장음표시 사용
11쪽
tata sive respondent rebus sive non respondent. Redit igitur id quod dixi sui conscientiam Modis communem esse et veram Modorum definitionem habere. lam vero, obliquis Modis repertis, fieri potuit ut vel priscum genus indicativum cum subiectis a dicendi ratione arcte copulatum antiquam simplicitatem exueret Et ad ea referretur quae revera esse cogitantur: ut in formula illa o sat ποτε γένοιτο ουδ' ἔσται loquentis cogitatio subiccliva) γένοιτο opposita verbo ειται ex hoc Indicativo simplicitatem et insantium expellit et ad rerum veritatem obiectivam) tradueit ) Rerum veritas omnino non cogitatur indicativo nisi ita ut loquentes sua scias a sive Modis Obliquis sive alia ratione sui ἐέξοικα αξ ἔστι cum indicativo conserant: quam collationem varie posse fieri nec non mente
intelligi posse ex aliorum, quae dicuntur, ver horum nexu, omni8 RErmonis naturae consentaneum esse arbitror. Denique certis quibusdam vocabulis ut αἶψἀληθῶς, τω οντι al. lndicativo additis ex ipsiuq simplicitate maius illud emergit veritas obiectivaὶ id quod maxime est philosophorum.' , Verum quoniam haec
disserentia omnibus quaecunque dicuntur subsit necesse Eut. ibi non effertur ubi nostra sensa eum Indicativo non conferuntur nec alia ratione sobiectiva veritas rerum insertur, sed redit illa quam prisca aetas posteris reliquit inscientia dulcissima, disserentiae illius inter rem et cogitationem obtine ut is incuriosissima. quod non solum non mirabimur sed laudabimus. Loquentes homines enim accurate praecipientibus philosophis similiores essent. si semper aut reruin cfferrent v critatem aut cogitationem, nec mediam quanda in haberent sui conscientiae quasi fugam. Cum iam eo perventum sit ut quaeramus Cuniunctivus graecus quid
disserat ab Opta livo, cos qui huius disputationis principium et fundamentum a) Locus est Demosth. e. Mid. p. 58 l. ei. Lob. Phr. 723. es. Sopli. Antig. I94 sq. τι γύι γ σι μαλω σοι ia' ιιν, ων ἐς ἴμεθον φεBσra ι gανονγιεθ'. Hue etiam talia reserenda ut Eur. Ion. 77 I. Matth. - 75Η εLτοιμεν ο σιγωαεν v τι δούισοι/εν; 'I Ex doeirina igitur eorum, qui rerum veritatem Indicativi propriam esse dieunt, tantum retinendum est, hune Modum certis quibusdam verbis vel continuatione reliquorum verborum sic posse amici ut pertineat ad rerum eritatem. in tali re autem quemadmodum elaborandum sit nemo melius dixit Herlingo l. l. pag. I 6r se man hute sish, εlie Bedeu tunst, die eine Form in Verbin iis mit einer andern hat oder die ihr atis dem synta tuehen Gefugetussierat, ala uer einen oder cler anuern Form ais an alah initohnenil tu belraeliten.
12쪽
formis Nodorum repetendum esse censuerunt optima ratione usos esse arbitramur. Nam in omni argumentatione primum sit oportet quod extra controversiam quodque simplicis ου imum est et plane in medio positum. 'in' De argumentationis principio igitur plane eum K illinero Gr. lj 449, 450. et Herlingol. l. p. II, 3 sentio Hertingi libellum magna eum alacritate ingenii scriptum sic amplector, ut excitare magis quam docere videatur. Quamquam eum optime docere dixeris qui ad veriora in vostiganda audientium animos impelliti Nam quod ipsi verum esse lidetur Herlingo totoque libro proharo studuit - certa quaedam Tempora si inclinentur, certos qnosdam Nodos fieri id vereor ne minus recte docuerit. g 93. . Die Unterab hellun9 cles ersten Coni. in deneis miliehen C i. hinu Dpt. lat aetne modale, sondem eine temporale. Der gogena ante Opi. st der Coni. semoten Tempora. Nam quae hanc doctrinam consequiantur quaeque ipse Her lingus docet, ex historicis Tempp. inclina ess Optativos, ex praehentibus Coniuncti os natoseMe, histori eis Tempp. igitur nullos esse Nodos nisi opta livos, praesentibus nullos nisi coniunetivos, ea plane ferri nequeunt. Vir es. enim hae doctrina usus non potuit, quin negaret, Futuri optati tum ad Indieallium Fulvii pertinere pag. 43 l. l. Aperie autem, ut hoc exemplo utar, Thucvd. VIII, 5ο, γνους ἴrι μοι ro κceὸ ἐνδέξονrces ab obliqua solum oratione in rectam devenit neque Fero duas non con enientes formas posuit. omnino id quod summum est in Hertingi doctrina - singula Tempora suum quodque Modum obliquum habere - improbandum est. Nam non ad unius Temporis similitudinem eonis atur Nodus, nee, ut hoc ex Hertingi plaeitis delibem, Praesentis Opt. imperfecti solum similes terminationes sed tales, qu ein totum genus historicorum Temporum quadrent et nee in conlinuntio no verborum Praesent. Opi. unum Imperlaetum sed quod is Tempus historicum mele sequitur. Propterea tantum Impers. inter et Praesent. Opi. similitudo obtinet quod ambo eodem ex sonte, ex aucto Praesente ut ΤΥΠΥsa ducuntur. Nam quatenus Praesent. Opt. Modus est ad omnia historica Tempora accedit. Verba indiealiva non ad singulorum Tempp. similitudinem inclinantur sed ad generis aut historici aut praesentis: quod si tenuisset Herling. non negaturus suisset praesentis generis Tempus si res ferret non solum ad suum Coni. sed etiam ad historicum genus Opt. reete accommodari potuisse, Optativum Futuri igitur ad Indicati um eognominem pertinere. - Αttamen Herlingus multo meliore ratione uli tidetur, quam ii, qui neglecta saepe sormarum similitudine ante aliquam Modorum notionem mente informarunt geeundum usum in lectione observatum, ni que ex ea notione et definitione Modorum legem illam conbecutio nis explieare studuerunt. Hi iri enim etsi multa praecipue Rei sigitis commenlt. er. ad Oed. Col. p. l68. sapienter et utiliter disputarint, reeta via tamen et ratione non videntur ubi esse. Inverso potius argumentalionis ordine formarum similitudo et Temporum MOdorumque eonse culto tanquam firmissima disputationis culmina ponenda indeque generalis Nodorum lis elicienda
fuit. Optime igitur Butim annus in syntaxi g I39 Gram m. anni 1833 disputationi de Nodis instituendae formarum similitudinem et eonseeutionis illam legem praemisit. uuamquam
13쪽
Formas Conlunetivorum nemo nescit ad Temporum praesentium declinationem, Optativorum ad histori eorum Temporum flexionem accommodari. Buttin. 9 88, 4. Modorum conseeutionem generali ea lege teneri inter omnes Convenit, ut praegressa Tempora praesentia sequatur Coniuncti us, historica optativus. quae I ex unde orta sit non videtur obscurum esse. Norma enim est omnis dletionis, ut partes orationis ad id quod summum est accommodentur ut Adiec- ivum dominia sormam sequitur. Congruentiae eiusmodi gensus et impulsio
Nam id quod cogitamus eum nostri cogitantium animi pars sit, semper ad animum accommodabitur. Animus autem in rebus aut antea gestis aut Praesentibus '' versetur et occupetur necesse est: igitur aut ad praeteritorum Temporum aut ad praesentium similitudinem' 'in inclinantur ea quae tanqua in cogitata enunciantur: obliquos Nodos autem ad cogitata pertinere constat. - Ita sit ut res aliqua variis modis en unctari possit nec tamen non maneat eadem sed ratione tantum alia dicatur. Ut sententia: pater filium necat, ab hac: a patre
minem artem grammaticam non professum pern s.
Nam in suturis rebus ita ciuidem insistero nequeunt simplicium hominum animi ut quae ex suturis rebus pendeant propria forma h. e. tanqunm secutura ea ex futuris enuntient. Nam id quod ex ro sutura nascetur et ipsum suturum est eodemque indieativo i et coniunctivo Modo effertur quo ea enuneiantur, quae ex rebus praesentibus Aive pendent si e sequuntnr; ubi igitur de Modis consectariis quaeritur Futurum nihil differt a Praesente. 'v) Certi verbi Praeteritum aut Praesens praegressum non requiritur, ut ad alterutrum genus forma aeeommodetur. Omnia ad mentis conditionem redeunt, quae si e Verbo quod .regens dieitur demonstrata sive non demonstrata semper ita adest, ut loquentes qui in alterutro genere versantur eogitat ad suum cogitantium atatum necommodare possint. Si quis quaesiverit utro ex genere sententiarum ego putem Modoa natos esse ex iis dixerim, quae Verbo regente carent et quasi ab ipso animo reguntur vel sic pendent a verbis prioribus ut non dilucide est eoniunctio expressa sit. Secundariarum enim quae proprie voeantur sententiarum usus quum eo rarior sit quo scriptor est antiquior quis affirmet tune ita tiguisse hoe genus ut Nodos gigneret Illa autem modalia enunciata quasi absoluta neque tamen vere absoluta quis non videt perquam similia esse viamque monstrasse secundariis y CL Graher l. l. p. 393.
14쪽
filius necatur, non differt nisi dicendi modo. Historicus narrare potest. advenisse aliquem ut iideret his verbis: παρῆν Εα Αοι, poeta dramaticus autem ipsum potest inducere loquentem: Ποειαι I9αιδω. quam rem etsi alter narrat alter imitatur et μωησις eandem e nunei asse dicendi sunt. Disserunt autem duae illae sententiae non Coniunctivo solum et Optativo sed universa dicendi ratione, qua Praesentia cum Modis obliquis qui ad hoc genus speetant ab historie is Temporibus iisque qui his attributi sunt Modis obliquis distinguuntur. Disserentiam
igitur utriusque generis qui reperire studet, non obliquum separatim cum obliquo Modo contendere sed totum dicendi genus praesens cum historico comparare debet. Si quis dicit παρῆν ἴνα χοι vi mentem et animum in rebus Praeteritis versari praeterito Tempore παρῆν et Modo secundum Praeterita sormato certissime ostEudit. Quaecunque igitur homo sic assectus cogitat a rebus praeterltis pendebunt inque eis quasi uiti videbuntur. Praeteriti indieativi autem generis secundum comparationem cum praesentia factam aut non factam duas parteuesse perspicuum est: alterii eae res contiitentur quae antea saetae dicuntur neque igitur cum praegentia conseruntur a loquentibus, quippe qui non Simul et in ante acto et in praesenti tempore mente vergari queunt; altera Eae, quae sive fuerunt sive non fuerunt nunc certe non esse cogitantur i. e. yolum Cogitantur j ut praesentiae comparationem subesse eluceat. - Prior Optativi post Praelerita usus causam habet generalem quam dixi congruentiae legem. Nam quae antea saeta sunt Etsi memoriae recordatione tantum assequi atque cogitatione redintegrare possimus, tamen tantum abest ut lanquam cogitata esserantur, j ut saepe scriptor totus se in vetustatem insinuet ita ut antea
in die Gedan enaeeli ruri. est unu ualter stehi nara deni Prareritum aer optativ. ltea antea saetne sane non possunt repeti nisi memoria et cogitationer tamen non ut cogitatae n heriptore efferuntur sed antea sactae diciantur esse. Utrumque enim simul diei nequit. Homines Praeterito indic. res antea gestas simpliciter narrantes eum ipsi non sentiunt se in Eua tantum cogitatinns et recordatione ersari sed hoc velint: anteacto tempore saeta esse est qucte narrent,
15쪽
gestas quasi nova vita vigentes perscribat nec solum praesenti Tempore utatur sed vel post Praeterita Modum ad Praesentium similitudinem sietum ponat.
esssoruit praesentia.'ὶ Poppo ad l, l9 ed. novissim. Ita Aorlatus in historicum quasi Praesens ''ὶ abit. Legitimus autem hie usus est Praeteritorum, quibus Optat ivl naturali lege parent. Cogitatum vero quod Optativo enunciatur quam quam rebus memoria solum repetitis i. e. solum cogitatis pendet non est cogitatio cogitata sed id quod anteacto tempore ab aliquo homine cogitatum est. - Venimus ad alterum usum. Praeterita indicativa ubi rem nunc non esse significant perspicue cum praesentia rerum contenduntur '''ὶ quod proprie usurpatis nihil est cum praesentibus Temporibus commune. ''''ὶ Haud aliter de Optativi altero usu statuendum est. Si quis absolute exclamat: ιδοιαι Ed suam
Homeri optativos pro Coniuneti is Homeri usurpavit, res aperto non quasi sit,i cogitatas sed solum antea saetas narravit. Seriptoris verba autem non ad interpretis sed ad ipsius mentem interpretanda sunt. Neque apud Homerum heros Praesenti et Coniunctivo usus .eogitata ex re ducta Rei sig), apud Platonem is cogitata sola cogitatione contenta dixisse ideri debet. - Hermanni et Thier,ehii rationes merito Nitasellius l. l. reiecit.' Quod in hoe seriptore sapientissimo peculiare est et dignum quod animad ertamus, id in simplicium hominum ingenia unice quadrat. Vides igitur quemadmodum fieri potuerit ut illi in uno Modo eo ni unetivo acquiescerent nee opus haberent optativo, cuius iees partim Praeterita indic. partim Conivnelixi huscipere poterant. Cf. p. I 5 n. '.' Est vero etiam ubi Aoristus in . Persecti praesentis locum cedens Coniunctivum sequentem habeat: id quod ad Aoriato historico, qui imaginatione quadam seriptoris in Praesens mutatur, multum differre apparet. Illum usum optime explicuit NilEsehius ad Od. t. I. p. 33. cf. p. I 49. Particula cis huic Praeteritorum usui adesse solet, neque vero paritellia opus est ubi verborum nexus docet Praeterita ad praesentiam pertinere idque innuere quod nunc non sit. Herm. Vig. p. 847. Particula cis autem rem praeteritam ab aliis rebus suspendens negandi vim habet. Nam id quod semel laetum est pendere neqnit ab aliis rebus. '' imo prorsus contraria sunt Praesentibus et - hi quidem vir cl. Boppius verum vidit - Praesentia per alpha privativum l. e. augmentum negata, Praeterita fiunt: qua coniectura fateor me miritiee delectari. Quid 3 si eos audimus qui ipsam partieulam clν negationem esse volunt, praeterito innata negatio Praesentis ileratur adposita particula et ην υν iam idem sit quod antiquissimo tempore solum suit Praeteritum l. e. Praesens negatum. Sed non Ignoramus hare quo tueundiora eo magis dubia esse.
16쪽
eonditionem i. e. ad praesentiam refert Modum praeteritis Temporibus accommodatum, eadem fiat conflictio necesse est, quam antea indicativo Praeterito eum praesentia collato effici idque agere dixi ut res non esse sed plo voto solum optari et cogitari significetur. Hanc conflictionem vel magis seniles cum plenius: ευχομαι ' Ποιαι l locutum eum esse finxeris. Qua de re optime Reisl-gins in commenti. criti. p. l68 hκαθίθααι ιγα πυθοίμγεν per Optativum nec diei nec intelligi ullo modo potest nisi de eo qui consilium suum iam irritum esse senserit aut id non suum sed aliorum esse. Sapienter sane pugnam illam Et altercationem quae inter modum ad Praeteritorum similitudinem conformatum et Praesens est verbis exscriptis declaravit. Nam quod homines sic loquentes eonsilia non sua sive irrita sive aliena) Enunciare dixit vir ei., ea ut cogitata, quae in praesentem rerum statum non quadrent, efferre illos dixisse putandus est. Illa enim consilia si rerum sive praesentium sive praeteritarum veritali convenirent inepte solum cogitata esse dicerentur. Definitio igitur, quae generalis
esse visa est Relsigio: Optativo dici cogitatum aliquid i'J non ex re duetum sed
sola eogitatione contentum non totum genua sed partem tantum complectitur, qua Optativi cum Praesentibus collati continentur. Hinc modeste et urbane ii loqui videntur qui quae dicant ex sua quadam opinione et coniectura dixisse volunt per Optativum: quam Atticorum consuetudinem propter cogitationis haesita-hundae subtilitatem' ' et modestiam laudaverim, verum vituperarim eandem propter timidam quandam, quae inest, tergiversationem a virili Romanorum et
lam aecedimus ad Tempora praegentia Modosque qui ad hoc dicendi genus pertinent. Ubi dicis παρειω ἴνα ἴδω vel parataxi βουλει λαβωμαι Tempore prae-
Omitto Reifigit . fieri posse hoc loco interpositum, quod non probo.' Quod viris doetis quibusdam visum est, talia iudieia . ab obieeto solum peti posse, id iam antea dixi mihi non prohari v. pag. Is not. '. Qui loquor vel scribo ego haud gano
minus 1um praesens sentioque me esse praesentem; si igitur ex mea quae nunc est timentis
affectione animi illam Ulixis ab hostibus paene oppressi voeem meam faetor ω υοι ἐγώ, τι nάθω l Λ. 404. profecto hoe dietum non ab iis solum quibus premor obieelo sed velm Time ex meo ipsius animo vexatissimo deprompsisse videbor. Pertinet quidem illud dietum ad res quasdam externas quibus ne asiligar timeo. Scilicet, si non pertineret, non queaturus suissem t
17쪽
senti παρειπι, βουλει Nodisque cognatis usus clare ostendis animum in praesentia rerum totum versari, vel rectius. Ex praesenti tempore in quo omnes semperefige et vivere natura iubet, non digressum esse, nec nuidquam te moliri nisi
quod pendeat a praesentibus rebus, Modo Praesentibus simili palam lacia. Neest quis nudo Modo utitur ut hortativo is αν σωμεθα lo nunquam fieri potest ut lianc vocem ex loquentis animo sic assecto putemus pro clam esse ut alio in tempore versetur atque naturali illo Praesente), ad quod spectat Coniunctivus. Hac de causa quod Optativi esse posse diximus id in Coniunctivum non cadit: illum
Modum soplativum cum Praesente aut palam aut clam cultatum rem, quae non sit sed cogitetur solum, significare. Homines enim qui non aperte exstatu naturali i. e. Ex praesentia rerum se mente Egresso κ esse declarant. eos
occupari in ipsis rebus praesentibus ultro sane intelligimus. Qui rem Coniunctivo eloquitur Ita cogitatam demonstrat ut a rebus, quas nunc esse sensibus et mente Persentiscimus, orta cogitatio in Eadem praesentia rerum insistat quodam modo et innitatur. ) qua in re tenendum est non posse quidquam certius veriusve dici quam quod pracsens esse dicatur. Praesentia enim homines simplici quodam inodo saepissime imitari solent ea, quibus proprias formas noupeperit linguae veritatem, necessitatem, ut in locis communibus. Quaecunque igitur Coniunctivo enunciantur ea in firmissimo et solidissimo tanquam suntlamento rerum praesentium posita et propter id ipsum mera opinione eertiora Esse videantur necesse est. Ea igitur quae ad certiorum eventum spectant Coniunctivo attributa sunt omnia sexspectatio, hortatio. guintio . Cogitatio autem, quam effert Coniunctivus, ad quaκ res spectet interroganti alicui, nil suturas spectare respondendum est. '') Nihil enim est quod pendeat a praesenti rerum statu nisi futurum. Qua imis iam easdem res Et Modo coniunctivo et Tempore suturo significari pateat. hac tamen ratione profecto non continuo videbimur probasse: Modum et Tempus illud quondam una sorma suisse coniuncta. Eaedem res enim diversis modis dici poterant. lam igitur videndum num illorum hominum priscae simplicitati conveniat, inodalem rationem a temporali quam dixi discernere. Nam qui sermoniη origines a prima aetate repetere probabilique' Nam, ut particula My ad res externas pertineat, quid est subtilius quam rem simul ad
res a quibus pendet et ad cogitationem Modo referre Τ'' Silv. de Saey Grani. Arabe T. lI, p. 19 ed. l.
18쪽
eon ieetura Informare studet, ipsa illorum hominum mente debet quodam modo repraesentare ingenia insantia, quibus convenientem germonem tribuat. simplicissimos homines j tales suisse arbitramur, qui paratis laete Duerentur et rerum Praesentia tanqua in magico circulo cingi et lascinari viderentur. Cum sapientiores gensim serent et quid suturum esset non solum quaererent sed etiam peculiari sorma enunciarent, ' 'ὶ tamen futuras res non ahgolutas ab iis quae in medio erant positae mente assequi poterant sed ex praesenti rerum statu quae videbant consecutura esse η perabant vel timebant. ita factum est ut ea curarent quae proinima sutura essent, non curarent quae multo temporis spatio demum interiecto eventura a nemine cogitantur nisi qui animum a Prae- .sentibus studiis revocare didicerit. Talthus ne hominibus et Coniunctivum fuisse et Futurum dicamus' Cum mentis aciem unice in res praesentes intenderent nec suturas eurarent nisi eas quae ex praesentibus colligerentur h. e. proximas,
non potuerunt quiu Futurum etiam Coniunctivi loco haberent: pendet enim manifesto a rebus quae nunc fiunt id quod proximo tempore instat. 1tursus qui suae utilitati addicti erant rem a rerum praesentia pendentem Coni.) dicebant nullam nisi quam eventuram esse postea persuasum habebant. t, Possibilitatis enim vana opinione plenae osores erant.) Coniunctivus igitur illis perspicue Futuri
Cum homines dicam vides ine noli plane brutos et stupidas sed iam cun ali itin qua nil humanius est saeuitate loquendi praeditos di in alio ne assequi velle. '' Selimidi doctrin. temporum part l. p. 3 not. ' et p. 4 3q. 'D Nam qui quid laturum sit non eurat nec habet quidquam quod exspectet speret timeat
etsi vereor ne homo vocari nequeat, lamen ex nii qua rerum suturarum cura non statim certa Verbi
forma lTempus latur. indie. naseitur. Simplieis,imi homines enim adeo non de,iderabant perspicuam et explicatam philosophorum orationem ut quod futurum esset saepe praesenti Tempore enuntiarent: si quidem vates qui res suturas Praesenti praedicunt non peculiari quodam dicendi genere sibi invento utuntur sed ad simplietum populorum ingenia vel maxime accedunt; simplex utem oratio magnam saepe gravitatem habet. Sic non Pythia solum locuta est Herod. VII, I 40. Matth. I lili4, 7, sed etiam nostra hariola gente Dithmarsa Praesentibus - nisi memoria me sallit - vaticinatur. Omnino vix quiequam est quod non possit Praesente diei. Nemorabile foret si probari possit pueros puellasque quo minores sint natu eo magis non Modis inclinatis solum quod eertum esse videtur sed etiam Futuris abstinere. Perseelum pro Futuro usurpantem puellam nuper audivi. In nostra lingua mirum est quam sero propriulaturi temporis Fignisse alio nata sit v. Reimnit E l. l. p. 59.
19쪽
loco erat. Itaque priscis hominibus non duae concedi queunt sormae se una tantum, qua et quae penderent a rebus praesentibus Modo ad Praesentium similitudinem Inclinato a. eoniunctivo et quae sutura essent Tempore suturo
illud igitur quod ex formis in primo Capite domonstravimus: suisse quondam Futurum modale s. coni uneti vum, nune singulari antiquorum hominum filmplicitate valde videtur confirmatum esse. - qua in re si quis dixerit incredibile sibi portentum esse videri coniunctivum quoddam Futurum. quo Nodus rectus indicativ.) cum obliquo coniunctivo perperam misceatur, meminerit velim.omnium rerum tenue' et perquam obscuras Esse origines neque rerum gestarum solum optimam magistram esse historiam sed etiam linguarum ; meminerit etiam Doriensium Futura sex tabh. Heracl. v. Κoen Greg. Cor. p. 278ὶ quae pro ει ob
tusam vecalem habent Coniunctivi propriam ut B IKOAOMΗΣΗTAI et tu vetando
Post μη hoc est: pro Coniuncti τοὶ usurpantur. Saepe enim fieri solet ut ob soletae sormae, quae ex communi usu evanuerunt, in dialectis per quandam eonsuetudinem peculiarem Serventur. - Neve contraria reprehensione usus coniunctivum dixeris Futurum non solum in antiquissimorum sed omnium Semper Graecorum in usu suisse: nisi sorte formae, quae manifesto indicativae sunt cv εις Ct. ad Nodum obliquum referre, homines graecos vero doctiores in dies esse sensim factos negare licet. )Unius formae illiuη quam coniectura Insormavimus magnam ortam Esse secundum animi assectiones fluctuationem eamque postea lege sanctam et eerta norma constitutam esse consentaneum est. Cum homines suam voluntatem cogitationem conleeturam e rebus praesentibus iactam Verbig declarabant, moram quandam formae inserebant notamque suae cogitationis. vocalem productam, Verbo imprimebant. Haec mora deliberativa eum certa lege teneri coepta est
Quod dieo propter Beria bard um in Syntaxi p. 3 τ his de Futuro et bis usum risDas strieehische Futurum ut nichi viet ni ehr ala ein heclinstes Pr G s eris, die Daralellungues in uer Gegenaeari tinvoliendeten, das dereinat tinter einer Bedingvng sedaehe siehveracir uehi, worin aer eigentIiehe Gehali dieses Tempus hestehir es sese hie hi, Menn es mos lieh ist. Nemo haee probabit qui libera mente graecos loquentea auditi ut certius et ab omni .eonditione' remotius quid est Tiresiae oraeulo in Soph. Aniig. 10643
20쪽
25nalus est Modus coniunctivus.' Contra si sutura res adeo certa esse videbatur ut minime opus esset dicere terto sciri hoe et hoc suturum esse, illam suae scientiae notam non addebant sed ea indicabant forma qua res praesentes esse
eerni audiri dicebant i. e. lndicativo. Nam eum nos scire scogitareὶ aliquid affirmamus, rei minus certi esse videmur quam cum rem simpliciter indicamus. Quid enim 3 Inscientia persuasionem nullis rationibus firmatam et propter id ipsum firmiorem adscise it, sed dubitationem cogitatio; ροὶ Indicativi propria autem est inscientia illa dulcissima qua inscii cogitamus. Altera igitur coniunctivi Futuri
pars saeta est indicativa i. e. Tempus futurum indicativum natu in est. Quae nunc inter Coniunctivos et Futura saepe Oh tinet permagna di, erepantia non ver Uor ne moveat quem qua in ut prisco aevo unam utrique rei sor mam fuisse neget. Nam et verbis gua sata sunt. Futuro ct Coni. ab antiquis Praesentibus ut βαλω iam diu sormato nova auctae formae Praesentia succreverunt, abs quibus novos Coniunctivos re , qui nunquam in Futura abirent, siclos esse novimus; quae res docet eo quo nova Praesentia cum suis Modis nati sunt tempore homines iam intellexisse Tempus futurum a Modo quid differret vel potius: munus suturas res significandi iam antiquioribus Aoris torum) Coniunctivis evenisse, ut recentiores exeluderentur. - Nec non perspicuitas orationis secit . ut antiquarum formarum Coniunctivorum et Futurorum inter se similiumὶ locum aliae occuparent quae apertius differentiam Modiet Temporis ferrent. Huc mediatis formae Futura pertinent ut verbi π. rco.' Eadem de causa Modi obliqui formas indieati, is longiores ἐos σθα. κλυίοισθα
ser arunt: de quibus cs. Buti m. t. I, S 78 A. 2, S μη A. 3. Indicali i Pellae torum contra terminationem ασι ανυ contrahi in cισι constat. ibid. S 37 A. 4 c. not '. 'Iσνηυι Coni. rario similiaque verba quae tiretiorem indicati to Coniuncti um habent non contra saeiunt: nam Modos idonea de causa ne nulli es. enti hreviores factos esse idem sapienter explicuit
S υτ, 3. Quae eum ita sint, commentum illud Naegel,baebit Exeur,. ad iliad. lX, 4 qui
formas long ns μορσιν πια υναίνυσιν indica lixas esse opinatus est, ut multis aliis nominibus ita vel ipba Ocum conformatione phrum commendari elucet. '' . Er intra flecten' eeri ius quam .er trird yriolas εterben s. . er stirbi ymias seicisa duclum a trissen . . Hoc sentis certius quam oscio quid sentias et , hoe senties quam . scio quid sensurus sis. ''I Vernaeule dixerimi Tnaehu Id des Betrusata evns s. bet 31uein.