetem, venim Stoicum quendam philosophum sue eiusmodi saltem homini mauctorem habuit, qui Stoicorum notionibus, atque decretis inibutus erati optime enim eum Zenonis, non vero socratis pius sophia consentiunt, quae in hoc opusculo legimus: x Poesin Rhetoricam, dialecticam i ii sicam et omnes Mathematicas disci liis nas pro salsae sapientiae partibu haberi nonrtere eosque Igitur vehementer er are, qui his artibus hominum animos meliores et

sapientiores reddi posse existiment. Inter senarium eiusmodi pa rumue utilium artium doctores non sibim voluptatis magistri, quo. rum Aristippi quidem aequalis mentionem sacere potuisset verum etiam Critici et Peripatetici nominantur, qui pluribus demum post Cebetem aetatibus in Graecia exstiterunt. 3 Quodsi etiam suet a probabili ratione suspicari vellemus, horum hominum nomini ab audaci quadam manu inserta suilla nemo tamen nisi qui omnium veterum librorum auctoritatem eleuare sibi Hoposuim, du