Epistola pastoralis ad clerum et populum agrigentinae dioecesis

6쪽

PASTORALIS

AGRIGENTINAE DIOECESIS

8쪽

EPISCOPUS AGRIGENTINUS

VENERABILIBUS FRATRIBUS CANONICIs, CLERO ET POPULO AGRIGENTINO SALLTEM IN DOMINO ET BENEDICTIONEM

um primum nuucii de nostri ad Agrigentinam sedem nominatione ad nos pervenerunt, quanta animi comm tione assecti fuerimus, neminem intelligere posse arbitram mur. Licet enim non inopinato illud acciderit, cum pluribus abhinc annis non obscure praenunciaretur; tamen

Episcopatus dignitati honorem habentes ab eo nos longissime distantes esso putavimus prae meritorum inopia, et pro nostra treuitate illud onus sperabamus fore ut Deus a nobis removeret. At cum litterae nobis traditae Sunt, quibus significabatur Augustum atque amantissiinum Remgem nostrum FERDINANDUM II. mentem suam aperuisse

ac SSmo. D. N. GREGORIO XVI. nos tandem in Epis

scopum Praesentasse, toto corpore contremiscere viSi SumUS.

9쪽

- a Dolobamus enim ac vehementer angehamur primum , Urbem, cujus non tam antiquitatis, et artium monumentanos tenent quam religionis; non tam civium, et clarissimorum virorum henevolentia, quam Sedis Apostolicae dignitas, cui non modo animo, ut a primis annis, Sed etiam corpore, ut a Pluribus, conjuncti sumus, nobis esse relinquendam. Nec

minori assiciebamur tristitia, quod a Clericorum Regularium Congregatione, clericisque regularibus, quos mutuis animis diligere solebamus, divelli, necesse foret. Ast illud potissimum oculis versabatur; quod cum durum espectandum sit judicium iis, qui praesunt, animae nostrae dispendium in Episcopatu gerendo facilius timeri debeate Otiid wero

prodest homini si mrintam uniuersion lacretiar, iantacto vero Sticte detrimentum Acilicitur Z Quibus omnibus adeo animus noster commovebatur, ut lacrymas continere non potuerimus. Quapropter Statim de eo recusando cogitavimus, Pluraque experti sumus; at frustra; nam Primum Sine mora Summus Pontifex sacramento nos solvit, quo de dignitatibus non ambiendis nec acceptandis tenebamur; et Regem ceteroquin nostri, Congregationisque Theatinae ammantissimum in proposito firmum esse cognovimus. Ergo cum Perspecta nobis esset utriusque ToluntaS, et qua voce, qua scriptis proserta ita, ut oleum et operam nos perdere nuntiatum fuerit, acquiescendum esse statuimus, et Penitus

acquievimus. Tum Davidem Regem imitandum esse arbi-

10쪽

tramur, qui cum Filius a Bethsahea habitus usque ad mortem infirmaretur, in cinere, et jejunio atque in lacrymas

effusus a Deo vitam et sanitatem ejus diu noctuque Pre cabatur: at cum illum mortuum esse intellexerit, Statim

est domum Domini, Moravit, et venit in domtam Stacim, Pelim Mitqtae lit Ponerent ei Acinem, et comedit. Eodem fere modo nos ipsi surreximus, domum Domini intravimus, adoravimmus, et ad currendam viam arduam quidem et periculis plenam egredimur , licet non ut gigas egreditur, neque a summo, sed ab humili statu egressionem nostram esse famteamur; Speramus autem fore ut, Oui infirmet mundi elimgit . . . . et ignobilici mundi et contemPlMUM . . . . tat non glorietur ira convectia 6tas Omnis Ciam .... C VOSCαι NOS in benedictionibus stiis, nobisque misericordiam Stim Coram servet, tit inventamias Vciliam in Octilis Clas. IIaec autem eo considentius speramus, quo clariora vi

dentur esse Divinae voluntatis indicia, ut nos ad perinsignem Agrigentinam Cathedram promoveremur. Nostis enim, Venerabiles Fratres, et Filii in Domino carissimi, nos in eadem Dioecesi natos, in ejusdem episcopali seminario ad Plures annos institutos fuisse, in quo litteris scientiisque, Deo savente, adeo profecimus, ut primos scholarum graduSconScendere datum fuerit, et omnium benevolentiam comm

Parare, praesertim illustris istius sedis Episcopi antecessoris