장음표시 사용
51쪽
prium de iumentis astalo contectis emeritis ac d bilitatis esse verbum docet Gronov. ad Sueton vitam Horat. - Metrum Eliam suadet utrumque Epigramma eiusdem ess carminis, quod separatum etiniam egitur apud Pithoeum ib. 1. p. 41. et 6. et Scaliger. p. 189 et 212. - Pro Ninnio vulgo Ieg batur Nimio Ninnium siva innum esse parvum equum, ostendit Lindenbrog., cui accedit Burmann. Fannius lib. III. Misceli. c. 2. Telictis membranarum lacunis ita didit:
Minio videas strigosiorem. quas divinatione temeraria supplere non usum a fatetur. Nequo stiam ausus fuit Rutgersius, in V Nusin. Lecti. c. 30. Vossius de poet Latin C. . . 21. Ninnio probat, et respexisse putat Maecenatem ad Ninnium poetam istius temporis, propter macilentiam ridiculum, qui aliis imius vel Nunnius
Crassus vocatur. Gron ovius ad Sueton vitam Horat.
legit: Tu Titii sodalis inno m videas strigosiorem. ubi metrum exigeret: iit putatque Titii sodalis
Ginnum sive equum aut mulum, pro male vivo a macilento mulo dici, Maecenatemque respexissct ad quemdam ex Titiis sodalibus sacerdotibus vicinum suum, oratio etiam notum, qui iumento parum Curato eius aedes Crebro praetervehebatur. Sed
haec nimis longe petita videntur Burmanno. Nimio vel imo logitur in ediit mendosis Ninnio pro hinnulo dedit Pithoeus. inno me id strig. Exhi-h et Masson in vitamor. p. 368. innio, vel Ginnio aut Ginno me id strig. Coniecerat Heinsius. Γέννιον γίννος est revis mulus aut mannus, sive equus pumilus v. quos excitavit Burmann.
52쪽
Anthologia veteri Latinor apigrammo et Pogmati Lib. II. p. CCXXIV. v. L p. 412 sqq. d. Burmann. Ad M. Moralium Flaccum Maecenas Cilnius
Eques Romanus. Lugent, o mea vita, et zmaragdus, Beryllus quoque, Flacce, nec nitentes Nuper, candida margarita, quaero,
see, suos Thynica lima erpolivit Aneuos, nec raspios lapillos. Apud Isidorum lib. XIX. 32. Elym mendosissime e alant hi versus prolixiore cura digni, clam in edition Vulcani quam Gothosredi, hoc modo:
Lugent mea vita nec maragdos Berillosque mi Flacce, nec nitentes Per candida margaritas quaero, Nec cortinalis me perpolibit Anulus, nec Iaspius capillus;
in quibus numeris, vere innumeris, quum neque sen- ευν ullus, neque les aut caput Constent, mirum,
quantum operae posuerint viri eruditi in perpoliendis tam laucis vorsibus, tanta mendorum colluvia obsitis. In antiquissimo Isidori codice Bibliothecao idensis, cui vetustum subiungitur Iossarium, ita legebantur: Lucente mea vita nec maragdos Beryllosque mi Flacce nec nitentes Percandida margarita quaero Nec quos inica ima perpolivit Anellos, nec Iaspios lapillos.
Scaliger in lib. I. cataleci. p. 189 ita edidit, ut Pithoeus lib. III p. 96.:
Lugent, o mea vita, E smaragdus, Berillus quoque, Flacce nec nitentes
53쪽
Nuper candida margarita quaero, Nec, ap. Pith vitiose Haec quos Thynica etc. Pithoeus ita emendabat:
Lugens te, mea vita, nec maragdos, Beryllos quoque, Flacce, nec nitentes, Nec percandida margat ita quaero, Nec quos Thynica eis. Turnehus Adversar lib. XX. . . Lugent te, mea vita, te smaragdus Beriuus quoque, Flacce nec nitentes Nunc per candida margarita quaero; Nec quos Thynica etc.
Laudat Turnebi curiosae industriae experimentum, sucCessum non iis Douga in Commentar. ad Horat. c. 1. ita hoc Epigramma castigans: Lugens te, mea vita nec maragdos Berillos mihi, Flacce, nec nitentes Inter candida margarita quaero etc. Berillos inter candida margarita enitentes fecit, mtuatus distinctionem a liniano artificio. Idem Do
Ea fortasse rescribendum esse Censuit:
Nec percandida vel D praecandida m. R. Gulielmius Verosimilium lib. I. o. . ita maculara
conatus est hoc poema et Lugens te, mea vita, nec maragdos, Beryllos neque, Flacce, nec nitentes Semper candida quaero margaritas;
Nec quos Thynica etC. Notus mos, inquit, Romanorum ponendi in luctu annulos venustissime tangitur argarita nitentes semper candida sunt candidae, ut Virgil dixit crebra fecit pro crebro. Thom Marcilius ad orat p. 63.
tentabat: Lugens te, mea Ita, nec amaragdos,
Beryllos neque, Tacce, pernitentes,
54쪽
Nec mi candida margarita quaero.
Torrentius vero admorat. d. 2, 17, 9.: Lugens te, mea vita, ne amaragdos, Beryllos nequE, Flacce mi, nitentes, etc. Scriverius in Anecdot Philol. c. 74. legebat: Beryllos quoque, Flacce, ne nitentes Semper candida margarita quaero. Idem in editionis Pitho sanae margine Correxit: Lucentes, mea vita, te smaragdos Beryllos quoque, Flacce, etc. His tamen virorum doctorum coniecturis praeserenda 'idetur iniciati emendatio, quam assert Andr.
Schotius Obs rv. lib. II. C. 60. Lucentes, mea vita, ne smaragdos, Beryllos mihi, Flacce, ne nitentes, Nec praecandida margarita quaero.
Ubi fovarruviam augenti, et secundo versi mihi mitte, deleto Flacci nomine. maluisso addit quo
etiam expuncto Pontanus ad Macrob. Saturn 2 4. P. 12 coniiciebat: Lugent, o mea ita, te smaragdus, Berillus quoque et ipse; nec nitentes Nuper, candida margarita, quBero. sed in missis p. 688. ipse non multum huic hariolationi videtur tribuere. Salmasius ad Vopisci Aurelian. c. 60 emendat rLUCentes, mea vita, nec maragdos . Berillos, Flacce, ne nitentes: Nec percandida etc. Dempsterus in Etrur. Reg. 3, 28 p. 315: Lugent te mea vita, nec maragdus Berillus quoque, Flacce, ne nitentes Nunc per candida margarita quaero.
55쪽
quem Vero sensum haec constituant, nemo faciIeae spiciet. Cannegieterus ad Aviani fab. II p. 22. rLugentis mea vita, te smaragdus, Berillus quoque, Flacc nec nitent, ut Nuper, candida in margarita quaero Nec, quos et . ubi in metro repudiatur Tot diversis Entaminiis hus locum dedit opinio, perversa licet, tamen ab omnibus tere recepta, qui pigramma hoc a Maecenates in ibitum moratii scriptum crediderunt At Horatius vita defunctus est post Maecenatem. t. Sueton. vit. Ηor. licet Rutgers in venus. Leci. p. 409. Iocum illum in dubium vocaverit, Iutetque Maecenatem Horatio supervixisse. Massonius in vita ΗΟ-Tat. p. 369. amplectitur etiam Alciati emendationem rLucentes, mea vita, ne smaragdos etc.
reiectis aliorum Lugenti, Iugent te vel lugens te, praesertim quum mea ita vix de amico iam mortuo dici possit. Et cert huic Coniecturae adstipulatur cod. s. Isidori Leid. in quo Lucente. Sed licet ex his satis constet, ad obitum Flacci versus hos non refer Endos esse, dissicile tamen est definir aut certi aliquid adfirmare, qua occasione eos amico scripserit Maecenas. Neque enim mirum est, sensum non patere apertum, quum plurima Xciderint, qua acutissimi harioli sagacitati vix locum relinquant. Si tamen divinare liceat, forte est fragmentum acerum carminis, ad Horatium absentem scripti, quo impatientiam et desiderium suum amico procul degenti versiculis pro more mollioribus Expresserit a cenas, Seque Omnem ultum et ornatum, studium quo gemmarum deposuisse his indicet, neque amplius curar beryllos suos, Emaragdos, margarita, aut iaspides, quibus aliis ad insaniam delectabatur quod optime ei ipsi convenit, quia amicos, quos Prae C
56쪽
teris diligebant, gemmis pretiosissimis non tantum CompRrBri, sed et praeferii, apud veteres frequens occurrit. Id unic illustratur fragmento epistolavmollissimae Augusti ad Maec natem, quibus verbis si non ad hoc ipsum pigramma, saltem ad Maecena tis morem erga gemmas stylique eius nimis disciumcti mollitiem respexit. V. Macrob. zmaragdus Pro ἔ3maragdus scriptum, auctoritate monumentorum Veterum id rectius ess monuit Broukh. ad Tibuli 1, 1, 5. 2, 4, 27. et ad Properi 2, 13, 3. f. opp. Iaeogr. I. p. 351. De margarito, genere neutro, V. quos laudavit Burmannus. Grono v ad Senecae Med.
Beryllos mihi, Flacce, nec nilentes.
Anthologia veter Latinor Epigramm. et Poemat. Lib. I. Epigr. 3. V. I. p. 29. ed Burmann. Cybela Matri. Ades huc , ades hele, ea montigena ea, Age γmyan sonanti quate flexibile a ut: Latus horrea flagello, comitum chorus ululet. Barthius Adversa r. XVIL 3. Nescio sane, inquit, an
umquam dictum pictumve sit, magnam Deorum ma trem monte genitam. Et si est tamen inter pract- conia eius absurdum tegendum putem P montirma
Dea quod vel Idae vel eius partis Dindymorum vel omnium aliorum montium potius dominium significat Regendi vero Erbum ita corruptum est et aliis cerim plurimis scriptorum docis simili compositionacum gerendi sit substitutum eundem in Ablegm. crit. IlI., Barthium affutat Tristan. a. I. Comment. I. 702. et ex loco Arnobi ac Theodoreti vulgatam scripturam defendit Apud Diomedem Gram-
57쪽
versus p apud illum ades Belle, s. Ades, inq. ο bel λ fere montium dea, cf. rici Oppius Susp. Lecti Epist. 26 apud hunc Ades, inquit, o Cybele
fera montium ea. cf. Is Voss. ad Catuli p. 162. Heinsius in charta quadam descripserat hoc fragmentum ex veteri Grammatico de versibus, qui Neapoli apud Thaeatinos Exstat f., hi ita legitur:
AdeS et sonante tymyano quate flexibile caserat. Proximum sic latus horreat flagello, comitum chorus ululet; ubi illa Proximum sic Grammatici versum uno proferentis Esse verba vidit Burmannus ad h. l. Idem
coniiciebat turrigera ea, coli. Ovid. Fast. 4, 224. Propeii. 3, 15, 35. Senec. gamemn. 684. vel cum Schradero legentum esse monticola ea, coli. Caintuli. 64. Virgil Aen. 3, 3. nisi cum Diomede et For
Ades hue ades Cybebe, fera montium ea;
aut, si haec offendant, ita rades huc ades Cybebe Dea, montium age ea, Age tympano sonanti etc. repetitionem illam elegantissimam esse ratus, Coll. Catuli I. I. Vulgatum montigena tuebatur Oudendorp. coli. Diodori Sic. 3. 58. ρεῖα μητηρ Phurn ut de Deor. Nat. . . Et
Fulgent Mythol. 3, 5. - Cybebs non. hele wrs. hendum esse intellexit iam Gudius ad haedri Fab. 3, 20 Graece Κυβηβη dicitur ve Κυβελη. v. quos Iaudavit ad h. I. Burmano. In sino pro ululet quidam aleat scriptum habent male. dissi illustrandam comparant Appuleii lib. VIII. Miles. Arr pto denique flagello etc. Ceterum hi versus Maso natis habentur in Pithoe Anthol. I. . . o in Sca-
58쪽
Iigeri Cataleci. p. 23 sq. Both. Scen. Poet. Lat. V. I. i. . p. 273. qui legit Ades inu. Cybelle . . .
An iure quodam de Maecenatis Tragoediis sermo
esse possit, dubitare licet Lange in Vindiciis Tragoediae Romanae p. 11. , Quod Maecenas tragicis EcCensetur v. c. a assovio Grundettige deri r undROm Literaturg. p. 9.), CCeptum, Opinor, refert non nisi inscriptionibus libellorum a se editorum, quorum alter Prometheus, alte Octavia. Verum quum Seneca Prometheum librum appellet, non fabulam, apud riscianum autem vel lectio incerta sit, cf.Κrphi ad i. . qui in dic sub v. Maec in octavo legendum putat quum fragmentum Ex hoc ipso libro decerptum galliambos magis quam tragoediam spiret, Maecenatem ingenio, moribus ac stilo plane nervem e tragicorum choro excludendum esse vix adhuc dubitabitur.
Priscianus lib. 10. c. . . 1 p. 505. d. rehLPecto, cuius praeteritum plerique exui, spero me pectivi. Charisius ex protulerunt Maecenas in Octavia: Pexisti a illum naturae muneribus gratum. Scriverius in colleci. Vett. Tragicc. ap. Both. Scen. Poet. Lat. V. . . 1. p. 260 Dubitari potest, an Octavia nomen Tragoedia sit. Sans versus hic tr gicus non est. Sed de Prometheo eius, tragoediam inclino fuisse. Quae maioris indaginis sunt et curae, quam ut hic excuti possint. Deirio ap. Both. I.
59쪽
I. Profecto vel mendosus est Priscianus, vel octavia cuiuspiam recentioris est Maecenatis. Si Melissi Maecenatis contendas v. Suet de Ill. r. c. 21. vicissim hanc Octaviam non tragoediam, sed com Oediam fuissct contendam. cf. Ovid. Ex Ponto 4, 16, 30. Verum putarim potius Cilnii Maecenatis octaυid infelix M. Antonii et Octaviae matrimonium descriptum vel non fabulam, sed quid aliud nam constanter,ss. Prisciani ab in Octaviam. Unus eod. rehi in VIIII. et alius pro gratum habet
Seneca Epistola 10, 8.,, olo tibi hoc loco referre dictum Maecenatis, vera in ipso eculeo docuit. Ipsa enim altitudo attonat summa sc IocaJ. Si quaeris, in quo libro dixerit, in Eo qui Prometheus inscribitur hoc voluit dicere. attonita habet summa. Est ergo tanti ulla potentia, ut sit sibi tam ebrius sermo Ingeniosus Dir ille fuit, magnum exemplum Romanae eloquentia daturus, nisi illum enervasset felicitas, imo castrasset. io te exitus manet, nisi iam contrabas vela, nisi quod ille sero voluit terram leges, Potiram tecum et hac iacenatis ententia erem facere rationem, ed
Augusti res gεsta a Maecenate ess conscripta ex
Servii loco upra vidimus. Muo refero quae Plinius Histor Natur. VII, 46. v. 2. p. 44. tr ditu
60쪽
,, In Divo quoque Augusto, quem universa mortalitas in hac censura L e quum censendum, iudicium frirendum est de isticitate nuncupat, si diligenter B stimentur Cuncta, magna sortis humanae reperiantur volumina. Repulsa, proscriptionis invidia, Phi.
lippensi proelio morbus, fuga, et triduo in palude Regroti, et ut fatentur Agrippa et Maecenas aqua subter cutem fusa turgidi latebra, etc.
Plinius, Histor Natur. IX, . . . p. 130. d. BiP. o Divo Augusto principe, Delphinus Lucrinum Ia-
cum invectus, pauperis cuiusdam puerum, ex Baiano Puteolos In Iudum litorarium citantem, Cum Meridiano Immorans appellatum eum Simonis nomino, saepius fragmentis panis, quem ob id ferebat, milexisset, miro amore dilexit Pigeret referre, mi res Maecenatis, et Fabiani, et Flavii Alfii, multorumque esset literis mandata Quocunque diei tempore
inclamatus a puero, quamvis occultus atque abditus, ex imo advolabat pastusqu e manu praebebat asCensuro dorsum pinnae Culeos Velut vagina Condons: Teceptumque Puteolos per magnum aequor in ludum ferebat, simili modo revehens pluribus annis donec morbo exstincto puero, subinde ad consuetum locumventitans, aristis moerenti similis, ipsae quoque quod nemo dubitarit desiderio exspiravit. - minoexcerpsit C. Iul. Soliti Polyhistor C. XII. 7. Divo Augusto principe, in Campania delphinem puer fragmentis panis primo illeXit, et in tantum consu studo valuit, ut intendum se etiam manni ipsius crederet. Mox, quum prolusisset puerilis audacia, intra spatia eum Lucrini lacus vectitavit: unde effectum, it a Baiano litore equitantem puerum Puteolos usque veheret. Moc per annos Plurimos tamdiu gestum, donec