Meieri commentationis sextae de Andocidis quae vulgo fertur oratione Contra Alcibiadem particula secunda [microform]

1쪽

Nationat Enoowmant for th Humanitiss

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

copyiros is in iis uosment, fulsi liment of the oroerinoulo involvo violationifans copyright law.

3쪽

commentationis sextae de

Andocidis quae vulgo fertur oratione Contra Alcibiadem

particula secunda

PLACE Halae

5쪽

orae

dici

7쪽

PUBLICE PRIVATIMQUE

Inest trigina commeniationis Sextae De Andoseinis inae Vulgo Fertur ratione Couira

Ateibiadem artisula Seeunda.

9쪽

UNIVERSITATIS FRID ERILIANAE

a Marpocratione, de quo nuper disserere orsi sumus, nunc parumper discedimus, ut Primis quasi lineis lexicorum Graecorum, praesertim rhetoricorum historiam adumbremus Grammatici igitur Gracto I xica, qualia haec usurpat aeta S, quibus omnis linguae thesaurus, id est omnia vocabula comprehenderentur, quotquot vel in sermone et Onsuetudina versarentur, Vel poetae Scriptoresque SurPassent, numquam, quod sciam, ne moliti quidem sunt Immo, illud, ni fallor, unum Semper Spectabant, id quod ipsa iam ,lexicorum et glossariorum nomina docent, ut utiις sive λώσσας complecterentur, id est My voces, quae ab uro et quotidiano sermone,

Iniuriam sacere videtur Galenns Iossarum Hippocratis enarratoribus, quod exposition. Hossar. Hippoer. p. 402. θαυμαζειν dicit, τῆλθε τῶν πασαν ἐξηγεῖσθαι την Iπποκρατους λέὸ ιν τανγει μι- νων εἰ μὴ συνίασιν τι πλει ι παραλελουσιν ων διδασκουσιν. luis enim hoc professis ne animus quidem erat omnem elooutio em Hippocrati aut aliam omnino comprehendere, qualii ita neque in consuetudinem abisset essetque Hippoeilatis propria. Itaque illi si demitin in iustam reprehensionem incurrerent, simulta earum vocum reliquissent, quae 3 IOssaruns in numero essent. yy Λεξις voca hiilum latissime patebat apud philosophos, apud dicendi magistros, apud rerum seriptores. Comprehendebat enim nunc omnia verba, quibuscumque in dicendo uterentur hac potestate accipiendae sunt sermulae κατα λέξιν,αυταῖς λέξεσι αυτολε&ι, - τα λέξει, ωδε ruξει, φήσω τὴν λέξιν Μοd Omnem elocutionem complectebatur, separatam illam ab sententia eo sigili Matu aceepit Aristoteles oetie Vl, 8, bi λέξιν explicat τη διατηρ Ἀνομασiae ἐρμηνείαν; eodem Diogenes Babylonius Stoicus, sum λέξιν Aplica φωνὴν ἐγγράμμαιον Diog. Latere. VII, M., eodem accipienda est vox, ubi e opponit. διανoici, ut distinguantur σχήεισταλαεως ab τημ σι διανοίας, ve ab iam aio differre dieitur, quod λόνος simn complectatur διανοίαω. Qiι in sola μιαννriis subsistat. s. Raea Schmid Sisic Grammai. p. 2I Grammatici vero et rhetores praesertia pluralem uξεις eas tantum voces dicebant, quae ab usu et consuetudine recederent. Sic vi hoc utar, Mermogenea de id. II, II, 3. p. 382. WHE. διον δε δετερίδου o καὶ ταις λέξεσι φειδέστερον πως - αμ-στερον χρῆσθαι, ωςπερ ταν μονωτατος λέγη καὶ γαλεαγρα κ τ λ. Ea potestate intellegendum est vocabulum, quotiens quis λέtis ἐθνικας, Αττικας, τραδικας, κωμικας, ρητορικας, Πλστωνος et aeripatas narratur, vel eo titulo libros inseripsit; neque enim illi omnia, Sed ea tantum Orabula compro rendere volebant, quibiis Atti rem, tragicoma, eo cornm oratorum, Platonis elocutio disserret ab quotidiano sermone, qualis grammati oram memoria obtinebat. Idem ero significatus erat etiam, nescio

quo extempore, γλωσση voti Aristotes Poetici I, 2. απαν δὲ4νομα ἐστιν, κυριον ἡ γλῶτtα - λέγω δὲ ποριο μω Λοωνται ἔκαστοι, γλῶτταν δὲ ψ ἔτερσι intercidisse quaedam videntur in hiinc sere modum redintegranda: a meos μὲν χρῶνται, μω χθι - λερου, θωintil. I. o. I, I, 3b: interpretationem linguae segretioris, in Graeci γλώσσας voeanti Minae ignificatione et calli utuntur bene multi et Dionys Bal. d. a. e. 34. I Reialia υτ ει γλωττα ποua τινες υτ ξένα ἡ πεποιημένα νο αστα. Easdem secretioris

10쪽

ab consuetudine non quidem imperitorum loquendi sed eruditorum ' recederent. V 'let illud non tantum in specialia lexica, sed etiam in gEuctralia, si qui λέξεις πο--δαπας s. ποικίλας δε παντοίας), vel λέξεων συναγωγάς, Θ una voco a taις, λώσσας EI'

aliquo simili titulo inscripserunt libros cadit igitur etiam in opyrionis amphiliquo coniunctum opus, in breviaria, quibus illud et ab Diogeniano et a V stino in spi- tomen redactum est, in Orothei Ascalonitae mως συναγωγήν, inraug ni συλλογὴν

λέξεων sivo παμμr λέειν, in Helladii utiκον κατα στοιχειων S. λαεως πω οίας χρησιν et quae erant id genus alia, de quibus infra singulatim accuratius dicetur. Quae ver vocabula grammaticorum temporibus abhorrebant ab quotidiana vita, eorum alia olim in usu fuerant et paullatim demum ita in oblivionem et dosustudinem

venerant '), ut paene intermortua et SepuIta Ssent, nam ut Silvae foliis pronos mutantur in annos, ita verborum vetus interit aetas, neque Sermonum Stat honos et gratia semper , ut ait Venusinus poetas alia numquam Communia in popularem qua usum

recepta sed propria semper fuerant Od uni alterive GraΘcarum gentium dialEcto, voluti Eolicas Doricae Ionicae Atticae modo uni alterive regioni insulas urbi quasi emancipatae, quo i numero Sunt, ut hi utar, a Conicae, Creticae, Cyprias, omnes deniqu0 ἐθνι-αὶ γλωσσαι modo uni alterive arti vel scriptorum generi vel scriptori peculiaria, veluti glossa culinariae υφαρτυτικαὶ medicae, oratoriae, philosophorima, Hippocratis, Democriti, Hera liti, latonis modo privatae erant ut omni poesi vel uni cuipiam poesis generi, vel Certo cuidam poetae, veluti HomeriCaΘ, tragicae comica glossae. Atque poeticae quidem glossae ita principem quendam tenebant locum, ut essent, qui glossas omnino non alia Crederent esse quam poeticas voces δ'). . Obliviarum autem vocum sive priscorum verborum interpretati duobus potissimum locis pra omnibus vehementer requirebatur, primum in Sacrorum tuum precumve formulis, deinde in i gum antiquarum praescriptionibus. Nam in illis cum quidquam immutare et ad stilum intellectumque saeculi aptare religioni osset ), non raro usu veniebat, ut ne ab ipsis quidem sacerdotibias satis intellΘgerontur, qui illis carminibus formulisque utebantur. Exemplis utor axamentis, id est Saliorum carminibus , dein fratrum Arvalium canticis, carmine Cn. arcii vatis, auguralibu libriS, Ommentariis sacrorum, comment

vores Latini seriptoros saepe glosspinata irinit; sic θυμια I. O. I, 8, 5 eire Elassemata, id est

se praestet: δῆλον εἶναι τροπον των γλωττων - τον κοινου πάσιν νοματος ἐγ--οντος τῆς ἐπικρα υσης συνηθείας et του γενοαένου ποος τινος των παλαιά, νεη παραχθέντας ολω εἰς την υν