장음표시 사용
311쪽
mus, gloriosum sibi fore putavit, si palam fieret, homines, limis adynastarum familiaritate, quod apud eas gentes honestum inprimis existimatur, in benefici, gratia suam appetere itaque inflatum accipit atque ad dynastam litteras dat in quibus haec omnia exponit id majorem ab eo in modum petit, ut exorari se sinat, S adolescenti animum expleat: nihil enim sibi gratius post accidere, quam ut adolescens intelligat, se ab eo tantum amari quantum ipse existimat Obsignat litteras, atque adolescenti tradit. Qui latim ad lynastam refert:qui tum ruri erat, ut diximus neque dubitavit, aestate summa, meridie ipso, duodecim millium iter pedibus facere Dynasta, litteris
lectis,ac vehementi illa commendatione expugnatus, exclamat, Vincat dummodo sciat, eum, quem commendatum tantopere cupiat, quandoque suis rebus exitio futurum. Neque
ita multo post coepit omnem illi honorem' bere videlicet, ceteris, ut mos est illarum partium, honoris ergo aperto capite coram ipso stantibus, soli innuere, ut se tegeret, soli sua consilia credere, soli rerum suarum fidem habere soli res omnes, quibus aliqua inesset utilitas honorque mandare, illum in oculis ferre,
solum adhibere convivam sibi, solum ipsi in
cubiculo socium , in heda proximum esse. Quae ubi Styliolus S litteris multoriana, termone omnium accepit sane, ut par est, commotus, seribit a dynastam, mirari se vehementer, quod adolescentem nondum sibi remisisset. mensem enim jam praeteriisse; quo elapso, ipsi se ille quodam quasi sacramento Obligaverat Dynasta adolescenti litteras tradita
312쪽
mandatque, ut, quete sibi videantur, ad illius postulata rescribat. Qui statim Styliolo respondit, ejus se impudentiam, vel stultitiam potius, satis mirari non posse, quod tanquana abaju-lo aliquo mercede conducto, suas ab ipso operas exigat, qui plures domi suae alat, honestior quam ipte sit, loco ac genere ortos, qui ipsi latrinam lavent quamobrem posthac cavebit malo, si sapiet nam si pergit elle odiosus, sentiet, quicum ipsi res sit, quemque hominem habere ludibrio postulet Dynasta vero, ex rure in urbem reversus, data perpetuando atque etiam exaggerando, majora in dies summi in adolescetem amoris signa praebebat, cui etiam
Omnibus rebus instrui exornarique cubiculum
jussit, conclavi illi impositum , ubi Styliolus
cubitare solitus erat. Sed audite hominis insolentiam atque fastidium Tanta illa apud dominum gratia ferox , totos dies noctesque saltando cursitandoque, eo tyliolum adegerat, Ut neque somnum capere, neque alteri cuipiam rei dare operam posset is enim erat strepitus, crepitus, sonitus, ut cubiculum una cum ea aedium parte supra caput ejus ruere videretur.
De quibus juriis saepius questum ad ynanam ivit sed non aliud ab eo potuit responsum exculpere, nis, illum esse puerunt puerorum autem juveniliter exultantium lusus cum risu jocoque ferri oportere. Itaque desperans,
simulque, quod nimia pueri illius gratia sibi
esset invisa in ultima ac remotissimavrbis parte aedes conduxit, eodemque tanquam exula tum abivit. Sed vix e limine pedem extulit, cum puer cubicula in praestantissima aedium parte, quae illius fuerant, Occusat, ac Veterem ab
313쪽
ab eis posse sibrem in perpetuum excludit. Sed, quo in dies magis auctoritate gratiaque pollebat, eo etiam arrogantius insolentiusque efferebatur. Qua insolentia eatenus progrestus est, ut olim in prandio, cum proximus dynasta: accumberet, neque quidquam nisi pisces deret, etenim , ex veteri earum gentium superstitione, eo die carnibus vesci religio erat, evenerit, i fortasse quia valide fluctuasset mare sui non quidquam sere piscium captum esset, quique aderant, care indicarentur. Itaque apponebantur illi pisces sane vulgares, sardae, soleae, mituli. Curaverat autem architriclinus, ut dynastae siluri libra carissimo empta anteponeretur. Quod ille obsonium , cum praegu stasset, ac suave recteque curatum offendisset, honorisi amoris ergo adolescentulo tradidit os hominis impudentiamque cognoscite. Circumstabant triclinium viti complures nobiles, honesti, aperto capite, viri illius principis imperia expectantes, ut ad nutum praesto essent.Ille stulta ac barbara arrogantia elatus, offam illam caro emptam canibus, cunctis spectantibus objicit At qui aderant, mirari pallescere, horrere; dynasta quietus esse, tantamque adolescentis injuriam tacitus uisitare. Adjecit ad tam insignem despecti muneris cO- tumeliam multo arrogantius factum proxima superiore aestate Dynasta in propinquam urbi villam suam, vitandi aestus causa se receperat; cum Megalobulo cognato suo, qui complura oppidula dominatu regio obtinet, una ibi ut esset: neque secum quemquam adduxerat, praeter circum pedes paucos de adolescentem, qui noctu, velut corporis ipsius custos,
314쪽
in procoetone cubaret. At ille, nocte intempesta, nemine conscio, surrexit,l ad urbem, citato equo, transcurrit Paulo post dynasta experrectus matulam poscit; nemo accurrit nomine adolescentem vocat non respondet iterum , ac tertio appellat nihilo magis tum electo prosiliens circum pedem seorsum alio in conclavi excubantem excitat, lumen proferre jubet ac copulati quaerunt, investigant, atque aedes inveniunt, foribus aquam faucibus apertis, hominem foras evomuisse, quem, libidine
incensum, ac gestientem erumpere, intus continere non potuerant. Fit clamor accurrunt
alii, a quibus intelligunt adolescentem equum conscendisse, de citato in urbem cursu ad libidines suas explendas advolasse. Sed dynastam male illud urebat, quod abiens ille fores non obserasset, sed apertas reliquisset fuerat enim in potestate cuivis vel inimico,vel furi, usque adlectum venire, ipsumque dormientem op primere. Atque iratus cognatum Megalobulum vocat, improbum adolescentis factum exponit enimvero hoc non esse ferendum, sed curandum, ait, ut intelligat, quid sit principes
viros illudere Megalobulus, cui aegre erat in primis,cognati sui famam, ob nimiam gratiosorum suorum potentiam, malevolis iniquorum suorum sermonibus dilacerari, neque antea, ob ejus praestantiam dignitatis, ausus erat
eum, ut tantam infamiam fugeret,admonere,
continuo datam occasionem arripuit, atque hortari hominem coepit, ne posthac impurisae plebeiis istis suam vitam existimationem que committeret sibi esse ternos liberos, for-anaatu aetate praestantes, quorum opera strenua
315쪽
nua atque fideli possit uti, si velit;eos ipsi dare,
donare, dicare de reliquo sibi curae fore, ne tanta haec contumelia sceleroso illi, sicuti ceterae procedat in numerum. Atque ita ab eo discedit, ut qui homines quatuor robustos, atque ad pulsandum verberandumque exercitatos, se inventurum dicat, qui advenienti lugna tanquam parochi praebeant adeo ut totos tres menses continuos lacto se comovere non possit Nec fuit abeundum longius. Nam quatuor, ex eadem familia quibus adolescens crudeliter imperabat, hanc ejusdem verberandi provinciam ad se receperunt. Neque aliud expectabatur , nisi ut rediret Nati redeunti pro adventicia coena res mala erat parata: cuna ecce solutissimo animo redit, in atrium aedium
se infert, recta ad dynasiam intrat. Qui una cum Megalobulo suavibus colloquiis pomerudianas horas traducebat illi, qui fuste jam c perant, signum expectabant, quo homini caput scapulas, trachia dedolarent sed quid existimatis jussissene illos in adolescentem irruere, vel, saltem eum graviter ab se increpitum suis ab oculis removisse vel, si minus tantopere saevire vellet, attamen tristiore vultu, quo se commotum intelligeret, aspexisse munime. Quid ergo Accurrens irruit homini in amplexum, adventum gratulatur atque, HO-
die appositus est nobis, inquit, inprandio pe-po, quo neminem ante hunc diem neque formae melioris, neque succi suavioris, me com disse memini. Vin degustare Sic opinor Accitoque tricliniasta, Refer huc, inquit, eam peponis partem,quam jussimus in coenam servari ac ferina tecum oenophorum nivati vini quam
316쪽
quam optimi, Faciam, inquit tricliniasta, quod jubes. At diligenter, ait ille, at mature titin' hoc mandatum est tibi Nec mora affertur pepou allatum sua ipse manu concidit, adolescenti anteponit ipse pocula implet, ipse cyathissat hortatur, ut bibat,in amissas ex itinere vires reficiat. Quo facto permotus Megalobulus, statim rhedam conscendit,ac in sua se castella recepit. Dum ita ille sermones caedit, interea in oppidum, edito amoenoque in loco situm, ascendimus. In quo forum maximum, pulcherrimi fontes, tum plures latae viae perpetuae, multis transversis divisae privata aedificia quam plurima alique ornatissima continebant sed, dum ille loqueretur, nihil nobis longius videbatur, quam dum dicendi finem faceret. Eramus enim cupidi cognoscendi, quaenam esset natura loci, qui ritus, quodque hominum genus. Atque audimus agrum illum esse eorum omnium feracissimum, quae sunt ad victum necessaria vini, olei tritici homines vero quietissimos, ossiciosissimos a furtis vero ita ab horrentes, ut, siqui forte nummi cuipiam excidant, nemo ad eos tollendos sese demittat; praeterea hospitum advenarumque adeo studiosos amantesque, ut quemquam, qui illuc se contulisset, violare, vel digito attingere, inexpiabilis cujusdam sceleris loco duceretur. Quibus cognitis, venit nobis in mentena, si vera essent quae dicerentur, ibi consistere, neq; alias regiones perse qui, ac maris pericula rursus Obire. Quae postea oratione illorum aliquanto ampliora esse, nos ipsi quoque cognovimus.
Itaque sedem ac domicilium ibi nostrum collocare
317쪽
locare, dc, quod reliquum vitae daretur,traducere constituimus. Atque in suscepta sententia stabilivit nos philosophi illius oratio, qui vitia libidinis erat versibus persecutus, qui ibidem Omnes aequo esse jure jebat, neque plus uni licere, quam alteri id adeo contingere quod omnes fere essent pares, neque quisquam alteri dignitate divitiisque anteiret, quam rem ille insanuia a felicitatis parte ponebat esse enim intolerabilem potentiorum superbiam 5 injustitiam sibi vero facilem eam esse orationem, quod in eorum iniquitatibus non semel hae- siil et S inprimis, quod sibi bene de aliquot Principibus viris merito , quorum nomina non reticebat, pessiime sibi gratia relata fuisssit. Atque aliud ita orsus est carmen. Effosura precium pernoscere divitis arus;
Nempe quibo victu hic totus langueat ordo. m,quotquot lacerant probroso.vulnere menis
corripiunt animi moria, nec deserit. s. Hunc primum aere ventosa superbia curru bripit, admotis se vanum follibi in at. Nec e infatim tumidos Uendere vultus Dignatur tenui, rerum cui copia est.
Iam non humano concretum sanguine; verum
Se uuat aetherem assinem ciυibus esse; Ac Iovis aeterni solium tetigisse beatum: tuo prope divinos tradi Abi poscit honores, Dum patitur , capite obstipo genibus1ue min
uxilitum donis inopem votisqueprecari. t neque ventos tantum, vi deique uerbi Nomine; sed itiis longe; di crim ardet.
Cingis . ortiummi erfulvisti atrametatu
318쪽
Insilit exultim atque imis sedet alta medullis. Vt cupido rapidis uruntur pectora sana muTurpis aυaritia studioque ut grat habendi Dum tenui erepta fidoque impunes ali justus sibi cogit opes, atque addit acervo: εἰ pacta arti e fraudat mercede missior Empti, sue negat precium persolvere rebus. Mesa υum potis ei Lanimum tetigi se querela
Insontum d aut lacrimae resonautiaque atria,
Creditor elusus querulis qua vocibus implet; Dum, Mihi redde meum, magnis clamoribus instat, Suo puer caraque mulfrigusque famemque tepesiam uxori, scissi qua vestibus agra Sape dolet tenebrissccos sejungere solii.
Ipse graves inter gemitus, moesta que ouerelas, Crudelis gaudet ratis accumbere mensis, Et symphoniacos lacrimis componere cantita.
Iam, qua sic aderit turpis es dira libido, Atua non continuo vena in verit illi, e tumidas rapido vi trix impleverit astu'gic, ut nulla quies membris animoque supersi,
Optatam donec valeat contingere metam.
Vertitur in rabiem furiis ardentibus acta Saepe libido furens Abi dum dolet esse negatum euod cupit, aut alios parilis munere dicti uadram poscentes Obliquo lumine cernit. Vnde pudicitiam preci qua vendere nolit, ut cupidipropere insanis occurrere votis, Huic olido coenos utantursvefenestra, ut lapidum dirafranguntur grandine stes, ctuique audax abiit, bolum petiturus eundem, Vel faciem retulit mos stigmate turpem;
319쪽
EvDEMIAE LIB. x li I. tr etfra non bellam subiit per vulnera mortem. Si gladio miscetur amor, dum lividus ultro Vult sine rivali quod diligit, ipse potiri. His auditis, urbe tota perlustrata, aedes in edito urbis colle conduximus unde ab una parte prospectus erat in agrum lepidissimus in
mare ab altera. Tum ex ea pecunia, quam nobiscum attuleramus, standum, qui nos aleret, coemimus.