De sublimitate commentarius

301쪽

FRAGMENTA. 25 3υροὶ in manibus Praeceptionum metricarum Singula capita Id ita esse hinc Constat, quod Heliodorus initio Enchiridi ait Hic liber in risum eorum Scriptus est, qui rei metricae praecipua capita habere in

manibu velint.

II. Hephaestion, ut iam diximus, ab Hephaestion syllaba illud incipit, eo quod Metri male reprelien-ria sit syllaba, Sine qua ne Metraim O-test consistere id autem quod efficit, prius est eo quod efficitur, adeoque illinc incipiendum. Caeterum non ab genere incipit, sed a specie disserunt Vel genu et SpeCies, quatenus genus quidem estre primaria, quae in PeCies dividi potest species autem est id in quod genus dividitur : sic animal est genuS, CujuS PCCie Sunt homo, equus, et reliqua. Eadem ratione et syllaba genus est Specie Vero ejus sunt breVis, longa, et ea quae communis dicitur. Itaque huic Scriptori initium ab genere facere haud visum est, quod ea quaestio esset mere technica; nec aut syllabam definiri, aut ejus etymologiam asserri, ad Metra ipsa quicquam Conserret. Tamen ille eo nomine a technicis reprehenSUS eSt. 12. Definitio Syllaba est Dὰ finitio

Syllabae

desidera

tur.

13. Praeterea syllaba hinc nomen habu Etymolopia

. Syllabae.

hendat, quae Sub unico sono percipi possint nisi quis loquatur de iis syllabis, quae liter una Con-

304쪽

ξαλαζεῖν, tau μ ε ποι τις τὰς μονογραμμα ς' αλλα ταυτα μει τείτωσαν οἱ τεχνικοί.

IV. Exod. S. Par.

των ριζομένων συμπεριλαμανων, - μηδὲν των όριζομένων καταλιπὼν ος ἀντιςζέφει ποος το κεφαλαιωδες τουτέςι ἐα αλλήλων Ita ego in IIIS. ποι τις, ἐπιτομ έ των ἐν α εμίτρων, quod Sine α ριή. . Utrumque in Codice Regio ex- Καὶα χεὶροῦν it in Cod. Vat. stat Vcrum ultima haec duo B. Recte, dicit enim Longi in lucem edidit Turnebus cum rius in libro urtei ις C. 39. Enchiridi Hesmestionis. At Τρα κα αεαε ρερμενω χρόνος. . illa de quibus loquimur scholia In Codice Regio, unde pri nondum, quod Sciam, Vulgataus fragmentum habuimus, Sunt. Addantur itaque supra proxime Subsequuntur Scholia allatis, tametsi Sunt mendosa, in definitionem syllabae brevis et, ut Puto, interpolata. B. Sunt autem ea quoque Longi ' Id e St, vel brevem, ut is tui; ut et caput περὶ ἐπιπλοκης, et o se Corruptam, ut α ι, υ, quae

305쪽

I4. In re metrica illud tenendum, Om Omnes

breves

item omnes.

poribus, longae duobus, breve uno Hinc sit ut in Dactylo quatuor, in Pyrrichio duo tempora esse si tuamus nec dictioni aut Syllabae Poeticae literas

curiosius inveStiganteS, ne e Carum numero, Sed ex numeri potestate, tempora metienteS.

IU ECod. S. Par. INCIPIENDUM autem a brevi syllaba: Sic veroeam desinit HephaeStion, Syllaba ea brevis est, quae

habet Cocalem brevem vel correptam, non in e di tionis; et ita quidem ut eam inter et Sequentis syllabae vocalem non interSint consonantes plures und simplice, Sed aut una tantum, aut nulla.

Omnino sane laudanda definitio, utpote omnia habens quae oportet habere legitimam desinitionem. Nempe Philosophis desinitio ea esse Statuitur, quae nihil extra rem definitam complectitur, quae nihil

modo breves, modo Hongae per e syllabam faciunt Un- sunt Quin et vocales longae de opinor Hephaestion addit, et i, et ipsae etiam diphthon non inine dictionis. B. gi, aliquando corripiuntur, ut Ἀπλου in ilicis, qualis est in ρανῶ ἰ ἡριξε κάρη, et in his ας , Cui opponitur consonans δ' ἐκ θρόν αλτο, c. Sed lae πλύνω ilex, qualis est . P. quiclem in fine tantum dictio si Legendum γὰρ B. nis, ubi dictio sequens a voca ELαι Graeco barhare, proli incipit nec tamen revem I. B.

306쪽

φωνα ἐπενε ηναι, μακραν ποιησει την συλλαζην οῖον - ἐν συλλαc, is βραχεῖα, ἀλλ' εα δυο συμφωνα ἐπενεχθη, ως ἐν τα 'Ἐκτωρ ' μακραὶ ποιησει την συλλαρο Δια τουτ προσεθηκε, α, δεῖν πάρχειν συμφωνα δυο, αλλ εν απλουν, Ῥηδ εν καὶ γαρ Addere debuit,vel correp Syllaba προς in PoSteriore, POS-tes i. sunt dici posito in fine dictio- Legendum tuto, μίαξ nis,cum integram Singulae dic-

αυτοῦ καὶ τῆς αλλης συλλ. . tionem ConStituant. B.

Uncis inclusa non bene is es in S. B. cohaerent, sed Scia Olium Scho β λ. p. 352. B. Ito additum sapiunt, ac viden 7 λ ι l47. B. tur e margine in mediam Pa ' Legendum σύμφωνα στα ξυ

Istud quoque, inine dicti B. onia posita, absonum e SSe ne ' Legendum Ἀχὶ συλλας .mo non videt. Nam nec Syl B. ab τα in priore e Xemplo nec

307쪽

FRAGMENTA. 263

omittit rei desinitae, quae tum ae Summa reciprocatur; si videlicet desinitio ipsa, et illud quod desinitur, alterum alterius desinitio sit, sic ut in hoc exemplo Homo est animal sermone Praeditum, mortale, intelligentiae et Cientis Capax Siquod igitur animal sermone praeditum St, et mortale, idemque intelligentiae et scientiae capax, homo illud

prorsus est Item onus Si C perCuSSus: siqua res igitur aer est percu SSUS ea utique ES SOnus.

Eodem modo nos in proposita definitione videamus id quod reciprocatur: si qua S VOCali brevis, nee o in sine dictionis posita, quae non habeat post se

plures una ConSOnantes, ea utique est brevis syllaba Antea vero dictum fuit, non in sine dictionis

posita, Propter eam vocalem, quae Communis dicitur : si faciat partem integram orationis, incidit in naturam vocalis Communi S Vel ut Cum brevis syllaba in fine dictionis posita, aliquando longa habita est, ut apud Poetam, τα περι- λο 'α ita et syllaba πρω brevis per Se St: Sed longae locum obtinet, ubi Homerus ait, προς οἶκον Πηλῆ , quoniam ibi pedem oportet esse spondeum. Illud autem, si non intersint plures una Consonantes diluniret desinitioni, propter eam vocalem quae positiones longa nam Si Contigerit, ut Vocati, Seu brevi ou correptae, poStPOSitae Sunt duae Consonantes, ex syllabam longam essicient: Sic vocalis Syllaba est brevis; at si duae consonante POStpositae sint, ut in voce Ἱκτωρ epe Syllabam longam acient. Idcirco auctor de sinitionis addidit, non oportere Subsequi duas consonantes, sed unam quae imple est, Vel

308쪽

I . Ex Porphyrio de vita lotini, p. 13. Edit.

ΠΟΛΛΩΝ καθ' ημας Mαρκελλε, γεγενημένων Φιλοσοψων, χ ηκις παρήτους πρωτους της λικίας μων χρονους, ό μεν γα νυν καιρος ουδ εἰπεῖν εςιν, ση σπανιν σχηκε του πράγμα τορ), ἔτι δὲ μειρακίων ούων lχῶν, ολίγοι των ε Φιλοσοφία λογων προέςησαν, άπαίας μὲν πηοξεν δεῖν μῖν δια την ἐκ παίδων fata πολλους τοπους ἄμα τοῖς γονε υσιν ἐπιδημίαν, τυ γενεσΘαι δμαύ- των τοῖς ἐπιζιωσαο κατα ταυτο, συχνοχ εθνε ri καὶ πολεσιν ἐπιμιξ-αίας οἱ μον καὶ διὰ γραφης επιχείρησα τα δοκουία σφίσι

πραγματευεom , καταλιποντες τοῖς ἐπιγιγνομένοις της παρ αυ- των ωφελείας μετα χ ν' οἱ δε αποχρηναι σφίσιν γησαίωτους συν-

ρίας προCcαύειν εἰς την των ἀρεσκούω ἐαυτοῖς κατάληψιν. Ωιτῆ μὲν προτερου γεγονας τροπου Πλατωνικοὶ μὲν Ευκλείδης, καὶ Δημοκριτ , καὶ Προκλῖνο , ὀ περὶ τρο ζωαδα διατρίψας, οἴ τε μεχρι νυν ν η Ρωμη δημοσιευοντες, - Πλωτῖν , καὶ Ῥεν ιλιανο λ Prooemium est libri de ter Porsi hyrium et una

Fine adversus Plotinum et sium videsis Theodoretum de Gentilianum melium. PrOυidentia, p. 573. Edis. Pa- Forsan Marcellus Oronti ris et Eu8eb. de Praes Evang.rι philoSophus, cujus me mi l. N. P. 46ι. Edit Paris et ni Porthyrius in vita. Plotini Suidam, VOC Ἀμ λιος,, Πλώίῖ-H. νος V. Ιορφυριος, et Onsium do De Plotino, discipulo in Scrist. Hiat Philos . p. 82. et monii et magistro melii, cu Holsten de vita POπιδε. H. . I usa reste Suida in v. Iοαφυο. prae mych. γνωρ μοι, μαθητa. .

309쪽

nullam : nam et duplex si accesSerit, syllabam productura est, ut in αξ ἐλύν.

V. Ex Porphyrio de vita Plotini, p. 3. Edit. Basil.

QUUM permulti memoria nostra X stiterint, Marcelle, Philosophi, praesertim autem Primi Sille,ritis nostra temporibus, nam dici vix potest, quanta praeSens tempus laborat rei penuria , tum vero non pauci ex his, quum jam adoleSCentuli essemus, tuendis Philosophiae placitis inclaruerunt quorum quidem omnium notitiam frequens mihi per loca plurima ab ipsa statim pueritia cum parentibus instituta peregrinatio Contulit quin et Cum aliquam- multis ex hisce, qui tum SuperStite erant, dum Varias gentes et populos obeundo perlustro, familiaritis vivendi acultas fuit: nonnulli eorum placita sua scriptis tradiderunt, ut si et posteri doctrina ipsorum fruerentur; alii vero susticere sibi existimarunt, Si Sectatores tantum uos ad illorum Captum et Cognitionem perdu Cerent. Ex quibus de priore genere Platonici suere Philosophi, Euclides, DemoCritus, et Proclinus, qui in Troade vitam suam traduXit; nec non, qui nunc Roma degunt,

Plotinus, hujusque familiaris Gentilianus Amelius :

Vide Porthyrium in Vita Plotini, p. 5. Edit Bagi T.

310쪽

Chron l. l. sol. O. meminit clesiae pater, Ammonii etiam Sed distinguendus Atra The di Scipulus et sed aliuS, qui cum iiistocle Stoico antiquo apud Herennio et istino a condis- Plutarchum in Sumhos et The CiPUlutu Conjuncte viXit, et nimi tocle Atheniensi Sophista hi praetor libellum De Duem ο apud Eurichium in Iuliano ; nibus, cujur, mox infra mentio quem cum primo Themistocle sit scriptum reliquisse vide confundit caliger in notis ad tur. Vide O metirDii in Ori- Euseb sol. 263 ut notavit Iori gereturiorum l. . . l. H. sitis de crist. Hiat Phil. l. De . quibus et Ploti=rtia C. 5. Pag. 288. H. Scrip Sit CStque liber quartus, Saccas cognorninatuS,quia itemque quin tu tertiae Enne- olim suerat Θακκοφόρει te Ste actis T. Suilla v. 10ω ιν , de quo IZe- Forte is est, qui Por rhyrio odoretus loco jam citato, ut ' l. 4. de Abstin Mithrae histo-ctas ejusque Editor uaterus iam . Scrip SiSSe memoratur: ad OCem 'Aμμωνιγ, IO7rsius, Unde et nonnulla des Antro aliique non ille Cujus emi Nynis harum profert T. nit Longi=ius In Sec t. XIII. Si β Πλατωνος πολιτε αχνάντε ρημενων. isthic loci Aia μίνιγ ct non es Atque cietis quaeAristoteleas O- ibi ενιγ Ut Cen Sent alii legendum litiae Platonim objecit ou- sit. II. PiUS.