장음표시 사용
461쪽
VI c Esr MVs quartus hic onm est, amice Lector, clim ego m-mam pro Urens harumce Notarum exemplar cum Sidon, antig ybo , quod multorum codicum collation aon indiligenter emendaram , P. Pithmo κ . Q reliqui. Neque enim foribat γblica eius temporis penu batis , ut editionem meditari tam liceret. Interea pacatis rebus prediit inlueem ductissimi Sauaranis liber Commentaris . Quem c m auidi a multis , nec immerito sanὶ, legi probaHque animaduerterem , atque ea obseruationum copia conscriptum esse, ut reliqui nobis nihil factum via retur ; nunquam aliud Notis meis euenturum putaui, quam ut Identias.o latebrisque deinceps impune j tmeMentur. Sed cedendum tandem fisit amicorum seu iudicio, seu voluntati : qui nec interire aiebant oportere, qua in Sidoni' epistolis, carminibusque meliora quam in editis habere- .mus r or de Notis rus , quas tum fama ipsa, tum eκulgatis aliorum testimoniis publico deberi eontenderent, fruura nos aut indulgentiam, aut laetiores induci; θerare posse a mabant. Itaqua ituram hortatis ad haι recognoscendas refingenia que operam nuper contuli. In qua quiadem ita versatus sium, ut si adiecta interdum quadam excipias, qua tempus exinde, ac Romana maximi commoratio suppeditarat , pristinam de cetero earum formam quam minimum interpolarim e ac ne omnia quidem detrahenda existimarim, in quibus Savaronianaeum nosBris eo
sentire ct conspirare sentiebam. qua fuerant Ianὶ plurima, rerantque etiam nunc non pavea et nec mirum. Nam est sorores Mus finguntκη, ct di iis est trita ab aliis via sic ingredi, ut in eo m vestigia numquam in reas. Sed huius, inquam , generis uniues expungenda non
duxi, qui memineram me non tam noua cudere, quam vetera r censere. Tu vero, Lemr, benigni omnia interpretare. θ μι.
462쪽
PRAEFATIO. De propriis nominibus mediae aetatis, unde sumi solita, e r quid a prvco Romanorum Uu disicreparint.
E nominibus mediae aetatis iam praefati ad Ennodium sumus,& Romae post euersam Rempublicam, & in prouinciis morem obtinuisse, ut cum multis fere nominibus nobiliores uterentur, pro prium tamen unum cuique nomen esset, quod postremum semper collocarent.Qua de re iterum nobis, quia sidoni j quoque nomen admonet, si demque obstrictam meminimus, paulo uberius hoc loco disserendum. Neque enim obscurum est, Sidonij nomen ςx hac lege post reliqua eius omnia positum fuisse, ut proprium Semper enim proprium nomen posterior aetas ceteris omnibus postposuit. In quo sane a veterum Romanorum usu & consuetudine deflexit. Romanis enim stante Republica proprium id nomen fuit quod primum, id est praenomen : quo nimirum fratres ipsi, cum . cetera nomina communia haberent, inter se distinguebantur. ut P.
463쪽
Cornelius seipio, & L. Cornelius Scipio stat res , itemque M. Tullius Cicero,& Q Tullius Cicero fratres. Postea velli non primis, sed ultimis nominibus ut propriis uti ac distingiti coepere. ut saluius Otho,& Salimis Titianus, item Flauius Vespasianus, & Flauius Sabinus fratres apud Suetoniti. QIo spectans Suetonius idem, in Vitelliis fratribus tanquam peculiare notat, solis eos praenominibus distinctos fuisse. quod certe Reipublicae temporibus nouu non suisset: tum quippe fratres, ut dixi, non aliter distinguebantur. Hinc &illa Plutarchi cum Posidonio disceptatio. Quod enim initio vitae Marii Posid nium reprehendit Plutarchuet, qui proprium Romanis primum nomen fuisse docuerat, cum ipse tertiam diei mallet; ita prorsus accipiendum est, ut Posidonium accommodate ad florentis Reipublicae tempora locutum intelligamus; Plutarchum ad sua, hoc est ad Caesariana, quibus non iam primum, ut olim, sed ultimum nomen cuique proprium erat. Proprium,inquam, & quo uno quod ad Ennodium quoque monuimusὶ si quando pluribus abstinere placuisset, v- numquemque designabant: quodq; unicum saepe in fastis, in nummis,
in marmoribus, in librorum titulis adnotabam.In fastis enim, ut hoc exemplo utamur,collegaDomitiani Aug.in nono estis consulatu, nunc Rusus tantum, nunc omnibus nominibus, ut ex lapide Romano didicimus, Petilius Rusus scribebatur. Item Philippi collega sub Honorio,nunc Bassus, nunc Anicius Auchenius Bassus. Et Postumi Augusti nummi, alij solum hoc eius nomen exhibent,ali j M.Cassium Latienum
Post uinum vocant. In lapidum denique,librorumque inscriptionibus, ceterisque antiquis monimentis eadem est obseruare. Quanquam de librorum titulis disii mulandum non est, non ibit videri in quibusdam aberratum. Etenim Palladium rei rusticae scriptorem tanquam proprio nomine appellamus, qui verius AE milianus, quo modo cum Cassiod rus Diumarum lectionum M. &Isidorus Originum xv I. nominat,appellandus esseti, quia ultimum hoc eius nomen est, clim omnia expromuntur, hoc modo, Palladius Rutilius Taurus similianus. Rursum quem Macrobium dicimus, Avienus in epistola, quam Aso-ficis suis fabulis praefixit, & Boetius Theodosium vocant: nec du-ium, quin hoc verum eius nomen fuerit, quod postremum est, cum adiectis ceteris Macrobius Ambrosius Aurelius Theodosiis nuncupatur. Quare quod Variatum alictori accidisse constat, ut Cassio dorus pro Senatore ab iis primum vocaretur, qui Senatoris nomen
non proprium , sed epithe tum esse suspicabantur : id ipsum his duobus, aliis nonnullis, librariorum oscitantia euenili e credendum est, ut cum unicum illorum nomen breuitatis studio ipsorum libris
adscribere instituissent, pro ultimo quod proprium erat, id potius 'uod primo I o occurrebat, imperite aesi gerent. Sed explorata:
464쪽
eertaeque rationi paucorum hic erro t fraudi esse non debet. Maneat ergo, inferioris aeui hominibus proprium nomen id suisse quod ultimum. quod illi proinde, ut ex historiae Augustae scriptoribus videre
est, nunc verum, nunc proprium nomen appellabant : interdum
etiam i quod Valeriani Aug. de Probo apud Vopiscum epistola declarat ) nomen absolute : cum cetera quae praeibant, vel praenomina, vel cognomina, promiscuE&sine discrimine vocitarent. Reliquum est, ut undenam peti atque imponi ab illis nomina solerent,& quid hae etiam in parte ab antiquis discreparent, inuestige imis. In quo rursum indicio nobis erunt nomina & Uempla Sidoniana. Ex his enim docemur, 'posterioribus iaculis imponendorum nominum hunc pariter morem fuisse, ut tum propria cuiusque, tum adiuncta seu cognomina, seu praenomina quae omnia in singulis pro-pὸ capitibus variabant) a parcntibus ut plurimum cognatisque, patribus, patruis, auis, proauis, reliquisque affectibus mutuarentur.
Quod sanE verum est. Verbi gratia, Fulgenti j cpiscopi nomina fuerunt Fabius Claudius Gordianus Fulgentius, ex quibus i Claudius patri, Gordianus auo proprium nomen suerat. Et Symmachi, Oratoris filii, nomina sucre Q Fabius Memmius Symmachus, ex quibus Fabii cognomen incertum a quo, Memmij ab auo materno Memmio Orfito sortitus est. Ita & Apollinaris nomen, quod Sidoni j auo proprium fuerat, Sidonio ipsi inter cetera est Praenomen. Itemque apud Sidonium, Magno relici praenomen est, quod Magno patri proprium nomen fuerat: & contra Tonantio
nomen, quod Tonantio Ferreolo eius patri praenomen. Rursum Maiorianus & Anthemius materni uterque aui nomen gerit, Himerius vero paterni. Denique non alia in posterioris aeui nominibus norma quaerenda est. Neque enim certa & stata, ut olim, generis ac familiae vocabula in usu tunc iaciunt, quae & fratribus communia essent , dc ad posteros transirent : ut cum Corneli j aut Iuli j omnes dicebantur, qui ἡ gente Cornelia aut Iulia nati essent r& Scipiones item aut Cicerones, qui in domo & familia Scipionum aut Ciceronum. Sed omnia mox cum occasu Reipublicae mutari sensim ac labi coeperunt. Vt quanquam initio antiqui moris aliqua haeserint vestigia in gentilitiis nominibus , quae a nonnullis familiis retinebantur, sicut in Salutis, Flauiisque clocent exempla quae protulimus : postmodum tamen hoc ipsum quoque neglectum
sit. adeo ut nullum tandem familiae, nullum gentis certum nomensuerit; filij etiam a pauibus & fratribus inter se omnibus saepe nominibus aut fere omnibus discreparint. Qu'd videre est, ut paucorum exemplo de ceteris fiat coniectura, in Flauio Auito Mariniano,
Asclepiodoti collega in consulatu; cuius filius Rufius Praetextatus
465쪽
Postumianus appellatus est, consul & ipse, Sidonio puero, cum Tenone. Item in Q Clodio Hermogeniano Olybrio, & Faltonio Pr bo Alypio , qui Tlieodosi j aeuo fratres fuerunt. eodemque modo in aliis. Ceterum in hac ipsa diuersi nominum usus varietate, hoc ui, hilomin is quod dixi obseruabant, ut ea fere omnia, aut pleraque a consanguineis cognati l que desumerent. nonnulla etiam tanquam familiae vittatiora crebrius iterarent. Quo sensu Trebellius Pollio Censorini tyranni familiam Censorini nomine frequentatam scribit, de Cassi odori vocabulum familiae suae proprium auerit Senator I. Vari rum H. non quod sxtra has familias Censorini aut Cassio doti nulli vocarentur : sed quod in his duabus haec nomina frequentius usurparent. Vt rem paucis concludam , mediae aetatis nominum duplex quodammodo lex suit. Vna, ut proprium cuiusque nomen ultimum
in locum coniicerent. altera, ut tum proprium hoc nomen, tum cetera, interdum quidem aliunde pro arbitrio, ut plurimdiri verb apropinq uis affectibus deducta imponerent.
C. SOL Lii Apo L. Sino Ni IJ Quidam codices Modesti qumque nomen addunt, hoc modo, C. Solli, Apollinaris Modesti
Sidonii. nec insolens fuit ea aetate, ut quinque unius essent vocabula. ceterum huius praenominis nulla usquam est mentio apud Sidonium : nisi eo sorsan alludere videatur, cum ad Oresium scribens significat, malle se modestum quam facetum existimari, lib. I x. epist. x ii. Sidonii vero nomen ultimo loco positum,ut verum & proprium. Quare qui ordine inuerso Sidonium Apollinarem vocant, Angelum Politianum ,& alios quosdam secuti, qui ante centum sere annos ira Primi appellarunt, praeter inorem iaciunt saeculi Sidoniani. Eodem que in errore versantur qui Prosperum Tironem scribunt, cum Tiro Prosper dicendus sit, atque ita in antiquis exemplaribus inscri
CONsTAN Tio J Lugdunensi, postea presbytero: cuius extant libri duo de vita S. Germani Autis odorentis. Hunc eundem multis saepe laudibus ornat Sidonius, tum in ceteris quas ad ipsum aliosve scribit, tum maxime in postrema omnium epistola ad Firminum . . Apud Isidor uin de viris illustribus in mentione Paulina episcopus appellatur, sed perperam in 1 fallor. DE M. T VL Oo si LERE ME J Non quod Ciceronis stylum in epistolis non plobet, ut Petrarcha& Polita anus censuerunt: scd.
466쪽
qubd superbum dueat Ciceronis imitationem sibi polliceri, quam ne
Titianus quidem pro dignitate expresserit. I i us T i T i AN vs J Senior, pater Titiani alterius. quo magistro usus est filius Maximini Aug. Capitolinus : Oratore usus est Titiano filio Titiari senioris, qui Prouinciarum libros pulcherrimos striast i ditiis est sima sui temporis , quod cuncta imitatus esset. Iu tum Titianum utroque nomine vocat etiam Ausonius ad Probum epist. xv i. Iulium oratorem Calliodorus lib. i. diuinarum Institutionum xxv. Cuius quidem vatia suerunt opera, qtue ab antiquis Diptoribus commemorantur: ut libri Prouinciarum, i ea Cosmographiae, a Capitolino, Seruio, & Calli odo ro : fabula: AZiopiae ab Ausonio ; libri de agricultura a Diomede, artis rhetoricae praecepta ab Isidoro, themata Virgiliana a Seruio eodem. Sidonius hoc loco epistolas ctiam a Titiano editas significat; non veras, sed fictas nominibus illustrium feminarum, quales sunt Ouidi j quae Heroidum
F RoNTO M i ANO R v M J Sectatorum Cornelii Frontonis, qui princeps suit oratorum sui saeculi, - evomu , ut est in Dionis epito-
res suerunt philosophorum, poetarum, oratorum sectae & familiae.
Vt igitur poetae abj virgiliani, alij Ouidiani, & iurisconsulti alii
Cassiam, alii Proculiam i sic oratores ea aetate Frontoniani di isti, qui Frontonis amitationem profitebantur. & Festiam fortasse, qui Postum, Festi. Vetus inscriptio, Postumio Titiano oratori pronepoti 2β-ctatori M. Postumi3 Fessi oratoris. . QVI avs o MNinus J Non solam Ciceroni. , versim etiam Plinio & Symmacho. Ad illos enim redit , post ea quae de Frontonianis inseruit. Etsi sentio, inquit, quam impar illis omnibus sim, qui epistolas suas superioribus saeculis ediderunt, tibi tamen parui, & has meas vel famae periculo emisi. VERSUUM EDITOR vM J Hinc apparet poemata sidonij haud pauid ante epistolas in lucem exiisse. Ac Rico LAE J Sidonij sororio, Papianillae uxoris statri, ut doco II.
THEODORici R Eois J Iunioris. Duo enim huius nominis Vesogothorum in Gallia reges fuerunt. prior valliae successer, qui in Pugna Catalaunica occubuit: alter eius filius, post Thorismodi fratris caedem , anno a pugna tertio regnum adeptus. Huius ergo adhuc superstitis formam, mores, actiones omnes graphicὸ destriuit N I H IL REGNI DEFRAUDET IN vini AJ Hoc addit, quia rarum est, ut principes suis inuisi non sint. Seneca Thyeste ;&mul ista mundi condi ον posuit Deis, e tum atque regnum. Cicero pro Flacco.
467쪽
Facem civitatum quid est ηNol concitare ' in eum prasin , qui Ara persummo cum imperio fierit, Iismmo autem in amore esse propter no men ipsum imperi non potuerit ' l . AvRivM LEavLAE J Notae sunt ligulae inmensae vasculis instar cochlearium. Aliud est cochlear , aliud ligula: sed nos hodie e chlearia vocamus, quae ligulae sunt vcrilis. Ab harum similitudine a rium legulas dixit, quia ciuuae & cauae sunt: lolliginum item ligulas eandem ob causam Apuleius. ut contra, lienis regulam alibi Sidonius& Alcimus Auitus dixerunt, patuli & recti. Nec miniis eleganter Seuerianus Gabalensis, qui cymbalum auribus tribuit Homilia v. in Hexamcron. .άυ. εχε, ψ ιγι δο υν. - ia': νυ- σαει - ζῶον. Legulam autem pro ligula agnoscunt etiam Glossaria
CRINIUM FLAGELLisl Gothicae gentis mos fuit caesariem discriminare, atque implexa crinium stagella in aures & terga d mittere. Isidorus Originum x x x. Nonnulla gentes non Diam in vest
bus, sed ct in corpore aliqua sibi propria quasi insignia vendicant, τι
videmus cirros Germanorum, granos ct cinnabar Gothorum. Vbi ci
ros intelligo in nodum coactos di quod proprium sueuorum, qui maiorem Gerna amae partem obtinebant, insigne facit Tacitus. gr nos vero haec ipsa crinium flagella: de quibus & Synodus Bracarentis, cum de Lectoribus cauet, ne granos gentili ritu dimittant. Sic enim legendum redia monuit Gallias Loaysa sed perperam exposuit de veste laica & oblonga, cum ex ipsis Isidori verbis liqueat granos ad vestes minime pertinere. Crinium porrb flagella Francis etiam, regia praesertim stirpe natis, in usu suisse docent Agathias lib.
Wre Gregorius Turonensis lib. v i. c. xxi v. & aliis locis. SAcERDOTUM suo RuM J Suos dixit, Arrianos denotans, qμales erant omnes Gothi EXCLUSA UEL Is, INcLVs A. CAN CE L. J Sic de Corippus lib. iii. Iustini minotis consistorium describens, protectores e ti a velum collocat his vcrsibus, Aobilitat medios fides e sugusta penates, uuaruar eximiis circumvallata columnis. 5 post alia.. I te Ni P es : M ardua stra aut i r i Gra li iam: M., ct indignis intrare et lentisas distant, Li miri a Condensi numeris fassa nisi Ar in tremendi. i lConsistoris regii fores velis praetendebantur : proxima huic statis cancellis lepta ta clausa erat.GIntra velum, hoc est in consistorium ipsum, ad muri comites A participes consiliu : satellites inter'cancellos & Nola substitere. De his cancellis, quibus, Iudicum itemo anium secret via vallabantur, Calliodorus Senator xi. Variarum
468쪽
vi 3. de Glossae antiqui r Caula, cancelli ante Iudicem. Extra caula, foris versm atria. Graeci κύκλIos vocant, hoc est, θυραι δκπώ-ι τῶν , οῦ διυ εἰών, Suida teste. TOR EvMATVM coNc HYL. SupEL L. J Libro M. epistola ad Serranum, sericatum toreuma, dc lib. I x. in Carmine Anacreontico, rutilum toreuma bysso. Quibus omnibus locis toreumata pro toralibus posuit, de voce abusus est, Prudenti j exemplo in Psychomachia,
lana mero , veterique toreumata rore rigantur.
Et Salviani lib. iv. ad Ecclesiam. Toreumata enim proprie sint Thericlea vasa caelata, quibus nihil commune cum purpura &bysso. At toralia, stragulae vestes lectorum tricliniarium : quae vulgo ex pellibus erant, pro facultatum luxusque modo purpurea fiebant de serica, Cicero Philippica ri. Conchyliatis Cn. Pompei 3 peristroma tis seruorum in cellis lectos stratos videres. Martialis lib. III. Cubitu trudit hinc ct inri conuiuas,
E fultim ostro, sericisque puluinis.
FERCULA N LTORE, NON PONDERE J Plerique pondere legunt: alij seplendore, ut Pithoei codex, quod non minus arridet. Eadem enim coniunxit Plinius de Carmaniae murrhinis agens lib. xxxv M. cap. II. Splendor his sine viribiti, nitίrque verius, quam1plendor. AB UN DANTIAM GALLICANAM J Quam in dialogis non semel sugillat Sulpitius Seuerus : de Francis iamiliarem testatur Luitprandus Ticinensis lib. I. cap. vi. Metensis, ait, episcopiu cibaria ei multa secundum Francorum conssetudinem ministraret. Lvxv SaasATA Rio J Festorum dierum, per quos publicis priuatisque conuiuiis maior luxus : adeo quidem ut Cynico dente Antisthenes zotinis P ιμ γαι αφορυ vocitaret. Oa in dies festos intelligati dubium esse non potest. Hos enim prolestis opponit, quorum conuiuia sine luxu fuisse dixit. Sacrarum nempe litterarum more locutus est , quae sesta omnia, quoscumque in dies incidant,
sabbata vocant. iaccατον - is ἰορτί- ωλοισιν, ait Isidorus Pelusiotes
lib. m. m. Constat quidem Orientales olim in Ecclesia etiam fabbatis, perinde ac Domini cli, feriari solitos, conuentutque sacros agere. quam ob causam Asterius, Amaseae Ponti episcopus, in Ho- milia de repudio, ii bus et ω,δα τοῦ riccstet. s τλ κώειακοῦς, dc Gregorius Nyssenus in oratione quadam dies illos fratres vocat, luxumque adeo Se delicias sabbatarias reprehendit . clim Occiden tales contra Dominico contenti, sabbati serias, ut Iudaeorum proprias , neglexerint. Vnde de Tertullianus in Apologetico: Secunda
469쪽
loco ab iis sium,s. qui diem sabbati otio stluxui decemunt. id est D
minico seriamur, ut illi sabbato. Licet ergo potuerint fortasse Gothi, ut Graecorum disciplinae alumni, sabbatis quoque Graec rum ritu seriari: aptius tamen est quod diximus , sabbati uomine hoc loco dies festos omnes intelligi.MEso CHO Rus J Pertinet ad pantominos cordacistas , qui cordacem ἴρκσιν saltabant. His enim qui crotalis vel manuum plausu ligna dabat, quia in medio choro erat, me ch rus dicebatur, ut docuit nos vetus scholiastes Iuvenalis ad satyram xi. in spectans Plinius iunior lib. O. epistola ad Maximum, mesochorum non inepte dixit eum, qui in auditorum corona ceteras
ad laudandum oratorem conductis plaudendi lignum dabat. III. Puici MATio J Lugdunensi causidico, de quo lib. v. epist. xvii. ad Eriphium eius generum. SENATu MovEJ Lege Calpurnia sancitum olim fuerat ambitatus damnatos μητε H, ιμητε taM: iis, ita ut aditu curiae honorumque perpetud arcerentur. Lex Iulia poenam mitigauit, ea inque redegit ad quinquennium. auctor Dio lio. xxxv I. dc Lur. Uerum lex Iulia, ut Modestinus docet, in urbe ccisauit, postquam magistratus a principe creati coepti. de poenae in eos qui apud principem ambirentaliae postea decretae, ut L. i. Cod. Theod. ad legem Iuliam deambitu. Quare Sidonius , curruenatu movere leges ambitus dixit, non ad sui, sed ad superiorum temporum morem respexit. CV lv S PATER, AR Vs, soCAER, PROAVVsJ De proauo
Sidoni j, eiusque honoribus nihil lectum memini. Apollinaris auus Praesecius praetorio Galliarum suerat principe Honorio, pater imperante Valentiniano. Auitus denique socer,& Praesectus item, de Magister utriusque militiae, ut suis locis ostendetur. MAGI sTER iis PALATINis J Osticiorum, quae palatii Magisteria Eumenio rhetori pro scholis AEduorum. Magister officiorum totam palati j disciplinam, omnesque scholarum ordines de of scia regebat. Inde nomen illi, vel ab officiis, vel ab aula ipsa de palatio. Rutilius Numatianus: eiis regerem clan regia tecta e I fagi tir , Anmiger qua ph Principis excubias. Graeci quoque nunc ἀγήπιον τῶν , ut Theodoretus lib. v.
Ut CA RrANO Apic EJ Vicariae Praefecturae. qui Vicarianus honor, dc Vicariana dignitas passim, aut etiam vicaria absoluth,
ut de Magisteria dicebamus. Vicari j ergo erant, qui pro Praesectis
470쪽
ὐraetorio sbi creditas aliquot prouinciarum dioecesis administra-ant. ut Praefecti praetorio Italiae Vicari j tres fuerunt, urbis Romae , Italiae, & Africae : totidem Praesecti prael. Galliarum Uic rij, unus Hispaniarum, alter Britanniarum, tertius septem prouinciarum per Gallias , de quo hic agi eenseo. Non enim audiendi sunt, qui tres Vicarios in una Gallia ponunt, cum rectE in Notitia scriptum sit, Vicarios in Occidente sex tantum fuisse ; hos nimirum quos enumerauimus. Quia igitur Vicari j proximo graduerant a Praesectis , Ausonius in Mosella Vicariam secundam Pr secturam vocat, Vicariosque Italiae, de Britanniarum designat his verbis: Aut Italum populos, Aqs iunigena que Tritames
Praefecturarum titulo tenuere secundo.
VN DE TE ETIAM PAR put RiτJ Suadet ur Praefecturae adsessionem sibi oblatam recipiat, atque huius muneris priuilegio antiquati honoris, alterius fortasse adsessionis, quam apud Vicarium gesserat, iacturam resarciat. Adsest es consiliarii Praesecto-zum peracta militia multis priuilegiis ornabantur , ac Vicariis denique ipsis aequabantur, Cod. Theod. de Comitibus qui inlustr. adsederunt. Qua praerogatu a carebant, qui Vicariis tantum, aut aliis minoribus Iudicibus adsederant. Ideo verendum ait Philematio, ne si extra Praefectorianae adsessionis praerogatiuam in concilium venerit, reipsa seruiat se nullum fructum ex Vicatiorum adsessione cepisse. . GAVDEN Tio J Vicario vo . Prouinciarum, eius honoris apia ces codicillosque tunc adepto.
AP vD PRINCivis D o M v M J Anthemii Aug. Vicari j a Principe ipso creabantur, non a Praefectis. Cassiodorus Senator in Formula Vicari, urbis, Propria est iurij illis, quae datura Principe. Proinde Maximinus ferox ille Praefectus praetor ij, de quo Marcellinus
lib. xxviii. cum Vicariam Doryphoriano delatam cuperet, non eam detulit ipse, sed a Principe impetrauit. Secus Rectores pr uinciarum, qui a Praefectis ipsis mittebantur, remouebantur 'uesne speciali auctoritate Principis, ut patet ex L. iii. de Ossicio P P. Orientis & Illyrici, de L. t x. de aduocatis diuers. Iudicum. Propterea vice tantum Praefectoria iudicare dicebantur: Vicari j autem vice sacra, ut qui a Principe iurisdictionem haberent. Senator idem, vice sacra sentemiam dicis, & L. i. cod. de ossicio Vicar ij, Vicaria dignitas sacra cognitionis turbet potestatem, ct iudicationis
nostra solet repraesentare reuerentiam.
HERONio J Lugdunum ab urbe missa, ut duae praecedentes, V. ac reliq e. huius libri omnes Praeter ultimam. Haec vero elegan