장음표시 사용
381쪽
heria. Resp. Quod in textu opposito dicitur, plus escinopinione, quam in veritate, non debet accipi generaliter, sed in casu ibi proposito seu ut propter falsam opinionem is, qui putat
se heredem necessarium , cum sit voluntarius, non possit repudiare, quia non est certus de jure suo, quae certitudo requiritur in hereditate adeunda vel repudianda, ut certo consilio id facere videatur, L. I 3. I. I. I9. I. 23. l. 32. de A. velo. H. Similiter quod dicitur in .siqua rem sitiam Inst. de legat. plus valere, quod in veritate est, quam quod in opinione, non est generaliter accipiendum , sed in specie ibi proposita, cum quis rem suam lega vit, quam putabat esse alienam, nam legatum sustinetur, quia ultima voluntas est favorabilis, & tam suam quam alienam rem legare quis potest. Unde qui legavit rem, quam putabat esse alienam, multo magis censetur volui me cum legare, si scivisset suam esse. Quod vero attinet h. l. 2. E.proemt. Agitur ibi de usucapione, in qua plerunque veritas opinioni praefertur. Add. Exercas. M. I4.ιn init. Neque obstat, g. Ubi ipse casus propositusi videtur suadere, ut cum Cujacio legamus, ut hic plus quam in re sit in existimatione. Cujusmodi transpositiones etiam alibi o Currere notat, ut in I. I. g. pact. de parit. l. 3. g. si emancipatus, de fauetor. posses. contra Tabb. l. 3. g. Labeo, de Incend. ruina. naufragio. Resp. t Diutilitatis sive aequitatis causa placuri, ut nimirum usuca pio procederet, plus esse in justa opinione. quam in re ipsa. A d. - 16. Ride/MMerc. 3.Mes Iah. ct thes Io. n. f.
382쪽
Ad quid, l. f. o. lVerb. Utilitatis causa. Obae Quod pupilli res
usucapi non possitnt, adeoque nec furiosi, I. 78. de aequiri fered. I. io. quem . servit. amitt. Resp. Patet ex verbis: utilitatis causa, uti jam monitum ad g. I s.
Ad eund. g. I 6. Verb. Nec Publiciana competid. Obst. l. 7.
s. a. de rabsic in rem act. Ubi jam responsio est addita.
s. 3I. s. I. de Uucap. Ubi itidem responsio jam est addita.
obst. l. 6. Cpro emi. Ad quem textum responsum est in notis ad I. g. a I. tD.praeced.
obst. I. I . in f de aequis. t. amitt.pos Resp. In ε. . 7. f. 3. Agitur de re pupillari, quam tutor surripuit & vendidit rhaec resutpote furtiva usucapi non potesti nec obstat, quod tuo tor loco domini habeatur, id enim tum demum locum habet, ut hic additur, cum tutelam hona fide administrat. Textus Vero . oppositus loquitur de re aliena, quae a pupillo quidem possidebatur, in ejus tamen dominio non erat, sed ad extraneum pertin bat, & tunc vendita a tutore non est facta furtiva, ut quia bona fide vendita est.
383쪽
ponitur, quoa nimirum is non habeat negotiorum gestorum actionem, quem prohibuit dominus, ne gereret.
ov. l. s. pro legat. Ad quod dubium respondet ipse Go.
sit experundus. Resp. Hic Sponsa Sponso pure dedit
Allegatur h1e tanquam obstans t. 66. δε jure ist. In quo tamen nihil contrarii habetur.
st. I. sa. de solui. Resp. Solutio & satisfactio ibi quoad
effectum comparantur, sed non tenetur quis invitus loco 'solutionis aliam latisiactionem accipere. ZZ a
384쪽
Ad Virad. l. . T. Obst. I. p. de solui. Resp. Ibi . . vox SOLUTIO. NIS generalius accipitur. Vide tu. desolution.
Obst. l. p. 9 pen. derit. Ubi dicitur actio de dolo competere , quae alias non nisi remediis aliis cessantibus datur, I. I. eod. ιit. Resp. In casu h. s. uis. ct l. 69. de solui. condemnatus quis fuit noxa li judicio, & ne litis aestimationem solveret, servum no-aae dedit, quod jure permissum,prisc. Insi. de nox. act. Sed quia ususfructus alienus erat, vel servus erat Titio pignoratus, idcirco sententiae ea deditione non satisfecisti; sed nihilominus adhuc teneris actione judicati. In casu vero textus ovos. ante sententiam quis noxae dedit,& ita fuit absolutus, quia tempore sententiae Ignorabatur cum servum esse alii pignoratum, vς lusu infructum ejus alienum es . Hoc igitur casu non datur actio judicati, quippe quae non competit admis absolutum, sed condemnatum, confugiendum itaque est ad actionem subsidiariam de dolo.
Obst. I. 73. g. 6. de V. O. Resp. Quamvis in casu textus oppositi non ex ipsa pronunciatione appareat quantitas debitisve nominis, tamen revera est certa quantitas, nimirum ea, quam do revera Sejus debet. . '
opp. Quod haec actio Praetoria sit adeoque annaIis-Resp. Haec actio est ex quasi contractu de rei persecutoria: Actioncs verbetiam Praetoriae rei persecutoriae non sunt annale , L 3s
385쪽
non cogitur actiones cedere ei, qui dolo malo restituit, dicto tex tu oppos Qui vero agit in personam, cedere debet, h. I. I 2. Differentiae ratio est, quia plus juris habem us in rebus nostris, quam in rebus nobis debitis, &dominii major est vis, quam obligationis, proinde magis peccat, qui non vult domino rem vindicanti restituere, quam is, qui non restituit agenti actione personali.
Obst. I. 6 pro sec. Ubi jam solutio est annotata.
Obst. Lip. de recepi. ars. Resp. Aut partes consentiunt in certam sententiam ab initio, priusquam Iis inchoetur: aut post litem caeptam, cum sententia serenda est. Priori casu arbitrium vel judicium consistere non potest, quia lis nulla est inter consentientes, & de hoc casu agit c oppos . Posteriori casu judicium vel arbitrium terminatur sententia secundum voluntatem litigantium lata H l. 26.
Obst. I. . f. t. Resip. Textus oppositus loquitur de judicibus ordinariis; haec vero sex a8. de judicibus datis; Dpraetereat in duos, de recepi. Μί. agit de arbitris compromissariis.
Obst. I. s. C. quae res pignori dari possint. Resp. i) Haecl. 4o. loquitur de pignore judicias ,quod capitur cx causa necessa tatis, ut creditori satisfiat ictim praesertim aliud non sit in bonis debitoris, unde creditori satisfieri possit, Z4. C. de exeo. reijudio. Textus vero oppositus loquitur de pignCre conventionali, in quo est, quod creditori imputetur, quod hoc pignori acceperit. vcsp. a) Haecl. 4o. loquitur de pecvnra praemii non acqiusiti ἔTextus vero oppositus de spe praemii suturi quasi athleta prive-Ze 3 iux
386쪽
tur, alacriter a a pugnam non procedens, scicns victoriam crediatori potiusquam sibi profuturam.
Obst. I. i. de jurerit. Ub. ilutio jam est annotata.
Obst. I. a. in f de injus voci Pesp. Distinguendum est: aut enim qaeteritur: An quis possit ab eodem actore ad alium judicem vocari, aut ab alio. Prius non icetae texi opp.junct. l. 4. princ. . eod. I. ult. C. eod. Posteriori casu licet vocare ad majus auditorium, L minus, h. cs g. I. junct. l . princ. de in jus voc. Quod autem dicitur in d. l. a. veri nec eum de in jus voc. huc non facit ; quia non loquitur de litigante, sed de patrono causam Magente, qui eo ipso tempore, quo causam agit, non potest injus rVocari. -
Obst. I. a. de Minor. ubi responsio est addita. - .
obst. l. 3. C. de Uur. rei jud. Resp. Ex textibus hoc non colligitur, valere condemnationem plane incertarum usurarum.
Obst. l. 23. C. de procurat. Resp. Textus oppositus agit de casu, ubi procurator est constitutus , hic autem agitur de ipso principali litigante.
obst. I. I9. h. t. ol. Io. qui pol. in pigu. Resp. Non praesertur ob solam rem judicatam in actione judicati, quia in actione personali non est locus privilegio temporis. Verum praesertur ratione pignoris, d. l. opposito. Si in executione rei judicatae pignora capta si't, d. l. 19.
387쪽
Obst. I. I. C. de sint. ct interlocvt. omn.jud. l. 6. C. quomod. ct quando jud. l. 4. C., accusat. Resp. Distinguendi sunt varii casus: aut enim sentcntia valet sive justa si ve iniusta sit; aut non' valet, v. g quia lata est in aliam personam, quam debuerat; hoc casu iterum judicabit diu text. οπο . Illo casu vel petitur restitutio in integrum, quae permittitur l. 2. de minor. LII. eod. Vel de emendatione verborum, quae etiam aliquando admittitur l. 46. f. t. de re jud. Vel denique de emendando tenore sententiae, quae prohibetur, d. I. 46.cti. 42. h. t. item, L. 62. h. t. Supplere tamen aliquid judex potest, dummodo id faciat eadem die, sitque , iudex ordinarius, d. l. 2.
l. I 3. g. a. in D. Cis judis. Resp. Regulariter & cerin tis casibus exceptis absens non damnatur, unde in hoc β 3. dicitur, absentem non solere damnari seu hoc regulariter non fieri. Casus igitur exceptus habetur in textu opposito.
TIT III, De cessione bonorum. F
Ex quibus causis in no Gessionem eatur
OBst. l. i. g. 7. quo osseu. Ubi jam responsio est addita. Ad
388쪽
Obst. l. I . in f h. t. Resp. Notand nna est, cum debitor latitat, nec defenditur,duo decreta interponi: υ Creditor mittitur in polsellionem, nec possidet; sed tantum custodiam habet, Lia. h. t. Altero jubetur po isdere,& nisi sibi a debitore satisfiaat, bona distrahere potest, γε 7. h. t. Haec igitur lex 6. debet intelligi de primo decreto; Opposiva verbiexI . de secundo deis creto, ut apparet ex illis verbis, quia is mittitur, qui potest botri ex Edicto vendere, quippe absurdum esset, bona ejus, qui sub conditione debet, nondum impleta conditione distrahi, d. l. .
obst. Quod judex debet defenBrem dare minori. Resp. Iudex ad hoc non est obstrictus, sed vel ipse minor debet petere,
Obst. l. an. infrifurt. Resp. Usu fructuarius est dominus juris, h. l. 8. non vero est dominus rei seu corporis, d. textu
389쪽
Obst. I. o. c. locati. Ad quem textum ipse respondet Cothostedus.
Obst. I. . de Edendo. Ubi responsio supra est addita. l. I9. f. i. Obst. I. I8. Io. de Minor. Resp. Ibi non agitur de hoc privilegio personali.
Obst. I. 7. La. Ubi haec antinomia est soluta.
Obst. l. II. qui pol. in pignor. Resp. In b. t. 3 a. anitur de Privilegiis personalibus. Q
OBst. l. 7 . de Ra Illa regula ad nostrum casum plaia non spectat, hic enim quis utitur beneficio separationis ab ipia lege indulto.
Quae in fraudem Creditorum, M.
Bst. t. 13. έ. t. Resp. Qui pignus a fraudatore accepit, non tenetur, nisi fraudis particeps sit, si I. Io. . II. In textu vero opposito excipitur is, qui in fraudem aliorum creditorum accepit pignus. Neque obstat, quod in d. l. io. g. Ia. nulla fiat men
390쪽
tio fiaudis, quia facile suppletur ex praecedentibus s. g. in quibus agitur de istutione facta in staudem creditorum.
Verb. Ratae. obst. l. as qui est a quib. manumissi Ad quem textum respondet ipse Gothostedus
Ne vis fiat ei; qui in possessionem
misitis est. l. i si ventro nomine quis in posmist. Resp. In
3. agitur de eo, qui missum a Praetore in possessionem nolint admittere, sed vi obstitit, ne in possessionem veniret. extus vero oppositus tractat de eo, qui tantum accepit potestatem dolo malo; sed nondum restitit seu vim fecit misso a Praeto-