장음표시 사용
601쪽
nianil Num. 2I. tuid vita.Neque id timori adscribi vult. M. Cautioni,& providentiae: uti suo jam usu,&exemplo Trobonii didicit. m. 2I.nes vero res se. Amplificatur 2. ab ipso Antonii congressu & colloquio,vel extra castra uti olim Cn.Pompejus,&Sylla) atque hoc modo periculum vitae suae ostendit ab Antonii violentia, & dio. -.26 Sed usui. Vel intra castra,ac per litteras ; qu modo nihil conficiet: ac ostensionem & periculum milatum iocurret. Num a s Luod si non. Amplificatur 3. breviror a redἱtu CieeronIs in urbem: ubi rursus vita periclitabitur ab his,qui illum oderunt, vel invia dent. m.3O. Hac quos perιcuis.
ram ipse Cicero υμι est bis argumentu ad param eum aut/nio is legationem omnam infringendam; quod ad ahenum siu abbartato,ac dignitate Senatus, cum hoste ac latvone non paeem sed bellum, ae semirutem paci sici. 2Erre sera autem Pea parsona legationem decerni propter periculum non μί m fama. sed et inmita. Caterum squod etiam solitus est cauta rapntiaraones cara ) ea ratione ubis reprehendis Sen4tum, qua Rempύεν re vult, ro qua se vivovet.
Grata est ae iucunda populo Rom. hae peroratio Gereonia a suo amore Reip.haberi. magnum pondus ad inflectendos Mn- rum animos ,εο quo vuln
602쪽
603쪽
604쪽
CIeero paeem laudati detestatur Duees bellorum civia
diosum abet,ut mox.b moto Senatu facto, pacem eaem Antonio veget vitam esse posse : auctores vero basioriam ea ιtium flaram m prinopio adducit in ossium, ut mox ad insectandas Ameonianos commode er-- delapsu. vidari possis.
Contentionis propositio est hae: Nulla pax potest esse eum
Diitributio u argumenta sunt Mee: I. quia nulla pax cum Antonio etit stabilis. a. Quia pax cum Antonio erit servitus.
Argumentatio, Amplificatio, Affectus.
Hopostionis primum argumentum, nun pax eum Amtonio erit stabilis, hoe Enthymemate deducitur et nec civibus, nec Senatoribus licebit diu conjungi cum Antonio: igitur nulla pax cum Antonio erit stabilis. Antecedens amplificatur I. comparatione Syllae, Cinnae, Caesaris cum Antonio,ejiisque scietis,quos Orator exclama stione perfidos,& Ethopoeia superbos iacit. Num. a. Sed boanini m. Amplificatur a. judiciis Senatorum contra Anto-nIum lactis. Num. s. N si forte, Digreditur Cicero in tres prolepses: I. Adversariis In- aerium exitum belli opponentibus occurrit, negans sortem Senatum debere sortunam extimescere, & sapientem a verte prosopopoeiam sapientiae propugnandae libertati vi rum aut pacem anteponere Ibid. is incertun
605쪽
II autemLepido,mandatis,litterisque Senatum ad pacem cohortanti respondet,laudatione ejus praemissa, & auctoritate,& voluntne in Remp.rium. 7. At enim non Approbata etiam Cn. Pompcii rostitutione : ex qua L pidus statuam ac triumphum absens retulit. Num 9. Pacem vult M Lepidin. Verum Oratornegat parem esse restitue di Antonii, & Pompeii rationem, propior dissimilitudinem Vitae ac morum utriusque Num. io . existima ne. Atque est quasi digressio ) fortuna sic prospiciciate , Cicero ottendit commoditatem rostituendi Pompeii in possessiones, quas Antoniam occupant, sigilitaresque patrias. Ibid. Deinde ob secro vos Ad haec,testimonio legatorum laudat Pompeia a nimum in Remp. ut tanto studiosius illum restituat Senatus, populusque Rom. Num. 3. Ac ne ιίDd. Occalione exercitiis,&cos filii Cn. Pompeii Cicoro redit ad Μ. Lepidum, quem ossicci admonet ue ne cum Antonio seeonjungat, aut ad illum restituendum suam armis auctorit tem interponat Num tiam hor.
c d si sinu armis su in istam pacificationem Interposu rit,sapientius quidem, quod non usi necesse, seςerit; quia
Senariis copiis valens,&ad libcrtatem recuperandam constans &ercetus,nullius auctoritate potest moveri ad periculosana pacificationem. Num is &aα Fauctoruatem. Propositionis secundum argumetiatum,'rat Amtonio mriiservitus, hoc Lnthymemate conficitur: Iyrannidem I
ta vit assectavit Antonius, & in litteris suisuffectat: igitur
pax cum Antonio erit servitus. Ante edens ingreditur Cicero cum laudatione M. Lepiadi qui Luporcalibus facinus Antonii non tulit. Num. 16. At periculum cs. Nox csus vitam,& eleva,& tyrannidum exaggerat. Nu..13. Lua animιn Larbaria. Epistolam vero Antonii recitat,& in singulis partibus . vel
arrogantiam, velim probitatem,vel tyrannicum animum explicat. Num 13 Qu. se quis adhue. Concludit in line lipistolae nullam posse fieri pacum cum
Latenter Cicero tota contantione M Lepidi auctoritatam ορ- pranas;
606쪽
ΡRo more Cicero colligit sentonii m suam Num. o. aeua
A Z iis . pr/sio AEd Mutinam eommis, Antonios victo
607쪽
Huis hae suis: non es minam mvestitum, nisi D. Brasis. σώ-3M causa si gasumpta essent, liberato: Antonium, 'usque m Unis, sin iudieandos: supplic tionam quιnquaginta durum
sommuniter tribus ducibin decerniniam: Milites eos, sus νRepubliea pugnantes interierunt, monumento quam ampusam cohonassandos, quas iupr ma Senatu. promη erat, eaparami
608쪽
609쪽
inando nondum est consecta victoria, & certa salus Bruti, Cicero negat saga pononda esse. Hum. I. di
rix est exordium in hae oratione , sed flatim orator delabia νον adeonfutationem : pracipua etiam pars Contentionis est Confutano , vix est ulla Confirmatio.
Contentionis propositio est haec : retentIs sagis, quinquaginto dierum supplicationa decernenda est iis , qui Antonium praelis viserunt , ut de hi Imper tures appello
tur, & ille hostis, A. r. Comen ionis consutatio est triplex: i. est adversariorii qui malevole in Brutum, vestitum mutari volunt, dum fiet supplicatiq. At id turpe Senatui, & parum esse rotigiosum ostendit Cicoro : nam cum liberandi Bruti causa laga sint sumpta , legati ad Antonium missi duo Consules, &C. sar ad bellum profecti , stultum esset, antequam ςonssed Brutum liberatum esse , aut vim sortiinae contemnere, aut Deo rum beneficium sestinatione praecipere. Num. a. α ur m s. ' - 2. Confutatio est corum, qui negant ontoniunt esse ho-stsm appellandum. Enimvero rator revocat in me orip tomnia scelera Antoni I.& sociorum ; eaque sic exaggerata ut sine ulla dubitatione hostis Antonius sit appellandus. Num.6. S ad quoniam. Subjicitux seu interseritur hoc loco brevis sententia CDeeronis. Num. H. Ita , cum . 3. Confutatio est quorundam, qui nolunt Imperatores appellari eos, quorum e prcitu caesus, sususque sit Antonius. Contra, cicero tum consuetudine decretae supplicationis,
610쪽
ium nutriero occisorum, hos jure merito appellat Impera tores, & futuros hoc uin triumphos comparatione sui extollit in Capitolium. Ibid. Sed hoc primum. Digreditur & sparsum de se rumorem , quasi fasces, seu principatum afluetaret, refellit tum ab ante factis, seu o premione Catilinae, tum Apuleia concione. Num. II. Tu ui tur ipse. , A . . ta .' Excurrit deinde in suos adversarios , qui idcirco invIdent Ciceroni , quia semper Antonium hostem porsecutus est. m. I7 me ιnterposui. Sequitur propositionis confirmatio, atque exemplis bellorum civilium ostenditur, nulli, nisi ob caedem hostium, supplicationem esse decretam. Num. 2 i. Sed quod
Concludit Cicero ex ista supplicatione decernenda &Antonium hostem appellandum, & victores ejus Imperatores Num. 24. Ωnamobrem ausMox trium Imperatorum Pansae . Hirtii, Caesaris) resigestas amplificat. Num. 2 ..MMomodo enim. Exclamatione etiam victoriam effert. Num. 23. Osotim ipsum.
In fine subjungit suam sententiam, seu qui honores sint
decernendi victoribus. Num,29. Decerno uitur. ' , Militibus vero in pugna occisis praesertim legioni Mamtiae . pulcherrimum elogium suu laudationem funebrem a bibet. Num. 3 ILuorum de honore. Adhibet etiam quoddam solatium eorum ' proximis. Num. 34. Sed quoniam. .
Caret, ut dixi, hac contentio solita distributione fi argumentatione: rotin est Oraιον in confutandis quibusdam fauto νιbus Amonii malevolis erga D. Brutum Et vero supplicariovιι viginti vel quinquaginta dierum. non est mutiis persuadem da Sena:uiJonte satis in hanc propenso; sed modum θactat Cisero, carpitque adversarios, qui ιn fraudemBruti cujud causa bellum ad Mutinam geritiar isponi sua volunt. amequam cainstessum Usi Abeνatum. Alii pervero adhuc, Anton um ub meraco nomina, ct duces Res Imperatores appallare recuseant. Idcirco Orator commemorat nafaria scelera Anis ι-ι no Am, virtutem , meritaque defensorum Reip. am-