장음표시 사용
11쪽
elisi librisquis pontificum, suorum glossae aliquot extay apud Festum Alterius generis exempla praebent legem tum Atticae Golonis, num momana XII. Tabularum;
nam quae in illis extabant ἀποιναν, δρασκἁζειν, Ἀπαίτια, Ἀπιορκεῖν, λεπος, σικεύς, ποδοκακκη, πεπασμ ένως πωίεισθαι, et alia iusdem goneris erant oratorum Atticorum aetate, id quoa Lysias et Demosthenes satis comprobant, non minus Obscura et in vulgais ignota, quam Ciceronis aetato doctis tantum hominibus constabat, adsiduus, arcem, amitur, ina Sam Coniseere, eae iure sinum Cωnsertum escit, intenabilis, nancitor, Obυ ulatum, Ortum, caem struit, gena radere risinium V itiaS, Sancti S,aaryta, subvades, Myerstites in XII tabulis quid significarent; quid, quod lessus in iisdem legibus quid isset Sext. quidem Aelius et L. Acilius, quos iam Cicero δ')riveteres interpretes appellat, satis sibi intellexisse visi sunt idem multo magis in leges cadit, quae Numae Pompilii aliorumve regum ferebantur Verum apud Romanos
quem Secundum Commemoravi locum, is latissime Patsebat; quam enim apud eos ab ingenio prudentissimi et ab iure peritissimi homines iam antiquitus Condiderant iuri artem disciplinamque, Ea igitur ut antiquitatum, ut usus ot consuetudinis. ita etiam
verborum non tantum priscorum et obsoletorum, sed dubiorum quoque et ancipitium explicatione car e nullo modo poterat. hinc factum est ut iurisconsultorum aliquot iis ipsis libris, quibus ius vel pontificium vel civile vel unam alteramiae legeni plicarent, quasi praetereuntes verborum quoque vim virtutesque patefacerent et illustrarent, nonnulli nobilibus Aelii Galli vestigiis insistentes data opera de verborum, qua ad ius pertinerent, significatione scriberent M) Apud Graecox autem mi cium sprud ita exigua, ars et disciplina ser nulla citi forensium tiam , quasi clogitimorum Verborum ante grammaticos rara interpretatio meque tamen alia misi quae intia sophisticae fines se continebat Ad hos duos prox o spatio tertius accessit locusis, qui in poetarum antiquorum explicatione versabatur, imprimis Oriam, quorum Θ-ctione pueri ad humanitatem formabantur; neque enim pueris Atticis Aristophaneae aetatis promptior paratiomum erat Immerica elocutio, quam Horatii aetate Romanis impuboribus Enniana es Liviana scimus auis illis Homori carmina, his temporibias Livii Odysseam, Ennii annalis atqu alia id ginum carmina litterarum in cludis lectitata et ab plagosis Orbiliis explicata Esse, uti Iuvenalis aetate ,totui decolor erat Flaccus et haerebat nigro duligo Maroni M. Apud Graecos igitur, ut ne amplius extra Graecorum terminos egrediatur ratio, diu ante quam altior illa grammatica in disciplinae formam revocata esset, priSCorum verborum et rariorum vocum xplicatio, certes eius prima quasi quaedam in crassiora fila a grammatistis sis litteratoribus deducobantur si ab sophistis docent id fragmenta quaedam aetatensium Aristophanis haec enim fabula cum in eo xvrSetur, ut in Commoda novae, virtutes antiquioris disciplina demonstret, inducitur senex pater cum filiis duobus, altero ristinae, altero novae corruptaeque disciplinae addicto hian redarguit patΘr Homericas ignorar lexeis illum hic noscire vincit glossas ria Solonis sint legum . ' emporibus igitur illis interpretatiotis Homin icarum vocum antiquior grammatistarum, EXplicationem forensium vocabulorum recens sophistarum ludus tradebat. Ex illis ludimagistrorum explanationibus quaedam ad Aloxandrinos HomΘri interprμ- te PBrvmir potuisse Certum est, fuissct quas pervenerint redibile est, non alios SSE qui ab Aristarcho, plerumques refutandi caussa, commemorentur communique iudice
12쪽
ctor δ) Harum inscriptionum neutram Credo ab Democrito ipso profectam ess , im atio utririue alicui eorum deberi videtur, Au ab illo quam sent seripta in ordinem quendam digerebant. Ῥrior autem titulo unum arbitramur opus significari, quod ita ad Homerum spectarit, ut huius Et ὀρθοεπείην Et λώσσας explicaret, nequcto vero δι' θοεπείη Democriti fuerit illa, quae grammaticis plerumque dicitur, is recta docutio emendata cum suavitate Vocum explanatio ), ct potius recta elocutio quo Ensu Dionysius accepit, cum Platonem ὀρθοεπείας normam dicit δ'). Alterum opus, ibo αὐ- κον, diligenter illud distinguendum est ab υνοματικον, quale Herodianus scripsit in
ματικο enim omnia ad solam grammdlicam nominum rationem revocabantur; qua Eorum esset orthographia, quae declinatio, quae divisio, id ibi accuratius pertractabatur
significationi aut nulla aut non magna opera dabatur L contra inibo στικον nomina Ea tenus SpeCtabantur, quatenus rerum Ssent denominationes . μορ-στικά igitur ad lexica et glossaria propius a Cedebant, a quibus tam n duobus nominibus differebant; primum enim etsi non neglegebant, quae usu rariora, qua obsoleta, quas intellectu difficiliora essent, non magis tamen vulgares VOCE quotidianaeque vita spernebant nomina deinde non erant illi litterarum ordino disposita sed rerum quandam Histris tionem sequebantur, ut quae res sua natura finitimae et propinquae, earundem deno' minationes quoque pati Vicinae essent, ratio autem synonymorum potissimum Et homonymorum haberetur, neque ero in summa rerum distributione intema quaEdam earum Virtutes spectabantur, sed multa casui et fortunae relinquebantur omnia
dubitantem et nescientem docebit quod aetatem tulit ollucis ancratitae nomasticon. - Atque haec de Dem rito, quem quod sophistis praeivisse dixi, eo spectari,
inseriptum est sede verborum significatione , in enm enim reeepi Triboniann unum tantnm dragmentum ec Aelii Galli libro I. de Nerborum, quae ad cin civile . pertinent signification depromptum D IM); reliqua omnia petiit ex st mei Scaeustae ορῶν, Alfeni Vari dige rum Lubeο-nis πιθανῶν, ProcuI epistolarum P. Iuve ut Celsi di xestorum, Prisci avo en epistolarum, posterio-rnm Labeonis, ex lautio ex Cassio. Ivlaanst ex luteio, Africani quaestionum, Terenti Gementia ad legem Iuliam et Papiam, Pomponii ad Sabinum, ad V. Mucium, epistolarnm et enchiridii, Gai ad edictum praetoris urbani, ad edictum provinciale, ad legem XI tahularum, ad legem Iuliam e Papiam, de verborum obligationibus, C. Cervitii Scaevolae digestorum, L. Apii Marcelli digestomim Papiniani quaestionum et responsorum. Tryphonini dispntationum. Ulpitini ad edictum, ad legem Aeliam et Sentiam, ad legem Iuliam et Papiam, ad Sabinum, de adulteriis, de officio onmilis, Pauli ad edictnm, ad edietum aedilium curulium, brevis edicti, imperialium sententiarum, ad Se Orfitianum, d legem Fusiam Caniniam, ad legem Iuliam et apiam, ad Plautium, ad Vitellium, quaestiouum, responsorum Sententiarum, manu lium, de cognitionibus epitomarum Alfeni. fideicommissorum, de laetiis fideleommissis. Cauistrati quaestionum et de eo itionibus, urciani institutionum, publicorum indiciorum, Florentini institutionum, Aemilii Macri ad legem vicensimam, intemtari in regniarum, Modestina differentiarum, regulamm, excusationum, responSorum, pandectarum, de praescriptioniblis, Hermogenean iuris epitomarum libris; nullum contra recepit ex Ateii philologi glossematorem, unum ex Cincii libro de verbis priseis, vullum ex L. Aelii Praeconini Stilonis aut ex M. Antonii Gniphonis libris de datiuo sermoneo nullum ex Santrae libris de verborum antiquitate, aut ex P. Nigiali commentariis grammaticis qui, etsi
alias quaestiones grammaticas, veluti de sonis, de vocalibus et consonis, de temporiDus de Originibus Te borum magis perserui stini, verborum ante significationes non plano neglexerunt; cf. Geli. X, . , nullum ex Verri FIacc de verborum significatione aut ex M. Pomponii Marcelli, qui sub Tiberio vixit, glossematum explicatione Stiet de gr. 22. , nullum ex Gabii Bassi de significatione verborum et Lers Spraehphilosoph. d. Ait III, I61ὶ, nilum ex Velei Longa commentario de s antiquae Ioentionis, nullum denique ex tot aliis grammati eorum libris, quibus hic redere opportunissimum suisse locum. ' CL Lehra Aristarrh. . . praestantissimi viri verbis supra sere αυτολεξε usus sum. - - ωg. Laeriari, M.
uintil. I, b, 33 6 20. Velitis Longus de orthogr. p. 2228. 2232. 2238 Pulseh. V De admir.
13쪽
quod primum orgias sophistas Leontini viso Muremo quoddam serebatur, non magnitum faenim a Polluce, cui uni ' huius libri memoriam acceptam referimus Ueinde in verborum significationibus imiliumque nominiim potestatibus eruendis iam alii sophista' una I operam ponerent, tum Prodicus Cera in νοι-των διαιρέσει sive in dinferentiis nominum synonymorum distinguendis longe ceteris praestitit, primus ille πε-- ἐνομάτων ὀρθότητος d industria docere professus, cuius πεντηκοντάδραχμιος ἐπίδει5ς omnia huc pertinebat; huius autem scholis multi et nobilissimi eruditissimiqus hominos intererant '). Alii sophistas in poetarum enarratione elaborabant, quae in Ver virum interpretatione fingi nulla potest cadit illud in Protagoram imprimis, quem
Plato μ' et Simonideum quoddam carmen Explicantem introducit, et hoc dicentems cur παιδείας μοι στον μέρει περὶ ἐπῶν δεινον εἰν , ἔστι δὲ τουτο τὰ no ποιητων λεν ἀμενα Id τ εἰναι δονιέναι τὶ Quod autem idem rotagoras et dicendum O-- Et nominum genera Primus distinxit ' ), ab hoc loco alienum est. Hippiae vero Elei industria pinnis in alio theatro spectata est haec enim in graecis quidem antiquitatibus explicandis in litterarum vi et potestate sive in rhythmica earum indole constituenda M versabatur, in verborum significatione nihil illo, quod sciam, praestitit. - Post sophistas commemoramus philosophos Ex his Antisthenes cum ab nominum considoration volu rit liberalis institutionis initium fieri scripsit β tum quinque libros περὶ παιδείας kὀνομάτων tum singularem librum περι νομάτων χρήσεως ξ ἐραττικον; I quae περι το διαλέκτο et περ λέξεως Λαρακτηριών scripsit, ab hoc loco aliena sun - lato de linguae origine in Cratylo multum philosophatur, in veriloquia
verborum saepius inquirit, in eorum autem significationibus eo usquE duntaxat
desudat, quod partim notiones sive definitiones aliquot proposuit, partim nunc e alicas Doricasve voces Atticis adhibitis interpretatur, nunc antiquior in Atthida cum suae aetatis consuetudia componit Aristoteles cum omnino eruditionem et multiplico littorarum doctrinam cum philosophia coniungeret, tum grammaticae quoque si minus, id quod vel res aliquot scriptores iudicarunt 'b auctor, at eius certe amplificator erat; sed utut ille de linguae elementis, de partibus orationis, de generibus substantivorum, de nominum declinationibus insigni diligentia commentatus est, quamquam etiam quae huc pertinerent quaestiones magis movit, quam decrevit et finivit ), do verborum tamen significationibus eruendis accuratiusque constituendis ipse et familia Peripatetica mediocriter merebantur, nisi quod desinitiones eis setiam plures
debentur quam Platoni περὶ λέμως tam libri, qui Aristotelis '), Thoophrasti β' , Eu-vi die. in Demosth. pag. 1035. Po x. IX Praefati mela eri Rhein. mns. I, bis sqq. Suhiilium distinetionum a Priste institutarum egregia quaedam specimina continet laionis Prota r. p. 340, reliqua quae quidem in Platonis dialogis extant, post alios composuit Spengelii diligentia
14쪽
domi Τ aliorum qu Peripateticorum ferebantur, ad rhetoricam elocutionem pertinebant, grammaticum de Verboriari Significatione locum raro attingebant. lura fortas-s eo in gener Heruclide Ponticus praestitit, qui Democritum singulari, Heraclitum quattuor libris interpretatus est, id quod sine Verborum Explicatione effici non poterat. Sod omnes eripateticos facile Supora verit Praxiphanes Dionysophanis filius Mitylo
na ous idemquo Rhodius, I beophrasti auditor. Hic, de quo nunc ipsum diligenter
commentatus est Prellerus R), Cum non tantum una cum Aristotele sublimiorem grammaticam absolvisse si ), sed primus etiam Irammatici nomine appellatus esse dicatur δ' ,rsectius fortass inter grammatico qua in inter philosophos commemoretur; sed utut est, glossas iam XpECBSSe duo quae SuperSunt fragmenta fidem faciunt. Stoici grammaticam philosopham, quae dicitur, inchoatam a Peripateticis ita absolvorunt, ut Graoci nullam Stoicorum grammaticii viderint perfectiorem ); verba quoquo et und ossent dicta studioSe exquirebant '), neque quid significarent prorsus neglegebant;
immo utrumque cum dialeCtica Coniungebant 'b, quam, ut Chrysippus auctor est ' , περ τα σημαίνοντα καὶ τὰ σημαινομεν Versari Olebant. raeteres Stoicorum eos, qui πε
ρὶ λέξεως scripserunt, quod, ut modo dixi, id geritis libri ad rhetoricam potius per
itnesbant, sed nonnulli eorum, Veluti Leno, Cleanthes, Antipater Tarsensis et qui imprimis hic dicendus nobis est, Chrysippus, etiam περ λέξεων commentati sunt Ab loquentiae professoribus et artium rhetoricarum scriptoribus, sive sophistae illi sivo philosophi sive rhetores dicebantur, neque nihil neque multum crodibilo ta hunc do verborum Significatione locum expediendum esse Collatum hoc cum quartus librorum ad Herennium et tertius liber Ciceronis de oratore tum Demetrii quia statem tulit περὶ ρμηνείας libellus luculenter probat illud vel inde patet, quod ubi,
iit hoc utar, de verbis ambiguis praecipiebant, quae in duas pluresve sententias accipi possent, vel vitandis ut ne Obs Cura, Vel consequendis, ut ora io urbana festivaque et acuta redderetur, ne poterant quidem Verborum ancipitium multiplices significationes praetermittere. Sed sati habemus nomina posuisse eorum, qui th m- pedocle Agrigentino, quem primum Olim aliqua circa rhetoricen movisse '' ad mripateticos usque et Stoicos, quorum libros περ λέξεως iam commemoravimus, in hac arte elabolarunt, ut Coracem et Tisium Syracusanos, Thrasymachum Chalcedonium,
Theodorum Byzantium, Gorgiam Leontinum, rotagoram et Proqicum, 'Ρolum Agri-
ηγορευ ἔνιοι δε 'Eρατοσθένη τον Κυρηναῖον φασιν ἐπειδη ἐξιδωκεν υτος βιθλια δυο γραμματικὰ ἐπιγρά νας. Mνομάσθη di γραμματικος, ιυς νυν ὀνομάζομεν. πρωτος Πραξιφάνης Θιονυσοφάνους Μιτυληναῖοs. Hae vehementer laxata et iiirbata videntur; restitue saltem: Κυμαῖος πρῶτος του γραμματικου ἀντι του κοιτμου εἰςηr. . - βιβλία δυο, οραula κῆ ἐπιγρά νας 1 οἰνο ιασθαι Ῥυτως πρωτον 1 εὐνοιιάσθη ea. - Preuer . . . IZ Rud Schmidi Stoicor grammatica Hal. 1839. ' Cic. de ossic. I, T. claetymologica vi te Stoicos uec sectitus est etiam Varro, iii V, 9 se non solum ad Mistophanis Inceruaui
sed etiani ad Ieapihi luctibrasse' et VI, I huius rei sibi auetorem Chrysippum et Antipatrum profitetur. Hinc meriis colligi C. D. mellerus grammatiram Stoicomim doetrinam ex Varrone partim instaurari posse. siος Laert. Η, 55. - ibid. 62. sing. Laert VII, De Cleanthe autem et Amsipatro Tarsensi s. not. 56. et Diog. L. VII, 58, quamquam hic alii libri habent περὶ λέξεως. ' θωεα- si . m. I. Attire Empedocl. p. 24. De iis artium seriptoribus, de quibus nihil in his animadversionibus dia
15쪽
gontinum ' h, Licymnium, Callippum δ), amphilum Parmenidem, Archolaum M
τεχνογράφους, tum Atticos illo Antiphontem, Lysiam, saeum, Aeschinem, imprimis autem Isocratem et Isocrateos hiliscum ilesium, Naucratem Erythraeum Theodectem Phaselitam, Ephorum I Cymaeum, Anaxagoram, in quorum arte elocutioni plurimum tribu batur 'β o elocutionis praecepta singulari industria libris περι ό ωc, περιυριν iνείας, περὶ φράσεως tradebantur q). Grammatica autem, e quo ad artem disciplinamque revocata est, hunc d glossis locum, in cuius tamquam Vacuam caducamque OSSOSSionem, ut modo Vidimus, grammatistica, sophistica, philosophia rhetorice irruerant, ita sibi soli vindicavit, ut reliquas artes eo XCluderet. a Ciunt hia pleraeque omnes, utut alioqUin differunt, quotquot Graeci grammatici tum grammaticae grammaticique oderunt definitiones, tum illius descriptions si divisiones. Earum nobiliores commemorabo. Dionysius igitur
Thrax 'Τ), γραμματικ', inquit, εστ εμπειρια των παρα ποιηταὶ τε καὶ συγγραφευσιν
ως ἐπὶ το πολυ λεγομένων, quam finitionem Aristarcheam osse Classenus ' evicit huiusdssinitionis paris immutata parte abiecta Asclepiades ' γραμματικri, dicit, εστ τον
των παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφενσι λεγομένων. Demetrius autem Chlorus ' γραμματικὴν τέχνην vult eSSe των παρα ποιηταῖς τε καὶ των κατα τὴν κοινὴν συνήθειαν λ εω ειδησιν. Qui vero ergamenae Scholae grammaticae quasi antesignanus erat, Crates allotes, Aristarchi adversarius, cum ab grammatico criticum distingueret et hunc cum architecto, illum cum ministro compararet τον γραμματικυν diXity απλως γλωσσων ξηγητι κῖν καὶ προcεδίας ποδοτικον καὶ των τουτοις παραπλησίων. Idem confirmat Seneca nobilissimo so loco, 7' ubi Ciceronis de republica libriam si hinc philologus prehendat, hinc grammaticus, hinc philosophus, alium aliud inde subnotaturiam diCit grammaticum enim in commentarium relaturum esse reaμε dici ab Cicerone nec minus cyse, deind transiturum ad ea, quae Consuetudo saeculi mutarit. - Partes autem grammaticae cum sol piades V tres τεχνικον, στορικόν, γραμματικον, totidemque SeXtias Empiricus τε τεχνικόν, στορικον et διαίτερον, reliquorum autem plerique omnes λβ qnattuor διορθωτικον, ἀναγνωστικον, ξηγητικον et κριτικυν, ianu denique Dion VS ita Thrax ex constituerit λβ divisa prima parte in tres I ἀνάγνωσιν ἐντριβ' κατί προcoaδίαν, 2 εα γησιν κατὰ τους νυπάρχοντας ποιητικοῖς τροπονς, 3 λέξεων s. λωσσων καὶ ἱστοριῶν πυδοσιν; 4 ετυμολογίας ευρεσιν, d ἀναλογίας κλογισμυm, si κρίσιν ποιημάτων de glOSSi locum Asclepiades historicae parti subiecit, Sextus ad διαίτερον retulisse videtur nam an partem sies describit: τε κατὰ τοῖς ποιητως καὶ συγγραφεip επισκοπουσι. καθω τὸ ἀσαφῶς Φ POhim περὶ λέξνων seripsisse Sitidas auctor esse videtiir, iis maior siles penes eos itidae libros, qui1Ποεως Scriptitiam offeriint. - De Lievmili arte es herige ari seripit. p. M. 88 sq. qui eum κάλλος ovouατος ait ἐν τοῖς νότοις aut ἐν se σημαινομένω inesse roritenderit, significationi P rhomitu ruendae aliquid tribuisse rensendus est. Callippi artem ominemorat Ar stoteles Rhet ii, 23, 4 et 21vamphili idem ib. Archelans τεχνογρατορ υρος. Laors li, T. Tarmenide siet τωρ τεχνογρωνος id. X, 23. Neier. Mara' de Ephor. p. 33. - Apengel p. 161. ' περ φρασεως Hermagoras seripsit Teinnius, αερ ερμηνείας Demetrius, Anaximenes Lampsacenus, alii. Sext. GPir. adv. gramm. I, 3, M. Be k. necd. II p. 629. R C asse l. e. p. 81. ' Sext. q. 74. '' id. q. M.' id. g. 79. Tyrannionem, qui γραμματικην voluit θεωρίαν μιμησεως esse Be ita necd. 668 et si quae eiusdem minae nnt, consulto praetereo. 33 Senec. episti I . yy Scoci Empir. l. e. q. 252. ' ib. q. 91. Schol in Dionys Thrae. r. iii Bekk Aneid. p. 736 τα πάλαι μέρη τῆς γραμματικῆς ην τέσσαρα καὶ εἰσὶ ταυτα διορθωτικόν, ἀναγνωστικον. ἐξηγητικον ν κριτικον και τέσσαρα τὸ ποιλαι παρεδέδοσαν τοῖς νέοις ἔχειν τὴν γραμματικην. p. 659, 27 6TI, 6 p. 683, I inverso ordine τὶ διορθωτικόν tertio loco collocatnr, αναγ. 5 διορ. κριτ. idem ordo S AET quem lorum noti P allaturus sum .' Sext. l. e. q. 248 habet λέξεων, in ipsa Dionysii Thraeis grammatica p. 626 extat γλωσσῶν.
16쪽
λεγόμενα εξηνσονται), Dionysius una cum historiarum enarration tertiam partem iussit 'esse, reliqui omnes διορθωτικέ adscripserint; nam quod Cicero, ut aliquot sxomplis comis probet quae sint conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuisse, etiam hoc
utitur: Π ut in grammaticis oetarum PertraCtatio, historiarum Cogniti , verborum interseretatio, ronuntiandi quidam sonus A non putandus est iustas grammatica Eoa te referre voluisse. Inter organa autem quae dicebantur grammaticae o γλωσσημαυκὰν non infimum locum tenebat Τ'). His expositis transeo ad ipsos glossarum Sive lex eo scriptores. ' Antiquissimus eorum, qui ex grammaticis lexin Cripserunt, fortasse Apollodorus erat Cumanus γ', quem primum grammaticum se dixiSSe Clemens Alexandrinus auctor est, quamquam
huius aetas incertissima est Cortior longe est Philetae Coi memoria, qui vitam a Philippi regno usque ad Ptolemaeum primum perduxit; hic glossas, imprimis hom ricas in Ἀτακτοις sive is collaneis exposuit ' Ρost Philetam commemorandus esset Zenodotus Ephesius, qui hiletae discipulus erat, si quae Commemorantur Zenodoti ἐθνικαὶ λεξεις Et περὶ φωνῶν ζώων libellus sive de is Verbis, quibus Variorum animalium voces designabantur, Ephesi nesque iunioris cuiusdam enodoti l xandrini fuisso constaret. δὴ Commemorandus Esset eodem loco Clitarchus, modo constaret, quod non constat, quamquam illud constare visum est ossi O, Schweighaeusero, aliis, qui argumentis tamen, quod sciam, nullis usi ita statuerunt, Clitarchum glossographum non diversum esse ab Clitarcho uorum Alexandri scriptore δ) His magis nota atque te-
7 Cie de orat. I, 2. yy Bekk Anecd. p. 659 οργανα δέ εἰσι τεσσαρα τα περ τὴν γραμματικηνοντα, γλωσσηματικον, μετρικόν, τεχνικόν, ἱστορικόν. b. MI γραμματικὴ δια του γλωyσηματικου και μετρικου και τεχνικου omissum igitur his Si ἱστορικον και διδάσκει τὴν ναγνωσιν καὶ τὴν ἐiήγησιν και τὴν διόρθωσιν και την κρiσιν. ' Litteris haec aliquot annis ante Xarnia erant, ranam in manus meas veniret Laurentε Lersch Spraeli philosophie de Alien ΙΙl Thei Bon IMI ubi hic tumius de s ossis laeus p. 63 sqq. diligonter pertractatu est. Nolui autem hinc mea vel augere Vel corrigere, ut ne alienam me sem metere viderer. η' Achol. heodos. in Dionys Thras. r. ap. Burmann in Vales art. erit. p. 146 nam in scholiis, quae Bel kerus in grammat. Dionys Thrae edidit, is non extat locus y Atizυδωρος Κυμαιος συγγρα φααενος λέξιν. ἐπέγραφεν , Aυτο δωρου γραμματικοι λεξιν ' Hic Apollodori nomen probabiliter reposuit Giassenus de gramm graer primori . p. 8. quem Sequitur reuerus l. r. p. 9 Clementis locum insui supra not. 4. Philetam Hermesianax quidem p. Athen Mu, in f ire omnia vocabilia et omnem sermonem elabora8se dicit περὶ παντα ρηματα και πῆσαν τρυομενον λολiην , nitamen ad glossas tantum sive ad reconditiora vocabula τα του Φιλητῶ βιβλία Spectasse tum Strato romiens iurulenter doret a Athen. IX, 383, b, tum inseri pii demonstrat ἐν τακτοις γλωτταις, qua schol. o l. Rhod. IV, 9, ἐν γλωτταις, qua E m. M. 330, 3 utitur quamquam ab hileia ipso. libros simpliri 'Aτακτων
indice inseriptos esse arbitror. Quae autem aetatem tulerunt fragmenta, suadent ut ad Homeri eas potissimum glossas, neque tamen ad has solas pertinuisse stainamus iseellanea nam quaedam glositae ab Homericis carminibus abhorrent, Veluti μοραι, αμ υτις αστtiyξ 'Aχαιά, Σάχνη δεῖνος, κρή ον, μnνιος. προκες, προχυτης, καλλίον, κειρος, aliae eonira Homeriene sunt υλοχυται, πηγος χέρνι-α , μίστυλ M. μοιραν δίπτυχ', βελους . αγκάiη, ωτον, σθμιον, κυπελλον πέλλω. Miseellanea hilotas inseripserit librum, quod liberiore quodam ordine passim et quasi per saturam esse dispositus. Praetermiseellanea
.Phileta eommentarios quoque in Homerum ScripSerit, quibus iudicium Suum de Verborum contextu, qui eatur, constitnondo tulerit commentariis bis Ari Starrhia opposueritis προς Δητῶν συγγραμυ re quod in Ho
meritis rholiis semel in paries deatur ex illis repetita iiii, quaeeumque in iisdem gelioliis vel in Eu
stathio ad risin Homeriram spectantia tamquam ni Phileta profeci asseruntur. s. Dicol Bac Philet. p. 68 sqq. enodoti ἐθνικαῖς γλωσσαις testimonium dennuriatii ab solemo XPlarint. Tor Hiraporr.
gramnaticum videtur ab rerum scriptore distingvstro volnisse. Apud Athenaevm bisai, 468, Met4ιο, dexta Σιληνος καὶ Raειταρχος semel , 478, e Σιληνὀς καὶ Κλείταρχος λι δὲ Zetii odoroe erodere hinc Clitarehum aetate posteriorem suisse Sileno, qui inter Hannibalie belli et Ciceronis tempora vixisse videtur,
17쪽
stata est aetas Lycophronis Chalcidensis, Callimachique et ratosthenis. Eorum Lycophro, cum esset a tolemaeo hiladelpho in bibliotheca Alexandrina comoediis colligendis et in ordinem redigendis praepositus, ' magnum opus de comoedia περὶ
κωι δέας condidit, in quo non tantum exposuit, quaeCum qu ad διδασκαλίαν comoediarum Atticarum pertinerent, sed verba quoque explicavit, quae non vulgaria Su ut Alexandrinorum iudicio obscura viderentur. Simile institutum tenuit Eratosthenes, Cum eodem indice inscriptos Commentarios Lycophroneis opponeret hos quoque fuiSSe amplissimo volumine credibile est, quippe quorum liber XII ab hotio M in paris vocetur in his verborum Comicorum siv κωμικῆς λίβεως interpretationem late patuisse quae Etatem tulerunt fragmenta sidem faciunt δ' Callimachum autem, qui erat ut Lycophrone iunior ita sonior Eratosthene, non minu utroque in verborum explications desudasse documento est, quod aliis libris Democriti glossas, aliis ἐθνικας ὀνομασιαc, aliis μηνῶν προcηγορίας, denique aliis libris de urbium se insularum originibus et mutatis nominibus commentatus est. Qui Lenodoto Callima Clioque set Eratosthene magistris usus eSt, Aristophanes ByZantius, hi non tantum de nominibus tum aetatum ij et cognationis tum assinitatis ' sius urγενικά, sed etiam magnum Opus glossarum condidi ἰς se Videtur, cuius quae solae diserte commemorantur ακωνικαὶ 'λ γλωσσαι et ηττικαὶ - λε
sed Athenaeiis in scriptoriam memoriis asserendis temporis ordinem adeo negligit, qui XI, 482, s 483 a et XV, 6TT, e Silenum vel ante Phileiam ponat. f. tum lautinum scholium abiniis helio nostro inclibro, ut indieem feeit i Die Alexandrinischen Bibliothehen te. ratistav. 838 8. plenissime editum
tum μῆieeum incerti scriptoris libellii de comoedia primum ab ramero Anecd Paris. T. I. Oxon. 1839. 8. dein in Germania saepe et multum typis expressum, a RitSehelio autem in commentatione, tiam Alteri-sieini memoriae universitatis Bonnensis nomine, consecravit, uenienter illustratii in I840. . '- Phot. v. ευκλεια. - De Icophronis et Eratosthenis Ἀερὶ κωμωδίας libris f. me ira Ie hist. r. rom. r. p. I sq. In Eratostheneis legebantur explicationes non paucarum vocum, quae ad itica institiit periinerent, elui βασιλίδες, δεκάζειν, κυρβεις, υκου δεκας, μειον, μεταλλεῖς, quibus partim Suo hortillos ir-xillarunt lexicorum rhetoricorum anctores cs. Bernhar iratosth p 213. 7 Eum librii in Athenaeus
omnium animalium aetatibus et de nominibvs illornm pro aetatis dis rentia variis egit. Hinc desunt pia est, quae p. Eustath in Il. IV. 824 p. 962, 7 extat tamquam ab Aristophane grammatico prosecta distineti inter βοέφος, παιδίον κτλ. indidem crederem repetita, quae ad προρφωνήσεις παιγνιωδεστερος καὶ ποκοριστικας αππα, παnπα, μαμμα, μαμμη, μαμμαία pertinentia e Aristophane tradit Eustath. p. III 8, 9, nisi praestaret hae ad librum συγγενικων referre. η' Eustath in Il. Z. 378 p. 648, 5 tol 'Αριστο να-νους τον γραμματικου Συγγενικοῖς ευρηται τις διαφορα του ἔκυρος καὶ πενθερος. Noli igitii dii bitare, quin apud Athenaeum X, 24 e pro o Zηυοτ ανης ἐν et Συγγενικω reponendum ite a '. o ιστο τανης,
quamquam Zenophanis nomen iterum legitur XIII, 76.4. In hoe thro extitit soriasse Aristophanis expli-eniis oeum πηρος, χηρωστής, commemorata ab Eustath. in . , 62 p. 589, 20. Idem arguinentii in alii quoque post Aristophanem pertractarunt. Memorabilem locum, qui in ἐκθέσει συγγενικων λέξεων φερομένων ἐν έητορικω λεξικω extitit, habet Maiam in II E 408 p. 565, 20 alium, nesei rutus τα ρηθέντα συγ- νενικα ἐκγρα ναμένου neque minus memorabilem habet iam in II S, II p. 9Tl 23. Aristophanis vero libriu speciat uim Phol. v. οἰκείαν, ubi fortaSSe tribendum: a ρεσημειουντο προς τὴν οἰκείαν, τε
18쪽
ξεις partem tantum constituerint harum utrasque usurpavit Et Erotianus, qui sub N - rone, Et amphilus, qui paullo post vixit ex hoc eas cognoverit Athonaeus ' L-- Qui Aristophani aequalis erat, olemo singulari epistola περ ἀδύων ἐνομὰτων , i. s. d vocabulis infamibus, tu , ut Gellii Verbo utar, inopinalibus commentatus est. I x Aristophaneis in simili studio versati sunt Artemidorus, Callistratus, Diodorus; nam maximus Aristophanis discipulus, Aristarchus, si Lehrsi iam audis 'δ isnon scripsit glossas, sed
in continua poeta interpretatione Versatus est, in Consuetis vocabulis- plus etiam quam in rarioribus et antiquitate obscuratis operae ponenS, et, ne quid praetermittatur, e bum orbo reddsens. Illorum autem Artemidorus L έριστοτ άνειος' , sive, ut convicii caussa dicitur, ο εοδαριστοφάνειος My, quem ab Cognomine Ephesio, nobili γεωγραφονινι νων scriptore probabilius est fuisse quam non fuisse diversum q), is igitur magnum opus grammaticum esse cit, cui λ εις ' vel συναγωγὴν Gεων'' inscripsisse videtur huius paris aliam esseCerint γωνικὰ πομνηματα sive Ionici Commentarii, in quibus Ionicaodialecti quae essent propria glossae fuerint enarratae aliam libri περὶ Λωρίδος siv d Dorica dialecto, aliam αἱ επιγρα νυμεναι φαρτυτικαὶ λωσσαι, sives αἱ φαρτ. λ εις ' culinariae glossae hoc in genere praei veritne Artemidorus an successerit Heracleoni Ephosio γ), non ausim decernore, quod de Heracleonis aetate nihil constat, nisi Ly-- ' Ophrolatius patuisse atque aliarum etiam Graecarum geritium glossas esse complexos, ita ut eorum partem onstituerint non minus lasonicae quam atticae gloSSRe. EX Os maiore pere, neque vero ex ea parte, quae
ad laconicas glossas pertinebat, petii Suni, quae extant ap. Schol. Hom. II. , 56 ἐν δὲ ταις του Αριστοφα i/ου γλωτταις δια το ς ἐγέγραπτο αεπτους unde habet Eustath. p. IM, 8. 'Αριστο τανη δὲ ἐν ταῖς γλωσσαις, ως φασιν οι παλαιοι, ἐπτους γραφει δια του Κὶ, p. Eustara inll. E 266 p. b46, 28 sagitur de αυνεσθαι , ib. V. I p. 666, 2 agitur de voce οἰκετων , in s. A, 676 p. 8TT 49 luculentissimum isagmentiam, 'u' ' μῆ, α προβατα, νομεις Similibusque agitur, in particula repetitvr in Od. p. I828
και διαλέξεις reponendum λέξεις hi ir eorum potissimum Oee Senientiasque expositas esse, ut glossarii m. quasi iragicorum retulerint, mirum S Hrchter commentum de Aesehyl. Soph. Eur interpret graec. p. TI , immo non dubito, quin in hac pari glossarum Aristophanis explicati quoque extiterit οἰκοτριεν votis, nae linitur ap. Ustath. p. I327, 22 eodem retulerim aliqno etiam glossas, quae p. Phot leguntur v. Κάνδυ- τος, Λυσιοι τελεται, μασχαλίσματα, σπατειγγαι; nam συρβοβυττα ad librum Aristophanis περὶ παροι uicos SehneidewΦn. Prae in Paroem p. X Sq. reserendum. 'Τ Rianke de exie Hesveh. origin p. 99sq. sa CL Pre Ier de olemon. p. II4. y Lehrs de Aristarchi stii diis Homerie. p. 6 sit si si verum est, apud Hesych tum in libri inScriptione Hσυχίου γραμματικου συναγωγη πασων λέξεων κατα στοιχειον ἐκ Ψῶυ Αρισταρχου καὶ 'Aπίωνος καὶ Ηλιοδωρου tum in epistola ad nilogium των 'Aρ ισταε iovis i Λαέωνος καὶ Ηλιοδωρου λέξεων, aut eorruptum nomen rescribendumque est 'Aριστοφανους, aut reserendum ad commentarios Sed scrupulum etiam hoc assert, quod Galenus expos glossar Hippoer p. 40 dem res incertissima videtur, magis tamen e instin ui diversos arbitrer, quod ni ubi genu raphns agi- in totiens Ephesii, ubi grammaticus significatur, Aristophanei Vel grammatici ognomen addunt, εο additamento distinguere eos Voluisse videntur. '' Erotian. p. 244. Schol. Aristoph. Vesp. II 6 ' ὁην. λωσσαι apnd Athenaeum locis plerisque Nint, is p. λέξεις est ibid. I, 5, h. et ap. via. i. e. Ab gphesio distinguendum esse Aegyptium Heraeleonem, quem Suidas anctor est πομνημαειρ ομηρον κατα ραχνωδιαν et περὶ των παρ' 'Oμ ηρο προςτακτικων ημα lao seripsi se vix opus est quod eommemoretur illud πόμνημα tum in scholiis in Homerum aliquotiens in earies nentur estque ubique inteI- legendum, ubi solum Heraeleonis nomen extat, tum Semel iteruinque ab Eustathio cominemoratiar, etiam ab
19쪽
cophrone eum fuissς posteriorem 'Φy Heracleonis autem glossarum libros, is qua
eius commemorantur ab Athenaeo glOSsae, Omnes ad Cibos et pocula spectant '-), rodihilo tamen non est intra culinariae fines substitisse. - Callistratus vero Aristopha
noui '' nobilissimus ille fortasse omnium Aristophanis discipulorum, modo ab uno Aristarcho recedas, cuius fere aequalem fuisse hinc patet, quod hunc ipsum adeo in
sectatus esse dicitur quem etiam propter inconcinnum eStitum in quodam commentariorum carperet '', cum Homerum, indarum, Sophoclem, Euripidem, Cratinum, Aristophanem commentariis illustraret 'si), tum glossas quoque in υμμικτοις si voΜiscelianeis Oxplicavit 'Τ), quorum opto duntaXat libros fuisso C rtum Ost. 08 Diodorus Oniquo Aristophansus M o Italicas ' glossas narravit, set alias, voluti Laconicas et AttiCas, explicasse omnesque in maiori libri molem coniunxisse videtur )Is m. M. Tae, 0 suisse satis illi id nobilitatum et familiam quasi duxisse quae saeptu redii in scholiis τῶν
Heracleonem noli solium Didymo sed etiam Nicandro hyatireno priorem fuisSe colligere ex ordine, quo tum Harpocratio v. ματρυ law- φακλέων καὶ Λίδυμος tiim Athenaeus III, 76, a. ' Ηρα, λέων ὁ Ε τέ σιος καὶ ἰκανδοος ὁ Θυατειρηνός utuntur, si ex eo ordine omnino fas esset quidquam colligere. 'H)Cf. Ranke l. c. p. III sq. qui quod Atticas potissimum glossas ab Heracleone collectas vult, fortasse recto
dicit, sortasse non recte cum vero φαρτυτικων gloSSarum in numerum neque ματρυλεῖον Harporr. referrit ossi neque τευταζειν Phoi. neque γεφυρις aut τεθήσεται Η0sych.), illud ceri non diibium est, Heracleoni ibros ad alias etiam glossas quam ad culinarias perlinitisse. De Callistrato Aristophaneo singulari libello commentatus est Rud Schm/d Hal. I838 8. pleraqne satis ille probabiliter, unum vero mihi noli prob/vit, quod ab Aristophane distinguendum esse negat Domitium Calli Stratuna, librortim περὶ ' Ηρακλείας scriptorem, quem Stephanus Byzantius semel uno Callistrati nomine, quinquies duobus illis nominibus appellans testem citat. 'βy Athen. I, 21, c. '- F. A. Wον. Protegum in Homer p. 2IT. Staneide de scholior in Aristoph. sontib. p. 87. Callistratum eum, ad item urtorem de Athenariim irbo περὶ 'Aθηνῶν commentationem veterum criticorum alii retulerunt, cum eandem alii Meneclis esse putarent eum igitur non diversum esse ab Aristophaneo iudicant Clintoni. H. III, p. 530. et Schmidi de Callisirat. s. 29 sq. ut libri memoriam hoc loco omitterem omnino, id ipsum movit, quod Scrupulum etiam Preler attulit de olemon. p. 173 , iii ubicumque extat Κώαίστρατος ἡ Μενεκλέις περ 'Aθηνων, scriptiira alia Καλλικράτης , vel Καλλιστράτης reperitur. '' Συμμικτα Scripsemini etiam immarisius et Seleucus glossae illius ter ab Athenaeo glossae Seleuci Saepius commemorantur nihilomimis coniicere licet ab his quoque inmiscellaneis potissimum neque vero in singulari opere glosSa enarratas esse iii Seleuci συμμίκτοις exitii certes Stymphalidum explicatio; Schol. Apoll. Rhod. I, Imb. Ero tian expos voc Hippocr. p. 394. Quas CalliSirati explicationes vocis civici Harpocratio et e I Anecd. 25 I2, Vocii 'Iδαρναῖοι, Κιλλεέα Σελάχιον motius, Vocum 'Eλείους, Θρωσκω, Πλυρις. δρος mockius commemorant, eas Rud Schmid p. 23. q. maximam partem ex rommentariis de
promptas esse Statuit, Richterus autem p. 74. X quodam Singulari γλωσσων opere delibatas vult, quo comi eae potissimnm et tragicae voces essent illustratae; ego caussae nihil ideo, ii in υμμικτοις negentur
locum habuisse. φηθ Septimus liber commemoratur ab Athenae ΙΙΙ, Ira, . '' Αιόδωρος 'Αριστοφάνειος extat p. Athen. v. IM e idem in Schol. Pind. Isth. ΙΙ, M. a Boeckhio de coniectura repositum M pro ιόδοτος Diodorum glossarum scriptorem SSe Aristophaneum nemo quidem diserte tradidit; sed alium Diodorlim, ad qtiem glossae probabilius referri pos Sint ignoramus neque enim glosso- graphum credibile est aut Tarsensem fuisse, aut id quod Rankeus p. II statuit, Siculum hibliotheca 3 auctorem distinguendum glossographum esse ab Diodoro Valerio Alexandrino ollionis filio reeio docilii Otto Schneide de veter in Aristoph. schol. p. 94. ' Athen XI, 470, a. Ἀσιοδαγρος ὁ ἐν 'Itαλικαῖς γλωσσαις - ως φησι Πάμφιλος. Patet hinc eum glossarum librum Athenaeum non ipsiim vidisso sed ex amphilo demum cognosse. Ad Italicas glossas spectat etiam Erotian. l. r. p. 216. Quod apud Althen XI, MI, d, ubi agitur de Cratini optiαλαις βαλανειομφάλοις et XIV, 642, e, ubi Laconicum παῖ- κλεια explicatur, coniuncta extat memoria 'Aπέων καὶ ιοδωρος, qui bii locis neqtie cum alckenario Hλιοδωρου luculenter id resutavit Rusch de Alexandr bibl. p. I44 neque cum Beroto Commentati dereliq eomoed. p. 65, ' Ηροδωρου nomen reponendum est, illud igiis neutiquam probat Apionem Diodoro priorem fuisse, nedum illum librum vel coniuncta utriusqtie opera eumpoSitum vel inchoatum ab altero, ab altero