Cicero num Catilinam repetundarum reum defendit? [microform]

1쪽

CICAE PRESERVATION GRANT PROOECT

Nationat Enoowmont for no Humanitias

2쪽

maans o varicius intarnationa convantioris, hilatoralasm m nis, no proclamatioris.

3쪽

AUTI OR Brueckner, ari Augustiriectich. TITI E Cicero num Catilinam repetundarum

reum defenditΤ

5쪽

- ci

ri m

9쪽

mo Sergium catilinam, ex Asrie provincia, quam per biennium, ut videtur, J propraetor

administraverat, reversum repetundarum ab Afris postulatum esse constat. In qua Rus Fenestella tradiderat, a Cieerone eum defensum esse. Negavit autem Aseonius Pedianus. grammaticorum, qui Ciceronem illustraverunt, doctissimus, silentio inprimis Ciceronis de ea re commotuSi negavit etiam inter reeentiores Middielonus, J rem non magis redibilem esseratus. Adversarium vero is nactus est ut in aliis multis, quae de vita Ciceronis exposuit, ita in hoc quoque Jac. unstallum,' qui epistola inprimis ad A ticum secunda libri primi consistas, Ciceronem in illa causa adfuisse Catilinae, prorsus contendit. Et habet sane sententia ejus quo commentietur. Sed quuin nec singula quaeque, quorum in ea quaestione ratio habenda erat, Satis respexerit, et in nonnullis etiam erraverit, ne ipse quidem rem ad liquidum perduxiSSe, immo ut novum ejus examen instituatur, invitasse videtur. Ad vitam enim Ciceronis rem plane levem esse, nemo judicabit, qui rerum quae necessitudo fuit Catilinae et Ciceroni, non ab eo demum, quo conjiiravisset ille in rempublicam, tempore exstitisse reputaverit. Disputanda autem quae essent de ea describenda esse ita videbantur, ut mmum quaereretur de ingenio et ratione Ciceronis, num credi per ea res posset, deinde de auctoritate Fenestellae et Asconii, num altera utra potior Videretur, tum rerum et tempolumnum qua necessitas ad defendendum Catilinam Ciceronem adigere potuisset, denique de Ioeis apud ipsum Ciceronem, quorum aliquod esse ad rem profligaiidam momentum videretur. Cum nihil tam incorruptum esse debeat in republica quam sum'agium et Sententia, intelligere se negat Cicero, J eiu qui ea pecunia corruperit, poena dignus sit, qui eloquentia, laudem etiam serat. Sibi quidem hoc plus mali sacere videri, qui oratione, quam qui pretio judicem corrumpat, quod pecunia corrumpere prudentem nemo OSSit dicendo possit. Haec tamen tam egregie disputata magnopere eriaret, Si quis per totam vitam suam Ciceronem sibi pro norma irasi et regula sumsisse crederet. ConStantia enim non ea fuit animi Virtus, qua maxime excelleret, neque per tactiones reipublicae et oratoria adeo omela sacere poterat, quin mutaret nonnunquam sententiam et ab altera parte in alteram transiret.

Unde iam in oratione pro Cluentio quod summo studio defendit judicium Iunianum, idem antea alio loco et tempore non dubitaverat maximae infamiae accusare. Errare enim vehementer, ait pr. Cluent. 50 13M, si quis in rationibus, quas in judiciis habuerit, auctoritates ipsius consignatas se habere arbitretur omnes enim illas rationes, causarum et

I COIIigitur hoc ex eo, quod Catilina, qui, praetura permnetus, Africin provineiam sortitu aget, post reditum statim ex ea consulatum petiturus erat, id quod per Iegea non Ileehat, nisi Mennio minimum post prael iram ea Reio. illa o Cicero Tom. I, p. 37 aas. d. M. 3 Epistola admiddIeton. p. 27. De republ. ap. Amm. rein XXX, 4. p. 80 et 48 ed. orem.

10쪽

temporum esse non hominum ipsorum ac patronorum. Ex eadem oratione apparet fi7, s. 5M, eundem Ciceronem, qui quocunque modo Clitentium jam expurgare studeret criminibus adversarium quendam Cluenti antea contra hunc defendisse, in quo fieri non potuerat, quin iiS, quae in Cluentiana demonstravit, prorsus contraria afferret. C. Antonium, collegam in consulatu, in oratione in toga candida gravissimis conviciis proscidit, sed eundem tamen et antea adjuverat praeturam petentem Ascon ad or in tog eand. p. 85 et OStea repetundartim ex Macedoniae provinciae administratione reum defendit, quamvis celerum ejus minime negetus. Gravioris etiam inconstantiae fuit, quod Vatinii J postea et Gabinii 3 patronus exstitit, quibus ne Catilinam quidem acrius antea insectatus RAet uuid quod ambitus quosdam in consiliatu petendo compertos de sensurus, quaerenti Attico, quid

dicere pro iis OSSet, jocose sere respondit , ne vivam si scio. In illis quidem tribiis libris de orat. quos tu dilaudas, non reperio' ad Att. IV, 16 ad 0. D. III. M. uodsi quis igitur vel propter inconstantiam, quam defenso Catilina admisisset Cicero, vel quod reo,

qui multis nominibus male audiret, patrocinatus esset, rem ipsam minus credibilem Sse censeret, exemplis illis facile refelleretur. Fenestellae et Asconii si coinpurantur inter se auctoritates, altera dici non potest alteri multum praestare. Est sane Fenestella antiquior scriptor, non plus tamen viginti Vel ad summum triginta annis, J eaque itamquam aetate Vivebat, ita de Cicerone multa ab iis ipsis, qui rebus ejus intersuiSSent, cognoscere posSet, Φ neglexisse tamen etiam videtur, quibus non sine fructu usus si isSet. Rconiit autem uiam res potissimum, quae per orationes Ciceronis commemorarentur, historicas' explicanda sibi sumsisset, hoc ipso admonitus est, ut multa quoque quae diligentiai sigissent aliorum historicorum, examinaret et in

Iucem protri heret. In quo non temere eum VerSatui esse, ea ipsa argumento Sunt, quae contra Fenestellam, quo sacere non poterat, quin nonnunquam auctore uteretur, paSSim monuit. Sic ad orat in is p. 1; Fenestella quidem posuit hanc inter eas orationes, quaS dixit Cieero L. Domitio App. Claudio cons ultimam. Sed ut ego ab eo dissentiam, facit primum, quod PiS reversus Si ex provincia Pompejo et Crasso consulibus, Gabinius Domitio et Appio, hanc autem orationem dictam esse ante Gabinii reditum ex ipsa manifestum est, deinde quod inagis naturale est, ut ipso recenti reditu invectus sit responderitque insectationi ejuS, qua revocatus erat ex provincia quam post anni inter allum. CD praeterea de die, quo Clodius a Milone interfectus sit, ubi acta magis et ipSam orati0nem, quae actis congrueret, quam Fenestellam, sequenda putavit p. 32, denique de anno aetatis, quo S. Roscium Cicero defenderit, est XV, 28. Satis gravem igitur, vel Fenestella certe non eviorem auctorem de his rebus Asconium fuisse patet. Singulari vero sonte usus est, de quo operae pretium est, Verbo monere. Exstabant enim sconii et paulo post etiam uuintiliani temporibit causarum, quos